VRT steunt al Qaeda

Deze middag Jullie journaal gezien met daarin het bericht komende uit de G20 in Hamburg over plannen voor een staakt-het-vuren in de regio van de Syrische stad Daraa. Daarbij stelden jullie dat het Syrische leger de stad Daraa beschiet.

Allemaal wel juist, maar jullie vergaten wel de essentie van de zaak, namelijk dat die stad in twee stukken is gehakt, een bezet door het leger, een ander deel door die salafistische terreurgroepen met erbij vooral al Qaeda. Waarbij ook die groepen op het ander door het leger gecontroleerde stadsdeel schieten.

Met andere worden: Beide partijen beschieten die stad. Wat jullie, bewust?, vertikten te vermelden. Zoals Jullie er ook de aanwezigheid van al Qaeda vergeten te vertellen. Ook bewust vermoed ik.

De in Syrië naar zijn 72 maagden of meer gekatapulteerde Abdelrahman Ayachi, de tolk en gids van Rudi Vranckx in Syrië, de terrorisme-expert van de VRT. Daarvoor had deze man in Brussel in eerste aanleg 8 jaar cel gekregen voor zijn avonturen in Irak en in beroep 4 jaar. Of hoe de VRT terroristen financierde. Want gratis zal die man zeker niet voor Vranckx gewerkt hebben. Diens vader Bassam Ayachi is zowat de peetvader van het Molenbeekse salafisme en werd er 15 jaar lang ongemoeid gelaten door onze regering. De man was nochtans duidelijk gelieerd aan al Qaeda. De strijd tegen de terreur dus!!

Dat is natuurlijk een totaal verdraaid beeld geven van de toestand in die stad, ten voordele van al Qaeda en haar bondgenoten. Maar verbazing wekt dat niet. Al jaren verzwijgen jullie stelselmatig zoveel mogelijk de aanwezigheid in Syrië van al Qaeda, samen met ISIS de twee voornaamste er actieve terreurgroepen die trouwens ooit samen zaten in een al Qaeda.

Maar zoals gezegd, geen verbazing. Jullie vermeende ‘terreurexpert’ beweerde ooit in 2011 dat al Qaeda dood is. Nou ja, ze rijden ginds tegenwoordig rond met tanks, hebben enkele tienduizenden manschappen en beschikken over zwaar geschut en lang afstandsraketten.

Maar diezelfde ‘expert’ was toch de man die ooit verscheidene malen vanuit Turkije Syrië binnentrok met als gids en tolk Abdelrahman Ayachi, de in Brussel wegens terrorisme tot 8 jaar effectieve cel veroordeelde Syriëstrijder. Waarna die als wederdienst tijdens die 12-12 actiedag voor Syrië een als interview verpakte vrije tribune kreeg van die ‘expert’. Van steun voor Syrië gesproken. De slachtoffers van Maalbeek, le Battaclan, Manchester en Zaventem zullen jullie er dankbaar voor zijn. Om van de Syriërs nog maar te zwijgen.

En ho ja, dat staakt-het-vuren is gewoon ridicuul. Een deel van dat gebied is bezet door al Qaeda, een ander deel door ISIS, met Israël die mee aan hun kant zijn vliegtuigen het Syrische leger laat bombarderen. Dit terwijl men in datzelfde Hamburg zogenaamd overeenstemming bereikte over de oorlog tegen de terreur. En dat jullie die uit de G20 komende onzin zomaar slikken zegt alles over jullie niveau.

Willy Van Damme

Tijdens die G20 was ook de Saoedische koning Salman aanwezig. De man is nog meer dan Rudi Vranckx een expert van de terreur. Allerlei documenten tonen aan dat deze koning toen hij nog gouverneur van Riyad was en voorzitter van een der vele Saoedische ‘caritatieve’ instellingen de geldschieter was van al Qaeda toen die in Bosnië en Kosovo huishielden.

Dat men die man in Hamburg niet gewoon in de boeien sloeg zegt alles over dat soort bijeenkomsten. Logisch dus dat die oorlog tegen de terreur geen punt van discussie bleek. Ze weten toch allen dat het een erg cynische westerse grap is. Onze VRT sprak zelfs van een snelle overeenstemming op dit vlak onder de deelnemers. En ondertussen vallen de terreurslachtoffers bij bosjes wereldwijd.

Mediadebat

In het Amsterdamse kunst- en debatcentrum De Balie heeft nu donderdagavond een debat plaats met als thema ‘Voeren media ons ten oorlog’. Wat gezien de toestand in de wereld een logische vraag is. Sprekers op dit debat zijn Willy Van Damme, de journalist en emeritus professor Karel van Wolferen en journalist Stan van Houcke. Moderator is Eric van de Beek, een vroegere journalist van Elsevier en nu medewerker bij de nieuwswebsite www.novini.nl.

Van Wolferen en Van Houcke zijn zowat persona non grata in de Nederlandse media, zelfs al heeft bijvoorbeeld een Karel van Wolferen met zijn vroeger journalistiek werk rond Japan wereldfaam gekregen. Maar dat is geen probleem om hem uit de Nederlandse klassieke pers te weren.

Censuur

Kijk naar de Amerikaanse topschrijver Seymour Hersh die over een journalistieke CV beschikt die uniek is in de wereldgeschiedenis. Ook hij raakt zijn werk in de klassieke Amerikaanse media niet meer kwijt. Het heet censuur.

Niemand in de VS heeft als journalist een meer indrukwekkende CV dan Seymour Hersh. En nochtans raakt hij zijn stukken nergens nog in de Amerikaanse massamedia kwijt. Ook het tijdschrift The New Yorker weigert nu als laatste in de VS zijn artikels op te nemen. Het is ook een brutale waarschuwing aan elke andere Amerikaanse journalist die het aan zou durven om te zeer tegen de gevestigde machten in the gaan. En het toont natuurlijk evenzeer de dubieuze onbetrouwbare natuur van die Amerikaanse massamedia.

Kort antwoord op die vraag: Uiteraard voeren de media indien de overheid dat wil ons ten oorlog. De media zijn immers niet de dienaren van hun lezers die rekenen op correcte informatie, maar de knechten van de machthebbers die gedweeë burgers willen die al hun leugens kritiekloos slikken. En daar moeten de media voor zorgen. Vandaar geen Karel van Wolferen in de NRC of een Seymour Hersh in The New York Times.

Dit fenomeen was altijd al een feit reeds van toen de media ontstonden. Kijk naar de geschiedenis en de propaganda rond al die oorlogen. En wie dwars lag en ligt heeft het moeilijk. In perskringen weet men dit trouwens heel goed. Het verklaart waarom men op rare uitzonderingen na er continu zit te liegen en bedriegen.

Nu donderdag 29 juni, 20 uur, De Balie, Kleine Gartmanplantsoen 10, 1017 RR Amsterdam. Meer info op https://www.debalie.nl/agenda/podium/voeren-de-media-ons-ten-oorlog%3f/e_9782941/p_11769169/.

Willy Van Damme

Alexander Mattelaer en de Zuid-Chinese Zee

In het debat over een mogelijke derde wereldoorlog (Humo 13 juni 2017) heeft men het ook over de toestand in de Zuid-Chinese Zee. Alexander Mattelaer, politicoloog VUB en directeur van het Egmont Institute for International Relations, spreekt in dat debat ook over die gespannen situatie daar.

Hierbij zegt hij: “De burgers op die eilanden in de Chinese Zee hebben het meest reden om ongerust te zijn.”. Een merkwaardige bewering daar geen enkel van die vele zandbanken, koraalriffen en atollen in die zee door een burger wordt bewoond. In bepaalde uitzonderlijke gevallen leven er tijdelijk wat militairen, meer niet.

Het toont het zeer lage niveau van onze universiteiten en ook Buitenlandse Zaken, waarvan in de praktijk dat Egmont Instituut een onderdeel van is, dat zo iemand op die posities kan geraken.

Trouwens gans die kwestie is pas actualiteit geworden toen de Amerikaanse president Barack Obama er plots herrie over begon te schoppen. Voorheen was dat een bevroren conflict waar sinds 1974 niemand enige aandacht aan schonk, en ongetwijfeld die heren evenmin.

In januari 1974 veroverde China met stilzwijgende steun van de VS er de noordelijk gelegen eilandengroep Paracel op het toenmalige Zuid-Vietnamese leger. Het optreden van de VS is daarom het cruciale element in die discussie, wat niet verbazend amper ter sprake kwam. Ook dit toont het ontbreken van een debat dat de naam niet eens waardig was.

Willy Van Damme

Nepnieuws bij De Morgen

Ik las vandaag in uw krant het verhaal ‘Op het internet is alles te koop, ook Fake News, Koen Vidal, 15 juni 2017’, over nepnieuws van Koen Vidal. Leuk dat in De Morgen te lezen, de kampioen in België van nepnieuws.

Is het niet over de VS met de heilige Clinton, Rusland en de heilige Navalny, Syrië, waar jullie woordvoerders zijn van al Qaeda, dan is het over de Belgische politiek waar modder gooien de dagelijkse praktijk blijkt.

Gisteren nog met de berichtgeving over de kasteelmoord. Een topman van de gerechtelijke politie valt vlijmscherp een bepaalde advocatuur en een zekere pers aan. Dankzij de berichtgeving moest hij zelfs bescherming vragen voor hem en zijn gezin. Advocaat Johan Platteau reageerde tenminste nog, De Morgen zweeg als de dood.

Je zag onmiddellijk wie de bron is voor al die smeuïge info in De Morgen over het slachtoffer Stijn Staelens. Proficiat. Het bewijst wat mensenrechten en ethiek bij jullie waard zijn: 0. Nepnieuws, ach….

Willy Van Damme

Lezersbrief naar De Morgen.

NASCHRIFT

1) In de berichtgeving over de kasteelmoord bewijst men in De Morgen weer eens de schandelijke tendentieuze wijze waarop men hier werkt. Tijdens de ondervraging op dinsdag van de politie voor de rechtbank kwam de kwestie aan bod waarom men Stijn Staelens, het slachtoffer, over de beschuldigingen van pedofilie nooit had ondervraagd. De betrokken agent stelde dat dit om praktische reden niet gelukt was want hij zat toen in het verre buitenland. .

Dit was mede niet gebeurd, stelde hij, omdat noch de echtgenote, noch de schoonvader (de vermeende dader) hen had verwittigd dat hij terug thuis was. Als dat klopt dan betekent dit echter dat de schoonvader niet eens geïnteresseerd was in een normale rechtsgang voor die beschuldigingen tegen zijn schoonzoon. Hij had immers een ander plan klaar voor het slachtoffer.

Dit cruciaal element kon men echter gisteren niet in Het Laatste Nieuws en niet in De Morgen lezen. Het is immers erg belastend voor de vermoedelijke dader. Beide kranten bewijzen daarmee indirect dat Johan Platteau, advocaat van de beschuldigde André Gyselbrecht, hun bron is die hen af en toe stukjes uit het gerechtelijk dossier bezorgt. Stukjes die hem en zijn cliënt natuurlijk goed uitkomen. Een schandelijke praktijk maar wel een die schering en inslag is in de journalistiek.

2) Op 17 juni verscheen er in Het Laatste Nieuws dan een paginagroot interview met advocaat Johan Platteau. Een wederdienst van de redactie? “’t is altijd de schuld van Platteautje. En ik wil zo hard dat men mij graag ziet” van Bjorn Maeckelenbergh. Het enige dat er ontbrak was de aankondiging bovenaan: ‘Dit is een advertentie.”

Hetzelfde gebeurde trouwens in de krant De Tijd ten tijde van het proces rond Superclub tegen Maurice De Prins en zijn rechterhand Charles Cool. Hun journalist René De Witte was in de krant de verdediger van De Prins en dus kregen zijn advocaten tijdens de  procesgang een interview van een pagina in die krant. De Prins kreeg 4 jaar en Cool 2 jaar, beiden effectief.

Humo, Saoedi-Arabië en de deradicalisering

Juist het artikel gelezen over hoe Saoedi-Arabië terroristen deradicaliseert (Sport en Kunsttherapie, Humo 6 juni). Er is over die zaak al tonnen onzin geschreven maar dit artikel is toch wel een hoogtepunt hierin. Het Huis van Saoed die salafistische terroristen deradicaliseert is alsof Hitler zich zou bezig houden met de denazificatie van Duitsland of er een programma opzet om joden en zigeuners te beschermen.

Saoedi Arabië heeft integendeel de voorbije decennia ontelbare miljarden dollars uitgegeven om wereldwijd dit salafisme via Koranscholen (madrassa’s) en moskeeën te promoten. Het bewapent en financiert al sinds 1979 dergelijke terreurbewegingen. Nog niet zolang geleden riep de moefti van het land zelfs op om overal in de wereld alle kerken te vernielen. En dan komt men hier met dit verhaal dat doet denken aan de idiotie van vroegere maoïsten over hoe goed het in China onder Mao wel was.

Willy Van Damme

Lezersbrief naar aanleiding van het artikel in Humo van 6 juni ‘Sport en kunsttherapie: hoe Saoedi-Arabië terroristen deradicaliseert.’ Het is een overname van een eerder in het Nederlandse dagblad Trouw verschenen artikel. Beiden behoren tot de Persgroep van Christiaan Van Thillo.

Debat over Syrië

De oorlog tegen Syrië duurt nu al meer dan zes jaar en lijkt stilaan naar haar eindfase te gaan. Alhoewel niets in dit dossier zeker is. De capriolen van de in afbraak zijnde westerse alliantie zorgen voor twijfels en vraagtekens. Waarbij vooral de hevige interne ruzies in de VS voor extra instabiliteit zorgen. Naast dan die harde woorden heen en weer tussen de regionale westerse ‘bondgenoten’ zoals Turkije, Saoedi-Arabië, Qatar en Egypte. Waar vroegere vrienden nu openlijk vijanden geworden zijn.

Tijd dus voor een actualisatie van deze oorlog en daar gaat het 6 mei Comité dat in Nederland en België rond Syrië werkt met een debatnamiddag wat pogen aan te doen. Sprekers zijn Kevork Almassian, pater norbertijn Daniel Maes, Elijah J. Magnier, Yvette Shamier en Malik Samuel.

De norbertijner pater Daniel Maes woont aan de voet van het 3000 meter hoge majestueuze Qalamoen gebergte tegen Libanon in het 1500 jaar oude klooster Mar Yakub. Op zich al een zeer merkwaardig verhaal. Origineel is dit immers een Romeins frot daterend uit de eerste eeuw. Meer op de Facebookpagina en website van Mar Yakub. Politiek geraakt hij in België zeer langzaam uit zijn isolement. Zo is hij op 8 juni spreker in Edegem in een door de Vlaams nationalistische de Debatclub van o.m. door Frans Crols georganiseerde avond. Zie https://www.youtube.com/watch?v=7ganhm2mwIU&feature=youtu.be. Ook verscheen er deze week in het blad Primo een interview met hem. Daniel Maes hier in de norbertijner abdij van Postel op zijn viering van 50 jaar priesterschap.

Kevork Almassian is een in Syrië geboren politiek analist met zijn wortels in de grote Armeense gemeenschap in dat land. Daniel Maes is natuurlijk gekend en verblijft straks al meer dan 10 jaar in het land. Hij is nu eventjes thuis en wordt door steeds meer Belgische verenigingen als spreker gevraagd. Zoals recent in Brugge en Edegem. Alleen onze media blijven hem bewust nog steeds negeren.

Interessant is zeker Elijah J. Magnier die een van de betere schrijvers is over dit probleem. Hij is een Koeweiti en op internationaal vlak prominent in de discussies rond Syrië en het salafisme. (1) Yvette Shamier en Malik Samoel zijn lid van het Comité Syriërs in Nederland en steunen voluit de strijd tegen die gruwel van het jihadisme welke nu al sinds maart 2011 het land in zijn greep heeft.

Zaterdag 3 juni, 13 uur, Elzenveld Conferentiecentrum, Lange Gasthuisstraat 45, Antwerpen. Maar info: http://syriaconference.com.

Willy Van Damme

1. Je kan Elijah J. Magnier volgen op zijn blog: https://elijahjm.wordpress.com.

Jacques Monsieur–3 jaar effectieve celstraf

Deze ochtend velde de 24ste kamer van de Brusselse correctionele rechtbank een vonnis tegen Jacques Monsieur, de zakenman en paardenkweker afkomstig uit Lot bij Beersel, en kreeg daarbij drie jaar effectieve celstraf plus een boete van 300.000 euro. Een boete die hij moeilijk kan ontlopen. Veel vastgoed staat immers op zijn naam.

De reden voor die correctionele straf is illegale wapenhandel met een serie landen waaronder Libië, Tsjaad, Pakistan en Guinee-Bissau. Volgens het federaal parket, die de zaak voor de rechtbank bracht, goed voor meer dan 8 miljoen euro aan winst. Hij, een licentiaat in de rechten, pleitte onschuldig,

In het verleden liep hij de voorbije twintig jaar hiervoor al wegens gelijkaardige feiten veroordelingen op in Iran, België, Frankrijk en de VS. In België en Frankrijk bleef dat bij veroordelingen tot celstraf met uitstel, in Iran en de VS waren die veroordelingen tot celstraf effectief.

Jacques Monsieur bleek ondanks vier eerdere veroordelingen voor illegale wapenhandel nadien en nog zeker tot 2009 hierin actief. Een verslaving?

Bleek nu dat ondanks die eerdere veroordelingen hij verder actief was gebleven in de nu als illegaal vastgestelde wapenhandel. Voor de rechtbank was er dus sprake van recidivisme. Wat duidelijk gevolgen had voor de hem nu aangemeten straf. Want terwijl het federaal parket 2 jaar effectieve celstraf eiste kreeg hij van de rechter drie jaar gevangenis plus nog een boete van 6 x 50.000 euro, zijnde 300.000 euro.

De argumenten van Monsieur hielden dus geen stand. Bij de hoorzitting was hij trouwens nog erg optimistisch, nu was hij afwezig. “Dit win ik gemakkelijk”, stelde hij in een gesprek toen. Daarbij baseerde hij zich op het feit dat hij vanuit Frankrijk werkte en alleen als tussenpersoon optrad voor een Poolse firma, Unimesko. “En dat is niet strafbaar”, opperde zijn advocaat tijdens de debatten voor de rechtbank. Maar dat werd dus verworpen.

Jacques Monsieur leeft tegenwoordig in de buurt van de Franse stad Tarascon waar hij vooral bezig is met zijn passie voor Lusitaanse paarden. Jacques Monsieur is de zoon van de vroegere notaris Paul Monsieur, de notaris voor niet onbesproken Brusselaars als Pierre Salik en Charlie De Pauw. Als erfgenaam via het huwelijk van zijn vader is hij met zijn zuster eigenaar van een stevig stuk onroerend goed.

De paardenkwekerij van Jacques Monsieur vlakbij Arles in de Franse Provence. Het viel trouwens op dat hij voor de Franstalige rechtbank bijwijlen sprak met een stevig Provençaals accent.

Ook werd tijdens het proces duidelijk dat Jacques Monsieur inderdaad op 28 augustus 2009 in Panama door agenten van de Amerikaanse Drugs Enforcement Administration (DEA) werd ontvoerd. Wat zowel hij als het federaal parket tijdens de debatten en in een gesprek achteraf stelden. De DEA had hem via provocatie door een deal voor te stellen ginds in de val gelokt. Officieel was de arrestatie gebeurd op de luchthaven van JFK in New York.

Wel bleek het Amerikaanse dossier zelf stevig te zijn. De namen van medeplichtigen die toen in de VS opdoken zoals Dara Fotouthi, een tussen Parijs en Genève opererende Iraniër, en de in Zwitserland verblijvende Yves-Michel Deloche kwamen ook bij de zitting van de Brusselse rechtbank ter sprake. Verder bleek hij nog steeds wapens te hebben verkocht aan Iran en ook China.

Tegen diens ontvoering was er voor zover geweten vanuit de Belgische regering nooit enig protest. Het was deze ontvoering die het sein was voor dit nieuw gerechtelijk onderzoek en nu veroordeling. Vermoedelijk gaat Jacques Monsieur tegen dit vonnis in beroep. Later en van zodra beschikbaar komt hier meer informatie over deze zaak.

Willy Van Damme

Verdere lectuur: ‘Handelaar des doods’, Willy Van Damme, Borgerhoff & Lamberigts, 2011. 255 pagina’s.

Van Manchester naar Tripoli–J’ accuse

Voor de zoveelste maal sloegen salafistische terreurgroepen toe in Europa. De in het Verenigd Koninkrijk geboren 22-jarige Salman Abedi pleegde dinsdag een zelfmoordaanslag op de met kinderen en jongeren gevulde Manchester Arena. Het resultaat: 22 doden, waaronder een kind van 8 jaar, en tientallen gewonden.

Gelijktijdig pleegden andere gelijkaardige terroristen dinsdag en woensdag een aanslag in de Indonesische hoofdstad Jakarta en viel een aan ISIS gelieerde terreurgroep Marawi, een provinciehoofdstad op het Filipijnse eiland Mindanao, aan goed voor meer dan 200.000 inwoners.

En dan waren er diezelfde dag bomaanslagen in de Syrische stad Homs en in een voorstad van Damascus. Alsmede een in Mogadishu, hoofdstad van Somalië. En uiteraard is dit maar een kleine greep uit de vele terreuraanvallen die de voorbije drie dagen gepleegd werden door groepen verbonden aan dit islamitische fascisme.

Men wist wat hij deed

En wat blijkt nu? Salman Abedi komt uit een gezin dat zacht uitgedrukt ruikt naar het salafisme. Zijn vader Ramadan Abedi ontvluchtte naar Manchester het Libië van Kadhaffi want hij was zo te zien een salafist. Men beschuldigde hem trouwens van lidmaatschap van de Islamitische Strijdgroep, de lokale afdeling van al Qaeda.

En deze link met het salafisme blijkt eveneens uit zijn huidige functie. Hij is namelijk het administratief hoofd van de Centrale Veiligheidsdienst in de hoofdstad Tripoli. En dat is een salafistisch nest. Wat gezien zijn functie ook betekent dat vader Abedi voor de Britten een gekende figuur was.

De steun van het Westen voor salafistische terreurgroepen in de wereld veroorzaakte in Manchester 22 doden, vooral jongeren en kinderen.

Ook de twee andere broers blijken zo te horen uit het zelfde extremistische en gewelddadige hout gesneden. Met andere woorden: Het Westen bracht hen en hun salafistische vrienden in Libië aan de macht en krijgt in Manchester en elders nu de gepeperde rekening aangeboden.

Bovendien blijkt nu uit een verklaring van de Franse minister van Binnenlandse Zaken Gerard Collomb dat de Franse veiligheidsdiensten hem kenden en wisten van zijn sympathie voor ISIS en zijn reisjes naar Libië en Syrië. Wat sterk doet vermoeden dat ook de Britten daar weet van hadden. Want die spionagediensten stellen toch dat ze rond deze kwestie innig samenwerken.

Amerikaanse veiligheidsdiensten

En uit een verhaal vandaag in de Londense krant The Times (1) blijkt dat de Britse veiligheidsdiensten al vijf jaar terug door meerdere personen gewaarschuwde waren over zijn liefde voor gewelddadig extremisme.

En die krant maakt, samen met o.m. het persbureau Reuters, melding van een zware ruzie over de zaak met de Amerikaanse veiligheidsdiensten. Volgens Londen lekten zij allerlei details en foto’s over de zaak aan The New York Times – de lieveling van de CIA – wat het onderzoek zwaar hypothekeerde.

Salman Abedi kreeg thuis het salafisme met de paplepel opgediend. Al vijf jaar terug waarschuwden mensen de Britse veiligheidsdiensten voor zijn liefde voor salafistisch geweld. En de Britse regering liet gewoon betijen. Wat is er nodig om binnen de Britse regering en veiligheidsdiensten koppen te doen rollen? Ach, de slachtoffers zijn toch maar gewone lieden.

De Britse premier Theresa May, die vandaag Donald Trump in Brussel ontmoet, ging naar eigen zeggen de zaak met hem ook bespreken. Waarom die lekken? Wou men mensen de tijd geven om zich in veiligheid te brengen? Waarschijnlijk.

Moet men dan verbaasd zijn dat velen die wat dieper in dit dossier kijken – en wakkere burgers moeten dat doen – het idee krijgen dat alles gewoon opgezet spel is. Dat onze veiligheidsdiensten hem gewoon zijn gang lieten gaan. Welke andere conclusie moet men dan misschien trekken? Of is het algehele incompetentie? Moeilijk te geloven.

Bovendien is het een feit dat het Westen door president Moeammar Kadhaffi te laten vermoorden ze ginds uitschot van de ergste soort aan de macht brachten. Dat ze massamoord pleegden en een relatief goed bestuurde natie vernielden. En bovendien de stroom veelal economische vluchtelingen uit Afrika zo hielpen aanzwengelen.

Woordvoerders van al Qaeda

Maar wat moet een simpele burger denken als we zien dat Reem Maghribi, de echtgenote van Jorn De Cock, de man die voor de krant De Standaard de Libische oorlog versloeg, vanuit Qatar, toch een financier van al Qaeda, die salafistische revolte via het internet aanwakkerde.

Met andere woorden: De Standaard en met uitbreiding de rest van onze media, steunden voluit dit gespuis, dit crapuul. Hun zoveelste stortvloed van tranen naar aanleiding van die slachtpartij in Manchester is dan ook om kostmisselijk van te worden. Hun gedrag is gewoon wraakroepend.

Vader Ramadan Hashemi, man van de Libische tak van al Qaeda. Eerst ontkende hij dat zijn zoon dat zou gedaan hebben want hij is, zegde vader, een tegenstander van geweld. Gans de zaak toont nogmaals de innige samenwerking van het Westen met al Qaeda.

Wanneer worden die heren en dames die zich journalist noemen ter verantwoording geroepen? En wanneer worden de politici zoals een Nicolas Sarkozy, Barack Obama en hier Yves Leterme, Di Rupo en Charles Michel op hun daden afgerekend? Zij hebben wel niet die bom geplaatst in die Manchester Arena – het zijn heren en dames met standing – maar hebben het door hun beleid mogelijk gemaakt.

Zij zijn dan ook in wezen even schuldig als die extremist die zich daar opblies. Toen ons parlement over Libië die fatale beslissing nam om mee te bombarderen heeft geen enkele fractieleider in het federaal parlement daar enig bezwaar over geuit. Iedereen wou zo snel mogelijk en blind een dubieus figuur als Nicolas Sarkozy achterna lopen.

Politieke nullen

Geen enkele van de vele politici in dat parlement vroeg wat onze ambassadeur – die tegen was – daarover dacht. Neen, zij hadden de verhalen van Jorn De Cock gelezen en dat was voldoende. En tot heden heeft niemand zich hiervoor publiek verontschuldigd. Grof gewoon. Moeten we dan verschieten dat mensen neerkijken op de politiek?

Van Groen tot het Vlaams Belang allemaal trapten ze in de leugens van o.a. een Jorn De Cock over een massamoord die dreigde in de stad Benghazi en die moest gestopt worden. Wat echter in wezen vooral een door de Fransen georkestreerde opstand van de Libische Islamitische Strijdgroep (al Qaeda) en de Moslimbroeders was, werd in onze kranten voorgesteld als een gigantische volksopstand. Een leugen die men nadien nog eens overdeed in Syrië.

Ook de eveneens gearresteerde broer Hashem Abedi is een man van het geweld zoals blijkt uit deze foto. Hij en zijn vader zijn gevangen gezet in Libië. Vermoedelijk pure schijn om zo de reputatie van die salafistische regering die Tripoli beheerst wat op te poetsen.

Neen, Salman Abedi was een massamoordenaar maar hij kon dit maar doen dankzij de steun van westerse regeringen die alleen met woorden strijd voeren tegen die salafistische terreur.

Uiteindelijk geniet de Moslimbroederschap in het Verenigd Koninkrijk toch de steun van de Britse regering. Om van het recente meer dan wansmakelijk vertoon van de Amerikaanse president Donald Trump in Saoedi-Arabië, met Qatar de financier van die terreur, maar te zwijgen. Zelden zo’n grote komedie gezien.

Willy Van Damme

1) The Times, 25 mei 2017, Fiona Hamilton e.a., ‘MI5 was warned about bomber Salman Abedi’s support of Islamists’.https://www.thetimes.co.uk/edition/news/mi5-was-warned-about-bomber-salman-abedi-s-support-of-islamists-6nrmtkmbk.

NASCHRIFT:

De Nederlandse journalist Harald Doornbos ontdekte een posting van vader Ramadan Abedi uit 2013 waarin hij zijn steun toezegde al Jabhat al Nusra, de Syrische tak van al Qaeda. Zie de berichten van Doornbos op twitter.

De Amerikaanse republikeinse senator John McCain – een gewezen presidentskandidaat en een zeer invloedrijk senator – hier op de foto broederlijk samen met Abdul Hakim Belhaj, stichter van de Libische Islamitische Strijdersgroep (LIS), officieel de lokale afdeling van al Qaeda. Maar over die publieke samenwerking tussen al Qaeda en figuren als een John McCain geen woord in de Amerikaanse media en de toppolitiek in Washington. Deze LIS is volgens de Amerikaanse regering al veel jaren officieel een terreurgroep en dus is samenwerking correctioneel strafbaar.

Het zou ook interessant zijn om te weten op welke juridische gronden men vader Ramadan en zijn in Libië verblijvende zoon juist arresteerde. Was een gewon telefoontje vanuit Londen van MI6 genoeg? En dan is er de volgende vraag: Wie is baas in Tripoli?

Namaakindustrie financiert terreuraanslagen – Jihadisten ontdekten weg van snel geld

Een van de amper belichte aspecten van de salafistische terreuraanslagen in Europa is de financiering ervan. En daarbij valt het op dat die lokale terreurcellen de erg lucratieve geldstromen van de namaakindustrie ontdekten. Blijkt dat terroristen de meeste terreuraanslagen in de VS en Europa van de voorbije decennia zoals die in Madrid van 11 maart 2004, Charlie Hebdo, de Bataclan en Zaventem grotendeels financierde via die namaakindustrie.

Amper bestraft

En dat is in wezen logisch. Het is immers een vorm van criminaliteit welke door de politiediensten en douane ook amper bestreden en gerechtelijk weinig bestraft wordt. “Tot 2007 stond er bijvoorbeeld in België een lachwekkende 8 dagen celstraf op voor wie betrapt werd bij de productie, distributie of verkoop van namaakgoederen. In bepaalde Europese landen zoals Griekenland, Roemenië, Luxemburg en Bulgarije wordt er in de praktijk zelfs niet eens tegen opgetreden. Ook in België tonen bijvoorbeeld bepaalde douanediensten amper interesse. De FOD Economie is dan wel erg actief evenals de luchthavens in Bierset en Zaventem. Maar als men straft dan zijn die straffen bijna steeds aan de erg lage kant”, stelt Roland De Meersman van de vzw BAAN. BAAN staat voor Belgische Associatie Anti-Namaak en groepeert in België de grote merken op het vlak van o.m. cosmetica, sportartikelen en kleding.

Hoge winstmarges

De vzw staat in de frontlinie bij die strijd tegen de snel groeiende namaakindustrie die in de wereld door o.a. Interpol en de EU geschat wordt op 7 tot 10% van de totale wereldhandel. Unifab, de Franse bedrijfsorganisatie verantwoordelijk voor het bestrijden van deze vorm van criminaliteit, schat de omzet in de EU voor 2015 op 43 miljard euro met drugs maar 28 miljard.

Roland De Meersman van de vzw Baan wijst op de link tussen de terreuraanslagen en de namaakindustrie en wil hier een effectiever optreden zien. Zijn brief hierover naar het kabinet van minister voor Binnenlandse zaken Jan Jambon, die toch instaat voor de terreurbestrijding, werd zelfs niet eens beantwoord.

“In 2010 hadden we in België 700 dossiers en vorig jaar er al 5.000. De winsten die men hier maakt zijn dan ook enorm met marges die voor drugs 100% bedragen maar voor de verkoop van piratensoftware tot 900% gaan en voor bepaalde medicijnen zelfs oplopen tot 2.000%. Bovendien maakt het internet met o.m. verkoopsites als Kapaza, eBay en AliExpress en het Darknet het nog gemakkelijker voor dit soort activiteiten”, oppert Roland De Meersman nog. Vorig jaar werden er in België 432.727 stuks namaakgoederen ontdekt, goed voor bijna 16 miljoen euro, een stijging met 36% in vergelijking met 2015.

Prille begin

Reeds toen het fenomeen van namaakgoederen nog amper bekend en beperkt was bleken groepen als het Colombiaanse FARC, het Noord-Ierse IRA en de Libanese Hezbollah hun activiteiten hiermee deels te financieren. Voor de IRA bijvoorbeeld met de productie en verkoop van namaakdierengeneesmiddelen. En al van in het prille begin van de salafistische terreuraanvallen in het Westen maakten ook deze groepen gebruik van die erg lucratieve namaakindustrie.

Het is snel verdiend, gaat vlot, floreert veelal onopgemerkt en wordt praktisch niet bestraft. Ideaal dus voor dit soort criminele groepen. Het laat bovendien toe om de contacten tussen de top van bijvoorbeeld al Qaeda of ISIS en haar lokale cellen tot een minimum te herleiden. Wat zorgt voor een betere beveiliging.

Belangrijk is bovendien dat men op die wijze ook financieel onafhankelijker staat tegenover de buitenlandse financiers uit o.m. het Arabisch schiereiland die er soms belang bij hebben om hen te steunen of te laten vallen. Men gebruikt hier dus wegens te riskant liever ook niet het systeem van de hawala waarbij men geld fysiek niet hoeft te transfereren van punt a naar punt b maar werkt via plaatselijke vertrouwenspersonen die dat nadien onder elkaar dan afrekenen.

Al Qaeda

Het hoeft daarom ook niet te verwonderen dat een handboek van al Qaeda over het organiseren van terreurcellen die groepen aanraad om voor het financieren van hun activiteiten te werken via die namaakindustrie.

Reeds in 1993 duiken in de VS de eerste verhalen op over de link tussen de verkoop van namaakgoederen en terreur. Zo ontdekte de FBI dat de eerste terreuraanslag geleid door Khaled Sjeik Mohammed op de WTC-torens in New York van 26 februari 1993 gefinancierd was door de verkoop van namaakmerkkledij in een winkel op Broadway.

Eenzelfde scenario vonden de politiediensten wat later bij de plannen in 1996 van de recent overleden Omar Abdel-Rahman, alias de Blinde Sjeik en ‘zakenpartner’ van Bin Laden, voor een serie aanslagen op een aantal grote tunnels en bruggen in New York alsmede het VN-gebouw. Hier financierde men de zaak via de verkoop van T-shirts tijdens de Olympische Spelen van Atlanta dat jaar.

Salah Abdeslam

Ook de erg dodelijke aanslagen met 192 doden en een 2000 gewonden op de forensentreinen in Madrid van 11 maart 2004 door een salafistische terreurcel bleken na politieonderzoek georganiseerd te zijn via de opbrengsten uit de drugshandel en fondsen komende van de verkoop van piratencd’s.

Niet te verwonderen dus dat de moordaanslag op Charlie Hebdo van januari 2015 van de gebroeders Said en Cherif Kouachi en de gelijktijdige aanval op de joodse supermarkt Hyper Cacher door hun vriend Amedy Coulibali deels via een simpel consumentenkrediet en deels via die namaakindustrie, hier de verkoop van kleding en schoeisel, gefinancierd werden.

Het hoeft dan ook niet te verbazen dat men de meer recente zelfmoordaanslagen op het Stade de France, de concertzaal Le Bataclan in Parijs, de luchthaven van Zaventem en het Brusselse metrostation Maalbeek via hetzelfde systeem financierde.

Salah Abdeslam en zijn salafistische terreurvriendjes financierden hun aanslagen lokaal door te werken via de erg lucratieve namaakindustrie. Ze konden zo de contacten met de centrale leiding tot een minimum herleiden. Waardoor ze geruislozer konden opereren. Hij gebruikte o.a. de Shurgard opslagplaats in Sint-Pieters-Leeuw bij Brussel.

Zo werden in de periode voor die aanslagen bij een opslagplaats van Shurgard in Sint-Pieters-Leeuw en op naam van een zekere Massouri, wat een valse identiteit bleek, in totaal 4.744 flessen parfum, 893 T-shirts, 367 onderbroeken en 211 paar schoeisels, uiteraard allemaal namaak, ontdekt die toebehoorden aan de gebroeders Brahim en Salah Abdeslam, hoofdrolspelers bij die serie zeer dodelijk terreuraanslagen.

Roland De Meersman: “Probleem is ook dat we in sommige gevallen wel een link vermoeden naar die terreurgroepen maar het niet altijd kunnen bewijzen. Zo ontdekten we in de zomer van 2012 in de Shurgard in Molenbeek een grote hoeveelheid namaakgoederen waaronder 2.255 flesjes parfum en 531 stuks kleding en accessoires. Dit op naam van een dame met een Arabische naam maar zonder vaste verblijfplaats in België. Shurgard blijkt voor hen een geliefd werkterrein te zijn waarbij ze uiteraard werken met valse identiteitskaarten.”

Wereldwijd

Die link tussen namaak en terreur ging zelfs zover dat de beruchte Mokhtar Belmokhtar, de leider van al Qaeda in de Maghreb en gekend van zijn aanvallen in Mali en Algerije, in Noord-Afrika en bij terreurkenners de bijnaam kreeg van Mr. Marlboro. Dit omwille zijn massaal smokkelen in de Sahara van namaaksigaretten van dat merk.

En uiteraard floreert ook de drugshandel welig in dit milieu, dit al sinds het ontstaan van dit salafistisch terreurfenomeen. Zo was Gulbuddin Hekmatyar (1), een terrorist die nog steeds in Afghanistan actief is, de man die rond 1980 met Amerikaanse steun de handel en kweek van opium en heroïne in het land introduceerde.

Economisch een groot succesverhaal. Nu valt vooral de namaak in schimmige ateliers in Syrië van captagon op. Die pillen zijn nodig voor de jihadisten die er vechten en voor de export naar vooral Saoedi-Arabië, naar verluidt de grootste afnemer. .

Nationaal Veiligheidsplan

Voor politiediensten en de industrie is het dan ook bewezen dat er een directe link is tussen deze vorm van criminaliteit en de serie terreuraanslagen wereldwijd. Daarom ook reageerde men in de getroffen industrie verbaasd dat de strijd tegen die namaakindustrie niet in de prioriteitenlijst werd opgenomen in het vorige zomer aangenomen Belgische Nationaal Veiligheidsplan 2016-2019 waarin men dan wel o.a. verkeersveiligheid opnam.

Jan Jambon (N-VA), minister van Binnenlandse Zaken en vicepremier, heeft blijkbaar een groot probleem met de behandeling van de post van zijn kabinet. Een brief van de vzw Baan heeft hij blijkbaar nooit ontvangen. En die van de ondernemersorganisatie Unifab ontving hij wel en werd volgens zijn woordvoerder beantwoord. Maar bij Unifab in Parijs stelde men nooit een antwoord gezien te hebben. Wat kan tellen voor een man met zo’n toppositie.

Roland De Meersman van de vzw BAAN: “Zowel wij als het Franse Unifab schreven een brief naar Jan Jambon, de minister van Binnenlandse Zaken, om dit toch op te nemen in dit veiligheidsplan. Desondanks namen ze het toch niet op en bovendien beantwoordde hij zelfs niet eens onze brieven.” Ook betreurt men dat voorheen al in 2011 de speciale cel voor namaak van de federale politie geleid door Chris Vansteenkiste werd opgedoekt.

Olivier Van Raemdonck, woordvoerder van Jan Jambon, weerlegt dit: “Wij hebben Unifab vorig jaar op 22 maart wel degelijk een antwoord gestuurd. Van die van de vzw BAAN hebben wij bij ons geen spoor gevonden. En het is niet omdat het in de kadernota niet bij de tien speciaal op te volgen fenomenen staat dat het voor ons geen prioriteit is. Het vormt bijvoorbeeld ook een onderdeel van ons Kanaalplan tegen gewelddadig extremisme. De minister heeft dat trouwens op 21 februari 2016 tijdens een toespraak op het Global Illicit Trade Forum van The Economist nog eens duidelijk gemaakt. Het blijft voor ons prioritair, zeker door zijn link met terreurbewegingen.”

Bij Unifab in Parijs ontkent men echter ooit een antwoord van de minister gehad te hebben. Bij de politietop klinken bronnen bovendien sceptisch over de strijd tegen dit fenomeen: “Men heeft het Kanaalplan en het Nationaal Veiligheidsplan, maar in dat nationaal plan heeft men zowat alles gestopt, dat lijkt wel goed maar het probleem is dat we steeds meer moeten doen met almaar minder mensen. Het evolueert slecht.”

Zowel binnen het leger als bij de politiediensten is het gemor echter steeds luider te horen en vrezen sommigen voor zeer ernstige problemen. “De soldaten die men nu in de steden inzet worden op een schandalige wijze uitgebuit. En onze politiediensten geraken wegens manproblemen steeds in grotere moeilijkheden”, stelt een andere en bezorgde topflik.

Willy Van Damme

Naschrift:

Nadat dit onderzoek was afgerond stuurde de vzw Baan nog maar eens een brief hierover naar minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon. En deze werd nu toch beantwoord door de minister. Wat een onderzoek toch al niet vermag.

1) Men rehabiliteerde in Afghanistan heel recent de man die nu af en toe in de hoofdstad Kaboel opduikt.

Macron – Neen bedankt, geen nood aan!

Wie ooit ‘Le Chinois à Paris’, de Franse film van regisseur Jean Yanne, gezien heeft weet welke illusies de Franse elite zich ondanks een eindeloze serie verloren oorlogen nog steeds maakt. De film vertelt het verhaal van de Chinezen, nog onder Mao Zedong, die Frankrijk zonder een schot te lossen hadden veroverd. Waarbij Franse met gouddraad overbeladen generaals vruchteloos op zoek gaan naar de sleutel van hun ‘force de frappe’, hun atoomwapen.

Tot een Chinees vriendelijk op de deur klopt, de kamer betreedt, een schuif opentrekt en onderaan die schuif een ouderwetse sleutel ontdekt. De farce de frappe dus. De Chinezen worden uiteindelijk wel verslagen maar dit alleen door het bandeloze gedrag van de Fransen die de ‘zuivere’ Chinezen – Mao leefde nog – totaal corrumpeerden. Waarna zij dan maar naar het Vaticaan trokken weg van die vuile decadente Fransen.

Kaas en wijn

Een bijtende satire op Frankrijk, het maoïsme en deels ook het katholicisme die zowel in China als in Frankrijk vijandige kritieken kreeg. Een film die nochtans in zijn genre een meesterwerk was, te vergelijken met The Life of Brian van Monthy Python.

Emmanuel Macron wil van Frankrijk terug een grootmacht maken, een niet te realiseren idee. Het is een Trumpiaans make France great again. Macron wordt nu al zeker een falend president.

Die Franse mentaliteit blijft ook nu nog bestaan. Kijk maar naar het vlaggengezwaai en het geschreeuw tijdens de voorbije presidentsverkiezingen over grandeur, de nooit ingeloste slogans over een zogenaamd maar niet eens bestaand republicanisme en het illusoir gebleken ideaal van Liberté, Fraternité en Egalité.

Nieuwbakken president Emmanuel Macron kan gezien zijn gedane beloften natuurlijk moeilijk wat anders verkondigen dan dat soort gelul en had het tijdens zijn toespraak als president zelfs over het feit dat de wereld Frankrijk nodig heeft.

Als de wereld Frankrijk nodig heeft dan zal het voor zijn kazen, wijnen, champagne en cognac zijn. De rest maken de Chinezen tegenwoordig even goed, zo niet beter en bovendien veel goedkoper. En zij hebben veel geld, Frankrijk heeft veel schulden.

Hij is nu gaan schreien bij de Duitse bondskanselier Angela Merkel. Om samen te dromen van nieuwe imperialistische avonturen? Een nieuw Libië, Oekraïne of Syrië? Misschien kan iemand Macron en zijn entourage eens uit die droom wakker maken en hem zeggen dat de Franse rol in de wereldpolitiek voorbij is.

In plaats van tienduizenden zwaarbewapende jihadisten naar Syrië en elders te sturen – dit uiteindelijk alleen om Israël te plezieren – zou men beter de binnenlandse problemen van armoede en de vervreemde voorsteden aanpakken. Emmanuel Macron, verkoper van illusies. Sukkel.

Willy Van Damme