Imperialisten

De spanning rond Georgië, de vroegere deelstaat van de Sovjetunie, neemt toe nu het Georgische parlement een wet gaat stemmen over wat men noemt de buitenlandse agenten (lees die uit het Westen) en hun controle over bepaalde media en zo de publieke opinie. Terwijl men hier in het Westen dagelijks klaagt over Russische en Chinese inmenging blijkt het Westen niets anders te doen.

Volgens onze pers is de start van de onderhandelingen tussen de EU en Georgië verbonden aan strikte voorwaarden. Zo wist onze media te melden dat: “Een van de voorwaarden is dat de civiele samenleving vrij kan opereren en dat Georgië desinformatie tegen de EU en haar waarden bestrijdt.”

Soevereiniteit

Men leest er misschien achteloos over maar wie deze zin wat nauwer bekijkt schrikt wel. Het betekent in wezen dat men zijn soevereiniteit afstaat en een vazal wordt van de EU en zo ook natuurlijk vooral van de VS. Want wat wil men juist zeggen met ‘de civiele maatschappij’ en ‘desinformatie tegen de EU en haar waarden’?

Roman Shukhevich, de Oekraïense opperbevelhebber van de UPA, Het leger van de lokale fascisten en een onderdeel van de Duitse oorlogsmachine in Oost-Europa. De man had via de UPA de controle over de noordwestelijke provincie Volhynia en gaf het bevel aan zijn manschappen om er alle Polen, en dat waren er veel, te vermoorden en hun huizen plat te branden.

De baby’s mocht men van hem liefst tegen een muur kapot slaan. Men eert deze man nu met standbeelden en onder meer postzegels. Voor de EU en ook zogenaamd linkse partijen als de Groenen geen enkel probleem. Vrijheidsstrijders noemt men dat. Maar waar is de logica: tegen het Vlaams Belang zijn en die regering ginds steunen?

Wie de praktijken van het Westen en haar buitenlands beleid wat kent weet wat men wil zeggen dat de ‘civiele maatschappij’ vrij moet kunnen opereren? Het wil zeggen dat de Georgische overheid niets mag ondernemen tegen de voorstellen en propaganda die de NAVO aan de bevolking wil opdringen.

Verder MOET de regering in Tbilisi optreden tegen elke informatie die haaks staat op wat de NAVO zegt. Want dat is wat ‘desinformatie’ in de praktijk voor de EU wil zeggen. De NAVO is dan een macht voor vrede, mensenrechten en democratie tegen racisme en voor de persvrijheid. En de vijanden van de NAVO zijn dan dictaturen die de persvrijheid en dergelijke aan banden willen leggen.

De vraag die men ook kan en feitelijk moet stellen is of Georgië wel in Europa ligt. Het grenst aan Rusland, Azerbeidzjan, Armenië en Turkije en vlakbij Iran en dat kan je nooit Europees noemen. Ja, het is qua religie gekend als christelijk orthodox maar dat is het.

Voor het in de periode 1752 tot 1783 in fazen bij Rusland kwam behoorde het tot het Ottomaanse rijk, de Mongolen en als laatste Iran. In Georgië zag men die verovering door Rusland toen vooral als een goede zaak,  zeker voor de Orthodoxe kerk. .

Bedreigingen

De grootste figuur uit de geschiedenis van de Sovjetunie was trouwens een zekere Georgische revolutionair Jozef Stalin en zijn rechterhand en chef van het politieapparaat Lavrenti Beria was eveneens een Georgiër.

Oorlogsverslaggever Gonzalo Lire werd gearresteerd en dan na een aantal dagen vrijgelaten vermoedelijk om zijn contacten in beeld te krijgen. Hij werd toen hij poogde te vluchten terug gearresteerd en kwam kort nadien in de gevangenis van Kharkiv door ontbering om. De Amerikaanse regering keek niet eens om naar het lot van de man. De massamedia evenmin.

Stalin heeft er trouwens nog standbeelden staan en tot de VS kwam was de buitenlandse oppositie blij met de aanwezigheid van de Russen die het land tegen de moslims uit Turkije en Iran beschermde.

Maar het openlijk bekend maken van de voorwaarde voor onderhandelingen met de EU toont echter het ware karakter van de EU en het Westen in het algemeen. Alle informatie die niet conform is aan die van het Westen is desinformatie en in wezen aan min of meer strikte verbodsregels gebonden.

In een artikel van Anastasia Stognei in The Financial Times van 20 april 2024 schrijft zij over een zekere Vano Chkhikvadze van de door de Amerikaanse speculant George Soros gecontroleerde Open Society Georgia Foundation die zij citeert: “Dat bij elk gesprek in Brussel men er waarschuwt dat als deze wet wordt aangenomen de onderhandelingen met het land worden afgebroken.” Inmenging door de EU dus.

Liegen dat het zwart ziet

Het is dan ook geen toeval dat mensen als Ruud Goossens en Jonathan Holslag het in de kranten hadden over de invasie door Rusland van Georgië in 2008. Wat zaterdag in de FT door Anastasia Stognei werd herhaald. Ze weet wat ze mag en kan schrijven.

In De Morgen en de Nederlandse Volkskrant van 19 april zorgde Jasper Braams zelfs voor een nieuwe versie van de feiten toen hij stelde dat Rusland in 2008 Abchazië en Zuid-Ossetië (twee toen opstandige deelrepublieken van Georgië) waren binnengevallen. Zijn die schrijvers dan allemaal zo stom dat zij hun naam en krant verbinden met dergelijke onzinnige leugens? Amper geloofwaardig.

Een foto van de onderhandelingen in de Wit-Russische stad Gomel met in een rode kader Denis Kyreev van de militaire veiligheidsdienst SBU. Aanwezig bij die onderhandelingen was ook de Turkse regering en Naftali Bennett toen de Israëlische premier.

Ze werden nadien voortgezet in Istanbul tot de Britse premier Boris Johnson ze op 5 april deed stoppen. Waarna de slachting kon beginnen. Het Westen wou immers een grootschalige oorlog en beloofde de regering Zelensky met de vernieling van Rusland de overwinning. Die toehapte met de nu gekende gevolgen. Een oorlog die niet hoefde.

Het is ook geen kwestie van wie toen en nu gelijk had maar een van het correct informeren van de buitenwereld. Maar als de EU dergelijke regels over desinformatie poogt op te leggen aan een mogelijks kandidaat lid dan kan men er zeker van zijn dat die regel nu ook al van tel is in de lidstaten van de EU zelf. Vadertje staat kijkt toe.

Vandaar dat onze media wel vergeven worden van verhalen over Rusland en van Russen maar die allen diezelfde teneur hebben dat Rusland een door en door corrupt land is en geleid wordt door een criminele dictator genaamd Vladimir Poetin. Een genuanceerd beeld dat deels verklaart waarom Poetin dit deed en waarom hij zoveel stemmen haalde zal men behoudens grote uitzondering NOOIT lezen.

Desinformatie op grote schaal

Neem de oorlog in Zuid-Ossetië. Er zijn hier in België mensen afkomstig uit die republiek maar men vertikt het om ze aan het woord te laten. Alexei Navalny verklaarde onze media in massa’s artikels bijna heilig maar over zijn racistisch verleden als politicus, zijn vroegere criminele activiteiten en de poging van zijn groep om met Brits geld het Russische banksysteem te ontwrichten zal men evenmin iets horen.

Een beeld van het concentratiekamp Syrets bij het massagraf van Babi Yar bewaakt door Oekraïense fascisten en Duitse SS’ers. Die Oekraïners bewaakten ook andere kampen zoals het vernietigingskamp van Auschwitz. De voornaamste taak van de gevangenen hier was het doen verdwijnen van elk spoor van de massaslachting in het nabije Babi Yar.

Zo is er in Oekraïne de zaak van de Amerikaans-Chileense journalist Gonzalo Lira die vanuit Oekraïne verslag uitbracht over die oorlog en er door de militaire veiligheidsdienst werd opgepakt en daar in gevangenis stierf. Pagina’s en pagina’s over de bijna heilige Navalny en alleen op Newsweek een stuk over Gonzalo Lira maar voor zover men kon zien elders geen woord in onze massamedia.

Dat er in Oekraïne een zeer bloedige staatsgeep is geweest, dat men in Odessa toen 45 vreedzame betogers levend verbrande, dat het Russisch (de taal van een 30% der bevolking) werd verboden evenals het Hongaars, Roemeens, Bulgaars en Tataars lees je feitelijk nooit in de reguliere media.

Boekverbrandingen in Oekraïne? Dat is desinformatie. Het is immers slecht voor het imago van die nieuwe westerse lieveling. Dus zwijgen. Dat wat tot februari 2014 de grootste politieke partij was verboden werd en hun leiders moesten vluchten en/of vermoord werden lees je niet in De Morgen, De Standaard of elders en hoor je niet op de VRT.

De VRT

Zeker voor die laatste is dat merkwaardig want er bestaan op YouTube beelden van een angstig vluchtende VRT-journalist Jan Balliauw. Bang dat de kogels komende uit het Maidan hotel en zonder veel twijfel afkomstig van die fascistische knokploegen hem zouden raken. Geen woord erover want het toont hoe groepen als Svoboda toen niet alleen op de politie schoten maar ook op de pers en de betogers. (1)

En als journalisten nog maar eens een zoveelste fraudezaak met belastingparadijzen ontdekken dan viel daar wel terloops de naam van Volodimir Zelenski maar men zal zich in essentie concentreren op verdachtmakingen tegen Poetin genre: deze man kent wel die fraudeur en dus is ook hij een fraudeur. Laster dus.

En na de Russische inval zal men hierover geheel zwijgen want Zelenski moet de held van de gewone man in de westerse straat zijn voor wie men opofferingen moet maken. Geen fraudeur. (2) En wat men in onze media eveneens helemaal verzwijgt is de belofte van de NAVO in 1990 dat ze niet naar het oosten ging uitbreiden.

De nota van het Amerikaans ministerie van Buitenlandse Zaken van 9 februari 1990 betreffende de eenmaking van Duitsland waarin letterlijk staat dat men afsprak geen uitbreiding van de NAVO naar het oosten te doen. Washington lapte het zoals gewoonte aan zijn laars en draagt nu samen met de EU de gevolgen. Geen woord hierover in onze media. En dit is de oorzaak voor de huidige oorlog.

Ook de twee akkoorden van Minsk met Duitsland, Frankrijk, Rusland en Oekraïne die stelden dat men ging streven naar een vreedzame oplossing voor de Oekraïense burgeroorlog waren bedrog. Berlijn, Parijs en Kiev gaven in 2022 zonder schaamte toe dat dit nooit hun bedoeling was maar dat men tijd nodig had voor de opbouw van het Oekraïense leger. Geen woord hierover in onze media.

En dan maar stellen dat Rusland niet wil onderhandelen. De schaamte al lang voorbij. Het verklaart ook waarom massa’s Russisch sprekenden uit de Baltische staten Litouwen, Letland en Estland bij hun onafhankelijkheid het stemrecht ontnomen werden. Zo was men zeker dat zij nooit in de regeringen daar konden komen en minstens medezeggenschap konden krijgen.

Het heet Europese democratie. In dat artikel van Anastasia Stognei van The Financial Times schrijft men naar het einde dat volgens de EU men in Georgië moest streven naar een betere bescherming van de mensenrechten en …. de persvrijheid. (3) En mensenrechten? Maar wat dan met de genocide tegen de Palestijnen die georganiseerd wordt met wapens uit Europa en de VS?

Een les: Geloof de massamedia zeker niet.

Willy Van Damme

1) The Maidan Massacre in Ukraine: Revelations from Trials and Investigations – Blog – Jordan Russia Center. De beelden van de VRT worden/werden gebruikt in rechtszaken hierover en tonen overduidelijk wie op de betogers en de pers schoot. Betogers die oprukten naar de politie werden immers vanuit de hoogte in de rug beschoten. De bedoeling was complete chaos te veroorzaken. Een ideetje van de CIA?

2) Pandora Papers Reveal Offshore Holdings of Ukrainian President and his Inner Circle – OCCRP

3) The Financial Times, Anastasia Stognei,  20 april2024, “Georgians join mass protests against ‘foreign influence’ law modelled on Putin’s regime.”

De Morgen is tegen transparantie in Georgië

Met interesse las ik Jullie bericht ‘Georgië blaast buitenlandseagentwet nieuw leven in’ in de krant van deze ochtend 8 april. Het is een door Jullie al een tijd gebracht verhaal dat blijkbaar zijn voorlopige ontknoping krijgt. Zo te zien vinden jullie dat men zo kritische stemmen de mond snoert. Dat het ‘Westen’ en de EU dit niet aanvaarden wekt geen verbazing.

Ik zie bijvoorbeeld Iran, Rusland of China niet protesteren. In De Morgen, en de rest van onze media, spreekt men schande en klaagt men wat men noemt de Chinese/Russische inmenging in het Westen aan. En wie er interviews aan geeft is klaar voor de schandpaal van de media.

Mikael Sakkaashvili was de man die in 2008 het leger van Georgië afstuurde op de Russen die er als internationaal erkende vredesmacht poogden de orde te bewaren tussen Georgië en Zuid-Ossetië, een regio die zich eenzijdig van Georgië had afgescheurd. Zijn leger viel o.a. het hospitaal in de hoofdstad Tsinvali aan. Een oorlogsmisdaad.

Sakkaashvili was een in de VS opgeleide advocaat die in opdracht van de VS in 2004 na een zogenaamde kleurenrevolutie als president de macht nam. Toen zijn door de VS en Israël geleide leger Zuid-Ossetië na luttele dagen verslagen werd begon hij dan voor het televisiescherm aan zijn das te eten.

Hij beleefde daarna dan in Oekraïne enkele dolle avonturen o.a. als gouverneur van Odessa. Hij zit nu in de cel in de Georgische hoofdstad Tbilisi. Met als verwacht protesten van de regering in Oekraïne, het Europees parlement en de VS. Hij heeft nu ook de Oekraïense nationaliteit.

Minder geweten is dat Georgiërs die in Zuid-Ossetië vochten zoals Aboe Omar al Shishani nadien naar Syrië trokken en er de rangen van eerst al Qaeda en nadien ISIS vervoegden.

Sommigen ervan trokken na de nederlaag van die salafisten tegen de Syrische regering naar….. Oekraïne en verkregen er zelfs de nationaliteit. Shishani betekent feitelijk Tsjetsjeen. En de vraag in Rusland is of zij een rol speelden in de aanval op het Krokustheater in Moskou.

Maar als Georgië stelt dat wie lokale media of organisaties financiert dat moet vermelden dan is het kot plots te klein voor bladen als De Morgen. Nochtans krijgt de gebruiker van die media op die wijze de gegevens over wie hem informeert. Is het de lokale overheid of financiert bijvoorbeeld Washington of Berlijn het zaakje? Belangrijk.

Zoiets kan toch alleen maar toegejuicht worden als men staat op transparantie. Maar als het Westen dit doet dan moet dit geheim gehouden worden en feitelijk gesteund. Onze media spreken dan, zoals in het geval van Rusland, over die pers als zijnde ‘de onafhankelijke’ media.

Een leugen want hun bestaan hangt af van de stroom van dollars en euro’s. Ze worden in het land ook niet verboden. Ze moeten alleen aan de buitenwereld tonen wie ze zijn.

Een brief in The Financial Times van 24 november 2021 van Sir Anthony Brenton, gewezen Brits ambassadeur in Rusland. Ook hier beweert onze media dat het Rusland was die Georgië in 2008 aanviel. Mensen als Ruud Goossens en Jonathan Holslag, en de media die dit publiceren, schrikken niet terug voor een pak leugens. Het zijn dienaren van de macht.

Dit soort berichtgeving bewijst nogmaals dat de westerse media geen zogenaamd vierde macht zijn die de andere machten controleert, zoals diezelfde pers hier beweert, maar gewoon werktuigen van die macht zijn. Incluis De Morgen.

Niet te verwonderen dat onze kranten nog steeds regelmatig schrijven dat het Rusland was die in 2008 Georgië aanviel. Dit terwijl het vast staat dat dit juist het omgekeerde waar was.

Willy Van Damme

Lezersbrief naar De Morgen

Wat de bevolking niet mag weten – Censuur in het Westen: De zaak Oekraïne-Rusland

Wie een oorlog wil starten dient als allereerste de eigen bevolking vooraf zodanig te manipuleren dat het voor die bevolking duidelijk is wie de vijand is en wat voor een afschuwelijke monster die feitelijk is. Waarbij men een oorlog als onvermijdelijk voorstelt en er opofferingen moeten gemaakt worden, mensenlevens incluis. Een klassieke daarbij is zeker de truc met  de provocatie zoals Pearl Harbour in 1941 of Afghanistan in 1979.

De essentiële rol van de media

En om die bevolking te ‘informeren’ zijn de media en de wijze waarop zij die boodschap onder de bevolking verspreiden essentieel. En daarbij zijn politieke of economische druk op de eigenaars van die media en hun medewerkers, de journalisten, cruciaal. Zonder dat geen oorlog, geen opofferingen, geen massaslachtingen en vooral geen veroveringen.

Na de gewelddadige staatsgreep van februari 2014 in Kiev stelde de joodse Victoria Nuland, Amerikaans Onderstaatsecretaris voor Oekraïne deze Arsenyi Jatsenjoek aan als eerste-minister voor Oekraïne. Deze foto is kort ervoor tijdens een betoging van fascistische knokploegen genomen.

Gelijktijdig werd de grootste politieke partij verboden alsmede de Russische cultuur in al zijn aspecten. Het land verloor zijn soevereiniteit niet op het ogenblik dat Rusland vorig jaar binnenviel. Dat was het al sinds februari 2014 kwijt.

Natuurlijk wordt dit gemakkelijker gemaakt door het feit dat men via de opvoeding de bevolking hoe dan ook al klaar gemaakt heeft voor die manipulaties. “Europeanen zijn ervan overtuigd dat zij de good guys zijn,” stelde men recent nog bij het Britse Chatham House, een overheidsinstelling.

Het is zoals Josep Borrell, de Spaanse sociaal-democraat en verantwoordelijke voor de Europese buitenlandse politiek onlangs stelde, “Europa is de tuin en de rest van de wereld is de jungle”. Het is van een ongeziene arrogantie maar men is zo geïndoctrineerd dat men het niet eens zag. Voor hem was het verbieden in de EU van de Russische zender RT zoals het verdedigen van de persvrijheid.

Typerend is dat men binnen de EU, de VS en de NAVO het steeds heeft over ‘de op regels gebaseerde wereld’ waar zij dan uiteraard toe behoren en waar de anderen (die van de jungle) zich dan moeten aan houden op straf van desnoods oorlog of minstens sancties.

Daarbij vergetend dat zij het zijn die deze regels al feitelijk sinds zeker de zeventiende eeuw bepalen. Na vele interne oorlogen. De door het Westen gesteunde ongeziene zionistische agressiviteit in Palestina vergetend.

Dat daar nu een einde aan gekomen is verklaart uiteraard het gedrag van de vroegere ‘meesters’. Kanonneerboten naar China sturen doet men niet meer en Afrika in Berlijn als een soort taart verdelen is ook geschiedenis. Frankrijk trok tot woede van president Emanuel Macron recent zijn troepen uit Niger terug. Françafrique, het cluster van aan Parijs gehoorzame landen, is dood? Op de vuilhoop ermee.

Slecht theater

Die toestand en die evolutie is ook goed merkbaar met de oorlog in Oekraïne die in zekere opzichten deze geopolitieke verandering een versnelling hoger heeft doen inschakelen. Plots lijkt het wel of men in het Westen vrienden wil zijn met wat men nu merkwaardig genoeg in onze media ‘het Globale Zuiden’ noemt. Geen derde wereld meer. Borrell wil ineens zelfs terug maatjes worden met Ankara.

Maar wat het Westen hier presteert is gewoon slecht theater, bedrog waar ieder in het Globale Zuiden zo doorziet. Het idee dat men bij het begin van de oorlog had dat op een rare uitzondering na zoals Cuba en Syrië de rest van de wereld het Westen ging steunen bleek een zeer zware misrekening.

Het verhaal over een op ‘regels gebaseerde orde’ wordt wel als waar overgenomen in onze media zoals de NRC en De Morgen maar elders in de wereld gewoon weggelachen. De invasies van het Westen in Libië, Afghanistan, Irak en Syrië bewijzen voor iedereen die op een onbevooroordeelde wijze naar de wereld kijkt weggelachen.

Wat onze media bewust verzwijgt is dit memorandum waarbij de VS op 2 februari 1990 belooft dat er geen uitbreiding van de NAVO voorbij Duitsland zal komen. Dat jaar begon de NAVO met de oorlog tegen Joegoslavië.

Op dit ogenblik zit men aan de grens van Rusland in Georgië, Oekraïne, Finland, Litouwen, Estland en Letland. De vraag die men in Rusland dan logischer wijze stelt is in hoeverre men de VS kan vertrouwen.

Toen men bij de NATO in 2008 officieel het lidmaatschap van Oekraïne voorstelde waarschuwde William Burns, toen Amerikaans ambassadeur in Moskou, dat dit voor Moskou een rode lijn was. De man is nu directeur van de CIA. Poetin was op die bijeenkomst.

Zoals in Europa met recent Slowakije waar velen duidelijk zien hoe het Westen in 2014 in Oekraïne een moorddadige staatsgreep pleegde waarna fascistische knokploegen tegenstanders, vooral Russisch sprekenden, begonnen te vermoorden. Met als hoogtepunt het levend verbranden van 45 vreedzame betogers in Odessa.

De fanclub

Wat men dan in onze media afdoet als nepnieuws of Russische propaganda afkomstig van de zogenaamde Moskouse ‘trollenfabrieken’. Ja, want de westerse media vertellen als enigen de waarheid en geven desnoods morele leiding aan de lezers. En neen in de westerse media is er geen censuur of nepnieuws er zijn alleen fijne analyses en de ware feiten.

Met journalisten als Dylan Carter of Dominique Minten van De Standaard die zich openlijk uiten als fans van Oekraïne. Dylan Carter, tegenwoordig medewerker bij De Morgen die op zijn Facebookpagina openlijk zijn liefde voor die regering in Kiev uit. Waar is de journalistieke ethiek? Nergens.

Gedegen historische analyses over de achtergronden van dit etnisch geweld krijgt men echter nooit. Wie die nationalistische leiders waren en wat Stepan Bandera en diens OUN-B juist op hun kerfstok hadden zal men zelden of nooit lezen. En als ze er iets over schrijven dan zal men het een stevige draai geven.

In het beste geval zal men hen kort bespreken maar daarbij steevast zelfs ontkennen dat ze ooit deel uitmaakten van SS-eenheden of organisatoren waren van slachtpartijen tegen vooral joden en Polen. Zo ziet men op massa’s foto’s en op video’s regelmatig de zwart-rode vlag maar enige serieuze uitleg over het verhaal achter die vlag krijgt men niet.

De gruwel tegen Polen en joden

Typerend is de verklaring van de nu afgetreden voorzitter van het Canadese parlement Anthony Rota over het incident rond oorlogsmisdadiger en gewezen SS’er Yaroslav Hunka lid van de SS Divisie Galicia/14de Waffen SS Grenadiers. Die was betrokken bij de acties tegen het toen Poolse dorp Pieniacke waar ergens tussen de 500 tot 1200 mensen, incluis baby’s, koelbloedig werden vermoord.

Veel Russen die zich nog de Tweede Wereldoorlog herinneren zullen ongetwijfeld met ongeloof en ook afschuw naar foto’s als dit kijken. Het lijkt nu zeker dat dit soort volk eenzelfde lot zal ondergaan als hun voorgangers in 1945.

Het dorp werd nadien door Oekraïense boeren geplunderd en is volledig verdwenen. Er is na veel protesten vanwege Oekraïense ultra’s dan wel een monument ter ere van de slachtoffers opgericht. Nadat een eerder monument werd vernield.

Zo stelde Anthony Rota glimlachend en fier: “We hebben hier in het parlement een Oekraïense Canadees en oorlogsveteraan van de Tweede Wereldoorlog die vocht voor de Oekraïense onafhankelijkheid tegen de Russen en die de huidige strijd op zijn 98 jaar blijft steunen.”

Dat Hunka in 1944 dus bij de SS zat en dan ook vocht tegen het Canadese leger ontging dit pluimgewicht van de Canadese politiek. Hij nam dan ook nog diezelfde dag ontslag. Het is een voorval dat perfect typeert hoe politici en media aankijken tegen de feiten. Maar soms is het zo schokkend dat men af en toe een politicus dient op te offeren en het kort in de media verschijnt. Om dan ultra snel te verdwijnen.

Wie bijvoorbeeld in Amsterdam de Atheneum boekhandel binnengaat ziet massa’s titels over Rusland en ook Oekraïne. Hetzelfde met de artikels in de kranten en weekbladen of de reportages op televisie. Maar ze hebben zonder uitzondering dezelfde teneur: Poetin en Rusland zijn het kwaad en het Oekraïne van Zelenski vertegenwoordigen het goede en zijn het slachtoffer.

Zelfs geen lezersbrieven

Neem het ooit als maatschappijkritisch gekende weekblad Humo waar eerst Volodimir Zelenski en de week nadien mevrouw Zelenski uitgebreid aan het woord kwamen. Een kritische vraag over zijn vermeend druggebruik of over zijn vermoedelijk illegaal verkregen reeks villa’s wereldwijd moest je er niet zoeken.

Zo stelde VRT-journalist Jan Balliauw op VRT-zender Klara op 2 december dat de gebeurtenissen in Oekraïne met de staatsgreep toch geen bedreiging vormden voor Rusland. Maar Rusland dreigde wel zijn grote militaire basissen die er sinds 1783 is te verliezen.

Bovendien eisten Oekraïense extremisten ook de regio richting de Kaukasus met de stad Rostov op. Want voorheen waren de Kozakken, die er de Polen verjoegen, Oekraïners en geen Russen. En moderne raketten bereikten vanuit de Oekraïense stad in enkele minuten Moskou. Geen gevaar voor Rusland? Ooit al een kaart bekeken?

De Facebookpagina van de Britse journalist Dylan Carter die nu in De Morgen ageert tegen iedereen in België met een liefde voor Rusland. Zijn liefde voor de regering in Kiev lijkt duidelijk alsmede zijn neerkijken op journalistieke ethiek. Hij werkte voordien voor de Kyiv Post en was lesgever aan de Brusselse Thomas Hogeschool.

Het is Poetin die men in onze media van alles moet beschuldigen. Zelfs al zijn er alleen roddels waarvan men zo op afstand kan ruiken dat ze afkomstig zijn van de Britse veiligheidsdiensten of hun Oekraïense, Duitse en Amerikaanse collega’s. Maar dat soort verhalen tussen haakjes zetten of onderzoeken doet men niet. Te lastig of te gevaarlijk? Dat beweringen geen bewijzen zijn beseft men er niet.

In het beste geval zal men terloops iets zeggen over problemen met corruptie in Oekraïne maar dat verdwijnt snel in de serie hoeraverhalen over de succesvolle strijd tegen de corruptie en de Russen.

De specialisten

Neen, om ons te vertellen over de toestand in het land heeft men bij de media lijstjes met allerlei specialisten die direct of indirect aan de NAVO verbonden zijn of met de overheid van NAVO-landen gelieerde organisaties als Clingendael of het Egmontinstituut.

Instellingen die hun werkingsmiddelen indirect of direct krijgen van de overheid en dus naar hun pijpen moeten dansen. De dag dat iemand daar zich negatief uitlaat over dat westers optreden kan het schudden. Men krijgt nu eenmaal geen regeringsgeld om het westerse beleid onderuit te halen. Toch logisch.

En bovendien creëert men zo een toestand waarbij iemand met een dissidente mening niet geloofd wordt want hij gaat zogezegd in tegen de mainstream. En dat is als vloeken in de kerk. Men doet het niet of mag niet. Op straffe van sancties. Zelfs in de lezersrubrieken zal men dit zien.

Behoudens een rare uitzondering (Humo) zal men ook hier geen kritiek lezen. De opmerkingen van kritische lezers over die oorlog vliegen zo in de papiermand bij de afval. Die opinies tellen niet.

En voor wie het dossier wat kent ziet nochtans dat er vele tientallen degelijke specialisten in bijvoorbeeld de VS zijn maar die moet je zoeken op het internet. Het is als in de periode van de Koude Oorlog toen dissidente stemmen alleen te vinden waren bij wat men toen noemde de Underground Press.

Op 2 mei 2014 was er in Odessa een voetbalmatch tegen Kharkov en was er gelijktijdig ook een wake voor het vakbondsgebouw van mensen die vreedzaam protesteerden tegen de staatsgreep van februari. Fascisten van onder meer Pravy Sektor, Svoboda en Azov jaagden hen het vakbondsgebouw in en staken het dan in brand.

Het voorval bleef ongestraft en wordt door onze media en politici netjes verzwegen. Het zijn deze groepen die door politici als de overleden Nederlander Hans van Baalen (VVD), Guy Verhofstadt (Open VLD) en Herman Van Rompuy (CD&V) voordien werden opgejut. Over deze massamoord zwegen ze. Ach mensenrechten! Over het aantal slachtoffers is er wel nog steeds discussie. Een onderzoek was er nooit.

Zelfs namen die ooit overal in de media geroemd werden als de specialist zoals een Seymour Hersh zijn heden ten dage alleen nog daar in de ‘ondergrond’ te vinden. Jazeker er is officieel persvrijheid maar dan alleen in de krochten van het internet. Voor de klassieke burger op zoek naar het nieuws van de dag zijn ze praktisch verboden.

Leugens

Het typeert de zo geroemde persvrijheid waarbij men ook waarschuwt voor de nepverhalen op het internet. Te mijden dus stelt de ‘serieuze’ pers. In de praktijk is er echter wel degelijk censuur en weet elke journalist die zich over heikele dossiers als Iran, China, Rusland, Venezuela of Syrië ontfermt welke positie hij mag innemen. Liegen om den brode.

Typerend was het verhaal over Chinese zonnepanelen en hun omvormers. Zo zou zoals Rusland deed met haar aardgas volgens de VRT ook China wel eens hetzelfde kunnen doen en via die omvormers onze elektriciteitsproductie saboteren.

Het doet denken aan ‘onderzoeksjournalist’ Lars Bove die in de krant De Tijd beweerde dat China ons via het internet zou afluisteren. Toen het die zaterdag verscheen bleek al uren te voor dat het juist de Britten en de VS waren. De toen zo geroemde Lars Bove heeft zich nooit naar zijn publiek verontschuldigd. Men kon zo rieken wie de bron voor dit nepverhaal was van deze fameuze journalist.

Maar Rusland heeft nooit die gasleveranties zelf afgesloten. Het was de EU die door de roebel en Rusland via Swift uit het internationaal betaalverkeer te sluiten dat Rusland die gasleveranties wel moest stoppen. Ze werden er gewoon niet meer voor betaald en een voorstel om de roebel te gebruiken werd uitgesloten. Met andere woorden het was de EU die stop zei, niet Rusland.

Ook beweert men dat het niet kan dat Rusland zomaar een ander land binnenvalt want er is toch zoiets heiligs als de soevereiniteit waaraan Rusland zijn laars veegt. Onzin. Toen de NAVO in 2014 in het land een staatsgreep pleegde en de regering op de vlucht joeg veranderde de toestand.

Het is typerend dat de Amerikaanse staatssecretaris voor Buitenlandse Zaken openlijk stelde wie de tijdelijke president ging zijn. Waarbij de grootste oppositiepartij verboden werd. Oekraïne was op dat ogenblik geen soevereine staat meer maar een vazalstaat. Maar men vergeet dit hier natuurlijk.

Onder het bewind van Viktor Yushchenko die na de Oranjerevolutie van 2003  president werd zijn de eerste maatregelen tegen het Russisch genomen en werd Stepan Bandera, massamoordenaar en fascistenleider uit W.O.II, uitgeroepen tot de nationale held van het land. Hij was gehuwd met de Amerikaanse Katherina Yushchenko die voordien bij Buitenlandse Zaken en op het Witte huis gewerkt had. (*)

Hoe zouden de massa’s Oekraïners toen gevoeld hebben wier familie ooit het slachtoffer waren van het fascisme of er tegen vochten? Bij de volgende verkiezingen van 2010 haalde hij alleen in de provincies Zjhitomir en Lviv meer dan 1% van de stemmen.

Op 17 november 2023 zegt Lien Verpoest, professor in de diplomatieke geschiedenis aan de KUL, in De Standaard: “Oekraïne koestert zijn etnische diversiteit”. Volgens een recent bericht zouden de talen van minderheden als Bulgaren, Tartaren en Hongaren terug onderwezen mogen worden. Russisch niet.

En dan krijg je een Ruud Goossens bij De Standaard of Jonathan Holslag bij Knack die vlakaf zeggen dat Rusland in augustus 2008 Georgië aanviel. Goed wetend dat dit grove leugens zijn en het door de VS gesteunde Georgië van Mikhail Saakasjvily was die in Zuid-Ossetië onder meer in de hoofdstad het ziekenhuis bestormde.

Een memorabel ogenblik want voor het eerst viel een door de NAVO bewapende en getrainde leger Rusland aan en doodde er Russische soldaten. Hetzelfde jaar dat de NAVO ook besliste om naast dat Georgië ook Oekraïne toe te laten tot de NAVO.

2008 en 2024 als keerpunten

Men kan er zeker van zijn dat alle alarmbellen in Rusland toen zijn afgegaan. Het is dan ook niet te verwonderen dat Rusland zich toen begon te herbewapenen. Om dit nieuw wapentuig daarna live te beproeven in Syrië. Wat ideaal was. Maar dat ontging de westerse pers geheel. En als ze het wisten dan zwegen zij.

Websites als Moon of Alabama, The Grayzone, The Intercept, Simplicius Garden of Knowledge of de War Reports van Skeptical Newsletter zijn essentieel om deze oorlog op serieuze wijze op de voet te volgen. Amerikanen als Jeffrey Sachs, Scott Ritter, John Mearsheimer, Chas Freeman en de Brit Alastair Crook bieden hierbij een inzicht wars van de propaganda en het inhoudsloos gezwam van de klassieke media.

De karikatuur van de media en hun specialisten verklaart natuurlijk de gigantische blunders die het Westen hier beging. Men dacht via provocaties zoals men dat tijdens WO II deed met Japan te herhalen met Oekraïne en Rusland. Men lokte Rusland in de val en sloeg, dacht men, dat land toen met nooit geziene sancties in stukken. Het werd een enorme voorheen nooit geziene flop.

Het resultaat van die ‘blindheid’ is een Duitsland dat zonder zijn goedkoop Russisch gas kwam te zitten en nu moet werken met duur Amerikaans schaliegas. Het nieuwe milieubeleid van der Grünen. Met als gevolg een land wiens petrochemische industrie grote problemen heeft. De Russische economie groeit op dit ogenblik met 5,5% terwijl de Duitse stabiel blijft rond 0%.

Sancties als redmiddel

Men is dan ook in paniek aan het zoeken naar een oplossing hiervoor. Tot heden tevergeefs. Om Rusland toch kapot te krijgen had men het ‘geniale’ idee dat Rusland geen olie meer boven de 60 dollar per vat zou kunnen verkopen. Dit ging men afdwingen via het monopolie van Lloyds, de Londense verzekeringsmarkt voor zeeschepen. Wie daarboven ging zou geen verzekering meer krijgen in …. Londen.

Roman Shukhevich met een herdenkingsplak aan zijn geboortehuis in Lviv en een standbeeld in het dorp Krakovets. De man was tijdens de Tweede Wereldoorlog de baas over het UPA, Het Oekraïens Opstandingsleger, en beval in 1943 om alle Polen in de provincie Volhynia te vermoorden en baby’s daarbij desnoods tegen een muur te pletter te slaan.

Er zijn voor zover geweten geen Polen meer in Volhynia en Galicia. Krakovets, waar dit standbeeld staat, is een dorp met iets meer dan 1.000 inwoners pal aan de E4 en de belangrijkste grensovergang met Polen! Een waarschuwing voor de Polen? Veel Poolse toeristen zal men er zeker niet mee lokken maar het zegt iets over de Oekraïense regering.

Begrijpelijk dat Polen nu een grensblokkade heeft met Oekraïne en geen wapens meer levert. Wat onder de volgende zogenaamde pro-Europese Poolse regering van Donald Tusk zou blijven.

Men gedenk hierbij aan de Oekraïense raket die op Poolse bodem terechtkwam. Zelenski en zijn entourage beweerden dagenlang dat die Russisch was. Vermoedelijk hoopten zij Polen direct in die oorlog te betrekken.

Geschat wordt dat er toen 100.000 mensen werden vermoord. De joden waren mede door hem al voor 1943 opgeruimd. De Oekraïense regering wordt door onze media en politici, op onze PVDA na, gesteund. Gelijktijdig waarschuwen zij ons voor het gevaar van het Vlaams Belang en Geert Wilders. In Oekraïne is er daarentegen voor hen geen vuiltje aan de lucht. Integendeel.

En wat iedereen met wat verstand wist dat zou gebeuren gebeurde. Rusland kocht op de tweedehandsmarkt tankers en verzekerde die zelf. En er zullen nog landen zijn. Of hoe London hier zijn eigen monopolie opdoekte. Hetzelfde gebeurde trouwens met China en de computerchips. Wie heeft hier schade?

De VS dacht door internationaal een verbod op de uitvoer van die ultrasnelle chips naar China te organiseren dat land op de knieën te krijgen. Het faalde al even spectaculair. In China lacht men zich krom. Hetzelfde verhaal met de dollar en euro. Ooit werd olie alleen in dollar gekocht maar dat is verleden tijd.

Begrijpelijk. Toen Iran van de VS terug olie in dollar mocht verkopen verkocht het aan Zuid-Korea voor meer dan 6 miljard dollar aan olie. Waarna Donald Trump dit verbod terug installeerde en Iran nog steeds wacht op zijn centen.

De Saudi’s en de rest van de wereld zien dat ook en dachten ongetwijfeld ook aan de woorden van de huidige president Joe Biden die tijdens de kiescampagne opperde dat hij van Saoedi Arabië een paria ging maken.

Men kan over de familie al Saoed veel negatiefs schrijven maar complete idioten zijn het niet. Saoedi-Arabië gebruikt nu ook andere munten voor de verkoop van haar olie. En de alliantie met Rusland werd er alleen maar beter op. Met dank aan de bedreigingen van ‘sleepy’ Joe Biden.

Het Westen maakt er een potje van waardoor de toestand alleen maar erger wordt. Zo dacht de EU om bij Denemarken alle Russische uit de Oostzee komende tankers tegen te houden en de niet in Londen verzekerde schepen wegens ‘een gevaar voor de veiligheid’ in beslag te nemen. Simpel niet!

De zeventienjarige Vladimir Romanovich Sachala stierf op 3 december 2023 voor zover geweten als eerste puber aan het front. De waanzin in het land is grenzeloos en dit had men al in maart 2022 een halt kunnen toe roepen. Wat trouwens ook al begin 2014 had kunnen gebeuren maar de VS wou oorlog met Rusland. Volgens Knack was Sachala echter 26 jaar oud zich daarbij baserend op Oekraïense bronnen.

Toen de Britten en later de VS aankondigden dat ze munitie met verarmd uranium gingen leveren juichte de regering Zelenski. Dat soort munitie is echter een gevaar voor de bevolking die er woont en veroorzaakt onder meer kanker en misvormde baby’s. Wat sinds de Amerikaanse bestorming van de Iraakse stad Falluja goed geweten is (2). Zoveel zit de regering in met haar mensen.

Men kon zo al denken dat Rusland zijn tankers dan ging laten vergezellen door hun oorlogsvloot. Om terechte veiligheidsreden. En daar is WO III. Men hoort er sindsdien niets meer van. Maar zouden ze het bij de NAVO en de EU wel beseffen? Niet zeker. En zo gaat dat maar door. Nu met diamanten.

Veel ruzie

Wanneer en hoe dit luguber spel zal stoppen is onduidelijk. Zeker is dat er aan de top van zowel Washington, de NAVO, het Oekraïense leger en de regering in Kiev veel ruzie is. Na de moord op een naaste medewerker van oppervelhebber Valerie Zaluzhnyi is nu de militaire veiligheidsdienst aan de beurt. Daarbij werd onder meer de echtgenote van de chef van die veiligheidsdienst getroffen.

Wie die interne afrekeningen wat volgt zal zich niet vervelen. Zo kreeg Zaluzhnyi al weken pakken kritiek vanuit de regering omdat hij geen aanvalsplannen meer had. Men ging hem zelfs afzetten. Maar nu lijkt president Zelenski zich daar plots bij aan te sluiten en het idee van een defensieve opstelling genegen te zijn.

Wat wil je als men onvoldoende troepen heeft. Vraag is hoelang dit nog gaat duren? Nu reeds ziet men langs Oekraïense zijde al vrouwen in gevechtsposities verschijnen en de eerste gedode puber van 17 jaar in militair uniform. Binnenkort een bataljon rolstoelsoldaten?

Dat de media sinds recent af en toe wat brave kritiek op de Oekraïense regering uiten is wel een serieus teken aan de wand. Zoals men via een ongeziene moddercampagne richting Rusland de oorlog aan het voorbereiden was lijkt men nu bezig de poten van onder de stoel van Zelenski aan het wegzagen.

Ook de door Duitsland in 2014 naar voren geschoven ex-bokser Vitali Klitsjko, al bijna 10 jaar de burgemeester van Kiev, viel in het Duitse weekblad Der Spiegel – Uiteraard daar – Zelenski aan. Ze hadden stelde hij elkaar sinds de Russische inval niet gesproken. Het verhaal werd overgenomen door de met Canadese steun werkende krant Kiev Independent

En Zelenski en Klitsjko zijn buren. Het wordt nog spannend, zeker in Kiev. Alsook in de VS waar de tegenstellingen over de zaak scherp toenemen. Met een verhaal komende van Seymour Hersh dat de Russische opperbevelhebber Valeri Gerasimov en zijn Oekraïense collega Valerii Zaluzhnyi onder elkaar al afspraken maakten voor na de oorlog.

Sinds de bijeenkomst van NAVO in Vilnius, de hoofdstad van Litouwen, in juli dit jaar is het duidelijk dat men er de hoop op een overwinning op Rusland heeft opgeheven. Foto’s van een alleenstaande Zelenski toonden alles. Tegenwoordig waarschuwen zelfs Jens Stoltenberg, de Noorse secretaris-generaal voor de NAVO en mevrouw Zelenski voor een nakende Russische overwinning.

Wat voor hen natuurlijk een grote catastrofe zou zijn en bedreiging voor niet alleen Europa en de wereld. Waarom niet het heelal? In de VS pogen de Democraten deze problemen nu op de Republikeinen te steken en omgekeerd. Terwijl in Kiev iedereen elkaar naar de keel grijpt. Der untergang.

Het is feitelijk zoals Jens Stoltenberg, de Noorse baas van de NAVO tegen de Duitse zender ARD opperde: “Oorlogen ontwikkelen zich in fases…. We moeten ook voorbereid zijn op slecht nieuws.” Een oorlog die wat Oekraïne betreft in een patstelling lijkt te zijn terecht gekomen zonder voor Kiev enige kans op een doorbraak.

Die is er volgens Zaluzhnyi alleen voor Moskou. En wapens? Die komen hoogstens nog met mondjesmaat. Men is zich in de EU zeker al hierop aan het voorbereiden. Normaal gaat men deze maanden onderhandelen over het Europees lidmaatschap van Oekraïne. Een nieuwe ster op de vlag … of wordt het een hakenkruis. De droom van Ursula von der Leyen ligt aan duigen.

Willy Van Damme

1) Voor meer info over standbeelden en herdenkingsplaten van Oekraïense fascistische leiders geeft deze website een zeer goed overzicht: Nazi collaborator monuments around the world (forward.com). Voor een staat waar er geen sprake zou zijn van fascisme zijn er merkwaardig heel veel standbeelden om hen te eren.

Victoria Nuland, de verantwoordelijke voor de fascistische staatsgreep van 2014, en haar man Robert Kagan zijn allen joods. En zo is uiteraard ook Frederick Kagan, zijn broer, en dienst

vrouw Kimberley Kagan. Beiden laatste twee zijn de oprichters van het Institute for the Study of War, de bijbel voor onze media betreffende de oorlog in Oekraïne. Robert Kagan was in 2003 een van de agressiefste geostrategen voor de oorlog tegen Irak.

2) ‘The Sacking of Fallujah, A people’s history,’ Ross Caputi, Richard Hill, Donna Mulhearn. University of Massachusets 2019. De stad ligt ten noorden van Bagdad aan de Eufraat en telt een geschatte 285.000 inwoners. Ze kwam tweemaal in opstand tegen de Amerikaanse bezetting. De eerste keer won ze.

* De foto die Katharina Yushchenko zou moeten voorstellen bleek een vervalsing en werd dus vervangen.

Censuur is nodig

De Britse krant The Guardian, ooit ten tijde van Edward Snowden en Julian Assange gekend als een kritische stem in de media, is al wat jaren terug onder controle van de Britse regering en MI6. Dat bleek gisteren weer toen de krant opriep om wat het noemt pro-Russische stemmen in de Italiaanse media uit te schakelen. Niet bij wet natuurlijk maar door hen gewoon de toegang tot die media te ontzeggen.

Disinformatie

Het argument van de krant is simpel. Sommige Italiaanse Televisiemensen stellen dat men in een conflict beide kanten moet laten horen. Onzin volgens journalist Lorenzo Tondo want: “Door hen die deze invasie verdedigen aan het woord te laten verspreid men zo disinformatie en brengen zij zo de kijkers aan het twijfelen met onbewezen verhalen.”

De basis van elke journalistieke praktijk is dat in geval van conflict men steeds beide partijen op voldoende wijze aan het woord moet laten. Maar hier valt The Guardian en hun medewerker Lorenzo Tondo de Italiaanse media aan omdat zij ook interviews plaatsen met een Sergeï Lavrov, minister van Buitenlandse Zaken van Rusland en nationalist Alexander Dugin wiens dochter Daya in augustus 2022 door Oekraïners werd vermoord.

Maar The Guardian en journalist Lorenzo Tondo mogen gerust zijn. In het ‘democratisch’ Verenigd Koninkrijk, en trouwens ook België en Nederland, komen dergelijke stemmen niet aan het woord. Wel regelmatig Russen maar dan alleen zij die werken voor organisaties die gefinancierd worden door westerse regeringen. De zogenaamd ‘onafhankelijke bronnen’ zoals Novaya Gazeta.

Jeffrey Sachs is zoals vele anderen niet welkom in de Belgische en Nederlandse media. Liever informatie over Russische soldaten die wegens gebrek aan munitie dan maar met hun schoppen moeten vechten.

Er zijn in de wereld massa’s mensen met naam en faam die over deze zaak op een professionele wijze kunnen praten zoals John Mearsheimer van Harvard, ex-Brits diplomaat Alastair Crook of Jeffrey Sachs van de Columbia Universiteit maar die zijn door onze media gewoon professioneel monddood gemaakt.

Informatiestromen onder regeringscontrole

In ruil krijgen wij dan een vloedgolf van allerlei specialisten over ons heen, mensen die werken voor aan westerse regeringen gelieerde instellingen zoals Clingendael, het Royal United Services Institute en de Belgische Koninklijke Militaire School die ons dan komen vertellen wat de waarheid is.

Het door onze regeringen onder controle houden van de informatiestromen is gezien de oorlog van de NAVO tegen Rusland essentieel. Een andere visie die de bevolking aan het twijfelen zou kunnen brengen kan niet aan bod komen. Men mag alleen dat weten wat de overheid wil dat we weten. Dus censuur.

Over de staatsgreep van februari 2014, het verbod op elke vorm van Russische cultuur en het verbod van politieke partijen zal je dus niets lezen. Ook over de slachtpartij van die 45 vreedzame demonstraten in Odessa in mei 2014 lees je evenmin iets. En over het fascistisch karakter van het Oekraïens beleid lees je evenmin een woord. Want elke Oekraïner staat 100% achter de regering. Zegt onze media.

Willy Van Damme

The Guardian, 31 augustus 2023, Lorenzo Tondo, ‘A success for Kremlin propaganda’: how pro-Putin views permeate Italian media’. ‘A success for Kremlin propaganda’: how pro-Putin views permeate Italian media | Italy | The Guardian

De Morgen, Clingendael en de mensenrechten in Syrië

Enige vorm van schaamte is jullie duidelijk vreemd. Wat overduidelijk nog maar eens blijkt uit het artikel: ‘Het oorlogsregime van Assad krijgt opnieuw bondgenoten’ van Ans Boersma in de krant van vandaag 12 mei.

Clingendael en de mensenrechten

Daarin citeren Jullie een Nienke van Heukelingen van het door de Nederlandse regering gefinancierde Clingendael Instituut waarin die zegt: “Assad blijft ongestraft mensenrechten schenden, Syriërs rekruteren voor zijn oorlog tegen zijn eigen volk.”

Dat is zowat het toppunt van durf. Geweten is dat de Nederlandse regering, die zorgt voor het loon van mevrouw van Heukelingen, allerlei Syrische aan al Qaeda en ISIS gelieerde terreurbewegingen met materiaal steunde en er indirect ook geld aan gaf.

Dat is een wel heel grove schending van de mensenrechten en bovendien een al even grote schending van het internationaal recht. En zo te horen geen enkel probleem voor mevrouw en de krant.

Het Clingendael instituut in Den Haag, de leugenfabriek van de Nederlandse regering. Voorheen beweerde Ko Collijn, hun ‘specialist’ voor Syrië, op 6 april 2017 in die Nederlandse ‘kwaliteitskrant’ NRC dat het Syrische leger in 2016 met vliegtuigen bommen met sarin hadden gegooid op de regio van Oost-Ghouta bij de Syrische hoofdstad Damascus.

De aanslag gebeurde echter zoals uit het officieel dossier en de foto’s bleek met een grondraket en was bijna zeker het werk van die salafistische terreurbewegingen. De specialist van die krant Karel Knip had het diezelfde dag in dat dagblad over een ‘granaat met sarin’. Een verhaal dat eerder past bij Monty Python.

Volgens VN-resoluties is steun aan al Qaeda en ISIS in strijd met het internationaal recht. Zoals ook het bewapenen van welke opstandelingen in een ander land een inmenging is in de interne zaken van dat land en dus een schending is van datzelfde internationaal recht.

Het staat inderdaad vast dat de Syrische regering problemen heeft met de mensenrechten en er zeker sprake is van corruptie. En dan? Jullie vullen bijna dagelijks De Morgen met verhalen over o.m. corruptie in België en dan stel ik mij de vraag wat is het probleem met Syrië?

Op dit ogenblik voert het Westen een blokkade tegen Syrië met grote gevolgen voor de bevolking die op die wijze maar moet lijden en sterven. Schending van de mensenrechten? Wat een cynische grap.

De Morgen durfde het zelfs ooit herhaaldelijk aan om op de ene pagina te vertellen over de gruwel van de terreur in Europa door uit Syrië teruggekeerde terroristen om op de pagina ernaast hen op te hemelen als vrijheidsstrijders. En als ik moet kiezen tussen hen en de Syrische regering met al zijn gebreken dan weet ik wat de beste (minst slechte) optie is voor het land.

De Arabische Liga, hier op haar bijeenkomst deze maand in Egypte waar de beslissing viel, gaf zoals geheel verwacht het groen licht aan Syrië om terug lid te worden. De koning van Saoedi Arabië stuurde een brief aan Bashar al Assad, zijn collega staatshoofd uit Syrië, met een uitnodiging om naar die zitting van 19 mei te komen. Een Saoedische knieval die kan tellen.

Jullie berichtgeving van de voorbije 12 jaar over Syrië behoort tot de zwartste pagina’s uit de geschiedenis van de Belgische journalistiek.

Willy Van Damme

Brief aan De Morgen.

Naschrift:

– Ans Boersma was de vriendin van een zekere Aziz A. voor wie ze de overkomst naar Nederland regelde. Deze Aziz A. was volgens de Nederlandse Justitie een topman van Jabhat al Nusra, een van de gedaanten via welke al Qaeda in Syrië optrad. In de aanvraag schreef zij dat hij een zakenman was. Verkoper van gestolen Syrisch goed? Hij werd in Amsterdam door Syriërs ontmaskerd.

De man kreeg 15 jaar cel en zijn broer Fatah 11 jaar. In Amsterdam had hij naast Ans Boersma meerdere vriendinnen (maagden?) en rookte volgens de kranten ook wel eens een joint. Een echte salafist dus. (Het Parool, Cyril Rosman, 21 september 2021)

Zij werd omwille van de vervalste aanvraag voor het toerismevisum voor Aziz A. veroordeeld tot een taakstraf van 120 uur en een maand voorwaardelijk. Ze kwam er goedkoop vanaf. (Het Parool Cyril Rosman, 20 mei 2021).

Aziz beweerde voor de rechtbank dat hij na zijn komst naar Nederland werkte voor de AIVD, de Nederlandse militaire veiligheidsdienst. Een klassiek verhaal in dit dossier. In 2012 was hij volgens het gerechtelijk dossier betrokken bij de moord met machinegeweren op 17 mensen die op een bus zaten in het plaatsje al Shheell.

Dit verhaal doet ietwat denken aan die andere medewerker over Syrië van De Morgen Montasser AlDe’emeh die kort na het geruchtmakende proces tegen Sharia4Belgium deradicaliseringscursussen met getuigschrift organiseerde.

Zo konden salafisten ‘vrij van zonden’ terug vrij rondlopen zonder verdacht te zijn. Nadien bleek het allemaal nep en crimineel te zijn en werd Montasser hiervoor veroordeeld. De man weet trouwens perfect hoe de oorlog in Syrië in elkaar zat.

Ik gaf hem namelijk het ultieme bewijsstuk zijnde een als echt verklaarde analyse van de Amerikaanse militaire veiligheidsdienst waarin stond beschreven hoe de NAVO en anderen zoals Qatar en Saoedi Arabië ISIS naar Irak wilden sturen om het land aan gruizelementen te kunnen slaan.

Alhoewel hij het bewijs in aanwezigheid van een getuige van mij kreeg weigerde hij tot heden hierover te berichten. Ook hij beweerde voor de Belgische Staatsveiligheid te werken. Welke salafist niet? Op het Dendermondse atheneum liep hij als student dan weeral rond met rozenkransen. Moet je om voor De Morgen te werken  een strafblad hebben?

– De dag dat het officieel werd aangekondigd dat Syrië terug lid werd van de Arabische Liga had Jack Sullivan, de Amerikaanse Nationale Veiligheidsadviseur, een gesprek met de Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman.

In het Amerikaans persbericht hierover werd achteraf Syrië niet eens vermeld. Voor Washington is het dus gedaan. Het wachten is nu op de uitslag van de Turkse verkiezingen van dit weekend om ook dat probleem op te lossen waarna de Koerdische PKK zoals men dat zegt gokte en verloor. Er is voor Washington immers steeds plaats voor onder haar fameuze bus.

Philip Heymans, zuster Gaby en het achterste van de tong

Dat er mensen zijn die wel degelijk kwaliteitsjournalistiek maken wordt natuurlijk dagelijks bewezen. Zolang het natuurlijk geen politiek te gevoelige onderwerpen zijn zoals Syrië, Oekraïne of Rusland en China kan veel. Het verhaal van de Dendermondse kloosterzuster Gabrielle, Gaby of de Gabbe in de volksmond, en de wijze waarop VRT-journalist Philip Heymans dit verhaal tot leven bracht is voorbeeldig.

Een onzinnig verhaal

Ze is verdwenen van de aardbol, volgens haar kloosteroverste was ze toen vertrokken met haar lief, een buschauffeur, naar Italië. Een onzinnig verhaal dat niemand geloofde, ook zeker weten moeder overste niet. Philip Heymans maakte er na vele maanden zwoegen een podcast over. Tien afleveringen van ieder meer dan 30 minuten. Vijf uur radio in totaal dus. 

En hij doet dat zoals het hoort. Met een soms bang hart neemt hij contact op met het bisdom, het huidige klooster van Sint-Vincentius, een familielid van de vermoedelijke dader en het parket. Dankzij hem weten we nu al veel meer. Met als vraag of we op dit ogenblik al het voornaamste weten en of het alleen nog wachten is op enkele details.

Dat ze vermoord is daar twijfelt niemand meer aan. En dat Gaston Mornie, de directeur van het klooster, de dader is, ook daar lijkt elke twijfel weg te zijn. En over de reden is er ook zekerheid zelfs al kennen wij niet alle details en zijn er hier en daar nog wat twijfels.

Mornie was een dronkaard, een seksueel verslaafde met een voorkeur voor kinderen en erg agressief. En de Gabbe wist dat want ze was heel nieuwgierig en ook zijn chauffeur.

Gemaakte fouten rechtgezet

Dankzij het werk van Philip Heymans zijn enkele in het verleden in de media, en ook hier, gemaakte fouten nu rechtgezet. Zoals ik toen schreef, en ook op die podcast te horen is, deed ik nooit diepgravend onderzoek. Wat losse babbels en daar bleef het bij. Wel bracht ik door die foto’s te publiceren al veel twijfels over de zaak weg. Het prikkelde de nieuwsgierigheid elders.

Voor de buitenstaanders was Gaston Mornie en vrome zelfs wat schuchtere geestelijke. Het tegengestelde was waar.

Een serie reportagemakers waaronder het team van Paul Jambers vonden zo de weg naar hier. Het was nu eenmaal een verhaal dat een goede journalist die niet terugschrikt voor veel werk en interesse heeft voor een sensationeel verhaal aanpakt. De meesten stopten ermee. Philips Heymans deed als enige voort. Omdat zijn Oudegemse moeder nog les had gehad van de Gabbe?

Met steun van de kritische blik van Els Aeyels, die als een eindredactrice bij de VRT, het project overschouwde ploegde hij voort, gooide zijn podcast op het internet en gaf hierover recent een lezing in het Dendermondse cultuurcentrum Belgica. Al meer dan 40 jaar hing er in de stad een waas van mysterie over de zaak van zuster Gaby. Het was in die jaren uitgegroeid tot een heuse stadslegende.

Duidelijk is dat sommigen van toen bewust heel veel fouten maakten. Zij zwegen en/of stopten het in die heel grote doofpot. Het Dendermonds gerecht waar de top allemaal bestond uit tsjeven, nepkatholieken die alleen maar hun eigen macht beschermden en voor niets terugdeinsden. Er is nu eenmaal de biecht en al uw zonden zijn weg, foetsie. Toch gemakkelijk.

Veel betrokken zijn dood

Probleem bij deze enquête is dat die naast zuster Gaby en Mornie bijna alle betrokkenen eveneens dood zijn. Het gevolg is dat Philip Heymans het moest doen met mensen van tweede garnituur of mensen die wel gegevens hebben maar toen machteloos moesten toekijken en met heel veel vragen achter bleven. Massa’s vermoedens maar weinig of geen absolute zekerheden.

En als een professioneel journalist ging hij alle aspecten van de zaak bekijken en had contacten met alle betrokken partijen. Wat veel nieuwe interessante informatie opleverde zoals onder meer de overplaatsing van Mornie van Vilvoorde naar Dendermonde. Het leverde ook de weigering op van het norbertijnenklooster in Grimbergen waar men vlakaf elk gesprek weigerde. Geen verrassing.

De uit het Buggenhoutse gehucht Opdorp afkomstige zuster Gabrielle, in het burgerleven Germaine Robberechts en voor haar leerlingen Gaby of de Gabbe. Al meer dan 40 jaar geleden bijna zeker vermoord maar er is na al die jaren nog steeds geen stoffelijk overschot.

Wat bij zijn speurtocht opvalt is dat hij niet begint met schokkende verhalen over de goeden en de slechten. Hij kijkt na, brengt alle kanten van de zaak in beeld en blijft steeds nuchter met beide voeten op de grond staan. Sensatie zal je hier niet vinden. Alle kanten van de zaak worden bekeken en in zoverre dat het mogelijk is komen alle betrokkenen aan bod.

Wel is de podcast een 5 uur lang en dat vergt dus veel tijd. Natuurlijk komt de katholieke kerk met al zijn instellingen, en daar moeten we hier het Dendermondse parket bij rekenen, er slecht uit. Zoals ook het huidig Gentse parket-generaal moet toegeven. Het waren inderdaad andere tijden.

Maar men vraagt zich dan wel af of het nu dan zoveel beter is. Erg twijfelachtig. Magistraten moeten oordelen vellen over soms zeer machtige figuren. Het heikele zaak. En hoe zit het met de interne communicatie tussen het parket in Dendermonde en Gent toen? Is er hier geen dossier want de zaak zorgde intern onder magistraten ook voor veel ophef.

Het achterste van de tong

Natuurlijk kunnen de doden niet meer spreken maar de vraag stelt zich hier in hoeverre hun opvolgers wel alles zeggen we ze kwijt willen. Het achterste van de tong laten zien heet dat. Zeggen parket, bisdom en klooster wel alles wat ze weten of alleen maar wat ze kwijt willen?

De vrees dat ze geen totale openheid geven is hier groot. De zuster-overste van toen overhandigde maar jaren later materiaal van zuster Gaby aan het parket. Wat toch sabotage van het onderzoek is. Zeker is dat wat heerste in het Dendermondse klooster alleen maar gezien kan worden als een ziekelijke versie van wat kinderen in de catechese verteld over wat het woord van God is.

Gaston Mornie op andere gelegenheden. De foto is op vakantie in Zwitserland door zijn minnaar genomen en later door hem doorgespeeld aan het Nederlandse tijdschrift Aktueel van de in 2021 doodgeschoten journalist Peter R. De Vries.

Wel blijft Mornie ook na deze podcast deels een mysterie. Waar kwam die seksuele perversie en agressiviteit vandaan? Een van de eerste onderzoekers in dit dossier verwees naar de situatie ten huize van Mornie en zijn moeder in Nederename.

En waarom besloot de Mechelse aartsbisschop Godfried Daneels hem, de perverse priester, niet uit zijn ambt te ontzetten maar naar een ander bisdom en het klooster van Sint-Vincentius te sturen? Wie als priester bepaalde elementen van de kerkelijke leer in het publiek afzweert verliest zijn priestertitel. Wie verkracht en moord blijft priester.

En dan de vraag: Waar is het stoffelijk overschot? Voor de familie een belangrijke zaak. En ook de dames die ooit van haar les kregen blijven zo op hun honger. Van gerechtigheid is hier dan ook geen sprake. Er is kort voor die voordracht hierover nog een tip komende van een geloofwaardige bron binnen. Dat zal onderzocht worden.

Zeker is dat de podcast en de lezing overal zeer positief zijn onthaald. Op luttele dagen was de grote zaal van CC Belgica uitverkocht en de podcast was klaarblijkelijk lang de meest beluisterde in Vlaanderen met ook veel interesse in Nederland. Het is dan ook een verhaal: Priester vermoordt non.

Willy Van Damme

Roger Housen over het Institute for the Study of War en de media

Merkwaardig toch die vrije tribune van gewezen kolonel Roger Housen (Hoe een slimme denktank ons misleidt over Oekraïne, DM 14/04) waarin hij de rol van het Amerikaanse Institute for the Study of War van de familie Kagan kritisch belicht.

Iedereen die deze instelling en de personen die er leiding aan geven wat kent weten dat dit een uitermate verdachte studiedienst is en eerder een instrument van oorlogspropaganda mag genoemd worden. Men lezen maar de beweringen toen van Robert Kagan over Irak in de aanloop naar die invasie in 2003.

Het is ergerlijk hoe de ganse westerse massamedia als gebiologeerd naar de berichten van het ISW kijken en ze klakkeloos overnemen. De essentie van journalistiek is bronnenkritiek en dat ontbreekt totaal. Men kan dat ISW volgen en hun beweringen noteren maar moet daarbij zeer voorzichtig te werk gaan en zich ook informeren bij de andere zijde van dit conflict.

De talen in Oekraïne volgens een Oekraïense studie van 2009. Rood is Russischtaligen, oranje is gemengd Russisch/Oekraïens en geel is Oekraïens met in de grensgebieden minderheden zoals Pools, Hongaars en Roemeens.

Na de door de EU en de VS georganiseerde staatsgreep verhinderde men niet alleen de verkiezingen van 2015, stelde men de grootste partij, die van de Regio’s, buiten de wet en verbood men alle vormen van Russische cultuur.

Met als slogan: mensenrechten, vrijheid en democratie. Je reinste waanzin. Het is alsof je hier onder de slogan democratie de RTBF, RTL, Le Soir, George Simenon, Stromae, Adamo en René Margritte zou verbieden. Met steun van de familie Kagan, Herman Van Rompuy, Guy Verhofstadt en de Groenen.

Bronnenkritiek gebeurt echter niet en de andere partij negeert men met alle gevolgen van dien. Veelal haalt men een verhaal bij het ISW en laat dit dan bevestigen bij een of andere topman van de regering in Kiev, het Pentagon of het Britse MI6. Het resultaat is bijwijlen zelfs erg grappig.

Men kan bijvoorbeeld onmogelijk ontkennen dat de Russische invasie een reactie is op de gewelddadige staatsgreep in Oekraïne van 2014 met fascistische groepen als Pravy Sektor en Svoboda en de daarop volgende vervolging van de Russischtaligen en hun cultuur. Maar dat lees je in onze media nergens. En zeker niet bij het ISW. Victoria Nuland, de echtgenote van Robert Kagan gaf er leiding aan.

Wekenlang lazen wij in onze kranten dat Rusland bijna zonder raketten zit en zelfs dat er geen munitie meer is. ‘Russen moeten vechten met hun schop’ las ik zo. Tot de Russische rakettenregen zo langdurig en heftig was dat men dit verhaal dan maar in alle stilte opborg.

Blijkt nu dat volgens het Pentagon er wel iemand bijna zonder raketten zit: Het Oekraïense leger. Ik dacht dat de berichtgeving over Syrië een absoluut dieptepunt was voor onze journalistiek. Ik was fout want er is Oekraïne.

Het stadhuis van Kiev kort na de staatsgreep van februari 2014. Merk rechts het cijfer 88 wat staat voor Heil Hitler. Er zijn nog steeds mensen die beweren dat er van fascisme en een staatsgreep in 2014 in Oekraïne geen sprake was. Ook hier te lezen bij enkele reacties. In wezen wordt hier de tweede wereldoorlog verder uitgevochten. Met steun van de NAVO.

Ben benieuwd of men Roger Housen na deze vrije tribune nog veel in onze media zal horen.

Willy Van Damme

Timothy Garton Ash, De Standaard en de propaganda

Ik lees indien ik wat tijd heb altijd de verhalen van iemand als de Brit Timothy Garton Ash. Ze zijn vermakelijk en ze leggen de valsheid van hem en zijn vrienden van de NAVO steevast bloot. Ook nu weer wanneer hij het dit weekend in Jullie krant in dat drie pagina’s lange verhaal heeft over de door hem gehoopte implosie van Rusland, zijn gal spuwt op de Russische regering en zich niet goed beseffend ontpopt tot een leugenaar en propagandist van de NAVO.

Zo stelt hij in het interview twee maal dat Rusland in 2008 Georgië aanviel. Wie dat dossier zelfs maar oppervlakkig toen volgde – zoals hij ongetwijfeld deed – weet dat dit een grove leugen is. Het was immers omgekeerd. De televisiebeelden van toen bewezen dat voldoende zoals de rapporten hierover van onder meer de EU nadien dat eveneens bewezen.

Timothy Garton Ash, verdediger van het westerse imperialisme, stelt in De Standaard dat Rusland in 2008 Georgië aanviel. Het was Georgië die Zuid-Ossetië aanviel waaronder het hoofdhospitaal in de hoofdstad. Voor De Standaard geen probleem om zo’n leugens te verspreiden. Rusland kan gered worden als het zich overgeeft aan de VS.

Op het televisiescherm was bijvoorbeeld te zien hoe de troepen van Saakasjvily, een in de VS getrainde advocaat en president van Georgië, het hospitaal in de hoofdstad van Zuid-Ossetië Tsinvali bestormden en er een onder internationaal akkoord gelegerde Russische soldaten liet neerschieten. Een oorlogsmisdaad toegedekt door De Standaard. De oorlog speelde zich daar af, niet in Georgië.

Maar door die leugens weten we perfect dat Timothy Garton Ash geen analist is maar een propagandist van het westerse imperialisme. Bovendien weten we nu ook dat hoofdredacteur Karel Verhoeven, die het gesprek afnam en liet publiceren, van eenzelfde niveau is. Niet de feiten tellen maar het verdedigen van de VS en haar vazallen.

En het is trouwens niet de eerste maal dat ik deze leugens in De Standaard lees. Ruud Goossens in een van zijn columns deed het hem voor. Maar de feiten geven zoals ze zich voordeden daar begint De Standaard niet aan. Maar ja, al sinds 2011 steunt de krant met haar berichtgeving over Syrië het uitschot dat nadien o.m. in Zaventem toesloeg. Proficiat.

Willy Van Damme

P.S.: Dat een vazalstaat van de VS Rusland aanviel is iets wat onze media niet durven/willen schrijven. En dus moet het andersom zijn.

VIKTOR BOUT… DE MYTHE EN DE WERKELIJKHEID

Voorwoord:

Dit is een verhaal van Peter Dansaert over Victor Bout. Hij is een van de weinigen die het dossier van Victor Bout kent. De ondertiteling bij de foto’s is van mijn hand. Het verhaal is duidelijk. Maar men had er in de media een vette kluif mee en meer is er niet nodig. Het is als een groep hyena’s die een gewond dier voor zich zien.

Willy Van Damme

Er zijn duizenden, zo niet miljoenen woorden geschreven en gesproken over Viktor Bout en eerlijk gezegd is meer dan 90% van wat er is gezegd en geschreven absolute onzin of pure speculatie. Dit oordeel lijkt misschien een beetje hard, dus laten we dit heel kort iets verder toelichten: –

Verenigde Naties

De rapporten van de Verenigde Naties: – Talloze mensen en organisaties hebben de onderzoeksrapporten over VN-wapenembargo’s aangehaald als basis voor de “zaak tegen Bout”. In al die rapporten staan echter slechts twee beschuldigingen die verband zouden houden met precieze gebeurtenissen. maar het bewijs ter ondersteuning van die beschuldigingen is nooit openbaar gemaakt.

De UNITA-rebellen: – Bout gaf grif toe veel vluchten te hebben gemaakt, onder meer voor een Russisch wapenbedrijf naar de Angolese regering, maar wat betreft het bewijs van sanctieschendingen door de VN-monitoringgroep (S2000/203) concludeerde een externe deskundige van Interpol – aan wie het daaropvolgende panel verzocht om het door eerdere panels verzamelde bewijsmateriaal te onderzoeken – dat de door westerse inlichtingendiensten aan het panel verstrekte documenten “vaak misleidend waren” en “niet duidelijk geïdentificeerd, niet gedateerd of van een referentie voorzien waren of niet gemakkelijk konden worden geverifieerd”.

Victor Bout in maatpak.

Met andere woorden, de beweringen van de VN-waarnemingsgroep waren wat u en wij als vermoedens zouden bestempelen in plaats van geverifieerde feiten.

De FARC rebellen: – Het wordt nog erger – de “zaak tegen Bout” zou zijn versterkt door het boek van Farah en Braun, getiteld “The Merchant of Death”, dat beweerde dat hij in 1999 duizenden AK47’s aan de FARC zou hebben geleverd.

Helaas heeft een Peruaanse rechtbank vóór de publicatie van dat boek definitief vastgesteld dat het geen vluchten van Bout waren, noch van enig vliegtuig dat ooit met hem in verband is gebracht.

De link met de Taliban:- Wederom fout, Viktor Bout’s zakenrelaties waren met de Noordelijke Alliantie, niet met hun bittere vijanden de Taliban zoals Farah en Braun beweren, en de meeste vluchten naar Kabul vervoerden consumptiegoederen.

Amerikaanse en andere vliegtuigexploitanten die namens de Amerikaanse regering werkten, deden enorme wapenleveranties aan de Noordelijke Alliantie, die alle wapenleveranties door de vliegtuigen van Bout in de schaduw stellen.

In de val lokken

De Congo-Grote Meren verbinding: – Ja, Viktor vloog voorraden naar de Democratische Republiek Congo, voornamelijk in opdracht van de presidenten Paul Kagame van Rwanda en Yoweri Museveni van Oeganda. Zo ook verschillende Britse bemanningen en een enkele Amerikaanse. De bemanningen mochten van het Rwandese en Oegandese leger niet kiezen wat ze voor hen naar Congo vervoerden.

Wat betreft de beroemde foto van Dirk Draulans, ja het was Viktor, maar nee het was niet zijn vliegtuig … zoals een luchtvaartdeskundige in de entourage van een zeer hoge VN-functionaris op een informele vredesmissie naar toenmalig vice-president Bemba getuigde.

De “sting”-operatie: – In maart 2008 was het internationale media-koor dat Viktor Bout “in Thailand is gearresteerd omdat hij wapens zou hebben geleverd aan Colombiaanse FARC-rebellen”. Dat was niet zo.

Hij werd gearresteerd op grond van een minder zware, maar gemakkelijker te bewijzen beschuldiging van samenzwering om luchtdoelraketten en andere wapens te leveren aan een buitenlandse terroristische organisatie.

Deze aanklacht kwam niet voort uit een onderzoek naar een misdaad waaraan Victor Bout mogelijk medeplichtig was, maar gewoon uit een “sting”-operatie van de US Drug Enforcement Administration op basis van de getuigenissen van haar duur betaalde agenten en dubieuze getuigen.

Zelfs de rechter die zijn proces voorzat, zei in haar conclusie dat hij zonder de “sting”-operatie nooit voor een Amerikaanse rechtbank zou zijn verschenen.

Victor Bout in Thailand waarheen de Drug Enforcement Administration (DEA) hem had gelokt. “We zijn goed in zo’n zaken en daarom doet men op ons nogal eens een beroep”, wist een woordvoerder van de DEA eerder te zeggen.

De VS was het in het verleden de grootste producent van heroïne en opium. Voorheen waren de Britten dat. Of Thailand nu nog zoiets zou toelaten is hoogst twijfelachtig gezien de sterk gedaalde invloed van de VS op het land.

Amnesty International zei bij zijn arrestatie het volgende: “Victor Bout is niet de enige persoon die door de VN-wapenembargo-onderzoekers wordt beschuldigd van tussenhandel in en handel in wapens in weerwil van de Veiligheidsraad… zoals alle processen moet het eerlijk verlopen en moet de waarheid boven tafel komen over wie al die wapens naar humanitaire rampen heeft verscheept.”

Maar uiteindelijk ging het proces van Victor Bout in New York niet over de misdaden waarvan Bout door de VN en anderen werd beschuldigd.

Bij nader toezien

Korte beschouwingen over de belangrijkste beschuldigingen tegen Victor Bout

1. (a) Iedereen heeft het recht zich voor een rechtbank te verdedigen tegen beschuldigingen die tegen hem worden ingebracht. De VN heeft niet het recht om als plaatsvervanger van een Hof van Justitie op te treden en professionele aanklagers en rechters te vervangen door “deskundigen” die deel uitmaken van haar panels, waarvan de meesten geen professionele ervaring hadden en hebben met wetshandhavingsonderzoeken.

2. (b) Victor Bout gaf grif toe dat zijn vliegtuigen werden gehuurd voor het vervoer van wapens en andere verhandelde goederen naar verschillende landen, maar hij beweerde dat dit wettelijk was toegestaan door de regeringen en ontkende opzettelijk wapens te hebben verhandeld.

Hij is nooit berecht voor de beschuldigingen die van hem de “posterboy” van illegale wapenhandelaars maakten, de veronderstelde rechtvaardiging voor de sting-operatie van de DEA.

3. (c) De Thaise autoriteiten hebben Bout uitgeleverd om alleen te worden berecht voor zaken die verband houden met de “sting”-operatie – Bout is nog steeds niet berecht voor de beschuldigingen tegen hem geuit in de VN-wapenembargo-rapporten en die in het boek van Douglas Farah en Steven Braun.

4. (d) Die DEA-“sting”-operatie en de daaropvolgende uitleveringshoorzittingen hebben in feite de weg afgesloten voor een eerlijk proces tegen Victor Bout. Zijn proces in New York te midden van de opkomende media-aandacht was door Justitie zo opgezet dat geen enkel VN-rapport en geen enkele andere beschuldiging ooit voor een rechtbank zou worden getoetst. De “sting”-operatie zorgde ervoor dat zijn beschuldigers geen bewijs hoefden te leveren om hun beweringen te staven.

5. (e) In plaats van een prima facie zaak op te bouwen met bewijzen van illegale wapenhandel, kwam de “sting”-operatie van de DEA neer op een vorm van uitlokking, een praktijk die in de Amerikaanse wetgeving verboden is. Uiteindelijk verklaarde de rechter zelf dat Victor Bout zonder deze operatie voor geen enkele Amerikaanse rechtbank zou hebben moeten verschijnen.

6. (f) Beschuldigingen die nooit voor een rechter zijn getoetst, werden door herhaling omgezet in “feiten” die in talloze artikelen werden herhaald, totdat zij de overtuiging creëerden dat Victor Bout geen proces verdiende omdat hij al “berecht” was door de VN en de media.

De VN-rapporten zijn echter niet gemaakt of bedoeld om als buitengerechtelijk tribunaal te functioneren. De VN-onderzoekers waren niet verplicht om het bewijs waarop hun beschuldigingen waren gebaseerd in het openbaar te tonen.

(g) Geen enkele journalist, onder de duizenden artikelen die over Victor Bout zijn gepubliceerd, heeft ooit bewijsstukken of andere controleerbare bewijzen gepubliceerd ter ondersteuning van de VN-beschuldigingen van illegale wapenhandel.

Toch zouden ze moeten weten dat beschuldigingen = feiten = schuldige niet het soort rechtspraak is dat we in de loop der eeuwen hebben ontwikkeld.

Het grote probleem van Victor Bout was dat hij wapens vervoerde – wat in veel gevallen legaal is – en Rus was. Voor de media die altijd belust is op een sensationeel verhaal is dit het ideale slachtoffer. Sommigen zoals blijkt in dit verhaal gaan daarbij spreekwoordelijk over lijken. De feiten zijn dan van geen tel.

(h) Weet u dat Jon Mason-Ponting, van het secretariaat-generaal van Interpol, medio 2000 de opdracht kreeg – van het VN-panel voor Angola dat het rapport van december 2000 met de beroemde beschuldigingen aan het adres van Bout opstelde – een analyse te maken van de informatie en documenten die door eerdere VN-panels (onder voorzitterschap van ambassadeur Fowler) waren verzameld.

Mason-Ponting schreef in zijn rapport (waarvan de bevindingen en conclusies overvloedig door het panel werden overgenomen):

“Veel van de documenten hadden geen duidelijke bron, noch overheid, noch land van herkomst. Vrijwel geen van de documenten had duidelijk omschreven data; de documenten die dat wel hadden waren vaak misleidend, omdat zij werden gedateerd op het tijdstip waarop zij aan het VN-mechanisme werden verstrekt en niet op de datum waarop zij daadwerkelijk werden opgesteld.

[Het grootste deel van de door het mechanisme verstrekte informatie was afkomstig van het vorige sanctiemechanisme (onder leiding van ambassadeur Fowler). De informatie werd niet geëvalueerd op een manier die zich leende voor de standaardprocedures die bij inlichtingenanalyse worden gebruikt.

Vaak was de bron van de informatie niet duidelijk geïdentificeerd, was deze niet gedateerd, was er geen verwijzing naar of kon deze niet gemakkelijk worden geverifieerd. In verschillende gevallen waarin het mogelijk was de bronnen te identificeren, onthulden vele van hen informatie die vrijwel identiek was.

Victor Bout vermoedelijk met vrienden en  familie. Ook nu nog valt de pers hem lastig met zelfs verhalen over Oekraïne. Zolang het maar sappig is en vlot verkopend leesvoer.

 

Dit wijst normaliter op de geldigheid van de informatie, aangezien deze kan worden bevestigd; de analist heeft echter de indruk dat verscheidene van deze geïdentificeerde bronnen zich deze informatie grotendeels toe-eigenden. Dit lijkt het oorspronkelijke panel te hebben overtuigd van de geldigheid van de informatie, terwijl de ware bron niet was geïdentificeerd.

Onder verwijzing naar de eerder genoemde doelstellingen is het duidelijk dat de inlichtingen nog steeds aanzienlijke leemten vertonen. Deze leemten moeten verder worden onderzocht en geanalyseerd.

De lacunes in de informatie kunnen op twee verschillende scenario’s wijzen – het eerste is dat het huidige project er niet in geslaagd is de directe verbanden te identificeren die de onderwerpen van dit verslag met UNITA of de wapenbedrijven verbinden.

Een waarschijnlijker scenario is dat er een netwerk van indirecte banden blijft bestaan – belangrijke personen, tussenpersonen – die nog niet zijn geïdentificeerd.”

Helaas heeft de VN geen verder onderzoek verricht om de door Mason-Ponting vastgestelde “informatiekloof” te dichten.

Peter Danssaert, Sergio Finardi en Brian Johnson Thomas

De auteur (rechts op de foto) op wapeninspectie in Bunia in de DRC met leden van het Marokkaanse contingent van de VN in de DRC.

Verder lezen:

· –  The Arms Flyers. Commercial Aviation, Human Rights, and the Business of War and Arms. Sergio FINARDI & Peter DANSSAERT, July 2011. Report + Addendum (https://ipisresearch.be/publication/arms-flyers-commercial-aviation-human-rights-business-war-arms/)

· –  Dead on Time – arms transportation, brokering and the threat to human rights. Amnesty International, 2006. (http://www.amnesty.org/en/library/info/ACT30/008/2006)

Hongerdood in Oekraïne

Dat onze pers rond Oekraïne in overdrive gaat en de meest waanzinnige verhalen vertelt is een open deur intrappen. Met Tom Van de Weghe van de VRT die men een vuilnisbelt toont en dat dan een verblijfplaats voor Russische soldaten noemt. Je kan het zo zot niet in inbeelden maar het ‘kruim’ van onze journalistiek neemt werkelijk alles aan wat men ze voorschotelt

Het maakt het werk van persvoorlichters en PR-bureaus natuurlijk een pak gemakkelijker. Even nadenken en wat duimzuigen en hop daar is een nieuw schokkend verhaal over bloeddorstige Russen. In deze waanzin is werkelijk alles toegelaten. Zelfs het verbieden van de muziek van een geniaal componist als Tsjaikovski.

Vandaag gaat in deze strijd om het meest waanzinnigste verhaal de prijs naar De Standaard met Corry Hancké die nog een stap hoger gaat. In  het artikel (pagina 4) “Oekraïne vraagt zware wapens, Scholz weigert” schrijft zij: “De pacifisten hebben geen antwoord op de hongerdood die het Russische leger voor de bewoners van Mariupol of Charkov in petto heeft.”

Waarop De Morgen ook vandaag dan een foto publiceert van een Russische dame die volgens de krant met haar hondje in de vernielde stad op wandel was met twee Russische soldaten bij haar. Zou het kunnen dat die dienen om die dame daar met haar hondje gevangen te houden tot ze stervend van de honger dood valt? Of wilden ze haar eerst verkrachten? Die kwaliteitskranten toch.

De Morgen vandaag. Met een dame in Mariupol die volgens Corry Hancké en De Standaard de hongerdood wacht? De factcheckers van Knack op afsturen? Die kennen er ook wat van.

De strijd om de stad is nu praktisch over en alleen nog de gigantische staalfabriek blijft zo te zien nog over. Het Azovbataljon poogt daar nog stand te houden. Wat het volgende Russische doelwit is blijft onzeker. Odessa of Kharkov is de vraag die militaire strategen zich stellen. Behalve als ze de Russische strijdplannen kennen. Wat geen verbazing zou mogen zijn.

Na de staatsgreep van februari 2014 kwamen mensen in de stad in opstand en werd die veroverd/bevrijd door het Azovbataljon. De stad is grotendeels Russisch sprekend, een taal die de mensen van het Azovbataljon willen uitroeien.

Willy Van Damme