De F35 – Pleegde de Deense militaire veiligheidsdienst landverraad?

In Denemarken zijn dankzij een klokkenluider de voorbije weken enkele documenten via de DR, de Deense publieke omroep, openbaar geraakt die nog maar eens tonen hoe totaal onbetrouwbaar onze geheime diensten in Europa zijn. Voor het uitbouwen van een eigen nationaal en Europees beleid zijn die niet alleen totaal ongeschikt maar ook zelfs gewoon gevaarlijk.

Zo bleek recent dat de Deense militaire veiligheidsdienst Forsvarets Efterretningstjeneste (FE) in de praktijk jarenlang gewoon een aanhangwagen was van de Amerikaanse veiligheidsdiensten en vooral van de NSA. Het leidde tot het ontslag van onder meer Lars Findsen, chef van de FE.

Het rapport was het werk van de in 2014 opgerichte onafhankelijke toezichthouder voor de veiligheidsdiensten de Tilsynet med Efterretningstjenesterne (TET). Deze is te vergelijken met ons Comité I dat bij ons een onderdeel is van het parlement. Het rapporteert jaarlijks aan het parlement over de veiligheidsdiensten en heeft politionele bevoegdheid.

Druk op regering

De onbetrouwbaarheid van de veiligheidsdiensten is een kwaal die we overal zien zoals ook in België met onze Staatsveiligheid die via haar bevriende media de voorbije jaren herhaaldelijk het handels- en buitenlandbeleid van onze regering saboteerde.

Zoals het onderdruk zetten van overheidsbedrijven en de overheid als ze op handelsmissie naar China wil gaan of er met bedrijven akkoorden mee wil sluiten. Een advies welke normaal binnenskamers wordt geuit en daar blijft staat dan de volgende dag fiks aangedikt op de voorpagina’s van de kranten. Zo die overheid onder druk zettend omdat ze niet wil luisteren naar hun ‘advies’.

Het hoofdkwartier van de Deense militaire inlichtingendienst FE in Sandergard, een oud fort. Deze FE bleek toe te laten dat de Amerikaanse NSA via haar datacentrum niet alleen de eigen Deense regering mocht bespieden maar ook de buurlanden waarbij mogelijks België.

In Augustus dit jaar brak er in Denemarken binnen de regering en de veiligheidsdiensten een groot schandaal uit toen bleek dat de FE via haar afluisternetwerk in Sandergard toeliet dat de NSA, de Amerikaanse Nationale Veiligheidsdienst, mee kon afluisteren.

Deze is gekend van het wereldwijde en allesomvattende afluisterprogramma dat uitlekte via klokkenluider Edward Snowden. Daarbij luisterde die NSA mee naar al de Deense telecommunicatie, niet alleen de Deense maar ook op het internationaal dataverkeer die het land passeert, en daar zit ook Russisch bij. Zo geraakte de NSA volgens die klokkenluider zelfs zo in het Franse netwerk en vermoedelijk ook het Belgische.

De aankoop van de F-35

En daarbij ging men niet op zoek naar Chinese of Russische spionnen maar in Denemarken zelf en bij de buurlanden. De periode waarover de TET rapporteerde betreft die van 2014 tot 2016 en dat is belangrijk.

Het is toen dat de Deense regering moest beslissen welk gevechtsvliegtuig men ging aankopen, de Zweedse Gripen, de Europese Eurofighter of de F-35 van het Amerikaans bedrijf Lockeed Martin. Ook België moest die keuze op dat ogenblik maken.

En al dra bleek dat de Gripen en Eurofighter kansloos waren. De doelwitten van de NSA waren immers onder meer het Deense ministerie van Buitenlandse Zaken en Financiën en Terma, een lokale firma die gespecialiseerd is in militaire hard- en software en later na de sluiting van het contract aan de F-35 mag toeleveren. Ook luisterde men in het buitenland personen, bedrijven en overheden af.

Het Amerikaanse jachtvliegtuig de F-35 van Lockeed Martin. Werd de aankoop ervan door enkele Europese landen waaronder België gerealiseerd dankzij Amerikaanse spionage, criminele praktijken dus. Ook in België was er veel herrie over. Men lokte toenmalig SPA-voorzitter John Crombez hiervoor zelfs in een val door hem vanuit de N-VA vervalste documenten te bezorgen. John Crombez lag in dit dossier immers dwars en men schakelde hem zo in dit debat uit.

Opvallend is dat de NSA, met steun van de FE, op zoek ging naar de private telefoonnummers en mailadressen van bij die aankoop betrokken mensen bij Terma en die beide ministeries.

Ze deed dat met een systeem genaamd Xkeyscore dat er in slaagt om in die ontelbare data die elementen er uit te pikken die men bruikbaar acht. Wat doet vermoeden dat men die mensen of persoonlijk wou contacteren en eventueel ook info zocht over hun privaat leven. Waarom? Afpersing? Omkoping?

Het betrof hier dus geen spionage tegen een vreemde mogendheid, een terreurnetwerk of welke buitenlandse politieke beïnvloeding ook. Neen, het lijkt hier gewoon industriële spionage om te zorgen dat niet een Zweedse of Europese concurrent die vliegtuigen kon leveren maar het Amerikaanse Lockeed Martin. Waarbij men dus ook de regering en een van de Deense topbedrijven in de gaten hield.

Wiens loyauteit?

Wat eventueel schade toebracht aan Denemarken, de Europese luchtvaartindustrie en de keuze voor de F-35 zowel in Denemarken als elders in Europa vermoedelijk deed overslaan in de richting van het Amerikaans jachtvliegtuig. Alhoewel de VS natuurlijk ook andere middeltjes heeft om een tegenspartelende bondgenoot in de pas te doen lopen. En over die middeltjes zal je zelden of nooit iets horen.

In wezen toont dit verhaal nog maar eens de grenzeloze arrogantie van de VS aan. Wie dacht dat de NSA na de onthullingen hun vroegere medewerker Edward Snowden zich koest zou houden en de wet respecteren is wel uiterst naïef.

Hetzelfde voor de veiligheidsdiensten van de Europese partners zoals de Nederlandse AIVD, de Belgische Staatsveiligheid of de Duitse Bundesnachtrichtendienst BND, de buitenlandse spionagedienst van Berlijn.

Lars Findsen, hoofd van de Deense militaire spionagedienst FE, werd in augustus 2020 door de minister van Defensie ontslagen. Achter de schermen hielp hij de Amerikaanse NSA mee het dossier voor de aankoop van het jachtvliegtuig F-35 bepalen.

Deze laatste spioneerde zoals bleek zelfs tegen het eigen Europese Airbus, een bedrijvengroep die nochtans de spits vormt van het eigen Europees industrieel- en veiligheidsbeleid. Wiens geheimen de BND dus gewoon doorspeelde naar Washington? En men kan er gif op nemen dat de NSA dit dan doorspeelde naar Boeing, Lockeed Martin en de andere rivalen in de VS.

De vrienden bij de NSA

De EU is trouwens in een zwaar juridisch gevecht gewikkeld tussen Boeing en Airbus betreffende wederzijdse overheidssubsidies. En toen bleek dat de Britten samen met de NSA ingebroken hadden in het kabelnetwerk van het Belgische telecombedrijf Proximus poogde men via de media dit zelfs op de Chinezen te steken.

Trouwens het intern telefoonnetwerk van de EU in het Berlaymontgebouw waar de Europese lidstaten hun delegaties hebben bleek geïnstalleerd te zijn door een Israëlische firma die goede relaties heeft met de Mossad, de Israëlische spionagedienst. Geen probleem Benjamin Netanyahu luistert mee.

De conclusie is dan ook dat onze regeringen hun eigen spionagediensten niet kunnen vertrouwen en best uitzuiveren van alle ongewenste buitenlandse connecties, lees Amerikaanse, Israëlische en Britse.

Diezelfde NSA die samen met de Britse afluisterdienst GCHQ had ingebroken bij Proximus. De hoofden van die westerse veiligheidsdiensten zijn in wezen een vriendenclubje die elkaar vermoedelijk bij de voornaam aanspreken en op regelmatige wijze ontmoeten om te overleggen.

Generaal Eddy Testelmans, gewezen hoofd van de Belgische militaire veiligheidsdienst AIVD, had het toen het schandaal rond Edward Snowden in 2013 uitbrak in een gesprek met MO Magazine over zijn goede relatie met de NSA. Kregen die van de AIVD ook hier dan carte blanche misschien?

Zo stelde Testelmans in dat enkele dagen na de onthullingen van Snowden gepubliceerd gesprek: “Bovendien hebben we met hen (de NSA, nvdr.) een zeer goede relatie, open en professioneel, in de twee richtingen. Dit bewijst trouwens dat in het domein van de cyberveiligheid de multinationale samenwerking van enorm belang is”. En neen, dit is geen Belgenmop.

Liegen en bedriegen

Toen midden augustus van dit jaar het schandaal in Denemarken met de FE uitbrak werd de chef van de FE Lars Findsen wegens het mogelijks overtreden van de wet en het achterhouden van gegevens en liegen tegen de controleurs van de TET door minister van Defensie Trinse Bramsen (sociaal-democratie) ontslagen in afwachting van verder onderzoek.

Dit dan samen met drie andere toplui van de dienst. Met andere woorden: loyauteit tegenover de VS gaat boven die van gehoorzaamheid aan de Deense wetten en de overheid. Landverraad?

De Deense minister van Defensie Trine Bramsen (sociaaldemocraat) ontsloeg de chef van de FE samen met drie andere toplui. Bleek dat zij gelogen hadden in het onderzoek naar de praktijken van de FE, dit saboteerden en toelieten dat de Amerikaanse NSA de communicatie afluisterden van de eigen regering en het techbedrijf Terma. Dit in het kader van de aankoop van het jachtvliegtuig de F-35. Het rapport van de klokkenluider over de FE en de NSA dateert van 2015, dus van voor de Deense aankoop van de F-35.

Het verhaal doet herinneringen oproepen aan het mogelijks grootste politieke schandaal ooit in de moderne geschiedenis van België ten tijde van wat men de ‘jaren van lood’ noemde met de aanslagen van de Bende van Nijvel en die van de CCC, de Cellules Communistes Combattantes, een groep die mogelijks gemanipuleerd werd door de VS.

Toen het spoor voor die aanslagen en moordpartijen richting een stay behind netwerk (2) leidde – een ultra geheime groep die vanuit het leger en de Britse en Amerikaanse veiligheidsdiensten werd aangestuurd en in meerdere Europese landen uiterst moorddadige aanslagen pleegde – weigerde de AIVD de namen van de leden aan het parlement te geven. Ondanks herhaald aandringen. Londen en Washington hadden ze wel.

In haar persbericht over de zaak stelde de Deense TET dat de bevolking over deze zaak een zo grootst mogelijke transparantie moest krijgen. Om echter wat verder dan weer te schrijven dat de Denen gezien het gevoelige van deze materie nooit de echte waarheid zullen te weten komen.

Het is dan ook twijfelachtig dat een van de vier op mogelijks criminele feiten betrapte officieren ooit voor de rechter verantwoording zullen moeten afleggen. License to Kill stelde James Bond. Er is een term voor: straffeloosheid of het einde van de rechtstaat. En als te verwachten was er hiervoor in onze Belgische media geen aandacht. Die waren vermoedelijk nog aan het zoeken naar Chinese en Russische spionnen.

Willy Van Damme

1) DR, 15 november 2020, Niels Fastrup, Lisbeth Quass, Henrik Moltke en Lasse Lindegaard, ‘Hemmelige rapporter: USA spionerede mod danske ministerier og forsvarsindustri.’ Hemmelige rapporter: USA spionerede mod danske ministerier og forsvarsindustri | Indland | DR. Ook: DR, 16 november 2020,

‘Kilder: NSA snagede i det danske milliardindkøb af kampfly’.  Kilder: NSA snagede i det danske milliardindkøb af kampfly | Indland | DR.

2) Deze netwerken werden onder impuls van de Britten opgericht na het einde van de tweede wereldoorlog. Zij waren ultrageheim en zelfs de nationale regeringen wisten van niets. Het idee was dat zij bij een nieuwe bezetting spionage- en sabotageacties zouden verrichten voor de Britten en de VS. In hoeverre ze nog bestaan is onduidelijk. Het vermoeden is van wel.

RCEP een overwinning voor het Verre Oosten

Tot eind de jaren tachtig was Vietnam voor het Westen het land van het kwaad, de vijand van de vrijheid, de mensenrechten en noem maar op. Men kende het voornamelijk omwille van zijn bootvluchtelingen en de bezetting van Laos en Cambodja, kortom een gevaar voor de wereldvrede dus. Ach.

Daar echter in datzelfde Vietnam werd zondag namens praktisch alle landen van Zuid-Oost-Azië, Mongolië, Taiwan en Noord-Korea uitgezonderd, het akkoord tussen 15 Oost-Aziatische landen over het Regional Comprehensive Economic Partnership ofte het RCEP (het Regionaal Veelomvattend Economisch Partnerschap – RVEP) via een videoconferentie ondertekend. Dit in een land als Vietnam waar in 1983 zoals een Europees diplomaat het toen uitdrukte zelfs de ratten honger leden.

Overheersen

De plek kon dan ook niet symbolischer zijn voor de economische ontwikkelingen van de voorbije vijftig jaar in Azië. Van een achtergestelde regio die qua menselijke ontwikkeling amper perspectief had en met massa’s armoede zat is het sindsdien uitgegroeid tot het nieuwe centrum van de wereld. Het heeft qua ontwikkeling de oude wereld, de VS en de EU, ver achter zich gelaten.

Die 15 betrokken landen zijn Japan, Zuid-Korea, Nieuw Zeeland, Australië, China, Thailand, Vietnam, Laos, Cambodja, Myanmar, de Filipijnen, Indonesië, Brunei, Maleisië en Singapore. Goed voor ongeveer 2,2 miljard inwoners en volgens het systeem van de koopkrachtpariteit dit jaar een 32,37% van de wereldeconomie omvattend. Het is dan ook het voornaamste en grootste handelsakkoord ooit.

Waarbij Indië vorig jaar plots afhaakte. Anders had het RCEP met 3,5 miljard inwoners en 40,54 % van de wereldeconomie de wereld nog sterker overheerst. Volgens verklaringen uit Indië vreesde het land dat een te grote instroom van producten uit die regio en vooral China de Indische markt, en zonder veel invoertaksen, zouden overspoelen.

15 november zag men in de Vietnamese hoofdstad de geboorte van ‘s werelds grootste handelsalliantie het Regional Comprehensive Economic Partnership die 15 Oost-Aziatische landen omvat en goed is voor bijna een derde van de wereldbevolking en een derde van ‘s werelds economische kracht.

Wat klopt maar het zou Indische producten ook toelaten tot de Chinese markt en die van de andere leden. Door zo op te treden trok Indië zich weg van de regio en een gebied met een nog steeds groot groeipotentieel. De Indische president Narendra Modi besloot zijn land af te sluiten van wat moeilijk anders dan als een groot economische macht kan gezien worden. De typische Indische isolatiepolitiek.

De vier tijgers

De ontwikkelingen in Azië zijn natuurlijk een gevolg van de economische groei in Europa en de VS uit het verleden en de sterk verbeterde communicatie en transportmogelijkheden. De landen in het Verre Oosten hadden een stabiel regeringssysteem, voldoende degelijk onderwijs, een goed uitgebouwde landbouw en werkkrachten die tegen relatief lage lonen precisiewerk konden verrichten.

Ideaal voor de groeiende Amerikaanse en Europese multinationale ondernemingen die in concurrentie met vooral Japan het Verre Oosten opzochten. Het is geen toeval dat Philips bijvoorbeeld jarenlang de grootste particuliere investeerder was in Taiwan. Toen samen met Singapore, Thailand en Maleisië de zogenaamde vier tijgers.

Ze vormden, behoudens Taiwan, de ruggengraat van ASEAN, de Associatie van Zuidoost- Aziatische Landen waartoe ook Indonesië, de Filipijnen en het piepkleine olieland Brunei dan behoorden. Het einde van de oorlog rond Vietnam en de Koude Oorlog betekende ook het toetreden van Myanmar, Vietnam, Cambodja en Laos. Voortaan kon de regio in vrede leven zonder veel interne spanningen.

De Taj Mahal in Indië, een der mooiste gebouwen in de wereld. Indië heeft sinds haar onafhankelijkheid op het vlak van de buitenlandse politiek steeds gekozen voor een meer isolationistische koers. En dat lijkt onder premier Modi niet anders te worden. Ze haakte vorig jaar dan ook af voor de oprichting van de RCEP.

Van een aanhangsel van de Westerse alliantie groeide dit verbond uit tot de drijvende kracht binnen de Aziatische regio die alhoewel op goede voet met dat Westen toch haar eigen koers vaarde en dit steeds losser van dat Westen. De oude Europese koloniën werden immer welvarender en sterker en hoefden niet meer te buigen voor de dictaten van hun vroegere meesters.

De VS als meester

Toen in 2014 in het noorden van Thailand aan de Chinese grens een 200 Oeigoerse salafisten, met vrouwen en kinderen, op weg waren naar Syrië betrapt werden oefende de VS enorme druk op Thailand uit om hen verder naar Syrië te laten reizen. Thailand weigerde echter de VS te plezieren en stuurde hen terug naar China. Waarna er in Bangkok een dodelijke aanslag plaats had en het Thaise consulaat in Istanbul vernield werd.

Een ander verhaal betrof Cambodia waar de regering van premier Hun Sen tot ergernis van de VS te vriendelijk was voor China. Op zeker ogenblik tijdens een bezoek in 2017 aan Australië liet Kem Sokha, de leider van de grootste oppositiepartij, in het publiek verstaan dat de VS via een zogenaamde kleurenrevolutie gingen zorgen dat hij regeringsleider zou worden. Waarna de man bij zijn terugkeer in de cel vloog.

En dan was er Japen en haar relatie met de VS. Toen de Japanse economie als een raket omhoogschoot eiste en verkreeg Washington dat Japan zijn yen sterk opwaardeerde maar dit betekende wel het einde van de snelle Japanse groei. De hoop om ‘s werelds nummer één te worden werd opgeborgen en bovendien zagen ze zowel China als Indië hen voorbijsteken.

En toen later Japan het vertrek van de grote Amerikaanse militaire basissen op Okinawa, de grootste van de VS, poneerde bleken plots alle auto’s van Toyota in de VS – haar veruit belangrijkste markt – levensgevaarlijk en dreigde Toyota aan die schadeclaims zelfs ten onder te gaan.

Tot de Japanse grote baas van Toyota zich in de VS in het openbaar ging verontschuldigen en de Japanse premier Yukio Hatoyama in 2010 aftrad en men in Tokyo de eis over Okinawa liet varen. De problemen met Toyota bleken plots van de baan. Nooit meer iets van gehoord.

 

Ook Japan ondertekende mee het akkoord voor de RCEP tonend dat het zich verder wil ontwikkelen via de handel met het Verre Oosten. Ondanks de vele geschillen met de buren uit het verleden.

Zo hebben zowat alle landen in de regio wel een of andere reden om de Verenigde Staten niet zomaar te zien als de vriend en verdediger van de democratie, vrijheid en mensenrechten en meer van dat moois. Het wantrouwens tegenover Washington en ook Brussel is hier dan ook begrijpelijk erg groot.

De grootste economische macht

Dit blijkt nu overduidelijk uit het verbond dat werd gesloten. Voortaan zal die regio als het op handel en dus economische ontwikkeling aankomt met een stem spreken tegen de de EU en de VS. Waarbij de VS en de EU qua bevolking en economische kracht veel kleiner zijn.

Met de VS 340 miljoen inwoners en 14,78 % van de wereldeconomie en de EU met 446 miljoen inwoners en 14,81 % van de wereldeconomie. Tegen 32,37 % voor de RECP. Een opvallend verschil.

De VS en de EU zullen in de toekomst bij handelsgesprekken dan ook minstens met gelijken moeten praten. Een wereld van verschil met de vorige eeuw en zeker met vijftig jaar terug. Ook deze ontwikkeling met de RCEP toont dat het centrum van de wereldontwikkeling zich oostwaarts naar Azië verplaatste.

Bovendien kan deze regio zich dankzij deze vrijhandel nog beter ontwikkelen zeker daar het ook zoveel mogelijk de interne conflicten zal gaan vermijden. De VS poogt al jaren om in de regio de spanningen op te drijven met iedereen tegen China. Dit toont dat dit gelukkig genoeg faalde. Japan, Zuid-Korea en Australië hangen nog wel vast aan de VS maar tonen hier dat ze voor hun ontwikkeling een uitweg hebben.

Australië en Nieuw-Zeeland verlaten meer en meer hun Anglo-Saksische wortels en worden steeds duidelijker een onderdeel van de Aziatische groeimotor. Door de creatie van de RCEP zullen die landen zich economisch ook sterker gaan richten op de kansen die deze regio voor hen te bieden heeft.

In wezen is dit een evolutie die bijna onvermijdelijk was en feitelijk begon toen Britse, Franse, Spaanse en Nederlandse avonturiers die landen veroverden. Geografie is nu eenmaal een vast gegeven en zal hoe dan ook het lot bepalen van die landen. Kijk naar de uitvoer van Australië waar de handel voor het grootste deel gebeurt met de buurlanden. Met China nu bijna goed voor 40% van de uitvoer.

En China

Natuurlijk zal de verdere ontwikkeling van de RCEP niet over rozen lopen. De enorm snelle groei van China zorgt in de regio, en elders in de wereld, voor veel ongenoegen, angst en achterdocht. Zal China hen ook zo overheersen als voorheen de koloniale mogendheden en de VS dat deden? Het zal de verdere gesprekken zeker niet gemakkelijk maken. Met Washington die verlangt naar ruzies.

Het idee voor de RCEP ging echter uit van de ASEAN – en niet China zoals onze media hier bijna steeds schrijven. De ondertekening gebeurde trouwens in Vietnam, nu voorzitter van de ASEAN – en dat zal alles vlotter doen verlopen. Ook zal China hier nooit oppermachtig zijn en zich gedeisd moeten houden. Zo is China goed voor 18,87% van de wereldeconomie en de rest van de RCEP 13,71 %.

Hoe de wereld ook evolueert blijkt uit het feit dat ASEAN nu een grotere handelspartner voor China is dan Europa. De handelsstromen wijzigen en zo de handelsrelaties. En binnen twintig jaar moet 90% der invoerheffingen tussen de leden ook verdwenen zijn. Wat een grote stimulans gaat geven voor handel binnen Azië en dan worden de VS en de EU op wereldschaal dus minder belangrijk. Een revolutie in wording.

Zeker daar de VS en in mindere mate ook de EU qua handel steeds protectionistischer worden. De groeimarkten voor China, ook ook de andere leden van de RCEP, zullen dan ook vooral hier liggen en eventueel later Afrika. In wezen is de RCEP dan ook een alliantie die voorstander is en blijft van vrijhandel en tegen het protectionisme.

Een elektrische bus van de zeer discrete Chinese firma Build Your Dreams (BYD) in London. Deze heeft nu fabrieken voor de productie van elektrische bussen in Hongarije en het Franse Amiens en verkocht in Europa al vele honderden bussen, met daarbij Schiphol en Zaventem, evenals taxi’s waaronder in Brussel. Het beursgenoteerde bedrijf uit de Chinese stad Shenzhen is nu via Noorwegen begonnen met de verkoop van elektrische auto’s in Europa. Ze begon als een producent van heroplaadbare batterijen en dient gezien als een der grootste zo niet de grootte op het vlak van de productie van elektrische auto’s en bussen en oplaadbare batterijen. Het toont de kracht en kwaliteiten van China.

En dat is geen echte verrassing. De industriële expansie van die landen heeft hen een sterke economische motor gegeven die de VS en de EU steeds meer onder druk zet. Waren Europese en Amerikaanse bedrijven tot voor kort allesoverheersende molochs die hun wil pogen en soms ook konden doordrukken dan is dat nu steeds meer geschiedenis.

Hun competitiviteit staat onder steeds grotere druk en zij pogen die Aziatische pletwals een halt toe te roepen. Tevergeefs, de slogans over vrijhandel en steun voor de Wereldhandelsorganisatie zijn in de VS dan ook praktisch verdwenen. Dat was al zo onder Barack Obama en werd sterker onder Donald Trump en zal onder Joe Biden verder groeien. De VS zak hier haar eisen moeten opbergen.

Wegwandelen

Het duurde acht jaar voor deze RCEP eindelijk kon opgericht worden. Feitelijk een mirakel. Landen als Vietnam en China hebben beiden een turbulente relatie gehad en voerden in 1979 zelfs nog oorlog. Hetzelfde voor Japan en China of Thailand met Myanmar en Cambodja. Bovendien heb je in deze RCEP hoogontwikkelde landen zoals Japan en met Laos nog amper ontwikkelde zeer dunbevolkte staten.

Het verder uitwerken van deze RCEP – men moet de zaken nog ratificeren en sommige details invullen – zal dan ook niet gemakkelijk zijn. Het feit dat onderdelen van het akkoord nog geheim zijn is veelzeggend. Maar het startschot is gegeven en de Aziatische realiteit is niet te ontkennen. Beiden gaan economisch verder aan elkaar gelinkt worden en zo beter groeien en sterker worden. De toekomst is Azië.

Ook de vroegere Amerikaanse presidentskandidate en gewezen minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton moest niets hebben van het door Barack Obama geplande Trans Pacific Partnership (TPP) en koos voor meer protectionisme. De Amerikaanse industrie is nu eenmaal steeds minder competitief tegenover de Oost-Aziatische. America First is dan ook een door de huidige VS niet toevallig gekozen slogan.

En de VS? “Die wandelt weg  van de TPP (Trans Pacific Partnership, nvdr.) en dit zal mogelijks door toekomstige generaties gezien worden als het ogenblik dat het haar leiderschap over dit deel van de wereld opgaf om da&n een verminderde rol te spelen”, zegden in 2017 een vijftal ambassadeurs van de VS in Azië bij het aantreden van Donald Trump. (1)

Stephen Kirchner, directeur Investeringen en Handel van het Studiecentrum voor de VS van de Universiteit van Sydney, stelde het deze week in de Washington Post zo: “De VS verliet haar rol van regelgever en leiderschap die het in het verleden nastreefde. En de regio heeft als gevolg van de afwezigheid van de VS besloten haar eigen regels zelf te bepalen.” (2) Het einde van het neokolonialisme?

Willy Van Damme

1) The New York Times, 17 januari 2017, Edward Wong, ‘U.S. Ambassadors in Asia Make Final Plea for Dead Trans-Pacific Trade Pact’. https://www.nytimes.com/2017/01/17/world/asia/china-tpp-ambassadors.html?auth=login-email&login=email

De brief was van Max Baucus (ambassadeur in China), Nina Hachigian (ambassadeur bij ASEAN), Caroline Kennedy (ambassadeur in Japan), Mark Lippert (ambassadeur in South Korea), Mark Gilbert (ambassadeur in New Zeeland en Samoa) en Kirk Wagar, ambassadeur in Singapore.

Tijdens de debatten in 2016 voor het presidentschap tussen Donald Trump en Hillary Clinton keerde die laatste zich ook tegen het TPP, het nochtans sterk op maat van de VS gesneden Trans Pacific Partnership. Het was zoals de RCEP een handelsalliantie maar met de VS en zonder China dit om hen zo te isoleren en met de VS aan het stuur.

In wezen bleek toen voor het eerst overduidelijk het protectionistische karakter van de VS en verzette het zich tegen dat soort vrijhandelsakkoorden die het nota bene zelf in elkaar had gestoken. En dat zal onder Joe Biden niet wijzigen.

2) Washington Post, 16 november 2020, Gerry Shih en Simon Deneyer, ‘As Trump era ends, massive new Asian trade deal leaves U.S. on the sidelines’. https://www.washingtonpost.com/world/asia_pacific/trade-china-trump-obama-asia/2020/11/16/f02f43e4-27b7-11eb-9c21-3cc501d0981f_story.html

De ultrasnelle opmars van China

Het Internationaal Monetair Fonds heeft deze week eindelijk nieuwe cijfers gepubliceerd over de staat van de wereldeconomie via het systeem van de koopkrachtpariteit (1). Het is een methode om door het uitsluiten van muntmanipulaties een beter idee te geven van de economische krachtsverhoudingen tussen de landen onderling.

Het betreft hier de cijfers van het tweede kwartaal 2020. Het is een cijferdans die echter haarscherp die macht van de landen van de wereld toont. En zoals verwacht toont die de opmars van de Chinese economische macht die in wezen onaantastbaar lijkt.

Lilliputters

Uit die cijfers is duidelijk de neergang van de oude industrielanden zoals de Verenigde Staten, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk zichtbaar. Hetzelfde natuurlijk ook voor België en Nederland, internationaal twee lilliputters. Zogenaamde landen uit de derde wereld zijn qua economische sterkte stukken groter.

Zo is Nederland op dit ogenblik goed voor 0,76 % van de wereldeconomie en Thailand 0,97 % met België een luttele 0,44 %. Hoog van welke toren dan ook moet men niet blazen en men gedraagt zich integendeel best nederig en gedeisd. De tijd dat men Congo of Indonesië kon bezetten is al decennia voorbij.

In 2013 wist het dagblad De Tijd bij monde van hun ‘sterreporter’ Lars Bové te schrijven dat China verantwoordelijk was voor het hacken van Belgacom. Nog diezelfde dag vroeg in de ochtend kwam het nieuws dat niet China maar het Verenigd Koninkrijk de dader was. Wat het gerecht later bevestigde.

Vermoedelijk poogde een westerse veiligheidsdienst – De Belgische? – iedereen via Bové op een verkeerd been te zetten voor de waarheid aan het licht kwam. Het is een stelregel dat men als journalist met bronnen voorzichtig moet zijn, en zeker bij veiligheidsdiensten. Maar als men China kan bekladden hoeft dat niet.

Indonesië is met 2,56 % van de wereldeconomie qua omvang de nummer zeven in de wereld en bijna 3,4 maal groter dan de vroegere Nederlandse bezetter. Het is een realiteit die men noch in Brussel of Den Haag graag leest.

Desalniettemin doet Nederland via haar spionagedienst nog steeds of de wereld haars is en meent men vanuit het Torentje op het Binnenhof in Den Haag andere regeringen zoals zelfs de Chinese de wet te moeten lezen. Lachwekkend feitelijk.

Het ontbreekt de oude industrielanden van de EU en Noord-Amerika zonder veel twijfel aan elk realiteitsbesef. Was er daar een goed idee van hoe de toestand in de wereld werkelijk is dan zou men zich niet met dat soort van onzin uitlaten. En dat vertaalt zich ook in de manier waarop onze media berichten.

Want alhoewel er achter de schermen binnen de EU zich een stevig debat afspeelt is onze pers niets anders dan een stel papegaaien die elke kritiek op dit buitenlands beleid heeft verbannen. het lijkt verboden. In het kader van de transparantie en de persvrijheid?

Nooit voorheen in de geschiedenis

Maar wie deze statistieken van het IMF eens goed bekijkt ziet vrij snel de fenomenale nooit in de geschiedenis geziene groei van China en in verhouding daarmee de neergang van de VS. Zo was China in 1980 amper goed voor 2,27 % van de wereldeconomie en de VS 21,41 %. Met andere woorden, China was toen dus goed voor iets meer dan 10 % van de economische kracht van Washington.

In 1980 begon China onder impuls van ‘sterke man’ Deng Xiaoping aan de uitbouw met westerse hulp van een moderne economie. China leverde de arbeidskrachten voor de Westerse multinationals die ook zorgden voor de nodige technologie. Waarna ook de Chinezen wakker schoten.

In 2000 was China met 7,29 % reeds opgeklommen op de positie van nummer twee met de VS die met 20,42 % nog onaantastbaar leek. Het bleek al snel een illusie want in 2016 stonden ze praktisch gelijk terwijl China het jaar nadien goed was voor 16,31 % van de wereldeconomie en de VS 16,08 %.

En volgens de prognoses voor dit jaar zou China (incluis Macao en Hongkong) (2) 18,93 % van de wereldeconomie omvatten tegen de VS nog maar 15,98 %. Het verklaart natuurlijk perfect de nooit gezien agressieve houding van de VS tegenover het Rijk van het Midden. Alle middelen en beweringen zijn tegenwoordig goed om China te bekladden en straffen. Hopend het zo te kunnen kraken.

Deng Xiaoping stelde dat het niet maakte of een kat wit of zwart was. Zolang ze maar muizen ving was ze goed. De man dient gezien te worden als de grootste figuur van de voorbije eeuw. Hij zorgde voor een vreedzame wereldrevolutie die zich 40 jaar later overal nog steeds laat gevoelen.

Want wie verder kijkt ziet dat het er voor de VS versus China nog slechter uitziet. Volgens de prognoses van het IMF zou de VS in 2025 nog maar goed zijn voor 14,78 % en China 20,95 %. De Chinese economie zou dan ongeveer 40 % groter zijn dan die van de VS. En over de technologische kennis moet men zich in Washington evenmin veel illusies maken.

Zo wist The Financial Times deze week te melden dat China het voorbije kwartaal voor het eerst de grootste handelspartner was van de EU, voor de VS. Dit op een ogenblik dat de westerse media spreken over een staatsgreep in de VS en zowel de EU als de VS bedolven worden onder de coronapandemie. Een probleem welke China op enkele maanden wist op te lossen!

Wat te doen?

Wie de Amerikaanse en Europese media dezer dagen leest over wat de EU en de VS moeten doen tegenover China dan ziet men alleen maar chaos en wanhoop. Het bekladden gaat wel onverminderd voort maar er lijkt alleen maar twijfel te zien over wat nu.

Sancties, o.k. maar hoe ver en wat met het voorstel dat het misschien wel eens interessant kan zijn om een soort van alliantie te vormen. En tot welke graad? Maar door hun gebrek aan realiteitsbesef dringt de werkelijkheid hier amper of niet door. Hoe kun je dan een serieus beleid uitstippelen?

Onze media kennen wat betreft China maar een woord en dat is: Straffen. Dit terwijl men door gewoon samen te werken het leven voor iedereen zoveel zou kunnen verrijken, zowel cultureel, sociaal, technologisch als economisch.

Doordat bijvoorbeeld China massaal in Afrika investeert geeft het dat continent groeimogelijkheden en hoeven Afrikanen veel minder in Europa hun geluk te zoeken. Een plus voor Europa. Maar neen, Chinese investeringen daar mogen niet van het Westen. Lees er onze pers maar over.

In plaats van zich te verenigen gaat men een bitse concurrentiestrijd voeren die bovendien altijd kan ontsporen tot een massale slachtpartij. Zie de wereldgeschiedenis.  En deze strijd kan noch de VS noch de EU ooit winnen.

De neergang van het Westen

Kijk naar de cijfers van de grootste drie Europese industrielanden Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. Die evolueerden respectievelijk voor Frankrijk van 4,34 % (1980) naar 3,35 % (2000) met voor dit jaar 2,45 % en de prognose voor 2025 zakken naar nog maar 2,15 %.

Voor Duitsland eenzelfde verhaal en evolueert dat van een mooie 6,42 % naar 4,78 % en 3,42 % voor dit jaar en met als vooruitzicht in 2025 een meer dan halvering in vergelijking met 1980 naar 3,15 %.

Voor het Verenigde Koninkrijk gaat dit van 3,72 % in 1980 naar 3,11 % in 2000 en dit jaar nog 2,29 % en 2,16 % voorzien in 2025. Wat maakt dat de invloed van de G7 met daarbij ook nog de VS, Japan, Italië en Canada die in 1980 nog goed was voor 50,5 % van de wereldeconomie snel begon te krimpen.

Het Torentje op het Haagse Binnenhof van waar de Nederlandse premier Mark Rutte (VVD) landen als Rusland en China de les meent te moeten spellen. Denkend dat Nederland nog een grote machtige natie is. Nou, dromen zijn bedrog.

In 2020 ging dat dan naar 43,62 %. Dit jaar zou dat nog maar 31,41 % bedragen met 28,79 % voorzien voor 2025. Met andere woorden China’s economische kracht nadert binnen vijf jaar die van de G7.

Dat de economische kracht van Japan op 45 jaar bijna halveerde toont dat ook in Azië de machtsverhoudingen drastisch omgegooid worden. Opvallend is ook de evolutie bij Indië, de andere Aziatische reus, die ook flink blijft groeien maar het Chinese niveau niet haalt.

Het evolueerde van 2,79 % in 1980 naar 4,04 % in 2000, 6,67 % dit jaar en volgens het vermoeden van het IMF 7,79 % in 2025. Dit terwijl ook landen als Indonesië en Vietnam flinke groeiers zijn.

Het is duidelijk dat de economische macht  van de VS en de EU gedurende de voorbije twintig jaar is verschoven naar Azië en vooral China. Chinese cultuur zal, hoeveel moeite de landen van de NAVO ook doen, steeds meer ingang vinden in de rest van de wereld. Wel zal China nooit de almacht krijgen die de VS na 1945 had. Verder dan 30 % der wereldeconomie lijkt dat nooit te zullen gaan. Maar 30 % is wel heel veel.

Willy Van Damme

1) IMF, Oktober 2020, https://www.imf.org/external/datamapper/PPPSH@WEO/OEMDC/ADVEC/WEOWORLD/GBR/SAU/LBY

2) Volgens de regels van de Wereldhandelsorganisatie zijn Hongkong en Macao qua handel aparte entiteiten. Beiden hebben binnen China een beperkte autonomie. Wel nam de VS dit jaar materegelen en zet het de handel met Hongkong in dezelfde categorie als China om het zo beter te kunnen sanctioneren. Een besluit welke bij de Wereldhandelsorganisatie vermoedelijk wegens onwettig op een njet dreigt te stuiten.

Australië–Beijing: De reus slaat hard terug

Enkele dagen geleden nam China nieuwe handelsmaatregelen tegen Australië. En dit is het land die wat betreft China het meest in de voetsporen van de Verenigde Staten stapt, nog meer dan Canada en het Verenigd Koninkrijk. Om de haverklap komt men daar met allerlei verhalen over de mishandelingen van Tibetanen en Oeigoeren. En als er dat niet is dan zijn er de regelmatige veroordelingen door de regering van het Chinese beleid betreffende Hongkong, de godsdienst of de mensenrechten in het algemeen.

Pestgedrag

Ook de discussies rond de door China bezette atollen en zelfgemaakte eilanden in de Zuid-Chinese zee vormen regelmatig het onderwerp van allerlei protesten van de Australische regering in Canberra. Zover zelfs dat het al oorlogsbodems naar de Chinese kust stuurde. De dwerg die de reus denkt te moeten intimideren.

En daar bovenop was er dit jaar het in de Chinese stad Wuhan ontdekte covid-19 virus waarbij premier Scott Morrison (Liberal Party) onmiddellijk met een beschuldigende vinger richting China wees en een ‘onafhankelijk’ onderzoek eiste. Met verder als klap op de vuurpijl professor Clive Hamilton die in de stijl van de vroegere Amerikaanse senator Joe McCarthy via zijn boek Silent Invasion een campagne begon tegen alles wat maar naar China ruikt.

Wee diegene die met China samenwerkt zoals universiteiten of verenigingen want het zijn voor hem landverraders. Ook zelfs in het Verenigd Koninkrijk slaat hij hard toe. En dan zijn er natuurlijk de beschuldigingen over Chinese cyberaanvallen tegen het land. Het regent dan ook vanuit Canberra beschuldigingen tegen de Chinese mastodont. De VS heeft er duidelijk een goede vriend gevonden.

Maar men moet niet erg intelligent zijn om te beseffen dat dit vooreerst niet zonder gevolgen kan blijven voor de relatie van het land met China en dat men vanuit Beijing ging terugslaan. De vraag was alleen: Wanneer? En gezien de positie van Australië tegenover dat immense 1,4 miljard inwoners tellende rijk was dat een riskant beleid. Het is de lilliputter die denkt een gigant te moeten aanpakken. Bij voorbaat verloren natuurlijk.

De Australische premier Scott Morrison doet het beschuldigingen regenen ten aanzien van China, de favoriete handelspartner van zijn land en buur. Hij speelt met lucifers en weet nu wat het is om er zijn vingers aan te verbranden. Stopt na de Chinese reactie dit moddergooien naar China?

China moet ook naar de buitenwereld tonen dat het niet met zich laat sollen. Andere landen moesten eens op hetzelfde idee komen ziende dat China zomaar gewoon laat betijen. Dit is dan ook een waarschuwing naar de ganse wereld.

Kreeften op de bon

Zo verscheen in de Chinese krant The Global Times het verhaal dat vanaf vrijdag de invoer van kreeft, suiker, wijn, hout, steenkool en koper ging verbieden nadat men eerder al de invoer van rundsvlees vanuit enkele slachterijen heeft verboden samen met gerst. Ook stelde men vanuit China dat ook Tarwe zou moeten volgen. Goed voor een verkoop in 2019 van 337 miljoen euro. Een ramp voor de betrokken sectoren.

Typisch is dat er hierover voor zover geweten vanuit de regering geen officiële verklaring kwam. Paf, daar was het en totaal onverwacht. Alhoewel natuurlijk ook weer niet. In de Australische overheid en het bedrijfsleven moet men geweten hebben dat er dit risico zat aan te komen. Maar men negeerde het.

Vorig jaar bedroeg de wederzijdse handel 110 miljard euro met een uitvoer die goed is voor 63 miljard euro. Canberra heeft dus een surplus op haar handel met China. De reden hiervoor is simpel: De behoefte aan ertsen voor de snel groeiende industrie en de almaar stijgende Chinese consumptie van onder meer kreeft en wijn.

In 2019 was de Australische uitvoer naar China goed voor eventjes 32,7% van de totale export tegen de VS die maar 3,7% afneemt. Nummer twee is Japan met slechts 9%. Hoe men ook in Australië zou willen maar het land is afhankelijk van China en het Chinees welvaren is ook het welvaren van Australië. Beide economieën zijn volgens Graham Fletcher, de huidige Australische ambassadeur in China, complementair.

Doodsvonnis

Maar voor sommige ondernemers in Australië zijn deze Chinese maatregelen zowat het doodsvonnis. Zeker voor kreeft waar China eventjes 90% van de vangst voor zijn rekening neemt. De 230 boten tellende vloot die jaarlijks 500 ton kreeften naar het Rijk van het Midden verscheept is ten dode opgeschreven. Ook voor de wijnmakers is dit dramatisch met een derde van de productie bestemd voor China.

Het is achter de schermen dan ook paniek bij die industrieën waar de coronacrisis reeds voor veel economisch leed zorgde. En China laat Australië gewoon verder zweten. Zo is er hierover niet alleen geen officiële reactie vanuit Beijing bekend gemaakt maar beantwoord men zelfs niet eens de telefoontjes vanuit Canberra.

Zo stelde minister voor Buitenlandse Handel Simon Birmingham dat China de regels van de Wereldhandelsorganisatie (WHO) moet volgen en klaagde hij ook over het feit dat men vanuit China op zijn telefoontjes over de zaak niet eens reageert. Maar wat nut heeft die WHO voor geschillen nog als er geen rechters meer zijn om geschillen te beslechten. Een gevolg van de Amerikaanse – de vriend van Australië – obstructie.

Voor Geoff Raby, een gewezen Australisch ambassadeur in China, is het idee om zaken als rundvlees of kreeft elders te verkopen illusoir en kan het resultaat alleen maar een vermindering van de levenstandaard zijn. Australië is nu bezig de vruchten aan het plukken van zijn politiek om China te beschuldigen van zowat alles dat het kan bedenken om het zwart te maken.

Ruiten uitgooien

Neem bijvoorbeeld zaken als cyberaanvallen. Het is toch Australië die intensief met het Amerikaanse Nationaal Veiligheidsagentschap (NSA) wereldwijd spioneert zoals Edward Snowden enkele jaren terug openbaar maakte. Met andere woorden: de Australische veiligheidsdiensten zitten zoveel mogelijk Chinezen af te luisteren. En dan maar klagen over Chinese cyberaanvallen. Durven op zijn Australisch.

In The Financial Times van dit weekend van 7 november stelde Richard McGregor van het Lowy Instituut for International Policy (1) het zo: “De Australische regering lijkt zelfs in het midden van een recessie gelaten deze economische aanval te ondergaan. Zij kan nu eenmaal onder druk niet zo maar een plotse ommezwaai van haar beleid maken. Niet plots maar…. Een fenomeen dat trouwens in de internationale diplomatie in zo’n situatie klassiek is.

Simon Birmingham, de Australische minister voor Buitenlandse Handel, moet in nogal wat Australische industriële sectoren zowat de meest gehate man zijn. Hij klaagde dat niemand in China nog zijn telefoontjes beantwoord. Hoe zou dat komen? Wedden dat hij weet waarom.

Enkele jaren terug kondigde de Chinese president Xi Jinping aan dat China qua buitenlands beleid dat van een grootmacht ging volgen. Gezien de economische sterke van het land vrij logisch. In de jaren tachtig stelde de gewezen Chinese leider Deng Xiaoping dat men zich op buitenlands vlak koest moest houden en bescheiden blijven. Australië ervaart nu de wet van Xi. En, wedden, de VS gaan niets doen.

Het is een simpele wijsheid dat men de ruiten van het huis van zijn buurman niet kapot gooit en dat men over die buur daarbovenop niet overal gaat rondstrooien dat deze een pedofiel is. Doet men dan toch dan dreigt die buur zeer zeker met tegenmaatregelen. Zou men dat in Australië beseffen? Blijkbaar niet.

Willy Van Damme

1) Het Lowy Institute for International Policy is opgericht door de joods-Australische zakenman en miljardair Frank Lowy. Deze leeft tegenwoordig in Israël waar hij voorzitter is van het Institute for National Securities Studies, een instelling die gelieerd is aan AMMAN, de Israëlische militaire veiligheidsdienst.

Hier zijn ook Martin Indyk en Daniel Shapiro actief, beiden gewezen Amerikaanse ambassadeurs in Israël met Shapiro getipt als topman in de nieuwe Amerikaanse regering. Lowy werd ook genoemd in een zwartgeldcircuit in Liechtenstein dat men dan via bemiddeling achter de schermen regelde. De gevangenis is voor het plebs.

Zionisten aan het stuur

Wat ook de uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen wordt, een ding is zeker: Zionisten zullen wanneer het over het Midden-Oosten gaat aan het stuur zitten. Bij president Trump is dat zijn joodse schoonzoon Jared Kushner, bij Joe Biden is dat vermoedelijk Daniël Shapiro eveneens jood en nu trouwens in Israël wonende. Wettelijk hoeft men voor die job geen jood te zijn maar niet-joden moeten er blijkbaar niet eens voor solliciteren.

Daniel Shapiro

Onder Jared Kushner was het de Israëlische politieke vleugel rond Benjamin Netanyahu die de lieveling van het Witte Huis was. Het verhuizen van de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem en het erkennen van de Israëlische bezetting van de Syrische Golan waren het werk van Kushner en minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo.

Ook het aanknopen van diplomatieke betrekkingen van Bahrein en de Verenigde Arabische Emiraten met Israël was vooral het werk van beiden. Een geschenk voor de harde lijn binnen het zionisme. Niet dat dit laatste echt veel veranderde. Beide staten hadden immers al decennia goede zij het geheim gehouden relaties. Hetzelfde trouwens voor Qatar en Saoedi-Arabië. Die willen de schijn alleen nog wat ophouden.

Daniel Shapiro was van 2011 tot 2017 onder Barack Obama ambassadeur voor de VS in Israël en zat onder president Bill Clinton in de Nationale Veiligheidsraad, een adviesorgaan voor het buitenlands beleid los van Buitenlandse Zaken en de CIA. Het is voor het Witte Huis een alternatief moesten de CIA en Buitenlandse Zaken dwars liggen en een eigen beleid pogen te voeren.

In die Veiligheidsraad volgde hij het Midden-Oosten op de voet. Nu behoort Shapiro tot de topadviseurs qua buitenlands beleid in het team van Biden en welke positie hij juist zal krijgen als Biden president wordt is natuurlijk nog niet geweten. Maar dat Shapiro voor benoemingen op de eerste rij staat voor het bepalen van de politiek rond het Midden-Oosten is duidelijk.

Daniel Shapiro een topman binnen het Amerikaans buitenlands beleid voor het Midden-Oosten bij de Democraten. Hij is ook de link tussen AMMAN, de Israëlische militaire veiligheidsdienst en de Amerikaanse Democratische partij. Waar ligt de loyauteit van Shapiro?

Hij speelde onder Obama ook een grote rol bij het tot stand komen van een pact tussen Israël en de VS voor militaire bijstand, goed voor 38 miljard dollar en dit gratis van Washington. Het is van de sleutelelementen in de relatie tussen beide landen. Plunder de Amerikaanse schatkist dus.

INSS & AMMAN

Shapiro woont nu in Israël en is als topmedewerker nauw betrokken bij het Israëlische Institute for National Security Studies (INSS) dat werd opgericht na de Yom Kippur oorlog met de Arabische buren van 1973 die Israël ei zo na verloor. Het werd opgericht vanuit de Tel Aviv University Defense Studies.

Het idee was zo op het vlak van het veiligheidsbeleid beter advies te kunnen geven. Gebleken was immers dat Israël op dat vlak het de nodige expertise ontbrak. Na een donatie van de Amerikaanse miljardair Melvin Jaffie kon het in 1976 onder leiding van de gewezen generaal-majoor Aharon Yariv van start gaan. Het toont onmiddellijk in welke richting men dit INSS moet zoeken en dat is het leger.

De man was een gewezen militair attache in de Verenigde Staten en van 1964 tot 1974 hoofd van AMMAN, de militaire inlichtingendienst. Dus in de periode van de Yom Kippuroorlog die zijn dienst dan ook niet had zien aankomen. Hij wordt gezien als de stichter van het INSS en instituut moet men daarom beschouwen als de publieke arm van AMMAN.

De huidige directeur is Amos Yadlin zoals Yariv een gewezen militair attaché in Washington en een vroegere chef van AMMAN. Het lijkt een soort job die men als gewezen chef van AMMAN krijgt bij het op pensioen gaan.

Martin Indyk

Een van de bestuurders van het INSS is Martin Indyk, vice-president van het Amerikaanse Brookings Institute en ook een jood. Wat merkwaardig is want het was Indyk die met financiële steun van Qatar het Brookings-Doha Center in 2008 hielp oprichten.

Een geheime donatie die de ware relatie tussen Qatar en Israël toont. En Qatar steunt al sinds 2011 al Qaeda en de Moslimbroeders in Syrië en speelde en sleutelrol bij het omverwerpen van de regering van Moeammar Kadhaffi in Libië. Met moord, plunder en chaos tot gevolg. Indyk kwam er gerechtelijk eventjes mee in de problemen maar onder ‘vrienden’ regelde men dat wel.

Indyk was voordien, zoals Shapiro, in Washington verbonden aan de Nationale Veiligheidsraad en gewezen ambassadeur voor de VS in Israël. Hij was in 1985 ook de stichter en algemeen directeur van het Washington Institute for Near East Policy, opgericht met geld van het American-Israeli Public Affairs Committee (AIPAC). Deze instelling is dan ook een van de vele spreekbuizen van Israël in de VS.

En dit laatste is opvallend. Want Shapiro en Indyk staan bekend als tegenstanders van AIPÄC en ijveren voor een zachtere aanpak van de Israëlische veroveringszucht. Zo zijn zij althans in het publiek voorstander van een tweestatenoplossing voor de Palestijnse kwestie en tegen verdere annexaties van gronden op de Westelijke Jordaanoever.

Dan Shapiro (links) in overleg met de gewezen president Barack Obama en toenmalig vice-president Joe Biden. Het toont hoezeer het Amerikaans beleid voor het Midden-Oosten onder controle staat van de Israëlische veiligheidsdiensten, hier de militaire.

Het was dan ook geen toeval dat Shapiro niet was uitgenodigd toen de VS in 2018 haar nieuwe ambassade in Jeruzalem plechtig opende. Shapiro en Indyk zijn in de VS gelieerd aan J Street, de Israëlische lobbygroep die is uitgegroeid tot de aartsrivaal van AIPAC.

J Street versus AIPAC

In wezen dient men dit te zien als een nieuwe versie van de ruzies in de negentiende en begin twintigste eeuw binnen het zionisme tussen Vladimir Jabotinski en het duo Ben Gurion en Theodor Herzl. De harde uiterst agressieve lijn versus de ogenschijnlijk zachtere maar meer geslepen zionistische politiek van Ben Gurion die zich nu via het conflict tussen Kushner/Trump en Shapiro/Indyk verder zet.

Zeker is echter dat de Israëlische militaire Veiligheidsdienst AMMAN bij een overwinning van Biden aan het stuur zal zitten van het Amerikaanse buitenlandse beleid in het Midden-Oosten. Wat voor de regio belooft.

Vaststaand is ook dat die ‘zachte’ zionistische vleugel die realisaties van de harde lijn met veel plezier zal aanvaarden. Niets nieuws dus onder de Israëlische zon want het was ook al zo met de geschillen tussen de clans Ben Gurion en Jabotinski die wel eens dodelijk afliepen.

De onbewezen verhalen over Russische of Chinese inmenging in de Amerikaanse politiek zijn dan ook peanuts in vergelijking met de rol achter en zelfs voor de schermen van Israël. Tegenstanders van de Israëlische politiek moeten zich in Washington dan ook niet aanmelden. En Shapiro stelde ooit in een interview dat hij het de voorbije jaren een geweldige zaak vond om zijn land te dienen. (1) Maar welk land bedoelde hij?

Willy Van Damme

1) Jewish Insider, 1 augustus 2019, Jacon Kornbluh, “Dan Shapiro turns 50”. https://jewishinsider.com/2019/08/dan-shapiro-turns-50/

Wat doet de nieuwe Amerikaanse krijgsheer: Biden of Trump?

Dinsdag gaat de VS naar de stembus om een nieuwe president te kiezen. Dit terwijl al meer dan 80 miljoen kiezers via de post hun stem uitbrachten, waaronder beide presidentskandidaten. Alhoewel Joe Biden gezien de opiniepeilingen de waarschijnlijke winnaar is, is alles nog mogelijk.

Zeker is dat beiden oorlog zullen voeren en die agressie mogelijks nog gaan opvoeren. De VS is een der meest agressieve naties uit de geschiedenis en voort al sinds de eerste kolonisten op het Noord-Amerikaanse continent verschenen steeds oorlog. Het lijkt wel een verslaving. Tegenstand dulden is geen Amerikaanse eigenschap. Ze wil de onbetwiste leider van de wereld zijn. En wee diegene die dit leiderschap wil evenaren.

Iran

Maar de VS is als een kat in het nauw en katten maken in zo’n gevallen rare onverwachte en vooral gevaarlijke sprongen. En wie denkt dat er qua buitenlands beleid tussen beide kandidaten grote verschillen zullen zijn is er aan voor de moeite. Alleen op binnenlands vlak zullen er wel verschillen zijn. Alhoewel men ook hier niet te veel hoge verwachtingen moet koesteren.

Donald Trump, of de man die ontsmettingsproducten als Destop aanprees in de strijd tegen covid-19. Onder zijn bewind verzwakte de VS nog verder. Make America small again?

Alleen op het vlak van de politiek versus Iran zou er in het buitenlands beleid een wezenlijke verandering mogelijks te merken zijn. Een van de eerste belangrijke beleidsdaden van Donald Trump was immers het opzeggen van het akkoord dat het binnen de VN rond de Iraanse nucleaire politiek sloot met Duitsland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, China en Rusland. Hij verscheurde het akkoord met luide trom.

Dit nieuw Amerikaans beleid tegenover Teheran is gezien haar strengheid – Men poogde elke vorm van handel met Iran onmogelijk te maken en het zo richting het bankroet en algemene armoede te sturen – feitelijk mislukt. Het land overleefde zoals verwacht die oorlog. Biden en met hem de elite binnen de Democratische partij waren hier steeds tegen en zullen als Biden het pleit wint de koers normaal snel wijzigen.

Maar dat wil niet zeggen dat de oorlog van de VS tegen Iran onder Biden zal stoppen. Een andere toon zal er wel zijn. De EU zal hier trouwens ook aan meedoen. De solidariteit binnen de NAVO zal op dit vlak vermoedelijk blijven bestaan. Behoudens dan Turkije dat internationaal echter steeds meer geïsoleerd raakt.

Donald Trump poogde via die keiharde druk Teheran wel tot toegevingen te dwingen maar die oorlogspolitiek faalde want Iran is altijd al een trotse natie geweest en dat is onder de ayatollahs zeker niet gewijzigd. Integendeel. Het kreeg dankzij die religieus getinte revolte van 1979 een sjiitisch tintje waardoor het zich nog beter als de ‘beste’ kon onderscheiden van de Arabische buren, zeker die op het Arabisch schiereiland.

De wensen van Israël

Of er door die nieuwe politiek ook een einde komt aan de Amerikaanse agressie in Irak, Syrië en Libanon is onduidelijk. Het zou betekenen dat de VS haar troepen terugtrekt uit Syrië en Irak en het stopt met de acties tegen Libanon en vooral Hezbollah. En dat zou pas een grote Amerikaanse koerswijziging betekenen. Het lijkt daarom twijfelachtig.

De VS verdedigde de voorbije honderd jaar namelijk steeds trouw de zionistische plannen en die behelzen onder meer het vernielen in de regio van elke mogelijke weerstand tegen hen. Want Israël ziet die relatieve sterke van de buurlanden als een bedreiging.

En die plannen betekenen het opsplitsen van die landen in met elkaar continu in oorlog levende nepstaten en het vernielen van hun industrieel apparaat zodat ze achterblijven als verpauperde staten en slaaf van Israël. Dat is de kern van het Amerikaanse buitenlandse beleid in die regio.

Als Joe Biden president wordt zal hij moeten beslissen wat te doen met Turkije en vooral hun president Recep Erdogan. Blijft de VS de PKK steunen? En wat met Libië, de olie- en gaswinning in de oostelijke Middellandse Zee en dan is er ook nog Nagorno-Karabach?

Natuurlijk is die politiek een mislukking maar de terreur tegen die drie staten blijft voortduren. De VS en Israël lijkt hier een onvoorstelbare hardnekkigheid te tonen. Alhoewel ze militair de slag al lang verloren blijven ze de druk sociaal-economisch enorm opvoeren. Zonder kans op succes.

Het zorgt wel voor een toenemende verpaupering zodat het Wereldvoedselprogramma vreest haar hulp aan de door de NATO geteisterde landen nog drastisch zal moeten opvoeren. Waarna NATO-land Noorwegen dan de Nobelprijs voor de Vrede toekent aan het Wereldvoedselprogramma. Het toont hoe ver de VS en haar vazallen in hun hypocrisie gaan. Iemand bijna wurgen en dan de dokter die hem wat oplapt feliciteren.

En dat Joe Biden en de Democratische partij trouw Israël zullen blijven steunen hoeft men niet te betwijfelen. Joe Biden heeft ook een reputatie van oorlogszucht en voor critici die van een corrupte bewindvoerder. Het verschil hier ligt hem in de Israëlische politiek waar Trump en de Republikeinen Benjamin Netanyahu steunen en Biden andere zionistische fracties verkiest.

Keiharde druk

Wel zal Biden, gezien de moeilijke positie van de VS op wereldschaal, pogen de bestaande bondgenootschappen te versterken en nieuwe vrienden te zoeken. Probleem is dat de VS aan die ‘partners’ toegevingen zal moeten doen. En dat wringt.

De VS hebben op dit gebied nu eenmaal een barslechte reputatie. Hun beleid is er steeds een geweest van afdreigen. En desnoods zal men die landen pogen in zware politieke en economische moeilijkheden te brengen. Met een zogenaamde kleurenrevolutie zoals nu in Wit-Rusland. Nog een flop. Amerikaanse ambassadeurs regeren niet zelden als vice-koningen over hun gastland.

Zo arresteerde het parket op Zaventem wegens een vermoeden van fraude enkele jaren terug een Amerikaanse ondernemer. De volgende dag belde de Amerikaanse ambassadeur naar de Kortrijkse procureur en hup de man was vrij.

En als toenmalig minister voor Leefmilieu Norbert De Batselier (spa) een milieuvergunning voor een Amerikaans bedrijf weigerde kreeg hij de dag nadien de Amerikaanse ambassadeur over de vloer. De Batselier plooide echter niet.

Toen in 2003 België geen diplomatieke en rechtstreekse militaire steun verleende aan de Amerikaanse invasie van Irak bleek het Vlaams Belang met Filip Dewinter plots een veel geciteerde gast in de Amerikaanse en Israëlische media.

België lag in 2003 dwars betreffende de Amerikaanse invasie van Irak en plots was Filip Dewinter in 2003 volgens Time magazine de toekomstige burgemeester van Antwerpen en bijna eregast op het Witte Huis. De voorbije jaren liep hij dan weer de deuren plat bij de Syrische president Bashar al Assad om dan nu de loftrompet te zingen van Donald Trump. Van politieke souplesse gesproken. Iets voor Cirque du Soleil?

Time Magazine zag Dewinter in 2012 zelfs de strijd voor het Antwerps burgemeesterschap winnen tegen een immigrant uit de omgeving van … Aboe Jahjah. Er was zelfs sprake van dat Dewinter op bezoek zou gaan naar het Witte Huis. Men dreef vanuit de VS de politieke spanning hier dus op. Of hoe de Amerikaanse media het spel van hun regering slaafs meespeelden.

Zoeken naar bondgenoten

En dat nogal wat Europese landen het Chinese telecombedrijf Huawei uit hun telecommarkt zwierden zal ongetwijfeld het resultaat zijn van loodzware Amerikaanse bedreigingen. De crisis rond Griekenland en de euro werd toch ook georganiseerd vanuit Wall Street. Europa speelde het spel niet als geëist en hup daar kwamen de speculanten. En Wall Street ligt tot nader orde in New York en niet in Brussel.

Dat zoeken naar extra bondgenootschappen is trouwens niets nieuw en begon al volop onder Donald Trump, zeker in de laatste twee jaar. Zo poogt men nu een alliantie te smeden met India tegen China zoals men dat eerder tevergeefs poogde met Vietnam – De Vietnamese oorlog is men in Washington blijkbaar geheel vergeten – en andere landen.

Het was een idee van de stokoude geostrateeg Henry Kissinger – auteur van vele oorlogen en slachtpartijen – om zelfs Rusland hiervoor te benaderen. Maar dat werd nooit echt serieus genomen en is ook, voorlopig, diep begraven. De oorlog tegen Moskou blijft voortduren. Zie de farce met novichok.

China

Wat zeker verder gaat escaleren is de oorlog tegen China. Zelfs al lijkt dit gezien het harde standpunt van Washington dat dit nog moeilijk verder kan toenemen. De Democratische partij en Joe Biden zijn op dit vlak even hard als Trump. De oorlog tegen China – die al sinds 1989 bezig is maar dan op een laag pitje – werd immers door Barack Obama begonnen. De koerswijziging naar Azië klonk het toen. Lees China. (1)

Washington hoopt via een front met de EU, Australië, Japan, Zuid-Korea en India een dam op te werpen tegen de almaar groeiende macht van Beijing. Maar al die landen hebben reeds publiek gezegd niets te voelen voor te harde maatregelen en willen het beperkt houden. De Chinese markt is nu eenmaal zeer groot en daarom zeer aanlokkelijk. Vraag is hoe dit verder gaat evolueren.

Van Donald Trump wordt soms beweerd dat hij geen oorlog begon. Een leugen. De optand van door de Amerikaanse Republikeinse partij aangestuurde Hongkongse jongeren zorgde voor een golf van terreur met moord, verminkingen en massale vernielingen. Hier wordt de Hongkongs advocaat Chan Tze-chin aangevallen omdat hij niet akkoord ging met die vernielzucht. Dit door groepen die beweren te strijden voor de vrijheid van meningsuiting. Een actie die een onderdeel vormde van de Amerikaanse oorlog tegen China. Maar die faalde hier compleet.

De VS is op dit ogenblik goed voor minder dan 15% van de wereldeconomie en lijkt daarom al bij voorbaat kansloos tegen een China dat nu al meer dan 30% groter is (2) dan de VS. Het is de economische macht en het geld dat de wereld regeert, geen idealen. En bedrijven als Volkswagen, Apple en Airbus hebben in China een zeer winstgevende en hun soms grootste markt. En een met een mooie toekomst.

Reeds met Iran was het gebleken – Voor Peugeot was Iran na Frankrijk en Spanje de grootste markt – hoe moeilijk de VS het had om die landen en multinationals in de Amerikaanse pas te doen lopen. Apple heeft in China een omzet van meer dan 40 miljard dollar en dat is in een snel groeiende markt. Oorlog tegen China riskeert die multinationals fortuinen te kosten en hier de tewerkstelling en dus groei te bedreigen.

Corona

En gezien de evolutie van de coronapandemie is er geen enkele twijfel mogelijk dat de VS hun mogelijks zwaarste crisis ooit meemaken en dit op een ogenblik dat men in China na een korte dip tijdens het eerste kwartaal nu in sneltreinvaart verder groeien.

Het grootste gevolg van deze coronacrisis is dat China hierna de onbetwiste leider van de wereld zal zijn. Ook al spartelt Washington nog hard tegen. Zelfs de CIA ziet China tegenwoordig als de grootste economie. China zal wel veel minder sterk zijn dan de VS in 1945. Kijk maar naar de herkomst van de op komst zijnde vaccins. Chinese bedrijven staan vooraan.

Een Chinees oorlogsschip dat aanmeert in de Iraanse haven van Bandar Abbas. Een teken richting de VS. Sinds kort is het wapenembargo van de VN tegen wapenleveranties aan Iran opgeheven. Het is voor wapenverkopen nog even wachten op het resultaat van de Amerikaanse presidentsverkiezingen maar Chinese en Russische wapenverkopers zullen zeker al in Iran op bezoek geweest zijn. Een zoveelste nederlaag voor de Amerikaanse buitenlandse politiek.

Zo zal de Chinese economie volgens de recentste prognoses van het IMF dit jaar met 1,9% toch nog een groei halen en die volgend jaar met 8,2% zien aantikken. Voor de VS krimpt de economie dat jaar echter met –5,8% en haalt men een groei in 2021 van 3,1%. Maar gezien ook in de VS de pandemie terug haar kracht snel aan het herwinnen is zal deze prognose bijna zeker veel te optimistisch zijn.

Bovendien is China niet meer een leverancier van goedkope textiel, elektronica en speelgoed maar is het op zowat alle vlakken technologisch een reus die jaarlijks meer patenten aanvraagt dan de VS.

De VS zit in het nauw en poogt terug te vechten en zit met bondgenoten die als steeds trouw zijn tot ze het gras aan de overkant groener en (financieel) interessanter vinden. Trouw in de geopolitiek is onbestaande. Biden zal het bewijzen en ondervinden.

En kijk naar de toestand in de VS aan de vooravond van de verkiezingen. Met burgers die zich steeds meer bewapenen, overal rellen die als een virus uitbreken en handelaars in Washington DC die in voorbereiding van de verkiezingen, op grote schaal hun zaken dichttimmeren. Massaal geweld vrezend. Het contrast met China kan niet groter zijn.

Willy Van Damme

1) The Atlantic, april 2016, Jeffrey Goldberg, ‘The Obama doctrine’.  https://www.theatlantic.com/magazine/archive/2016/04/the-obama-doctrine/471525/

2) Dit volgens de door het IMF gebruikte methode van de koopkrachtpariteit. De andere veel gebruikte statistiek berekent alles op basis van de Amerikaanse dollar en deze van de koopkrchtpariteit poogt die koersmanipulaties te neutraliseren en geeft daarom een beter beeld van de werkelijke toestand.

Het is de favoriete methode van het IMF die echter door de media zelden gebruikt wordt. De andere methode toont de VS voorlopig nog als de grootste economie. En dat is voor hen zo te zien interessanter.

Het is maar een griepje

Een aantal mensen voeren op dit ogenblik actie tegen de maatregelen die regeringen treffen om de coronapandemie in te dijken. In essentie zeggen die dat het ‘maar een griepje’ is waarvoor men niet bang hoeft te zijn. Het is zelfs een grote wereldwijde samenzwering. Wat zink en hydrochloroquine nemen en het is opgelost. Het is een bewering die mijlenver van de realiteit verwijderd is. De dagelijkse statistiek van bijvoorbeeld het Dendermondse AZ Sint-Blasius toont dat.

Dit zijn de cijfers van vrijdag 23 oktober van het AZ Sint-Blasius in Dendermonde die verantwoordelijk is voor de gezondheidszorg van een regio met iets meer dan 100.000 inwoners. Begin september stonden hier alleen maar nullen. Achter die koele statistiek schuilt veel hard werk, leed en pakken tranen. Een griepje? Kom nou. Dit is echter verre van het enige zorgcentrum in de regio dat met die pandemie te maken heeft. Er is in het Dendermondse dus veel meer.

Lichtjaren

Het zijn koele letters en cijfers die echter heel veel verbergen en dat is vooral pakken leed en hard werken. Het hospitaal is in normale omstandigheden als een bijenkorf, een verzameling van druk doende zorgvertrekkers, dokters, verpleegsters en, niet te vergeten, Labo’s en logistieke diensten die het de anderen mogelijk maken om hun werk te doen. En dat is zorgen voor het welzijn van zieke mensen.

Nu echter komt daar die coronapandemie bij, sorry griepje, en dat maakt het nog erger. Veel erger en zelfs hallucinanter. Covid 19 is een zeer besmettelijke ziekte die gelukkig maar een een beperkt aantal gevallen dodelijk is maar die voor heel veel leed kan zorgen, ook voor de kennissenkring. Men is er soms veel maanden erg ziek van.

Zorgverstrekkers moeten bij hun dagelijks werk ook dubbel voorzichtig zijn want overal loert het gevaar. Wie besmet is, zelfs al heeft hij geen symptomen, moet oppassen bij de omgang met zijn naasten, het gezin, familie en vrienden. Hoe moet men zich voelen als men iemand uit het gezin besmet?

Continu ontsmetten, mondmaskers dragen, ook soms thuis in het gezin, is een must. Steeds maar waakzaam zijn dus. Het drukt op de betrokkenen en veroorzaakt in hun omgeving soms grote spanningen, ook mentaal. Mensen gaan erdoor.

Zorgverstrekkers die toch besmet maar zonder symptomen zijn blijven ook veelal doorwerken want de zorg moet blijven gegeven worden. Kost wat het kost. En dat kan hard drukken op niet alleen de fysieke gezondheid maar ook het mentaal welzijn van de zorgvertrekkers en hun familie en kennissen.

En als de gezondheidssector instort dan is het gedaan, dan gaat het licht uit. Dit is geen paniek zaaien maar de werkelijkheid. Hoe ver van de realiteit moet men verwijderd zijn om dit “een griepje” te noemen? Lichtjaren.

Willy Van Damme

Onthoofdingen nu ook in Frankrijk

Grote opschudding in Frankrijk waar in Conflans Saint-Honorine de onderwijzer Samuel Paty onthoofd werd. De reden zou zijn dat hij aan zijn klas tijdens een les rond vrije meningsuiting de cartoons met Mohammad uit het tijdschrift Charlie Hebdo toonde. Daarover ontstond op sociale media herrie en daarop trok een 18-jarige Tsjetsjeen vanuit de stad Evreux naar ginds, vroeg aan leerlingen wie die leraar was en onthoofdde de man.

De helden slaan toe

Hij werd nadien blijkbaar in een gevecht met de politie doodgeschoten. Waarna het land in rep en roer raakte met president Emmanuel Macron die de natie vol emotie toesprak. Wow, onthoofdingen nu ook in Frankrijk en dat door een Tsjetsjeen!. Waren dat vroeger geen helden?

Samuel Paty, vermoord door een Tsjetsjeense salafist en het slachtoffer van het Franse regeringsbeleid waarbij men dat salafisme al sinds 1980 stiekem steunt en zelfs bewapend. En dan krijg je zotten die denken dat ze zo het westerse imperialisme bestrijden terwijl ze gewoon hun vuile werk opknappen en de islam aldus een slechte naam geven. Tot jolijt van Israël.

In Syrië gebeuren er al sinds 2011 toen de door het Westen aangestoken jihadistische opstand losbrak bijna dagelijks onthoofdingen. Het raakte zelfs niet in onze kranten of televisie want dat was het werk van door de presidenten Macron en voorheen Nicolas Sarkozy zelfs met wapens gesteunde jihadisten, de geestesgenoten van die moordenaar Abdoullakh Anzorov. En dat waren heiligen, idealisten. On touche pas.

De man had eerder dit jaar blijkbaar het statuut van politiek vluchteling gekregen en dus asiel. Was het om de Franse gastvrijheid te vieren dat hij dan maar die gruwelijke moord pleegde? Het voorval toont wel het grote falen van de Franse overheid die de man toegang verleende tot haar grondgebied. Maar ja, toen in Syrië de salafistische opstand uitbrak liep de Franse ambassadeur in Damascus mee in hun betogingen.

Onderdak voor terroristen

Voor de Russische veiligheidsdiensten is dat een goede zaak. Het is een jihadist minder die hen niet meer zal lastig vallen. Opgekuist staat netjes! Maar voor Frankrijk is dit wel een echt probleem. Als de Franse autoriteiten voor hij hier asiel kreeg naar zijn verleden en maatschappelijke visie al een onderzoek hadden gedaan dan was het een van een barslecht niveau.

Een van de best gekende jihadisten met een beruchte reputatie was de Tsjetsjeen Aboe Omar al Shishani, de krijgsnaam van Tarkhan Tayumurazovitch Batirashvili. Hij vocht als commandant bij een serie terreurgroepen en eindigde in Irak bij ISIS waar hij bij gevechten omkwam. Hij is afkomstig van de Pankisi vallei in Georgië – vandaar zijn Georgische naam – waar Aboe Musab al Zarqawi, de topman van al Qaeda zich rond 2003 schuil hield. Klaar voor de Amerikaanse invasie.  De Pankisi vallei grenst aan Tsjetsjenië.

Iedere serieuze kenner van het dossier weet dat er in Tsjetsjenië en daarbuiten een groep lokale salafisten zit die voor weinig terugschrikt. Zie maar naar de figuur van de in Irak in 2016 omgekomen Abu Omar al Shishani. (1)

Niet alle Tsjetsjenen zijn jihadisten, dieven en moordenaars maar het risico is er. Wat nu nog maar eens bewezen werd. Maar geen probleem voor een Frankrijk dat zich trots een seculiere staat noemt maar gelijktijdig salafistische terroristen zo ogenschijnlijk zonder degelijk onderzoek onderdak geeft.

Salafisten als heilige vrijheidsstrijders

Maar verwonderlijk is dat niet echt. De in 1990 uitgebroken oorlog in Tsjetsjenië was immers voor het Westen een soort van vrijheidsstrijd tegen het kwaad uit Moskou. Dappere soldaten voor de vrijheid, de mensenrechten en de democratie. Het al tot op de draad versleten persverhaal over dat soort gebeurtenissen dat haaks staat op de realiteit.

Specialiste hierin was de Russische journaliste Anna Politovskaya die in Tsjetsjenië allen maar de misdaden van het Russisch leger zag en zweeg over die salafistische terreur. Ze was de held van onze regeringen en media en kreeg er bovenop een onderscheiding van het Europees parlement.

Een persruimte in dit Europees parlement is zelfs naar haar genoemd. Ze werd nadien op 6 oktober 2006 vermoord. Mogelijks in opdracht van Ramzan Kadyrov president van de autonome republiek Tsjetsjenië en de zoon van Akhmad Kadyrov, een naar Rusland overgelopen lokale moefti en een gewezen leider van die terroristen.

Tsjetsjeense salafisten, alias vrijheidsstrijders. Merk het gebaar op met de wijsvinger als waarschuwing. Een teken typerend voor salafisten.

Dat in het ‘vrije’ door salafistische bendes bestuurde Tsjetsjenië het vieren van Kerstmis of Pasen verboden was kon men hier bijna nooit lezen. Neen, dit was een volk dat zijn ketens wou losrukken van het Russisch imperialisme. En dat diende men dus voor de volle 100% te steunen. Zelfs al loofde men in diezelfde pers Boris Jeltsin, de Russische president van toen, als een democraat die de vrijheden naar Rusland bracht. (2)

Boris Berezovsky

In wezen was dit echter een door het Westen gesteunde opstand om Rusland na de implosie van de Sovjetunie nog verder te ontmantelen. Fase 2 van de westerse aanval. Centraal figuur hierbij was Boris Berezovsky, toen de grote mediamagnaat onder Jeltsin.

Die bleek de grote wapenleverancier te zijn en steun en toeverlaat van die salafisten. Tot hij met zijn hulp – hij controleerde de Russische media – Vladimir Poetin begin 2000 als president aan de macht bracht. (3)

Amper enkele maanden later was Berezovsky, ooit gezien als de eerste Russische miljardair, reeds naar het buitenland gevlucht. Jaren later zal de Britse media uitbrengen dat Berezovsky gewoon een agent van de Britse veiligheidsdienst MI6 was, samen dan met zijn naaste medewerker Alexei Litvinenko. (4)

Waarom MI6 dit toen liet uitlekken is een van de vele nog niet opgehelderde zeer cruciale vragen in dit dossier. Wat was de reden hiervoor? Het is Poetin die na 2000 snel een einde maakte aan die terreur in de Kaukasus. De eerdere poging in 1994 van het Russisch leger onder Jeltsin om dat te bevrijden van die salafisten raakte nergens. Maar dat wekt geen verbazing.

Volgens de media was Boris Berezovsky de eerste Russische miljardair en man die onder Boris Jeltsin de pers controleerde. Hij was ook de wapenleverancier van die Tsjetsjeense terreurgroepen en, volgens de Britse pers achteraf, een agent van de Britse veiligheidsdienst MI6. Met andere woorden: Het was MI6 die zo wapens leverde aan die groepen. Op het einde van zijn leven zat hij echter op zwart zaad. Vandaar de brieven naar Poetin en zijn dood?

Uiteindelijk was Jeltsin gewoon een knecht van de VS die het land tegen sneltreinvaart liet leegplunderen door niet zelden joodse criminelen die nadien in Israël als kersvers miljardair opdoken. (5) Ook Berezovsky en zijn Georgische partner Badri Patarkatsisvhili – de toen rijkste Georgiër met een vermogen geschat op 12 miljard dollar – hadden joodse wortels. De Georgiër werkte zelfs deels vanuit Israël.

Polonium 210

Litvinenko werd nadien volgens de Britse politie in november 2007 door middel van het radioactieve middel polonium 210 vermoord. En uiteraard werd die moord in de goede Britse traditie toegeschreven aan Rusland. Enkele jaren later blijkt uit Zwitsers medisch onderzoek echter dat de Palestijnse leider Yasser Arafat in 2004, drie jaar eerder dus, door hetzelfde nooit eerder gebruikte gif was omgebracht (6). Ook door de Russen?

In 2013 zal ook Berezovsky in Londen opgehangen worden gevonden. Een zaak die blijkbaar nog steeds tussen moord of zelfmoord ter discussie staat. De politie sprak van zelfmoord maar de gerechtsdeskundige van de familie sprake van moord. Zich baserend op foto’s van de nek van het slachtoffer. (7) Verder onderzoek gebeurde niet.

Merkwaardig is dat de Britse regering ook dit niet op de rekening van Poetin schreef. Nadien bleek de man twee brieven aan Poetin te hebben gestuurd met de vraag of hij kon terugkeren. Hij zat dan al op zwart zaad.

Duitsland

En dat de Tsjetsjeens salafisten nog steeds volop de steun van het Westen krijgen bleek recent nog overduidelijk met de moord in Berlijn op Zilimkan Khangosvili op 23 augustus 2019. De dader zou volgens de Duitse politie de Rus Vadim Krasikov/Sokolov (8) zijn die dan in opdracht d!ie moord heeft gepleegd. Maar wie er achter zat is onduidelijk.

Helden van de jihad, Zilimkan Khangosvili, zoals zijn geestesgenoot al Shishani afkomstig van de Pankisi vallei, en links Aslan Maskadov, een van de presidenten van de salafistische Republiek van Ichekeria (Tsjetsjenië). Verantwoordelijk voor een waslijst aan erg brutale aanvallen die honderden burgers het leven koste zoals die op de metro in Moskou en de school in Beslan Volgens onze media feitelijk het werk van Poetin. En dat verhaal kwam uit de omgeving van Berezovsky. Uiterst betrouwbaar dus.  Khangosvili was jarenlang de gast van Angela Merkel & co. Merk bij Maskadov de hoofdband met daarop de klassieke slogan uit de Koran die al Qaeda steeds gebruikt.

De zaak is echter erg vervelend voor de Duitse overheid. Zilimkan Khangosvili was immers een nauwe medewerker van de door een aanslag op 8 maart 2005 om het leven gekomen Tsjetsjeense krijgsheer Aslan Maskadov. Zilimkan Khangosvili was samen met Maskadov nauw betrokken bij zware terreuraanslagen in Rusland waarbij honderden burgers omkwamen en die deels ook door hen zijn toegegeven. (9)

Maar dat Duitsland een terrorist van dit kaliber vrij in Duitsland liet rondlopen zegt alles over de Duitse buitenlandse politiek tegenover Rusland. Heiko Maas (SPD), Duits minister van Buitenlandse Zaken stelde wel als excuus nooit een uitleveringsverzoek van Rusland te hebben gekregen.

Maar dat hoeft niet want Duitsland kan die zelf voor de rechter brengen en zijn verleden was voor de Duitse veiligheidsdiensten zeker geen geheim. Feit is alleszins dat de aanwezigheid van die terrorist in de Duitse media netjes verborgen werd gehouden. Bladen als Der Spiegel, de Frankfurter Allgemeine Zeitung en Die Zeit wisten van niets of wilden het niet weten.

Stepan Bandera

Het doet denken aan de moord in Duitsland op Stepan Bandera, de Oekraïense fascistenleider uit de Tweede Wereldoorlog die meehielp bij de afslachting van massa’s opposanten, joden en Russen. Oekraïense fascistengroepen speelden verder ook een grote rol bij het bewaken van de vernietigingskampen zoals Babi Yar/Syrets in Oekraïne en Auschwitz.

De man liep vrij rond in München tot een Sovjet-Russische moordenaar hem op 15 oktober 1959 om het leven bracht. Hij werd vermoord met cyanide, een onderdeel van zyklon B, het ook in Auschwitz toegepaste gif. Nikita Chroesjtsjov gaf nadien toe de moord te hebben bevolen.

Het standbeeld van Stepan Bandera in het huidige Lviv/Lvov, een stad in West-Oekraïne, Galicië. Een man die als Duitse hulpknecht in W.O. II honderdduizenden mensen om het leven hielp brengen. Alleen in het vernietigingskamp Babi Yar/Syrets vlakbij Kiev een geschatte 100.000. Dankzij onder meer België en Nederland heeft de man nu overal als waardering voor zijn werk standbeelden alsmede straten en pleinen naar zijn naam gekregen. Leve de mensenrechten.

De door de NAVO in 2014 met een staatsgreep aan de macht gebrachte Oekraïense regering heeft nu overal standbeelden ter ere van Bandera laten plaatsen. Het toont hoe ver men gaat. Desnoods zouden onze media en regeringen zelfs Hitler ophemelen als een democraat, verdediger van de mensenrechten en de vrijheid. Als men bij de NAVO en de westerse media dat kan met Bandera dan kan men dat ook met Hitler.

Maar als men die Tsjetsjeense aan al Qaeda gelieerde terroristen blijft steunen dan moet men ook niet verbaasd zijn dat ze ook hier al eens iemand onthoofden. De terreuraanslag van Anzorov was de voorbije jaren trouwens niet de eerste Tsjetsjeense terreurdaad in Frankrijk.

De met emoties overladen speeches zoals die van Macron dit weekeinde zijn dan ook niets meer dan slecht theater. Het zijn juist mensen als Macron en Sarkozy die hier de verantwoordelijk voor dragen. Zij blijven immers nog steeds in het buitenland die salafisten steunen. België leverde via de Verenigde Arabische Emiraten toch wapens aan al Qaeda in Jemen, de groep die de slachtpartij bij Charlie Hebdo opeiste. (10)

Willy Van Damme

1) Abu Omar al Shishani was actief in de tweede Tsjetsjeense oorlog tegen Rusland en vocht nadien met het Georgische leger. Wel raakte hij niet rechtstreeks betrokken bij de oorlog van 2008 van het mede door Israël geleide Georgische leger tegen Zuid-Ossetië. Nadien is er een onduidelijke periode maar vrij snel zal hij via Turkije, dat centraal was in de steun aan de Tsjetsjeense opstand, in Syrië belanden.

Aboe Omar al Shishani, de man met de rosse baard, doet duidelijk fier over de verovering door de toenmalige Jaish al Mujahireen van de luchtmachtbasis van Menagh in de provincie Idlib. Een aantal van deze figuren zullen nadien op de foto te zien zijn met Amerikaans ambassadeur Robert Ford. De basis is nu terug in handen van de regering.

Daar vervoegde hij allerlei jihadistische groepen waaronder vooral al Nusra, een afdeling van al Qaeda, en vanaf midden 2013 ISIS. Hij was betrokken bij twee zeer belangrijke operaties van die jihadisten waaronder de verovering van de basis van Regiment 111/de Sjeik Soeleiman basis waar men een hoeveelheid sarin kon bemachtigen die vermoedelijk nadien in Khan Assal en Oost-Ghouta werd gebruikt.

Nadien speelde hij ook een grote rol bij de verovering van de nabije luchtmachtbasis Menagh. Een deel van de veroveraars werd nadien samen met Robert Ford, toen de Amerikaanse ambassadeur voor Syrië, gefotografeerd. Shhishani kwam om het leven in Irak ten zuiden van de stad Mosoel.

2) De gesprekken tussen de Amerikaanse presidenten Bill Clinton en Boris Jeltsin. https://clinton.presidentiallibraries.us/items/show/57569. Deze zijn blijkbaar deels openbaar en geven een goed inzicht in de verhoudingen tussen beide presidenten. Die van de meester en de knecht.

Er komen Russische verkiezingen en Jeltsin heeft schrik die te gaan verliezen en vraagt Clinton om centen om zo de pensioenen te kunnen betalen. Hij vreest anders die verkiezingen te zullen verliezen. Clinton stemt toe.

Het tweede interessante item betreft de kandidatuur van Vladimir Poetin waar beiden die bespreken en Jeltsin als het ware de goedkeuring vraagt van Clinton. Clinton acht hem best geschikt. Blijkbaar hadden Poetin en zijn entourage hun ware plannen zeer goed verborgen want MI6 en de CIA zaten toen overal in Rusland. Het is een verhaal dat een thriller meer dan waard is.

3) Los Angeles Times, 27 april 1999, Associated Press, Russian Mogul Charged With Money Laundering. https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1999-apr-27-mn-31505-story.html.

De toenmalige Russische premier Yevgeni Primakov was een onderzoek begonnen tegen Boris Berezovsky en wou de man correctioneel laten veroordelen en zo politiek uitschakelen. Maar Berezovsky was oppermachtig en begon via zijn persgroep met een campagne tegen de man waardoor Primakov moest aftreden. Waarna die in augustus werd opgevolgd door een zekere Vladimir Poetin en Berezovsky en de VS dachten het probleem te hebben opgelost…..

4) BBC News, 2 februari 2015, ‘Alexander Litvinenko was ‘a paid consultant’ for MI6’. https://www.bbc.com/news/uk-31096849.

Volgens zijn weduwe kreeg hij 2.000 Britse pond per maand van MI6. Hij werd ook nog betaald door Boris Berezovsky.

5) Haaretz, 1 januari 2019, Gur Megiddo, ‘Israel’s Corruption Probe Into Lev Leviev’s Diamond Empire Stalls’. https://www.haaretz.com/israel-news/business/corruption-probe-into-lev-leviev-s-diamond-empire-stalls-1.6803914.

Financial Times, 8 januari 2020, Kate Beioley ‘SFO accused of ‘ulterior purpose’ by daughter of ENRC oligarch’. https://www.ft.com/content/84f696e4-3222-11ea-a329-0bcf87a328f2

Het eerste verhaal gaat over Lev Leviev, genoemd in de media als de koning van de diamant die op enkele jaren tijd miljardair werd en van Rusland naar Israël trok. En er nadien dan weer van ging vluchten.

Een ander voorbeeld is het ook in België goed gekende Kazakse trio Alijan Ibragimov, Patokh Chodiev – op zeker ogenblik de rijkste Belg – en Alexander Machkevitch die nu gerechtelijk in het Verenigd Koninkrijk in serieuze moeilijkheden zitten met een van hun grote ondernemingen ENRC, Eurasian Natural Resources Company, een van ‘s wereld grootste bedrijven in haar soort.

Het Belgische Tractebel hoopte er ooit zaken mee te kunnen doen. Het werd miserie. Toen hij bekend raakte als miljardair werd Machkevitch benoemd tot voorzitter van het Euro-Asian Jewish Congress, een van de regionale afdelingen van het Joods Wereldcongres.

6) National Library of Medicine, 30 november 2015, Pascal Froideveaux e.a., Institute of Radiation Physics, Universitair Hospitaal Lausanne, Zwitserland. ‘(210)Po poisoning as possible cause of death: forensic investigations and toxicological analysis of the remains of Yasser Arafat.’ https://www.ft.com/content/84f696e4-3222-11ea-a329-0bcf87a328f2

Suha Arafat, zijn weduwe trok in 2011 op onderzoek naar de doodsonderzoek van haar man Yasser Arafat en toen ontdekte men in de rest van zijn kleren die volgens Suha nadien nooit aangeraakt waren abnormaal hoge waarden van polonium 210. Waarna men zijn lijk opgroef.

Het onderzoek op de stoffelijke resten gebeurde onafhankelijk van elkaar in Frankrijk, Rusland en Zwitserland. Alleen de resultaten van het Zwitsers onderzoek zijn bekend. Over dat van Rusland is wegens tegenstrijdige verklaringen onduidelijkheid. De gegevens van het Franse resultaat blijven tot vandaag geheim. Het resultaat van het Zwitsers onderzoek verscheen na een peer review op 30 november 2015 in het Britse tijdschrift The Lancet.

7)  The Guardian, 27 maart 2014, Ian Cobain, ‘Boris Berezovsky inquest returns open verdict on death’. https://www.theguardian.com/world/2014/mar/27/boris-berezovsky-inquest-open-verdict-death

Ook: The Telegraph, 25 april 2013, Jonathan Earl, ‘Vladimir Putin: Boris Berezovsky wrote two letters asking for forgiveness’. https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/vladimir-putin/10017713/Vladimir-Putin-Boris-Berezovsky-wrote-two-letters-asking-for-forgiveness.html

De brieven zelf werden nooit openbaar gemaakt maar niemand heeft dit verhaal ooit tegengesproken.

8) Over zijn ware identiteit bestaat nog steeds onduidelijkheid. Volgens Bellincat was zijn echte naam Vadim Krasikov en was Kosolov een valse identiteit. Het probleem is hier echter dat reeds van bij de start van Bellingcat onder de naam Moses Brown deze bewust valse informatie verspreide over toen Syrië. Bellingcat is ook gelieerd aan de Atlantic Council dat op haar beurs verbonden is met de NAVO.

Rond Syrië was het duidelijk dat Bellingcat samen met de New York Times en Human Rights Watch en in afspraak met bepaalde krachten in de VS (CIA en Buitenlandse Zaken?) aanstuurde op een regelrechte invasie van de VS in Syrië. Het faalde echter doordat noch het Pentagon noch Obama er zin in hadden.

9) Polygraph.info, 13 december 2019, Fatima Tlis, ‘Update: A Killing in Berlin, And Putin’s Misleading Claims About A “Blood-Thirsty” Chechen’. https://www.polygraph.info/a/fact-check-putin-berlin-killing-chechen/30324251.html

Op deze website, die een soort van fact checking doet, zegt Zubar Kangoshvili, broer van Zilimkan, dat deze wel betrokken was bij de terreuraanval in de Kaukasus waarbij in het plaatsje Nazran op 21 juni 2004 92 doden vielen waaronder 27 burgers. Maar, stelt de website, dit was geen terreuraanval maar een gelegitimeerde aanval het het leger van Ichekeria. Polygraph.info is een onderdeel van The Voice of America.

10) Deutsche Welle, 29 november 2018, ‘Yemen: The devastating war waged with European weapons’. https://www.dw.com/en/yemen-the-devastating-war-waged-with-european-weapons/a-46515199

Er is ook een documentaire over gemaakt waar men de wapens van FN in volle glorie in actie kan zien. Daarbij zijn hun registratienummers duidelijk merkbaar en kan men zo hun route natrekken. Ze gingen van Luik naar de Verenigde Arabische Emiraten en dan naar onze vrienden van Al Qaeda op het Arabisch Schiereiland. Wat verboden is. Het is die groep welke tekende voor de slachtpartij bij Charlie Hebdo. Je suis pas Charlie dus.

Naschrift – al Shishani bij de US Special Forces

Volgens de website Business Insider heeft Aboe Omar al Shishani na zijn avontuur in Tsjetsjenië toen hij in 2006 toetrad tot het Georgische leger training gekregen van de Amerikaanse Special Forces die hem ook als een topleerling bestempelden.

In tegenstelling tot andere verhalen nam hij wel effectief deel aan de invasie van Zuid-Ossetië. Nochtans was hij in 2006 bij kenners reeds gekend als een aanhanger van al Qaeda. Hij werd na eerst in Syrië gevocht te hebben aan de zijde van al Qaeda lid van ISIS waar hij in 2016 in de Iraakse provincie Anbar werd gedood.

Business Insider baseerde zich op een verhaal van de Amerikaanse website McClaskyDC. Daar omschreef men hem als de topmilitair van die terreurgroep. Het artikel bevat zelfs een foto met Al Shishani bij de US Special Forces maar dan zonder zijn rosse baard. De foto zou tijdens die oorlog van 2008 zijn genomen.

McClaskyDC, 15 September 2015, 2015, Mitchell Protherho, ‘How I met the man who became the Islamic State’s military No. 1’. https://www.mcclatchydc.com/news/nation-world/world/article35323065.html. Er is nog een link naar een gelieerd verhaal over Shishani.

Chemische Wapens–België steunt censuur

Het dossier van de chemische wapens en de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OVCW) blijft voor beroering zorgen. En ditmaal toonde België daarbij zijn waar gezicht, die van vazal van de VS en van oorlogvoerende partij tegen Syrië. Reden was een bijeenkomst georganiseerd door de VN-Veiligheidsraad waar een zekere Jose Bustani door Rusland uitgenodigd was om te komen spreken over de werking van de OVCW die haar zetel heeft in Den Haag. 

Uw kinderen

Maar dat werd netjes geblokkeerd door de VS, Frankrijk, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Estland en ook België die zich tegen zijn komst verzetten. Volgens de Russische zender RT de eerste maal dat dit gebeurde in de geschiedenis van de VN. . Wat was er aan de hand? Waarom wilden deze NAVO-landen en lid van de VN-Veiligheidsraad dat niet?

Voor de buitenstaanders is de Braziliaan Jose Bustani een nobele onbekende. Voor kenners van de OVCW en het dossier van de chemische wapens is dat echter een zeer belangrijk figuur omdat zijn wedervaren de erg cruciale maar zeer nefaste rol van de VS en haar vazallen toont in de wijze waarop internationale organisaties zoals de OVCW onder de vleugel van de VN opereren.

Jose Bustani onderhandelde in 2001 met de Iraakse president Saddam Hoessein over de toetreding van Irak tot de OVCW. Het Amerikaans verhaal over de chemische wapens van Irak zou dan echter nep blijken en dat wou de VS verhinderen.

Maar onder meer België wou hem op dit internationaal forum niet laten spreken en dus verbood men zijn komst. Rusland is op dit ogenblik voorzitter van de VN-Veiligheidsraad, een positie die roterende is, en deze mag dan mensen uitnodigen op door haar belegde bijeenkomsten. België o.a. stak daar dus een stokje voor. De waarheid moet immers verborgen gehouden worden.

Jose Bustani is een Braziliaanse ex-diplomaat en de eerste baas van de OVCW, de in  Den Haag gevestigde waakhond voor chemische wapens, een onderdeel van de VN. Van 1997 tot 2002 was hij er directeur-generaal van tot hij in 2002 een bezoek kreeg van de toenmalige Amerikaanse ambassadeur bij de VN John Bolton, de gewezen Veiligheidsadviseur van Donald Trump.

Die was duidelijk ontevreden over de man en bij dat bezoek aan de OVCW in Den Haag stelde Bolton, volgens het relaas van Bustani, dat hij binnen de 24 uur diende te verdwijnen want hij had ook kinderen en men wist waar die verbleven. (1) Het is een verhaal dat uiteraard nooit de klassieke media haalde maar dat bij kenners van het dossier wel vrij goed bekend is. Hij weigerde.

Maar nadien organiseerde de VS op 21 april 2002 dan maar een stemming onder de lidstaten over de man en met 48 stemmen voor zijn vertrek, 7 tegen en 43 onthoudingen verdween Bustani in 2002. In diens plaats kwam dan een Turks diplomaat, afkomstig dus van een lidstaat van de NAVO. De Internationale Arbeidsorganisatie gaf Bustani nadien in deze kwestie gelijk en beval een schadevergoeding. 

Irak

Volgens de VS was de reden voor diens ontslag zijn barslecht bestuur. De echte reden voor die Amerikaanse ontevredenheid was echter de toen volop in voorbereiding zijnde invasie van Irak. De VS wou Irak kapot, in stukken hakken en zocht alle mogelijke en onmogelijke excuses om dat te realiseren. Daarbij hoorde vooral het nepverhaal over de massavernietigingswapens van Saddam Hoessein.

Volgens Jose Bustani bedreigde John Bolton, toen Amerikaans ambassadeur bij de VN, persoonlijk zijn kinderen als hij niet nog diezelfde dag opstapte als baas bij de OVCW. Noch Bolton, noch de VS heeft dat verhaal voor zover geweten ooit ontkend. De man heeft er ook de reputatie naar.

Waarbij men zoals nu met Syrië een ganse serie leugenaars in de media en de zogenaamde think thanks genre Brookings en Clingendael verzamelde om dat verhaal aan het grote publiek te kunnen verkopen. Huurlingen dus.

Typerend hiervoor was de toen aan mij gerichte brief van gewezen hoofdredacteur Dirk Achten waarin die alle twijfels over het Amerikaans nepverhaal over Irak wegwuifde. De man is nu dankzij de Open VLD Belgisch ambassadeur in Den Haag.

En om dat verhaal geloofwaardig te maken wou men de OVCW inschakelen want daarachter schuilt de VN en dat is toch qua geloofwaardig de top. Maar die spartelde duidelijk tegen en daarom moest Bustani weg. Wat het ook mogen kosten. Tegenwoordig gaat dat onder de in 2017 benoemde Spaanse diplomaat Fernando Arias al veel gemakkelijker. Alle tegenstand is weggesmolten als sneeuw voor de zon.

Het verhaal toont uiteraard de ongeziene brutaliteit van de VS die best te vergelijken is met die van een maffiabaas. Heel recent protesteerde de Portugese regering in het openbaar dat de Amerikaanse ambassadeur in Lissabon zijn mond moest houden wat betreft hun relaties met China.

Het optreden van Bolton tegen Bustani verklaart natuurlijk ook waarom steeds meer landen in het Westen maatregelen nemen tegen Chinese firma’s zoals Huawei en hoe dat achter de schermen tot stand komt. Het heet dan eufemistisch ‘diplomatiek overleg’.

Novichok bij Amazon

Tegenwoordig is de OVCW niets meer of minder dan een handpop geworden in dienst van de VS en het Westen en herhaalt ze alles wat die landen willen dat er moet gezegd worden. Wat forensisch onderzoek hoort te zijn is gewoon het maken van een kopie van de versie van wat de NAVO-landen stellen. Wie als expert een andere visie heeft wordt gewoon het zwijgen opgelegd, geridiculiseerd en desnoods ontslagen. (3)

Het overkwam de Zuid-Afrikaan Ian Henderson die twaalf jaar voor de OVCW had gewerkt en in de zaak van de vermeende gifgasaanval in de Syrische stad Douma verantwoordelijk was voor de studie over hoe twee grote vaten in een gebouw in de waren geraakt.

Deze zouden dan chloorgas hebben moeten bevatten. Uit zijn achtergehouden studie bleek echter dat die twee grote vaten daar waren geplaatst en niet vanuit een helikopter of vliegtuig waren gegooid. Met andere woorden het gans verhaal was een door die jihadisten opgezet spel. En van een legeraanval met chloorgas was helemaal geen sprake. Het was wel nodig zodat de VS Syrië nog maar eens kon bombarderen.

 

Onder het bewind van de Spaanse diplomaat Fernando Arias is de OVCW een soort kopieermachine geworden die alle beweringen van groepen als al Qaeda en de Westerse geheime diensten certificeert. Van enig forensisch onderzoek door de OVCW is geen enkele sprake meer. Mensen zoals de Zweed Ake Sellström, de leider van de eerste missie naar Syrië rond het gebruik van chemische wapens, hebben dan ook zware kritiek op zijn beleid.

Dat paste echter niet in het verhaal van die salafistische terreurgroepen en hun bazen bij MI6, CIA enzovoort en dus moest zijn dossier verdwijnen. Het lekte toch uit en werd nadien gesteund door drie andere klokkenluiders bij de OVCW. Waarna de huidige directeur generaal Fernando Diaz de man dan maar poogde belachelijk en verdacht te maken.

De nepverhalen over novichok met de Russen Sergeï en Julia Skripal en recent Alexei Navalny tonen dat ook. Van enig onafhankelijk onderzoek was geen sprake. Men kopieerde gewoon de beweringen van de Britse en Duitse geheime diensten. Voor de versie van die Russische dokters uit Omsk die het leven van Navalny redden had men bij de OVCW geen enkele interesse.

Waarbij men in de media, gevoed door de veiligheidsdiensten, zelfs stelde dat alleen de Russen de capaciteit hebben om novichok te maken. Een meer dan lachwekkende bewering daar die formule in een boek staat die men al jaren zelfs bij Amazon kan bestellen. (4) Zo ver zakt het niveau van onze media. Men slikt alles en verkoopt alles, soms de grootste onzin eerst.

Willy Van Damme 

1) Russia Today, 6 oktober 2020, ‘Russia slams ‘disgraceful’ ban on founding OPCW chief speaking at UN Security Council on Syria’. https://www.rt.com/russia/502709-former-opcw-director-douma-ban/

Twee van die kinderen verbleven volgens dit verhaal in New York en een derde in Londen.

2) Russia Today, 7 april 2018, ‘I give you 24 hours to resign’: 1st OPCW chief on how John Bolton bullied him before Iraq War’. https://www.rt.com/usa/423477-bolton-threat-opcw-iraq/

3) The Gray Zone, 12 maart 2020, Aaron Mate, ‘Exclusive: New OPCW whistleblower slams ‘abhorrent mistreatment’ of Douma investigators’. https://thegrayzone.com/2020/03/12/opcw-whistleblower-mistreatment-douma-investigators/

Het toont hoe men in de media omgaat met klokkenluiders, en dat is doodzwijgen of criminaliseren zoals nu met Julian Assange van Wikileaks gebeurt.

4) Vil S Mirzayan, ‘State Secrets’, 2007, Outskirts Press, Vanaf 8 dollar, ISBN-13 1432725662. Wie zelf wat novichok wil maken kan dus nu aan de slag. Het boek veroorzaakte een interne discussie onder specialisten over novichok, een product welke niet op de lijst van verboden chemische wapens stond. 

De man leeft in de VS en noemt zich ook president en regeringsleider in ballingschap van Kazan, een deelstaat van de Russische Federatie welke Washington poogde los te weken van Rusland. Het werd een flop. Wel vroeg hij in december 2008 bij de VN de onafhankelijkheid van Kazan te erkennen. 

Hillary Clinton, die van 2009 tot 2013 Amerikaans minister van Buitenlandse Zaken was, verbood haar medewerkers en diplomaten om de kwestie van novichok in discussies ter sprake te brengen. Dus voor het verhaal over de Skripals bekend raakte. De VS en de voornaamste westerse regeringen kende toen dus al het verhaal van novichok voor het publiek bekend raakte. Ze wou het echter geheim houden. Tot men het kon gebruiken? 

EU en de VS–Mogen wij Uw vazal zijn?

Ursula von der Leyen, de Duitse voorzitter van de Europese Commissie en gewezen minister van Defensie voor de CDU hield deze maand in die functie haar eerste beleidsverklaring voor dat Europees parlement, State of the Union noemt men dat. Prinsjesdag in Nederland.

En het was een merkwaardige toespraak waarvan de finesse onze kranten grotendeels is ontgaan en die samen moet gezien worden met andere recente Duitse regeringsacties rond Wit-Rusland en Navalny.

Rusland als ‘het kwaad’

In die toespraak waarschuwde zij voor het terug nauwer aanhalen van de relaties met Rusland en stelde dat China haar beloften rond de klimaatverandering moet naleven. Kritiek dus, zeker op Rusland dat zij zwaar aanviel. Zelfs de oorlog met Georgië van 2008 werd Moskou aangewreven. Dit terwijl er geen discussie mogelijk is wie hier aanviel. En dat was het door de VS en de NAVO gesteunde Georgië.

Nog meer opvallend was wat zij wist te zeggen over de VS en dus Donald Trump. “We zijn klaar voor een nieuwe trans-Atlantische agenda” opperde zij, stellende dat de EU streeft naar betere relaties met Washington. Met andere woorden: ‘Donald mogen wij uw vazal blijven zijn.’ Wel is duidelijk dat Duitsland en velen in de EU de democratische tegenkandidaat Joe Biden als president verkiezen boven een Donald Trump.

Het in de EU soms publiek gestelde verhaal over een neutrale positie in de oorlog van de VS met China is dus nonsens. Brussel wil voluit gaan voor het behoud en zelfs verbeteren van de vriendschap, lees vazalstatus, met Washington. Ook tegen Rusland blijft men fors in de aanval gaan. De pogingen om ook Wit-Rusland aan te hechten bij de NAVO en de EU tonen dat. Zelfs al poogt men dat in Brussel te ontkennen.

De Duitse Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, viel in haar toespraak voor het Europees parlement frontaal Rusland, en in mindere mate China, aan kreeg vanuit de Europese media applaus voor wat ze noemden ‘een sterke speech’. De toon is gezet voor meer instabiliteit en agressie op het Europese continent. Duitsland herleeft?

Terwijl de EU honderden miljoenen euro uitgeeft aan de destabilisatie van Rusland – Russische instellingen zoals opinieonderzoeker Levada leven van de Europese centen – beschuldigde zij Rusland van het zich te mengen in de verkiezingen in het Westen. Von der Leyen durft dus.

Alexei Navalny

Dat men zo het Europees continent en een buur instabiel maakt is voor Ursula von der Leyen geen probleem. Duitsland zoals tweemaal gedurende de vorige eeuw gaat voor de aanval tegen Rusland.

De zaak van activist Alexei Navalny die volgens het Duits leger vergiftigd werd met novichok, een vermeend chemisch wapen, bewijst dat. Zoals ook de brutale aanval van de Duitse bondskanselier Angela Merkel rond die zaak tegen Rusland.

Een Navalny die in Rusland zo populair is als de klassieke tandarts. Merkel eist van Rusland echter totale openheid en zelfs een bekentenis maar wil haar onderzoeksresultaten niet eens delen met die van de Russische dokters van het hospitaal in de stad Omsk die in de zaak een andere analyse maakten.

Wie is dan verdacht? Toch Duitsland want anders hou je dit niet geheim en start men de discussie onder wetenschappers. Maar Berlijn weigert en geeft de resultaten wel aan Zweden en Frankrijk. Maar verwacht dus niet dat men vanuit Brussel de vredespijp zal roken maar de oorlogsretoriek nog zal opvoeren. De krantenverhalen over Moskou bewijzen dat. En wees er zeker van, we krijgen nog meer anti-Russische propaganda.

Wel zal de gaspijplijn Nordstream 2 afgewerkt worden want Duitsland heeft dat relatief goedkope Russische gas broodnodig. En alhoewel ons bedrijfsleven en dus onze economie behoefte heeft aan nauwere economische relaties met Rusland zal men dat om puur politieke reden saboteren. Of hoe offer je op het altaar van de imperialistische ambities van o.m. Duitsland de Europese welvaart op.

De grote vraag is natuurlijk hoe haar toespraak elders in de EU is overgekomen. Het lijkt twijfelachtig dat iedereen akkoord ging met die retoriek vooral versus Moskou en de anti-Chinese toon. Sommige landen zoals Portugal, Italië, Griekenland en Cyprus tonen een andere beleidsvisie. Hetzelfde voor Parijs dat streeft haar betere relaties met Vladimir Poetin. Was Macron akkoord of speelde van der Leyen een soloslim?

China

En dan is er China. Het is voor de EU zowat haar voornaamste markt geworden. Die bedroeg in 2019 met Hongkong erbij 593.912 miljoen dollar tegen 616.386 voor de VS. Maar die met China is snel stijgend en men kan er gif op nemen dat zeker nu met de coronacrisis China de grootste handelspartner van de EU zal zijn.

Voor een groot deel van onze grote bedrijven is China ook veruit de grootste markt, een stuk groter dan de eigen nationale. Neem bijvoorbeeld Volkswagen. En voor onze automarkt is China op het vlak van elektrische mobiliteit zelfs een cruciale leverancier van technologie. Maar geen zorg voor mensen als Ursula van der Leyen die probleemloos de kip met de gouden eieren wil afslachten.

Terwijl men vanuit de EU China en Rusland bijna continu zit te beschuldigen van zowat alles mogelijk zwijgt men in de EU bijna geheel zedig over de Turkse president Recep Erdogan die met zowat alle buurlanden en zelfs verder op voet van oorlog leeft. Van contrast gesproken.

Dat onze veiligheidsdiensten onze kranten vullen met allerlei veelal gelogen verhalen over China is er een bewijs voor. Onze regeringen evenals de kranteneigenaars en hoofdredacteurs spelen dit spel mee. Neem bijvoorbeeld het Europees parlement waar de Duitse Groene politicus Reinhard Bütikhofer, een grossier in Chinafobie, de man is die in dat parlement de relaties met China beheert.

Te koop: Normen en waarden

En dan beweert de EU met een uitgestreken gezicht dat ze streeft naar een gezonde en op economische groei gericht beleid. Van leugens gesproken. Maar dit beleid is volgens diezelfde politici dan ook gestoeld op de ‘normen en waarden’ van de EU, zijnde mensenrechten, democratie en vrijheid.

Onzin natuurlijk. Neem de situatie in Wit-Rusland waar men voluit de oppositie steunt en zich dus mengt in de interne aangelegenheden van het land. Hier wil men sancties maar dat botst met de eis van Cyprus en Griekenland die ook sancties eisen tegen Turkije dat hen zit te bedreigen met zelfs ruïnering. Maar de EU weigert sancties te nemen tegen Turks president Recep Erdogan, een bullebak zoals er niet veel zijn.

Een Turkije dat verder oorlog voert in Syrië, in Libië tegen het wettelijk gekozen parlement en ook in Irak en nu ook al in Azerbeidzjan. Erdogan, de eeuwige krijgsheer. Waarbij de VN recent een rapport maakte over de grove schendingen van de mensenrechten in Syrië door Turkije en haar jihadistisch huurlingenleger. Erdogan krijgt dan ook bescherming van de EU.

Maar daarom woord hierover in de EU en ook zelden of niet in de media. De Turkse regering mogen moorden en plunderen dat het een lieve lust is. Zoals trouwens ook Israël. Maar Poetin….. Mensenrechten zijn voor de EU dan ook gewoon een dun excuus voor agressie en oorlog. Niets nieuws onder de zon trouwens. Lees de geschiedenis.

Willy Van Damme