Syrië–De VS en Russen bedreigen elkaar

Nu al Qaeda en haar bondgenoten in Syrië door de toestand in Aleppo in steeds nauwer schoentjes staan en een definitieve nederlaag niet meer kan uitgesloten worden neemt de spanning tussen de VS en Rusland plots sterk toe.

Admiraal John Kirby waarschuwde Rusland dat als ze niet stoppen met hun aanval op Aleppo Russische steden dan wel eens het slachtoffer kunnen worden van terreuraanvallen. Een bedreiging met oorlog.

Eerst waren er de verklaringen eergisteren van John Kirby, woordvoerder voor Buitenlandse Zaken in de VS, die stelde dat Rusland het gevaar loopt dat als men die aanval op Aleppo niet stopt er wel eens veel van haar soldaten in lijkzakken huiswaarts kunnen keren, men hun vliegtuigen zal neerhalen en dat die salafistische groepen ook Russische steden dan zouden aanvallen.

Amerikaanse specialisten in Syrië

Uitlatingen die, men hoeft zeker niet verrast te zijn, in Rusland in het verkeerde keelgat schoten. De woede was er goed hoorbaar. Vandaag dan reageerde Igor Konashenkov, woordvoerder van het Russisch ministerie van Defensie met een eveneens heel duidelijk antwoord op die Amerikaanse bedreigingen.

Zo stelde deze dat het nu wel overduidelijk is dat al die terreurgroepen in Syrië gewoon een door de VS geleide terroristische internationale zijn. Bovendien verklaarden hij in antwoord op Kirby:

“Wij zijn goed geïnformeerd over waar in Syrië, incluis in de provincie Aleppo, en juist hoeveel geheim gehouden specialisten er hier actief betrokken zijn bij het operationeel plannen en bevel voeren over die militanten……Echter, als zij die bedreigingen toch pogen uit te voeren dan is het verre van zeker dat die militanten er zullen in slagen het vel van die specialisten te redden.”

Verklaringen die weinig aan de verbeelding overlaten. Recent was er trouwens het verhaal van de Russische televisiezender Sputnik dat Russische gevechtsvliegtuigen een commandocentra in de provincie Aleppo hadden gebombardeerd waar specialisten uit de VS, het Verenigd Koninkrijk, Israël, Saoedi-Arabië, Turkije en Qatar zaten.

Er zouden daarbij volgens Sputnik een 30 doden gevallen zijn. Merkwaardig is daarbij dat men dit bericht overal in de media zo stil mogelijk hield. Amper iemand nam het over, ook niet langs de kant van de Syrische regering. En er kwamen evenmin ontkenningen van wie ook.

Het Russische ministerie van Defensie reageerde op de bedreigingen van admiraal Kirby ietwat omfloerst maar was overduidelijk: We weten die Amerikaanse specialisten zitten en gaat de VS toch door met haar bedreigingen dan zullen we die in Syrië actieve Amerikaanse specialisten doden.

Mogelijks was dit laatste eveneens een antwoord op het Amerikaanse bombardement eerder deze maand op Syrische stellingen vlakbij de luchthaven van Der er Zor waar een grote eenheid van het Syrische leger en een 200.000 bewoners omsingeld zijn door ISIS.

De aanval van de VS gebeurde trouwens op een ogenblik van hevige gevechten op die plaats. Met als gevolg dat ISIS een strategische heuvel vlakbij de luchthaven kon innemen. Volgens Damascus vielen er langs legerzijde meer dan 80 slachtoffers. Vergissing? Weinigen die dat geloven.

En dat er hier in Syrië soms vele honderden Amerikanen rondtoeren en al Qaeda & Co bijstaan is natuurlijk een publiek geheim. Hoe anders kan al Qaeda & Co omgaan met bijvoorbeeld die hoogtechnologische telegeleide antitankraketten? Dat vergt een stevige opleiding en ook een continue begeleiding, o.a. voor onderdelen, herstel en verse munitie. 

Willy Van Damme 

Saoedi-Arabië–met de broek op de enkels

In november 2014 tuimelde de prijs van een vat ruwe olie plots van een 120 dollar naar uiteindelijk minder dan 27 dollar. De oorzaak moest niet ver gezocht worden. Saoedi-Arabië begon extra olie op te pompen tot nu bijna 11 miljoen vaten per dag. Gelijktijdig begon het vooral aan Aziatische klanten extra kortingen te geven.

Olie uit schaliegesteente

De reden hiervoor was een ruzie met de VS die massaal olie uit schaliegesteente was beginnen pompen. Het kon dat doen doordat de olie duur was en dat het bovenhalen van die nieuwe Amerikaanse olie daardoor rendabel werd. Dit ging zover dat de VS zelfs een netuitvoerder van olie begon te worden en de Saoedi’s uit de markt dreigde te duwen.

En dus stuurde Saoedi-Arabië via extra olie, soldeprijzen en allerlei stoere verklaringen de oliemarkt de dieperik in. Denkende dat het die veldslag probleemloos kon winnen. Maar toen die olie de prijs van 26 dollar naderde was het niet alleen Nigeria of Venezuela dat in nesten raakte maar ook Saoedi-Arabië zelf.

Tweede Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman ging in China praten met aartsvijand Vladimir Poetin over vooral de olieprijs. En ditmaal poogde men Rusland blijkbaar zoals bij vorige ontmoetingen niet om te kopen.

Zo ging het bouwbedrijf van de Libanees-Saoedische familie Hariri, Saudi Oger, praktisch over kop en gebeurde hetzelfde met die van de familie Bin Laden. Alleen werd die laatste min of meer rechtgehouden. Hariri ligt wegens de toestand in Libanon slecht in het salafistisch koninkrijk en die liet men dus maar vallen.

In plaats van dat Iran of de VS in de problemen verzeilde was het echter het Huis van Saoed dat zwaar in nesten raakte. In de VS sloot men doodgewoon enkele productiesites want onder 60 dollar zijn die niet meer rendabel.

In Riyad, hoofdstad van het land, werden wel maatregelen genomen maar die haalden helemaal niets uit. Maandelijks verdwijnt er van de in 2014 op 700 miljard dollar geschatte reserves een 10 miljard. Blijft dit duren dan is in 2020 het geld op.

Als confetti

Het probleem is immers dat men in Saoedi-Arabië amper een besef heeft van een financieel beheer de naam waardig. Men gooit met geld zoals men met Aalst carnaval met confetti gooit. Een Frans politicus komt langs en hup daar gaat de geldbuidel open. Men wil België paaien en koopt dan maar desnoods de jaarproductie van FN op. Zo werkt men daar.

En dus is men het na een goed jaar ook in Riyad beginnen beseffen dat een koerswijziging essentieel is. En daarom zat er voor het Huis van Saoed niets anders op dan te praten met … de Russen, aartsvijand per excellence.

Rusland is met een dagproductie van meer dan 11 miljoen vaten ‘s werelds grootste olieproducent met ook de mogelijkheid om extra olie boven te halen. Er kwam als gevolg hiervan wel een hogere prijs die al maanden rond de 45 dollar per vat zweeft.

Maar men wou in Riyad hoger gaan en dus moest er een rem gezet worden op de olieproductie bij OPEC (de organisatie van Olieproducerende en Exporterende Landen) en dit in overleg met aartsvijand Rusland. Waarna kroonprins Mohammed bin Salman in China tijdens de G20 dan maar bij de Russische president Vladimir Poetin op de thee ging.

En de winnaar van dit gevecht over de oliemarkt is Iran en zijn president Hassan Rouhani. Na het nucleaire akkoord en de vooruitgang in de oorlog in Irak en Syrië is dit een nieuwe overwinning voor de Iraanse ayatollahs.

Maar het probleem was hier vooral Iran. Een voor Riyad nog veel grotere vijand dan Moskou. Die mag sinds begin dit jaar terug zoveel olie verkopen als het wil en zag haar productie stijgen van ongeveer 2,2 miljoen vaten begin dit jaar tot nu ergens tussen de 3,6 tot 3,8 miljoen vaten. Wat dicht bij haar productiecijfer van 4 miljoen vaten zit van voor de VS sancties oplegde.

De eisen van Iran

In Teheran willen de Ayatollahs wel meewerken met de Saoedi’s aan zo’n deal, alleen op voorwaarde dat ze eerst hun vorig productiepeil hebben bereikt. Zij willen dagelijks een 4,2 miljoen vaten oppompen. Waarop men in Riyad neen zei. Tegen de wens van Rusland want die steunde hier Teheran.

Nu vandaag is Riyad tijdens een vergadering in Algerije door de knieën gegaan en aanvaarde ze een daling van de olieproductie binnen OPEC van een 700.000 vaten per dag en laat men toe dat Iran en ook het in stukken gehakt Libië en Nigeria, getroffen door sabotage, verder meer mogen oppompen. Achter de schermen zijn er trouwens over deze kwestie gesprekken geweest tussen Saoedi Arabië en de vijand der vijanden Iran.

Met andere woorden: Saoedi-Arabië en het Huis van Saoedi zijn door de knieën gegaan. De vernedering van het Huis van Saoed in deze kwestie is dus totaal. De.arrogantie van kroonprins Mohammed bin Salman werd zwaar afgestraft. De vraag is dan ook hoe dit de torenhoge ambities van kroonprins Salman gaat beïnvloeden.

Zijn oorlogen zowel die in Jemen als die in Syrië en Irak verlopen slecht en van zijn met veel bravoure aangekondigde plannen voor het land komt vermoedelijk nooit iets in huis. Het is er trouwens al maanden stil rond. Vermoedelijk zal men de prijs nu ergens tussen de 50 tot 60 dollar per vat willen stabiliseren. Voldoende om de Amerikaanse productie onder controle te houden. Intussen staat prins Salman wel met zijn broek op de enkels!

Typerend is dat de aankondiging van het nieuws over dit akkoord na de bijeenkomst in Algiers werd gedaan door de Iraanse olieminister Bijan Zanganeh terwijl zijn Saoedische tegenhanger Khalid al Falih in alle anonimiteit de bijeenkomst verliet zonder tegen de pers een woord te zeggen. Schaamrood op de wangen? Dit blijft in Riyadh niet zonder gevolgen. Zeker weten. Zeker daar het vooral Saoedi-Arabië is dat afsprak minder te produceren.

Willy Van Damme

Surrealisme

Dat dankzij kunstenaars als een René Margritte België gekend staat als een der grote centra van het surrealisme is geweten. Meer, er is op dat vlak niet alleen René Margritte maar ook onze Vlaamse regering en natuurlijk onze Staatsveiligheid.

Het Chinese gevaar

Die presteerde het om in een brief te waarschuwen voor de Chinese invasie, het gele gevaar, want die Chinezen willen de technologie van elektriciteitsdistributeur Eandis komen stelen. Wow, dat moet werkelijk zeer waardevolle technologie zijn. Alleen, ze is vrijelijk te verkrijgen en, zeker weten, die Chinese State Grid heeft zo te horen al betere technologie dan de onze. Bijvoorbeeld op het gebied van zogenaamde slimme meters.

De tijd is reeds lang voorbij dat China hier technologie kwam stelen. Wat, als je bedrijfsleiders vroeger hoorde, ze ook massaal gedaan hebben. Maar toen zwegen onze spionnen. Nu echter is China technologisch op vele vlakken vooruit op niet alleen België maar het ganse westen. Als er hier sprake zou zijn van technologieoverdracht dan zal het van ginds moeten komen.

Maar onze topspionnen van de Staatsveiligheid waken over die Chinezen. Zeker sinds de VS men hen volop aan het ruzie maken zijn. Vraagje: Wie is hun baas? Hun brief bevatte echter alleen zaken die de oppervlakkige kenner van dit dossier al lang wist. En ja, stelt topspion Jaak Raes, we moesten wachten op info uit Australië voor we die brief konden schrijven.

Eerst gaat men bij de Chinese president Xi Jinping smeken om hier te investeren. Doet hij het dan komt onze Staatsveiligheid ons vertellen dat hij gevaarlijk is. Hij wil immers de ‘technologie’ van Eandis stelen. Toch volgens topspion Jaak Raes.

Maar het probleem bij die bewering is dat de info over Australië gewoon zo in een minuut van het internet te plukken is. Wachten op Australië? En, weet de man nog verder tegen Lars Bové in De Tijd te vertellen: ‘Er is nog geheime info over Eandis-deal’. Hoe, er is nog geheime info? Bové is dan ook kind aan huis bij onze topspionnen en vraagt braafjes niets verder.

Waarom geeft hij die info dan niet aan de overheden want dat is toch zijn taak? Hij schrijft dus een brief met waarschuwing waarbij hij nog veel verzwijgt. Maar dat is toch het ondergraven van het werk van de overheden die rekenen op de Staatsveiligheid voor haar werk. Feitelijk zou men die man wegens het achterhouden van volgens hem dus vitale gegevens na deze rel gewoon bij het huisvuil moeten zetten. De man is een gevaar.

Eerst stuurt men vanuit België de ene grote handelsdelegatie na de andere naar het China van president Xi Jinping en spaart men geld nog moeite om de Chinezen over te halen om hier te investeren.

Ja, want die hebben een spaarboek van meer dan 3000 miljard dollar. En als men ze dan met veel moeite toch hier doet investeren dan begint men bij de Staatsveiligheid (op wiens vraag?) hiervoor te waarschuwen. Waar is men in ‘s hemelsnaam mee bezig?

Oosterweel en de begroting

En dan is er de Vlaamse begroting. “De turbo erin”, zegt Vlaams minister-president Geert Bourgeois die fier ook de buitenwereld wist te vertellen dat er een begroting in evenwicht is. Nou, nadat men flink op het kindergeld snoeide, de subsidiëring van rusthuizen feitelijk stopte en de financiering van Oosterweel uit de begroting haalde. In evenwicht noemt men dat dan. Toch simpel hé!!

En fier dat Geert Bourgeois was met zijn begroting in evenwicht. Tot….

Maar neen, Eurocommissaris Marianne Thyssen (CD&V), en dus lid van diezelfde partij die mee de Vlaamse begroting opmaakte, zegt dat dit niet mag van Europa. Oosterweel moet erin en dan is er een tekort op de begroting en geen evenwicht meer.

Een nog hallucinanter zaak dan die brief van de Staatsveiligheid. Vooreerst kan men er gif op nemen dat er in 2017 en zelfs niet onder deze legislatuur een spade in de grond wordt gestoken voor die Oosterweelverbinding. Wat betekent dat men feitelijk dus geen geld moet beschikbaar houden.

Ten tweede zal door het voegen bij de Vlaamse begroting van de kosten voor Oosterweel er in wezen niets veranderen. Het enige dat zal wijzigen is dat er officieel een begrotingstekort zal zijn. Maar dat was er al, alleen gaf Bourgeois het niet toe. Waarom? Ja bij de N-VA en andere partijen wil men mordicus een begroting in evenwicht presenteren. Het is een dogma.

Dat was al onder liberaal Dirk Van Mechelen die er overal fier mee liep te pronken. Maar dat was boerenbedrog, intellectuele oplichterij en politiek gesjoemel. Bourgeois zoals voorheen Van Mechelen zitten gewoon de burger te belazeren. Kan men misschien eens eerlijk zijn en niet doen zoals vroeger de Grieken deden met hun begroting. Een tekort is geen schande. Instortende schoolgebouwen wel.

Willy Van Damme

Aleppo–Het geweeklaag der valsaards

Ach het is weer mooie televisie vol emoties. Goed voor het buikgevoel, slecht voor de hersenen. Men speelt volop op het gemoed in de wetenschap dat velen dan de realiteit achter die emoties vergeten. Medelijden kweken om zo de feiten weg te gommen!

Simpele van geest

Luid weerom klinken woorden als oorlogsmisdaad en crimineel. Onze massamedia puilen opnieuw uit van de eisen voor een reactie. ‘Doe iets’, klinkt het bij het gilde der pennenlikkers en de westerse regeringen. Ja, want ‘DE’ mensen van Aleppo lijden zwaar onder de bombardementen van die smerige dictator van een Vladimir Poetin en die bloeddorstige tiran van een Bashar al Assad. ‘Dat moet stoppen’, klinkt het.

Goed voor de simpele van geest, de mensen die zo totaal mogelijk onwetend worden gehouden over de keiharde werkelijkheid die Syrië sinds 15 maart 2011 is toen de Moslimbroederschap en al Qaeda met Israëlisch en Amerikaanse steun begonnen aan hun oorlog tegen hun eigen land.

Dat wordt netjes verzwegen terwijl de bewijzen hiervoor bij alle insiders goed gekend zijn. Tienduizenden buitenlandse terroristen voerde men met Amerikaanse steun naar het land met maar een bedoeling: Het land zo grondig als mogelijk vernielen. Dat gebeurt en gebeurde er. Dat is het lot van dat mooie land, synoniem voor erfgoed en interreligieuze verdraagzaamheid.

Ban Ki-moon, ziet als secretaris-generaal dagelijks in het dossier Syrië hoe het internationaal recht op een onvoorstelbaar grove wijze met de voeten wordt getreden. Hij zwijgt en valt integendeel nog de regering van het aangevallen land aan en steunt zo al Qaeda. Wat een misdadiger!

Maar Israël wil het vernield zien en schakelde haar buitenlandse vrienden in, Barack Obama, Angela Merkel, Nicolas Sarkozy en David Cameron. Alleen zij zijn verantwoordelijk voor de vernieling van Aleppo.

Al Qaeda zijn slechts de ingehuurde moordenaars. De stad en haar bevolking vielen in 2011 en 2012 niet voor dat islamitisch fascisme dat het salafisme is. En dus bestormde men in de zomer van 2012 dan maar die stad.

Dat faalde deels en het betekende de feitelijke mislukking van die opstand. Maar toen al Qaeda & Co de stad in 2012 aanvielen zweeg onze pers en de vrienden van het zionisme zoals Barack Obama. Neen, men juichte zelfs bij de westerse massamedia en de westerse regeringen. Naar het lijden dat de bevolking van die miljoenenstad toen onderging keek men niet eens. In wezen spuwde men op hen.

Internationaal recht

Nu hoort men dan een Ban Ki-moon, secretaris-generaal van de VN, de Syrische regering beschuldigen van oorlogsmisdaden! Hoe durft die man eigenlijk? Al straks zes jaar lappen de VS en haar bondgenoten het internationaal recht aan hun laars door zich niet alleen te moeien met de interne zaken van een ander land maar door er zelfs terroristen van de ergste soort op af te sturen en die dan nog te bewapenen.

Heeft Ban Ki-moon daar al iets tegen gedaan? Geen sikkepit. En nochtans is dat internationaal recht de basis waarvoor de VN in 1945 werd opgericht. In de door de VN bestuurde vluchtelingenkampen in o.m. Jordanië rekruteerde al Qaeda & Co open en bloot kinderen.

Ja, want die ouders moesten brood kopen om te overleven en dus was hun kind als kanonnenvlees de enige bron van inkomen. Wat een tragiek!! Wat deed de nochtans hierover verwittigde VN en haar secretaris-generaal Ban Ki-moon? Het rapport over die zaak door de papierversnipperaar duwen en op de delete knop drukken. DAT was hun reactie.

Boris Johnson, ooit een leuke panelgast in het satirische BBC-programma Have I got News for You. Een mix van TV Touché en de 3 Wijzen. Nu een clown die bewijst hoe diep het Britse politieke establishment is gevallen.

En dan heeft die man het lef om het woord ‘oorlogsmisdaden’ in de mond te nemen. Je moet maar durven. Als er iemand schuldig is aan terreur en oorlogsmisdaden dan is het toch wel een figuur zoals Ban Ki-moon, de man die hoort te waken over het respect voor de internationale rechtsregels. Maar geen zorg voor onze Zuid-Koreaan: Hij lapt ze brutaal en vierkant aan zijn laars.

Hetzelfde voor al die andere westerse politici die al straks 6 jaar Al Qaeda bij haar terreuractiviteiten steunen, zelfs met wapens. Neem de kersverse Britse minister van Buitenlandse Zaken Boris Johnson. Hij sprak vandaag eveneens van oorlogsmisdaden in hoofde van de Russen en de Syrische president.

Het is diezelfde Boris Johnson die toen nog als Londens burgemeester slechts een paar maanden geleden opriep tot het steunen van de Syrische regering en Bashar Assad. In ‘s hemelsnaam, wie gelooft dat soort politieke clowns toch? Hij had beter in het panel blijven zitten van het satirische BBC-programma Have I got news for you. Dan had hij nog toonbaar geweest.

Een foto uit The Financial Times van deze ochtend 26 september van wat de krant stelt een hospitaal te zijn in het jihadistengebied van Aleppo. Merk op dat waar normaal in hospitalen meer vrouwen dan mannen werken er hier geen vrouw te zien is. Zie verder ook dat praktisch alle mannen baarden hebben. Maar we zijn dan ook in door al Qaeda & Co ‘bevrijd’ gebied waar het dragen van een baard een must is en waar vrouwen thuis gevangen horen te zitten tussen vier muren.

Het probleem voor het westen hier is niet het lijden van de bevolking van dat deel van Aleppo. Die zijn zoals men ook bij de VN weet slechts de gegijzelden van al Qaeda & Co en hun westerse meesters. Zelfs hun eigen Syrisch Observatorium voor de Mensenrechten schreef het.

Het probleem van het westen is de dreigende totale nederlaag van al Qaeda. Daarover gaat het. De tranen en de rest is het geweeklaag der valsaards. Men gebruikt gewoon het leed van Aleppo om haar moordenaars ruggensteun te geven.

Willy Van Damme

P.S.: Gelieve mij te verontschuldigen voor de laattijdige plaatsing van de reacties. De reden is simpelweg de grote drukte.

Erik Ziarczyk en De Tijd houden van al Qaeda

Merkwaardig toch hoe kranten erin slagen de waarheid te verbergen. Dat blijkt ook perfect uit wat De Tijd publiceerde met “Dit is de zuivere vernietiging van Aleppo” in De Tijd van vandaag 24 september geschreven door Erik Ziarczyk.

Een qua lengte stevig artikel waarin echter geheel de naam van al Qaeda (Jabhat Fatah al Sham/Jabhat al Nusra) ontbreekt. Dit terwijl die groep zoals zeer goed geweten de controle heeft over dat door jihadisten bezette deel van Aleppo. Samen dan met gelijkgezinde groepen als Harakat Ahrar al Sham en Noer Din al Zinki.

Volgens al de tot heden overeengekomen internationale akkoorden valt al Qaeda buiten dat staakt-het-vuren. Van het stopzeten van de oorlog tegen die groep en al wie er aan hun zijde meevecht kan dan ook geen sprake zijn. We voeren toch oorlog tegen de terreur? Of niet? Dat er daarbij burgers sneuvelen en civiele infrastructuur vernield wordt zal wel. Het kan gezien de situatie niet anders.

Bovendien is die ‘bezorgdheid’ die blijkt uit dit verhaal merkwaardig. Steden als Rakka, al Bab, Deir Ez Zor en Mosoel herbergen ook honderdduizenden burgers en werden ook al door Belgische vliegtuigen aangevallen. Maar daarover hoor je in De Tijd niet klagen. Ja want hier huist ISIS en dus is er geen probleem. Maar van een stadsdeel dat in handen is van al Qaeda moet men zo te horen afblijven.

Conclusie: Jullie steunen indirect en ook bewust al Qaeda. Uit sympathie met wijlen de redactieleden van Charlie Hebdo? Misschien een tip: maak een T-shirt niet met ‘Je suis Charlie’ maar een met ‘Je suis al Qaeda’.

Willy Van Damme

Naschrift:

Lezersbrief naar De Tijd. Een bijna gelijknamige brief werd verstuurd naar De Standaard naar aanleiding van een artikel van Ine Roox ‘Aleppo naar stenen tijdperk gebombardeerd’.

Het is overduidelijk dat de VS en haar bondgenoten in de oorlog tegen Syrië de belegering van het door jihadisten gecontroleerde deel van Aleppo nog meer dan vroeger gaan misbruiken. Met welk doel blijft voorlopig nog onduidelijk. Wil men alleen Rusland verder bekladden? Of wil men daadwerkelijk aan de kant van al Qaeda militair niet alleen indirect maar nu direct gaan interveniëren?

De kleine Omran Daqneesh, slachtoffer van deze oorlog. De foto werd genomen door een aanhanger van de terreurgroep Noer Din al Zinki die kort voorheen zichzelf filmden toen ze een 12 jarig kind onder luid gejuich onthoofden. Maar dat aspect van dit verhaal hoorden we amper of niet in de media. Evenmin als we beelden zagen van dat onthoofde kind. De Amerikaanse president Barack Obama had deze week zelfs de lef om die foto te gebruiken voor een conferentie rond de door hem veroorzaakte Syrische vluchtelingencrisis. Kindermisbruik dat te goor is voor woorden.

Zeker is dat men nog meer dan voorheen op de emoties van de mensen gaat spelen. Verwacht dus veel extra verhalen over gebombardeerde hospitalen, markten, burgers en hou je klaar voor nog pakken foto’s met gewonde of dode baby’s en kinderen. Of die beelden en de erbij horende verhalen waar zijn zal door die regeringen, de pers en de medeplichtige ngo’s nooit gecontroleerd worden. Zeker weten.

Verwacht ook rapporten met zware aanklachten van de usual suspects als Amnesty International, Artsen zonder Grenzen en Human Rights Watch. Om maar te zwijgen van bijvoorbeeld een Stephen O’ Brien, hoofd Humanitaire Zaken van de VN en gewezen Brits diplomaat en conservatief minister voor Ontwikkelingshulp onder David Cameron. Ook die zal nog meer luidkeels protesteren. Wat wil je?

De bedoeling is immers om onder de bevolking zoveel mogelijk sympathie te kweken voor de ‘slachtoffers van die brutaliteiten’ om eventueel militair direct tussenbeide te komen. De marketingbureaus die mee deze oorlog vorm geven zullen dan ook overuren mogen draaien en fortuinen verdienen. De hoeren van de oorlog. Om over onze media maar te zwijgen.

Israël en het sectaire geweld in het Midden-Oosten

Binnen het Amerikaans establishment is er af en toe een dissident die op risico van broodroof en zelfs erger toch openlijk zijn visie geeft over de rol van Israël bij de gebeurtenissen in het Midden-Oosten van de voorbije jaren. Andere journalisten, politici en zogenaamde experten zwijgen hierover. Hier heerst de omerta. Zo’n dissident is gewezen Amerikaans kolonel Lawrence Wilkerson.

Colin Powell

In een gesprek met Jan Stevens in Knack van 1 juni dit jaar (1) stelt Lawrence Wilkerson zaken die men in Washington en zeker in Israël met heel groot ongenoegen zal lezen. Hij wijst naar Israël als de echte macht achter de schermen, de werkelijke oorzaak voor al het sectaire geweld in de regio.

Lawrence Wilkerson was jarenlang de kabinetschef van Collin Powell. Zowel toen deze de grote baas was van het Amerikaans leger als toen hij als minister van Buitenlandse Zaken in 2003 in de VN met een vurig betoog voorzien van een pak foto’s en video’s de geplande invasie van Irak verdedigde.

Voor Lawrence Wilkerson was de invasie van Irak in 2003 er vooral op gericht het sektarisme in het de regio te bevorderen om zo Israël te helpen. Ook de Arabische lente en de oorlog tegen Syrië kaderde hij in eenzelfde beleid.

Daarbij stelde Powell dat het Irak van president Saddam Hoessein wel degelijk massavernietigingswapens bezat zoals chemische en biologische wapens en ook werkte aan een kernbom. Een invasie was toen voor hem broodnodig. Nu voelt hij zich bedrogen. Alsof een intelligent man ooit de verhalen van een geheime dienst gelooft.

Het waren allemaal nepverhalen natuurlijk zoals iedereen in Washington al na enkele weken na de invasie begon toe te geven. Maar dan was Irak veroverd en zeer zwaar ontwricht, vooral door de ver doorgedreven introductie van het sektarisme. Een bewuste destabilisatie zoals Wilkerson tegenwoordig stelt.

Israël en het sektarisme

En wat zoals hier al lang wordt geschreven en ook Wilkerson nu publiek zegt altijd al de bedoeling geweest was van… Israël, de echte macht achter de schermen. Volgens Wilkerson was Israël trouwens eveneens betrokken bij de organisatie van de aanval met sarin vlakbij Damascus op 21 augustus 2013. (2) een aanval die moest leiden tot Amerikaanse bombardementen op het Syrische leger en de overwinning van al Qaeda.

Extracten uit het gesprek met Jan Stevens in Knack:

In mei 2003 interviewde ik Richard Perle. Hij zag de invasie in Irak vooral als een manier om de oorlog naar de terroristen te brengen. Na 9/11 wilde hij het slagveld verleggen van New York naar het Midden-Oosten.
WILKERSON: Ik heb Perle in die tijd verschillende keren ontmoet en hij heeft me net hetzelfde verteld. Zijn kompaan Bill Kristol had zeer concrete plannen om chaos te creëren in heel Zuidwest-Azië. Door daar boots on the ground te droppen, zouden de terroristen er bijna vanzelf toestromen om de Amerikaanse satan te bestrijden. Wat ons dan weer goed uitkwam, want dan konden we ze allemaal samen in de pan hakken. Tezelfdertijd hielden we Israël veilig. Tot zover de totaal van de pot gerukte neocontheorie. Ik vermoed dat de veiligheid van Israël de echte motivatie voor de neocons was om Irak binnen te vallen. Dat gold zeker voor iemand als Douglas Feith, die op dat moment viceminister van Defensie was. Zolang Syrië, Irak en zelfs Iran in chaos verkeerden en elkaar naar de strot vlogen, was Israël veilig.
De huidige oorlog in Syrië, de terreur van de IS, de aanslagen in Parijs en Brussel hebben allemaal hun oorsprong in de invasie in Irak
van 2003?
WILKERSON: De huidige ellende heeft nog veel diepere wortels. Het begon al bij de Golfoorlog in 1990, toen Paul Wolfowitz en een paar andere neoconservatieve hardliners in het Pentagon voor het eerst die compleet geschifte strategie bedachten om chaos in de regio te creëren. Hun baas, toenmalig minister van Defensie Dick Cheney, was daar razend enthousiast over. Hij trok ermee naar het Witte Huis en probeerde ze te verkopen aan president George Bush senior. Uit zeer betrouwbare bron weet ik dat vader Bush bleek wegtrok toen hij Cheney ’s plan las. Hij zei letterlijk: ‘Stuur dit onding terug naar de gekken in de kelder van het Pentagon.’ Het plan lag daarna stof te vergaren, tot George W. Bush aan de macht kwam, met Dick Cheney als zijn vicepresident. Zodra de kans zich voordeed, blies Cheney dat waanzinnige plan weer leven in……    Hoe kijkt u er zelf op terug?
WILKERSON: De invasie in Irak in 2003 is wellicht de meest catastrofale beslissing die na de Tweede Wereldoorlog is genomen. Wij hebben ons daarvoor laten misbruiken. De Vietnamoorlog was al een afschuwelijke vergissing die gigantisch veel slachtoffers heeft geëist, maar de oorlog in Irak heeft een nog catastrofaler scenario in gang gezet. Wij hebben de duistere machten ontketend die het Midden-Oosten in de goorste ellende storten. We hebben geen Arabische Lente gestart, maar een Arabische Winter. Ik vrees dat die langer dan een generatie zal duren. We hebben een onwaarschijnlijke poel van ellende veroorzaakt waarin we nu zelf dreigen te verzuipen. Vóór 2003 speelde de tegenstelling tussen sjiieten en soennieten in de regio nauwelijks een rol. Vandaag lusten die twee grote moslimgroepen elkaar rauw. Die oude tegenstelling hebben wij met onze invasie op scherp gezet. We leven nu in extreem gevaarlijke tijden waarvan alleen de militaire industrie profiteert. Het olie- en gaswinningsbedrijf Halliburton en de particuliere militaire aannemer Kellogg, Brown and Root, tot 2007 een onderdeel van Halliburton, hebben aan de oorlogen in Afghanistan en Irak 38 miljard euro verdiend. 38 miljard euro!

Khomeini

In wezen echter begon de introductie van het sektarisme en het opdrijven van de tegenstellingen in de regio in 1979 door het aan de macht brengen door de VS en Frankrijk van de Iraanse geestelijke leider Ayatollah Ruhollah Khomeini. Deze had meegeholpen aan de door de CIA en het Britse MI6 in 1953 georganiseerde putsch tegen de democratisch verkozen regering van eerste-minister Mohammed Mossadeq. (3)

Hij leek dus betrouwbaar. Maar hij was ook een ultranationalist en dan waren er nog radicalere elementen – wat studentengroepen – die door de opstand tegen de modernist en Amerikaans poppetje Sjah Mohammad Reza Pahlavi uit hun winterslaap waren gehaald.

Ayatollah Ruhollah Khomenei, hier nog in Parijs in ballingschap juist voor zijn terugkeer, hielp mee bij de door de CIA en MI6 georganiseerde staatsgreep van 1953 tegen de Iraanse premier Mohammad Mossadeq. De VS en Frankrijk hielpen hem mee om in 1979 in Iran de macht te grijpen en er zo een theocratie te realiseren. Een fameuze religieuze rivaal voor die andere theocratie Saoedi-Arabië.

Zij bezetten de Amerikaanse ambassade en de rest is geschiedenis. Wel bleek achteraf dat er tussen de Amerikaanse republikeinse partij van toenmalig presidentskandidaat Ronald Reagan en de Ayatollahs geheime contacten waren gebleven. Pas nadat Reagan president werd kwamen de Amerikaanse diplomaten vrij! Niet ervoor.

Voor 1979 waren de relaties tussen de lokale grootmachten Saoedi Arabië en Iran al slecht. Na 1979 kwam daar dan voor de buitenwereld totaal onverwacht een nieuw element boven, het religieuze. Amper iemand in het westen die toen wist wat soennieten en sjiieten waren. 

Dit vertroebelde de relaties tussen beide staten nog verder, zeker toen de VS pro-Iraanse politici uit Iran liet terugkeren om in Irak de macht over te nemen. Het duivelse plan ter bevordering van het sektarisme van Israël en haar neoconservatieve knechten in de VS zette een zeer belangrijker stap verder.

Daarna kwam dan de zogenaamde Arabische Lente en de opstand tegen de Syrische regering. Een beleid dat onder president Barack Obama dus verder in crescendo ging met als doel het ganse Midden-Oosten te vernielen. Behoudens uiteraard… Israël.

Odet Yinon 

In die zin is het erg belangrijk het zogenaamde Plan Odet Yinon te kennen (4). Dat is genoemd naar de Israëlische diplomaat en journalist Odet Yinon (geb. 1949) die in 1982 in het Israëlische tijdschrift Kivunim (Richtinggevend) een aantal strategische beschouwingen op papier zette ronde de positie van Israël en de Arabische wereld.

Het wordt uitgegeven door de in Jeruzalem gevestigde Wereldorganisatie voor het Zionisme en werd in het Engels vertaald door Israël Shahak waar het in oktober 1982 verscheen in het tijdschrift The Journal of Palestine Studies, een uitgave van het Instituut voor Palestijnse Studies van de Universiteit van Californië.

Het plan pleit in essentie voor de verregaande balkanisatie van het Midden-Oosten in mini-staatjes die door hun natuur permanent met elkaar in oorlog zullen zijn. Ook Egypte voorziet men dit lot om zo de Sinaï terug te veroveren.

In het jaar 1982 gaf Israël de in 1967 veroverde Sinaï met uitzondering van de nederzetting van Taba terug aan Egypte. Een gevolg van de vredesakkoorden van 1979. Duidelijk tot ongenoegen van men,sen als Yinon.

In 1982 woedde in Libanon nog volop een burgeroorlog en was in Syrië een opstand bezig van de Moslimbroeders. Die kreeg dat jaar haar beslag toen ze zich in de stad Hama verschanst hadden en verslagen werden door het Syrische leger. Een erg sectair en zeer bloedig conflict en in wezen een voorbode van de huidige oorlog. Ook woedde volop de Iraaks-Iraanse oorlog met CIA-agent Saddam Hoessein en ayatollah Ruholla Khomeini.

Een uittreksel:

– 22: The dissolution of Syria and Iraq later on into ethnically or religiously uniqiue areas such as in Lebanon, is Israel’s primary target on the Eastern front in the long run, while the dissolution of the military power of those states serves as the primary short term target.

– 22: Het doen verdwijnen van Syrië en later Irak in etnisch en religieus zuivere gebieden zoals in libanon is het eerste doelwit op langere termijn van Israël op het oostelijke front. Terwijl het uitschakelen van de militaire kracht van die staten een doel op korte termijn is.

Odet Yinon behoort tot wat men doorgaans de rechtervleugel van het zionisme noemt, de groep rond historische figuren zoals Menachem Begin en Benjamin Netanyahu en Avigdor Lieberman.

Mensen die in tegenstelling tot David Ben Goerion, Simon Peres en Jitzak Rabin alles zoveel mogelijk verhullen. In wezen echter streven beide groepen  hetzelfde doel na. Alleen de methoden om dit te bereiken verschillen. De geslepene versus de bullebak.

Willy Van Damme

1) Knack, 1 juni 2016, Jan Stevens, “Wij hebben de duistere machten ontketend die Zuidwest-Azië in de goorste ellende storten”, pagina’s 122 tot 127.

2) Le Soir, 1 maart 2016, M.P., “Le casse-tête de Bernie Sanders”, pagina 3.

3) Tim Weiner, ‘Een spoor van vernieling, de geschiedenis van de CIA’, De Bezige Bij, 2007, pagina 111.

4) Plan Odet Yinon, Israëlische diplomaat en journalist, in Kivunim (Directions), een blad over judaïsme en zionisme, nummer 14, Winter 5742, februari 1982. https://archive.org/details/TheZionistPlanForTheMiddleEast

Koen Vidal en De Morgen spreekbuis van al Qaeda

In zijn editoriaal van vandaag 19 september 2016 ‘het Assad-dilemma’ stelt Uw medewerker Koen Vidal dat het Syrische leger sarin, chloorgas en vaatbommen gebruikt bij de oorlog in Syrië. Voor die bewering zijn echter niet de minste bewijzen voorhanden. Ze zijn integendeel geheel gebaseerd op de verklaringen van al Qaeda en haar bondgenoten.

Neem het verhaal over sarin. De VN-commissie die de zaak onderzocht publiceerde daarover twee rapporten, september en december 2013. Volgens die rapporten waren er bij die als bewezen zijnde aanvallen met sarin twee soorten slachtoffers, burgers en Syrische soldaten.

Bovendien is achteraf gebleken dat de eerste bewezen aanval met sarin in april 2013, in Khan al Assal, ongeveer drie maanden gebeurde nadat al Qaeda een hoeveelheid chemische wapens met o.m. sarin wist te bemachtigen bij de verovering van de militaire basis Darat Izza.

De beweringen hierover gedaan door o.a. Human Rights Watch werden door Ake Sellström, hoofd van de VN-commissie, tijdens zijn persconferentie over de zaak in december 2013 trouwens naar de prullenmand verwezen.

In oktober 2015 publiceerde de Britse krant The Guardian eindelijk en als tot nu toe voor zover geweten enige westerse krant een foto van wat volgens haar een vaatbom van het Syrische leger was. De foto en de informatie hierover kwam uiteraard uit de kringen van al Qaeda en haar bondgenoten. Iedereen echter die op een ietwat professionele wijze de oorlog tegen Syrië volgt ziet echter dat dit de bom is van een zogenaamde Hell Canon, een door de jihadisten veelvuldig gebruikt wapen. Het is feitelijk een omgebouwde gasfles die men met een kanon afvuurt. The Guardian is, zoals De Morgen, een fanatiek verdediger van al Qaeda in Syrië. Wie op haar discussiepagina’s stelt dat Barack Obama al Qaeda steunt vliegt er onverbiddelijk af. Censuur heet dat. Ten  voordele van al Qaeda.

Verder heeft hij het over vaatbommen. Het is een al zeker drie jaar oud verhaal komende opnieuw uit de koker van al Qaeda en haar bondgenoten. Ik daag Uw medewerker uit om een foto van zo’n vaatbom te tonen. Er bestaan er voor zover ik weet – en ik volg de zaak van minuut tot minuut op de voet – geen foto’s van en ik reken dat dan ook bij de propaganda eigen aan elke oorlog.

Hertzelfde voor het vermeende gebruik van chloorgas. Ook dit is tot nader order slechts gebaseerd op beweringen van al Qaeda en haar bondgenoten.

Merkwaardig toch hoe Koen Vidal en De Morgen zich hier tot spreekbuis van al Qaeda ontpoppen.

Uw medewerker roept op om Assad naar het Internationaal Strafhof in Den Haag te verwijzen. Misschien dat men eerst die figuren neemt die al meer dan 5 jaar voluit al Qaeda in Syrië steunen. En reken daar maar een flink pak journalisten bij.

Willy Van Damme

Lezersbrief naar De Morgen betreffende het editoriaal van Koen Vidal vandaag in De Morgen. Waarmee hij nogmaals het dubieuze en ook belabberde niveau van die krant bewees.

Syrië–jihadisten betogen tegen hulpleveranties

Terwijl men het bij het wereldje van de ngo’s, de westerse regeringen, de VN en onze media het al jaren heeft over de nood om de bevolking van Aleppo en andere door salafistische groepen bezette steden en dorpen met voedselhulp te steunen blijken deze salafisten er een gans andere mening op na te houden.

De website OGN News, wat staat voor On the Ground News, bracht woensdag een reportage over een betoging in het door die jihadisten gecontroleerde deel van Aleppo. De reportage is van een zekere Bilal Abdul Kareem. Een man die zich op Twitter journalist en filmmaker noemt en blijkbaar verblijft in dat gebied van Aleppo.

Een best schokkend te noemen reportage uit rebellengebied in Aleppo. Terwijl de westerse propaganda reeds begin augustus stelde – dus zes weken geleden – dat er daar maar voor drie weken meer voedsel en benzine voorhanden was, roepen deze betogers op om alle hulp te weigeren. Wat de verhalen uit Syrische regeringskringen lijkt te bevestigen dat deze groepen een konvooi van de Syrische Halve Maan, de lokale versie van het Rode Kruis, tot hun gebied weigeren toe te laten. Dit ondanks het feit dat het Syrische leger speciaal voor de hulpverlening in het noorden van de stad Aleppo een door de Russen nu bewaakte corridor van ongeveer 1 kilometer breed maakte.

In plaats van voedselhulp te eisen roepen deze betogers echter op om die hulp van de VN en andere internationale organisaties te weigeren. Hoeveel mensen, uiteraard allen mannen want vrouwen horen in het (sic) bevrijde deel van Aleppo thuis gevangen te zitten, er betogen is onduidelijk. Vermoedelijk een 300.

OGN-News is duidelijk een van de vele pro-salafistische websites die rond Syrië de voorbije jaren zijn ontstaan. Saoedi Arabië, Qatar en Turkije zijn dan ook zeer gul met fondsen. Het is een erg interessante website omdat men er blijkbaar vrij openlijk zegt waar het op staat. Het bovenstaande filmpje is typerend.

Typerend is ook het citaat op Twitter van 11 september waarin diezelfde Bilal Abdul Kareem stelt:

So far I’ve not found a single major group in N. Syria who recognises the supposed ceasefire. It’s rare to see this kind of unity.

Tot heden heb ik nog geen enkele belangrijke groep in Noord-Syrië gevonden die het zogenaamde staakt-het-vuren erkent. Een dergelijke eenheid is zeldzaam.

Bilal Abdul Kareem lijkt aan zijn taal te horen een zwarte Amerikaan te zijn. De website is ook verbonden met een zekere Sufyan bin Uzayr, een 21-jarige Indiër wiens echte naam Sufyan Mustafa is en die o.m. een boek schreef over het soefisme. Dat is een visie op de islam die haaks staat op het salafisme en wiens volgelingen door deze jihadisten dan ook worden vermoord.

Een interview met RT afgenomen vorige zaterdag enkele uren na het bekend raken van het akkoord tussen de VS en Rusland over Syrië. Een zelden gezien farce. De essentiële vraag is wat de VS na het mislukken van dit staakt-het-vuren gaat doen. Al Qaeda aanvallen? Of de wettige regering? Het vandaag uitgebrachte officieel rapport van het Britse parlement over de oorlog tegen Libië toont, na Irak, nog maar eens de compleet idiote en zeer destructieve natuur van het westerse optreden in de regio. Zal men ooit leren? 

Het idee van een staakt-het-vuren in Syrië is dan ook totale waanzin. Ondertussen schiet Turkije er verder op los, valt het Israëlische leger dat van Syrië aan om zo het hier in de aanval zijnde al Qaeda te ondersteunen, laten de Russen en de Amerikanen met o.m. België en Nederland als bondgenoot, verder bommen vallen op Syrië en vielen de salafisten op tientallen plaatsen het Syrische leger aan. Inderdaad een echt staakt-het-vuren.

Het idee van dit nieuw Amerikaans en Russisch voorstel is dat men nadien samen alleen de ‘echte’ terroristen zou aanvallen. Het staakt-het vuren dient officieel in feite om de (sic) gematigde opstandelingen te scheiden van de extremisten genre al Qaeda. Een onmogelijke opdracht. 

Al Qaeda zou dus met andere woorden het staakt-het-vuren moeten respecteren zodat haar bondgenoten van haar afstand kunnen nemen waarna ook de VS hen dan kan aanvallen. Ra ra ra, waarom is dit idee van een staakt-het vuren compleet van de pot gerukt?

Willy Van Damme.

De Vaandrig baarde een nieuwe maatschappij en …. Toy

Na de tweede wereldoorlog kende België en zeker Vlaanderen een snelle wederopbouw en een ongeziene economische groei. Een fenomeen dat zich overal in Europa manifesteerde. De nieuwe na de oorlog geboren generatie kwam eraan en die had nieuwe ideeën. Deels overgenomen uit het buitenland en vooral de VS.

Was jazz, de zwarte muziek, reeds voor 1940 druppelsgewijs Europa en België aan het binnensijpelen dan werd dat een kolkende stroom. Eerst nog braafjes met een Doris Day maar al snel kwamen daar een Chuck Berry, Elvis Presley, Cliff Richard, The Beatles en de Rolling Stones, toen de ultieme ruigaards. Voor vele ouderen in die periode gewoon een stel te mijden viezerds.

Een fragment uit de film met hier deel 1 en hieronder deel 2. Met een aantal leden op uitstap in het plaatsje Herbeumont aan de Semois en met de wereldbefaamde Amerikaanse banjospeler Derrol Adams op bezoek in het café. Hij was er een regelmatig optredende artiest. Het filmpje geeft een beetje de sfeer weer van die periode.

Maar de jeugd wou meer en ging geleidelijk aan haar eigen weg, zoekend naar iets nieuws. De jaren zestig, niet voor niets de Golden Sixties genoemd, zorgen voor de geboorte van dit fenomeen. Eerst bescheiden maar met de revoltes in Leuven, Parijs mei ’68 en het Amsterdamse provo kwam de dijkbreuk die de oude maatschappij op haar grondvesten begon doorheen te schudden.

Merkwaardig is dat het erg landelijke boerendorp Sint-Amands a/d Schelde reeds in 1967 zich hier op de voorgrond manifesteerde met eerst het popfestival Botsing. En van Botsing kwam het jaar nadien de Vaandrig met de vzw Alias. Het werd een jeugdhuis, dat wel, maar geen à la Kadee, Sako of Nijdrop die uit de katholieke jeugdbewegingen groeiden.

Neen, het werden broeiaarden van een andere cultuur, de nieuwe samenleving. Hier werd gewerkt aan de echte culturele revolutie met rock- en andere vormen van nieuwe muziek, experimentjes met drugs, Trotski en vooral Mao, vredesactivisme, milieubewustzijn, boeddhisme, gezond eten, vrijere seks en tegen het gezag. Men had het er allemaal. Het waren jongeren op zoek naar nieuwe maatschappijvormen. Voor de doorsnee burger waren dit echter oorden van verderf.

En uit De Vaandrig ontstonden ‘kolonies’ zoals De Vliet, De Lamp, De Zep, Ranonkel, De Spinnekop, De Splinter, enzovoort. Het was de voorbode, voorhoede, die de maatschappij een decennium later heel zachtjes zou kneden tot wat ze nu is. Wat toen extreme zotte eisen leken zoals die voor een beter leefmilieu werd enkele jaren later de norm voor de ganse samenleving.

Deel 2 van het filmpje. 

Niet verrassend is dat daaruit niet alleen de artistieke hoogstandjes van een Pol Maes, tekenaar, kunstschilder en entertainer, ontstonden maar ook een popgroep als Toy. Eerst schuchter als skifflegroep Novadis en nadien voluit als popgroep Toy. Zij groeiden verder door, weg uit De Vaandrig en uit de latere opvolger De Splinter in Bornem. Ze werden wel nooit de grote Belgische topvedetten maar maakten wel muziek welke voor die periode tot het beste behoorde wat dit land had.

Het geheel versleten café aan het al even versleten spoorwegstation van Sint-Amands werd de Vaandrig en die toonde zo de weg richting de nieuwe moderne maatschappij.

Willy Van Damme

Dit is de begeleidende tekst bij de vertoning van een film over Toy en De Vaandrig van de hand van Theo Van Hemelrijk, gitarist bij Toy en hulpje voor alles en gelegenheidsfilosoof in De Vaandrig en elders. De film is een uitermate merkwaardig en uniek tijdsdocument met film en geluidsopnamen allemaal rechtstreeks komende uit die periode 1968 tot 1980.

Het zijn 90 minuten ongekuiste pellicule die het leven toont zoals het ooit was en dus rauw sans gêne als toen. Het vertelt het verhaal van een jeugd op zoek naar iets nieuws, weg van het oude en voor hen versleten wereldje. Een groep jongeren rond Toy en het volkje van De Vaandrig ofte Alias vzw die het dachten beter te weten. 

Wijlen Paul Maes was natuurlijk de vaste tekenaar van de Aliasbode. Zijn stijl doet denken aan het betere werk van vroeger van een Kamagurka. Alleen is dit werk van Paul Maes veel ouder. De tekening komt uit de Aliasbode van december 1970.

De vzw Alias gaf ook in die jaren een tijdschrift uit genaamd de Aliasbode. Men kan het raadplegen in de leeszaal van de Koninklijke Bibliotheek Albert I te Brussel onder code B.D. 26272.

De film komt nu zaterdag 10 september om 20 uur in première uit in het Bornemse CC Ter Dilft. De toegang is gratis. Wie wil kan die avond voor 20 euro de dvd van de film met daarbij nog een cd met 20 soms niet bekende nummers van Toy kopen. Het adres van Ter Dilft is Absveldstraat 21-27, Bornem.

Meer info: https://www.terdilft.be/nieuwsdetail/778/toy–the-making-of-a-band-in-the-70s

Syrië–Zware nederlaag voor al Qaeda in Aleppo

De strijd voor controle om de miljoenenstad Aleppo is gisteren nog maar eens in een nieuwe fase getreden. Al Qaeda en haar Syrische bondgenoten verloren de voorbije week immers een cruciale slag rond de stad Aleppo. De derde veldslag die ze er dit jaar tegen het Syrische leger en haar bondgenoten verloren. Een nederlaag die vermoedelijk zware consequenties zal hebben voor de toekomst van al Qaeda in Syrië. Zo veroverde het leger de eerder verloren militaire installaties en delen van de ernaast liggende wijken. De omsingeling van het jihadistengebied in Aleppo is terug een feit.

Sjeik Najar

Wie de militaire toestand rond Aleppo eind 2012 vergelijkt met die van nu kan alleen maar constateren dat op relatief korte termijn de dagen van al Qaeda en haar bondgenoten in de stad zijn geteld. Ooit leek de toestand van het Syrische leger er onhoudbaar en zou de stad als een rijpe vrucht in handen van al Qaeda en haar meesters in Washington vallen. Nu dreigt het omgekeerde.

Begin 2013 leek de stad Aleppo hopeloos verloren voor de Syrische regering. In juli 2012 hadden de jihadisten de stad bestormd. Deels met hulp van naar de stad gevluchte burgers die zich dan op het afgesproken uur ontpopten tot jihadisten. De stad zelf was voordien relatief rustig gebleven en niet vatbaar voor de salafistische agitatie.

Sinds 2013 echter is het Syrische leger hier bezig aan een gestage opmars die eerste de plaatselijke situatie voor het leger beveiligde. Vanaf het eerste deel van 2014 bracht men dan de machtspositie van al Qaeda & Co ginds in gevaar.

De eerste grote doorbraak voor de Syrische regering kwam er in het noordoosten van de stad toen men de enorm grote industriezone van Sjeik Najar (1) veroverde. Het opende voor het leger de weg naar het noorden van de stad. Het was fase 1 van het omsingelingsplan.

De volgende fase kwam er begin dit jaar toen men er in slaagde de bevoorradingsweg van Aleppo naar Turkije via de stad Azaz te veroveren. Telkenmale ging dit gepaard met grootschalig geweld en een groot verlies aan manschappen langs beide zijden. De strijd was immers hevig want beide partijen wisten wat er op het spel stond. Maar telkenmale won het leger het pleit.

De toestand op 27 juli 2016 juist voor het Syrische leger bijna slaagde in haar omsingeling van het jihadistengebied in Aleppo. Merk de zeer grote verschillen tussen beide kaarten.

Ondertussen hadden al Qaeda en de andere salafistische groepen van o.m.  de VS, Frankrijk, Turkije en Saoedi Arabië nog meer hulp gekregen met ongetwijfeld ook veel instructeurs. Hoe anders leer je jihadisten werken met technologisch hoogstaande wapens als de zware telegeleide raketten die Saoedi Arabië met Amerikaanse toestemming hen in 2015 leverde?

Maar ondanks die nochtans grootschalige hulp en grotere eenheid onder de verschillende salafistische roversbendes slaagde men er niet in om de opmars van het Syrische leger tegen te houden. Integendeel dat bleef oprukken.

Castilloweg

En zeker toen vanaf oktober 2015 Rusland met zijn luchtmacht direct intervenieerde verslechterde de militaire situatie voor al Qaeda & Co nog verder. Dat bleek deze zomer toen het Syrische leger en haar geallieerden er eindelijk in slaagden om de noordelijke corridor, de zogenaamde Castilloweg, te sluiten.

Die was reeds meer dan een jaar nog amper bruikbaar daar hij bijna continu onder vuur van het leger lag. Het antwoord van al Qaeda en haar bondgenoten op die omsingeling was tweeërlei. Eerst begon men natuurlijk het humanitaire aspect ten volle uit te spelen. Er moesten verontwaardiging en tranen komen.

De toestand in Aleppo op 15 mei 2014 op het ogenblik dat het leger de industriezone Sjeik Najar had veroverd. Dit gebeurde in de periode april en mei 2014. De Castilloweg is de ringweg die ten noorden van de stad loopt. De naam komt van een grote daar gevestigde horecazaak Castillo. Het bovenaan nog omsingelde gebied betreft de centrale gevangenis waar een legereenheid vanaf medio 2012 tot mei 2014 stand hield.

Foto’s met gedode of gewonde kinderen en verhalen over gebombardeerde hospitalen verschenen overal in de pers. Het was alsof er alleen maar kinderen stierven en men vanuit de lucht slechts hospitalen viseerde. Met ngo’s als Artsen Zonder Grenzen en de VN die opriepen om omwille van humanitaire reden toch maar die omsingeling te doorbreken.

Over al Qaeda hadden ze het natuurlijk niet, het betrof voor hen vooral de bevolking en in minder mate de rebellen, een zeer vage uitdrukking, die men moest helpen. Er was in het door al Qaeda gecontroleerde gebied begin augustus, stelden zij, voedsel voor amper een paar weken, De echte bedoeling was natuurlijk al Qaeda uit de wurggreep van het leger te redden.

Goedkeurend toekijken

Tweede actie was uiteraard militair van aard. Zo werden in de maand juli en augustus op massale schaal vanuit Turkije wapens geleverd, incluis zware artillerie, pantservoertuigen en tanks. Ook verbeterde de coördinatie tussen de immer om de oorlogsbuit ruziemakende groepen en kwam er zelfs iets van een centraal commando van wat dan het Leger van de Verovering werd.

Waarbij de VS volgens The Financial Times (2) goedkeurend toekeek. Een verrassingsaanval door al Qaeda op het zuidwestelijk deel van de corridor moest de klus klaren en de tegenslag in het noorden van de stad teniet doen. Alle krachten werden verzameld, incluis tientallen zelfmoordterroristen, om door de legerlinies te breken in de buurt van de wijk Ramouseh.

Op 11 april 2016 slaagde het leger er dan toch in om met hulp van de Russische luchtmacht en de Koerdische YPG/PKK om de grens met Turkije voor Aleppo af te sluiten. De eindstrijd wordt ingezet.

En inderdaad, ten koste van vele tientallen doden (3) slaagde al Qaeda erin om een bres te slaan in de Syrische wurggreep. Het probleem was echter dat men dan wel ontzettend veel materiaal en manschappen had verloren maar dat de corridor feitelijk amper of niet bruikbaar was. En hem groter maken leek niet te lukken. Wat al wees op een ernstig falen.

Het gebied bevatte een grote weg maar die lag bijna continu onder vuur van het leger en van de luchtmachten van Syrië en Rusland. Een poging om een hoger gelegen cementfabriek te veroveren mislukte en toen reeds zag men dat hun groot met veel bombarie aangekondigd offensief dreigde te mislukken. Hun gebied was op haar hoogtepunt amper 1,5 km breed.

Ramouseh

Twee weken geleden begon het leger hier dan aan een offensief en alhoewel dat bij de start heel traag verliep en ook veel mensenlevens moet gekost hebben betekende dit toch het einde van het aanvalsstrategie van al Qaeda rond de wijk Ramouseh. Voor hen bleef er nog alleen de verdediging van het veroverde gebied over.

Het vervolg was dan ook bijna voorspelbaar. Geleidelijk aan kwam het legeroffensief op snelheid en vandaag zondag kwam de echte doorbraak  en herstelde men de omsingeling van het door al Qaeda gecontroleerde stadsdeel van Aleppo.

Uiteraard zal al Qaeda nogmaals pogen om die omsingeling nog eens te doorbreken maar nu al kan men met bijna zekerheid stellen dat ook die op mislukken zal uitlopen. De fundamentele zwakte van al Qaeda en haar bondgenoten ligt hier op en bloot.

Op 28 juli 2016 is de omsingeling een feit, de tang sluit zich. Sindsdien is het door het leger gecontroleerde gebied nog groter geworden.

Damascus

Want bovendien heeft het Syrische leger in een ander zeer strategisch gebied eveneens grote vooruitgang geboekt. Zo is de ten westen van Damascus gelegen stad Darayya nu ook in handen gevallen van het leger.

De stad telde voor de oorlog meer dan 80.000 inwoners. Er bleven er nog amper een goeie 3000 over, incluis de ongeveer 700 jihadisten. Vanuit Darayya vuurde men regelmatig raketten af op Damascus. Een stad waar duizenden inwoners van Darayya een toevlucht hadden gezocht.

Ook ten oosten van de hoofdstad in de streek Oost-Ghouta rond de stad Douma maakte het leger de voorbije maanden grote vorderingen. Hier wist het reeds 1/3 van het gebied te veroveren en nadert men nu op een 5 km de stad Douma. Wat betekent dat de hoofdstad op dit ogenblik grotendeels buiten gevaar is. Vanuit Darayya en Douma ging men volgens de plannen Damascus veroveren.

Natuurlijk kan de oorlog in Syrië no lang blijven aanslepen. Al Qaeda en haar bondgenoten en ook het al even zwaar gewonde ISIS zullen zeker nog een tijd blijven verder vechten. Hun gevecht zal echter met verloop van tijd steeds zwakker en hopelozer worden. En de hoop met de nieuwe president Hillary Clinton het tij alsnog te kunnen doen keren lijkt twijfelachtig.

De neoconservatieven uit de entourage van de huidige en vorige presidenten zitten allen wel in het kamp van Clinton maar duidelijk is dat ook hier de onenigheid erg groot is. Het lijkt twijfelachtig dat de VS onder Clinton II een duidelijkere buitenlandse politiek zullen voeren. De teerling in dit dossier lijkt gevallen.

Terwijl de tang in het noorden sluit vallen al Qaeda en haar geallieerden met duizenden zwaar bewapende jihadisten het zuidwesten met de wijk Ramouseh aan en slaan op 7 augustus een bres.

Hillary Clinton

De militaire positie van al Qaeda zal tegen de aanstelling van een nieuwe Amerikaanse president verder verzwakt zijn. Ook lijkt er binnen de neoconservatieven die als roofdieren omheen Clinton zwerven grote twijfels te zijn over een voor de VS gunstige oplossing.

Een groot Syrisch Koerdistan is intussen begraven en in hoeverre wil Clinton zich nog verder vereenzelvigen met al Qaeda. De dame wordt nu al overal in de VS uitgespuwd en een oorlog rond Syrië is zeer impopulair. Velen in de VS weten trouwens dat de VS hier al Qaeda steunden. Ondanks de weigering van de massamedia om hierover op een degelijke manier te berichten.

De juichkreten van al Qaeda en haar bondgenoten toen ze de omsingeling van het gebied door het Syrische leger wisten te doorbreken zijn nu verstomd. Een poging om via een offensief in de provincie Hama Syrische troepen uit Aleppo weg te trekken mislukte.

Ze veroverden hooguit enkele strategisch minder belangrijke dorpen en stadjes en voelen nu al een beginnend Syrisch tegenoffensief. Het wachten is nu op de overgave van al Qaeda in Aleppo. Wat echter nog lang kan uitblijven.

Eens Aleppo in handen van het leger kan men zelfs zeggen dat de echte oorlog tegen Syrië voorbij is. Er blijven dan immers nog alleen landelijke dunbevolkte gebieden over. Obama wou een oorlog tegen Syrië, hij kreeg er een maar verloor.

Het hoerageroep van al Qaeda en de haar steunende regeringen zal na begin augustus echter niet lang duren. Sinds 2 september is de weg doorheen die corridor afgesloten en sindsdien is het door het leger gecontroleerde gebied almaar groter geworden. De vele doden in het kamp van de jihadisten gevallen voor de strijd om Aleppo zijn tevergeefs geweest.

Willy Van Damme

1) Sjeik Najar is een enorme industriezone die tijdens de bezetting door de jihadisten op grootschalige wijze geplunderd werd met het machinepark grotendeels richting Turkije.

2) The Financial Times, Erika Solomon, 8 augustus 2016, ‘Outside help behind rebel advances in Aleppo’. https://www.ft.com/content/da076830-5d77-11e6-a72a-bd4bf1198c63

3) Het juiste aantal doden en gewonden aan beide zijden bij deze veldslag van augustus 2016 is natuurlijk niet gekend. Toch viel het op dat de Syrische regering een hoger getal aan gedode jihadisten gaf dan omgekeerd. Hadden de jihadisten het over een 80 gedode soldaten dan sprak men in Syrische regeringskringen en de Russen zelfs over meer dan duizend gesneuvelde jihadisten. Een opvallend verschil.