(G)een gerechtigheid voor Zaventem en Maalbeek

OPINIE

Op 24 juli 2023 gaf de jury samen met de rechters in het assisenproces over de terreuraanslagen van 22 maart 2016 in Zaventem en Maalbeek hun schuldig/onschuldig verklaring. Waarbij zes van de tien betrokkenen schuldig werden verklaard aan veelvuldige moord in het kader van een terreuraanslag. Er vielen hierbij 35 doden naast de massa gewonden.

De inkomhal van de luchthaven van Zaventem na het bezoek van die Syrische ‘vrijheidsstrijders’.

Hun beslissing kende overal veel bijval en toonde de kwaliteiten van een assisenjury. De pleidooien tegen zo’n jury die lang woeden zullen nu wel voor jaren achterwege blijven. In september krijgen de schuldigen dan hun strafmaat en dat zal voor de meesten onder hen wel levenslang zijn.

De buitenkant van een gevangenis zullen zij niet meer zien. Maar het was toen zij hun aanslagen deden hun eigen keuze en zij wisten de risico’s. De vroegere kruimeldieven en drugshandelaars kenden op 22 maart 2016 hun ogenblik van glorie. Maar nu is het de vier muren van een cel dat hen wacht. Ze wisten van de gevaren toen zij de criminele toer opgingen en dragen nu de gevolgen. 

Voor de overlevenden en de familie en vrienden van de doden kan nu hopelijk het leven hernemen. Alhoewel dat gezien de zwaarte van de feiten niet zo vanzelfsprekend zal zijn. Maar het leven moet verder. Hoe moeilijk dat soms kan zijn.

Wie was de stuwende kracht achter die jihadisten?

Maar is hiermee dan gerechtigheid geschied? Ja en Neen. Voor de gepleegde gruwel is dat juist maar de vraag stelt zich: Hoe raakte dit zover? Van waar kwamen die heren en wat dreef hen? Het kwam hier niet echt ter sprake.

Ook de media gingen er vlot over en zwegen. Geen beschouwingen laat staan verontschuldigingen hierover. Marc Eeckhaut bij De Standaard mocht het verhaal doen, Jorn De Cock, op die krant verdediger van die jihadisten, zweeg ditmaal.

Een topman van de politie zij het zo: “Dat jihadisten in Verviers een aanslag voorbereiden (1) wisten we van de CIA of de Mossad. Ik ben niet meer zeker wie juist. Maar Zaventem en Maalbeek hebben ze gewoon laten passeren.”

Alles draaide hier rond de Amerikaanse plannen van president Barack Obama om het ganse Midden-Oosten in brand te steken door al Qaeda en aanverwanten er aan de macht proberen te brengen. Men kon zo al de bloedige gevaren zien. Maar het was zo.

Zowel in Tunesië, Egypte, Libië, Jemen als in Syrië en Irak poogde men die landen kapot te slaan door allerlei salafisten aan de macht te brengen. Marokko mislukte vermoedelijk wegens de arrestatie van de salafistische cel van Abdel Kader Belliraj, de Marokkaanse Belg.

De Arabische Lente

Onze pers noemde het zelfs ‘de Arabische Lente’. Van durf gesproken. Het aantal doden van die ‘lente’ was enorm en de economische schade die het veroorzaakte is niet eens te schatten. In plaats van die landen te helpen bij hun verdere opbouw vernielde men ze. Ontwikkelingshulp op zijn westers.

Salafist en terrorist Abdelrahman Ayachi was voor zich als links beschouwende politici, media en organisaties een vrijheidsstrijder. Zowel hij als zijn vader werkten voor de Franse militaire veiligheidsdienst DGSE. Vader Bassam ook voor de Belgische. Valsspelers dus.

Maar vooral omdat de oorlog in Syrië zo moeilijk verliep begon men massaal in de wereld uitschot te rekruteren. Zoals voorheen met Afghanistan anno 1980. Syrië moest immers wat het ook mogen kosten kapot en het hoofd van Assad diende te rollen. De Nederlandse veiligheidsdiensten hadden hiervoor zelfs een eigen website opgericht. Officieel om alles in de gaten te houden.

En dan was er de toenmalige Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans (PVDA) die een programma financierde om oorlogsmateriaal te leveren aan die Syrische moordenaarsbendes. De man is nu vice-voorzitter van de Europese Commissie en hoopt in coalitie met GroenLinks, de opvolgers van nota bene de CPN in Nederland, om premier te worden. Halleluja.

Maar het verhaal van Syrië is voor het Westen een immens fiasco geworden. Een land met in 2011 een gemiddeld inkomen werd door mensen als Timmermans naar de bedelstaf verwezen. Mensenrechten op zijn Hollands?

En ’smeerlap’ Assad is er ondanks al die Westerse moeite nog steeds aan de macht. Maar Timmermans is verre van de enige. Zie maar naar liberaal Europarlementslid en gewezen Belgisch premier Guy Verhofstadt.

Verontschuldigingen moet je hier in dit milieu niet zoeken. Ze zwijgen en gaan over tot de orde van de dag. Ditmaal steunt men de Oekraïense vrienden van Svoboda, Azov, de Rechtse Sektor enzovoort. Nog zo’n fijne jongens en vrienden van het hakenkruis. Wedden dat ook dit voor het Westen al even faliekant afloopt. Vernield is Oekraïne nu al. Proficiat.

Faoud Ahidar en Abdelrahman Ayachi

De vraag stelt zich dan ook wat zogenaamd politiek links nog te betekenen heeft. Type voorbeeld is de Brusselse politicus Faoud Ahidar, voorzitter van de Brusselse Gemeenschapscommissie en fractieleider in het Brussels parlement van One, de lokale versie van de SP.A, nu Vooruit. Een politieke ontdekking van Bert Anciaux.

In De Standaard van 12 maart 2013 verscheen een merkwaardig artikel over deze politicus van de hand van Marc Eeckhaut die voor die krant gerechtszaken volgt. Daaruit bleek dat Ahidar toen een grote sympathisant was van een zekere Abdelrahman Ayachi. Bij een foto op Facebook van die man met een machinegeweer stond de sympathiebetuiging van Ahidar.

Dit terwijl de man toen al gerechtelijk een stevig palmares had verzameld. Hij was de zoon van de Molenbeekse sjeik Bassam Ayachi die via zijn Centre Islamique de Belgique de Brusselse toprekruteerder van jihadisten was en al decennia actief in dat milieu.

Abdelrahman was op 23 januari 2009 reeds veroordeeld nadat hij in 2006, wegens zijn racistische uitlatingen over joden die hij op zijn website Assabyle.com voor apen en varkens had versleten. De klacht kwam van Unia vzw die waakt over dat soort haatdragende uitlatingen. (3)

Dat jaar 2006 kreeg hij trouwens al een veroordeling tot 10 maanden cel waarvan 5 effectief wegens racisme. En alsof dat nog niet genoeg was kwam daar dan de zaak van de cel voor het werven van terroristen voor Irak bij. 

Ditmaal werd hij op 25 juni 2012 met anderen in Brussel als lid van die groep tot 8 jaar effectieve cel veroordeeld. Wat later in beroep tot 4 jaar werd teruggebracht. Hij bleek de leider te zijn. Desondanks zal Ahidar het later in 2013 opnemen voor onze terrorist.

De Iraanse kerngeleerde Fereydoon Abbasi overleefde de aanslag tegen zijn leven zij het met zeer zware verwondingen. Voor de vrijlating van spoedarts Djalali, veroordeeld voor zijn betrokkenheid bij die aanslag, waren er hier veel steunbetuigingen en had de pers extra veel aandacht. Naar het slachtoffer van die aanslag keek men niet eens op. Mensenrechten? Wat een grap.

Dat de man nu nog steeds fractieleider in het Brussels parlement van One is en voorzitter van de Vlaamse Gemeenschapscommissie in Brussel zegt veel zo niet alles over die partij. Dat beweert een linkse partij te zijn maar laat toe dat leidende figuren van die partij in het recente verleden tuig ophemelde. Het is blijkbaar geen probleem.

De VRT

Maar Faoud Ahidar is niet de enige die een misdadiger als Abdelrahman Ayachi steunde. Ook Rudi Vranckx zal bij een televisiereportage in het Syrische jihadistengebied de man op 26 april 2013 opvoeren als een soort vrijheidsstrijder waarbij van enige kritiek op zijn praktijken en verleden niets te horen is.

Hij werkte er ook als gids en tolk voor de VRT en zal er vermoedelijk ook voor vergoed zijn (4). Zoals ook de Franse militaire geheime dienst hem blijkens zijn advocaat zeker zal vergoed hebben. De jonge Ayachi mag zich dan wel voordoen als een anti-westerse salafist maar achter de schermen zal hij hun geld zeker aanvaard hebben. Ook salafisten kunnen hypocriet zijn.

Zijn televisieoptreden op de VRT in april 2013 tijdens de steunactie voor Syrië is merkwaardig. Zo wordt zijn toch heel serieuze Belgische gerechtelijke veroordelingen verzwegen. Hij is de held die Syrië zal verlossen van het ‘kwaad’.

Het interview voor die actiedag van de VRT met de Belgische pater Daniel Maes, afkomstig van de abdij van Postel, maar verblijvend in het klooster in het Syrische Qara, wordt – officieel omwille van de slechte geluidskwaliteit – afgevoerd.

En nochtans had men volgens Daniel Maes gezegd dat de geluidsband van een goede kwaliteit was. In feite is de media en wat men noemt politiek links afgedwaald tot een niveau waarbij men zelfs het grootst mogelijke tuig de hemel in prijst. De criminelen van het UCK in Kosovo, de jihadisten in het Midden-Oosten en nu fascistische knokploegen en de vrienden van het hakenkruis in Oekraïne.

Alle door de Britten en de VS gefabriceerde leugens genre de couveusebaby’s uit Koeweit werden voor waar genomen zoals het verhaal van de Syrische vatenbommen. Dat waren metalen vaten vol met metaalafval en explosieven. Met gooide het zogenaamd vanuit vliegtuigen en helikopters. Als je de verhalen moest geloven waren het er veel. Alleen heeft nooit iemand van de media zo’n vatenbom getoond.

Het enige wat we soms geserveerd kregen was een foto van een helikopter in de lucht waar dan iets uiterst vaag uit neerdwarrelde. Wat juist weet niemand. Maar bommen ontploffen niet altijd en men zou toch kunnen verwachten dat er ooit zo’n bom kon getoond worden. Vergeet het. Men moest het stellen met beweringen van wat jihadisten en hun Britse en Amerikaanse broodheren van de CIA en MI6.

Djalali en Iran

Maar het is een constante bij de media. Heilige journalistieke principes als bronnenonderzoek en woord en wederwoord worden continu overboord gegooid. Neem het voorbeeld ook van de Iraanse spoedarts Ahmadreza Djalali die in 2017 in Iran ter dood werd veroordeeld. Zonder dat die echter tot nu werd uitgevoerd.

Hier voeren vooral de VUB en Amnesty International al jaren actie voor zijn vrijlating en stellen zij dat hij onschuldig is. Geen twijfels bij hen of de media. Wat zij echter steeds (bewust?) verzwijgen is dat zijn veroordeling te maken heeft met de aanslag op 29 november 2010 – vermoedelijk door de Israëlische Mossad – op de Iraanse nucleaire specialisten Majid Shahrairi en Fereydoun Abbassi waarbij die laatste het overleefde. (5)

De Syrische “vrijheidsstrijder“Abou Sakkar hier met mes en zijn buit toont fier zijn werk op de sociale media. Voor politici, journalisten en organisaties die zich links noemden een vrijheidsstrijder die men moest steunen.

Maar voor het lot van de gedode Iraanse wetenschapper Shahrairi en zijn familie heeft Amnesty International, de VUB, onze media of linkse groepen nooit enige interesse getoond. Omdat het toch maar een Iraniër is? Het typeert. Men is hier niet bezig met het verdedigen van de mensenrechten maar gewoon met het gooien van modder naar Iran, vijand van de VS.  

En Djalali had persoonlijk contact met Israëlische specialisten in zijn vak. “Maar hij was voorzichtig bij die gesprekken”, stelt een van zijn Belgische vrienden. Is hij schuldig of onschuldig? Het is niet geweten. Het proces verliep omwille van de veiligheidsdiensten immers achter gesloten deuren. Maar waarom dit cruciale element verzwijgen? Het lijkt verdacht.

Propaganda

Het is een constante bij de vele conflicten in de wereld van de voorbije decennia. De VS en het Verenigd Koninkrijk viseren bepaalde landen en hun regering en bestuderen de zwakten en sterkten op politiek, sociaal, religieus en economisch vlak en leggen dan contacten met mogelijks geïnteresseerde opposanten of figuren. Wat geruisloos gebeurt.

Daarna beginnen zij in de massamedia, vooral Reuters, BBC, Washington Post en New York Times, een campagne tegen die regering en dat land. Met verhalen zoals met die Koeweitse couveusebaby’s maar ditmaal dan nog professioneler gemaakt. Men leert van zijn fouten.

Gelijktijdig zorgen zij er dan voor dat hun vrienden bij de oppositie over voldoende fondsen beschikken om actie te voeren zoals het samenstellen van (nep)dossiers, het organiseren van acties en het contacteren van de westerse media.

Met daarbij uiteraard de nodige omkadering door specialisten. De arrestatie en later vrijlating van de Britse-Iraanse Nazanin Zaghari en medewerkster van Reuters toont hoe dat werkt. Officieel ging ze haar familie bezoeken maar in wezen was zij bezig met het opleiden en organiseren van een netwerk van agitatoren die een opstand moesten leiden.

Vandaar dat de regering in Londen voor haar vrijlating zelfs bereid waren de Britse schuld aan Iran uit het verleden van 405 miljoen Britse pond aan dat land te betalen (6). Goed voor 462,5 miljoen euro. Wie is zoveel geld waard? En wat had zij te bieden?

De Rode Khmer

Toen in 1979 Vietnam het Cambodja van de Rode Khmer binnenviel en dat moorddadig en waanzinnig bewind opkuiste – Wat trouwens strikt volgens de internationale rechtsregels verliep – schoten Broederlijk Delen, Socialistische Solidariteit (SP.A/Vooruit), Handicap International en Oxfam België het land dat toen nog maar drie artsen had ter hulp.

Hun werk was maar goed voor wat druppels op een zeer hete plaat maar het was symbolisch voor dit geteisterde land en daarom belangrijk. Alleen de Franse hulporganisatie Artsen Zonder Grenzen weigerde – tot woede van sommige medewerkers – het land ter hulp te schieten en werkte alleen via de door de Rode Khmer en hun bondgenoten gecontroleerde vluchtelingenkampen aan de Thaise grens.

Vanwaar ze dan onversneden propaganda van die Rode Khmer en hun westerse vrienden verspreiden. Zoals bij mijn bezoek in 1983 aan Vietnam en Cambodja bleek dat zij schaamteloos de grofste leugens mogelijk verspreiden.

Via onder meer de VRT geraakte dat soort leugens dan bij de onwetende kijkers en lezers. Missie volbracht. Dat was de jaren tachtig van de vorige eeuw. Nu in het geteisterde Syrië weigeren deze hulporganisaties allen in het land te werken. Later bleek dat zeker de Britten de Rode Khmer, zoals ook België, niet alleen politiek steunden maar zelfs trainden

Betogers in Kiev tijdens de Maidanrevolte van begin 2014. Liberaal Europarlementslid Guy Verhofstadt was toen in Kiev om dit tuig aan te moedigen. Toen hij terugkwam beweerde hij met een uitgestreken gezicht dat hij daar geen fascisten had opgemerkt.

Ook nu nog lachen de media het verhaal over fascisme in Oekraïne weg. Hun argument is dat dit niet kan want de president is toch een jood. Vergetend dat van 1933 tot 1940 Duitsland de grootste financier was van de zionistische expansie in Palestina. Deze samenwerking zelf duurde tot 1941.

Bemerk de rood-zwarte vlag van de moordbrigade van de UPA bij de betogers. In het geval van viespeuk Dries Van Langenhove is er bij de politiek en pers bij ons geen genade maar voor deze Oekraïense veel ergere clubjes is er geen probleem. Men juicht ze zelfs toe als helden.

Gruwels

Dat is de evolutie sindsdien. De mensen in Syrië enzovoort kunnen de pot op. Links schaart zich zonder enige terughoudendheid achter het grootste krapuul van deze wereld. Het UCK in Kosovo, Svoboda in Oekraïne en al Qaeda en zelfs ISIS in het Midden-Oosten. Men vergeet immers dat het ISIS was die samen met de Moslimbroeders en met steun van het westen die Syrische oorlog in 2011 op gang trok.

Met andere woorden: Zij steunden ISIS. Ook toen ISIS met de andere jihadistische groepen eind 2013 een burgeroorlog uitvochten. Pas in 2014 toen ze als met de VS afgesproken hun deel van Irak hadden veroverd ook nog het Koerdisch gebied in Erbil aanvielen bleek ISIS voor de VS en links een moordenaarsbende. Toen immers schoot de VS in actie en begon zij ISIS aan te vallen. Voordien niet.

Saddam Hoessein was wel een crimineel (die echter begon als een voor de VS werkende huurmoordenaar) en ook over Kaddafi, Assad, Poetin en Milosevic waren en zijn er zeker heel veel opmerkingen te maken. Maar wat het Westen, zeker ook zogenaamd links, steunde waren en zijn gruwels. Daarover discussiëren is niet nodig. Het is al te duidelijk. En nu nog publieke verontschuldigingen.

Willy Van Damme

1) Het betreft hier het politieoptreden in Verviers van 15 januari 2015 tegen een cel met drie terroristen waarvan er twee werden gedood. Het gebeurde de week na de moorddadige raid op de redactie van Charlie Hebdo door Al Qaeda van het Arabisch Schiereiland die actief is in Jemen. Ze kregen later via de Verenigde Arabische Emiraten minimi’s van FN. Moet kunnen?

2) “Ik ken de familie Ayachi al lang vanuit Sint-Jans-Molenbeek”, zegt Ahidar. “Ik vind het heel begrijpelijk en moedig dat Abdelrahman gaat vechten in zijn vaderland Syrië”. De Standaard, 12 maart 2013, Marc Eeckhaut. Fouad Ahidar steunt Syrische sjeik Bassam | De Standaard “

Hij ging iets later in Syrië op 19 juni 2013 naar zijn hemel op zoek naar die 40 of 84 maagden. Een bedrijfsongeluk!

3) “… de Joden zijn een afwijkend volk”, “laf, afschuwelijk en zwak volk”, “onwaardig, ongehoorzaam en overtredend volk”, “apen, varkens”, “die de vloek en toorn van Allah op de hals hebben gehaald”, specificeert dat het nodig is om de joden te bevechten door middel van “oorlogsrossen”, alvorens te profeteren:

"En daarna zal het Joodse volk omkomen". (Op Assabyle.com). Belangrijke veroordeling in de strijd tegen cyberhate | Unia

4) (20+) Facebook

5) Reuters, Factbox: Attacks on scientists in Iran, 28 november 2020,  Factbox: Attacks on scientists in Iran | Reuters

6) The Independent, 16 maart 2022, Gavin Gordon, ‘Payment of £400m debt helped secure release of Nazanin Zaghari-Ratcliffe’. Haar man had steeds gesteld dat ze pas vrij kon komen mits betaling van die schuld. 

Die gaat terug tot het tijdperk van de Sjah in de jaren zeventig toen die Britse Chieftain tanks bestelde, betaalde en nooit iets kreeg. Britse handelspraktijken. 

Het is maar een griepje

Een aantal mensen voeren op dit ogenblik actie tegen de maatregelen die regeringen treffen om de coronapandemie in te dijken. In essentie zeggen die dat het ‘maar een griepje’ is waarvoor men niet bang hoeft te zijn. Het is zelfs een grote wereldwijde samenzwering. Wat zink en hydrochloroquine nemen en het is opgelost. Het is een bewering die mijlenver van de realiteit verwijderd is. De dagelijkse statistiek van bijvoorbeeld het Dendermondse AZ Sint-Blasius toont dat.

Dit zijn de cijfers van vrijdag 23 oktober van het AZ Sint-Blasius in Dendermonde die verantwoordelijk is voor de gezondheidszorg van een regio met iets meer dan 100.000 inwoners. Begin september stonden hier alleen maar nullen. Achter die koele statistiek schuilt veel hard werk, leed en pakken tranen. Een griepje? Kom nou. Dit is echter verre van het enige zorgcentrum in de regio dat met die pandemie te maken heeft. Er is in het Dendermondse dus veel meer.

Lichtjaren

Het zijn koele letters en cijfers die echter heel veel verbergen en dat is vooral pakken leed en hard werken. Het hospitaal is in normale omstandigheden als een bijenkorf, een verzameling van druk doende zorgvertrekkers, dokters, verpleegsters en, niet te vergeten, Labo’s en logistieke diensten die het de anderen mogelijk maken om hun werk te doen. En dat is zorgen voor het welzijn van zieke mensen.

Nu echter komt daar die coronapandemie bij, sorry griepje, en dat maakt het nog erger. Veel erger en zelfs hallucinanter. Covid 19 is een zeer besmettelijke ziekte die gelukkig maar een een beperkt aantal gevallen dodelijk is maar die voor heel veel leed kan zorgen, ook voor de kennissenkring. Men is er soms veel maanden erg ziek van.

Zorgverstrekkers moeten bij hun dagelijks werk ook dubbel voorzichtig zijn want overal loert het gevaar. Wie besmet is, zelfs al heeft hij geen symptomen, moet oppassen bij de omgang met zijn naasten, het gezin, familie en vrienden. Hoe moet men zich voelen als men iemand uit het gezin besmet?

Continu ontsmetten, mondmaskers dragen, ook soms thuis in het gezin, is een must. Steeds maar waakzaam zijn dus. Het drukt op de betrokkenen en veroorzaakt in hun omgeving soms grote spanningen, ook mentaal. Mensen gaan erdoor.

Zorgverstrekkers die toch besmet maar zonder symptomen zijn blijven ook veelal doorwerken want de zorg moet blijven gegeven worden. Kost wat het kost. En dat kan hard drukken op niet alleen de fysieke gezondheid maar ook het mentaal welzijn van de zorgvertrekkers en hun familie en kennissen.

En als de gezondheidssector instort dan is het gedaan, dan gaat het licht uit. Dit is geen paniek zaaien maar de werkelijkheid. Hoe ver van de realiteit moet men verwijderd zijn om dit “een griepje” te noemen? Lichtjaren.

Willy Van Damme

Leopold II en de rest

Er is op dit ogenblik veel te doen in België rond de positie van koning Leopold II en zijn avonturen in Afrika en dus vooral Congo. Reeds tijdens diens leven was er in de media hierover al veel herrie. Op de conferentie van 1885 in Berlijn werden de lijnen netjes afgebakend tussen de gebieden die bestemd waren voor – sorry de term – bloeddorstige Europese regeringen op zoek naar het lekkerste stukje Afrikaanse taart.

Britten, Spanjaarden, Portugezen, Fransen, Duitsers maakten er volop ruzie over wie het grootste voor hen interessantste deel van Afrika kon bemachtigen. Het was in wezen zelfs het voorspel voor de twee latere wereldoorlogen.

De Britten met o.a. Cecil Rhodes wilden daarbij hun kolonies in Noord-Afrika verbinden met die in het zuiden. Egypte was kort voordien in 1882 al Brits eigendom geworden. Maar daar staken de anderen een stokje voor en zo kon onze koning Leopold II ten private titel zijn stuk meepakken. Een enorm groot gebied waar men toen vooral ivoor zag en later rubber en nog later ijzer, kobalt, diamant en koper.

Britse schietschijf

En de Britten woedend dat die vervloekte Leopold II er mee was gaan lopen. Met Tanzania, Burundi en Rwanda voor de Duitse aartsvijand. Daar ging dus de gedroomde Noord-Zuid verbinding.

En dus begon Londen in de media de brutaliteiten van Leopold II breed in hun pers uit te smeren. Over hun praktijken met o.m. de opiumhandel zweeg men zedig. Men schakelde zelfs missionarissen in. Juist zoals men nu via ngo’s zoals Amnesty International andere tegenstanders als een Poetin of Kadhaffi en Xi Jinping er van langs geeft. Niets nieuws onder de zon.

Wie nog een lekker stukje? Tijdens de Berlijnse conferentie over Afrika die van november 1884 tot februari 1885 duurde kregen de aanwezigen ieder een lekker stukje Afrika. In wezen is er nog weinig veranderd als we de strijd om Libië, Irak en Syrië nu zien. De hebzucht tiert nog welig. En als toen verkoopt men die bloeddorstigheid via de media aan de goegemeente als het doen van goede daden. In die tijd was dat het brengen van de beschaving nu het steunen van de democratie en dies meer. Ook hier klink een wel bekend refrein.

En onder meer voor Vlaams nationalisten, niet zelden ook republikeinen, is Leopold II een uitstekende schietschijf. Wie kan Leopold II nu na al die boeken nog verdedigen? Want de man heeft onder zijn bewind een flinke massaslachting georganiseerd.

Met hulp van Belgische militairen. En dus, zeker tegenwoordig met al die Belgen met Congolese wortels, is het niet moeilijk om wat betogers tegen Leopold II bij elkaar te rapen. Gerechtigheid heet dat.

En elders

En dus moet Leopold II er zowat overal aan geloven. Maar het verhaal stinkt kilometers ver naar de hypocrisie. Wie de oorlog om Irak, die feitelijk al begon toen de VS Saddam Hoessein in 1979 aan de macht brachten, bekijkt ziet ook miljoenen doden en een totaal vernield land. Wat zonder twijfel een bewuste politiek is geweest. En België was wel niet actief betrokken maar steunde dit toch.

Historisch zijn de woorden van Madeleine Albright, een ‘grote’ dame van de Amerikaanse buitenlandse politiek bij de Democratische Partij, Op een vraag op TV of het embargo tegen Irak wel de 500.000 dode kinderen waard was stelde zij, na wat aarzelen, onomwonden dat zij dat waard waren.

Als dat geen massamoordenaar is geweest wie dan wel? Er zijn in de recente geschiedenis al voor veel minder mensen voor levenslang naar het cachot verwezen of zoals Saddam naar de strop.

Het standbeeld in Blankenberge gewijd aan de in de Congolese vrijstaat gesneuvelde Belgische militairen Jozef Lippens en Henri De Bruyne. Die werden vermoord in dienst van Leopold II bij het bestrijden van anderen die in ‘zijn ‘ Congo actief waren. Of het verhaal dat hier verteld wordt historisch juist is zal wel sterk dienen betwijfeld te worden. Het verhaal klinkt wel heel mooi.

Wie is dan de grootste smeerlap? Leopold II of de opeenvolgende Amerikaanse presidenten van Jimmy Carter tot Donald Trump en hun Belgische hulpknechten. Het neerhalen van al die standbeelden zal velen zeker voldoening geven maar als het daar bij blijft dan stellen er zich vragen over de hypocrisie.

Maar dat is het klassieke lot van dergelijke bewegingen die na een korte opwelling steevast een snelle dood sterven Trouwens op de Brusselse Kunstberg staat een ruiterstandbeeld van een zekere Godfried van Bouillon, de kruisvaarder die er in slaagde om Jeruzalem te veroveren en voor zover geweten alle inwoners over de kling liet jagen, christenen, joden en moslims. Hij kende geen genade.

Zijn standbeeld staat er nog. Zinnebeeld van een sterk expansionistisch gericht België. Zoals ook dat standbeeld in Blankenberge van de militairen Jozef Lippens en Henri De Bruyne die in 1892 in dienst van Leopold II stierven in de strijd tegen Arabische tegenstanders.

Slavenhandelaars zegde men. Helden weet het standbeeld over beiden te vertellen. Ja, Arabieren waren er in 1895 in Berlijn niet bij. Daar was alleen plaats voor het (sic) superieure blanke Europese volk. Of eerder voor die hun bazen. Het gezin van Pamel kwam daar niets doen.

Willy Van Damme

Syrië–Waarheen met de salafistische moordenaarsbendes?

Nu het rijk van ISIS, al Qaeda en de andere salafistische moordenaars- en plunderbendes in Syrië en Irak naar hun einde loopt stelt zich de vraag wat er met hen moet gebeuren. Voor de VS en hun huurlingen van de YPG/PKK is dat simpel: De westerse landen moeten hen gewoon terugnemen en er daarna mee doen wat ze willen.

Een wel erg merkwaardige redenering. Deze uit allerlei landen van Indonesië over Mali tot Frankrijk, Nederland en België afkomstige huurlingen moeten niet in hun thuislanden berecht worden maar moeten hun gerechtigde straf krijgen in de landen waar ze hun zware misdaden begingen. En dat zijn Irak en Syrië.

Territoriale integriteit

Zowel Nederland als België onderhouden nog steeds officiële relaties met de regeringen in Bagdad en Damascus en dienen gewoon de rechten van die staten te respecteren zoals onafhankelijke naties horen te doen. Als een Syriër hier een moord begaat gaan we die toch ook niet naar Syrië sturen om hem ginds te laten berechten? Neen, dan is er werk aan de winkel voor de Belgische of Nederlandse rechtbanken. Toch heel simpel.

Wat Syrië in het Belgische geval kan en moet doen is zorgen voor juridische bijstand voor haar landgenoot. Hetzelfde voor diegenen die in Bagdad en Damascus voor de rechter zouden verschijnen waar onze ambassades dan legale bijstand moeten verlenen. Meer niet.

Abdoelhamid Abaaoud, een van de Belgische ‘idealisten’ die het niet overleefden. Moeten wij zijn nog overlevende collega’s echter naar hier halen zodat zij in Syrië en Irak hun rechtmatige straf ontlopen? Het voorstel is een pure schande. Laat hen ginds verder rotten. Ze moesten nu eenmaal naar ginds vertrekken.

Zelfs al zijn het gruwels zoals Mehdi Nemmouche. Bijstand is essentieel. Worden zij vrijgesproken of krijgen zij effectief de doodstraf dan is dan niet onze zaak maar die van de rechtbanken in Syrië of Irak.

Bovendien is het weghalen van die jihadisten een grove schending van het internationaal recht. Wij hebben gewoon het recht niet om hen daar weg te halen. Het zou het schenden van de territoriale integriteit van die landen betekenen. En dat is op zich toch een crimineel feit.

Maar ja, in de redenering van onze westerse regeringen bestaat er niet zoiets als de onschendbaarheid van de Syrische of Iraakse grenzen. Wij zijn de meester en zij, de knechten, moeten naar onze bevelen luisteren. Dat is toch complete waanzin.

Syrisch garnizoen

We moeten simpelweg de zaak overlaten aan het gerechtelijk apparaat van die landen. Het is bovendien een grote besparing voor onze begrotingen en het betekent ook dat ze ginds blijven zitten in allerlei gevangenissen, eventueel wachtend op hun executie.

Verder is de Syrische staat, incluis een stevig garnizoen van het Syrische leger, in dit gebied aanwezig zowel in de provinciale hoofdstad Hasaka als in het aan de Turkse grens gelegen Qamishli. Die moeten die zaak ter handen nemen. Laat hen gewoon hun werk doen. 

Ook betekent dit dat we ons geen zorgen hoeven te maken over de veiligheidsproblematiek hier. Wat kan gemakkelijker zijn? Onze politici moeten dan zelfs niet wakker liggen over een eventueel ongeruste publieke opinie. Ze kunnen zonder zorgen gaan slapen.

En het risico op een heel zware (dood)straf zal in die landen zeker groter zijn dan hier waar ze er misschien met vijf jaar – ‘mijnheer, ik was er ambulancier’ – van af komen. Want hoe verzamel je hier bewijslast tegen dat uitschot? Moeten wij onze al overbelaste magistraten en politiemensen hiermee nog gaan belasten? Kom nou!

Willy Van Damme

De Staatsveiligheid en het Gele Gevaar

Ooit in het begin der jaren tachtig was China een zogenaamde vriend van België en was er officieel voor onze Staatsveiligheid niets met dat land aan de hand. Voor China te kritische artikelen zag men zelfs niet graag verschijnen. Onze bedrijven maakten er immers pillen en telefooncentrales en dus moest men hen koesteren, lief hebben. En, belangrijker, China en de VS vormden op dat ogenblik een alliantie tegen de Sovjetunie.

Chinese cultuur is staatsgevaarlijk

Al een gans tijd is dit veranderd en laat onze Staatsveiligheid de ene waarschuwing na de andere over dat land op ons los. De zaak van elektriciteitsdistributeur Eandis was er een voorbeeld van. Dat Chinezen er gingen in investeren was gevaarlijk want zij zouden wel eens kunnen te weten komen hoe onze elektriciteitsvoorziening er uitziet. Een pak onzin maar onze politici bogen als angsthazen voor die onheilsboodschap.

Recent was Vlaams Belanger Filip Dewinter aan de beurt om vanuit de Staatsveiligheid een ton modder over zich heen te krijgen want de man hielp een Chinese culturele vereniging hun weg in België vinden. Gevaarlijk stelden onze spionnen want ze wilden zo goodwill creëren in ons land. Chinezen die hier goodwill willen zoeken! Sidder en beef Belg want daar is het Gele Gevaar. Met Dewinter als het gele mannetje van president Xi Jinping.

Vraag is wat voor ons land op veiligheidsgebied het gevaarlijkst is natuurlijk. Sinds de onthullingen van Edward Snowden weten we dat de Amerikaanse spionagedienst NSA samen met het Britse GCHQ alle communicatie afluisteren wereldwijd. En dus ook die van onze koning, premier, de chef van de federale politie en die van beenhouwer Jean-Paul om de hoek.

Voor onze Staatsveiligheid is China een gevaarlijk land dat wij best zoveel mogelijk mijden. Dit terwijl het veruit de grootste economische kracht ter wereld is die ook massaal in ons land investeert. Speelt de Staatsveiligheid het spel van de VS?

Recent bleek dat ze zelfs de ongetwijfeld geheime communicatie van de Saoedische kroonprins Mohammad bin Salman nauwgezet volgen. En dat is toch een voor Washington wel veel belangrijkere ‘bondgenoot’ dan onze Charles Michel of zijn Nederlandse collega Mark Rutten.

De vriend van de NSA

Toen het in september 2013 uitlekte dat die NSA/GCHQ ook op grootschalige wijze bij de communicatiesystemen van Proximus hadden ingebroken verscheen er in het maandblad MO (1) gelijktijdig een gesprek met Eddy Testelmans, toen de chef van onze militaire veiligheidsdienst, die pochte met zijn goede en open en bloot relatie met de Amerikaanse generaal Keith Alexander, dan de baas van de NSA, het Nationaal Veiligheidsagentschap.

Maar daarvoor hoor je onze veiligheidsdiensten zeker nooit waarschuwen. Die mogen de telefoons van onze premier Charles Michel dus afluisteren? Bovendien weet zowat iedereen die wat thuis is in de internationale politiek dat de VS al heel veel jaren een economische oorlog voert tegen de EU. De gigantische speculatie tegen de euro van een paar jaar terug gebeurde toch vanuit Wall Street?

En op een ogenblik dat China en haar ondernemingen op grote schaal in het buitenland investeren – Het land zit men een enorme berg geld die men nu eenmaal ergens rendabel moet beleggen – begint de Staatsveiligheid onrust te zaaien en ons angst aan te jagen want ‘China zoekt hier invloed te verwerven’. Wow, wat een gevaarlijk plan. China wil hier invloed krijgen. Om bang van te worden?

Prietpraat natuurlijk. Recent stuurde ons land een grote handelsdelegatie naar Marokko. Waarom? Om er invloed te verwerven om zo beter handel te kunnen drijven en de samenwerking op andere vlakken te verbeteren. Een erg goede zaak al zou men de export van hasj moeten op tafel leggen want Marokko is de veruit grootste exporteur ervan. Maar daarover horen we niets natuurlijk. Ook niet toen Bart De Wever er recent rondjes liep.

En dat er onder die tienduizenden Chinezen die hier rondlopen spionnen zitten zal wel. Waarom zou men daarover speciaal alarm moeten slaan? Er zijn hier vele honderden ‘geheime agenten’ onder allerlei vermommingen. Brussel heeft van veel landen tot drie verschillende ambassades (het koninkrijk, NAVO en de EU) en daar zitten pakken spionnen tussen hoor.

Als we de verhaal van onze Staatsveiligheid en ook professor Internationale Relaties Jonathan Holslag moeten geloven dan is ook de aankoop van Volvo door de Chinese automaker Geely uiterst verdacht en zelfs een gevaar voor onze veiligheid.

Trouwens ambassades dienen toch om via allerlei soms erg discrete contacten zoveel mogelijk informatie over het gastland te verkrijgen. Spionage dus! Zo zijn er bovendien de aan de ambassades verbonden militaire attachés die bijna in regel werken voor de militaire inlichtingendiensten van hun land. Ook België doet dat trouwens. Niets speciaals, het is dagelijkse kost.

Scharnierpunt in de geschiedenis

Maar qua geopolitiek zit België en de EU zoals gans de wereld op een scharnierpunt. De oude gevestigde orde is kapot en wat er in de plaats gaat komen weten we niet. Er zijn in wezen drie grote economische blokken met de EU op nummer twee, de VS en China de grootste. Met daarnaast spelers als Indië en Rusland. Waarbij de VS tegen iedereen op dit ogenblik een felle economische oorlog voert om hen zo op de knieën te dwingen. America First!

De VS wil China’s groei kapot maken en hen zo veel als mogelijk isoleren. Het gevolg is een enorm pak aan propaganda vol leugens, verdraaiingen en halve waarheden over China in onze media. De kranten staan er vol van met verhalen komende vanuit de VS om zo het Europese wereldbeeld te kneden richting daar waar Washington het wil. Met China als het rijk des duivels, naast dan Rusland uiteraard.

Maar België en de EU hebben niet de minste reden om dit spel mee te spelen. Integendeel, wij hebben er alle belang bij om met zoveel mogelijk landen op goede voet te staan. Zelfs al doen zij dingen die ons niet aanstaan zoals het strafbaar stellen van homofilie. De wereld behoeft vrede en stabiliteit zodat de economie verder op volle kracht kan groeien en we – niet gestoord door ruzies – het klimaatprobleem kunnen aanpakken.

Op een ogenblik dat de Chinese internetverkoper Alibaba op termijn in de sociaal-economisch nog steeds noodlijdende Luikse regio mogelijks duizenden banen gaat realiseren komen de heren en dames van onze Staatsveiligheid ons waarschuwen voor Chinese beïnvloeding. Dat is om zowel te vloeken, te lachen als te schreien.

Behoefte aan stabiliteit

Uiteraard moeten wij binnen de EU ons eigen beleid voeren en niet de naïeveling uithangen. En het beschermen van ons ‘s lands economisch en strategische vitale onderdelen is zeer belangrijk. Ook China doet dat trouwens. Terecht.

Maar als we zien dat een Chinees bedrijf hier in de regio Charleroi elektrische auto’s gaat maken, als we zien dat het Chinese Geely toen het autobouwer Volvo overnam tot heden een goede investeerder bleek – kijk eens naar GM met Opel en Ford met Genk – dan is het bestaan van het Gele Gevaar in essentie een pure fantasie. Een uitvinding van de PR-bureaus van Uncle Sam.

Inderdaad, de Chinese invasie is begonnen. Hier taxi’s van BYD in Brussel. Recent verkocht het ook bussen voor de luchthaven van Zaventem. Als dat geen bewijs is voor de heel kwade bedoelingen van China. Toch als we onze vrienden van de Staatsveiligheid moeten geloven.

Men kan zich trouwens hier de vraag stellen wiens belang onze Staatsveiligheid met dit soort verhalen over het ‘Gele Gevaar’ dient? Dat van de VS die China wil isoleren of dat van een land dat elke investeerder en handelspartner dient welkom te heten. Dit lijkt eerder op het dienen van Washington dan op het helpen van ons land.

België en de EU behoeven stabiliteit en geen geruzie, zeker niet als dat dan nog in het voordeel is van een andere ons in wezen vijandige mogendheid. Het waren toch geen Chinese speculanten die enkele jaren geleden hoopten de euro en zo de EU kapot te maken?

En als we problemen hebben met de Chinese economische opmars dan is dat ook deels de fout van de EU. Al jaren investeren de Chinese overheid en lokale private bedrijven er in de productie van batterijen en elektrische voertuigen. Het zijn Japan, Zuid-Korea en vooral China die elektrische batterijen maken. Arm Europa.

Hier Wang Chuangfu, de erg discrete grote baas en stichter van BYD in Londen bij de inauguratie van twee door elektrische bussen van BYD bediende buslijnen. In Londen rijden er nu al tientallen elektrische bussen van BYD rond. Zij vertrekken om 6 uur en komen rond 11 uur terug binnen zonder tussendoor de batterijen te moeten laden. Hier weigert de Vlaamse busmaatschappij De Lijn en Ben Weyts (N-VA), minister voor Verkeer om elektrische bussen te bestellen. Zou busmaker Van Hool die technologie nog niet onder de knieën hebben? Het lijkt er op.

Een privaat beursgenoteerd bedrijf als BYD (Build Your Dreams) uit het Chinese Shenzhen produceert met haar eigen batterijen massaal elektrische wagens en ook in Amiens en Hongarije bussen en is zeer rendabel en beursgenoteerd. Het is bovendien groter dan Tesla van die blaaskaak Elon Musk.

Het Chinese parlement stemde zelfs wetten die de autobedrijven verplichten een procentueel elk jaar stijgend aantal elektrische wagens te maken. En men zet er nu verplicht een algemeen recyclagesysteem op voor die batterijen.

En wat doet Europa? Er zijn eindelijk ‘plannen’ want de Duitse autonijverheid zweerde tot vorig jaar bij de… diesel. Daar zit het gele gevaar, zijnde bij de domme beslissingen van de Europese beleidsmensen die onvoldoende kritisch de wereld bekijken. Hetzelfde trouwens voor het internet waar alle belangrijke takken van deze industrie Amerikaans zijn en er amper iets Europees is in terug te vinden. En dat is uiteraard geen toeval.

1) http://www.mo.be/opinie/militaire-inlichtingendienst-getroffen-door-ernstig-cyberincident.

Willy Van Damme

Wat is belangrijk: Dit erfgoed of de vzw?

Rede uitgesproken op de algemene vergadering van 24 oktober 2018 van de vzw Scheepvaartmuseum Baasrode

Baasrode, het Scheepvaartmuseum en de vzw staan vandaag voor een keerpunt, de weg naar een mooie toekomst of de stagnatie en mogelijks zelfs verval.

De provincie die eigenaar is van zowel de grond als de gebouwen wil veel geld investeren in de site en die zo een nieuw elan geven. De komst met steun van de stad Antwerpen van de Lauranda is hier een mooi voorbeeld van.

De vzw heeft via de vele vrijwilligers de voorbije jaren uitstekend werk verricht en dient hiervoor geprezen. Daarover kan geen enkele twijfel bestaan en die mensen verdienen een stevig applaus.

Echter, de vereniging was ook dikwijls het slachtoffer van haar eigen leden die al eens liever onderling ruzie maakten dan samen te werken. De episode met Filip De Saeger was hier misschien het dieptepunt. Alhoewel.

En wat is belangrijker? Dit erfgoed natuurlijk want de vzw is er alleen maar om dit unieke en mooie erfgoed niet alleen te beschermen maar ook aan de buitenwereld te tonen. Een bewijs voor de pracht ervan alsmede van een industrieel verleden waarover deze gemeente fier kan en moet zijn.

De palingbotter Rosalie. Men raakte zover vooral dankzij de subsidies komende van Toerisme Vlaanderen en een stevig pak geld komende uit de faling van de Scheepwerven Boel uit Temse. Curator was hier – de aartsvijand, zot, enzovoort – provinciaal gedeputeerde Jozef Dauwe. Toen het geld kwam kreeg hij nadien zelfs nog namens toenmalig voorzitter Jan Annemans een brief met daarin beledigingen en beschuldigingen. De vzw voluit.

De overeenkomst met de provincie die we nu bespreken geeft dit erfgoed via een stevige subsidie nieuwe kansen. Het geeft bovendien aan de vzw extra impulsen om verder werken aan haar taak: het beschermen en propageren van dit mooie belangrijke verleden. De jaarlijks afgesproken subsidies kunnen de afwerking van onze schepen realiseerbaar maken.

Natuurlijk zal de vzw niet meer de eigenaar zijn van veel van dat erfgoed maar we weten uit de ervaring van de erfgoedsites in Ename en Velzeke dat de provincie op dit vlak een zeer betrouwbare partner is.

Laten we daarom alle aarzelingen over deze overeenkomst achterwege. Het is de weg naar een mooiere toekomst voor deze site. Wat de vzw op haar eigen krachten nooit zal kunnen realiseren. Dit weigeren is de weg inslaan naar verval.

Willy Van Damme

Nawoord: Men koos voor neen en het wordt voor de vzw dus het einde. 

Bedrog in Panama

Groot krantennieuws. Miljoenen documenten uit de geheime geldkoffers van Panama en het feitelijk met de overheid gelieerde advocatenkantoor Mossack Fonseca werden gelekt naar de Duitse krant Süd Deutsche Zeitung. Duizenden namen met bedragen die in de vele duizenden miljarden euro’s lopen liggen nu op straat te rapen.

Britse kolonies

Met presidenten zoals Petro Poroshenko, chocoladekoning en president van Oekraïne en Mauricio Macri van Argentinië, om er maar twee te noemen. Mannen die aan het bewind kwamen met de belofte de fraude en de corruptie aan te pakken. We kennen dat soort slogans nog van toen Barack Obama liep te zeuren met zijn ‘Change’ en Bart De Wever raasde over ‘de kracht van de verandering’. Leugens en bedrog.

Maar in wezen is dat verhaal niets nieuw. Iedereen met een beetje verstand weet dat er tientallen zogenaamd fiscale paradijzen zijn, alhoewel roversnesten hiervoor een veel betere term zou zijn. En bijna iedereen weet dat de rijken en machtigen hier hun zwart geld wegstoppen.

Een groot deel van die ‘paradijzen’ zijn trouwens Brits zoals de Britse Maagdeneilanden, de Kaaimaneilanden, het eiland Man en de Kanaaleilanden. Het zijn trouwens allemaal eilanden en dat is geen toeval. Met de boot ben je er zo en is controle in de praktijk vlot te omzeilen. Koffertje hier, koffertje daar.

Een telefoontje zou voor David Cameron al voldoende zijn om aan die praktijken in de Britse kolonies en bezittingen een einde te maken. Hij doet het niet ondanks een eerdere plechtige belofte om hiertegen op te treden.

De Britse regering zou aan die praktijken daar met als het ware een simpele druk op de knop een einde aan kunnen maken. Maar London weet het en laat begaan. Dat is toch het bevorderen van de criminaliteit. Medeplichtigheid aan de misdaad heet dat. Maar wie doet hen wat? De aan de Londense Downingstreet 10 patrouillerende bobby misschien?

Jeremy Corbyn, nieuwe bezem bij de Britse Labour partij, riep de conservatieve regering van David Cameron nu wel op om daar een einde aan te maken, maar de opeenvolgende regeringen van Labour, van Clement Attlee tot Gordon Brown en Tony Blair lieten begaan, ze steunden het dus.

En zoals Karel Anthonissen, chef in Gent van de Bijzondere Belastinginspectie, en fiscaal expert VUB-professor Michel Maus het vandaag zegden, hier blijft alles bij het oude. Er zal iemand boeten en de 99% anderen zullen als steeds de dans ontspringen. Het was voorheen zo al met de lekken uit Liechtenstein en die uit Luxemburg.

Straffeloos

En het gerecht? Vergeet het. Ondanks de dure eden van alle voorgaande ministers van Justitie worden witteboordcriminelen in de praktijk met rust gelaten. Ja, er komt wel een politieapparaat op gang maar die beoefenen alleen aan een soort van bezigheidstherapie.

Ze doen wat ondervragingen, verrichten huiszoekingen en typen heel plichtsbewust de ene PV na de andere. Waarna de zaken als ze al voorkomen verjaard zijn of zolang duurden dat de rechter een voorwaardelijke of geen straf uitspreekt. Neem de recente (?) zaak van Seghers Better Technology. De zaak ging begin september 2002 met luide trom failliet. In maart 2016 kwam er dan uitspraak in beroep: Verjaring.

Ondernemer Hendrik Seghers ging met zijn bedrijvengroep in september 2002 in faling. Het gerechtelijke onderzoek resulteerde in beroep in maart 2016, bijna 14 jaar na de feiten, in een vrijspraak wegens verjaring. Het was na Seghers International al zijn tweede faling die strafrechtelijk zonder gevolg bleef. De recente ophef rond de Panama Papers zal ook in België gerechtelijk dus wel afgaan als een heel natte voetzoeker.

Het zal met deze Panama Papers dus niet anders gaan. Oh ja, in IJsland trad de regering af. Maar elders? Twijfelachtig of er iets zal gebeuren. Bovendien moet nog bewezen worden dat het hier over geen valse documenten gaat.

De bron van dit lek is immers geheim en wie gaat bewijzen dat mijnheer X wel eigenaar is van vennootschap Y? Voldoende stof om voor een rechtbank alles zo in de vuilbak te gooien. Rechtspraak is wat anders dan het bespreken van een vodje papier van onduidelijke afkomst. Ik hoor de fiscale advocaten nu al roepen en hun peperdure rekening maken.

Maar er is veel meer aan de hand met dit verhaal. Zo valt het op dat tot heden tussen die duizenden namen geen enkele Amerikaan te vinden is. Merkwaardig. Het land heeft een 350 miljoen inwoners, is samen met China ‘s werelds grootste economie, bezit het grootst aantal miljardairs en kent regelmatig wel eens een financieel schandaal. Ook is Panama deels ooit een Amerikaanse kolonie geweest. Men kent er dus zeer vlot de weg.

En nu blijkt er bij dat Panamees advocatenkantoor in die tientallen jaren dat het al bestaat geen enkele Amerikaan klant geweest is. Wie gelooft dat? Niemand toch. De 1000-dollar vraag is dus wie achter dit lek zit.  Zou het kunnen zoals men in Rusland insinueert dat de CIA of iets dergelijks er achter zit. Wie weet. Verbazen zou het mij niet.

George Soros, een der meest meedogenloze speculanten ooit, is een der sponsors van dit International Consortium of Investigative Journalists. Als ze nou eens onderzoeken hoe die man door landen te ruïneren miljarden dollars verdiende?

Bovendien rijzen er grote vragen naar dat International Consortium of Investigative Journalists. Dat is een onderdeel van het Center for Public Integrity, beiden Amerikaanse instellingen. Daar is uiteraard niets mis mee.

Maar wie echter kijkt naar de financiering van beide zich hoog prijzende organisaties ziet echter het kruim van het Amerikaanse zakenleven verschijnen en organisaties die gekend zijn als een onderdeel van de Amerikaanse machtsmachine.

Soros en Albright

Zo blijken bij de tientallen sponsors o.a. topspeculant George Soros met zijn Open Society Foundations, de Rockefellers, de Ford Foundation en de Pew Charitable Trust, de organisatie achter Pew Research, te zitten.

 

Madeleine Albright met een uitspraak die ze vermoedelijk haar ganse leven zal blijven betreuren. Onder president Hillary Clinton zal zij terug grote invloed krijgen. Ooit kreeg ze zelfs een van haar beschermelingen benoemd tot directeur van Amnesty International USA. De kinderen in de wereld zijn best gewaarschuwd.

Pew, in wezen een bureau dat wereldwijd enquêtes doet om zo gericht landen te kunnen destabiliseren, wordt geleid door Madeleine Albright, de vroegere Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken die in 1996 op de vraag of ze inzat met de 500.000 dode Iraakse kinderen, een gevolg van het mee door haar georganiseerde embargo, stelde dat deze doden het gezien de resultaten waard waren.

En dus lijkt het raadsel van de op de lijst ontbrekende Amerikanen al opgelost. Wat wil je? Men moet daarom ook niet verbaasd te zijn dat men in de zogenaamde kwaliteitskranten van de gelegenheid extra gebruikt maakt om de presidenten Vladimir Poetin, Xi Jinping en Bashar al Assad, Amerika’s vijanden van het ogenblik, nog maar eens extra door de modder te sleuren.

Niet omdat bewezen is dat ze ginds geld hebben weggestopt maar omdat ze mensen kennen die dat wel zouden gedaan hebben. Men is dus een crimineel omdat zijn neef, de peetvader van een der kinderen of een cafékennis gebruik maakt van dat Panamees advocatenkantoor. De Financial Times had het vandaag trouwens praktisch alleen over Poetin. Schuld door associatie heet dat. En dat durft zich dan journalist te noemen!

En wedden dat hier in de VS nog maar eens een vette Pulitzerprijs voor zal uitgereikt worden. De vroegere krantenmagnaat Joseph Pulitzer was toch de uitvinder van de modderjournalistiek. En dus past die prijs perfect bij dat consortium.

Willy Van Damme

Terreur in Brussel–Rondjes draaien rond de hete brij

Wat te verwachten viel gebeurde spijtig genoeg. Wie dacht dat de bloedige terreuraanslagen, – de bloedigste uit de Belgische geschiedenis – de start zou zijn voor een diepgaand kritisch onderzoek van het Belgisch, Europees en westers beleid dienaangaande is er aan voor zijn moeite.

Men weigert

Handig laveerden de vele tientallen journalisten, politici, specialisten en zelfbenoemde experten langsheen de keiharde realiteit. En dat is dat het westen al straks 40 jaar deze terreurbewegingen steunt en nu met de gebakken peren zit.

De vraag is of de 32 doden en de meer dan honderd gewonden leiden tot een grondige zelfkritiek op het tot nu toe gevoerde beleid tegenover die salafistische terreurgroepen. Het antwoord is kort: Neen.

Waarbij – schokkend – men nog steeds weigert de maatregelen te nemen die zich al die decennia opdringen. De vraag die men hier dan ook heel dringend moet stellen is die naar het waarom. Maar men doet het niet. Er is klaarblijkelijk sprake vaneen bijna collectieve weigering om dit te doen.

Dat het met dit soort beleid van kwaad naar nog veel erger zal gaan hoeft men dan ook niet te betwijfelen. En dat die salafistische moordbendes zich ook tegen de regeringen die hen bewapenden zouden keren stond nochtans al die jaren in de sterren geschreven.

Wie hen nader bekijkt ziet dat we in zekere zin zelfs te maken hebben met een zelfmoordsekte genaamd ISIS/al Qaeda/Boko Haram/enzovoort voor wie het paradijs, het echte leven, pas komt na de zelfmoord. Leve de 72 maagden! Voor de vele perverse typetjes onder die jihadisten inderdaad een paradijs.

Simpele basiskennis van het salafistische gedachtengoed leert dat een van hun basiskenmerken ook het superioriteitsgevoel is, het idee dat zij de enigen zijn die het bij het juiste eind hebben en de uitverkorenen zijn van god. Het leert ook dat zij de overigen als minderwaardig zien, hoogstens te gebruiken als slaven, ondergeschikten die men met bruut geweld het zwijgen moet opleggen.

Saoedi Arabië

Dat is echter ook en vooral het officiële gedachtengoed van Saoedi Arabië. Een ideologie welke dit land met steun van onder meer België overal en al decennia wereldwijd aan het verspreiden is. We leveren er zelfs volop wapens aan en ontvangen hen met groot vertoon.

ISIS is in wezen een zelfmoordsekte wiens leden de dood in de strijd zien als de weg naar het paradijs.

Over de rol van dit land kon je in die stortbui van opinies, analyses en bergen van informatie echter niets horen. Het woord Saoedi Arabië viel niet of amper in al dat gepraat. Gewauwel is een beter woord voor die dagenlange informatiestroom die de gewone nieuwshongerige burger overkwam.

Maar wat wil je als men dubieuze figuren als een Claude Moniquet op de televisiebuis ziet verschijnen die dan als ‘veiligheidsexpert’ ons komt vertellen dat de oplossing ligt in het versterken van ons veiligheidsapparaat. Dan weet je het wel. Ik keek niet meer.

Dat zijn vrienden bij bepaalde westerse spionnenfabrieken als de Mossad of de Franse DGSE die terroristen al decennia steunen hoorde je hem natuurlijk niet zeggen. Hij weet het wel maar wil zijn vrienden steunen en daarom zwijgt hij hierover en maakt de toehoorder dan maar wat prietpraat wijs. Met dank aan de VRT.

En dus krijg je in onze media niet veel meer dan leugens, verdraaiingen, halve waarheden en, ja, af en toe ook wat goede informatie en enkele interessante analyses. Maar die verdronken in de inhoudsloze massale rest.

Ontstaansgeschiedenis

Over de ontstaansgeschiedenis van die salafistische terreur, over de filosofie, de nochtans overduidelijke westerse steun en over de hulp vanuit het Arabisch schiereiland met op kop Saoedi Arabië geen woord.

De vraag die men voor zover geweten nooit stelde was die welke voor een begrip en goede analyse nochtans simpel en essentieel is. En die is hoe het komt dat ondanks die zogenaamde oorlog tegen de terreur deze terreur sinds haar start in 1979 alleen maar groeide.

Maar die vraag stellen is uiteraard niet zonder gevaar want dan stel je ook de al even essentiële vraag naar het westerse beleid dienaangaande. En dan raak je aan de kern van het probleem.

Neem ISIS. De Amerikaanse bombardementen op die beweging begonnen kort na de verovering van de Iraakse stad Mosoel. Maar wel pas toen ISIS ook Iraaks Koerdistan met haar ‘hoofdstad’ Erbil, aanviel en dreigde te veroveren. De stad was ultrasnel aan het leeglopen. Pas dan trad de Amerikaanse luchtmacht in actie, niet ervoor.

Ondanks het feit dat de VS beweerde al tien maanden ISIS te bombarderen slaagde ze er in mei vorig jaar in Palmyra (foto) en voorheen de Iraakse stad Ramadi in te nemen. Voor de meeste waarnemers in de regio liet de VS ISIS gewoon begaan zoals ze maar van de Koerden afbleven.

En ondanks zogenaamde Amerikaanse bombardementen op ISIS kon de groep nadien nog o.m. de Iraakse stad Ramadi en het Syrische Palmyra veroveren. Pas na de intrede van de Russische luchtmacht eind september begon de VS met het intensifiëren van haar aanvallen op ISIS.

Ervoor was dat behoudens de gevechten rond Erbil en Kobani alleen maar pure symboliek. Pas na het Russisch optreden begon ISIS de nederlagen op te stapelen. De chronologie is heel duidelijk.

Zeker twee van de ‘specialisten’ die de voorbije dagen regelmatig op het scherm verschenen bezitten dat fameuze hier gepubliceerde document van de Amerikaanse militaire veiligheidsdienst DIA welke onweerlegbaar de steun van het westen aan al Qaeda en ISIS bewees. Ze zwegen er echter als ware angsthazen over. Een drapeerde zich liever zelfs als een volleerde clown in een Belgische vlag. Zielig, erg.

Ibrahim al Bakraoui

Typerend was de Belgische reactie toen de Turkse president Recep Tayyip Erdogan wist te zeggen dat men de terrorist Ibrahim al Bakraoui vorig jaar het land had uitgezet maar dat men er in België niets mee had gedaan.

Plots was het in de Belgische media een en al oproer over wie als minister ontslagen moest worden, de vicepremiers Koen Geens (CD&V) van Justitie, Jan Jambon (NV-A) van Binnenlandse Zaken of Didier Reynders (MR) van Buitenlandse Zaken.

Ibrahim al Bakraoui werd door de Turkse overheid naar Nederland uitgewezen zonder echter een opgave van reden. De informatie kwam ook zeer laat zodat men zo kon raden dat noch Nederland of België hem tijdig zouden oppakken. En misschien was dat wel de bedoeling.

Maar wie het dossiertje goed bekeek zag dat de grootste fout lag bij de Turkse overheid die de man zomaar op een vliegtuig naar Amsterdam zette zonder een opgave van reden voor zijn uitzetting. Goed overleg vooraf met Nederland en België had veel kunnen oplossen maar dat interesseerde Erdogan blijkbaar niet.

Wat hij zo te zien wou was herrie schoppen in de Belgische politiek en media. En herrie schoppen is wat hij best kan. Het is trouwens een open geheim dat ISIS kan rekenen op de steun van Erdogan. De Turkse grens van Syrië met het Koerdische gebied is hermetisch gesloten. Die met het gebied van ISIS blijft open voor verkeer, alle verkeer.

Jordaanse koning

En dat zeggen niet alleen de Russen of Assad maar ook vele anderen getuigen. Zo lekte vorige week een memo uit over een geheim gesprek dat de Jordaanse koning Abdoellah II bin al Hoessein op 11 januari had met een aantal Amerikaanse toppolitici zoals John McCain, voorzitter van de Senaatscommissie voor de Strijdkrachten, Paul Ryan, voorzitter van het Huis van Afgevaardigden en senator Bob Corker, voorzitter van de Commissie voor Buitenlandse Zaken. Allen republikeinen.

Volgens de Jordaanse koning steunt Erdogan in de regio de radicale islam en moeten die voor hem de macht overnemen. Verder financiert hij o.m. via de aankoop van hun olie ook ISIS en is hij direct betrokken bij het sturen van niet alleen de vluchtelingen naar Europa maar ook van terroristen. Die vluchtelingenstroom was naar zijn zeggen een weerwraak voor de Russische interventie. (1)

Politiemensen die voorheen de Turkse salafistenleider Halis Bayancuk, hier met zijn vrouw, arresteerden kregen nadien moeilijkheden. De man heeft duidelijk bescherming van hogerhand.

Turkije liet trouwens bijna gelijktijdig met die verklaring over Brahim al Bakraoui een groep aanhangers van ISIS vrij waaronder Halis Bayancuk, een politiek agitator die voluit achter ISIS staat en via websites oproept om hen te steunen.

Hij is de man achter Turkse ISIS-publicaties als Tevhid en Takva Haber en steunde voor de opkomst van ISIS al Qaeda. Hij is ook een gekend ronselaar voor jihadisten en wordt omschreven als de baas van de Turkse afdeling van ISIS. Hij werd sinds 2008 herhaaldelijk opgepakt maar kwam merkwaardig genoeg ook altijd snel terug vrij.

Chinese jihadistenroute

Nog maandag trouwens bombardeerde het Turkse leger het Syrisch Democratisch Front en haar partner de Koerdische YPG toen die dreigden ISIS in de regio van de grensstad Jarabloes aan te vallen.

Waarbij men ook dient te beseffen dat salafistische groepen in Turkije regelmatig de gebedshuizen van Alevieten – niet te verwarren met Alewieten – aanvallen en gerichte moorden organiseren tegen Syrische in Turkije levende opposanten van ISIS. Allemaal grotendeels ongestraft. Voor de Turkse politieke oppositie is het dan ook duidelijk dat Halis Bayancuk en ISIS de bescherming genieten van de Turkse regering.

Toen Erdogan dan kwam met zijn verhaal over Ibrahim al Bakraoui had men in België de man gewoon moeten confronteren met zijn beleid ten overstaande van ISIS en al Qaeda in Syrië. Het is toch de Turkse geheime dienst MIT die in China een jihadistenroute richting ISIS organiseerde voor Chinese geradicaliseerde Oeigoeren. Met valse paspoorten incluis.

Benjamin Netanyahu

En dan had je de kritiek die kwam vanuit Israël en de VS. Beide landen waarvan het geweten is dat hun veiligheidsdiensten nauw samenwerken met terreurbewegingen zoals ISIS en al Qaeda. Zo werden al honderden gewonde Syrische jihadisten in Israël opgevangen die men dan na herstel terugstuurde. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu ging hen in het hospitaal zelfs groeten.

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu op bezoek bij een gewonde Syrische jihadist. Het hoeft dan ook niet betwijfeld dat die jihadistengroepen perfect weten dat ze in de kaart van het zionisme spelen.

Ook de Jordaanse koning Abdoellah II stelde trouwens tijdens zijn geheim gehouden gesprek met Amerikaanse politici dat Israël al Qaeda steunt. Maar niet alleen al Qaeda. Er zijn ook aanwijzingen dat het ISIS direct hulp verleent. Zo is er het verhaal van de Yarmoek Martelaren Brigade die in het zuidwesten aan de Syrische bestandsgrens met Israël actief is.

Deze brigade behoorde tot voor ongeveer een jaar tot het netwerk van al Qaeda in Syrië en kidnapte op 4 mei 2013 een groep Filippijnse VN-soldaten, een onderdeel van UNDOF dat de bestandslijn tussen Israël en Syrië moet bewaken.

De militaire situatie eind maart in de regio rond de Golan. Merk dat het gebied van ISIS grenst aan Israël. Volgens koning Abdoellah, nochtans gekend als een vriend van Israël, steunt dat land al Qaeda omdat het tegen Hezbollah vecht. De grote zwarte vlek is waar de Yarmoek Martelarenbrigade heerst. Het kleine groene vlekje is al Qaeda. De rest van het groene gebied is dan onder controle van de jihadisten van het Zuidelijk Front. Rood is regeringsgebied.

Aanvallen van Israël – waarbij een Spaans soldaat werd vermoord – en die jihadisten zorgden ervoor dat de groep VN-waarnemers de voorbije paar jaar sterk werd uitgedund. Waarbij Israël rond die gijzeling via zijn contacten met die jihadisten bemiddelde. Met als resultaat dat het toezicht op deze grens sterk verminderde want een aantal landen trokken om veiligheidsredenen hun soldaten terug.

Wat de geheime contacten van Israël met die jihadisten natuurlijk vergemakkelijkte. Er zijn nu immers veel minder pottenkijkers die dan zoals al gebeurde hierover voor Israël vervelende rapporten maakten. Rapporten die dan al eens in de pers uitlekten.

De Jordaanse koning Abdoellah II legde in de VS heel bezwarende verklaringen af voor de Turkse president Erdogan, Israël en ook de CIA. Volgens hem stuurt Turkije bewust terroristen naar Europa en is de vluchtelingenstroom een gevolg van de Russische interventie in Syrië. Die maakten de Turkse droom om stukken van Syrië in te lijven kapot en dus nam Erdogan weerwraak.

Sinds vorig jaar heeft die Yarmoek Martelaren Brigade zich echter aangesloten bij ISIS en plots zien we dat ze de voorbije weken erin slaagden daar gebied op de andere jihadisten van o.m. al Qaeda te veroveren. Met als vraag hoe ze erin slaagden zich zo te versterken. Een blik op de kaart geeft al een vermoedelijke en logische verklaring.

Aanslagen in Mumbai

En dan zijn er de Amerikaanse veiligheidsdiensten waar men zo nodig met de Belgische collega’s moest lachen en hun voor een soort onnozelaars stond te verslijten. Als we weten dat dit jihadisme een uitvinding is van de Amerikaanse veiligheidsdiensten dan lijkt die kritiek heel zacht uitgedrukt misplaatst.

Neem het verhaal van de van 26 tot 29 oktober 2008 durende terreuraanval op de Indische miljoenenstad Mumbai (Bombay) door de Pakistaanse met al Qaeda gelieerde salafistengroep Lashkar-e-Taiba. Hierbij vielen minstens 166 doden en honderden gewonden. Het was de grootste terreuraanval in Indië ooit.

Achteraf bleek de scouting van die aanval het werk geweest te zijn van een zekere Daoud Sayed Gilani, een tot Amerikaans staatsburger genaturaliseerde Pakistani met de officiële naam David Coleman Hadley.

De salafistische terreuraanvallen op Mumbai van oktober 2008 waren voorbereid door David Hadley, een agent van de Amerikaanse Drug Enforcement Administration. Er vielen een 166 doden. Hier het brandende historische Taj Mahal hotel, het voornaamste doelwit van de terroristen.

De man was gekend als een groothandelaar in heroïne die echter in 1998 door de Drug Enforcement Administration (DEA) uit de gevangenis was gehaald en dan naar Pakistan gestuurd. Officieel om de drugshandel vanuit Pakistan in de gaten te houden. Van zodra hij er arriveerde vervoegde hij zich echter de Lashkar-e-Taiba, een der meest extreme salafistengroepen en gelieerd aan al Qaeda.

Jyllands Posten

En ondanks herhaalde verwittigingen van zijn vroegere echtgenotes kon de man al die jaren ongehinderd met zijn Amerikaans paspoort heen en weer reizen tussen de VS, Pakistan en Indië. Faiza Outalha, zijn Marokkaanse ex-vrouw, beschreef op de Amerikaanse ambassade in Pakistan zelfs zijn contacten met die terreurbeweging. Zonder resultaat.

De VS pakte hem pas op nadat de Britse binnenlandse veiligheidsdienst hem op een luchthaven in Londen in 2009 had opgemerkt op weg naar Denemarken voor het voorbereiden van een aanslag op de Deense krant Jyllands Posten, gekend wegens haar cartoons van de profeet Mohammed.

Ze arresteerden hem uiteindelijk op de luchthaven van Chicago en kreeg nadien 35 jaar cel. Een woedend Indië achterlatend waar de Amerikaanse uitvluchten veelal op hoongelach en ongeloof werden onthaald.

En dat die veiligheidsdiensten dan de lef hadden om onze diensten uit te lachen is dan ook zowat het toppunt van durf. Blijkbaar zijn ze in de VS de ganse serie erg moorddadige aanslagen door salafistische terreurgroepen op Amerikaanse doelwitten vergeten. Recent nog in San Bernardino.

Heroïnehandelaar David Hadley werd door de DEA naar Pakistan gestuurd, officieel om er de drughandel richting de VS te controleren. Hij vervoegde echter onmiddellijk de Pakistaanse terreurbeweging Lashkar-e-Taiba. Jarenlang liet de VS ondanks een serie waarschuwingen hem begaan.

Nog volgens Koning Abdoellah II worden trouwens vele jihadistische websites bewust opengehouden door de CIA en aanverwanten om zo een goed zicht te krijgen op die netwerken. Wat echter ook betekent dat ze ook direct helpen bij het rekruteren van nieuwe jihadisten. Met als vraag hoeveel er door de CIA zelf werden opgericht. Zelfs de Nederlandse spionnen van de AIVD hadden zo’n website.

Een heel grote spiegel

Het idee van bepaalde media en specialisten voor een betere samenwerking tussen veiligheidsdiensten getuigt dan ook van een gebrek aan kennis van deze speciale wereld. Als de CIA nog niet eens tegen welke Amerikaanse president dan ook zegt wat ze werkelijk doen, hoe kan men dan hopen op een goede samenwerking tussen onze Veiligheid van de Staat en bijvoorbeeld de CIA? Het is dromen, fantaseren.

En dan heb je de media die als een haantje de voorste de voorbije week meende België als een “falende natie” of een “gebroken staat” voor te stellen of dacht een of andere politiedienst of politicus met de vinger te moeten wijzen. Alsof België een soort Europees Somalië of Libië zou zijn. Afghanistan aan Schelde en Maas? Het is te zot voor woorden.

Blijkbaar heeft de pers een heel grote spiegel nodig om eens naar zichzelf te kijken en zich weemoedig mea culpa te slaan. Al sinds de creatie van dit salafistisch monster heeft diezelfde media deze bendes omschreven als vrijheidsstrijders en idealisten of anders hun aanwezigheid gewoon en heel bewust verzwegen.

Zo waren er vorige week de grote verhalen over Bosnië en de Servische politicus Radovan Karadzic, het monster voor onze media, naar aanleiding van zijn veroordeling in Den Haag door het Joegoslaviëtribunaal. Geen woord over de aanwezigheid van Bin Laden en al Qaeda toen in Bosnië. Volgens onze hoog van de toren blazende pers was die groep nooit in Bosnië actief geweest. Nou!

Le Monde

Nog op 22 maart, de dag van de aanvallen in Brussel, publiceerde de Franse zogenaamde kwaliteitskrant Le Monde een groot als interview verpakte vrije tribune met de Syrische salafist Mohamed Alloesh, neef van de vorig jaar in de oorlog omgekomen Zahran Alloesh.

Deze Mohamed Alloesh is tegenwoordig woordvoerder voor onder meer het Leger van Islam en het door de Saoedisch gefinancierde Hoog Onderhandelingscomité. Niets in het gesprek over de door dit Leger van Islam georganiseerde terreur en niets over hun bombardementen op de vol oorlogsvluchtelingen zittende stad Damascus.

Evenmin las je er iets over het met geweervuur onderdrukken van de opstandige bevolking in het door hen gecontroleerde gebied van Oost-Ghouta. Zoals we ook niets lazen over de door hen aangerichte slachtpartij in de nabijgelegen industriestad Adra.

Mohamed Alloesh van het Syrische Leger van Islam, een beweging die vorig jaar nog Alewieten, een religieuze minderheid, in kooien rondtoerde om ze te gebruiken als levend schild. Geen woord daarover in het interview met Le Monde, de krant die al 5 jaar de terreur in Syrië zit te verdedigen.

En dan had je De Morgen, de vermeende Belgische kwaliteitskrant, die op 15 maart een bijlage van 12 pagina’s publiceerde over Syrië. Waarbij de krant er in slaagde om al Qaeda, de groep die aan de basis ligt van de oorlog, slechts tweemaal en dan nog heel terloops te noemen. Een bijna olympisch te noemen krachttoer.

Wat we de voorbije week hoorden, lazen en zagen over die terreuraanslagen belooft weinig goeds. Jazeker, onze politiediensten bewezen hun kwaliteiten, ondanks de soms schrijnende personeelstekorten, maar het ontbreekt hogerop aan de nodige wil om effectief maatregelen te nemen. En wat extra camera’s of meer politiebevoegdheden gaat de zaak niet oplossen hoor. Vergeet het.

De conclusie is duidelijk. Noch pers, noch politiek willen de zaak bij de kern aanpakken. Daar en nergens anders ligt het probleem. Liever draaien ze eindeloos rondjes omheen die hete brij van de salafistische terreur. En dus is het alleen wachten op een volgende aanslag van als het niet ISIS is dan een van haar opvolger.

Willy Van Damme

Met dank aan lezer Cirrus.

1) The Guardian, 25 maart 2015, Randeep Ramesh, ‘SAS deployed in Libya since start of year, says leaked memo’. http://www.theguardian.com/world/2016/mar/25/sas-deployed-libya-start-year-leaked-memo-king-abdullah?utm_source=Sailthru&utm_medium=email&utm_campaign=New%20Campaign&utm_term=%2ASituation%20Report

Middle East Eye, 25 maart 2016, David Hearst, ‘Jordan’s king accuses Turkey of sending terrorists to Europe’. http://www.middleeasteye.net/news/jordans-king-accuses-turkey-sending-terrorists-europe-1687591648#sthash.jorwYLsG.dpuf.

Geen enkele van de aanwezigen op die bijeenkomst wou verdere commentaar geven. En voor zover geweten ontkende niemand de bijeenkomst of de inhoud.

Terreur–Hier is de rekening

Zoals iedereen vreesde die de zaak volgde pleegden terroristen vandaag in de Brusselse metro en op de luchthaven van Zaventem zware bomaanslagen met een dertigtal doden en tientallen gewonden. En dat het hier over een of andere salafistische terreuraanslag gaat hoeft men weinig te betwijfelen. Alle tekenen wijzen trouwens in die richting.

Afghanistan

Wat we hier hebben is de rekening die onze regering en feitelijk ook die van de andere regeringen in de EU krijgt toegeschoven. Een gevolg van een onvoorstelbaar wanbeleid dat voor zover geweten in onze geschiedenis zijn gelijke niet heeft.

Sinds de VS, de EU, Pakistan en Saoedi Arabië in 1979 in Afghanistan de moedjahedien creëerden is dit fenomeen van salafistische terreur enorm gegroeid. Overal in het westen kregen de terroristen alle steun, van onze politici, van groen tot zwart, van de media die hen omtoverden tot vrijheidsstrijders en zelfs van de ‘goeddoeners’ van ngo’s genre Human Rights Watch die klakkeloos hun propaganda overnamen.

Een interview in het Franse weekblad Le Nouvel Observateur van 15 januari 2009 met de voormalige Amerikaanse Nationale Veiligheidsadviseur Zbigniew Brzezinski. Dit onder president Jimmy Carter. Hij was de grote strateeg achter de creatie van die salafistische terreurbendes. Hier in dit gesprek erkent hij de Amerikaanse machinaties om de toenmalige Sovjetunie in het Afghaanse moeras te doen verdrinken. Dit gewoon uit wraak voor de Amerikaanse nederlaag vier jaar eerder in Vietnam, Laos en Cambodja. Daarbij doet hij ook heel geringschattend over die salafistische terreur. Dit na de aanslagen in o.m. Bali, New York, Madrid en Londen en de terreur in Irak. Via Hillary Clinton dreigt deze man terug grote invloed te krijgen op de Amerikaanse buitenlandse politiek. Hij is immers zoals Henri Kissinger voor de Republikeinen de centrale pion bij de Democraten op het vlak van het buitenlandse Beleid.

De moedjahedien waren onze helden. Dat ze andersdenkenden vermoorden en dat ze bijvoorbeeld schooldirecteurs die gemengd onderwijs gaven keelden kwam niet in onze media. Je las het niet in onze zogenaamde vrije pers. Een eenzame journalist als een Freddy De Pauw in De Standaard uitgezonderd. Maar die is er intussen vervangen door creaturen die getrouw napraten wat Washington en Qatar willen.

En zo steunde men in onze media zonder welke kritische vraag ook de Arabische Lente en de Moslimbroeders. Over de aanwezigheid van al Qaeda in die opstanden zweeg men. Ook nu nog. Men liet hen niet alleen begaan, men koketteerde er zelfs mee.

Liberale politici als een Guy Verhofstadt en zijn vroegere woordvoerder Koert Debeuf waren prat over hun contacten in dat milieu. Verhofstadt sleurde ze zelfs mee naar het Europees parlement.

En Rik Coolsaet, onze grote expert buitenlandse politiek, noemde zonder schaamte die Syriëstrijders op de VRT zelfs idealisten. Terwijl Jorn De Cock, wiens vrouw vanuit Qatar, de salafistische opstand in Libië aanvuurde, in De Standaard jarenlang het bestaan van Al Qaeda in Syrië ontkende.

Abdelrahman Ayachi & Rudi Vranckx

Toen De Standaard op die relatie van hun correspondent met Qatar werd gewezen en men hen de door hem verspreidde leugens toonde weigerde krant zelfs op te treden. Geen commentaar was het enige antwoord van hun zogenaamde ombudsman. En in Het Laatste Nieuws stelde Guy Van Vlierden voor om bepaalde van die Syrische terreurbendes de macht in Damascus te laten overnemen. Hup naar een nieuw Libië dus.

Een Libië dat met steun van Mevrouw De Cock omgevormd is tot een jihadistenparadijs met naast de lokale afdeling van ISIS nu al drie regeringen en vele duizenden terroristen. Een van de leiders van de terreur Abdel Hakim Belhaj werd in zijn boek de ‘Arabische Lente’ wegens zijn (sic) gematigdheid door De Cock zelfs geprezen.

Het document van de Amerikaanse militaire veiligheidsdienst DIA waarin men schrift dat al Qaeda in Iraq (AQI), het latere ISIS, bij het begin van de oorlog tegen Syrië in maart 2011 al aanwezig was. Op een ogenblik dat Rudi Vranckx verklaarde dat al Qaeda dood was gaf het samen met de Moslimbroeders dus het sein voor de oorlog tegen Syrië. Dit in overleg met de VS. Bijna drie jaar lang ontkende Jorn De Cock in De Standaard het bestaan van al Qaeda in Syrië. Het was volgens hem platte Syrische regeringspropaganda om die voor hem goede rebellen in een slecht daglicht te stellen. Van een dagblad die zich gaarne kwaliteitskrant noemt mag men toch wel betrouwbare informatie verwachten. Vergeet het. Over de echtheid van dit document bestaat geen enkele twijfel. Hier een fragment van pagina 1.

En dan heb je die journalistieke superster Rudi Vranckx die in Syrië optrok met de toen al wegens terrorisme tot 4 jaar effectieve cel veroordeelde Abdelrahman Ayachi. Hij kreeg van Vranckx op de VRT zelfs een als interview verpakte vrije tribune.

In augustus 2012 stelde de DIA dat het voor de VS en haar bondgenoten een goede zaak zou zijn dat men in het oosten van Syrië en Irak een islamitische staat zou oprichten. In 2014 wist ISIS dit Amerikaanse verlangen dan te realiseren. Op 23 mei 2013 besliste onze regering van Elio Di Rupo met Didier Reynders als minister van Buitenlandse Zaken dat al Qaeda de Syrische olie uit kort ervoor veroverde oliebronnen naar Europa kon uitvoeren. Wat de financiering vanuit de EU van ISIS legaal maakte. Sinds 2011 was er op handel met Syrië immers een embargo vanuit de EU. De woordvoerder van Reynders weigerde commentaar te geven op die toenmalige beslissing. Hier een fragment van pagina 5 van dat document. Of hoe men bewust de aanval op Irak door al Qaeda reeds medio 2012 plande. De zoveelste Amerikaanse aanval al.

Ook de politiek heeft flink bijgedragen aan het succes van die salafistische terreurgroepen. Voor het bestrijden van het racisme en het achterstellen van allochtonen, een voedingsbodem voor nieuwe rekruten voor die salafisten, deed men decennialang amper iets. Met een Vlaams Belang en een Geert Wilders die door hun opruiing en platte demagogie de boel nog verder verziekten.

Maar er is natuurlijk meer. Al sinds 1979 steunen onze opeenvolgende regeringen slaafs dit Amerikaans beleid dat in plaats van het terrorisme te bestrijden het tegenovergestelde doet. Iedere serieuze expert ziet het. Kijk naar Syrië, Libië, Irak, Jemen, enzovoort, maar iedereen in Brussel en de EU laat begaan en zwijgt.

Een groot en zeer invloedrijk Amerikaans expert over Syrië als Joshua Landis weigert bijvoorbeeld te schrijven over de Amerikaanse steun aan al Qaeda en ISIS in Syrië en elders. Wat door officiële documenten en honderden getuigenissen nochtans bewezen wordt.

Neem Peter De Roover, fractieleider van de NV-A, de grootste partij in het land, ging eind vorig jaar zelfs nog pal achter Saoedi Arabië staan omdat, naar hij beweerde dit land ook tegen ISIS zou strijden. Waar dan?

Bovendien is ISIS maar een bende binnen het ganse netwerk van salafistische terreurgroepen. Zo is er al Shabaab, Boko Harum, al Qaeda, ISIS, enzovoort. En de geestelijke bodem ligt in Saoedi Arabië, Qatar, Koeweit, Bahrein, en de Verenigde Arabische Emiraten. En deels ook in Turkije. Daar is de echte kweekvijver, de bron van het kwaad.

Terrorist Abdelrahman Ayachi kreeg in Brussel wegens terrorisme in eerste aanleg 8 jaar effectieve cel en in beroep 4 jaar. Ondanks dit ultra zwaar strafblad kon de man nadien nog ongestoord als tolk en gids in het Syrische salafistenland voor de VRT werken. Via Rudi Vranckx. Deze werd volgens een bron binnen de VRT nadien toen hier het verhaal uitlekte hiervoor wel op het matje geroepen. Zijn vader is Bassam Ayachi een 25 jaar geleden in Molenbeek de stichter van het Centre Islamique de Belgique en zo de peetvader van de Molenbeekse terreurnetwerken.

Het is onzin om te denken dat men door de arrestatie van Salah Abdeslam de terreur in België uitschakelde. Evenzeer is het van de pot gerukt om te denken dat men door ISIS uit te schakelen de terreur eveneens de genadeslag toebrengt. De salafistische terreur is een veelkoppig monster waarvan het lichaam op het Arabisch schiereiland zit.

Kap je een kop af dan staat er al een nieuwe kop klaar. Er is maar een middel om dit enorm monster effectief uit te schakelen, en dat is het lichaam van dat beest te vernietigen. Er moeten dus heel strenge maatregelen komen tegen die landen daar. Zo niet is het voor onze veiligheidsdiensten nog vele jarenlang dweilen met de kraan wijd open.

Yousuf Qaradawi

Maar zie, dit jaar is het wereldkampioenschap wielrennen in Qatar en nadien de wereldbeker voetbal. Is het een toeval dat de zonen van voetbalbonzen als Michel D’Hooghe en Michel Platini in gasstaat Qatar werk vonden? Een Qatar waarvan het publiek geweten is dat het in Syrië al Qaeda steunt. Maar tegen deze sportevenementen zal men geen boycot organiseren zoals men dat voorheen met China of Rusland deed.

Neen de politiek laat gewoon begaan. De het salafisme voluit steunende Arabischtalige Tv-zender al Jazeera kan je via Belgacom TV in al onze huiskamers zien. Tot voor een jaar kon je daar de sermoenen horen van Yousuf Qaradawi, een salafistische haatpredikant en topideoloog van de Moslimbroeders.

De Egyptische in Qatar in ballingschap levende Yousuf Qaradawi, topideoloog van de Moslimbroeders wiens speeches o.a. op TV een litanie van de haat zijn tegen alle niet-salafisten. Jarenlang was hij om de haverklap te gast op de door de VS gesteunde Arabischtalige Tv-zender al Jazeera, eigendom van Qatar. Een zender die hier in het vaste pakket van Belgacom TV zit. Pas omdat hij ook het Huis van Saoed aanviel werd Qatar door de Saoedi’s onder druk gezet om de man van het scherm te halen. Wat lukte. België liet hem daarentegen begaan.

En evenmin als onze politici optreden tegen wapenleveringen aan die landen als Saoedi Arabië doet men niets tegen in België actief zijnde salafistische die terreur steunende groepen als de Moslimbroeders en Hizb ut Tahrir. En in plaats van te werken aan een Belgische islam die integrerend kan werken laat men nog steeds toe dat vanuit landen als Saoedi Arabië en Turkije salafistische predikanten ons land overspoelen.

Recent nog tijdens de officiële gesprekken tussen onze regering en die in Ankara liet men toe dat de regering van president Erdogan, die toch een van de Moslimbroeders is, hier predikanten blijft sturen. Om wat anders te doen dan het gedachtengoed van de Moslimbroeders te verspreiden? Men moet toch niet naïef zijn.

En dan hoeft het niet te verwonderen dat we in België en West-Europa steeds meer te maken krijgen met het salafisme en de ermee onlosmakelijk verbonden terreur. Het verklaart perfect waarom er vanuit België honderden salafisten naar Syrië en Irak trokken.

De politie en veiligheidsdiensten doen goed hun werk maar het zijn de politici en de media die het vertikken dat te doen wat ze horen te doen. En dus krijgt ons land nu de rekening in de vorm van onnoemelijk veel leed.

Willy Van Damme

Na Parijs: Syrië en België–Wat te doen

De zoveelste terreuraanval van salafisten nu in Parijs drukt gans Europa nog maar eens op het gevaar dat van die bendes uit gaat. Hiertegen moet kordaat en hard opgetreden worden. Uiteraard binnen het kader van de rechtstaat.

Doen zoals de VS met zijn Guantanamo, geheime foltergevangenissen en drones kan niet. Bovendien is nu volop gebleken dat de VS alleen een nepoorlog voert tegen de terreur. Het is de enige serieuze verklaring waarom sinds de aanslagen van 11 september 2001 in New York de terreur alleen maar veel grotere proporties heeft aangenomen.

Imams

Op Washington rekenen voor de strijd tegen de terreur is nutteloos en wie weet zelfs gevaarlijk. Het is, om religieuze termen te gebruiken, alsof men de duivel een duiveluitdrijving zou laten doen.

Maar wat moet of kan België dan specifiek doen? Vooreerst voldoende investeren in de strijd tegen die groepen hier in België. Nu zitten veel veiligheidsdiensten waaronder de Staatsveiligheid, onderbemand. Met het personeel dat ze nu hebben kunnen ze amper de dossiers klasseren en pogen op te volgen. Zeker is dat ze deze blijkbaar deels in Brussel voorbereidde aanslag in Parijs niet hebben kunnen voorkomen.

De Saoedische koning Salman de Hakbijl was volgens een serie Amerikaanse gerechtsdocumenten als voorzitter van enkele zogenaamde Saoedische liefdadigheidsinstellingen de grote financier van Al Qaeda, ook op het ogenblik dat ze in New York het World Trade Center aanvielen.

Maar er zijn nog veel meer maatregelen die zich opdringen. Zo dient men te zorgen dat alle imams perfect Nederlands en/of Frans kennen en dat ook steeds in de contacten met hun gelovigen gebruiken. Ze moeten zich ook conformeren met een aantal basiskenmerken van onze samenleving zoals scheiding kerk en staat.

Ook moeten buitenlandse imams zoveel mogelijk vermeden worden en bovendien mogen ze niet afkomstig zijn uit de Golfstaten als Saoedi Arabië die extremistische versies van de islam belijden zoals het salafisme (wahhabisme). Dat is allemaal misschien een probleem qua vrije meningsuiting maar de strijd tegen de salafistische terreur heeft een dringend en uitzonderlijk karakter en vergt dus ook bijzondere maatregelen.

Saoedi Arabië

Verder dient men strenge acties te ondernemen tegen de bekeringsijver van vooral Saoedi Arabië. Het salafisme is niets anders dan de hedendaagse islamistische versie van het vroegere fascisme. Het is mogelijks zelfs nog stukken gruwelijker. Maar dat salafisme is ook de staatsideologie van de Saoedische prinsen. En zij spenderen jaarlijks wereldwijd miljarden dollars aan die bekeringsdrang voor steeds meer salafisten.

Een officieel document van de Amerikaanse militaire veiligheidsdienst DIA daterend van augustus 2012, dus na de grote opmars in het land van al Qaeda, waarin men het vooruitzicht van een islamistische staat in Syrië en Irak als erg nuttig ziet en welke, stelt men, de steun heeft van het westen, dus incluis België. Zie punt C en ook D. Het document is echt maar wordt uit de massamedia gehouden. De lezers zouden immers de waarheid over de ‘oorlog tegen de terreur’ leren kennen. De bewering dat de VS ISIS steunt wordt in kranten als The New York Times veelal omschreven als pure fantasie en een der zoveelste zotte Arabische complottheorieën.

Er moet dan ook een einde gemaakt worden aan die bekeringspraktijken op Belgisch grondgebied. Die ondermijnen immers onze samenleving. De Saoedische religieuze ijver werkt als een kankergezwel in onze samenleving. Bij niet optreden kan het zelfs dodelijk zijn. Wil men dit kankergezwel vernietigen dan moet men Saoedi Arabië aanpakken. Desnoods keihard.

Daarom ook moet men, zoals Duitsland en Zweden dit jaar al deden, een wapenuitvoerverbod tegen die landen van het Arabische schiereiland uitvaardigen. Daar zijn immers meerdere goede reden voor. Ze voeren namelijk oorlog in Syrië, in Irak en Jemen en dus verkopen we wapens aan oorlogsgebieden. Hoeveel van onze wapens geraakten zo al bij ISIS en al Qaeda? Heel veel.

Bovendien schenden die landen op een ongehoord grove wijze de mensenrechten en zijn die landen, zeker Saoedi Arabië, betrokken bij grootschalige drugshandel. Recent nog werd Abdel Mohsen bin Walid Abdoelaziz al Saoed, een Saoedische prins en dus lid van de familie al Saoed, op de luchthaven van Beiroet betrapt met 1,9 ton amfetamines. En het is verre van het enige geval van drugshandel waar die prinsen al mee betrapt zijn.

 

Belgische minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (MR) steunde de voorbije bijna vijf jaar in Syrië allerlei salafistische terreurgroepen waaronder al Qaeda en ook ISIS. Verder waren zijn verklaringen niet meer dan gewauwel, netjes passend bij de Amerikaanse en Saoedische oorlogsstrategie tegen Syrië. Tijd voor wat meer karakter in het beleid.

Uiteraard zal dit verbod op wapenuitvoer grote gevolgen hebben voor wapenfabrikant FN in Herstal die zo haar grootste afzetmarkt verliest. Het zal een pijnlijke zware aderlating betekenen voor dat bedrijf, maar dat moet men dan maar sociaal en economisch op de gepaste wijze opvangen. Dat moet niet onmogelijk zijn.

Madrassa’s

Een andere maatregel tegen Saoedi Arabië is het opdoeken van de madrassa’s die ze in ons land runt. Dit zijn religieuze scholen waar men in wezen niets anders doet dan bepaalde teksten uit de koran repetitief herhalen. Waarbij men natuurlijk juist die teksten kiest die passen bij dit islamitisch fascisme. Maar gebleken is dat die madrassa’s wereldwijd kweekvijvers zijn voor salafistische terreur. Men kweekt hier dus kankercellen.

Hetzelfde met de internationaal actieve salafistische terreurgroep Hizb ut Tahrir die in een ganse serie landen waaronder Duitsland verboden is maar hier gewoon haar bekeringswerk mag verder zetten. Met informatieavonden in het Brusselse. Ze moet samen met andere salafistische groepen verboden worden.

Ook andere maatregelen dringen zich op. Natuurlijk zou Didier Reynders indien hij een ethisch persoon zou zijn alleen al wegens zijn houding in het dossier Syrië al ontslag hebben genomen en zich in het publiek zitten verontschuldigen. Maar zoveel lef heeft hij niet, hij mist er de ballen voor.

Maar hij kan, zij het beperkt en als absoluut minimum, toch wel iets ondernemen. Zo kan hij doen wat men vanuit Oostenrijk, Spanje en ook Tsjechië al deed en dat is beperkte toenadering zoeken tot Syrië.

Kleine stappen

Zo kan hij bijvoorbeeld verklaren dat men ook moet spreken met Assad en dat hij een belangrijke rol kan spelen in het vinden van een oplossing van de zaak. Het is vaag en braaf maar toch een heel kleine stap verder dan wat andere collega’s stelden. Maar hij durft het niet en blijft over de kwestie gewoon gewauwel produceren. Inhoudsloos gebral die netjes binnen de door de VS uitgestippelde lijnen blijft.

Een  andere politieke stap die men zou kunnen zetten is het doen van een oproep tot steun aan de ongeveer 8 miljoen vluchtelingen die in regeringsgebied verblijven. Via pater Daniel Maes is er nu een klein via enkele parochies lopende hulpproject. Dit kan men vanuit de regering subsidiëren en wat publiciteit geven. Ook dit is een kleine eerder symbolische stap. Maar voor die mensen zeer belangrijk.

Via een aantal katholieke parochies in België en Nederland wordt er hulpmateriaal ingezameld voor de projecten van pater Daniel Maes (foto) om in Syrië de heel grote nood te delgen. Reynders zou die vanuit de regering steun kunnen geven of zorgen dat men tenminste indirecte overheidshulp krijgt. Tot heden deed hij echter niets.

Een andere mogelijkheid is dat onze ngo’s als Broederlijk Delen, Oxfam en Socialistische Solidariteit in Syrië met projecten beginnen rond die vluchtelingen, de wederopbouw en de oorlogsslachtoffers. Het leed is er enorm maar geen enkele Belgische organisatie is er actief.

Het land telt massa’s mensen met geamputeerde ledematen maar Handicap International blijft er gewoon weg. Een vraag om inlichtingen weigerde men in Brussel zelfs te beantwoorden. Schandelijk gewoon.

In de jaren tachtig van de vorige eeuw waren die hier genoemde ngo’s in het door Vietnam bevrijde Cambodja actief. Tegen de wens van de regering in want die steunde China, de VS, Thailand en de Rode Khmer. De ngo’s zijn sindsdien gewoon slaven van de regering geworden. Hun beleid wordt in wezen tegenwoordig uitgestippeld door de overheid. Het was ooit anders. Triest. Maar zij kunnen hun leven beteren en naar Syrië trekken.

Een andere optie voor de regering en Didier Reynders is het sturen naar ginds van een niet-officiële politieke delegatie met enkele parlementairen en wat gekend gewezen politiek volk. Het is een klassieke veel gebruikte techniek om de relaties tussen landen te verbeteren. Ook dit is louter symbolisch maar toch belangrijk.

Gevangen Belgische Syriëstrijders

Wat zeker ook moet gebeuren is het samenwerken, uiteraard in stilte, van onze veiligheidsdiensten met die van Syrië, Hezbollah, Irak, Iran en Rusland. Willen we de strijd tegen de terreur effectief voeren dan zijn dit soort contacten essentieel. Zij beschikken immers over pakken voor ons cruciale informatie. Willen we effectief de terreur bestrijden dan zijn die gesprekken belangrijk.

Volgens Hilal al Hilal van de Baath partij zitten er een aantal Belgische Syriëstrijders in een Syrische gevangenis.

Naar Hilal al Hilal, officieel Assistent Regionaal Secretaris van de Baath partij en naar ingewijden zeggen de nummer twee in het land achter Bashar al Assad, tijdens een gesprek in Damascus vertelde zitten er een aantal Belgische Syriëstrijders in Syrische gevangenissen.

Een verhaal dat ook elders te horen is. Onderzoeker Montasser Alde’emeh, gekend wegens zijn goede contacten in het milieu van de Syriëstrijders, heeft het over twee Belgen die ginds gevangen zitten.

Uit informatie blijkt dat geen van onze veiligheidsdiensten tot heden hierover contact hadden met hun Syrische collega’s. Dit terwijl de Duitse en zelfs de Franse collega’s tegenwoordig bijna kind aan huis zijn in Damascus. En nochtans zouden die twee Belgen interessante informatie moeten hebben over hun vrienden en hun structuren.

Het zijn allemaal heel beperkte voorstellen die van België nochtans een kleine voortrekker zou kunnen maken in dit drama. Het zijn allen symbolische acties die echter zorgvuldig uitgekozen zijn om toch enig positief effect te hebben.

Dit soort stappen zal alleszins minder schandelijk zijn als dat bezoek van Reynders een paar jaar terug aan die Saoedische prinsen en financiers van de Syrische terreur die ook nog groothandelaars in cocaïne bleken te zijn. Didier Reynders kan via deze nieuwe kleine stappen dan tonen dat hij toch een man met ballen is en geen vod.

Toen Didier Reynders enkele jaren geleden op handelsmissie was in Saoedi Arabië wou hij zich ook wat beter informeren over Syrië en kwam zo terecht bij de tweelingbroers de prinsen Nayef en Saud al Shalaan, financiers van die Syrische terreurbendes. Achteraf bleek dat Nayef een in Frankrijk bij verstek tot 10 jaar cel veroordeelde groothandelaar in cocaïne is. Zoals neef Mohsen in Beiroet heeft Nayef ook een privévliegtuig en dat is altijd interessant voor wat extra vracht. Zeker als je familienaam al Saoed is. Maar zouden die drugs dan ook halal zijn? Op het verkopen van drugs staat in Saoedi Arabië de doodstraf en die wordt ook regelmatig toegepast met onthoofding en nadien kruisiging, à la façon de ISIS.

Willy Van Damme