Chinese Draeckeniers

De volgende Ros Beiaardommegang, voorzien in mei 2020, nadert en dus moeten de Aalsterse Draeckenieren, voluit de Kaiserlycke Soevereine Caemere de Draeckenieren tot Aelst, nog eens een bezoekje brengen aan wat zij dat ‘dorp aan de Dender’ noemen, Dendermonde dus. Met als eerste stop natuurlijk de woonplaats van het Ros Beiaard zelve aan de Nederlandse Infanteriekazerne.

Ivo Knip Tang, alias Van Cleemput, (rechts) ooit volgens Aalsterse ingewijden le très grand chef van het Chinese Volksdagblad de Lenmin Libao, moest het allemaal in zijn Chinees Aalstels uitleggen. In 2020 zal volgens dit doorluchtige gezelschap het Aalstelse Los Ballatum zijn en wegens zwaar ziek niet het Los Beiaald die in de Los Beiaaldommegang gaat meelopen. De ommegang zal dan zeker op wieltjes lopen. Weg met de pantoffels. En we krijgen zelfs ook een vierde reus, die van Nijvel. Dat belooft voor 2020 zeer mooi te worden.

Het waren drie leden van wat ze de Chinese afdeling van de Draeckenieren noemden, in wezen aspiranten die hier ook hun ‘examen’ kwamen afleggen. Moeilijk leek die proef echter niet te zijn.

Vier reuzen

Volgens hen was het Ros Beiaard zwaar ziek, stonk het en is het daarom niet meer in staat om in 2020 mee te lopen in die ommegang. Vandaar dat men dus, gedienstig als zij zijn, ervoor gingen zorgen dat het Aalsterse Ros Ballatum, die met de wieltjes, die rol zal overnemen. Want de stank van het Ros Beiaard was niet meer te harden. Vandaar dat men wasknijpers had meegebracht en vliegenmeppers om die op afstand te houden.

En als goede (Aalsterse) Chinezen hadden zij het daarbij ook over het Los Beiaald en de viel leuzen, zijnde Mars, Goliath en Indiaan waaraan zij dan ook meenden de ‘Leus van de Bende van Nijvel’ te moeten toevoegen.

De duizenden jaren oude vaas bleek merkwaardig genoeg uitermate goed bewaard. Het leek wel alsof ze pas van gisteren dateerde.

Het grote woord voor de Dlakeniels werd ook gevoerd door volbloed Chinees Ivo Knip Tang, volgens Aalsterse roddels in een vorig leven hoofdredacteur van het Chinese Volksdagblad, de gevreesde Lenmin Libao  Een man die zich in goede Chinese traditie ook graag chef hoort noemen.

Maar het voornaamste was dat ze in de archieven van hun gehucht, Aalst, een belangrijk document hadden gevonden, zijnde een duizenden jaren oude Chinese vaas die verre voorvaderen van de ‘Deillemonse bulgemeestel’, Piet Buyse en van de Aalsterse oppeldlaeck voorstelden.

Waardoor men zo onomstotelijk bewees dat hij en de voorvader van de ‘Oppeldlaeck afstamden van een loemlijk Chinees keizellijk geslacht.’ De Draeckeniers noemen niet zomaar ‘Kaiserlyck’

Waarna een verraste en zeer aangedane Dendermondse burgemeester die vaas in ontvangst nam om ze dan op een ereplaats in het stadshuis te laten plaatsen. Ereplaats? Waarop alle aanwezigen van het Aalsters-Chinese gezelschap een pot ‘smaukelijke ajointjes op azoin’ kregen aangeboden. Een pot die verdacht leek op wat bij Aldi al eens in de rekken te blinken staat.

Het celticifate uitgeschreven door de wereldwijd en zekere in China gekende Lei-Nhalt Mach-a-lis. De man van de Chinese Toulism Academy.

En verder hadden zij voor de aanwezigen ook nog een oorkonde bij, een Celtificate of Excellence van de Chinese Toulism Academy met daarop de leuze l’Onion fait la Farce’ afkomstig van een zekere Lei-nhalt Mach-a-lis, naar verluidt de grote man achter het Chinese toerisme. Of iets dergelijks.

Willy Van Damme

Advertenties

Jacques Monsieur–4 jaar cel

De uit het Brabantse Lot afkomstige wapenhandelaar Jacques Monsieur kreeg vandaag van het Brusselse hof van beroep wegens illegale wapenhandel een effectieve celstraf van 4 jaar. Met daarnaast nog een boete van 1,2 miljoen euro. Het is een vrij grote verzwaring van het vonnis in eerste aanleg toen hij 3 jaar kreeg en een boete van 800.000 euro. De man zag er na het voorlezen van dat arrest dan ook aangeslagen uit.

Bendevorming

Voor zijn advocaten was er nochtans strafrechtelijk niets aan de hand en zij vroegen tijdens de debatten eerder dan ook zijn vrijlating. Pleidooien over de lange tijd dat het onderzoek liep als verzachtende omstandigheid hielpen echter niet. Verder verwierp men hun stellingen rond de regionalisering van de vergunningen voor wapenhandel zoals eveneens de bewering dat hij hoogstens als doorgeefluik fungeerde voor een Pools bedrijf.

Integendeel veroordeelde men hem nu ook voor bendevorming. Niet bewezen geacht werd de beschuldiging voor witwassen. Toen de zaak in eerste aanleg voorkwam was Jacques Monsieur, een licentiaat rechten van de ULB, nog van oordeel dat hij zou worden vrijgesproken.

Een fout bleek het. Was de eis van het federaal parket in eerste aanleg 2 jaar dan kreeg hij toen 3 jaar. Nu in beroep vroeg het parket de bevestiging van die drie jaar maar dat werden er nu vier.

De zaak betreft de illegale handel in wapens met onder meer Iran, Indonesië en een serie Afrikaanse landen zoals Tsjaad. Het is al zijn vijfde veroordeling voor wapenhandel sinds zijn eerste arrestatie in Venezuela in 1996 en die op 19 november 2000 in Iran.

Jacques Monsieur lijkt een braaf boekhoudertje maar kan gezien zijn parcours alleen maar gezien worden als een sluwe harde jongen.

Veroordelingen waren er eerder in Iran, Frankrijk, België en de VS. Desondanks bleef hij als ware hij verslaafd aan de wapenhandel voortdoen. Dit terwijl hij via erfenissen een welvarend man is en zo kon rentenieren.

Westerse geheime diensten

Hij was ook betrokken bij de fameuze Iran-Contra affaire van 1986 waarbij Israël en de VS aan het toen met Irak in oorlog zijnde Iran wapens leverden en de VS met de opbrengst de opstand van de Contra’s tegen Nicaragua financierde. Waarbij in dat milieu der Contra’s ook de cocaïnehandel opdook.

In wezen werkte hij zeker tot 2000 voornamelijk voor westerse veiligheidsdiensten zoals de Amerikaanse DIA, de Franse DGSE en de Israëlische Mossad. Telkens zij in het geheim  een opstand wilden bewapenen riep men zijn hulp in. Typevoorbeeld is Kroatië waartegen de VS in 1991 via de VN een wapenembargo uitvaardigde en men nog dezelfde dag naar Monsieur belde.

Op vraag van Israël leverde hij ook nog na de Iran-Contra affaire in het geheim Amerikaanse wapens aan Iran. Waarbij men zelfs de handtekeningen van onze luchtmachttop nabootste. Bijna zeker zal men tegen dit arrest naar Cassatie stappen. Vooreerst legde het hof in dit arrest nieuwe rechtsregels vast rond de regionalisering van de uitvoervergunningen voor wapens.

Belangrijk is echter dat de ganse zaak in april 2019 zal verjaren. En dat is binnen iets meer dan zes maanden. Cassatie zal er dus zeker komen. Al was het maar om voorbij de verjaringstermijn te geraken.

Jacques Monsieur mag er dan wel uitzien als een soort schuchtere boekhouder, in wezen kan hij alleen maar gezien worden als een harde jongen. Wie anders zou jarenlang dit avontuur met al die elkaar bevechtende landen en groepen en beconcurrerende geheime diensten overleven? “De meesten zouden reeds lang op de bodem van de zee liggen”, was de reactie van een kenner van dit dossier.

De vraag van het parket tot onmiddellijke aanhouding werd wel verworpen. De man, zoon van de vroegere Lotse notaris Paul Monsieur, is sinds kort ook verhuisd van het Franse Tarascon naar de Antwerpse regio.

Ondanks het feit dat hij door de Amerikaanse Drug Enforcement Administration (DEA), het drugsbestrijdingsagentschap, op 28 augustus 2009 in Panama werd ontvoerd heeft nooit iemand hierover klacht neergelegd en heeft het Belgisch gerecht een onderzoek opgestart. De VS mogen zo te zien ongestraft mensen wereldwijd ontvoeren.

Willy Van Damme

Verzilveren voorakkoord?

De lokale verkiezingen zijn voorbij en de uitslag nationaal, en zeker in Vlaanderen, mag niet verbazen. De thema’s in de media waren de voorbije jaren de klimaatopwarming met het milieu en de immigratie en dus scoorden de partijen die vooral daar op focussen goed. Groen en Vlaams Belang zaten daarom in de lift en dat liet zich dus op de meeste plaatsen in de resultaten voelen.

Alhoewel als steeds bij dit soort verkiezingen het lokale element doorslaggevend is. Ook lijkt de N-VA niet verassend over haar hoogtepunt te zijn. Zoals de soms brutale perscampagne tegen de SP.A zich ook liet voelen.

Coalitie van de verliezers

In Dendermonde is het voor de meeste politieke waarnemers duidelijk dat N-VA en CD&V het door hen nochtans ontkende voorakkoord zondagavond hebben kunnen verzilveren. Vlaams Belang noemde in haar partijpropaganda zelfs 21 mei als de datum waarop dit beklonken werd. “Voor N-VA zaten Walter Deygers, Marius Meremans en Stijn Goossens aan tafel. Eerste schepen Leen Dierick wou hierover met Tomas Roggeman niet discussiëren”, klinkt het daar.

Voor CD&V zouden naast Leen Dierick en Piet Buyse ook Dirk Abbeloos mee aan de onderhandelingen hebben deelgenomen. “Het duurde bijna twee uur voor Piet Buyse zijn partij er van kon overtuigen om met N-VA scheep te gaan. Het risico op instabiliteit in die partij is dan ook niet uit te sluiten. Dit is de coalitie van de verliezers”, is zowat de teneur die bij de oppositie te horen is.

Bij N-VA ontkende men ten stelligste het bestaan van een voorakkoord. “Dit is pas op het laatste ogenblik zondagavond tot stand gekomen”, oppert Walter Deygers, fractieleider van de N-VA. Opvallend is dan wel dat die verhalen over een voorakkoord bijna allen komen uit kringen binnen de CD&V. En daar is men, zeker met Tomas Roggeman op Sociale Zaken (het OCMW), vrij boos en klinkt de walg soms diep door.

Piet Buyse (foto) en Walter Deygers blijven het bestaan van een voorakkoord ontkennen. Ondanks de serie lekken vanuit de CD&V. Hij blijft hoe dan ook de ‘sterke’ man in de stad.

Maar ook Piet Buyse blijft bij het verhaal dat er geen voorakkoord was. “Met SP.A & Groen was het met een zetel op overschot te krap om te besturen en met Open VLD en dus vier de stad te leiden lijkt mij niet goed en dreigt voor instabiliteit te zorgen”, is zowat zijn redenering. “Wij hadden natuurlijk liever ook Sociale Zaken en Cultuur gehad maar in een bestuurscoalitie moet je geven en nemen”, stelt hij nog.

Bedankt voor de info

Over de knelpunten tussen CD&V en N-VA zoals rond het sociaal beleid met de bouw van sociale woningen en de fiets- en wandeldoorgang aan de sluis over de Dender in Denderbelle (Lebbeke) en Mespelare (Dendermonde) is nog niets beslist (1). “Dat is voor de feitelijke onderhandelingen”, zegt Piet Buyse nog.

Feit is wel dat CD&V volgens Open VLD en SP.A-Groen nooit met elkaar die zondag in gesprek geweest zijn en Piet Buyse, volgens beide partijen, voor hen steeds de boot afhield. “Meer dan een bedankt voor de info kon er niet af”, opperen zowel Laurens Hofman van Open VLD als Niels Tas van SP.A & Groen.

Na de fratsen van Tomas Roggeman in de gemeenteraad, zijn tweet waarin hij zich vrolijk maakte over de miserie van kinderen op de boot Aquarius en de affaire met Schild en Vrienden hoeft dat uiteraard niet te verbazen. En de christen-democratische krachttermen over deze zaak zijn dan ook legio.

En dat de verliezers hier samenhokten is zeker. Zo zakte de N-VA van 9 naar 8 zetels en CD&V van 16 naar 12. Een verlies maar met 20 op de 35 zetels een meerderheid. Dezelfde trouwens als met de nu uittredende coalitie van CD&V en SP.A. En toen was SP.A ook een verliezende partij.

Vooral de nederlaag van N-VA in Dendermonde is wat verbazend. Nooit in het verleden haalde een partij uit de Dendermondse gemeenteraad zoveel de pers met haar verhalen. Waar of niet waar. Het regende deze zes jaar interpellaties van hen in de gemeenteraad, met daarbij nog massa’s persberichten. Maar dat verdriet spoelde men zondag dankzij het voorakkoord wel heel snel door .

In procenten van de kiezers uitgedrukt was dat voor CD&V 31,89% (39,3% = – 7,73%), voor N-VA is dat 22,42% (23,2% = – 0,74%), voor SP.A & Groen is dat 17,14% (beiden samen hadden in 2012 17,7%, zijnde 13,2% voor SP.A en 4,5% voor Groen = – 0,56%), Open VLD haalde 13,56% (10,8% = + 2,77%) en Vlaams Belang was goed voor 15% (8,6% = + 6,4%).

Het uit de lokale Dendermondse politiek stappen van Bart Van Malderen (SP.A) lijkt de partij en het kartel met Groen uiteindelijk op 14 oktober geen echte schade te hebben toegebracht.

Bij het kartel SP.A-Groen zat men met het heel serieuze probleem dat deze vlak voor de verkiezingen een zware opdoffer diende te verwerken met het vertrek uit de lokale politiek van Vlaams parlementslid en senator Bart Van Malderen (in 2012 goed voor 1.436 stemmen).

En dan was er kort voordien het overlopen van raadslid Dina Verhavert naar CD&V die in 2012 bij SP.A toch 577 stemmen wist te verzamelen. Samen diende men dan ook een extra 2.013 stemmen op te halen.

Ilse Annemans

En dan is er het Vlaams Belang waar de naambekendheid van Barbara Pas en het element migratie zorgde voor een groot succes voor de nog jonge dame die zowel federaal parlementslid als nationaal ondervoorzitter is. Haar fractie steeg van 2 naar 5 en het was er zondagavond dan ook een groot feest. Wel is er het probleem van Ilse Annemans die een tijd terug openlijk haar liefde voor Adolf Hitler verkondigde.

Zij is met 543 stemmen gekozen en de vraag is of ze als onafhankelijke zal zetelen of als lid van de fractie. “We moeten dit intern nog verder uitpraten”, stelde Barbara Pas. De indruk is echter dat Ilse Annemans het groen licht zal krijgen.

Als in Ninove Guy D’Haeseleer, parlementslid voor het Vlaams Belang, van de lokale lijst Forza Ninove lid van het Vlaams Belang mag blijven dan lijkt wat Ilse Annemans zou gedaan hebben klein bier.

In haar kiespropaganda noemde Vlaams Belang 21 mei als de dag waarop het voorakkoord tussen N-VA en CD&V zou zijn afgesloten. Een onomstotelijk bewijs hiervoor leverde de partij nog iemand anders echter tot heden niet. Dat hard bewijs is zoals steeds in dergelijke gevallen natuurlijk ook wel moeilijk te vinden. De tekening is van Frederik Pas, broer van Barbara.

En zoals steeds zien wij ditmaal ook nu weer een aantal bijna historisch te noemen figuren verdwijnen uit de raad. Zo is er natuurlijk Bart Van Malderen en voor CD&V provincieraadslid Jozef Dauwe, Denise Moens (356 stemmen, 492 in 2012, 565 in 2006), Annie Van den Berghe (464, 766, 831), Jan Van Damme (0, 475, 0), acteur en de in de raad immer zwijgzame Miel Ravijts (333, 512, 0), Dina Verhavert (484, 577 bij SP.A, 549 bij SP.A), Van Hecke Lien (0, 445, 0), De Smedt Judith (344, 445, 0) en Thérèse Van Gucht (523, 803, 1101).

Maar dat Leen Dierick binnen de partij nog steeds zeer sterk staat wordt ook nu bewezen door het feit dat zij zowel in de nog eventjes lopende legislatuur als de aankomende eerste schepen blijft, de nummer twee van de stad en partij. Normaal levert de coalitiepartner het ambt van eerste schepen. Nu niet. In ruil gaf CD&V blijkbaar dan de voor de partij toch erg belangrijke posten van Sociale Zaken en Cultuur aan de N-VA. En dan begrijpt men wel de onvrede bij CD&V.

Leen Dierick

Voor Leen Dierick, nochtans door iedereen gezien als een goeie schepen, is deze verkiezing verre van een succes te noemen. Haalde ze in 2006 nog 3.559 stemmen dan was dit in 2012 verminderd tot 3.280 en ditmaal maar 2.568 stemmen. Nog steeds qua voorkeurstemmen goed voor een mooie tweede plaats maar wel een daling in deze periode van eventjes 991 stemmen. Voor nogal wat waarnemers mist zij de emotionele intelligentie van haar vader de vroegere burgemeester Maurice Dierick.

Zoals insiders hadden verwacht haalde Leen Dierick minder stemmen dan in 2012 en 2006. Ondanks haar praktisch vlekkeloos verlopen parcours als schepen. Zaken als de verfraaiing van de kerkhoven zijn bijvoorbeeld een mooie realisatie.

Alleen Piet Buyse, die deze maand 60 wordt, doet het nog goed maar haalde uiteraard niet meer die monsterscore van de vorige keer. Hij deed het wel stukken beter dan in 2006. Zo haalde hij ditmaal 5.412 stemmen tegen 7.761 in 2012 (de affaire Fabeltjesland en Kim De Gelder) en 4.019 in 2006. Hij is binnen CD&V en de Dendermondse politiek de sterkhouder, de leider.

Onvrede is er ook over het wedervaren van Lien Verwaeren (CD&V), nu schepen voor Cultuur en Jeugd, die zelfs in een politiek debat op de lokale Radio Tros door Barbara Pas (Vlaams Belang) de hemel werd ingeprezen. Eenzelfde toon trouwens bij de lokale culturele sector in het algemeen. Zij kreeg echter slechts de 8ste plaats op de lijst en ging als enigste schepen toch wel vooruit van 1.005 naar 1.167 stemmen. Tegen de stroom in.

Zij verliest nu echter de post van Cultuur waar ze de voorbije zes jaar zo in uitblonk. “Ze is het goudhaantje van de partij en met haar jeugd de toekomst van CD&V en dan doet men dit. Waanzin”, is zowat de commentaar bij de nieuw verkozen stedelijke oppositie. De vrouwencatch in de partij heeft duidelijk serieuze sporen nagelaten.

Alhoewel het kartel SP.A-Groen procentueel in vergelijking met 2012 iets achteruit ging kan men daar zeker van een succes spreken. Terwijl het vroegere SPA-raadslid Jean-Michel De Potter vorige week nog voorspelde dat zijn SP.A slechts een zetel ging overhouden zijn dat er nu 5 geworden met een zetel voor groen. Samen zes dus. En gezien de recente toestand van de SPA in de stad in wezen een eclatant succes.

Lien Verwaeren in vroegere tijden. Zij scoorde voor iedereen in de lokale politiek en voor velen in de culturele sector de nu bijna voorbije bewindsperiode zeer goed. Zij verliest echter nu het departement van Cultuur.

Niels Tas, een man met voldoende emotionele intelligentie om het op lokaal vlak ver te schoppen kan nu de partij heropbouwen en werken naar een betere cohesie binnen dat kartel. Want gezien de toch wel verschillende culturele en sociologische achtergrond van beide partijen zal dat niet simpel zijn. Maar qua politieke visie staat hij wel dicht bij Groen.

Wachten op beleidsplan

Hetzelfde voor de Open VLD waar Laurens Hofman en voorzitter Dirk De Vries verder kunnen werken aan de toekomst van de lokale Open VLD. Wel raakte fractieleider Stijn Pluym niet verkozen. Evenals en opvallend trouwens ook middenstandsvrouw Marleen Alens, tweede op de lijst.

Merkwaardig genoeg is wel dat deze partij twee zogenaamde allochtonen in de raad brengt, Tasaton Illy, uitbaatster met Turkse wortels van een broodjeszaak, en Tsaoussis Jany, een Griek, in 2011 prins carnaval en uitbater van het populaire café ‘t Peird. Twee van de vier dus en dan nog een Griek en een Turkse.

Ook SP.A & Groen heeft met Saih Majid een allochtoon onder haar verkozenen. Zij zijn echter niet de eersten want van 2000 tot 2008 zetelde Tahiri Karimi voor SP.A/Inzet reeds in de raad. Zij nam in 2008 om gezondheidsreden ontslag.

De volgende stap voor de nieuwe meerderheid is nu de uitwerking van een volledig politiek akkoord en een beleidsplan voor de komende zes jaar. Zeker voor de cultuursector waar Els Verwaeren, een nicht van Lien, de fakkel voor de N-VA gaat overnemen wordt dat afwachten.

In het nieuwe bestuur heeft Piet Buyse voor CD&V buiten de post van burgemeester ook die van Veiligheid, Toerisme en Burgerlijke Stand, Leen Dierick blijft op Openbare Werken en Communicatie, Martine Van Hauwermeiren krijgt Personeel en Onderwijs terwijl Lien Verwaeren nu Jeugd en Sport onder haar bevoegdheid gaat hebben. Jeugd had ze al. Hier blijft alles meer of minder bij het oude.

Marius Meremans keert na zes jaar op de oppositiebanken terug naar het Dendermondse schepencollege. Van 2006 tot 2012 zat hij er in als lid van het kartel met CD&V.

Bij N-VA krijgt Marius Meremans Milieu en wat men noemt Stadsontwikkeling (Mobiliteit, Verkeer, Wonen en Ruimtelijke Ordening), Els Verwaeren Cultuur en Erfgoed terwijl Tomas Roggeman zich mag ontfermen over Sociale Zaken zoals het OCMW.

En met het sociale luik krijgt Tomas Roggeman nu onder meer armoedebestrijding en de woon- en zorgcentra voor zijn rekening. Toen de Tondeldoos, een lokale vereniging voor kinderarmoedebestrijding, haar vragenlijst voor de verkiezingen aan pers en politiek presenteerde was N-VA afwezig. Zoals blijkbaar ook dit weekend op het eetfestijn van deze vereniging. De sector zal dan ook met veel argusogen toekijken op Tomas Roggeman.

Destabiliseren

De vraag is immers of Piet Buyse die een stabiel bestuur wou door deze keuze zijn eigen partij en zo het bestuur niet zelf destabiliseerde. Het ongenoegen binnen CD&V is immers groot.

En bovendien gaat hij scheep met een partner die onverbloemd zegt op korte termijn zelf de burgemeester te willen leveren en er daarom alle belang bij heeft CD&V in een slecht daglicht te stellen. Een recept dus voor herrie. De vraag is dan ook of de gok van Piet Buyse wel de juiste is. Velen in zijn partij vinden zo te horen van niet.

De ironie is verder ook dat Marius Meremans vanaf 1 januari zowel schepen van de stad zal zijn als Vlaams parlementslid. Ooit toen hij nog bij de Volksunie Jongeren zat had hij na een gemeenteraad in het drankzaaltje vlakbij een zeer hoogoplopende en publieke ruzie met wijlen Ferdy Willems, de toenmalige schepen voor Cultuur en parlementslid voor die Volksunie. Een combinatie die volgens Meremans helemaal niet kon. Het zullen nu wel andere tijden en zeden zijn zeker?

Verder blijven de gemeenten ook na 2018 wegens onder meer de stijgende pensioenlast erg krap bij kas zitten. En nationale subsidies verkrijgen zal evenmin gemakkelijker worden. Veel lintjesknippen zal er in de stad de komende legislatuur daarom ook niet bij zijn. Pech dus voor een steeds de media opzoekende N-VA.

Willy Van Damme

1) Het Vlaams gewest wil de Dender van Dendermonde tot Aalst bevaarbaar maken voor grotere schepen en moet daarom de sluis in Denderbelle/Mespelare vervangen. Wat in 2019 zou starten. Daar is nu na jaren aandringen onder de vorige minister van Verkeer Hilde Crevits (CD&V) een doorgang gekomen voor fietsers en wandelaars. Wat veel gebruikt wordt.

Ben Weyts (N-VA), de huidige minister voor Verkeer, wil geen doorgang op de sluis en in ruil een fietsbrug realiseren. Maar die moeten dan door de gemeenten Lebbeke en Dendermonde mee gefinancierd worden. Wat ieder een geschatte 150.000 euro zou kosten. Maar beide besturen weigeren want, stellen zij, dit is een zaak van het gewest die dat moet oplossen, niet de lokale al financieel zwak bij kas zittende gemeenten.

Onderhandelingen hierover zitten vast daar Weyts zelfs niet eens antwoord op de vraag van Lebbeke en Dendermonde voor een gesprek over die kwestie. In Dendermonde steunt alleen de N-VA dit voorstel van Weyts. Er is op dit ogenblik nog een tweede fiets- en wandelpad op de sluis aan de Dendermonding. De vraag is daarom of Weyts die ook wil sluiten. Ook deze doorgang was het werk van Crevits.

NAGEKOMEN: 

In een persbericht kondigde de lokale SP.A aan dat Carine Verhelst (629 stemmen) verzaakt aan haar nieuwe gemeenteraadszetel. Zij wordt vervangen door Gwen Brabants (311 stemmen) en eerste opvolger op de lijst. Daarmee is de nieuwe fractie van SP.A binnen het kartel met een gemiddelde leeftijd van 38 jaar erg jong maar ook onervaren. Ouderdomdeken is, als je hier de term mag gebruiken, Tinneke Wauters met 44 jaar.

Alleen Niels Tas en Tom Bogman, een medewerker van partijvoorzitter John Crombez, hebben directe politieke ervaring. Tom Bogman is nu ook nog voorzitter van de sociale huisvestingsmaatschappij Volkswelzijn, grotendeels eigendom van de stad met ook nog de gemeente Buggenhout als aandeelhouder. De nieuwe raadsleden, incluis Iris Uyttersprot van Groen zullen de komende weken dan ook veel moeten leren om de stiel van de politiek onder de knie te krijgen.

Dendermonde zoekt een Martinez

De vermoedelijk voornaamste reden waarom de Rode Duivels zover raakten in de wereldbeker voetbal is dat Roberto Martinez, de voetbalcoach, de plus 20 topspelers wist te kneden tot een heus vriendenteam die samen resultaten boekten. Het heet teambuilding en het is een term die overal in het bedrijfs- en verenigingsleven ingang heeft gevonden: Samen sterker is de slogan. L’ Union fait la force.

Spreidstand

Ook bij de politiek waar politieke partijen tegen elkaar strijden om de macht hoort dat eveneens zo te zijn. Partijen die in spreidstand naar het slagveld trekken zullen het steeds moeilijk hebben om een goed resultaat te halen. En die gespreide toestand is wat de Dendermondse politiek, en ook die elders lokaal en nationaal, regelmatig kenmerkt. Veel te veel.

Vooral de N-VA heeft het op lokaal vlak soms moeilijk. Voor een jonge partij op zoek naar personeel ergens logisch maar toch. De schande in Denderleeuw met nu ex-burgemeester Jan De Dier die kort na zijn aantreden strafklacht neerlegde tegen zijn eerste schepen Jan De Nul, een CD&V’er, is een van de vele lokale zwarte bladzijden van de partij. De klacht raakte nergens maar het kwaad was geschied. Denderleeuw likt jaren later nog steeds zijn wonden.

Maar ook elders en zeker eveneens in Dendermonde ontbreekt het niet zelden aan die teamgeest. De ambities van bepaalde politici is soms zo groot dat zij alleen nog maar aandacht hebben voor hun eigen ik en de rest, het belang van de partij en ook dat van de stadsbewoners, genegeerd worden. Jarenlang was dat zo bij CD&V, toen nog CVP, tot de partij in 1994 implodeerde.

Zonder sterke man Bart Van Malderen en zonder Dina Verhavert trekt SP.A verzwakt maar nu met Groen naar de stembus.

Zo maakten bijvoorbeeld de schepenen Petrus Verhelst en Luc Wiemeersch tijdens een raadszitting openlijk met elkaar ruzie rond de toen pas gebouwde sporthal. Die lag in deelgemeente Sint-Gillis en dat was niet de bevoegdheid, stelde Verhelst, van die schepen van Sport maar van hem, de ongekroonde keizer van Sint-Gillis.

En dan waren er de ruzies over de functie van Openbare Werken nadien tussen Maurice Dierick en Fons Hermans, keizer van Baasrode. De ooit oppermachtig lijkende CVP klapte in elkaar en van partijwerking was nog amper sprake. Het maakte het dan weer mogelijk voor de in 1994 aantredende Norbert De Batselier en zijn SP om die Dendermondse augiasstal uit te mesten. Voor bijna iedereen een goede zaak.

Clanoorlog

Maar dat ruziemaken bleef echter verder gaan. En opnieuw was het Fons Hermans binnen het kartel met De Batselier die koppig dwarslag. De man verdween uit de politiek en is sindsdien in zijn Baasrode nergens meer te zien.

Eenzelfde fenomeen deed zich voor bij de Open VLD waar een ware clanoorlog uitbrak tussen de nieuweling Marc Verwilghen en de ancien en gewezen senator Frans Verberckmoes die zijn zoon Kris wou lanceren. Waarbij Karel De Gucht de kant koos van Verberckmoes – Verwilghen was nationaal een aartsrivaal van De Gucht – en hij zijn pion Hilde Dierickx naar voor schoof. Frank Hofman, haar echtgenoot, zat samen met De Gucht op kot.

Het leidde tot een split bij die partij met afgescheurde liberalen rond chocolatier Karel Peeters. Ook dit ingrijpen van Karel De Gucht bleek, zoals in Aalst, een ware ramp. Met een Open VLD die een puinhoop werd, mede door haar onhoudbare positie rond de nog steeds te bouwen nieuwe Dendermondse gevangenis. Lijsttrekker Laurens Hofman en zijn equipe mogen nu dit blauwe puin ruimen.

Ook bij de lokale SP.A is er sinds de eclatante overwinning van 1994 een soms onverbiddelijke machtsstrijd merkbaar. Zo waren er openlijk ruzies over de schaarser wordende schepenambten tussen de schepenen Bart Van Malderen, Theo Janssens en Carine Verhelst met de raadsleden Ivan Verleyen en Jean-Michel De Potter. Die laatste twee pakten naast het schepenambt en lagen gans de legislatuur regelmatig dwars.

Het financieel debacle rond het Rusthuis

En daarbij kwam dan nog Thérèse Van Gucht, de ancien van CD&V, die om zuiver persoonlijke reden nog een robbertje had uit te vechten met het duo Janssens en Verhelst. Het deed de projecten rond het kerkplein in Oudegem – waar er zelfs een bouwvergunning was – en het nog steeds te bouwen nieuwe OCMW-woon- en zorgcentrum sneuvelen.

Sloot Piet Buyse een voorakkoord met de N-VA? Vlaams Belang plakt er zelfs de datum van 21 mei op toen men die overeenkomst zou gesloten hebben.

Vooral dat laatste was een regelrechte ramp voor de stad. Mede te wijten aan een te lang twijfelende en niet doortastend genoeg optredende burgemeester Piet Buyse (CD&V). Het rustoord moet nog steeds gebouwd worden en naar de oorspronkelijk beloofde miljoenensubsidies kan men fluiten. Het zal de stad ongeveer 12 miljoen euro kosten. Deels te lenen. Het komt dan wel totaal onlogisch ook in Baasrode en niet in Sint-Gillis.

Zelfs intern bij CD&V geeft men nu toe hier een zware fout te hebben gemaakt. Of hoe de persoonlijke vetes en te grote ambities van bepaalde politici veel onheil veroorzaakten. Het betekende politiek het einde van SP.A’er en toenmalig OCMW-voorzitter Theo Janssens die boos de deur achter zich dicht sloeg. Een aderlating voor de lokale politiek.

Ook nu weer is er intern heibel binnen de CD&V, zelfs al hebben de gelederen zich de laatste weken zoals bij die partij een traditie is, gesloten. Reeds in 2017 kon je bij ingewijden het verhaal horen over ‘vrouwencatch’. En dat bleek toen tijdens de gemeenteraad van 4 juli de raadsleden Dieter Mannaert en Nele Cleemput, beiden CD&V, plots afwezig bleken.Waardoor er onvoldoende raadsleden aanwezig waren.

Een belangrijke raadszitting want de nieuwe algemeen directeur Wouter Van der Vurst, de baas van de vele honderden personen rijke administratie, diende men aan te stellen. De ruzie lag open en bloot. Ruzie over de plaatsen op de lijst was privé de uitleg. Nele Cleemput is sindsdien geen parlementair medewerkster meer van Leen Dierick.

Op de verkiezingsaffiches zie je dan ook Nele Cleemput en Lien Verwaeren, (CD&V) de alom geprezen schepen van Cultuur en Jeugd, zusterlijk naast elkaar. Zelfs de functie van lokaal partijvoorzitter, zijnde Jan Pauwels, echtgenote van Nele Cleemput, bleek ineens onzeker. Zoals ook de website leek verdwenen. Maar alles is dus terug normaal. Naar buiten toe toch.

Ook bij SP.A was het met de nieuwe verkiezingen in aantocht opnieuw problemen geblazen. Een traditie blijkbaar. Met twee voorzitterswissels en ditmaal Bart Van Malderen en Dina Verhavert die het schip zonder hen lieten verder varen. Dina Verhavert liep over naar CD&V en Bart Van Malderen die om wat heet familiale reden de Dendermondse politiek vaarwel zegt. Hij zelf had het in een gesprek over het beu zijn van de politiek.

Nele Cleemput en Lien Verwaeren trekken samen op.

Vooral het verdwijnen van Bart Van Malderen is niet alleen voor de partij een groot gemis maar voor de lokale politiek in het algemeen. Als schepen voor Mobiliteit in de vorige legislatuur verlaagde hij bijvoorbeeld de verkeerssnelheid op de Mechelsesteenweg van 70 naar 50 kilometer. Wat zorgde voor een bijna op nul staande aantal letselongevallen en ongevallen in het algemeen. Met andere woorden: Van Malderen zorgde voor veel minder leed.

Andere cultuur

Dina Verhavert doet dan weer wat Hilde Heyvaert tijdens de vorige lokale verkiezingen deed en overlopen van SP.A naar CD&V. Het bekwam Hilde Heyvaert slecht. Ze raakte immers niet verkozen. Even poogde ze via de Bloemencorso een comeback te maken maar dat resulteerde in een pak herrie en de deur voor de ambitieuze ex-politica. Vraag is dan ook of Dina Verhavert het ditmaal beter zal vergaan.

Zonder Theo Janssens en zonder Bart Van Malderen zal het voor mensen als Tom Bogman, de nieuwe voorzitter, Niels Tas, Carine Verhelst en Gino Bertin niet gemakkelijk zijn. Zelfs al wordt Niels Tas privé door zowel de meerderheid als de oppositie geprezen als een bekwame en correcte schepen. En in het OCMW bewees Gino Bertin over goede kwaliteiten te beschikken.

Of dat lukt met Groen is dan ook de vraag. Probleem met Groen is dat men er relatief onbekend is met het politiek reilen en zeilen. Qua capaciteiten is het om die reden een grote onbekende. Ook al maakte Mathias Coppens als raadslid voor Groen de voorbije bijna zes jaar geen blunders.

Ook kan men niet voorbij aan het feit dat er qua sociale en politieke achtergrond een groot verschil tussen beiden is. Typerend was het gebrek aan interesse dat een der Groene kandidaten toonde voor de spreker van het ABVV over de arbeidersproblemen tijdens hun goed bijgewoonde nieuwjaarsreceptie. Ze keek er als het ware zelfs op neer!

Ilse Annemans leek zich een fan van Hitler te hebben getoond en verloor daardoor het lokaal partijvoorzitterschap van het Vlaams Belang. Zij bleef vanop de derde plaats wel verder intens campagne voeren.

Maar milieuproblemen zitten met de klimaatopwarming en de eis voor properdere lucht sterk in de lift. Dus normaal zit dit snor voor dit kartel. Vraag is wat zal het zijn: Het behouden van de originele vijf zetels, meer of minder?

De kolderbrigade

Bij het Vlaams Belang was er dan de crisis rond Ilse Annemans, blijkbaar een fan van Adolf Hitler, die op de derde plaats staat en tot het uitkwam de lokale voorzitter was. Men zette haar af maar van de lijst verwijderen kon niet meer. Desondanks zie je op veel plaatsen haar affiche. In Grembergen aan het kieslokaal staat zij zelfs bijna alleen te pronken.

Wel blijkt Barbara Pas, parlementslid en nationaal ondervoorzitster, zich meer te gaan moeien met de lokale politiek. Voorheen hoorde je haar amper of niet en was het Stefaan Van Gucht, nationaal in de partij het onderwerp van grappen, die het grote woord voerde. Zonder veel succes. Met de goed gebekte en intelligente Barbara Pas zal dat veranderen. En ze stelde zich nu meer met de stad te gaan bezighouden. Goed voor extra stemmen?

Bij de Open-VLD is het voor zover dat kan gezien worden – men toont in dit milieu nooit het achterste van de tong – rustig. Geen splinterpartij meer zoals Plus van weleer. Lijsttrekker is Laurens Hofman, zoon van Hilde Dierick, het vroegere kopstuk en gewezen parlementslid. Gedaan dus met de kolderbrigade van weleer.

Maar voor Laurens Hofman is het nog veel leren. Als jong broekventje, zelfs al is men beladen met wat titels, is het nu tijd voor het leren van dit beroep. En politiek is een harde stiel, een waarvan men de knepen moet leren.

Opvallend is dat het woord in de fractie na verloop van tijd tijdens de raadszittingen praktisch alleen nog gevoerd werd door Laurens Hofman en Stijn Pluym en Gino Van der Vreken – gekend van zijn slogan: Het is vijf voor twaalf – veelal zweeg. Een bewuste strategie?

Schild en Vrienden

En dan is er de Dendermondse N-VA. Ook daar is er intern duidelijk veel onderlinge herrie. Zelfs al poogt men het zoveel mogelijk weg te moffelen. Maar raadsleden die openlijk kritiek uiten op Vlaams parlementslid en sterke man Marius Meremans is geen rariteit. Wel was er Walter Deygers die de groep als fractieleider strak leidde.

En dat was soms nodig want er is Tomas Roggeman die als haantje de voorste niet vies is van een groot pak demagogie en valse truckjes. Zoals hij toonde met de door hem veroorzaakte herrie rond de begraafplaatsen en hij – totaal ten onrechte – het ontslag vroeg van de verantwoordelijke schepen Leen Dierick.

Gaat de affaire met de fascistoïde Schild en Vrienden Tomas Roggeman bij deze verkiezingen parten spelen?

En toen hij herrie maakte rond de herinrichting van de stationsbuurt en ageerde tegen de plannen bleek zijn isolatie. Woest protesteerde hij dat zijn partij voor stemde. Wat hij dan wel kwaadschiks volgde om de volgende dag op Facebook dan het omgekeerde te beweren. En zoals Leen Dierick, verloor ook Marius Meremans zijn parlementair medewerkster Klaartje Van Haevermaet, in 2012 tweede op de lijst. Ook dit boterde niet.

En als nationaal voorzitter van Jong N-VA is hij de lieveling van de partijtop maar met de affaire van Schild en Vrienden deden er zich toch vragen rijzen over zijn politiek beleid en personeelsbeheer. Nogal wat leden van die Schild en Vrienden zaten hoog bij Jong N-VA. Had hij dat dan niet gezien? Het is hoe dan ook een blaam op zijn werk.

De vermoedelijk zwartste bladzijde voor de lokale N-VA speelde zich echter af buiten de politiek op het Baasroodse Scheepvaartmuseum. Met steun van een pak nepleden en een serie raadsleden van de N-VA pleegde men daar intern een soort coup om Filip De Saeger en Jan Annemans aan de macht te brengen. Het lukte maar de gevolgen voor het museum waren dramatisch.

De School voor Modelscheepsbouw ging apart verder en werd een vzw die de lokalen ernaast overnam en zonder ruzies mooi werk verricht. Met steun van de provincie, de eigenaar, die het verder allemaal met lede ogen zag gebeuren.

Filip De Saeger is een ‘ondernemer’ met een waslijst aan falingen en veroordelingen – hij mocht toen zelfs geen bestuurder meer zijn en had daarom vier onfrisse typetjes als het ware van de straat geplukt om er in zijn naam bestuurder te spelen – terwijl Jan Annemans gekend staat als een eeuwig ruziemaker. Beiden zijn er nu ook weg. Een schandelijke episode.

Voorakkoord? 

En dan is er de herrie rond de nog te bouwen nieuwe sluis op de Dender in Denderbelle en Mespelare waar de groep van Marius Meremans zich geheel achter hun Vlaams minister voor Verkeer Ben Weyts schaarden. Die wil de gelijkgrondse fiets- en wandelovergang op die sluis er vervangen door een brug. Deels te betalen door de gemeentes Lebbeke en Dendermonde.

Wat daar en bij de lokale fietsers- en wandelverenigingen voor groot protest zorgde. De gemeentebesturen stuurden hierover in mei 2017(!) een brief naar Weyts maar kregen zelfs geen antwoord. Ongezien in de administratieve en politieke gebruiken in dit land. De kracht van de verandering?

Laurens Hofman en de nieuwe lichting van de Open VLD slaagden erin om de partij zonder echte blunders door de nu bijna voorbije legislatuur te loodsen.

Wel woog de partij op de gemeenteraad en regende het vragen. Veelal over pietluttigheden met als enige bedoeling de kranten te halen. Liefst met een foto natuurlijk. Ook stelden zij ooit een vraag rond Vlaamse subsidies voor inburgeringscursussen en waarom het stadsbestuur dit voorstel niet aannam. Het stadsbestuur wist echter nog van niets. Wat logisch was want de brief hierover van partijgenoot en minister-president Geert Bourgeois was pas de dag ervoor naar de stad verstuurd.

Een zeldzame keer kregen ze ook gelijk. Zo heeft de Gentsesteenweg na een interpellatie van Marius Meremans nu een mooi fietspad en wist men de weg voor het autoverkeer te versmallen. Een goede zaak.

Wel is het duidelijk dat de N-VA qua programma sterk verschilt van dat van CD&V. Vooral dan op sociaal vlak. Zo zien bepaalde raadsleden van N-VA sociale woonwijken als een broeinest van criminaliteit en verval. Het bouwen van nieuwe sociale huurwoningen is voor hen uitgesloten. Een positie die ook Open VLD grotendeels volgt. Maat er zijn enkele duizenden wachtenden – Volkswelzijn alleen heeft er een 1400 – voor zo’n woning. Waar moeten die armen dan heen?

Toen de Tondeldoos, een uitstekend werkende Dendermondse vereniging rond kinderarmoede, haar verlanglijst voor het stadsbestuur aan de pers en politiek presenteerde waren alle partijen aanwezig. Behalve dan Vlaams Belang en N-VA. En de N-VA heeft 9 raadsleden. De indruk ontstaat zo dat men daar geen interesse heeft voor armoedebestrijding.

En dan zijn er de geruchten over een door beide partijen ontkent voorakkoord tussen CD&V en N-VA. Bij CD&V, zeker na het incident rond Leen Dierick, konden ze zeker tot eerder dit jaar wel het bloed van N-VA drinken. Dat lijkt nu beter te gaan. Afwachten of dit, moest dit zich realiseren, ook niet zal ontaarden in een tweede Denderleeuw met Jan De Dier of de bijna vechtpartijen binnen de Antwerpse meerderheid. Iemand Roberto Martinez?

Willy Van Damme

Voordracht over Syrië in Brugge bij Tegenstroom

Voor wie interesse heeft hieronder de film van een groot deel van de voordracht over de toestand rond de oorlog tegen Syrië en het daarop volgende debat van vorige vrijdag 6 oktober in Brugge. De ganse film duurt wel 1u45 minuten. De groep Tegenstroom uit Brugge was de organisator. van die avond. Reacties of vragen zijn altijd welkom.

Willy Van Damme

Perscensuur?

Toch merkwaardig hoe de klassieke media het nieuws maken. Donderdag 20 september bracht Lars Bove van het dagblad De Tijd het nieuws dat het gerechtelijk onderzoek naar het inbreken door de Britse geheime dienst bij Proximus (toen nog Belgacom) achter de rug was en het rapport op de regeringstafel lag. Met als boodschap dat men alles ging blauw blauw laten. Wegvegen onder het tapijt van de Wetstraat 16 dus.

Het nieuws is onder controle.

Groot en belangrijk nieuws natuurlijk want toen het in 2013 uitkwam vulde het dagenlang de kranten. Met Lars Bove die het had over … een Chinese inbraak. Nog diezelfde ochtend van de publicatie van dit bericht in zijn krant bleken het echter de Britten geweest te zijn. Wie Lars Bove toen vermoedelijk bewust op het verkeerde been zette laat zich raden. Bijna zeker is dat het een spionagedienst was.

Een erg leuke voorpagina van het dagblad De Tijd die perfect de hypocrisie van de internationale politiek toont. Het contrast tussen de linker en de rechterkolom zegt alles.

Dat is nu dus rechtgezet maar het eigenaardige is dat dit verhaal nadien door de andere massamedia niet eens opgevist werd. Alleen Het Laatste Nieuws had er een kort verhaaltje onderaan op pagina 6, de minder gelezen linkerzijde van de krant, voor over. De meeste lezers zullen er dus overgekeken hebben. Wat wel eens de bedoeling kan geweest zijn.

Maar dan is er de vraag waarom de andere traditionele media dat verhaal dan niet onmiddellijk oppikten. De Morgen verwijst op haar website die dag hier wel naar maar in de krant komt het niet. Alleen dus Het Laatste Nieuws toont interesse, zij het uiterst miniem.

Volgens De Tijd van 20 april 2013 was het China dat bij Belgacom had ingebroken en was het juist London die Belgacom en onze overheid waarschuwde voor die hacking. Best grappig natuurlijk. Les een in de journalistiek: Neem nooit zomaar zonder stevige controle aan wat regeringen en veiligheidsdiensten je vertellen. Les twee: Journalisten leren het nooit. Lees Skripal en zoveel andere indianenverhalen. De locatie voor die IP adressen in Maleisië en Indonesië blijkt wel te kloppen.

Waarom anderen dit verhaal straal negeerden is het raden naar. Gaven de regering en onze veiligheidsdiensten een signaal naar de hoofredacties? Zeker weten we uiteraard niet maar dat ze allen dit verhaal in de vuilbak kieperden doet vermoeden van wel. Redacties azen normaal op dergelijke sensationele verhalen. Nu niet, ze negeerden het zelfs straal. Niet gewoon.

Het toont nogmaals aan hoe men de nieuwsstromen in België controleert. Het ene is goed voor publicatie, het andere niet. Zo kan je in Israëlische kranten voluit lezen hoe hun regering in Syrië zelfs wapens en geld leverde aan al Qaeda & Co. Hierover bij ons geen woord.

Dit stuk in Het Laatste Nieuws was alles wat onze massamedia er over kwijt wilden. Ook de VRT. Had het echter Rusland of China geweest dan was het kot bij De Standaard en De Morgen te klein geweest. Corry Hancké bij De Standaard had er dagenlang werk mee. Nu geen woord. Klassiek is ook dat de veiligheidsdiensten hier valse profielen van LinkedIn of Facebook gebruikt hadden. Zo raakte de VS ooit ook binnen tot bij de secretaris-generaal van het Franse presidentieel paleis.

Jaak Gabriëls

Een zelfde gang van zaken trouwens met het verhaal van vorige maand over de vroegere toppoliticus Jaak Gabriëls, eerst bij de Volksunie en nadien bij Open VLD. Hij bekleedde de voorbije dertig jaar bijna alle topfuncties die een politicus kan bekleden incluis minister van Staat.

Hij viel als burgemeester van het Limburgse Bree in ongenade na klachten tegen hem. Blijkt nu dat het gerechtelijk onderzoek is afgerond met als beschuldiging corruptie en schriftvervalsing via valse facturatie tussen de gemeente en een drukker.

Het was op 21 augustus natuurlijk groot nieuws bij Het Belang van Limburg. En ook de Tijd besteedde er wat men kan noemen de normale aandacht aan. In het Nieuwsblad deed men het echter op pagina 1 onderaan af met een kort verhaal en hetzelfde in Het Laatste Nieuws waar het verzeild raakte op de pare pagina’s, de minder gelezen linkerkant van krant. Kort en erg bondig dus. Amper iemand buiten Limburg die het opmerkte dus.

In De Morgen en De Standaard echter geen woord over de zaak. Men kan er gif op innemen dat had het een sociaaldemocratisch politicus zoals Tom Meeuws geweest dat De Morgen er dan dagen en dagen had over zitten schrijven met desnoods een pak verzinsels erbij en met de vetst mogelijke koppen. Nu geen woord. Het heet nieuwsmanagement. Alleen dat brengen wat de hoofdredactie politiek bruikbaar acht en de rest doodzwijgen. Hoe belangrijk ook.

Willy Van Damme

Kwaliteitsjournalistiek bij het Nieuwsblad

Gisteren eens goed gelachen met Uw krant. Eerst brengt men het verhaal dat Vlamingen hun Vlaamse meesters niet meer kennen en toont men erboven het werk ‘De nachtwacht’ van de in Leiden geboren en in Amsterdam gestorven Rembrandt van Rijn. Een man die nooit een voet heeft gezet in Vlaanderen of België met dagelijks honderden mensen die naar dit meesterwerk in het Amsterdamse Rijksmuseum komen kijken. Uw krant kent ze dus ook niet. Proficiat.

Nederland is dus Rembrandt en zijn Nachtwacht kwijt, toch als we het Nieuwsblad moeten geloven. Nu nog Vermeer, en waarom niet ook Van Gogh.

En dan was er wat verder in de krant een zoveelste verhaal over Novichok en vader en dochter Sergeï en Julia Skripal. Men toont een foto van een groep soldaten en stelt zomaar op basis van beweringen van de onderzoekers van Bellingcat dat de man rechts die fameuze Aleksander Petrov is die dan dat gif zou hebben aangebracht.

Nou ja, een look-a-like, dat is zeker maar ik zou dan eerder tippen op de twee figuren links onderaan en boven de foto als die gifmenger. En alsof deze foto enig bewijs voor wat dan ook zou zijn. Gedenk ook dat Bellingcat een onderdeel is van de Atlantic Council die vanuit de VS wordt gefinancierd.

En in de zaak van die Skripals is een ding absoluut zeker en dat is dat er nooit het uiterst dodelijke novichok is gebruikt. Anders immers hadden de vier personen waarvan sprake reeds lang dood geweest.

Integendeel de dame, de enige zogenaamd overledene van dit verhaal, bleef nog veel uren leven nadat ze kwistig dat spul op haar had gespoten. Dit terwijl een druppel ervan onmiddellijk zou moeten doden. Mij lijkt dit allemaal eerder een verhaal uit Hallo Hallo en René ’s café.

Willy Van Damme

Brief naar de krant Het Nieuwsblad.

N-VA – Jekyl en Hyde

Toen enkele ijveraars voor de Vlaamse taal en cultuur tijdens de eerste wereldoorlog besloten om, deels uit puur opportunisme, te collaboreren met de toen hondsbrutaal optredende Duitse bezetter werd dit nationalisme beladen met de erfzonde.

Want toen de hielen likken van deze uiterst arrogante Duitse elite betekende nadien het aanvaarden van het Duits fascisme met al zijn eraan verbonden gruwel. De stap was immers zeer klein. De vernieling van Belgische steden als Visé en Dendermonde in 1914 was nu eenmaal van praktisch diezelfde aard als nadien het fascisme van Hitler en zijn adepten.

Hitleradepten

De gevolgen zijn nog steeds volop voelbaar in het milieu van Vlaamse nationalisten en dat zal nog heel lang zo blijven. Het is een erfzonde en daar raakt men normaal niet zomaar vanaf. Het vergt een ijzersterk karakter. Het aantal incidenten rond nazifans in dat milieu van de voorbije dertig jaar toont dat perfect aan. Tegenwoordig gaat er zelfs bijna geen dag voorbij zonder zo’n schandaal. Het is ronduit verontrustend.

Vorige week nog Ines Annemans, voorzitter van het Vlaams Belang Dendermonde die op sociale media via likes openlijk haar liefde voor Adolf Hitler zat de belijden. Ze staat nu voor die partij op de derde plaats als kandidaat voor een zitje in de Dendermondse gemeenteraad. Toen het bekend raakte werd ze wel nog bijna diezelfde minuut uit de partij gezet.

Volgens de lokale lijststrekster en nationaal ondervoorzitter Barbara Pas is er in de partij geen plaats voor Hitleradepten en racisten. Het kwam echter op een ogenblik dat de partij onder de nieuwe jonge leiding poogt dat zeer extremistische en grof racistische verleden van zich af te schudden. Maar wees gerust dat nazivirus zal in die partij blijven woekeren. Die besmetting bezweer je niet met enkele straffe verklaringen.

Barbara Pas, nationaal ondervoorzitster, federaal parlementslid en Dendermonds gemeenteraadslid, trad kordaat op toen de nieuwswebsite Apache haar lokale partijvoorzitter ontmaskerde als een Hitlerfan.

Bart De Wever, de grote baas van  de N-VA en komende uit zo’n gitzwart milieu, besefte dit probleem vrij snel en voluit bij de oprichting van de partij en haar groei naar de macht. Een tweede Vlaams Belang was duidelijk iets waarvoor hij huiverde en hij wou dit N-VA zo zuiver mogelijk en ver weg van die erfzonde. Toch naar buiten toe.

Joden

Zij het dat hij, niet verwonderlijk, nog veel moest leren. Typerend was toen de vorige burgemeester Patrick Janssens (SP.A) zich in 2012 tegenover de joodse gemeenschap verontschuldigde voor het gedrag van de Antwerpse politie en het stadsbestuur die tijdens W.O. II in tegensteling tot in Brussel meegeholpen hadden bij de razzia’s tegen joden.

De Wever zag dat als iets onnodig maar toen in joodse kringen en elders daarop een storm van protest losbrak beseft hij de zware fout. Weg die erfzonde en leve de joodse gemeenschap, toch die welke aanhorig is aan Israël zoals Michaël Freilich van Joods Actueel. Want daar ligt de grootste macht in dit milieu. Joods Actueel van Freilich is sindsdien zowat een partijblad geworden van de N-VA.

Voor De Wever was dit de te volgen weg. Hij nam bijvoorbeeld een zwarte chauffeur in dienst die hij publiek uitspeelde en trok verder ook enkele allochtone politici aan zoals de Turkse Zuhal Demir zelfs al waren die in de verste verte geen Vlaams nationalisten. En dat leek naar de buitenwereld toe te lukken. Niemand die N-VA nog belast zag met die erfzonde. Maar men was fout.

Bart De Wever besefte vrij snel dat hij vriendjes moest worden met bepaalde groepen binnen de Antwerpse Joodse gemeenschap en ging er dan maar kow tow doen. Hier op bezoek bij de Antwerpse clan Belz, chassidische joden die in tegenstelling tot gelijkaardige groepen Israël wel steunen.

Dansende moslims

Want dan kwam Jan Jambon (N-VA), vice-premier en minister van Binnenlandse Zaken, na die terreuraanslagen in o.m. Zaventem luid het verhaal uitschreeuwen over dansende Belgische moslims die een feestje bouwden omwille van die aanslagen. Laster natuurlijk want de enige dansende moslims toen waren die welke actief waren in allerlei dansverenigingen.

En dan was er aan de top vooral Theo Francken, staatssecretaris voor Migratie en Asiel die Donald Trump achterna grossierde in allerlei dubieuze en leugenachtige tweets. Tweets die hij soms dan maar en voorzien van de nodige verontschuldigingen snel verwijderde.

Dit terwijl hij ten tijde van de door Turkije opgezette migratiegolf uit 2016 richting Europa zijn werk deed zoals het hoort. Maar de dubieuze tweets zetten naar buiten toe bij de modale Belg wel de toon. En dat was de bedoeling.

De door de partij opgezette strategie was simpel. Bij de laatste parlementsverkiezingen waren immers veel kiezers van het Vlaams Belang overgelopen naar de N-VA. En dus dacht men dat gezien de grote immigratiegolf toen en de groeiende moslimhaat en racisme actie nodig was. En daarom begon Theo Francken al tweetende met een krachttoer om de racistische kiezers niet te laten wegvloeien richting Vlaams Belang of elders.

En dus speelde men in op de vreemdelingenhaat bij de bevolking en de vrees voor die immigratiestromen richting België. Een in wezen onoplosbaar probleem maar een waarbij allerlei poujadisten, tegenwoordig populisten genoemd, pogen winst te halen door de indruk te geven dat zij dit kunnen oplossen. Onzin natuurlijk, want wie dit oplost kan daarna het fileprobleem aanpakken alsmede het uitroeien van de armoede en de klimaatopwarming.

Een voor politici klassieke techniek natuurlijk om zo aan kiezersbinding en -bedrog te doen. Maar de gevolgen lieten zich snel voelen. Want de N-VA voerde via vooral Francken niet alleen campagne met een racistische ondertoon maar het was ook een partij met veel macht en ook natuurlijk pakken geld. Dit samen met het internationaal succes van vreemdelingenhaat elders in Europa.

Schild en Vrienden

Theo Francken, staatssecretaris verantwoordelijk voor Scheldpartijen tegen iedereen die hem niet aanstaat.

En dan was het niet echt verwonderlijk dat een organisatie als Schild en Vrienden hier in dit klimaat en in de marge van de N-VA tot ontwikkeling kwam. En evenmin wekte het verbazing dat er snel een soort van symbiose ontstond tussen Jong N-VA en Schild en Vrienden. Met voorzitters en secretarissen van lokale afdelingen van Jong N-VA die ook lid waren bij Schild en Vrienden.

Dries Van Langenhove, de leider van de groep, lijkt ook duidelijk zeer ambitieus. Een torenhoge ambitie zelfs. En dan is de keuze van hem en zijn groep om de N-VA te infiltreren en niet het in de marge opererende Vlaams Belang logisch.

Want wie de man bezig zag en de reportage op de VRT (1) bekeek kan alleen maar tot de conclusie komen dat Dries Van Langenhove een meestermanipulator is, uiterst intelligent, goed te woord, genadeloos en heel doortrapt.

De andere leden van zijn club waren vooral kneedbare materie, om te vormen tot een militie die bereid is door het vuur te gaan voor het door de Leider bepaalde doel. En het gebruiken van geweld en criminaliteit waren daarbij zo lijkt het geen enkel probleem.

Ook ging bij de groep alles snel in crescendo met eerst twee wel nog brave maar zo te zien criminele acties met zeer beperkt geweld. Maar de aandachtige toeschouwer kon wel al vermoeden dat dit maar het begin was.

In die zin is de uitzending van Pano over de groep een erg goede zaak die een serieus gevaar voor onze maatschappij ontmaskerde en deels neutraliseerde. Dries Van Langenhove vecht nog wel terug maar maatschappelijk is hij een paria.

Dries Van Langenhove, een nieuwe Führer voor Vlaanderen? Hij ontkent wel enig racisme en stelt tegenwoordig zelfs van moslims te houden. Hij is nog grappig ook.

Al heeft hij nog wel volgelingen natuurlijk maar politiek en ook maatschappelijk zit hij in het verdomhoekje. Het is zoals Filip Dewinter van Vlaams Belang stelde, hij wou als Icarus naar de top vliegen maar dat bleek te snel en veel te hoog gegrepen.

Maar door de reportage van Pano kwamen natuurlijk de relaties tussen Schild en Vrienden en N-VA plots in het openbaar, en dat enkele weken voor de lokale verkiezingen die als een opstapje dienen gezien te worden naar de parlementsverkiezingen van komend jaar. Het kon voor de N-VA op geen slechter ogenblik komen. En dus was er die avond van de televisiereportage van Tim Verheyden duidelijk paniek bij de N-VA.

“We gaan dat opkuisen” tot “Dit is mijn N-VA niet” waren de kreten bij figuren als Bart De Wever en Theo Francken met Zuhal Demir die nog wat straffer klonk. In haar geval logisch want vrouwen en vreemdelingen werden intern bij Schild en Vrienden gezien als minderwaardig, objecten die men kon mishandelen of nog erger. De gaskamer leek wel te lonken.

Maar kijk, de volgende ochtend was de toon bij N-VA al helemaal anders en stelde men “geen heksenjacht” te willen organiseren. Men ging, zo stelde men, geval per geval bekijken. Ook verschoof de kritiek naar diegenen die hier de aard van Schild en Vrienden hadden blootgelegd. Ze werden zelfs als een soort smeerlappen beschreven.

Hoe verzamel je volgens Schild en Vrienden joodse meisjes? Walgelijker kan natuurlijk niet.

Het werd in hun ogen het journaille dat brave mensen ten onrechte aanvalt. Ja, de organisatie en Dries Van Langenhove zijn wel fout maar de leden zijn op een paar uitzonderingen na allen onschuldige lammetjes.

Vrijheid van meningsuiting

Dat Schild en Vrienden in het openbaar een inbraak pleegde in het lokaal van het ABVV en daar een vlag stalen (2)…. ach, wie maalt daar bij de N-VA zo te zien om. Het is toch maar het ABVV. Hetzelfde met die actie aan het Gentse Gravensteen tegen een toch toegestane manifestatie voor een betere opvang in Europa voor migranten. Ook dit was duidelijk geen probleem. Ach dat zijn die ‘linkse agitatoren’. Weg ermee!

En nochtans lijkt dit op inbraak, diefstal, ordeverstoring, bendevorming, geweldpleging, vandalisme en, veel erger, een aanval op de vrije meningsuiting. En dat is toch de hoeksteen waar onze democratie rond draait. In wezen kan een politicus geen erger misdaad begaan dan die tegen de vrijheid van meningsuiting. Wat men van die persoonlijke visie ook mogen denken, men moet ze respecteren.

En al diegenen die de N-VA ondanks die daden op de kieslijst lieten staan zoals met Jan Vanhove in Dendermonde gaven in wezen het bewijs dat dit beknotten van de vrijheid van meningsuiting geen echt probleem is. Want zeker die actie aan het Gravensteen lijkt toch een regelrechte aanval op ons maatschappelijk bestel waar die vrijheid hoort centraal te staan.

Bovendien is dit soort van ontkenningen door leden van Schild en Vrienden dat men niet wist van die extreem racistische en walgelijke uitlatingen erg ongeloofwaardig. Alsof men bij die club van Dries van Langenhove zit en niet weet wat hij en zijn kompanen off-the-record echt zeggen.

 

Geweten is dat Dries Van Langenhove een gewiekst manipulator is maar zijn leden wisten wel beter dan een ‘ik wist van niets’. Daarmee afkomen doet teveel denken aan die andere gelijkaardige bewering uit 1944 en ‘45 van ‘Ich habe es nicht gewusst.’

Uitschelden

Maar uiteindelijk dumpte Theo Francken in zijn Lubbeek Nick Peeters en de Dendermondse N-VA Jan Vanhove, beiden leden van die groep. Waarbij Theo Francken zwaar uithaalde naar wat hij een heksenjacht noemde en op Twitter stellende dat: “Van Ranst’s (3) en andere bloedhonden mogen trots zijn met de scalp van deze jonge Vlaamsgezinde student/historicus.” Een taalgebruik een regeringslid totaal onwaardig.

Dus niet de leden van Schild en Vrienden waren voor de N-VA crapuul maar diegenen die onthulden wat voor gore racistische praat die verkondigden en hoe ondemocratisch dit gezelschap is. Toen hier eerder op deze blog de zaak van Schild en Vrienden ter sprake kwam was het niet de haatpraat van die leden maar de auteur zelf die voor sommige mensen van de lokale N-VA een ‘haatschrijver’ was. De omgekeerde wereld.

Jan Van Hove, links, ernaast derde van links Dylan Vandersnickt, Tomas Roggeman, derde van rechts en Marius Meremans tijdens hun actie met een gratis vat bier ‘Make Dendermonde Great Again’. Dylan Vandersnickt van Schild en Vrienden was nationaal ondervoorzitter van Jong N-VA. Waarheen wil men met de N-VA?

Niet verwonderlijk dus dat ook in Dendermonde men dezelfde tactiek toepaste als Theo Francken en men Jan Vanhove in bescherming nam. Niet hij maar de boze buitenwereld die hem pest zijn de smeerlappen. Zo stelde de Dendermondse N-VA in haar persbericht:

In de nasleep van de commotie rond “Schild en Vrienden” werden ook geruchten verspreid over Jan Van Hove, een van de kandidaten op de N-VA-lijst voor Dendermonde.

Vooral de hardheid van de reacties en de kwetsende facebookberichten van mensen die voor hun eigen partij totaal andere maatstaven gebruiken, hebben hem geschokt. Jan is op dit ogenblik helemaal ondersteboven van de hele heisa en heeft zelf besloten om zich terug te trekken van de lijst. Emotioneel heeft hij het heel moeilijk en hij heeft rust nodig om alles op een rijtje te zetten. Daarnaast wil hij ook zijn familie beschermen.

Onze afdeling heeft met Jan overlegd en heeft besloten om in te gaan op zijn vraag. Wij hebben respect voor zijn beslissing en onze voorzitter, Giel Van Medegael, heeft dan zijn verantwoordelijkheid genomen en zal op de lijst de plaats innemen van Jan Van Hove.

N-VA Dendermonde wenst dat Jan de tijd krijgt om rust te vinden, zijn studies verder te zetten en te werken aan zijn toekomst.’ (4)

Inbraak, vernielingen, geweldpleging en ordeverstoring zijn geen probleem. Het aanvallen van de vrijheid van meningsuiting evenmin. Alleen diegenen die dit aanklagen zijn ‘bloedhonden’ en ‘haatschrijvers’. En dat Jan Vanhove niets wist van die ranzige correspondentie op het internet is weinig geloofwaardig. Zo schreef De Standaard:

Jong N-VA’er Jan Vanhove liet eerder weten dat alle Jong N-VA’ers afstand nemen van Schild & Vrienden. Hij neemt zelf de verantwoordelijkheid op, omdat hij naar eigen zeggen ‘het dichtst bij Dries Van Langenhove’ stond. ‘Ik ben me bewust van de ernst van de feiten, maar heb dit nooit gezien (of misschien niet willen zien). Dit valt niet goed te praten.’ (5)

Of misschien niet willen zien! En hij wist volgens de Standaard zelfs al te melden dat alle Jong N-VA’ers zich van Schild en Vrienden distantiëren. Hij spreekt dus ook voor al de anderen. Hier eerder op deze blog poogde hij de N-VA actie ‘Make Dendermonde Great Again’ (6) voor te stellen als iets los van de N-VA en Schild en Vrienden.

Blijkt nu dat twee van de organisatoren niet alleen lid waren van Jong N-VA maar ook van Schild en Vrienden. De foto met daarbij Vlaams parlementslid en lokaal lijsttrekker Marius Meremans toen men aan Dendermondse scholieren een gratis vat bier cadeau deed – Een pedagogisch project? – is nochtans duidelijk.

De N-VA moet dan ook duidelijk maken waarvoor ze hier staat en mensen die deelnamen aan dat soort acties zoals bij het Gentse ABVV en het Gravensteen radicaal de deur wijzen. Maar of dat zal gebeuren is maar de vraag. Zo te zien niet.

 

Ook ontdekte Knack deze week het verhaal van Carl Deconinck (6), medewerker in het parlement van het Ieperse federaal parlementslid Jan Vercammen. Deze Deconinck was betrokken bij de actie van Schild en Vrienden aan het Gentse Gravensteen en gaf ook bokslessen aan de groep. Maar waarom moest die groep überhaupt bokslessen volgen en pronken met geweren? Als onschuldige lammetjes? Dat is toch gewoon een opstap naar meer geweld? Of niet?

Dat zijn medewerker door deel te nemen aan die actie aan het Gravensteen aldus een aanval deed op de vrijheid van meningsuiting en mogelijks een serie strafbare feiten pleegde was voor Jan Vercammen geen zorg.

Jan Vercammen: “We gaan die brave man toch niet straffen. Bovendien leverde hij voor die actie alleen het spandoek en deed zelf niet mee. Er is trouwens toch ook zoiets als de vrijheid van meningsuiting. Hij is wel misschien een beetje radicaal en moet nog gekneed worden.” Een brave man dus.

Geconfronteerd met de feiten ontkende Deconinck dat hij ooit hatelijke of racistische berichten had geplaatst op de geheime internetfora van de groep. Tot hij tegen Knack moest toegeven ooit het bericht te hebben geplaatste communistische studenten te willen doden. Zo schreef hij: “Jullie krijgen allemaal een plaatsje in mijn helikopter. De eindbestemming is de oceaan.” Een truck geleerd uit de militaire dictatuur in Argentinië.

Hij was dat, stelde hij, wegens een ‘slecht geheugen’ vergeten. “Het is nu niet zo dat ik elke dag mensen die mijn mening niet delen, de dood toewens.” opperde hij nog tegen het weekblad. Misschien dan om de twee dagen?

John Paul Watson

Wel is het duidelijk dat veel leden van de N-VA dit soort discours niet lusten en intern er hierover zeer grote onenigheid is. Getuige de recente uitlatingen vanuit de Gentse N-VA en die van Jan Peumans, nu voorzitter van het Vlaams parlement.

Ook in Dendermonde trouwens waar er op de kieslijst zeer eerbare figuren zijn te vinden. Liggen hier de kiemen voor een nieuwe zoveelste split in het Vlaams nationalisme? Het zou niet mogen verbazen.

Een toppoliticus wiens partij lokaal in alliantie zit met de N-VA: “Toen Stijn Everaert, het Aalsterse lid van Schild en Vrienden, op het internet racistische praat over zwarten plaatste protesteerde ik in een reactie. Tomas Roggeman, nationaal voorzitter Jong N-VA, was er echter snel bij om Everaert tegen mij in bescherming te nemen”. Opmerkelijk is hier dat de Aalsterse N-VA Stijn Everaert wel onmiddellijk op straat gooide. Nog diezelfde dag.

Uiteindelijk zijn voor het ontsporen van de N-VA en vooral de Jong N-VA twee hoofdverantwoordelijken: Partijvoorzitter Bart De Wever en Jong N-VA voorzitter Tomas Roggeman. Zij zitten aan het stuur en zijn dus de eindverantwoordelijken voor die zaak. Zij geven de marsrichting aan.

Nick Peeters op het internet. Geen probleem voor Theo Francken, integendeel het is een fijne jongen.

Maar als Tomas Roggeman zich op Twitter vrolijk maakt over de problemen van een vluchtelingenboot – met veel kinderen aan boord – dan stellen zich inderdaad vragen over de politiek waarheen de N-VA wil: Een democratische of een anti-democratische partij. Zeker ook als we zien dat hij, toch lieveling van de partijtop en voorzitter Jong N-VA, probleemloos ook een tweet van de Britse internetter Paul Joseph Watson retweet.

Deze Watson is de rechterhand van Alex Jones, op het internet een prominent producent van de grootst mogelijke onzin. Hij staat gekend als een extremistisch warhoofd die met Alex Jones rond Infowars.com samenwerkt – hij is er editor at large – en waar men ideeën promootte zoals die van de illuminatie. Daarbij stelt men o.m. dat onze bestuurders in wezen reptielen zijn. Zotter kan men ze op het internet amper vinden.

Zijn snel verwijderde tweet waarin hij zich vrolijk maakte over die in nood verkerende bootvluchtelingen lijkt dan eerder geen vergissing te zijn zoals hij nadien opperde maar deels de basis van zijn denken. En dat soort gedachtengoed kan men ook vinden bij een Dries Van Langenhove. Die zat ook onschuldige kinderen en slachtoffers van hongersnood en geweld zo te zien uit te lachen. En dus stelt zich de vraag: Waarheen wil de N-VA?

Willy Van Damme

1) De reportage die Tim Verheyden maakte voor Pano van de VRT kan hier via deze link bekeken worden. Opgepast, zij is ruw en niet geschikt voor al te gevoelige zielen. https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/09/05/pano-wie-is-schild-vrienden-echt/

2) Newsmonkey,, 2 mei 2018, ‘Extreemrechtse studenten halen vakbondsvlag neer op 1 mei.’. http://newsmonkey.be/article/88385

3) Het betreft hier de aan het UZ van de KUL verbonden Marc Van Ranst, professor virologie. Een autoriteit in zijn vakgebied.

4) Persbericht van N-VA Dendermonde, 12 september 2018. De Dendermondse N-VA schreef zijn naam hier fout. Het moet Jan Vanhove zijn, niet Jan Van Hove. Wat lijkt te tonen dat dit persbericht niet lokaal maar nationaal door de PR-afdeling van de partij is gemaakt. De teneur en professionaliteit ervan doet dit ook zo vermoeden.

5) De Standaard, 6 september 2018, ‘Schild & Vrienden: al drie kandidaten van N-VA-lijst geschrapt’. http://www.standaard.be/cnt/dmf20180906_03709946/

6) De reacties van Jan Vanhove kunnen gelezen worden bij het op deze blog geplaatste stuk: ‘Dendermonds schaaktheater op de Aquarius’, van 17 juni 2018. https://willyvandamme.wordpress.com/2018/06/17/dendermonds-schaaktheater-op-de-aquarius/

7) Knack, 26 september, pagina 18, ‘Medewerker N-VA verzorgde bokscursus voor Schild & Vrienden’, Simon Demeulemeester. https://www.knack.be/nieuws/belgie/medewerker-n-va-verzorgde-bokscursus-voor-schild-vrienden/article-normal-1202981.html?utm_source=Newsletter-25/09/2018&utm_medium=Email&utm_campaign=Newsletter-RNBDAGKN&M_BT=277118925354

Syrië – Nederland Jihadistenvriend

Wat insiders reeds lang vermoeden is de voorbije dagen duidelijk geworden. De Nederlandse regering steunt al jaren met militair materieel de salafistische terreurgroepen in Syrië. Was dat vanaf 2011 voor zover geweten alleen via politieke en diplomatieke steun en via de propaganda van de in wezen regeringsgetrouwe massamedia dan ging dat daarna verder.

Volgens het dagblad Trouw en het televisieprogramma Nieuwsuur gebeurde dit vanaf 2015 immers ook onder meer via de levering van voor die terreurgroepen cruciale communicatieapparatuur en pick-ups.

Waarop zij dan door andere landen van de Westerse alliantie geschonken wapens monteerden en eventueel gebruikten om te folteren gevangenen te vervoeren of hun eigen troepen naar het front te brengen. Een oorlogsmisdaad lijkt het.

Witwasserij Ko Colijn

In totaal ging het volgens die informatie om 25 miljoen euro aan materiaal waaronder eveneens laptops en pakken ander materieel bruikbaar voor een leger. Dit dan bestemd voor 22 groepen waarvan er echter maar twee namen tot heden bekend raakten. Feiten die de regering van Mark Rutte (VVD) niet betwist.

Bert Koenders, De Nederlandse sociaaldemocraat en gewezen minister van Buitenlandse Zaken. De man is een trouwe vazal van Washington die in 2015 hoogstnodig militair materieel moest leveren aan jihadistische terreurgroepen in Syrië.

Dat het dan toch openbaar kwam is deels het werk van onder meer parlementslid Pieter Omtzigt (CDA) en natuurlijk die betrokken journalisten die hier ditmaal alle eer verdienen voor hun degelijk onderzoekswerk. Vraag is nu echter wat de gevolgen zullen zijn voor de Nederlandse regering die al zeker vanaf 2015 die groepen met militair materieel steunde. Men noemde het mooi ‘niet-dodelijke hulp’.

Een ding viel al snel op, en dat is de operatie ‘beperk de schade’ die onmiddellijk in gang schoot. Waarbij de vermeende kwaliteitskrant NRC blijkbaar voorop staat. Zo stelde de krant dat het allemaal zo erg niet was en ook logisch toen in 2015 deze beslissing viel.

Ook is het zenden van dit materiaal naar gewapende groepen in Syrië niet in strijd met de internationale rechtsregels en is die Jabhat al Shamiya (het Front van de Levant) geen salafistische terreurorganisatie. Het zijn in wezen goede jongens zelfs al begaan ze al eens een misdaad. Maar dat doet daar iedereen.

Dit allemaal ondanks de tegengestelde visies van Amnesty International en het Nederlandse openbare ministerie. Merkwaardig toch. Mensen als Ko Colijn sprongen in het verleden wild op die rapporten en visies om de Syrische regering als crimineel aan te duiden.

Nu men bij AI en elders ook de andere kant in beeld brengt is dat voor Colijn & co plots onzin. En op de visie van Rusland en Syrië zitten de Colijns van deze wereld natuurlijk nog minder te wachten dan op die van justitie en AI. Die eersten zijn voor hen nu eenmaal doortrapte smeerlappen.

In zijn column in de NRC stelt Ko Colijn dat het misschien wel fout was maar in wezen kon voor hem alles toch door de beugel. De internationale rechtsorde kan wat hem betreft op de schop. Hier krijgt hij het ereteken van Officier in de Orde van Oranje Nassau.

Internationaal recht

Zo schreef de Russofobe NRC op 14 september 2018 ‘Jabhat al Shamiya wordt over het algemeen beschouwd als een gematigde islamitische groep’. (1) En voor Ko Colijn van het regeringsinstituut Clingendael, schrijvend in een opiniestuk in diezelfde NRC (2) is er in wezen zelfs helemaal niets fouts aan de hele zaak. De bewering dat men zo het internationaal recht heeft geschonden noemt hij ‘nogal buitenaards’.

“Maar dat je je niet zou mogen mengen in de interne aangelegenheden van een andere (soevereine) staat schiet door. Dat zou tirannen als Assad en Maduro (3) in deze wereld te veel ruimte geven …… maar op een orthodox advies van ‘het mag niet’ zit geen diplomaat te wachten ..…… Überhaupt wordt het voeren van buitenlandse politiek wel erg moeilijk als het ‘volkenrechtelijk verbod op non-interventie’ (Nollkaemper) (4) te letterlijk wordt genomen.”

Het internationaal recht is nochtans duidelijk: De grenzen van een soevereine staat zijn onschendbaar en dient men te eerbiedigen. En het steunen van een gewapende rebellie in een andere staat is onder internationaal recht een casus belli voor een oorlog tegen de agressor door de hier aangevallen partij. Syrië kan dus onder het internationaal recht legaal de hulp inroepen van bondgenoten – hier Rusland –  en eventueel als represaille zelfs Nederland kapot laten bombarderen.

Front met al Qaeda

Wat mensen als Colijn hier eveneens vergeten is natuurlijk dat dit Front van de Levant niet alleen een stel criminelen zijn die op zeer grote schaal moorden, stelen, folteren, ontvoeren en verkrachten maar ook samenwerken met andere salafistische terreurgroepen waaronder bij tijden al Qaeda. Ko Colijn schrijft in wezen dus dat steun aan al Qaeda door de beugel kan.

Pieter Omtzigt, lid voor CDA van de Tweede Kamer, was een van de weinigen in de Nederlandse politiek die zich vastbeet in deze zaak. Hij zorgde er mede voor dat dit schandaal zo aan het licht kwam.

Bovendien verzwijgen mensen als Colijn en Nikolaos van Dam, de spin in dit web, verder dat al wie goederen van welke aard ook naar de Syrische provincie Idlib uitvoert eveneens zorgt voor het financieren van al Qaeda via de door deze terroristen geïnde invoerrechten.

Men steunt al Qaeda dus niet alleen indirect via de allianties van die groepen maar ook via het betalen van belastingen in natura – Al Qaeda gebruikt nu eenmaal geen Visa – aan de grens met Idlib of onderweg bij een van de tientallen controleposten.

En dus is er de vraag: Hoeveel van die door Nederland geleverde pick-ups en ander materiaal werden door al Qaeda (hier officieel Hayat Tahrir al Sham) als taks in beslag genomen? Het is een vraag die men zeker in de Tweede Kamer zal dienen te stellen. Als men het durft natuurlijk.

Leuk is zeker natuurlijk, en dat kwam tot heden in de Nederlandse media voor zover geweten niet echt aan bod, dat men naast het Front van de Levant ook de Sultan Murad Brigade op dezelfde wijze steunde. Die huurlingen vechten aan de Turkse grens in Syrië op vraag van en met steun van het Turkse leger een oorlog uit tegen de Koerdische YPG/PKK.

Een YPG/PKK die volop de steun geniet van de Nederlandse regering en waarvoor men meer dan twee jaar lang de nu teruggetrokken F 16’s ter beschikking stelde. Een hulp die op het zelfde ogenblik kwam als het sturen van allerlei legermateriaal naar de Sultan Murad Brigade.

Of hoe Nederland gelijktijdig twee met elkaar oorlog voerende partijen bewapende. En dat heet dan buitenlands beleid. Trouwens ook delen van het Front van de Levant vechten met Turkije tegen de YPG/PKK. Met de lonen die hier zoals bij de Sultan Murad Brigade eveneens komen van de Turkse schatkist.

De Nederlandse geheime oorlog

Ook dit is een zaak die door de Tweede Kamer in Den Haag dient besproken. Het is naast zwaar crimineel gedrag ook geknoei van de bovenste plank. En toen enkele parlementsleden zoals Pieter Omtzigt (5) steeds meer kritische vragen begonnen te stellen riep de regering plots het staatsgeheim in.

Het parlement mocht niet weten wie wat voor materiaal had gekregen. En als er dan een onderzoeksrapport klaar is roept men ook dit uit tot staatsgeheim. Het parlement, toch het allerhoogste gezag in wat men een democratie noemt, werd zijn inzagerecht afgenomen. Nederland voert oorlog, maar dit parlement mag niets weten. Democratie? Kom nou.

Premier Mark Rutte (VVD) wou kost wat kost verhinderen dat het parlement op de hoogte zou geraken van zijn onverklaarde oorlog tegen Syrië en riep gans de zaak dan maar uit tot staatsgeheim. .

Tot de maandag nadien Nieuwsuur en Trouw met het verhaal kwamen en dit staatsgeheim deels in het openbaar gooiden. Het toont de ondemocratische natuur van de regering van Mark Rutte en de partijen die dit op zijn minst wangedrag steunen. Het is de totale minachting van het parlement en zo de bevolking die dit parlement stemde.

Politieke linkerzijde

Opvallend natuurlijk is de houding van wat men traditioneel de politieke linkerzijde noemt. Zo werd de beslissing om salafistische terreurgroepen aan materiaal te helpen genomen door minister van Buitenlandse Zaken Bert Koenders, lid van de sociaal-democratische PVDA.

Tweede Kamerlid Attje Kuiken (PVDA) stelde het op 12 september in NRC zo:

“De Syrische leider Assad was zijn eigen bevolking aan het uitmoorden….. als je geconfronteerd wordt met het Kwaad dan moet je zulke beslissingen nemen.” (6)

Kamerlid Bram van Ojik (GroenLinks) ging nog een stuk verder en stelde het in diezelfde NRC zo (7):

Het is duidelijk dat Assad als winnaar uit de strijd is gekomen, maar dat is geen reden om met de steun stil te zitten… De gematigde rebellen verdienen onze steun – juist nu.”

De gematigde rebellen dus. Ook Jesse Klaver, de ster van GroenLinks, klonk gelijkaardig in het televisieprogramma Buitenhof. Dit terwijl praktisch iedereen die dit dossier volgt nu toegeeft dat zoiets als ‘gematigde’ rebellen er niet bestaan en in wezen ook nooit bestonden.

Termen als het Vrij Syrische Leger zijn zoals die andere slogan van de Arabische Lente creaties van Britse en Amerikaanse pr-bureaus die zo de oorlog aan het publiek als iets lovenswaardig moesten verkopen. GroenLinks doet hieraan mee. Of hoe wat heet politiek links te zijn in wezen ook zeer asociaal en zelfs crimineel kan zijn. Voluit oorlogen steunen is geen probleem. Ook na Libië, Irak en Afghanistan. Wat een politiek niveau!

Nikolaos van Dam

Natuurlijk staat in dit schandaal de persoon van Arabist Nikolaos van Dam centraal. Deze oud-ambassadeur in o.m. Irak en Egypte was in die periode de zogenaamde speciale Nederlandse gezant voor Syrië en de man die op het veld richting gaf aan het beleid. Hij kende de kleinste details van de zaak en jihadistische terreurgroepen hadden het in Nieuwsuur over ‘hun vriend’. Zou dat voor van Dam een eretitel zijn?

Nikolaos van Dam, de jihadistenvriend en Syriëstrijder op jaren en met pak en das. De man die vorm gaf aan het Nederlandse steunprogramma voor Syrische jihadisten. Zijn bijdrage aan de vernieling van het land waar hij zegt veel van te houden.

Voor Van Dam is het Front van de Levant helemaal geen salafistische terreurbeweging zoals onder meer het Nederlandse gerecht stelt. De groep ondertekende in de Saoedische hoofdstad Riyad ooit een verklaring stellende dat ze streefden naar een democratie en dat was voor van Dam voldoende om hen als gematigd te zien en massaal militair materieel te geven. Een geschenkje van de Nederlandse vrienden.

Neen, dat is geen salafistische terreurgroep want, opperde hij ook op Buitenhof van de NOS televisie, Charles Lister stelt dat dit gematigden zijn. Charles Lister is de man die jarenlang vanuit Qatar, wapenleverancier aan al Qaeda & co, via het door Qatar gefinancierde Brookings Doha Center de oorlog tegen Syrië becommentarieerde. En op BNR Nieuwsradio maakte Van Dam gelijkaardige verklaringen. (8)

Als bron een Qatarese broodschrijver gebruiken om te beweren dat het Front van de Levant een gematigde groep is kan dus wel  tellen. Maar bronnenkritiek kent Nikolaos van Dam zoals bleek uit zijn hier besproken boek ‘Destroying a nation’, (9) helemaal niet.

Feiten over de ware relatie van Israël, Nederland, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en de VS met die salafistische terreurgroepen van ISIS tot Ahrar al Sham en al Qaeda zal je er niet in vinden. Ondanks de berg aan bewijzen voor die stelling. En zoals uit zijn parcours duidelijk blijkt moet hij hierover heel veel weten.

En dat ze al eens samenwerkten met andere terreurgroepen in dat gebied was voor van Dam eveneens geen probleem. Ze zitten daar ook zo dicht bij elkaar dat het in zijn visie bijna niet anders kan dan dat ze wel eens samenwerken. En dat is blijkbaar geen enkel bezwaar voor onze diplomaat.

Een ander argument voor hem was dat ze vochten tegen ISIS. Nou, ze vochten tegen ISIS! Jarenlang hebben ze echter ook militair samengewerkt met ISIS toen zich dat nog al Qaeda in Irak noemde. En strijden tegen de huidige Syrische tak van al Qaeda? Hoogstens zoals in het geval eerder met ISIS betreft het in essentie vechten om de buit.

Zichzelf beschuldigen

Voor wie goed naar Van Dam luistert en zijn laatste boek las stelt hij zich in wezen echter zelf in beschuldiging als zijnde medeplichtig aan de vernieling van Syrië en de massamoord daar.

Hij was gezien zijn expertise de man die het Nederlandse beleid rond Syrië toen vorm gaf en zorgde dat die moordbendes als het Front van de Levant en de Sultan Murad Brigade militair materieel kregen om zo de oorlog verder te zetten. In zijn boek stelt hij dat het Westen die jihadisten met hun maximalistische eisen – Assad moet weg en liefst dood – bleef steunen maar hen jarenlang onvoldoende hulp gaf om de oorlog te winnen.

De vlaggen van terreurgroep Ahrar al Sham (links), het zogenaamde Vrije Syrische Leger (midden) en al Qaeda (rechts) broederlijk naast elkaar. Zoek de gematigde jihadisten.

Het is als gevolg hiervan, stelt hij in zijn boek, dat de oorlog bleef duren en een politieke oplossing nergens raakte. Met als resultaat honderdduizenden doden en grote delen van het land vernield en geplunderd. Wat natuurlijk helemaal de bedoeling was. Irak verwoest, Libië verwoest, Afghanistan verwoest, Syrië verwoest, het schiet al aardig op.

Nikolaos van Dam is echter, zoals nu is gebleken, hiervoor als uitvoerder deels zelf medeverantwoordelijk. De vraag is dan ook of Nikolaos van Dam hier schuldig is aan zware misdaden gaande van medeplichtigheid aan genocide tot oorlogsmisdaden en terreur. Zwaarder kan niet.

Wel is het toch merkwaardig te noemen dat de Nederlandse massamedia al meer dan 7 jaar de waarheid over de oorlog tegen Syrië verbergen. Geen woord over het ware karakter van deze oorlog. En nu plots de openbaring. Goed maar het is merkwaardig.

Neem de Nederlandse jezuïet Frans van der Lugt die jarenlang vanuit Syrië ageerde tegen die steun van zijn vaderland aan die jihadisten. Het dagblad Trouw zweeg hem dood. Tot hij in de stad Homs in 2014 kort voor de bevrijding ervan door een jihadist werd vermoord. Dan plots klonk het een en al rouw bij die krant. Waarbij men echter – je moet maar durven – de schuld nog poogde te steken op de regering. (10)

En wat nu met de Nederlandse regering? Ach, er is het Vlaamse gezegde: Ze dronken een glas, pisten een plas en alles bleef als het was. Nederland is gewoon een vazalstaat van de VS en haar salafistische bondgenoten. En dus loopt men op het Binnenhof netjes in de pas van Washington. Al Qaeda of niet, het doet er niet toe, zolang het Witte Huis maar tevreden is. Nederland gidsland? Wat een grap.

En de Belgische kranten? Veel bladvulling als naar gewoonte maar over deze bij de noorderburen toch wel belangrijke zaak behoudens een kort bericht in de Gazet van Antwerpen niets. Wel korte berichten op de websites van o.m. De Morgen en De Standaard, meer niet.

En elders in Nederland? Recent stopte de Nederlandse regering nu ook met de financiële steun aan de Witte Helmen. De door de Britse regering opgerichte propaganda-afdeling van het Syrische salafisme. Assad heeft de oorlog gewonnen dus kunnen we maar beter stoppen met die zaak is de stelling van Den Haag.

Ook blijft IKV/Pax Christi, die zichzelf een vredesbeweging noemt, verder volharden in het maken van propaganda voor die Syrische terreurgroepen. Zo maakt deze organisatie nog steeds reclame om geld te geven aan het Syrische zogenaamde schoolproject Kesh Malek (11) dat actief is in het jihadistengebied rond de provincie Idlib. Ze geeft volgens haar website in enkele door haar beheerde scholen aan jongens en meisjes apart lessen gebaseerd op een salafistisch curriculum.

Willy Van Damme

1) ‘Kamer wordt vertrouwelijk geïnformeerd over hulp rebellen Syrië’, NRC 14 september 2018

2) ‘Steun jihadisten? Fout maar overdrijf niet’, NRC 13 september 2018. Dat ze een stuk met een andere opinie over deze affaire bij NRC niet plaatsten wekt natuurlijk voor wie de krant kent geen enkele verbazing. Modder gooien naar Rusland is er bij de krant een dagelijkse vaste traditie.

3) Door ook de Venezolaanse president Maduro terloops te vermelden ontstaat de indruk dat hij en enkele andere westerse vuilspuiters al een nieuwe zoveelste oorlog aan het voorbereiden zijn, die tegen Venezuela.

Maar wat moet men volgens Colijn dan doen met bevriende dictators zoals de familie al Saoed? Bommen gooien? En wat met de VS die Irak vernielde en er bij haar invasie en bezetting massaal mensen ombrachten? Bommen gooien? Maar ja, dat zijn vrienden. Daarover zal je figuren als Ko Colijn dus niet horen piepen.

4) Het betreft professor jurist André Nollkaemper die na de commissie Willebrord Davids over de wandaden rond de invasie van Irak in 2003 werd aangesteld. Die stelde met akkoord van het parlement dat men in de toekomst bij buitenlandse interventies Nollkaemper als Extern Volkenrechtelijk Adviseur voor Buitenlandse Zaken zou raadplegen. Deze noemde de zaak in Nieuwsuur een schending van het internationaal recht en dus crimineel gedrag. Hem raadplegen hoefde helemaal niet stelde Colijn.

5) Toen Omtzigt kritische opmerkingen begon te maken over de Nederlandse houding rond het neerhalen boven Oekraïne van het Maleisische vliegtuig van vlucht MH17 was het opnieuw de NRC die een karaktermoord poogde te plegen op deze bijna enige kritische parlementaire stem in dit dossier. Geen toeval natuurlijk.

6) ‘In 2015 leek het politiek nog zo’n goed idee…’, NRC 12 september 2018

7) ‘Nederland steunde terreurbeweging in Syrië’, NRC 11 september 2018.

8) ‘Organisaties waar wij contact mee hadden waren niet jihadistisch’, BNR Nieuwsradio, 13 september 2018. https://www.bnr.nl/nieuws/internationaal/10354191/organisaties-waar-wij-contact-mee-hadden-niet-jihadistisch

Hier stelt men: ‘Nederlandse politici zijn volgens Van Dam medeverantwoordelijk voor de ‘enorme ellende’ die is aangericht in Syrië. ‘Politici die hebben willen interveniëren en met allerlei stellingen kwamen waarop ze niet konden terugkomen, dragen een zekere medeverantwoordelijkheid voor de enorme ellende die daar is aangericht.’. Maar diegene die dit beleid op het veld realiseerde zoals van Dam is dan uiteraard eveneens schuldig.

9) Destroying a Nation, Nikolaos van Dam, I.B. Taurus, 2017, 242 pagina’s. Hier op 12 augustus besproken in het artikel ‘boeken over Syrië’.

10) ‘Patermoord’, Trouw, 8 april 2014, Sylvain Ephimemco.  https://www.trouw.nl/home/patermoord~a55b9397/

Zo schreef de krant:

‘Van der Lugt was vooral hinderlijk voor het regime van president Assad. Hij getuigde via video’s en Skype-verbindingen van de wreedheid van zijn leger dat de stad omsingelt en inwoners laat verhongeren. Hij bleef maar hameren en hopen op bemoeienis van ‘de wereld’, die ‘niet kan blijven toekijken’. Waarom zouden de djihadisten die het lot van de pater deelden en ook gras moeten eten, hem executeren?’

Frans van der Lugt werd op 7 april 2014 in de stad Homs Vermoord. Daar waar hij onder het juk van deze terreurgroepen koppig was blijven wonen. Hij is er begraven

11) https://globalyouthrising.org/2016/04/15/friday-spotlight-paxthe-activist-hive/. Kesh Malek heeft een website: https://www.keshmalek.org/.

Ze werkt vanuit Atareb, een door al Qaeda gecontroleerde stad gelegen in het westen van de provincie Aleppo. Of hoe onze bisschoppen – Pax Christi werkt onder hun toezicht – samenwerken met deze salafistische terreurgroep.

Hocus Pocus bij het Pentagon

Eergisteren herdacht men ook in België de aanslagen van 11 september 2001 in de VS. Met daarbij onder meer een aanslag met een Boeing 757-200 op het Pentagon. Dat zou op grondhoogte ingevlogen zijn in dit vijfhoekige gebouw. Een merkwaardig verhaal. Hoe immers kan men zomaar honderden meters op grondhoogte vliegen in een bevolkt gebied met massa’s lantaarnpalen en verkeersignalisatie?

Een mastodont verdwijnt

Maar er is natuurlijk meer. Op geen enkele foto of video zijn er resten te zien van wat kan lijken op een Boeing 757-200. En dat is toch wel heel raar. Kan een Boeing van dit type bij impact zomaar bijna geheel verdampen of opbranden? Heeft er een of andere tovenaar dit met hocus pocus laten verdwijnen? Het werk van de fameuze legendarische Merlijn?

Het vuur van het Pentagon is nog niet geheel geblust en toch zie je nergens een spoor van die Boeing 757-200. Op andere foto’s merk je dan weer dat de straatverlichting nog intact is.

En dan moet dat toch wel een huzarenstukje van jewelste geweest zijn. Een Boeing 757-200 weegt immers 115 ton, is 13,56 meter hoog, 47 meter lang en bezit een vleugeloppervlakte van 181,25 m² met een spanwijdte van 38,05 meter. Een mastodont om U tegen te zeggen dus. Het kan dan ook tot 234 passagiers vervoeren.

En dan zijn er de twee motoren van Rolls Royce, type REB211, 535 series. En ook dit zijn reuzen. Een motor weegt namelijk 3,7 ton, heeft een diameter van 1,88 meter en een lengte van 5,03 meter. En de 757-200 die in het Pentagon dan zou ingevlogen zijn heeft er zo twee. En dan zijn er nog de drie sets van wielen. In totaal gaat het hierover vier maal drie wielen, twaalf dus. En ook dit zijn geen lilliputtertjes.

Maar waar zijn dan die twee enorme vleugels gebleven? En waar zijn die erg grote 12 wielen? En die gigantische motoren? Er zijn daar bovendien toen aan het Pentagon door massa’s mensen foto’s genomen en op geen enkele ervan die gekend is zie je een spoor van dit vliegtuig, zijn twee vleugels, zijn twee motoren en zijn 12 uit de kluiten gewassen wielen.

Een Boeing 757-200 weegt 115 ton en die tonnen verdwenen volgens het officieel verhaal bij impact praktisch geheel. Straffe toeren, dat is zeker.

Geen enkel beeld

En alhoewel dit gebied toen al vol camera’s moet gestaan hebben is er geen enkele foto gekend waarop te zien is hoe dit vliegtuig zich door het Pentagon boort. Pas weken later en na veel protesten en aandringen gaf het Amerikaans ministerie van Defensie een minuscuul klein videootje van enkele seconden vrij waarop men ziet hoe iets, onduidelijk wat maar zeker geen kolos als een Boeing 575, tegen het Pentagon aanvliegt.

Dat de massamedia dit nepverhaal over die Boeing 757-200 nog steeds voor waar aannemen en tot heden nooit verder keken dan wat het officiële persbericht toen stelde zegt natuurlijk alles over de massamedia. Die zouden desnoods voor waar aannemen dat er marsmannetjes in het Pentagon zitten. Wat er die 11de september 2001 juist gebeurde weten wij niet, zeker is echter dat het officiële verhaal te zot is om waar te zijn.

De Rolls Royce REB211, 535 series weegt 3,7 ton maar van die twee motoren is achteraf aan het Pentagon geen enkel spoor te bekennen. Heeft iemand ze ultrasnel meegenomen en als oud ijzer verkocht?

En wie mij een niet-getrukeerde foto met bij het Pentagon die motoren, wielen of die vleugels van die tegen het dat gebouw gevlogen Boeing 757-200 kan bezorgen krijgt een bak Vicaris trippel bij mij thuis ten geschenke. Maar ik ben er vrij gerust in. Ik ledig hem zelf, desnoods met enkele vrienden.

Willy Van Damme