Het verhaal kwam amper of niet in het nieuws maar vorige week donderdag viel er een Syrische raket neer in Israël. Voor zover geweten de eerste door Syrië op haar buur afgevuurde raket in veel jaren. Ze kwam echter niet zomaar lukraak ergens in dat land neer. Neen, ze vloog 300 km ver en viel op de grond vlakbij het plaatsje Ashalim in de Negev woestijn. En dat Syrië die ondanks haar geostrategische situatie en de burgeroorlog die toch afvuurde lijkt de zeer gespannen toestand in de regio te tonen.
Illegale atoombommen
En dat is vlakbij Dimona en het Israëlisch centrum voor kernonderzoek waar men o.m. werkt aan de nucleaire wapens van de zionistische staat. Die zo in het het geheim over een door onze massamedia op een geschatte 200 atoombommen zou beschikken.
Op illegale wijze via technologieoverdracht verkregen van de westerse atoommachten Frankrijk, de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. Wat nogmaals de zionistische invloed op de landen van de westerse alliantie toont.
Een Syrische raket kon ongehinderd 300 km ver vlakbij Dimona (foto), de meest geheime Israëlische plek, waar men werkt aan het zionistische atoomwapen, neerkomen. Ongeluk of niet, het was zowat de meest serieuze waarschuwing die Israël tot heden van haar buren kreeg.
Een eigenaardige geschiedenis. Vooreerst is dit voor zover geweten nergens in de Syrische media vermeld. Wel deels in de Iraanse en meer uitgebreid in de Israëlische en westerse massamedia zoals Reuters en Bloomberg.
Volgens dat verhaal is die Syrische raket neergekomen ergens in de buurt van de kleine Israëlische nederzetting Ashalim en volgens anderen nabij het bedoeïenendorp Abu Qerat die niet ver van elkaar liggen en op een afstand van een 30 km liggen van de nucleaire installaties bij Dimona.
Ze zou ‘s nachts rond 1.30 zijn neergekomen en dit na een vlucht van een 300 km en zonder dat volgens de Israëlische media het eigen luchtafweer zou zijn opgetreden of, in een andere versie, faalde in het neerhalen van die raket.
Volgens Israëlische media en onder meer de website The Long War Journal van de Amerikaanse zeer zionistische organisatie The Foundation for Defense of Democracies was dit in feite een ongeluk. Het zou immers gaan om een Syrische reactie op een eerdere Israëlische luchtaanval op Syrië. Met de raket die van haar doelwit was afgeweken.
Bewust of een ongeluk?
Het probleem met dit verhaal is echter dat nergens in welke media ook er die uren en die nacht ervoor melding werd gemaakt van een Israëlisch bombardement op Syrië. Zou dit verhaal dan een fantasie zijn om iets anders te verbergen? Zou het samen hangen met een eerdere belangrijke gebeurtenis?
Zo viel Israël op 11 april de Iraanse nucleaire installaties bij Natanz aan met een sabotageactie. In hoeverre die succesvol was is onzeker. Met Amerikaanse bronnen die uitgebreide schade melden en Iraanse bronnen die maar een beperkte schade aangeven. Onduidelijk wie hier correct was.
Op 17 april, 6 dagen later, schrijft de Iraanse krant Kayhan dat men ook de Israëlische kerninstallaties zou moeten aanvallen. Het blad staat gekend als meer nationalistisch en gelieerd aan de opperste Iraanse geestelijke leider Ali Khamenei, de man die op het vlak van de buitenlandse politiek aan de langste eindjes trekt.
Op 11 april toen in Wenen de grootmachten bij elkaar waren om over het Iraanse kernprogramma en haar positie in de wereld te onderhandelen voerde Israël een sabotageactie uit tegen de nucleaire installaties van Natanz (foto). Elf dagen later viel een Syrische raket neer vlakbij Dimona. Per ongeluk?
En dan dus 5 dagen later valt die raket neer op een 30 kilometer van de Israëlische kerninstallaties van Dimona waar men werkt aan het zionistische kernwapen. Is dit laatste een toeval of niet? Moeilijk in de schatten maar de kans dat dit bewust gebeurde is zeker meer dan 50%.
Volgens de Israëlische regering betrof het een raket van het type SA5 afgevuurd door de luchtafweer van het type van de S200. Decennia oude technologie dus. Volgens de paar Iraanse bronnen over dit ‘incident’ betrof het echter een grond-grond raket en dan is er met zekerheid een gans ander verhaal.
Iraanse invloed op Syrië
Bovendien weten wij uit het fameuze recente lek rond een verhaal van Mohammad Javad Zarif, de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken, dat die geen invloed meer heeft op het vlak van de buitenlandse politiek van zijn land. Zo moest hij blijkbaar uit de media vernemen dat de Syrische president Bashar al Assad in Teheran op bezoek was.
Het beleid zeker rond Syrië is het werk van het Iraanse Revolutionaire Gardekorps en voor buitenlandse operaties de Quds Kracht tot zijn dood geleid door de VS in januari 2020 omgebrachte generaal Qassem Soeleimani. En mogelijks had die moord daar ook mee te maken. En als dat zo is dan is dat de zoveelste oerdomme Amerikaanse zet want de man is tegenwoordig sinds die moord immens populair in zijn land.
Met andere woorden: De relaties tussen de regering in Damascus en het Iraanse leger, vooral dan de garde, en met Ali Khamenei minstens zo goed is als die met Rusland. Zarif telt niet meer mee. En ook dat maakt het plausibel dat Syrië die raket bewust afvuurde.
Veiligheidsgarantie wordt groot risico
Zoals ook het algehele Syrische zwijgen over die raketaanval eveneens in die richting wijst. Het is immers een kopie van het Israëlische beleid dat steeds zwijgt over elke Israëlische aanval op Syrië. En dat zijn er sinds 2017 al veel geweest.
De Iraanse minister voor Buitenlands Zaken Mohammad Javad Zarif maakte voor de Iraanse archieven zijn versie op van de huidige toestand rond de buitenlandse politiek en erkende daarbij geen invloed te hebben op dit beleid. Waarna iemand dit liet lekken.
Men zal hem niet afzetten daar er korteling op 18 juni verkiezingen zijn en hij politiek dan toch verdwijnt. Zelden is een minister van dat niveau zo belachelijk gemaakt. Sommigen in Iran beschuldigden hem er zelfs van mee verantwoordelijk te zijn voor de dood van generaal Qassem Soeleimani.
Als reactie op die Syrische raketaanval stelde de regering Netanyahu dat men de batterij die gevuurd heeft aanviel. Waarop de regering van Bashar al Assad stelde dat er daarbij vier gewonden vielen en volgens de website South Front een dode.
Wie van beide versies over die Syrische raket ook klopt, bewezen is dat Dimona niet veilig is en zo kan vernield worden door Iran, Hezbollah, Irak of Syrië. Wat moet zorgen voor de absolute veiligheid van de zionistische staat blijkt integendeel echter voor een pak problemen te zorgen. Wat als men een regen van raketten op Dimona afvuurt?
In het nucleaire tijdperk bestaat die veiligheid niet meer. Dat is duidelijk. Een simpele druk op één knop en de illusie is weg. De Israëlische strategen weten al waar over te praten. Ook die in het Westen. Wat met Doel en Tihange?
Het vele miljarden dollars dure door de VS en Israël gezamenlijk ontwikkelde luchtafweersysteem Davids Katapult/IJzeren Koepel, de trots van de Israëlische luchtverdediging, bleek niet of onvoldoende te werken om die toch zeer cruciale installaties als die bij Dimona te beschermen tegen een simpele Syrische raket.
Voor vele journalisten in onze media is de Britse zakenkrant The Financial Times het beste dagblad dat er in de wereld te vinden is. “Britse degelijkheid” heet dat. Wie echter de krant wat kent weet dat men over bepaalde zaken veel leugens en weinig waarheid kan verwachten. Het is een Britse krant en die lopen allemaal in de pas van de Britse regering en haar veiligheidsdiensten.
Onderwerpen over bijvoorbeeld China, Rusland, Syrië en Venezuela lijken zo geschreven te zijn door de veiligheidsdiensten en de mandarijnen van Buitenlandse Zaken. Een kritische beschouwing over Alexei Navalny moet men er zeker niet verwachten. En vragen stellen bij die verhalen over chemische aanvallen in Syrië is er taboe.
Geloofwaardigheidsprobleem
Maar soms gaat de krant heel ver. Zo publiceerde het blad na het neerslaan van die opstand in Hongkong dat er sprake was van een massale kapitaalvlucht naar Singapore. Waarna men enkele dagen nadien in diezelfde krant kon lezen dat uit officiële Singaporese documenten bleek dat er helemaal geen kapitaalvlucht was.
De krant had dus zitten liegen hopend zo inderdaad een kapitaalvlucht op gang te brengen. De krant is immers bijna verplichte literatuur in de Londense City waar dagelijks heel veel miljarden rond gaat. Dat het faalde toont dat de krant met een geloofwaardigheidsprobleem zit daar waar het hem toe doet, de wereld van het grote geld.
Nepnieuws van The Financial Times. Ooit was het voor die krant duidelijk dat de Iraakse president over massavernietigingswapens beschikte die London elk ogenblik konden vernielen. Ook dit nepverhaal zoals die uit Syrië van nu kwam van de Britse veiligheidsdiensten.
Gisteren was het echter nog veel erger en feitelijk hilarisch. Woensdag 28 april kopte de krant vooraan in haar grootste letters “China braced for population fall” met daaronder “Beijing delays data release” en “Big impact on economy”
De indruk die men wou geven was dat China voor ernstige problemen staat en dat men de cijfers daarom verborgen wil houden. Met daaronder twee grafieken waarin men o.m. toonde dat de bevolking vorig jaar onder de 1,4 miljard daalde. Een cijfer welke men officieel in 2018 haalde. Voor de FT moet het nieuws uit China zo slecht mogelijk zijn.
Vandaag 29 april kwam dan de Hongkongse South China Morning Post met het verhaal dat dit niet klopte en dat er ook in 2020 een bevolkingsgroei was. “China says population grew last year, refuting Financial Times report of first decline in nearly 60 years”. Daarin stelde men dat men volgens de prognoses pas in 2027 een daling van de bevolking verwacht.
Logische evolutie
Volgens deze krant, eigendom van de Chinese miljardair Jack Ma gekend van Alibaba en een blad welke eerder anti-China is, zouden de cijfers kortelings komen en een onderdeel vormen van de eind vorig jaar gehouden tienjaarlijkse volkstelling.
Anderen verwachten die daling volgens de krant iets vroeger. En in wezen is dat een alleen maar als logisch te beschouwen evolutie komende uit de sociaal en economische ontwikkeling van China sinds dood van Mao Zedong in 1976 en het nieuwe beleid onder Deng Xiaoping. Zoals economische groeicijfers van meer dan 12% al wat jaren voorbij zijn.
Dat zijn natuurlijk vooruitzichten en uiteraard weet iedereen met wat kennis van zaken binnen en buiten China dat dit schattingen betreffen die heel vermoedelijk wel dicht tegen de realiteit zullen liggen. Hetzelfde in alle landen waar ook.
Kan de Belgische regering met enige zekerheid zeggen hoeveel illegalen er vandaag in het land waren en hoeveel nu zondag? Niemand toch. Zoals niemand weet hoeveel het er in 2027 zullen zijn.
In diezelfde Britse krant stond er een analyse van Martin Wolf, hun voornaamste economist, die tevreden stelde: “China is wrong to think the US faces decline’. Nou in 1945 was de VS goed voor ongeveer 45% van de wereldeconomie, nu nog een 15%. Maar een neergang (decline)? Wie dat durft beweren moet volgens de man wel gek zijn. Leve de gekken.
Willy Van Damme
NASCHRIFT:
De Volkskrant/De Morgen namen vandaag het nergens op gebaseerde verhaal van The Financial Times over. Dat het donderdag door het Chinese statistische bureau, welke de telling doet, werd ontkent wisten die twee kranten niet te vermelden. De auteur was Marije Vlaskamp die normaal voldoende vertrouwd moet zijn met China.
Wel insinueerde de krant, weer zonder bewijs en veel malen gebruik makend van het woord ‘zou’, het verhaal dat die Chinese cijfers over de bevolking onbetrouwbaar zijn. The Financial Times publiceerde vandaag geen rechtzetting of reactie van dat Chinese bureau voor de statistiek over de zaak.
Er viel mij iets eigenaardigs op in Jullie berichtgeving over Alexei Navalny ‘Navalny kan ieder moment overlijden’ (DM 19/04) . Daarin citeren jullie mensen die stellen zijn artsen te zijn: “Navalny zou volgens zijn artsen elk ogenblik kunnen overlijden. Ze baseren zich voor die waarschuwing op resultaten van testen die advocaten van de oppositieleider hadden verkregen” en wat verder: “Omdat hij (Navalny, nvdr) geen toegang kreeg tot een dokter…..”
Maar hoe kan men de resultaten bespreken van de medische testen die op Navalny recent zijn gedaan zonder dat een dokter tussenbeide kwam om die testen te bevelen? Het is al herhaalde malen, o.m. met het paleis van Poetin volgens Navalny, gebleken dat men bij De Morgen met de regelmaat van de klok elke kritische zin, hoe beperkt ook, heeft verloren.
Wat is hier werkelijk aan de hand? Zeker de vermeende ziekte van Navalny niet. Dit theaterstuk kadert in een veel breder geostrategisch spel tussen de NAVO en Rusland waarbij de NAVO de druk op Moskou steeds maar opvoert. Vorige week nog plaatste De Standaard die Duitse nepfilm over het ‘paleis van Poetin de paaldanser’. In oorlog is alles toegelaten. Deze mediacampagne is dan ook duidelijk een grote orkestratie. Van wie?
En het gaat van kwaad tot erger. En indien het jullie interesseert Navalny krijgt financiële steun van o.m. de Britse regering. Wat heel veel verklaart. Een minuut zoeken op het internet en je kan het vinden. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn voor wie zich ziet als een kwaliteitsblad.
De grote slogan van de Amerikaanse president Joe Biden is het versterken van de bondgenootschappen en samenwerken tegen wat dan de gezamenlijke vijanden zijn, Rusland en China met ook nog Iran, Venezuela en, zeker niet te vergeten, Syrië. Omwille van de grootschalige schendingen van de mensenrechten zegt men.
Onzin
En onze media weten dit weer zo goed als kan ook te verkopen. Wel merk je hier en daar en vooral tussen de lijnen een pak twijfels. Klagen over mensenrechtenschendingen is onzin natuurlijk als diezelfde VS en haar vermeende bondgenoten massaal wapens blijven leveren aan bijvoorbeeld Saoedi-Arabië, Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten.
Dat het Waalse overheidsbedrijf FN via de Emiraten wapens levert aan al Qaeda in Jemen, die van Charlie Hebdo, daarover hoor je in België niemand. Maar de Oeigoeren hola dan klinkt bij bijvoorbeeld de Groenen al luid schreeuwend het woord genocide.
Maar ja dat probleem van de Oeigoeren draait hem ook hier rond al Qaeda met China welke keihard toeslaat tegen echte of vermeende aanhangers van al Qaeda binnen de moslim gemeenschap in China. Of hoe iemand als Wouter De Vriendt van Groen in wezen een verdediger is van die terreurgroep.
Afghanistan
Dat die praatjes over bondgenootschappen inhoudsloze beweringen zijn blijkt ook nu nog steeds dagelijks. Toch voor wie met een beetje aandacht de gebeurtenissen volgt. Een zeer goed voorbeeld is Afghanistan. Officieel is dat een operatie van een groep landen binnen de NAVO waarin de VS natuurlijk de belangrijkste partner is. Logisch.
De NAVO is een klassiek militair bondgenootschap die in theorie bestaat uit gelijkwaardige staten met in clausule 5 de belofte van onderlinge militaire bijstand. De praktijk is juist het omgekeerde. Zo steunen de VS en een aantal Europese landen de Koerdische PKK die oorlog voert tegen Turkije, lid van de NAVO.
Het is officieel zelfs een terreurorganisatie die echter al veel jaren bewapend wordt door de VS. Het is maar van de voorbeelden van conflicten binnen de NAVO. Hier mooi glimlachend op de foto.
In de praktijk echter is het de VS die zegt wat er moet gebeuren en wat niet. Met de anderen die al jaren voor voldongen feiten geplaatst worden. De VS gaat in Qatar met de Taliban onderhandelen en onze regeringen moeten dat veelal lezen in de kranten. Waarna een of ander Amerikaans regeringslid of diplomaat dat in Brussel dan komt uitleggen.
Ook nu weer was het deze week rond Afghanistan bij de NAVO prijs. Na twintig jaar plunderen, heroïne of opium verkopen, vernielen en doden is de VS Afghanistan na 20 jaar bezetting plots beu. Men wil weg.
Geen probleem, ze hadden er trouwens nooit mogen zijn. Maar woensdag stond in The New York Times te lezen dat ten laatste op 11 september van dit jaar dat de VS er al zijn troepen zal uit terugtrekken.
En kijk de dag nadien komt de spiksplinternieuwe Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken dat aan de ‘partners’ in Brussel koudweg melden. Zonder enig voorafgaand overleg. Partners? Kom nou, het zijn huurlingen en leveranciers van kanonnenvlees die van de grote baas aan die dolle avonturen moeten meedoen op straf van boete.
Voorheen, nog onder Donald Trump, ging de VS zich al op 1 mei weg zijn, binnen twee weken dus. Overleg? In het Witte Huis dat wel, maar met die bondgenoten? Nog in geen duizend jaar en alleen als het niet anders kan.
Andere bondgenoten
Merkwaardig is wel – Maar dat wordt vermoedelijk wegens de gêne zo stil mogelijk gehouden – dat er op dit ogenblik elders gesprekken bezig zijn over de toekomst van het land. Wat cruciaal is.
En wie zijn daar onder meer bij betrokken? De zogenaamde grossiers in mensenrechtenschendingen China en Rusland. Van Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk of Duitsland en Italië is voor zover geweten hier geen spoor.
Het toont perfect hoe de VS bondgenootschappen beschouwt. Met Nederland als het hen uitkomt en hetzelfde met China, Rusland, Japan of wie ook. Het is omwisselbaar. En uitvluchten om iemand uit te sluiten zijn als steeds zo gevonden.
Nog geen twintig jaar terug stuurde de VS mensen die ze om welke reden ook gevangen haddeen genomen niet alleen naar Guantanamo maar zelfs naar Syrië. Je weet wel dat land waar men als nooit voorheen er in de gevangenissen op los martelt. Dit volgens de huidige Amerikaanse visie. Toen zweeg men er over.
De VS en Nederland in Indonesië
Maar voor wie wat inzicht heeft in de moderne geschiedenis zou dat niet mogen verbazen. Toen Nederland na de Tweede Wereldoorlog Indonesië, de ‘Parel van de Oost’, terug wou nemen was het Washington die Nederland tot overgave dwong. Hetzelfde enkele jaren later wanneer het met Irian Jaya (Papoea of Nederlands Nieuw-Guinea) weer prijs was.
President Ashraf Ghani wordt door de VS in de steek gelaten. Hopelijk voor hem overleeft hij dit spel. Velen voor hem verging het echter erg slecht.
Tot woede van toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Joseph Luns (KVP) die in 1962 in deze kwestie moest inbinden. Het grappige is dat hij nadien in 1971 – Als wiedergutmachung? – dan van de VS secretaris-generaal van de NAVO mocht spelen. De kronkelwegen van de internationale politiek.
Hetzelfde met de Britten en de Fransen die kost wat kost het Suezkanaal van de Egyptenaren terug wilden pakken. De VS regelde achter de schermen wat financiële trucjes rond het Britse pond en hup weg waren Parijs en Londen en mocht Israël beschikken. Bondgenootschappen.
En toen de EU haar eigen GPS systeem Galileo wou uitbouwen liep de VS er storm tegen want zonder dit Galileo was de EU militair een piepkleine dwerg die alleen als aanhangwagentje van de VS iets kon betekenen. En er zijn zo vele andere voorbeelden van hoe de VS de landen van de EU en de EU zelf stokken in de wielen stak.
En van bondgenoten gesproken. Wat moeten de vorige president Hamid Karzai en de huidige Ashraf Ghani van die vlucht huiswaarts denken? Recent stond in de Amerikaanse media zelfs te lezen dat het beter ware een zwakke Afghaanse president te hebben dan een sterke. Ghani is gewaarschuwd.
De dolken richting Ashraf Ghani vliegen vanuit de Amerikaanse bondgenoot met honderden tegelijk. Met zo’n bondgenoot heeft men in Afghanistan zeker geen vijanden nodig. De man gaat de weg op van al die andere door de VS ooit als voorbeelden omschreven figuren zoals Nguyen Van Thieu, Anastasio Somoza, Saddam Hoessein, Mobutu Sese Seko en de Sjah van Iran.
Vernielen is voor de VS
Dat al die politici toen ze aan het bewind gebracht werden professionele kleptocraten waren is dan ook logisch. Hun verblijf in het presidentieel of koninklijk paleis is maar tijdelijk en eens de VS stop zegt is het met hen gedaan en dreigt armoede, relatief dan. En dus als appeltje voor de dorst wordt er gestolen dat het een lieve lust is.
Dat is wat nu op termijn gaat gebeuren met president Ashraf Ghani en zijn entourage. Na 11 september als de NAVO bezettingsmacht weg is zal de strijd verhevigen tot de Taliban ook Kaboel in handen krijgt en de vorige administratie een veilige haven heeft gevonden in het buitenland zoals de Verenigde Arabische Emiraten, Europa of de VS.
En het land? Dat blijft gebroken achter, net zoals Irak en Libië. De vernieling is voor de VS en de EU, de opbouw voor anderen. Nu zal het land eerst nog door een periode met een nieuwe burgeroorlog moeten gaan waarvan de winnaar al bijna zeker gekend is.
Eigenaardig is dat de kwestie van de verdere Amerikaanse hulp aan Afghanistan publiek bijna niet ter sprake komt. Blijft die duren? En hoe groot zal die dan zijn? Want zonder stevige hulp stort het rijk van president Ghani als een slecht kaartenhuisje zo in elkaar.
Bij de buren
De vraag is echter waar het met de regio heen moet. Afghanistan vormde ooit de kern van wat de Britten ‘The Great Game’ noemden, het Grote Spel over de macht in Centraal Azië waar de Britten zoals elders in de wereld dachten heer en meester te moeten spelen. Het werd voor Londen met in de negentiende eeuw twee totaal mislukte invasies een grote ramp.
Onder impuls van toen eerste-minister Hafizullah Amin werd de staatstructuur van Afghanistan geheel omgedraaid richting het Sovjetmodel wat voor een opstand op het platteland zorgde. En hier had de VS zoals Brzezinski vertelde zijn mannetjes in gereedheid.
Nadien pleegde hij een staatsgreep en werd president. Waarop een woedende Sovjetunie hopend de rust te herstellen troepen stuurde en onmiddellijk Hafizullah Amin in zijn paleis liet neerknallen.
En de winnaar toen werd Rusland en nadien de Sovjetunie. Zij bleven erbuiten en lieten het land gewoon met rust. Afghanistan was ook het eerste land dat de gloednieuwe Sovjetunie diplomatiek erkende.
Dit op een ogenblik dat de nieuwe regering van Lenin nog in oorlog was met o.m. een Britse invasiemacht en het zogenaamde Witte Leger. Kaboel nam zo weerwraak op de uiterst agressieve Britten waardoor het land sindsdien behoorde tot de invloedsfeer van Moskou.
Zbigniev Brzezinski
Daaraan kwam abrupt een einde aan in de periode 1978-‘79 toen de Amerikaanse president Jimmy Carter en vooral zijn topadviseur voor het buitenlands beleid Zbigniev Brzezinski een nieuwe versie van The Great Game op gang trokken. (1) Reden: Weerwraak voor de nederlaag in Vietnam in 1975.
Via hun man, Hafizullah Amin (2) aan de top van de lokale KP begonnen zij het land geheel te destabiliseren door Amins vorm van ‘communisme’ op te dringen. Tegen het advies van Moskou in. Waarop het land in opstand kwam tegen die voor hen vreemde vijandige ideologie. De man werd nadien in het presidentieel paleis door de Sovjets doodgeschoten.
Bovendien werd op die wijze ook een ander zeer prangend probleem opgelost. Na de nederlaag in Vietnam met Laos en Cambodja verdween ook voor bijna 100% ‘s werelds productiecapaciteit voor heroïne, een monopolie van de CIA. (3)
Een alternatief in de zogenaamde Goude Driehoek met Thailand en Myanmar bleek niet doenbaar en dus trok men naar Afghanistan dat klimatologisch erg geschikt was. De man van de CIA daar was Gulbuddin Hekmatyar een krijgsheer die men vanuit Pakistan met wapens bevoorradde waarna die vrachtwagens met heroïne terugkeerden.
En na 2001 toen de opium en heroïne, een raffinageproduct van opium, dankzij de Amerikaanse bezetting kon hernemen was het Ahmed Walid Karzai, de broer van president Hamid Karzai, die dankzij de steun van de CIA en de Drug Enforcement Administration (DEA) een bijna monopolie opbouwde. Tot hij op mysterieuze wijze op 12 juli 2011 vermoord werd. (4)
De vraag is dan ook wat er tussen de betrokken partijen werd afgesproken over deze drughandel want dit is het voornaamste exportproduct van het land met een bijna monopolie over de wereldhandel. De Amerikaanse invasie van 2001 kwam er mede nadat de Taliban voorheen de opiumproductie na 1999 met succes hadden verboden. Na 2001 explodeerde die.
Geheime gesprekken
Voor de regio is de grote vraag natuurlijk of er nu een einde gaat komen aan deze nieuwe Great Game. Het land grenst aan Iran, China met de provincie Sinkiang, Pakistan en de centraal-Aziatische staten van de vroegere Sovjetunie. Een regio waar de VS nog steeds grote plannen mee heeft. Gaat die terugtrekking die plannen beïnvloeden?
Iran en Sinkiang behoren tot de gebieden waar de VS actief bezig is met haar destabiliseringspolitiek. Het salafisme onder de Oeigoeren kent trouwens deels haar oorsprong in de Afghaanse oorlog tegen de Sovjetunie. Duizenden Oeigoeren gingen er vechten. China was toen ook een bondgenoot van de VS tegen Moskou.
Bovendien is Afghanistan al decennia het strijdtoneel voor invloed tussen Indië en Pakistan. Dat er in de media nu plots verhalen opduiken over Chinese interesse voor het zenden van ‘vredestroepen’ hoeft dan ook niet te verbazen. China investeerde er al in de exploitatie van grondstoffen.
Het vernielen van Afghanistan is het werk van velen maar vermoedelijk de grootste architect van dit drama is de Amerikaanse geostrateeg Zbigniev Brzezinski, een man van Poolse afkomst.
Zijn opvolgster binnen de Democratische Partij was Madeleine Albright die tijdens een televisiegesprek ooit stelde dat ze er geen problemen mee had dat de sancties tegen het Irak van Saddam Hoessein hadden gezorgd voor 500.000 dode kinderen. Mensenrechten.
Het hoeft ook niet te verbazen dat over de inhoud van die gesprekken tussen de VS en de Afghaanse buurlanden amper iets uitlekt. Wat feitelijk veelzeggend is. Vooral tussen Indië en Pakistan is er nog steeds een heel grote rivaliteit die kan zorgen voor verdere instabiliteit.
Tussen de andere landen zoals Iran, China, Pakistan en Rusland zijn de relaties goed te noemen wat het de VS moeilijk zal maken om de zaak in haar voordeel te manipuleren. En ook Indië zal vermoedelijk niet echt gaan dwarsliggen mits een voor haar min of meer aanvaardbaar akkoord.
Het beloven voor de regio enkele spannende jaren te worden. De vraag is ook of de Taliban hun extreme vorm van zogenaamde islam terug gaan invoeren. Wel zijn vele intelligentsia die tegen dat beleid kunnen zijn het land ontvlucht. Een ramp dus.
Wel lijkt China in Afghanistan een grote rol te gaan spelen. Het ligt vlakbij met een kleine grenszone en zal er zeker verder willen investeren zoekend naar grondstoffen nodig voor haar groeiende economie. En dus wil China stabiliteit. Zoals trouwens ook de andere buren.
Voor de VS is dit nog maar eens een zeer zware nederlaag. Of dat voor een minder agressief buitenlands beleid zal zorgen is echter erg twijfelachtig. De Russische president Vladimir Poetin een moordenaar noemen en zijn Chinese tegenhanger een gangster – Wat Biden deed – wijst integendeel op meer verbaal geweld dat erger is dan tijdens de Koude Oorlog.
De VS wordt geconfronteerd met een relatieve economische neergang en een veel sterker geworden China en voelt zich, terecht, in het nauw gedreven. En een kat in het nauw maakt heel rare sprongen en gedraagt zich meestal ook erg agressief. Hart vasthouden dus want de VS heeft zo al een agressieve reputatie.
Willy Van Damme
1) Le Nouvel Observateur, 15-21 januari 2009, Vincent Jauvert, “Qui, la CIA est entrée en Afghanistan avant les Russes”. Interview met Zbigniev Brzezinski. In een blijk van grote openheid geeft deze man toe dat zij het waren die het land in brand staken om het Sovjetleger in Afghanistan te lokken. Als er iemand verantwoordelijk is voor de moord op dat land dan is hij het samen met zijn president Jimmy Carter.
Ook Robert Gates, de vroegere baas van de CIA onder George H. Bush, bevestigde dit verhaal in zijn boek ‘From the Shadows’, Simon and Schuster, 2007.
Een tot dan vrij rustig land is sinds eind 1978 omgevormd tot een tot puinhoop geschoten land dat sindsdien een bijna monopolie heeft op de handel in opium en heroïne. Met ontelbare doden, gewonden en verslaafden.
Straks 45 opeenvolgende jaren van miserie. En dit gewoon om weerwraak te nemen op de nederlaag in Vietnam. Een land dat zelf het slachtoffer was van eerst Franse en daarna Amerikaanse agressie.
Zbigniev Brzezinski geeft hier met een ‘Qui’ zonder problemen toe Afghanistan in brand te hebben gestoken. Toen boycotte de VS en een deel van haar bondgenoten de Olympische Spelen in Moskou omwille van de Sovjetinvasie van Afghanistan.
2) Hafizullah Amin was een afgestudeerde van de Columbia University in New York en werd vermoedelijk daar door de Amerikaanse veiligheidsdiensten gerekruteerd. Het is een klassieke methode van onder meer de CIA and gelijkaardige diensten elders om daar mensen aan te werven. Zij vormen immers het intellect en de toekomstige leiders van het land. Ideaal dus.
3) ‘The politics of heroin, CIA complicity in the global drug trade’, Alfred W.McCoy, Lawrence Hill Books, 2003. Dit boek verscheen origineel in 1972 in volle Vietnamoorlog en ging in essentie over de door de CIA en haar mannetje Vang Pao georganiseerde opium/heroïnehandel. Die had ze van de Fransen overgenomen. Vang Pao stierf in Clovis, vlakbij Fresno vreedzaam op 6 januari 2011.
De vraag om Vang Pao te begraven op de nationale militaire begraafplaats in Arlington werd door Washington wel verworpen. Ook in de VS bleef hij volgens beschuldigingen een racketeer maar werd hiervoor amper verontrust. In Fresno is er wel de Vang Pao Lagere School.
4) De CIA huurde van hem in Kandahar, waar hij zijn hoofdkwartier had, zijn gebouwen. De moord werd uiteraard nooit opgehelderd. Een aantal van zijn rivalen werden voorheen door de VS gearresteerd. Zie ook: The New York Times, 11 december 2010, James Risen, ‘Propping Up a Drug Lord, Then Arresting Him’.
Het is het verhaal van de CIA en drughandelaar Hajji Juma Khan en de betrokkenheid van de VS bij die handel. Een woordvoerder van de DEA had het in een telefonisch gesprek met deze auteur over hoe ze een andere rivaal van Ahmed Karzai naar de VS lokten met een nepverhaal over het gezamenlijk opzetten van een drugshandel en hem bij aankomst arresteerden. Maar waarom geloofde die drugshandelaar dat dit kon?
Recent en deels via lekken openbaar geraakte documenten in het Verenigd Koninkrijk, Nederland en België over vooral de oorlog in Syrië tonen een onvoorstelbaar beeld van criminaliteit en bedrog dat mogelijks ongezien is in de recente menselijke geschiedenis.
Wat vooral opvalt is de zeer actieve politiek van de Britse regering die via haar ministerie van Buitenlandse Zaken en het Gemenebest en de militaire veiligheidsdienst MI6 overal haar pionnen zitten heeft. Het zorgde voor een in wezen onontwarbaar kluwen van vele honderden organisaties en tienduizenden medewerkers. Wat hierbij ook opvalt is het succes in het kneden van de publieke opinie. Met dank aan de media.
Reuters en BBC
De westerse oorlog tegen Syrië en in wezen het Midden-Oosten is wat Syrië betreft al tien jaar bezig en zorgde voor een groot aantal doden. Hoeveel kan men alleen maar schatten. In de beginjaren verliep die westerse interventie grotendeels geruisloos. Er was duidelijk wel steun maar hoe die juist verliep bleef grotendeels onder de radar.
Er was wel het zwaar protest tegen de Syrische regering en partijdigheid vanuit Washington, Londen en Parijs alsmede het begin van de sancties maar hoe die manipulaties en steun in detail verliep was onduidelijk. Nu blijkt dat die westerse interventie al tientallen miljarden euro’s heeft gekost.
Alexei Navalny
Deze recente serie lekken tonen echter in detail hoe men de publieke opinie bedriegt, hoe de pers dit oorlogsspel meespeelt en hoe de steun verliep en deels nog steeds verloopt. Wat men moet koppelen aan de onvoorstelbare geldgraai van sommige hoofdrolspelers. Oorlog is naast het doden en vernielen ook synoniem voor zwendel en zelfverrijking.
Zo maakte de website The Grayzone openbaar hoe de BBC en het persbureau Reuters contracten afsloten met het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken en het Gemenebest over hoe men in Rusland op grote schaal een campagne ging opzetten om wat men noemde ‘Russische desinformatie’ te bestrijden. (1) Wat men duidelijk ook in een heel veel andere landen doet.
Het persbureau Thomson Reuters schrijft zich hier in voor een programma voor het maken van wat duidelijk niet alleen Britse propaganda is maar ook een die moet meehelpen bij het opzetten, samen met de Britse militaire inlichtingendienst MI6, van een sabotagenetwerk in het buitenland ten bate van de Britse regering.
Hier betreft het doelwit Rusland. Een strategie die de Britten en de VS reeds in 1953 toepasten toen men in Iran de regering van premier Mohammad Mossadeq na gewelddadige demonstraties ten val bracht.
Men spreekt daarbij wel van het verspreiden van correcte informatie maar in de contracten staat dat het wel degelijk gaat om het vergroten in Rusland van de Britse invloed en de zienswijze van de regering in Londen te versterken over de conflicten in de wereld en hier vooral die met Rusland. Het verklaart de enorme mediacampagne in het Westen rond Alexei Navalny, een Brits agent. (2)
Het is het verspreiden van propaganda dus. Zeggen dat men desinformatie wil bestrijden staat nu eenmaal veel mooier dan stellen dat men propaganda voert. En in een reactie vanwege Reuters op dit lek klinkt deze dan ook goedkeurend.
Want degelijke informatie verspreiden is volgens dat persbureau hun basistaak en dus is dat contract een uitstekende zaak. Zij wordt zo wel deel van het conflict en geen neutrale partner meer. Wat Reuters dan gemakshalve vergeet. Het is journalistiek een doodzone.
Opmerkelijk is dat Reuters in haar voorstel aan de Britse regering stelt dat de Thomson Reuters Foundation, de zogenaamd caritatieve arm van het bedrijf, wereldwijd over een netwerk van 15.000 journalisten en bloggers beschikt waarvan in Rusland alleen al 400.
Nazanin Zaghari-Ratcliffe
Daarbij zorgt men ook voor opleidingen en desnoods reizen naar het Verenigd Koninkrijk. Verder helpt men bij het manipuleren van opzoekingen via Google. Wie via Google bijvoorbeeld zoekt naar kritische beschouwingen over de jihadistische propagandafilm ‘For Sama’ zal met de zoektermen ‘For Sama’ en ‘film’ niets vinden.
Een typisch geval van dat soort interventies door Reuters is het verhaal van de Iraans-Britse journaliste Nazanin Zaghari-Ratcliffe die voor de Thomson Reuters Foundation werkt. Ze hielp voordien vlak voor de start in 2009 van de Iraanse Groene Revolutie de BBC Persian Service opzetten om zo die ‘revolutie’ te ondersteunen.
Officieel was zij in Iran om haar Iraanse familie te bezoeken maar zoals bleek uit de officiële verklaring in het parlement van toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Boris Johnson was zij er om in het geheim journalisten op te leiden.
Geen probleem echter want volgens de Britse media, overgenomen door de rest van de westerse massamedia, is Nazanin Zaghari-Ratcliffe gewoon het slachtoffer van een tirannieke regering die foltert dat het een lieve lust is en schijnprosessen voert waarna die opgesloten worden in beruchte gevangenissen.
Volgens Reuters is er hier niets fout mee en wil men de journalistiek zo alleen maar professioneler maken. En dat betekent dus onder de hoede werken van de Britse ambassade in Moskou. Zolang men maar de Britse waarden uitdraagt. De nieuwe journalistieke ethiek, made in Londen.
Het opzetten van een netwerk van geheimagenten die als ‘journalist’ de Britse propaganda helpen verspreiden is essentieel als men een zogenaamde kleurenrevolutie wil doen slagen. Het is de taak van Reuters zoals beschreven in die aanbesteding die het bedrijf in 2017 had gedaan met de regering in Londen.
Hamish de Bretton-Gordon
Maar de BBC en Reuters worden mondiaal zeker wat die laatste betreft gezien als uiterst betrouwbaar en zijn ook wereldwijd de grootste leverancier van wat nieuws is. Een redactie zonder Reuters bestaat niet.
En die organisatie werkt dus voor de Britse regering. Wie als journalist zegt te twijfelen aan de verhalen van de BBC en Reuters is in de ogen van de meeste collega’s dan ook een idioot of zelfs verdacht.
Een typerend voorbeeld van hoe Reuters het nieuws manipuleert is het verhaal van Hamish de Bretton-Gordon die door Anthony Deutsch, de man die bij Reuters het verhaal over chemische aanvallen in Syrië volgt, op 30 januari 2018 werd omschreven als een ‘onafhankelijk expert’. Een grote en bewuste leugen wat de journalist moet geweten hebben. (3)
Het artikel moest extra bewijskracht leveren voor de betrokkenheid van de Syrische regering bij die chemische aanvallen. Maar Hamish de Bretton-Gordon was volgens zijn eigen informatie van 2007 tot 2010 kolonel en Assistent Director of Surveillance & Reconnaissance Land Forces, MI6 dus en in een topfunctie. Hij werkte ook voor de NAVO als de specialist chemische wapens.
De OVCW
En volgens die gegevens is hij sinds twee jaar opnieuw legeradviseur op het vlak van radiologische, chemische en biologische wapens. Het is nu bovendien geweten dat Hamish de Bretton-Gordon in Syrië de getuigenissen en ander materiaal verzamelde over vermeende chemische aanvallen in Syrië. (4)
Gegevens die hij dan doorspeelde aan de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OVCW) in Den Haag. Die wordt geleid door de Spaanse diplomaat Fernando Arias en tot 2019 met als adjunct de Britse diplomaat Robert Fairweather de man die het dagelijks beleid organiseerde.
Robert Fairweather
Wie binnen de OVCW een gesprek met Arias wou hebben moest eerst Fairweather passeren. En wie kritisch was over de rapportering kreeg duidelijk een njet. Fairweather vertrok in juni 2019 om ambassadeur te worden in Soedan.
Bij zijn vertrek kreeg hij van de Britse regering als afscheid voor bewezen diensten een OBE, het lidmaatschap van de Orde van het Britse Rijk. Ook Hamish de Bretton-Gordon heeft zo’n onderscheiding.
Zijn opvolger in 2019 is de Franse diplomaat Sebastien Barra die het spel van zijn Britse voorganger gewoon verder speelde. De reeds lang in de OVCW broedende interne ruzie bleef voorduren en concentreerde zich vooral op de rapportering over de vermeende gifgasaanvallen in Syrië.
Enkele jihadisten schreeuwden over gifgas en onmiddellijk trok de OVCW in actie verzamelde op totaal onduidelijke wijze wat materiaal en getuigenissen en gaf die jihadisten steevast gelijk. Vooral het verhaal van Khan Sheikhoun van 4 april 2017 was zacht uitgedrukt lachwekkend en zorgde voor de eerste grote rel rond de OVCW.
Er was volgens de lokale afdeling van al Qaeda sarin gebruikt en binnen het uur zaten enkele van die jihadisten zonder zelfs handschoenen of maskers in die put waar die sarinbom zou gevallen zijn. Feitelijk en putje van een tiental centimeters diep. Maar geen probleem, een rapport van het OVCW gaf al Qaeda gelijk. Waarop de VS als vergelding Syrië dan maar bombardeerde.
Helemaal te gek was wat er op 8 april 2018 gebeurde in de stad Douma nabij Damascus. Een regio die tot dan onder controle stond van vooral het Leger van de Islam, een door Saoedi Arabië gesteunde terreurgroep. Daar was, beweerden de jihadisten een aanval met sarin en chloor gebeurd, een wel ongeziene combinatie.
Dat iemand bij het zien van deze beelden over die ‘gifgasaanval’ in Douma dit voor waar aanneemt is straf. Men ziet duidelijk dat dit een erg grove enscenering betrof. Maar die door die jihadisten getoonde kinderen en hun ouders die nadien hierover getuigden kwamen in onze media en in het rapport van de OVCW amper of niet aan bod.
Het verhaal over sarin werd direct overgenomen door ‘expert’ Hamish de Bretton-Gordon. Gevolgd door de Amerikaanse diplomatie en François de Lattre, de Franse ambassadeur bij de VN. Zij beweerden zelfs al voor de OVCW missie in Douma ter plaats onderzoek had gedaan dat men sarin had ontdekt in onderzochte stalen. (5)
Al snel liet men echter het gebruik van sarin vallen. Het was immers om technische reden gewoon ook onmogelijk. “Tot 150 doden” schreeuwden bepaalde westerse media. Maar Chloor is zoals de eerste wereldoorlog voldoende bewees alleen in heel grote concentraties en beperkt dodelijk. De reden waarom men daarna mosterdgas gebruikte
Douma
Geen probleem want reeds de dag nadien bombardeerde Israël nog maar eens Syrië. Op 14 april gevolgd door Frankrijk, de VS en het Verenigd Koninkrijk. Het probleem was echter dat de dag na die vermeende gifgasaanval het Syrische leger dit gebied veroverde.
Met als resultaat dat het filmpje dat door het Leger van de Islam op het internet was gezet ter plekke kon gecontroleerd worden. Kinderen die in het filmpje van die jihadisten te zien waren werden samen met hun ouders geïnterviewd waaruit duidelijk bleek dat dit alles een enscenering was.
En als de missie van de OVCW ter plekke met het onderzoek begint is de conclusie van de missie dan ook snel duidelijk. Zo waren er volgens het Leger van de Islam twee grote cilinders met chloor die vanuit de lucht gegooid zijn.
Op zijn website en op sociale media ageerde Eliot Higgins en zijn Bellingcat in de hem eigen felle stijl tegen het feit dat opposanten de brief van Fernando Arias, grote baas van de OVCW, aan klokkenluider Brendan Whelan niet publiceerden. Die rechts op de foto. Links op de foto is de echte en ondertekende brief. Met wat duimzuigen lukt Bellingcat veel.
Teamleider Ian Henderson van dit OVCW stelt echter al snel dat dit onmogelijk is om de simpele reden dat het gat in het dak via welke dit vat zou zijn neergekomen te klein is. Conclusie: Men heeft dit vat daar gewoon geplaatst.
Ook zijn er volgens de metingen van die missie in de omgeving geen grote concentraties van chloor merkbaar. Hun puur technische observaties bevestigen dus de verhalen van de getuigen in Douma. (6)
Er zouden volgens die jihadisten en de media ook 43 doden gevallen zijn. Maar in een onderzoek van die zogenaamde lijken had men in Den Haag geen interesse. Toen de regering in Damascus zegde dat men voor het ontgraven van lijken een gerechtelijke bevel moest afwachten trok men al terug naar Den Haag. Maar onderzoek van die eventuele slachtoffers was nochtans essentieel.
Maar de bazen van de OVCW hadden geen zin in een professioneel onderzoek en begonnen wijzigingen aan het interim-rapport van die missie aan te brengen en gooiden het uiteindelijk zelfs in de prullenmand.
Getuigenissen van mensen ter plaatse worden grotendeels genegeerd en in ruil neemt men de verhalen van vermeende naar Turkije gevluchte getuigen voor waar aan. Zonder uiteraard enige controle naar hun betrouwbaarheid.
De brief van Arias
Typerend voor de sfeer is de houding van Bellingcat die op zeker ogenblik beweerde een ontwerp van brief te hebben van grote baas Fernando Arias en gericht aan Brendan Whelan, een nu gewezen topman van de OVCW en lid van de missie in Douma. Hierin zou die brief volgens Bellingcat het bewijs staan dat Whelan fout was en er inderdaad sprake was van het gebruik van chloor.
Wat het ware karakter van Eliot Higgins juist is tonen deze serie tweets van de man toen klokkenluider Julian Assange op weg leek naar de VS nadat Ecuador, in wiens Londense ambassade hij asiel had gekregen, hem uit de ambassade zette. Dit op bevel van de nieuwe president waarna zijn land nog diezelfde week van het IMF een lening van 4,2 miljard dollar kreeg.
Ook beweerde hij dat alle bij de OVCW, incluis dus Rusland en Syrië, aangesloten landen akkoord gingen met de besluiten van het OVCW rapport over Douma. Het hoeft geen betoog dat Bellingcat voor die bewering geen enkel bewijs aanvoerde. (7)
Het resultaat is dat zowel Ian Henderson als Brendan Whelan, die de missie naar Douma vorm hadden gegeven, staande pede werden ontslagen en de anderen bij de OVCW voldoende schrik kregen en zwijgen. Men herinnert zich maar de episode in 2003 met Jose Bustani, de vroegere Braziliaanse diplomaat en eerste baas van het OVCW.
De regering Bush Jr. wou in 2003 Irak aanvallen en zocht excuses rond chemische wapens. Bustani wou niet meespelen en John Bolton, de toenmalige Amerikaanse ambassadeur bij de VN, kwam hem bedreigen stellende dat ze wisten waar zijn kinderen in de VS naar school gingen.
En aangezien hij zelf niet ontslag nam werd hij erna door de beheerraad ontslagen. Hij voert nu campagne tegen het huidig bestuur van de OVCW.
Bellingcat
Bellingcat drukt die zogenaamde brief van Aries aan Whelan zelfs af. Maar er is een probleem mee want de brief van juli 2019 van Arias aan Whelan wordt op de website van The Grayzone gepubliceerd en is totaal anders dan de niet-ondertekende brief welke Bellingcat voorheen publiceerde.
Waarbij Bellingcat anderen ervan beschuldigde die brief bewust achter te houden maar zwaait met een vals document. Vraag is natuurlijk ook hoe Bellingcat dan aan dit ontwerp van de brief kwam? Gevonden via zogenaamd openbare bronnen, open source, zoals deze steeds maar beweert?
Dat de toestand bij de OVCW na dat nepverslag over de gifgasaanval in Douma erg gespannen is is duidelijk. Dat blijkt perfect uit deze mail. Zo schrijft deze: “I don’t want to live in fear of crossing the street!” (Ik wil niet in angst leven wanneer ik een straat oversteek!)
Theodore Postol
Gelukkig weet de massamedia perfect wanneer ze moeten zwijgen en desnoods starten met een lastercampagne. Deze verontrustende mail werd dan ook doodgezwegen.
Er is in de wetenschappelijke wereld die betrokken is bij dit onderwerp dan ook een storm van protest ontstaan tegen de werking van de OVCW met een serie vroegere medewerkers van de organisatie en topwetenschappers zoals professor Theodore Postol die in een open brief hun ongenoegen uiten (8).
Waarbij Ake Sellström, de Zweed en leider van de eerste VN-missie naar het gebruik van chemische wapens in Syrië, stelt dat de organisatie in gevaarlijk politiek vaarwater terecht is gekomen en een geostrategisch neutrale positie moet innemen. (9)
Maar wie verzamelde dan die getuigenissen over die ‘gifgasaanvallen’ in Syrië en Turkije? Dat blijkt in feite Hamish de Bennet Gordon te zijn en James Le Mesurier, twee oud-officieren van het Brits leger. Met de laatste die via de Nederlandse BV Mayday Rescue de oprichter is van de Witte Helmen en hen dus ook inschakelde als getuigen.
Een uitstekende en kurkdroge analyse van de rapporten over deze zaak in Douma van de OVCW is te vinden bij de Britse Working Group on Syria, Propaganda and Media, vooral bestaande uit professoren en wetenschappelijke vorsers van een serie universitairen. (10)
Bellingcat is een door de VS en andere landen van de NAVO gefinancierde organisatie rond Eliot Higgins berucht voor haar nepverhalen zoals met het Maleisische vliegtuig MH17. Bellingcat beschuldigde daar met naam en toenaam drie Russen en Oekraïners, Igor Bezler, Oleg Ivanikov en Nikolai Tkachev, van directe betrokkenheid bij het neerschieten van dat vliegtuig. (11)
Arslon Xudosi is een van de medewerkers van Bellingcat die duidelijk een actieve supporter is van de TIP, de Turkestan Islamic Party bestaande uit vooral Chinese Oeigoeren. Gekend van de oorlog in Syrië. Het is door de VN omschreven als een terreurorganisatie.
Elke steun eraan is dus in theorie in alle landen strafbaar. De TIP krijgt echter in de praktijk steun vanuit de NAVO en zo ook Bellingcat. Het zijn dus vrienden en deze tweet is dan ook logisch. Leve de terreur dus!
Waarop de Nederlandse media luid applaudisseerden en Bellingcat als ware helden prezen. Toen men in Nederland de acte van inbeschuldigingstelling publiceerde waren hun namen er echter niet bij. Maar de Nederlandse media zwegen ditmaal alsof er niets gebeurd was. Laster heet dat.
Maar dat is geen probleem. De Westerse massamedia vallen als het ware in zwijm voor de woorden van Eliot Higgins en zijn Bellingcat en zien hem als een soort orakel van Delphi. En zolang het Amerikaanse, Britse en Nederlandse geld toestroomt is er amper een probleem. Achter de schermen is men echter minder enthousiast over de fratsen van de man en zijn team.
In een interne audit van het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken en het Gemenebest stelde deze echter op pagina 75 van haar audit het zo:
‘Bellingcat was somewhat discredited, both by spreading disinformation itself, and by
being willing to produce reports for anyone willing to pay.’ (Bellingcat is zelf wat in diskrediet, mede door het verspreiden van desinformatie zelf en door haar bereidheid om mits betaling dat te schrijven wat de opdrachtgever wenst)’ (12)
Een van de praktijken is ook om elke opposant zoveel mogelijk uit te schakelen door hem voor te stellen als een imbeciel of een agent van Moskou. En schelden was eveneens een klassieke truc. Dat overkwam Theodor Postol, de Amerikaanse emeritus prof van het Massachusetts Institute of Technology van Harvard, een van Amerika’s topspecialisten op het vlak van rakettechnologie. ‘ (13)
Deze had samen met een serie collega’s een peer reviewed artikel klaar over de vermeende aanval met sarin in de Syrische stad Khan Sheikhoun. Klaar voor publicatie in het tijdschrift Science and Global Security van de Princeton universiteit (14).
Het argument van Bellingcat en anderen tegen publicatie was onder meer dat het de Syrische en Russische regering baat zou bijbrengen. Niet omdat het geen wetenschappelijke bijdrage tot het debat zou zijn. Politieke censuur dus. (15)
Mede door die interventie van Bellingcat en enkele anderen werden er achter de rug van Postol binnen de redactieraad van het tijdschrift allerlei discussies gevoerd zodat alhoewel een publicatie was aangekondigd dat uiteindelijk toch niet doorging. Bellingcat en anderen hadden blijkbaar schrik van de publicatie.
Hij nam dan ook verontwaardigd ontslag uit de beheerraad van het tijdschrift waar hij dertig jaar lid van was. Het werd nadien in het Global Journal of
Forensic Science & Medicine toch geplaatst. (16)
Een ander voorbeeld is wat de Nederlandse journalisten Eric van de Beek en Max van der Werff overkwamen tijdens hun onderzoek naar wat gebeurde met het neergeschoten Maleisische vliegtuig MH17. Waarop Bellingcat insinueerde dat zij in die zaak samenwerken met de Russische veiligheidsdiensten.
Meer dan insinueren deed hij niet want bewijzen bracht hij niet aan. Geen probleem want, geschreven met hulp van Bellingcat, stelde het blad De Groene Amsterdammer (17) dat zij pionnen waren van de Russen. Bellingcat beweerde het mailverkeer van een geheim agent te hebben gehackt.
Zo schrijft het blad: “Dat Russische spionnen zo vergaand invloed hebben op wat activisten en burgerjournalisten schrijven is een uniek voorbeeld van inmenging in Nederland.”
Onder de hoofding “Nederlandse MH17-activist blijkt schaakstuk voor Russische inlichtingendienst” stelde het weekblad op 20 november 2020: “Een Nederlandse burgerjournalist die jarenlang desinformatie verspreidde over de MH17-ramp, werkte nauw samen met een Russische inlichtingendienst. Het onderstreept opnieuw hoe ver Rusland bereid is te gaan in de informatie-oorlogen die het voert.”
Het verhaal over Eric van de Beek en Max van der Werff dat alleen gebaseerd was op de eerdere onbewezen beweringen van Bellingcat zorgde zelfs voor vragen over Russische inmenging in de Nederlandse Tweede Kamer.
De techniek is duidelijk om hen voor te stellen als agenten van Rusland om zo elk kritisch geluid de mond te snoeren. Het verhaal dat Eric van de Beek een agent van Rusland is leest men nu bij Google. Elk debat en kritische stem poogt men onmogelijk te maken.
De Witte Helmen en de ‘zelfmoord’ van een held
Voor onze massamedia zijn de in 2014 opgerichte Syrische Witte Helmen de helden die terwijl het Syrische leger burgerdoelwitten en vooral hospitalen beschiet weten de Witte Helmen massa’s mensen te redden. Ze werden dan ook voorgedragen voor de Nobelprijs voor de Vrede en een film over hen kreeg in Hollywood in 2017 zelfs een Oscar voor de beste documentaire.
Oud-gediende van vele Britse oorlogen
De Witte Helmen zijn in 2014 opgericht door de Britse ex-kapitein James Le Mesurier, een afgestudeerde van de militaire academie van Sandhurst en oud-gediende van de Britse oorlogen in onder meer Joegoslavië, Irak en Afghanistan.
Naar buiten stelde die Witte Helmen zich voor als een zogenaamde puur humanitaire vereniging. De realiteit was echter wat anders. “Het was gewoon een criminele organisatie”, stelt een vroegere topmedewerker die liever anoniem blijft.
De officiële bedoeling was om hulp te bieden aan de Syrische bevolking. Het was zeker ook de bedoeling om de jihadisten van al Qaeda & co nog beter dan voorheen voor te stellen als onbaatzuchtige helden, idealisten en redders in nood. Wat echter overal werd verzwegen was dat het ook en vooral voor de top een middel tot zelfverrijking was.
Al van dag één bleek de relatie van die Witte Helmen en die salafistische terreurgroepen ook heel nauw te zijn. Legio zijn de foto’s op het internet van Syriërs die het ene moment op het slagveld wapens dragen en nadien opduiken als ‘hulpverlener’ bij de Witte Helmen. Een beruchte foto is een waarbij Witte Helmen lijken wegdragen van mensen die in hun bijzijn voordien waren geëxecuteerd.
En in Yarmoek, een wijk van Damascus, liepen leden van ISIS zelfs rond in het uniform van de Witte Helmen. Maar dankzij de waakzame media raakten die foto’s en video’s nooit in de klassieke westerse pers.
De Witte Helmen kregen in de periode tot 2019 hulp van een ganse serie Westerse landen zoals Duitsland, Denemarken, Noorwegen, Nederland en het Verenigd Koninkrijk. Ook de VS, Qatar en Turkije gaven het tientallen miljoenen euro’s maar dan via een alternatief circuit. Voor de VS was dat de ngo Chemonix.
ARK FCZ
In feite werd Mayday Rescue en de Witte Helmen gesticht vanuit Dubai in de Verenigde Arabische Emiraten door een amper gekend bedrijf genaamd ARK FZC wat staat voor Analysis Research en Knowledge Free Zone Company die vanuit London wordt gefinancierd en geleid werd door ex-militair Henry Middleton en Alastair Harris, een gewezen diplomaat.
ARK werd in 2011 gesticht bij de start van wat de media de Arabische Lente noemden. Opvallend is dat Henry Middleton niet Chief Operating Officer (COO) of Chief Executive Officer (CEO) werd genoemd maar Chief of Staf, een term uit het leger. De officiële bedoeling was het opzetten van stabilisatieprogramma’s voor landen in de regio.
In wezen was het echter omgekeerd en wilde men die regio zo verder destabiliseren door allerlei opstandige bewegingen en sectaire groepen te steunen. Zo werd Mayday Rescue via ARK door James Le Mesurier en ex-diplomate Emma Winberg opgericht. Ook hier dus die combinatie van diplomaat en legerofficier. Emma Winberg is van origine Zweedse maar werkte voor de Britse regering.
Een mooie grafiek die moest tonen hoe effectief en populair de Witte Helmen onder de Syrische bevolking wel waren. Den Haag was tevreden en zelfs fier. Alleen is er de vraag hoe, wanneer en wie dit onderzoek deed. Dat was echter in dat rapport niet te vinden. Den Haag maakte er ook geen opmerking over.
In totaal gaf Nederland van 2014 tot 2019 12.613.322 euro’s aan Mayday. Met een hier niet meegerekende laatste schijf in 2019 van 57.435 euro. Die zou niet uitbetaald zijn. En bij he toekennen van die toch grote subsidies hoorden natuurlijk de klassieke voorwaarden zoals het doen van een jaarlijkse audit en het onmiddellijk melden van elke vorm van fraude.
Opmerkelijk is ook dat Mayday Rescue en dus de Witte Helmen volgens die contracten moesten voldoen aan een serie andere Nederlandse voorwaarden zoals:
With thIs in mind, you must refrain from supporting activities whose alm Is to
undermine the political autonomy of a state er to bring down a lawtul
government by unlawful means. (Brief BZ van 28 november 2016, DSH 511/16, punt 6-8)
Dit beseffende moet U zich onthouden van het steunen van activiteiten wiens bedoeling het ondermijnen is van de politieke autonomie van de staat of het op onwettige manier ten val brengen van de rechtmatige regering. (Die van Bashar al Assad dus, n.v.d.r.)
Deze contracten met Mayday Rescue en de Witte Helmen zijn dan ook complete waanzin. Men stuurt geld naar een constant in beweging zijnde oorlogszone en dit veelal via anonieme koeriers die geld geven aan mensen van wie ze in Den Haag niet eens het bestaan van kenden. Mensen die bovendien in oorlog zijn met de wettige regering van Syrië.
Geen administratie
Die voorwaarden waren dan ook een grap en dienden alleen maar om de bureaucratische regels van Den Haag althans op papier te volgen. Waarbij alle betrokkenen perfect moeten geweten hebben dat dit onzin was.
Een situatie die enkele jaren later onhoudbaar bleek. Maar gooide men het geld hier massaal richting een stel koppensnellers en dieven dan was Den Haag in het mailverkeer met hen wel milieubewust.”Gelieve om papier en het milieu te sparen deze mail niet af te drukken”, klonk het steevast. Toch iets gered!
Op 1 december 2017 stuurde de Turkse auditor Crowe Horvath een voor zover geweten eerste audit naar Den Haag waarin men droog noteerde:
We have not made any flnancial flndings…… Moreover the payments for the reinforcement project amounting to euro 457.283,71 was made to the association called Beyaz Sapkahlar Dernegi even the agreement had been made between Syrian Civil Defence and Mayday …. Urgent remedial action is required. Key internal controles are absent.
Wij hebben geen financieel onderzoek gedaan…. Bovendien waren de betalingen voor het versterkingsproject ten bedrage van euro 457.283,71 gedaan aan de vereniging Beyaz Sapkahlar Dernegi alhoewel het akkoord was gemaakt tussen de Syrische Civil Defence en Mayday Rescue…. Dringende remediërende actie is nodig…. Essentiële interne controles zijn afwezig.
Zonder enige zekerheden gaf de Nederlandse regering van Mark Rutte in totaal 12,55 miljoen euro en wat een stel dieven en koppensnellers lijken. Achteraf en 5 jaar later bleek de administratie van Mayday Rescue een grote puinhoop.
Uit de briefwisseling van onder meer 12 februari 2018 blijkt dat men zich in Nederland een aap schrok toen daar plotseling die Turkse vennootschap Beyaz Sapkahlar Dernegi verscheen waarvan ze nog nooit iets hadden gehoord – “Wij vonden op Google amper iets over die vereniging” klonk het op het ministerie – en die was met die 457.283,71 euro aan de haal gegaan.
Terrorisme
Maar geen zorg Den Haag was in een winterslaap gevallen. Zelfs al was er een afkeurende verklaring van de revisor. En dat bleef zo tot de Nederlandse auditor SMK uit Enschede op 17 oktober 2019 – bijna 2 jaar na de Turkse controle – een brief over haar onderzoek naar Mayday Rescue naar Buitenlandse Zaken stuurde en waarin deze stelt:
“Ongeacht welk accountantskantoor deze accountantscontrole ter plaatse wil
uitvoeren, is het gezien de oorlogssituatie in Syrië niet realistisch daar naar toe te gaan……. Daarnaast achten wij de opdracht tot het uitvoeren van een accountantscontrole in relatie tot
het risico op financieren van terrorisme (mijn accentuering, nvdr.) niet wenselijk.”
De auditor vreesde dus dat Nederland betrokken was bij terroristische operaties. Deze audit kwam er nadat in 2018 al meerdere signalen over onregelmatigheden intern de spanning over de zaak bij de donorlanden deden stijgen. Bovendien was het Syrische leger in 2017 en 2018, nadat men eerder eind 2016 het oosten van de stad Aleppo had bevrijd, verder opgerukt.
Het werkterrein voor de Witte Helmen werd steeds maar kleiner. En bovendien groeide in het westen de neiging om de oorlog gezien de toenemende verliezen maar te stoppen. Merkwaardig daarbij is dat er eind 2018 op de BBC een reportage over de Witte Helmen te zien was die voor hen vrij negatief was. De BBC die nochtans een regeringswaakhond is.
Terwijl een documentaire over de Witte Helmen in 2017 in Hollywood nog de Oscar krijgt voor beste documentaire is de neergang in wezen toen al in zicht. Zelfs al voert men een intense harde campagne om hen ook de Nobelprijs voor de Vrede te geven. Wat tweemaal mislukt. De stad Ieper geeft hen wel de (sic) Vredesprijs.
ISIS
Zo verovert het Syrische leger in juli 2018 het zuidwesten van het land grenzend aan Israël en Jordanië. Hier huizen zoals elders in jihadistengebied allerlei groepen die of tegen elkaar of tegen het Syrische leger vechten.
De Witte Helmen in actie werkend voor de lokale beul. Deze foto krijgen wij niet in onze media te zien wel ensceneringen over kinderen gered door Witte Helmen.
En in het uiterste zuidwesten pal tegen Israël is daar ook ISIS aanwezig. Op 21 juli 2018 organiseert Le Mesurier via operatie Vliegend Tapijt met Israëlische hulp de evacuatie naar Jordanië van die er overblijvende jihadisten waaronder heel vermoedelijk ook de leden van ISIS. Ze waren nadien er ook niet meer te zien.
Bovendien had James Le Mesurier een wirwar van vennootschappen in een serie landen rond zich opgericht zoals My Zahara, R3ecovery en Sisu Global naast dan nog vennootschapen in Dubai en Turkije. Terwijl er een geschatte 100 miljoen euro vanuit de Europese donorlanden naar Mayday Rescue was gegaan maakte men plots herrie over wat er gebeurd was met 50.000 dollar. (18)
Daarover door de Engelse afdeling van auditor BDO ondervraagd stelde Le Mesurier dat er niets aan de hand was en het een slordigheid betrof. Waarna hij alsnog enkele ondertekende papiertjes bovenhaalde. Voldoende voor de Britten van BDO. Klassiek auditorswerk dus.
Gaf fraude toe
Maar dan kwam het Nederlandse SMK op het hoofdkwartier in Istanbul op bezoek en gaf Le Mesurier op 7 november 2019 tijdens een gesprek in het Novotel aan de auditor toe dat die briefjes vals waren en er inderdaad sprake was van fraude. Hij had het geld in eigen zak gestoken. Wat hij nadien in een mail herhaalde en opriep om te stoppen met de onderzoeken.
Het vermoeden was dat die 50.000 dollar gebruikt waren voor een riant twee dagen durende huwelijksfeest op een eiland in de Zee van Marmara van Emma Winberg met Le Mesurier. Een feest dat in diezelfde periode plaats had als die evacuatieoperatie en waar veel westerse diplomaten en Britse militairen aanwezig waren.
Vier dagen nadat hij de fraude toegaf viel hij in Istanbul bij nacht uit de venster van zijn sterk beveiligd appartement dood op straat. Lang was Emma Winberg de verdachte nummer één maar uiteindelijk besloot de Turkse politie dat het hier zelfmoord betrof.
Uiteindelijk bleek er bij Mayday Rescue van een serieuze administratie helemaal geen sprake en was het meer een kwestie van zelfbediening. Geschat werd dat de administratie goed was voor 33% van de inkomsten. Omdat er geen beheerraad was die toezicht kon houden konden Emma Winberg en James Le Mesurier zelf hun loon bepalen.
Dat liep voor ieder van 24.000 tot zelfs 28.000 euro per maand met daarbij nog bonussen die ze zelf bepaalden. En dit zonder een cent belastingen te betalen. Een vroegere medewerker: ‘Een van de Syrische toplui van de Witte Helmen liet zich zelfs driemaal betalen voor dezelfde job.” Van enige boekhouding de naam waardig was er dan ook geen sprake.
Op 7 november 2019 gaf James Le Mesurier toe dat hij bij Mayday Rescue fraude had gepleegd. Drie dagen later viel hij ‘s nachts vanuit een venster van zijn beveiligd appartement in Istanbul dood op de grond. Zelfmoord klonk het.
Bij Mayday Rescue schepte hij elke maand tot 28.000 euro plus zelf te bepalen bonussen en zonder er ooit belastingen te hebben op betaald. Hetzelfde voor zijn weduwe Emma Winberg. Het feest is wat hem betreft over.
Emma Winberg en Le Mesurier leefden duidelijk rijkelijk en kochten in Amsterdam zelfs voor 1,6 miljoen euro een appartement. (19) Maar gezien het door de Britten gecreëerde heldendom van Le Mesurier diende men de schade te beperken.
Witwas
En dus verschenen er artikels waarin men insinueerde dat Le Mesurier door de toenemende kritiek van wat men dan Russische trollen noemde mentaal instabiel was geworden. Hij kon de druk niet aan schreef Martin Chulov in The Guardian en dus pleegde hij zelfmoord (20).
Nadien kwam er een nieuw verhaal en werd Johan Eleveld de in juli 2018 bij Mayday Rescue aangestelde financiële specialist de ‘smeerlap van dienst’. Die had, stelde Emma Winberg, allerlei roddels en laster zitten rondstrooien en zo Le Mesurier tot zelfmoord gedreven (21).
En dan was er de witwasoperatie door het auditbureau Grant Thornton die na de dood van Le Mesurier op vraag van de donerende landen een onderzoek deed naar de boekhouding van Mayday Rescue om te zien of er inderdaad sprake was van fraude.
In mei 2020 was dat af maar het rapport zelf bleef geheim. Alhoewel het hier ging om zeker 100 miljoen gemeenschapsgeld bleef de audit achter slot. Alleen een pagina met de samenvatting was beschikbaar. En daar stelde men dat er geen sprake was van fraude maar ook dat de boekhouding grotendeels verdwenen was.
Hoe men over de boekhouding dan conclusies kan trekken als die verdwenen is is toch gewoon onmogelijk. Een klassiek verhaal rond auditbureaus genre Grant Thornton. Maar daar alle betrokkenen verplicht moesten zwijgen of er de reden voor hebben en als de audit zelf achter slot en grendel zit dan kan men natuurlijk alles beweren. Geloofwaardig zijn die dan wel niet
En feitelijk is het logisch wat hier gebeurde. Mayday Rescue werkte zonder een raad van toezicht, sluisde baar geld via koeriers door naar een land in oorlog dat amper te betreden was en waar groepen dan met elkaar tegen het leger en dan weer tegen elkaar vechten dan is deze conclusie die men in 2019 trok een die men al n 2014 met 100% zekerheid kon voorspellen.
Ex-diplomate Emma Winberg, hier lesgevend aan de met de Atlantic Council en NAVO verbonden Digital Forensic Research Lab, leidde samen met haar man James Le Mesurier, de Witte Helmen. De schuld voor de moeilijkheden bij Mayday Rescue waren volgens haar Johan Eleveld, sinds midden 2018 de financieel verantwoordelijke van de groep.
Toen het stilaan begon te dagen dat er serieuze problemen waren stuurde Den Haag hem, een buitenstaander, in 1018 naar Mayday Rescue. Als auditor moet hij zowat op een waslijst van voor hem schokkende verrassingen gestoten zijn. Zijn komst moet daarom zeker mee verantwoordelijk zijn voor de ontdekking van die fraude en het daarop volgende debacle.
De Nederlandse opeenvolgende regeringen van Mark Rutte (VVD) hebben sinds 2014 niet alleen tegen de internationale rechtsregels in oorlog zitten voeren – Wat toch crimineel is – maar 12,5 miljoen euro, geld van de Nederlanders, weggegeven aan wat zo te zien een stel dieven en koppensnellers zijn.
Wat Nederland hier deed is als casus belli voor Syrië voldoende om tegen Nederland ten oorlog te trekken. Vandaar die clausule in de contracten hopende zich zo te kunnen indekken tegen de mogelijke strafrechtelijke en andere gevolgen. Best een goede Hollandermop.
Net-dodelijke hulp
Maar voor Nederland waren de 12,5 miljoen euro die men aan het echtpaar Le Mesurier-Winberg en hun Syrische vrienden gaf nog niet voldoende. Onder Eurocommissaris en gewezen minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans (PVDA) begon men ook met het leveren aan die jihadisten van wat men in Nederland niet-dodelijke hulp noemde.
Niet-dodelijke hulp is in de praktijk iets als de moordenaar naar de plek brengen waar hij zijn slachtoffer(s) afslacht. Het wapen komt dan van elders. Alleen al het idee toont de geweldige hypocrisie aan van de regering Rutte (VVD). Neen, we geven hen geen wapens maar wel de auto om hun wapens te vervoeren. Wat een niveau.
Wapentraining
Bovendien is dit in een ander land en dus zoals met de Witte Helmen een zware overtreding van het internationaal recht. Tegen de Witte Helmen zegt men dat ze niets mogen ondernemen tegen de wettige regering, maar hun partners in dit dossier krijgen wel alle materiaal nodig om die regering omver te werpen.
In augustus 2018 maakt de Nederlandse regering een algemene evaluatie van haar ‘hulpprogramma’ voor Syrië. (22) Over de levering van militair materiaal, behoudens dan wapens, is men ook hier duidelijk. Zo stelt men:
“The risk of goods falling into the hands of extremist organisations once they are in the hands of the beneficiary groups has been accepted at the political level, and is monitored by site visits. (p 25)
“Het risico dat die goederen in de handen van extremisten vallen eens deze bij die door ons gesteunde groepen zijn is op het politiek vlak aanvaard en wordt nagezien bij de bezoeken ter plaatse. (p.25)
There is less emphasis on the risk that supported groups may commit human rights violations….. However, as exposure of human rights violations committed by (members of) beneficiary groups may risk ending support, there is a negative incentive to report this…..
Er is minder nadruk op het risico dat de door ons gesteunde groepen de mensenrechten schenden…. Aangezien de ontdekking dat de groepen die van ons hulp krijgen de mensenrechten schenden kan leiden tot het beëindigen van de hulp is er een negatieve tendens om dit te melden…
Human rights violations are considered a red line, but according to the implementer this is difficult to monitor…..The implementer does not have direct access to the area and depends on information provided by the beneficiaries….
Mensenrechtenschendingen worden gezien als een rode lijn maar wordt door de controleur gezien als moeilijk te monitoren….. De controleur heeft geen directe toegang tot het gebied en is afhankelijk van de informatie gegeven door diegenen die onze hulp krijgen…
Problematic for the MFA is that the contract is held by another donor, and the implementing agency is not always allowed to directly report to the Netherlands….. Beneficiaries are vetted by different donor systems. They are trained on the appropriate use of weapons ….
Problematisch voor het ministerie van Buitenlandse Zaken is dat het contract bij een andere donor zit en dat het agentschap dat instaat voor de implementering niet altijd aan ons mag rapporteren ….. Begunstigden worden gecontroleerd door verschillende systemen. Ze worden getraind in het best geschikt gebruik van wapens (eigen accentuering, n.v.d.r.) ….
There are no known procedures in place to deal with human rights violations or other misconduct….. Given the position of the Netherlands, the decision-making power of the MFA is limited to activities directly funded. (pagina’s 48 tot 53)”.
Er zijn geen gekende procedures in voege om op te treden wat betreft mensenrechtenschendingen of wangedrag…. Gezien de positie van Nederland is onze beslissingsmacht beperkt tot de programma’s die we direct financieren. (pagina’s 48 tot 53)”
Nederland leverde de wagen en eventueel ook de computer, het wapentuig kwam dan van elders. De paashaas, de klokken van Rome, Sinterklaas, Sint-Maarten of….? De verregaande hypocrisie van de Nederlandse regering. En dit duo zijn ongetwijfeld ‘gematigde’ rebellen en geen extremisten.
Wie dit leest kan alleen maar besluiten dat het Nederlandse programma voor niet-dodelijke militaire hulp in wezen het met andere landen actief voeren van oorlog is tegen de Syrische regering en het land.
Nederland levert de gepantserde wagens en technisch materiaal, anderen in datzelfde programma zoals de Britten of de Amerikanen en Israëli’s geeft dan de wapens en leiden die jihadisten op in het afslachten van hun medemens.
Daarbij maakt men ook geen onderscheid tussen wat men hier in dit document soms nog zogenaamd gematigden noemt en extremisten. Het blijkt uit dit document duidelijk een pot nat te zijn en het verschil tussen beiden is een illusie komende van het continu puur hypocriet herhalen van die grote leugen over het bestaan van zoiets als gematigde rebellen.
Nikolaos van Dam
Het woord al Qaeda valt wel niet in dit onderzoek maar aangezien al Qaeda, naast ISIS, de grootste Syrische terreurbeweging is kan de conclusie niets anders zijn dan dat Nederland ter plekke oorlog voert tegen Syrië gebruik makend van al Qaeda.
Waarbij deze voorzien van Nederlands materiaal op grote schaal de mensenrechten aan de Nederlandse laars lappen. Premier Mark Rutte had het in zijn replieken toen de zaak deels aan het licht kwam wel over gematigde groepen maar uit dit document blijkt dat larie.
Dit door de sociaal-democraat Frans Timmermans gestarte programma heeft volgens dit document aan de belastingbetaler 9 miljoen euro gekost en zorgde voor grote mensenrechtenschendingen. En dat is juist wat Nederland en het Westen de Syrische regering met luide trom aanwrijft.
Samen met de 12,55 miljoen euro voor de Witte Helmen betekent dit dus dat Nederland minstens een flinke 21,5 miljoen euro van haar belastinggeld spendeerde aan het mee vernielen van Syrië en de massamoord op de bevolking.
Dit luik van het programma stond mee onder leiding van de Nederlandse oud-diplomaat Nikolaos van Dam, een der beste Syriëkenners die Nederland heeft. Met andere woorden: Hij moet toen geweten hebben wat er daar aan de hand was. Hij pleit nu voor gesprekken met president Bashar al Assad. Tja, zijn oorlog werd behoudens een onoverzichtelijke destructie niets. (23)
De officiële hoofdzetel in Brussel van zowel Tsamota als de Commission for International Justice and Accountability aan de Molièrelaan 59 te Vorst. Niemand van de bewoners had al ooit gehoord van die ngo’s of van William Wiley. De er arriverende post wordt volgens een bewoner al jaren in de vuilbak gegooid.
Tsamota en de Commission for International Justice and Accountability
Naast Mayday Rescue en de Witte Helmen baarde ARK FZC in Dubai niet alleen Mayday Rescue maar ook nog twee andere kinderen, Tsamota en de Commission for International Justice and Accountability (CIJA) beiden opnieuw geleid door een ditmaal Canadees ex-militair William Wiley en met zetel in een Brusselse diplomatenwijk aan de Molièrelaan in Vorst.
Het idee achter beide zogenaamde caritatieve instellingen is het samenstellen van een juridisch dossier tegen de Syrische overheid om hen zoals met de vroegere regering in Rwanda en de Joegoslavische leiders voor de rechtbank te brengen en zo door een veroordeling hen minstens politiek definitief uit te schakelen.
Joegoslaviëtribunaal
Zowel William Wiley als Steven Rapp, de Amerikaans bestuurder van de CIJA, hebben dan ook wat ervaring met dat genre van internationale rechtbanken zoals die voor Rwanda en Joegoslavië. Zo was Rapp ambassadeur en hoofd van het departement for Global Criminal Justice op Buitenlandse Zaken in Washington.
Hij was verder hoofdaanklager in Arusha voor het tribunaal rond Rwanda – Gekend om zijn zuiver politieke processen – en in Den Haag rond Sierra Leone. In de VS was hij voorheen een openbaar aanklager. Naar Amerikaanse traditie een politieke benoeming. In zijn geval een door de Democratische partij.
William Wiley was onder meer actief bij de openbare aanklager voor de rechtbanken voor Rwanda en Joegoslavië en verdere als onderzoeker in de Democratische Republiek Congo en Irak.
In Irak werkte hij mee aan het proces tegen Saddam Hoessein waarbij hij in opdracht van de VS de advocaten van Saddam Hoessein moest adviseren. Die hadden op zeker ogenblik woedend het land verlaten maar keerden na een dodelijke bomaanslag tegen een van hen terug.
Volgens een rapport over de man controleerde hij als medewerker van de Amerikaanse ambassade feitelijk de procesgang. Over de wijze waarop men hem ging vermoorden? Rapp en Wiley kennen elkaar dus al lang. (24)
Caesar
In Syria was hij nauw betrokken bij het mede in opdracht van Qatar samengestelde dossier gekend als Caesars foto’s, een verzameling gruwelfoto’s gemaakt door een anoniem figuur die men Caesar noemt.
Een man die beweert in opdracht van de regering in Damascus een 50.000 foto’s te hebben gemaakt van door de regering doodgemartelde mensen. Waarna hij plots met de foto’s overliep naar het Westen.
De folteringen en moorden zouden gebeurd zijn in een speciale afdeling van hospitaal 601 vlakbij het presidentieel paleis dat echter nadien door anderen werd bezocht die overal vrij mochten rondlopen en niets merkten van die toch wel heel omvangrijke vermeende folterkamers.
Het dossier wordt gezien als een van de voornaamste aanklachten tegen de Syrische regering. Wie die Caesar is is al jaren voor het publiek een geheim. Dit volgens diegenen die het dossier indienden om zijn nog in Damascus achtergebleven familie te beschermen.
Maar wat hij gedaan had was een erg unieke opdracht en als zijn verhaal klopt dan weet de Syrische regering om wie het juist gaat. En dus heeft zijn geheimhouding dan ook geen enkele zin.
En dan zit er mogelijks een andere reden achter die geheimhouding. Wie is die man/vrouw? Verder zou William Wiley ook meer dan 600.000 documenten over de Syrische regering in dat land hebben verzameld, buiten hebben gesmokkeld en aan een Amerikaanse vertegenwoordigers in het Midden-Oosten bezorgd. Bewijzen van zware misdaden klinkt het. (25)
Zelfs Human Rights Watch had er bij het bespreken van het dossier rond Caesars foto’s er veel opmerkingen over. En binnen de oppositie zijn zij verre van de enigen die hier serieuze opmerkingen over maakten. Mede omdat veel van de doden legeruniformen droegen.
William Wiley, de verdediger van de Syrische en Iraakse mensenrechten, hier in 2013 in Zuid-Afrika om er de rechten van o.m. Canadese, Britse en Amerikaanse mijnbouwmaatschappijen te verdedigen tegen eventuele protesterende arbeiders, milieubeschermers, regeringen of buurtbewoners.
Op Britse vraag
In wezen is William Wiley zoiets als een privaat onderzoeker die los van welk politieapparaat of gerecht ook en tegen betaling door bepaalde landen, en zo betrokken partijen, materiaal van mogelijke misdaden verzameld en ze via het Westen voor de rechtbank poogt te brengen. Voor politiek getinte processen dus.
Hij werd door de Britse regering voor die taak al in oktober 2011 aangeworven, zeven maanden na de start van de opstand. Reeds in november 2011 zat hij in Istanbul met zijn al in 2008 opgerichte Tsamota die officieel politie en leger in crisisgebieden moest opleiden rond mensenrechten.
De feitelijke oprichter van Tsamota is een zekere Peter Nicholson die zoals in de rest van dit verhaal al een jarenlange ervaring heeft als legerofficier, hier als majoor. Waarbij hij in zowat alle hedendaagse brandhaarden actief was waar de Britten oorlog voerden zoals Afghanistan en Irak. Hij ging nadien samen met William Wiley aan de slag bij zijn collega’s van de CIJA. (26)
Eind april 2016 stuurde het Wereld Anti-Dopingagentschap (WADA) Nicholson in het kader van het dopingschandaal naar Moskou om RUSADA, het Russisch anti-doping agentschap, te hervormen. (27) Samen dan met de Litouwse Ieva Lukosuite-Stanikuiene, directeur van het Litouwse anti-dopingagentschap. De regering van Litouwen is zowat de meest anti-Russische in de wereld.
Een nieuws welke in Moskou toen veel wenkbrauwen zal hebben doen fronsen. Het toont dat dit verhaal rond sportdoping niets met mensenrechten of hier doping te maken heeft maar vooral met geostrategie en de wens van de VS en hun Britse vrienden om Rusland zwart en zwak te maken.
OLAF
Maar dan kwam OLAF, de Europese dienst voor fraudebestrijding, die na een anonieme klacht over Tsamota in actie trok en in 2015 op bezoek ging naar de Molièrelaan 59 in Vorst, het adres van Tsamota en de CIJA . En die klacht bleek te kloppen. Het persbericht van OLAF liet weinig over aan de verbeelding. Zo stelde deze in haar persbericht:
OLAF’s investigation revealed that while the partnership claimed to be supporting the rule of law, the partners were actually committing widespread violations themselves, including submission of false documents, irregular invoicing, and profiteering. (28)
Het onderzoek van OLAF onthulde dat het partnerschap dat beweerde de rechtstaat te steunen in feite zelf grootschalige overtredingen beging waaronder de vervalsing van documenten, irreguliere facturatie en het wegsluizen van gelden uit de vennootschappen.
In feite werden er door OLAF amper documenten gevonden en leek de boekhouding een grote soep. Een gelijkaardige situatie van wat er gebeurde bij Mayday Rescue en de Witte Helmen. Hoeveel geld er hier verdween is onduidelijk maar geschat wordt dat de CIJA en Tsamota 37 miljoen euro kregen van onder meer de EU. (29)
Een foto uit de collectie van Caesars foto’s, de voornaamste trofee van William Wiley. De vraag is wat men hier exact ziet. Deze foto lijkt ook op een enscenering. Maar is deze wel getrokken in Hospitaal 601 zoals men beweerd?
Zo moest Tsamota van de Brusselse rechtbank 1.999.830 van de 2 miljoen euro aan subsidies aan de EU terugbetalen. Waar was het geld? William Wiley en zijn partners hadden rond zich een onoverzichtelijk web geweven van vennootschappen die qua naam sterk op elkaar geleken en met bankrekeningen in onder meer Dubai en zelfs Hongkong. (30) (31)
Zo was er de Stichting Commission for International Justice, het Syrian Justice and Accountability Centre in het jihadistengebied van Aleppo en de Brusselse vzw The Commission for International Justice and Accountability. (32)
Hetzelfde met de naam Tsamota die men in alle mogelijke vormen ontdekt met vennootschappen tot in Malta en met namen als de Brusselse Tsamota Good Governance Foundation vzw, Tsamota Limited in het Verenigd Koninkrijk en Tsamota Group Limited in Malta. Allen met William Wiley steeds als de baas.
Men hoeft geen expert in financieel forensisch onderzoek te zijn om te zien dat dit meer dan verdacht is. Het zijn de klassieke structuren die fraudeurs normaal gebruiken om geld weg te sluizen en auditors, overheid en andere betrokkenen op een dwaalspoor te brengen. Het zijn ook de trucs die James Le Mesurier gebruikte bij zijn Mayday Rescue.
Maar gelukkig is er nog London. Toen het Brusselse federaal parket na de klacht van OLAF tegen ditmaal de CIJA op onderzoek trok vroeg het ook aan het Britse gerecht om hulp. Wat essentieel was. Maar geen probleem. Een woordvoerder van het federaal Parket: ”We zijn met dat onderzoek moeten stoppen want de Britten reageerden niet eens op onze vragen voor medewerking.”
Nawaf Obaid
En dan is er binnen de CIJA de aanwezigheid van de Saoedische bestuurder Nawaf Obaid. Een land dat niet bepaald bekend staat als een rechtstaat of een dat wat men noemt de mensenrechten hoog in haar vaandel draagt. Het is een totalitaire staat waar de kroonprins Mohammed bin Salman bepaalt wie men al of niet arresteert en desnoods dood.
Nawaf Obaid werkte onder meer bij het Washington Institute for Near East Policy, een instelling die gekend is voor zijn sterk pro-Israëlische visie, het King Faisal Center for Research and Islamic Studies in Riyad en het War Studies Department van het Londense Kings College. Een Saoedi die de mensenrechten moet doen respecteren! Wie had dat ooit gedacht?
Dat William Wiley en zijn club in Syrië dan ook contact hadden met groepen zoals al Qaeda en ISIS hoeft dan ook niet te verbazen. Zo was hij in april 2014 voor onderzoek en het verzamelen van documenten op bezoek in de stad Rakka waar toen al de ijzeren vuist van ISIS over de stad heerste. (29)
Maar verbazen doet dat niet. Want toen Tsamota in 2008 werd opgericht was een van haar taken het adviseren van mijnbouwgroepen voor in geval ze problemen hadden met het gerecht, personeel, buurtbewoners of allerlei actiegroepen rond o.m. het milieu, financiële onregelmatigheden en de werkomstandigheden.
Hamish de Bretton-Gordon, een vroegere kolonel van het Britse leger en nu adviseur bij dat leger over chemische en biologische wapens. Volgens journalist Anthony Deutsch van Reuters een ‘onafhankelijk’ expert die bewees dat de schuld voor die aanvallen met sarin wel degelijk bij de Syrische regering lag.
Geen enkele van de gecontacteerde mensen van Tsamota en de Commission for International Justice and Accountability wou reageren. Behalve dan een zekere John Ayres, actief bij Tsamota, die eerst reageerde tot hij ontdekte dat ik bezig was met Tsamota en de CIJA en dan plots stopte met het beantwoorden van vragen. De man is nu adviseur bij de Nigeriaanse politie.
Het beeld welke ontstond uit dit onderzoek is achteraf niet verbazend. Het Westen wil het Midden-Oosten vooral op vraag van Israël kapot en in stukken gehakt, behoudens dan de vrienden op het Arabisch schiereiland minus Jemen, en heeft daarvoor een aantal ogenschijnlijk privaat opererende ex-militairen en diplomaten met steun van MI6 ingehuurd.
Professioneel
Met de verdere steun van enkele andere regeringen waarbij vooral Nederland en Denemarken opvallen. In ruil mochten die ex-militairen en diplomaten blijkbaar hun zakken tegen een sneltreinvaart vullen. Blijkbaar liep het alleen bij Mayday Rescue en James Le Mesurier mis. Wat er hier juist met Le Mesurier gebeurde zal nog lang een mysterie blijven.
En uiteraard werden ze daarbij als partners in crime geholpen door een bepaalde media voor wie de waarheid een leugen is en de leugen de waarheid. Maar wie het verhaal over Reuters leest dan beseft men zo dat dit geen verrassing is. Geheime diensten en de media zijn gewoon in veel gevallen goede vrienden.
En Alastair Harris? Nadat er eind vorig jaar een nieuw groot perslek rond MI6 en het ministerie van Buitenlandse Zaken en het Gemenebest was (30) werd hij onmiddellijk uit Dubai weggetrokken. Hij werkt nu in Londen. Bij ARK FZC verdiende hij tot 25.000 euro per maand. Maar bijna zeker was dat ook hier het tipje van de ijsberg.
Hij was immers ook de directeur van minstens 6 andere vennootschappen in o.m. Turkije, Dubai, het Verenigd Koninkrijk en Libanon. En vanuit ARK ging er veel geld naar die andere vennootschappen. En dan is er de vraag waarvoor dit geld diende? Voor wat extra’s voor Harris?
Maar gans het verhaal toont nogmaals hoe professioneel de Britse inlichtingendiensten werken. Leden van een der meest extremistische groepen als Nour Din al Zinki maakten in Londen recent de propagandafilm For Sama over hun activiteiten in Aleppo en overal in de media, incluis die welke zich kritisch durven noemen zoals Apache schrijven die film de hemel in.
Het is alsof men een pak kak zo mooi verpakt dat men het toch nog verkocht krijgt als ware het een lekkere chocoladetaart. Het is een kunst op zich.
Nou het betrof de aanwezigheid van de stof hexamine gevonden bij de analyse van de stalen genomen na de aanval met sarin van 21 augustus 2013 in de Syrische regio Oost-Ghouta. Hexamine is een product dat massa’s toepassingen kent in een ganse serie industrietakken tot zelfs de wapen- en voedselproductie.
Resten van hexamine hier vinden was dan ook logisch. Dit (sic) exclusief verhaal stierf dan ook een snelle dood. Topjournalistiek van Reuters. De Bretton-Gordon belt naar Deutsch bij Reuters en daar is een ‘exclusief’ verhaal. Zo werkt de journalistiek in de praktijk.
Het opvallende aan dit bericht is de datum. Drie maanden voordien hadden die jihadisten in Syrië sarin buitgemaakt en begon toenmalig Amerikaans president Barack Obama te waarschuwen dat men in Syrië voorzichtig moet zijn met het bewaren van sarin.
Op 19 maart, dus drie dagen voor The Times dit verhaal publiceerde, had in Khan al Assal de voor zover geweten eerste aanval met sarin plaats waarbij volgens de missie van de VN onder leiding van Ake Sellström alleen burgers en Syrische soldaten omkwamen. Bijna zeker daarom het werk van die jihadisten. Maar dus twee dagen na de aanval had MI6 al stalen van die aanval! Getipt?
De vraag is dan ook welke rol MI6 en iemand als ex-kolonel Hamish de Bretton-Gordon speelde in dit verhaal over sarin, chloor en Syrië? Gezien zijn expertise en zijn zelf toegeven nauwe betrokkenheid bij de oorlog in Syrië is dit een meer dan logische vraag.
5) World Socialist Website,6 september 2018, Paul Bond, ‘Report by Working Group on Syria, Propaganda and Media undermines claims of chemical attack in Douma’. Report by Working Group on Syria, Propaganda and Media undermines claims of chemical attack in Douma – World Socialist Web Site (wsws.org)
12) Brits ministerie van Buitenlandse Zaken en het Gemenebest, Juni 2018, ‘Upskilling to Upscale:
Unleashing the Capacity of Civil Society
to Counter Disinformation – EXPOSE NETWORK SCOPING – FINAL REPORT’. p 75.
Het rapport toont hoe ontzettend groot de Britse manipulaties zijn. Zo blijkt uit deze studie dat London in Europa, maar Rusland niet meegerekend, zomaar 57 buitenlandse organisaties financiert. Het Verenigd Koningrijk mag dan in het beste geval een tweede rangnatie zijn, qua infiltratie in andere landen behoort zij met MI6 echter tot de top en werkt ze bovendien ook heel professioneel.
De hier in dit boekje opgesomde organisaties vormen dan ook maar het topje van de ijsberg. Daarbuiten zijn er onder meer via Integrity Initiative van MI6 nog tientallen andere groepen en personen, waaronder ook in België, waarmee de Britten werken. En de lijst lijkt wel dagelijks te groeien.
Zo is er in Jemen het Sanaa Institute for Strategic Studies dat geleid wordt door een zekere Farea al Muslimi, haar oprichter, die echter vooral actief is bij het Londense Chatham House. En dat is in de praktijk een Britse overheidsorganisatie. Dat in Sanaa is amper actief.
The Financial Times van 8 maart 2021 citeerde deze Farea al Muslimi over de oorlog in Jemen maar verzweeg zijn toch wel zeer belangrijke positie bij Chatham House. Een klassiek truc van die krant en andere Britse media.
Hij is een afgestudeerde van de American University in Beiroet en werkte onder meer voor het Amerikaanse Middle East Institute, een van de sterkst pro-Israëlische instellingen in de VS. Vermoedelijk ontdekt men hem in Beiroet aan de American University, een veel gebruikte rekruteringsmethode.
Verder tekende Eric van de Beek beroep aan bij Raad voor Journalistiek tegen De Groene Amsterdammer. Die zag in eerste aanleg geen enkel bezwaar. Max van der Werff legde in Moskou een klacht neer met een eis voor schadevergoeding tegen Bellingcat Rusland.
31) Trouw, de Volkskrant en De Morgen behoren tot dezelfde uitgevergroep DPG en De Morgen neemt bijna dagelijks dossiers over van beide kranten. Hun voor Tsamota, Mayday Rescue en de CIJA erg kritische stukken publiceerden ze niet. Geen interesse.
Op het internet in China is een storm van verontwaardiging losgebroken over de uitlatingen van bepaalde bedrijven zoals het Zweedse H&M, Nike en Adidas nadat die zich deels geschaard hadden achter het Amerikaans beleid tegenover China. Zo stelde H&M dat het tegen dwangarbeid was in Sinkiang en niet langer katoen uit die regio ging kopen. (1, 2)
Onder de vorige Amerikaanse president Donald Trump had de VS om reden van vermeende dwangarbeid een verbod uitgevaardigd tegen de invoer van textiel waarin katoen uit die Chinese provincie was gebruikt. De provincie is een zeer groot producent van katoen waarbij China volgens Reuters goed is voor 20% van de productie wereldwijd.
Woedende Chinese consumenten
H&M had zich zonder het met zoveel woorden te zeggen achter Donald Trump en nu president Joe Biden, die dit beleid handhaaft, geschaard. Toen dit in China bekend raakte ontstond er op het Chinese internet een storm van verontwaardiging tegen deze firma’s
Met oproepen om hen uit het land te zetten. De aandelen van gelijkaardige Chinese firma’s stegen op de beurs dan ook sterk. Voor vele westerse multinationals zoals Starbucks, Apple, Volkswagen en H&M is de Chinese markt veruit de grootste.
Er dreigt binnen de bedrijven aan de top dan ook een fikse ruzie te ontstaan. Waarbij het de vraag is of diegenen binnen de groep die hiervoor verantwoordelijk is zijn beste dag gehad heeft.
Het Zweedse H&M, ‘s werelds tweede grootste keten van textielwinkels is in het oog van de storm gekropen door zich in de kwestie van de Chinese provincie Sinkiang achter de VS te scharen. Een basisregel in de marketing is zich nooit in te laten met politiek, zowel nationaal als internationaal.
H&M veegde er zijn laars aan. Wat de gevolgen voor haar verkoop in haar grootste markt zal zijn is nog te bezien. Die zou wel eens omvangrijk kunnen zijn. Het Chinees nationalisme is immers erg groot en groeiend. H&M stelde wel dat het in China blijft investeren. In de vlucht naar Zweden?
Men kan in het Westen min of meer ongestraft een land als Myanmar of Kenia de huid vol schelden en bedreigen, met China is dat een gans ander verhaal. Die bijt terug, en desnoods hard. Eens vragen aan H&M.
Reuters
Vandaag trouwens lanceerde Beijing een keiharde aanval op Australië omwille van wat zij noemde de concentratiekampen op de eilanden in de Stille Oceaan waar vluchtelingen worden vastgehouden. Een koekje van eigen deeg heet dat.
Het is duidelijk dat met de komst van de nieuwe Amerikaanse president Joe Biden en zijn minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken de internationale relaties er niet beter op worden. Integendeel. Hij was nog niet verkozen of hij noemde Xi Jinping al een misdadiger. Wat wordt het nadien?
Wel bleek het verhaal vandaag van Reuters dat men op Baidu, de Chinese Google, geen adressen van H&M winkels meer kan vinden niet te kloppen. Een simpele zoektocht voor Shanghai leverde al een serie adressen op. (3)
Maar geweten is dat Reuters contracten heeft lopen met de regering in Londen om Britse propaganda te verspreiden en mensen hiervoor in het buitenland ook op te leiden (4). Nuttig bij het starten van de zoveelste opstand of kleurenrevolutie in een het Westen vijandige staat zoals China of Rusland.
Zij noemen het dan wel het bestrijden van Russische en andere desinformatie. Het is om die reden dat Nazanin Zaghari-Ratcliffe, medewerkster bij de Reuters Thompson Foundation, in Iran 5 jaar cel kreeg (5). Reuters spreekt de laatste maanden over haar trouwens ook als was ze een hulpverleenster. Nou hulp?
De aanval op het treinstation van de miljoenenstad Kunming. Eerst wilden ze in Syrië gaan vechten, maar omdat dit niet lukte verlegden ze hun actieterrein maar naar de stad Kunming. De versie van de Chinese televisiezender CCTV, de lokale VRT.
Maandag nam de EU duidelijk in coördinatie met de VS, de Britten en Canada (Australië en Nieuw-Zeeland deden niet mee!!) (X) sancties tegen 4 Chinese ambtenaren en een bedrijf wegens wat men noemt de schending van de mensenrechten van de Oeigoeren in China. Eerder symbolisch maar toch. Waarop China veel harder terugsloeg met sancties tegen onder meer een serie Europese parlementsleden – reactie die verwacht was – tegen een aantal Europese politici waaronder het Nederlandse parlementslid Sjoerd Sjoerdsma (D66), Reinhard Bütikhofer (Duitse Groenen) en Samuel Cogolati (Ecolo).
Genocide
Waarop Guy Verhofstadt (Open VLD), Wouter De Vriendt (Groen) en onder meer Assita Kanko (N-VA) woedend reageerden. Ja, want volgens Wouter De Vriendt is er sprake van genocide. en dan moeten zij volgens hun bewering wel optreden. Onzin komende van iemand die blijkbaar niet eens weet wat genocide is.
Diegenen die dat beweren baseren zich bijna uitsluitend op de beweringen van de Duitse sinoloog Adrian Zenz wiens cijfers nergens op gebaseerd zijn en welke alleen het resultaat zijn van wat natte vingerwerk. En van de diepe haat van deze christen fundamentalist voor China dat hij gezworen heeft te vernietigen.
De man had het over 1 miljoen Oeigoeren die in concentratiekampen zaten opgesloten. Een verhaal zonder bewijs. Waarom westerse media waaronder The Financial Times die het op zeker ogenblik zelfs had over drie miljoen. Met getuigenissen over verkrachtingen en folteringen. Verhalen die evenmin verifieerbaar zijn.
En zo kan men er natuurlijk desnoods tienduizenden maken. Kijk naar Syrië, de massavernietigingswapens van Saddam Hoessein of het verhaal over Iraakse troepen in Koeweit. Daar beweerde een jonge dame dat Iraakse soldaten vroeggeboren baby’s uit een couveuse op de grond gooiden.
Een verhaal dat door Amnesty International werd overgenomen maar kwam van de dochter van de Koeweitse ambassadeur in Washington. Het kwam in feite van een groot Amerikaans PR-bureau. Leugens à la volonté.
Zoals The New York Times in 2015 schreef (1) waren de aanhangers van het salafisme en voorstanders van onafhankelijkheid maar een kleine minderheid onder de Oeigoeren. En het zijn in essentie diegenen die nu in de gevangenis of in deradicalisering/heropvoedingskampen zitten. Exact wat men hier deed met bijvoorbeeld de leden van Sharia4Belgium en andere extremisten.
Dat Kathleen Van Brempt en de anderen hier de verdediging opnemen van wat men alleen maar gevaarlijk uitschot kan noemen is schokkend en doet vragen rijzen over haar politieke visie. Iemand bij Vooruit (SP.A) die terreurgroepen zit te verdedigen?
De aanval op het station van Kunming gepleegd door de vrienden van Van Brempt, De Vriendt, Bütikhofer en Co. Hier het verhaal volgens de Britse krant The Daily Telegraph.
Van Zaventem en Maalbeek naar Kunming
Deze week herdacht men op de luchthaven van Zaventem en het Brusselse metrostation Maalbeek nog de 32 doden en honderden gewonden van de terreuraanslagen die 5 jaar eerder hadden plaatsgehad. Aanslagen die gepleegd werden door de geloofsbroeders van die extremisten uit Sinkiang.
Waar zijn mensen als Verhofstadt, Kanko en De Vriendt feitelijk mee bezig? Toen die Oeigoerse extremisten in 2014 het toen bomvolle treinstation van Kunming aanvielen waren er onder de burgers 29 doden. En het was maar een van een ganse serie soms erg bloedige terreuraanvallen in China.
Sindsdien is China inderdaad keihard gaan optreden tegen die groepen. Terecht natuurlijk want het is de taak van de overheid haar burgers te beschermen tegen dat soort zaken. Het is zelfs een essentieel onderdeel van het mensenrechtenbeleid van elke overheid. En het is er sinds die beleidswijziging op dit vlak stil. En zeker, er zullen misbruiken en wantoestanden zijn. Maar waar niet? In België?
Burgers in China en ook in Sinkiang kunnen nu zonder schrik te hebben voor een zoveelste terreuraanval gaan winkelen, gaan eten of de trein nemen. Ook dat is het verdedigen van de mensenrechten. Terreurgroepen steunen is een gevaar voor de mensenrechten.
Maar dat wekt geen enkele verbazing. In Spanje zitten politici die de onafhankelijkheid van Catalonië eisen voor jaren in de cel. Geen probleem voor de grote meerderheid van onze Europarlementsleden.
De Oeigoerse extremisten van de Turkestan Islamic Party hebben een nieuw tehuis gevonden voor hun kinderen: De jihad tegen Syrië. Op de achtergrond de traditionele vlag van al Qaeda. De TIP vecht vooral in het uiterste zuid-westen van de provincie Idlib en het laatste stukje van de door hen bezette deel van de provincie Latakia.
En toen men in Libië de wettige regering van Moeammar Kadhaffi aanviel en ten val bracht – toch illegaal – resulteerde dat in een nu al tien jaar durende burgeroorlog. Een waar men mensen zelfs levend vilt. Een oorlog die de steun had van Kathleen Van Brempt, Guy Verhofstadt en Wouter De Vriendt.
Waarbij men uiteraard ook Syrië, Irak, Jemen en de wurging van Iran zeker niet mag vergeten. Of de volle steun die Israël vanuit Europa krijgt. Ach die mensenrechten toch. Alsof een van die politici zich echt iets aantrekt van de Oeigoeren. Wat telt is wat de VS wil en zij lopen in de pas.
Het Chinees koopgedrag
Er is in China sinds kort een nieuwe zeer belangrijke tendens onder consumenten merkbaar. Waar Amerikaanse producten met zijn Hollywood, Walt Disney en Apple tot voor kort zeer populair waren is dat nu aan het veranderen en kopen Chinezen meer en meer Chinees. Logisch want het land voelt zich aangevallen door de VS.
In de VS gaan studeren zoals de kinderen van president Xi Jinping deden is er ook veel minder bij. Zeker met het toenemend aantal veelal ongegronde verdachtmakingen en raciale incidenten tegen Aziaten in de VS.
Het Chinese automerk Geely is met haar dochterbedrijf Volvo in de Gentse Kanaalzone tot heden een voorbeeldig investeerder geweest die al massaal geld stopte in de ontwikkeling en productie van nieuwe elektrische wagens. Een hemelsbreed verschil met de vroegere bazen van Ford.
Op dit ogenblik verdienen Europese en Amerikaanse multinationals jaarlijks vele tientallen miljarden in China met Volkswagen als veruit daar het best verkopende automerk. Blijkbaar willen Verhofstadt, Kanko en Sjoerd Sjoerdsma dat allemaal kapot. Wat een dwazen. En dat om Washington te plezieren die woest is omdat zij nu de tweede economische macht geworden zijn. Na China.
Onze musea in Madrid, Berlijn, Brussel en Londen staan vol van westerse roofkunst gestolen in Afrika, Latijns-Amerika en Azië met China. Denkt men werkelijk dat China dit vergeten is en zich terug zoals in de periode 1840 tot 1900 zal onderwerpen aan de eisen van de westerse imperialistische mogendheden. Als het Westen oorlog wil dan zal het die ook krijgen. Aan hen de keus.
Terreur ook in Bangkok
In 2015 trof de Thaise overheid een groep van 109 Oeigoeren samen met Turkse veiligheidsagenten aan in het noorden van Thailand. Ze waren op weg naar Syrië om er voor rekening van het Westen te gaan vechten en Thailand wou hen logischerwijze terugsturen naar China.
Tot woede van Turkije en de VS die wilden dat zij in Syrië oorlog konden gaan voeren. Met Washington die op de Thaise regering enorme druk uitoefende. Er was toen immers in Syrië gezien het succes van het Syrische leger extra kanonnenvlees nodig.
Uiteindelijk stuurde Thailand hen terug naar China waarna betogers in Istanboel het Thaise consulaat kort een klein sloegen. Erger was echter de bomaanslag op de Erewantempel in Bangkok van 17 augustus 2015 waarbij 20 doden vielen, vooral Chinese toeristen. Nadien werden in Thailand twee Oeigoeren als vermeende daders opgepakt.
De bij toeristen zeer populaire Erewantempel in Bangkok. Hier vielen 20 doden.
Zoals een belangrijk Chinese regeringsadviseur voor het buitenlands beleid het toen in Brussel tijdens een privaat gesprek voorspelde heeft Turkije met zijn nochtans religieus en nationalistische getinte regering Erdogan de Oeigoeren als een baksteen laten vallen. Met Chinese leningen redde het nadien de Turkse lira die de VS neerwaarts poogde te duwen.
Zoals trouwens voor zover geweten ook alle landen met een islamitische meerderheid hun steun aan die terreurbewegingen stopten. Gelukkig zijn er nog mensen als een Kathleen Van Brempt en Wouter De Vriendt die het voor die groepen wel opnemen.
En de Turkestan Islamic Party (TIP) is zoals de East Turkestan Islamic Movement (ETIM) een onderdeel van het Wereld Oeigoerencongres die als hoofdzetel München heeft, en dat is toch een Duitse stad. Of hoe Duitsland het salafisme steunt. Mensenrechten en de EU? Wat een grap!
X: In een aparte verklaring verklaren die landen die sancties te steunden zonder echter zelf sancties uit te vaardigen. Voordien weigerde het Australisch parlement een motie over genocide tegen de Oeigoeren goed te keuren. Wat Nederland in een niet-bindende verklaring wel deed.
Nikolaos van Dam in ‘We kunnen maar beter met Assad gaan praten’ in Knack van 17 maart stelt die: “Als we er ons niet mee hadden bemoeid, waren er veel minder doden gevallen” Dat klopt natuurlijk en was al geweten vanaf de eerste dag.
Maar Nikolaos van Dam was als speciaal Nederlands gezant voor Syrië de man die op vraag van de Nederlandse regering de hulp aan die jihadisten – Nederland had het over de gematigden natuurlijk – organiseerde en dus mee betrokken partij bij die oorlog. Zodanig verklaart hij feitelijk zichzelf medeplichtig aan het voortduren van die slachtpartij.
Na eerst meegewerkt te hebben aan de Nederlandse levering van militair materiaal aan die Syrische jihadisten stelt oud-diplomaat Nikolaos van Dam nu dat die hulp de oorlog verlengde en het aantal doden opdreef.
Maar in plaats van de opdracht te weigeren – hij was op pensioen en stemde er dus geheel uit vrije wil mee in – deed hij naarstig mee aan wat men zou kunnen zien als oorlogsmisdaden. Leverancier in maatpak van militair materiaal aan terreurgroepen. Als dat op je CV niet mooi staat.
Bovendien weten wij uit een recent publiek geraakte Nederlandse evaluatie (1) van die hulp dat men perfect wist dat die hulp ook bij de zogenaamd extremistische groepen zoals Nour Din al Zinki en andere aan al Qaeda gelieerde groepen ging. En hij zal dat rapport hierover vermoedelijk wel kennen.
Volgens dit rapport wist Den Haag dat en liet het gebeuren. En zo dus ook Nikolaos van Dam die er feitelijk de leiding over had. Hij weet ongetwijfeld ook dat steun leveren aan al Qaeda een oorlogsmisdaad is en hulp aan de ook in Europa ervaren terreur van die Syriëstrijders.
Willy Van Damme
Lezersbrief aan Knack naar aanleiding van het artikel ‘We kunnen maar beter met Assad praten’ in Knack van 17 maart 2021.
1) Nederlands ministerie van Buitenlandse Zaken, Wendy Asbeek Brusse,
Director Policy and Operations Evaluation Department (IOB), ‘Review of the monitoring systems of three projects in Syria: AJACS, White Helmets and NLA’, Augustus 2018.
Terwijl jullie op dit ogenblik verhalen brengen waarin de salafistische terreur in Zaventem en Maalbeek wordt getoond brengen Jullie vandaag een verhaal uit de Syrische provincie Idlib ter plaatse gemaakt door een ‘journalist’ die onversneden propaganda maakt voor die salafistische terreurgroepen.
Dat al Qaeda via haar lokale afdeling Hayat Tahrir al Sham daar samen met het Turkse leger aan zowat alle touwtjes trekt horen wij natuurlijk niet. In plaats daarvan kregen wij dan ‘Het Vrije Syrische Leger’ voorgeschoteld dat in wezen nooit bestaan – de naam was een creatie van westerse PR-bureaus die dat ongetwijfeld passend vonden – heeft behalve in naam.
En zeker nu wordt die naam in de westerse media praktisch niet meer gebruikt. In dat deel van Idlib zijn behoudens Hayat Tahrir al Sham nog enkele andere kleinere terreurgroepen actief zoals de Turkestan Islamic Party.
In 2012 hield de VRT een zogenaamde solidariteitsactie ten voordele van Syrië. Tijdens die uitzending kreeg Abdel Rahman Ayachi (links op de foto) een soort vrije tribune van Rudi Vranckx om te vertellen waar het in Syrië allemaal rond draaide. Onversneden propaganda.
Een vrijheidsstrijd klonk het. Nadien zakten die vrijheidsstrijders dan af naar Europa met tot gevolg o.m. de Battaclan, Manchester Arena, Charlie Hebdo, Zaventem en zoveel meer.
Voorheen fungeerde Abdel Rahman in Syrië als tolk en gids voor Vranckx. De vrijheidsstrijders van de VRT en Vranckx. En dat met ons belastinggeld.
Maar verbazend was dat filmpje niet. In 2012 tijdens de actie van de VRT voor Syrië bracht Vranckx een interview over de ‘ware situatie’ in Syrië met Abdel Rahman Ayachi, een toen al in België wegens terreur in beroep tot 4 jaar cel veroordeelde salafist.
Hij was – hij sneuvelde ginds – de zoon van Bassam Ayachi, de sjeik van Molenbeek, die nu eveneens wegens betrokkenheid bij terreur in Syrië al meer dan een jaar in voorhechtenis in een Franse cel zit. Die ‘reportage’ is beschamend en walgelijk en een slag in het gezicht van alle slachtoffers van de terreur van die groepen. Kijk eens in de spiegel!
Willy Van Damme
Als mail vanavond verstuurd naar de VRT.
De Canadese krant The Standard had vandaag ook een verhaal over Idlib komende van het Amerikaanse persbureau The Associated Press. Daarin schreef men ‘An al-Qaida-linked group dominates the northwestern Idlib province, with Turkey-backed rebels controlling stretches along the Turkish border. U.S.-backed Syrian Kurdish forces hold around a quarter of the country in the northeast. Assad controls the rest.’ https://www.stcatharinesstandard.ca/ts/news/world/middleeast/2021/03/15/wars-timeline-as-syrians-mark-10-years-since-uprising-began.html
Goed nieuws uit Jemen waar volgens The Financial Times van dit weekend de nieuwe Amerikaanse regering van Joe Biden de noodhulp aan Jemen die via onder meer het Wereldvoedselprogramma en UNICEF loopt dan gaat hervatten. Die was door de vorige Amerikaanse regering van Donald Trump gestopt nadat die had ontdekt dat de Jemenitische regering feitelijk een stel terroristen waren. En dus moest de bevolking die onder die regering leefde maar creperen.
Bommen met noodhulp
Nu heeft Biden dus besloten die hulp te hervatten en de omschrijving van die regering als een club bloeddorstige terroristen te laten vallen. Ook stelt de regering Biden nu dat het de wapenhulp aan Saoedi-Arabië voor haar oorlog tegen Jemen gaat stoppen.
Gaat, want hoe dat juist in de praktijk moet is nog onduidelijk. Het is wachten op de realiteit want nu zijn er alleen maar praatjes voor de vaak. Wind heet dat. Het Pentagon, het Amerikaanse ministerie van Defensie ende Amerikaanse ambassade in Riyad stelde de familie al Saoed trouwens al gerust dat ze zich geen zorgen hoeven te maken.
Maar is dat dan niet prachtig. Terwijl de familie al Saoed nu Amerikaanse bommen op Jemen gooit – Het regende deze week op de hoofdstad Sanaa nog maar eens bommen – kan de lokale bevolking buiten de geneugten van die Amerikaanse springtuigen ook genieten van wat plakkertjes zodat de wonden wat gemakkelijker kunnen helen. Hulp heet dat dan en de Amerikaanse generositeit.
Mareb is het hoofdkwartier van generaal Ali Mohsen al-Ahmar. Sinds 2016 is hij ook vice-president in de door Saoedi Arabië gesteunde regering Hadi. Zijn taak was om vanuit Mareb de hoofdstad Sanaa te veroveren. Het leger van de in Sanaa zetelende regering is de stad Mareb nu op ongeveer 10 kilometer genaderd. Hij is de facto hoofd van de Rashid clan en medestichter in 1990 van de al Islah partij.
Wel is het duidelijk dat deze oorlog niet lang meer zal duren. Vermoedelijk is het wachten op de val van de stad Mareb gelegen ten oosten van Sanaa en een provincie waar al Islah, de islamitische partij die werkt voor rekening van de familie al Saoed, sterk staat. De al Islah partij is ondertussen in twee gesplitst.
De top van het met de Moslimbroeders gelieerde deel leeft nu in Turkje in ballingschap. Met daarbij o.m. Tawwakol Karman de dame die in 2011 van het Noorse parlement nog de Nobel Vredesprijs kreeg.
Het was de periode toen de VS en het Westen voluit ging voor het salafisme en het parlement in Noorwegen, een lid van de NAVO, na Barack Obama ook aan die dame deze ‘prestigieuze’ vredesprijs gaf.
Als voorspeld
Nu de Jemenitische regering onder leiding van de clan al Houthi de stad Mareb dicht nadert en verder kleine successen boekt dreigt nu ook de val van dit laatste belangrijke Saoedische bolwerk in het relatief dichtbevolkte noorden van Jemen. Eens Mareb valt dan zal vermoedelijk ook de oorlog afgelopen zijn.
Achter de schermen zijn er wel druk onderhandelingen bezig maar voorlopig lijken die nergens te geraken. Het ongetwijfeld belangrijkste struikelblok hierbij zal de relatie tussen Jemen en Saoedi-Arabië zijn. Met ook de positie van de Verenigde Arabische Emiraten als knelpunt. Die steunt de onafhankelijkheidsbeweging in Aden.
Eens Mareb gevallen is het noorden van Jemen dan grotendeels onder controle van de regering in Sanaa. Wat hier bij de start van de oorlog nu praktisch zes jaar terug voorspeld werd is zich dan ook aan het voltrekken. Jemen wint.
Wel blijft er in het zuiden nog de stad Taiz, voor de oorlog de derde grootste van het land, waar beide groepen, die van de door Saoedi-Arabië gesteunde vorige president Abd Rabbuh Mansur Al-Hadi en die van de in Sanaa zetelende regering, sinds 2015 vechten voor de controle over de stad.
Die is op een uitweg na geheel omsingeld door de troepen van de regering in Sanaa. In het gebied ten oosten van de stad vecht ook al Qaeda tegen de regering van Sanaa. ISIS zit trouwens eveneens vlakbij. Die kregen van de VS in het verleden gratis vele tonnen in Servië geproduceerde mortiergranaten. (1)
Als je soms moest denken dat al Qaeda in Jemen met aftands materiaal schiet dan zit je helemaal fout. Hier een van de door al Qaeda bij de stad Taiz gebruikte wapens, de minimi van FN. Geleverd met de groeten van de Waalse en ook Belgische regering. Om de Luikse metaalvakbonden natuurlijk niet te vergeten.
Men hoefde zich voor die voorspelling over de uitkomst van deze oorlog alleen maar te baseren op de 3.000 jaar oude Jemenitische geschiedenis. Het is als met Afghanistan, wee diegene die het land wil veroveren.
Veel kennis van geostrategie of de militaire balans was dus niet nodig. De gebiedshonger van de Saoedische kroonpins Mohammed bin Salman en zijn vader de koning zijn een grote flop. Met als gevolg nog maar eens een massaslachting in het Midden-Oosten.
Een ander voorbeeld van de westerse waarden die hier in de praktijk worden gebracht. Met het Belgische FN, eigendom van de Waalse overheid, die zonder enig officieel Belgisch protest en gesteund door een zwijgende media, via de Verenigde Arabische Emiraten wapens levert aan de lokale al Qaeda van het Arabisch Schiereiland (1).
De afdeling van al Qaeda die na de slachtpartij bij Charlie Hebdo wereldberoemd werd. Of ze toen bij die moordpartij in Parijs wapens van FN gebruikten is wel onduidelijk. Ach die Europese waarden. Maar geen zorg, Charles Michel, onze toenmalige premier was er in Parijs wel bij om tegen die terreurdaad met de rest van de westerse wereldleiders te komen betogen.
Uit recente informatie blijkt dat Saoedi Arabië in haar voorstel slechts een heel beperkte rol ziet voor de Houthi clan en haar supporters. Een voorstel dat voor de regering in Sanaa natuurlijk geheel onaanvaardbaar is. De sleutel ligt hier dan ook bij de VS die maar verder de kroonprins Mohammed bin Salman blijft steunen in zijn fantasierijke maar erg dodelijke plannen voor zijn koninkrijk.
De Amerikaanse president Joe Biden noemde de Russische president Vladimir Poetin eergisteren een moordenaar. Maar hoeveel Jemenitische levens heeft Biden op die amper twee maanden van zijn bewind al op zijn geweten?
