Syrisch leger steekt Eufraat over

DeHet leven van het beruchte rijk van ‘kalief’ Aboe Bakr al Baghdadi en zijn ISIS is naar zijn einde aan het lopen. Ongeveer twee weken nadat men de belegering van de stad Deir Ezzor en het garnizoen daar wist te doorbreken is het Syrische leger vandaag dan de rivier de Eufraat overgestoken. Een beslissende zet in de strijd voor de controle over wat nog overblijft van het door jihadisten bezet Syrië.

Lachend de rivier over

Van die oversteek zijn intussen al beelden van de Russische televisie beschikbaar (1) en die tonen een merkwaardig tafereel. Daarbij steekt een zo te zien relatief kleine legereenheid de rivier over en doet dat bijna nonchalant. Je ziet een amfibievoertuig door het water rijden, het snel leggen van een pontonbrug en een boot met erop een vrachtwagen en een hoopje soldaten. Niets indrukwekkend.

De kaartenmakers van de militaire toestand in Syrië hebben het tegenwoordig erg druk. Bijna elke dag moeten ze nieuwe maken. Deze dateert van een 9 uur geleden. Vermoedelijk hebben ze nu al de iets oostelijker gelegen hoofdweg op de linkeroever bereikt en zo de VS de pas afgesneden. Verder is er, behoudens de Kaboer, een zijrivier van de Eufraat, immers alleen woestijn in dat deel van Syrië. Geel is de YPG/PKK. De oversteek gebeurde dus enkele kilometers ten zuiden van de YPG/PKK. Beveiligen van de olievelden heet dat.

Maar artilleriegebrul of geweervuur om de overkant van de Eufraat te intimideren was er niet bij. En ook vanaf de oostelijke door ISIS bezette oever was er niets te horen, alleen stilte. Neen, men stapte feitelijk bijna al lachend de rivier over. Met de soldaten die vrolijk de armen in de lucht het klassieke overwinningsteken maken. Het lijkt alsof er vandaag daar geen enkel schot werd gelost.

Deir Ezzor is een vrij grote stad met normaal een goeie 200.000 inwoners die essentieel op de westelijke oever van de rivier ligt. Hier zijn alle voorsteden intussen al bevrijd en blijft alleen nog een klein stukje van het stadscentrum in handen van ISIS. En die lijkt men voorlopig met rust te laten. Zij zijn praktisch omsingeld en kunnen alleen nog via de linkeroever van de rivier vluchten. Gevaarlijk zijn zij niet echt meer.

Spanningen met de YPG/PKK

Ook hier is het echter oppassen geblazen. Want op een goeie 5 à 10 kilometer van de oostelijke oever is intussen de door de Amerikanen gefinancierde Koerdische troepenmacht de stad genaderd. Hier ontstonden duidelijk ook al wrijvingen met het vlakbij opererende Syrische leger en haar Russische bondgenoot.

Er lijkt hierbij tussen de VS en Rusland afgesproken dat ieder van ISIS zoveel land als mogelijk neemt maar de andere zijde met rust laat. Gezien de openlijke onderlinge vijandigheid een natuurlijk erg precaire situatie.

Zo is er het verhaal dat Russische of Syrische vliegtuigen de Koerdische YPG/PKK  vorige week zouden hebben aangevallen. Naar te horen viel zonder veel schade aan te richten. Zowel Damascus als Moskou ontkenden echter het verhaal. Probleem is hier dat de VS en hun lokale bondgenoten een verschillend uur gaven voor de aanval. Opvallend is verder dat de VS er publiek zelfs geen problemen over maakt.

Een van de eerste foto’s van de oversteek van de Eufraat door het leger. Een historisch ogenblik daar het de eerste maal sinds ongeveer 2013 is dat men die oversteek doet. De Syrische regering maakt haar belofte waar dat ze het ganse land ging heroveren. Dat werd eerst in onze media en bij onze regeringen unaniem weggelachen.

Ook die opmars van de zogenaamde Syrische Democratische Krachten, het Arabisch aanhangsel van de Koerdische YPG/PKK, richting de linkeroever van Deir Ezzor ging blijkbaar zeer vlot maar lijkt op enkele kilometers van de oostelijke rivieroever plots gestopt. Waarom is onduidelijk. Is het omdat de strijd om de stad Rakka erg bits blijft?

Vandaag zijn ook de eerste twee vrachtvliegtuigen op de militaire luchthaven van Deir Ezzor geland. Voor het eerst sinds een drie jaar. En ook dat is uiterst belangrijk daar het de bevoorrading van het front zeer vergemakkelijkt.

Voordien immers moest men voor de ravitaillering van de frontlinies honderden kilometers rijden om er aan voedsel, olie, wapens en geneesmiddelen te geraken. Het is ook erg goed nieuws voor de stadsbewoners die nu verser en meer voedsel en geneesmiddelen kunnen krijgen.

Olievelden

Intussen trekt het leger ook verder op langsheen de Iraakse grens waar men op een 50 kilometer zit van al Bukamal, de aan de Eufraat gelegen Syrische grensstad. Eenzelfde scenario aan de andere kant van de grens waar het Iraakse leger snel naar de grensstad Qaim oprukt, zowel vanuit het westen als langsheen de Eufraat vanuit het zuiden.

Ook naderde men vanuit de provinciehoofdplaats Deir Ezzor al tot op een dertig kilometer van het relatief grote stad Mayadin. Vele waarnemers vermoeden dat hier zich de resterende topfiguren van ISIS bevinden. Wat ook opvalt is dat ISIS in tegenstelling tot het verleden amper nog tegenaanvallen onderneemt en als ze die doet ze ook al na enkele uren ziet mislukken. Met blijkbaar veel verlies aan mensen en materieel.

Een kaart met daarop de olie- en gasvelden in het oosten van Syrië. Blauw is het door de VS via de YPG/PKK bezette gebied, grijs is nog in handen van ISIS en roze is het door het leger gecontroleerde territorium. De zwarte lijnen zijn provinciegrenzen, behalve die met Irak.

Neen, aan het rijk van al Baghdadi is een einde aan het komen. Waarschijnlijk zal er van het kalifaat van ISIS kortelings niets meer overblijven. Wel zal ISIS als organisatie mogelijks overleven. In welke vorm en met welke capaciteiten is natuurlijk nog onduidelijk. Maar met het verdwijnen van ISIS komt er geen einde aan de salafistische terreur.

Men gaat nu ook kortelings wel al Qaeda in Syrië kordaat aanpakken maar zowel ISIS als al Qaeda zijn ook elders actief. Het startschot hiervoor kan elk ogenblik volgen na een akkoord vorige week in Kazakstan tussen Turkije, Iran, Rusland en Syrië. Maar in hoeverre wil de VS hen later zoals in Afghanistan, Irak, Libië en Syrië nog gebruiken? In Myanmar of in China bijvoorbeeld?

Wel heeft het salafisme in Syrië en Irak een nooit geziene nederlaag geleden. En dat moet zware gevolgen hebben voor hun gemoedgesteldheid. Zeker ook nadat alle kenners en de meeste jihadisten perfect weten dat de VS en Israël hen financierden.

Duidelijk is nu ook dat de VS hier de strijd verloor. Ze gebruikte ISIS om de Syrische regering en het secularisme ten val te brengen. Toen de Russen op 30 september 2015 plots intervenieerden besefte Washington dat het plan A, het gebruik van die salafistische terreurbendes, ging falen. Behoudens een open oorlog – en wereldoorlog – met Rusland.

Het verhaal in Irak langs de Syrische grens. Parallel langs de grens rukt het Iraakse leger met het Syrische op. De steden al Bukamal in Syrië en Qaim in Irak zouden dan ook nog deze maand kunnen vallen. En daarmee kan ook de weg van Damascus naar Bagdad heropend worden. Ook dit wou de VS blijkbaar verhinderen met als bedoeling de snelle heropbouw van Syrië en Irak te verhinderen.

Schaakmat

Pas dan is de VS volop ISIS gaan bombarderen en gebruikte ze vanaf dat ogenblik met volle kracht de YPG/PKK – officieel voor de VS nochtans een terreurbeweging – om haar deel van Syrië te veroveren en Assad zoveel mogelijk te verzwakken. Maar het was een tweede keus met weinig kans om grote invloed te krijgen voor de herverdeling van de macht in het land na de oorlog. Wat de VS vermoedelijk wel besefte.

Dat blijkt nu overduidelijk. Bijna al de Syrische olie- en gasbronnen bevinden zich nu in Syrische handen of liggen in het gebied ten zuiden van waar het Syrische leger de rivier overstak. Ze zijn nu aan de hoofdweg die parallel loopt met de Eufraat. En dus is verder zuidwaarts oprukken voor de VS uitgesloten.

Vandaag landen al de eerste vrachtvliegtuigen in Deir Ezzor, amper twee weken na het doorbreken van de belegering. Zes maanden terug zat men er nog meer dan 100 km vandaan en werd die luchthaven bijna dagelijks beschoten.

Washington heeft nu slechts een deel van de vruchtbare Eufraatvallei en praktisch geen oliebronnen. Bovendien is het geweten dat voor de kust van Syrië en in centraal Syrië er zich grote gasvelden bevinden. Dat wordt de rijkdom nodig om het land herop te bouwen. Met andere woorden: De VS staat schaakmat. Het toont het genie genaamd Vladimir Poetin.

Charles Lister, werkzaam bij o.m. door Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten gefinancierde studiediensten als het Brookings Institute uitte dan ook al luidkeels zijn ongenoegen op Twitter over de ontwikkelingen van vandaag. Game over!

Willy Van Damme

1) De eerste beelden van de Russische TV over deze oversteek zijn te zien via deze link: https://www.almasdarnews.com/article/first-seen-footage-syrian-army-crossing-euphrates-river/

Advertenties

Jan Leyers of Kuifje in Moslimland

Er werd op televisie, radio en in de gedrukte media veel reclame gemaakt voor de op televisiezender Eén van de VRT te bekijken serie van Jan Leyers over de islam in Europa. (1) Voorheen maakte hij al een reportagereeks over de islam in het Midden-Oosten. Maar dat was voor de door de VS en haar bondgenoten georkestreerde opstand genaamd Arabische Lente. Het ziet er in de regio nu wat minder fraai uit. Maar zo gaat dat als de VS er zich mee bemoeit.

Jan Leyers ging op zoek naar de islam in Bosnië. Het werd een ware catastrofe of Kuifje in Moslimland. Hij toonde geen enkel serieus inzicht in zijn onderwerp en zou beter thuis zijn gebleven en wat muziek gemaakt.

Gematigde islam

En nu trok Leyers in Europa rond om te zien wat de islam in deze regio juist betekent. Het verhaal over de Europese moslims blijft namelijk amper degelijk besproken. Met in de publieke opinie hierover vooral veel haatzaaierrij die de islam verengt tot een stel Allahoe Akbar roepende baardmannen met wat bommen om hun gordel.

Als eerste trok hij naar Bosnië. Geen slecht idee want na het verjagen van de Moslims uit Andalusië eind 15de eeuw bleef er alleen nog de Balkan over met o.m. Bosnië. Hier heersten de Ottomaanse kaliefen. Tot in de negentiende eeuw toen de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie Bosnië veroverde en Servië onafhankelijk werd.

Als gevolg van historische omstandigheden was de islam in Bosnië er zeer gematigd, Europees. Soefisme was er belangrijk en de raki vloeide er rijkelijk, zoals elders in de regio. Maar de oorlog in de jaren negentig van de vorige eeuw veranderde alles. (2)

Bosnië is anno 2017 nog steeds niet herstelt van de diepe wonden die toen werden geslagen. Haat voor de ‘anderen’ is ook nu nog steeds een belangrijke drijfveer bij de verschillende groepen in het land. Alhoewel de term land in dit geval feitelijk misplaatst is.

En dus kwam Jan Leyers er polshoogte nemen over hoe het met de islam is gesteld. Het werd een enorme flop. De man interviewde enkele moslims, een soefist, een modernistische dame met hoofddoek die modeontwerpster is. Alles leek min of meer peis en vree daar onder moslims. Over het ontbreken van een echte staatsstructuur hoorde men echter bijvoorbeeld niets. Als er al problemen waren dan was dat met de heel stoute Serviërs.

Een wit-zwart verhaal

Ook bleek Leyers helemaal niets begrepen te hebben van wat er tijdens die oorlog juist gebeurde. Uiteraard moest hij de slachtpartij in Srebrenica en de Servische generaal Ratko Mladic er bijhalen. Waarna een moslim hierop mocht reageren. Een voorspelbare reactie. En volgens Leyers had Europa en het Westen de Bosnische Moslims toen ze hun onafhankelijkheid uitriepen gewoon in de kou laten staan.

Deze foto van het Bosnische dorp Gornja Maoca werd op 4 februari 2015 genomen. Nadat men de foto met het logo van ISIS publiceerde verdween dit bord onmiddellijk.

Een lachwekkende bewering daar datzelfde Westen toen zorgde voor massale wapenleveranties aan die Bosnische moslimregering. Ook was Mohammed Sacirbey, de eerste Bosnische minister van Buitenlandse Zaken, een Amerikaans staatsburger en toen de minnaar van de verre van onbesproken Nederlandse Mabel Wisse Smit, weduwe van prins Friso van Oranje.

De man bleek later volgens het Bosnische gerecht en de Amerikaanse politie zelfs een crimineel. En dan was er nog de ongelimiteerde diplomatieke steun vanuit de NAVO voor het Bosnische separatisme.

Iedereen die professioneel de Joegoslavische oorlog onderzocht weet dat die het gevolg was van vooral Duitse en Amerikaanse machinaties. Die wilden kost wat kost na de landen van het vroegere Warschaupact ook Joegoslavië onder controle krijgen. Het was na het instorten van de Sovjetunie het enige land dat niet onder hun toezicht viel.

Reden waarom zij ultranationalisten als Franjo Tudjman en Alija Izetbegovic financierden en bewapenden. Dit om het land zo staatkundig te vernielen. De onlangs in eerste aanleg in Brussel tot drie jaar effectieve cel veroordeelde Belg Jacques Monsieur speelde bij het illegaal bewapenen van die regeringen zelfs een sleutelrol. (3)

Salafisme in Bosnië

Neen, hierover niets. Jan Leyers herhaalt gewoon de toenmalige officiële praatjes van de landen van de NAVO over goede moslims en moorddadige Serviërs. Over de aanwezigheid van Bin Laden en zijn salafistische bendes geen woord. En nochtans hebben ook die zware misdaden begaan.

Hij kon natuurlijk in die korte tijdspanne van deze reportage niet in details gaan, maar als je een zijde wit kleurt en de andere pikzwart dan vervals je de feiten. Je bent dan een bedrieger, een leugenaar. Jan Leyers is misschien een brave jongen en mogelijks een goede muzikant maar voor dit soort werk is hij duidelijk niet geschikt.

Maar nog erger is dat hij de de huidige toestand van de islam in Bosnië geheel verkeerd voorstelde. Het is ergerlijk. En op maatschappelijk vlak gevaarlijk. Het salafisme is in de wereld een enorm groot probleem dat men in geen geval mag onderschatten. Van het feit dat Bosnië met een bevolking van een geschatte 3,7 miljoen ongeveer 300 Syriëstrijders heeft – het procentueel hoogste aantal in Europa – hoorden wij niets. (4)

Osama bin Laden, de man van al Qaeda, was een regelmatige gast in Sarajevo onder meer bij president Alija Izetbegovic. Diens moedjahedien hebben na Afghanistan ook in Bosnië op grootschalige wijze gruwelijkheden begaan. Verder gebruikte de huidige Saoedische koning Salman bin Abdoel Aziz al Saoed toen Bosnië om zo Al Qaeda te financieren in de periode voor de aanslagen in New York. Hij was toen  voorzitter van zogenaamde Saoedische liefdadigheidsinstellingen en gouverneur van de hoofdstad Riyad. Feiten waarover er een pak documentatie zo te vinden zijn. Maar dat is blijkbaar allemaal veel te moeilijk voor Jan Leyers.

Over de zware salafistische missioneringsdrang – het regent er nieuwe door Turkije, Saoedi-Arabië, Qatar en Koeweit gefinancierde moskeeën – geen woord. De grootste moskee in Bosnië is trouwens genoemd naar de vroegere Saoedische koning Fahd. Even zag je toevallig de Saoedische vlag wapperen naast die gloednieuwe moskee. (5)

Een detail dat bij de kenners zeker opviel. Het had een gelegenheid geweest om dit beter in beeld te brengen met wat uitleg. Hij vertikte het. Men zou eens gealarmeerd kunnen zijn door het in Europa oprukkende salafisme. (6)

Best hilarisch te noemen was de vluchtig ogende ontmoeting met de Turk Bilal Erdogan, zoon van. Deze bezocht het kerkhof om hulde brengen aan wijlen president Alija Izetbegovic en sprak daarbij over wat hij zag als de schande dat zoveel moslims ook nu nog worden vermoord. Hij kan het weten. Zakenman Bilal Erdogan wordt algemeen genoemd als de man die de olie van ISIS commercialiseerde, onder meer via Frankrijk. Om over de misdaden van zijn vader in Syrië maar te zwijgen.

En wat stelde Leyers na dat kort gesprek? Ja, Europa moet niets hebben van zijn vader maar misschien heeft Turkije ook wel reden om boos te zijn op Europa. Conclusie: Jan Leyers zou zich verder beter concentreren op zijn muziek en dit soort zaken overlaten aan mensen die bereid zijn om echt onderzoek te doen om dat dan in een reportage goed uit te werken. Dit is ronduit beschamend en een slechte zaak, ook voor de moslims in Europa. Schoenmaker, blijf bij uw leest.

Willy Van Damme

1) https://www.vrt.be/nl/over-de-vrt/nieuws/2017/08/17/allah-in-europa-/

2) Michel Collon, ‘Bluf poker- De grootmachten Joegoslavië en de komende oorlogen’, Epo, 1998.

3) Willy Van Damme, ‘Handelaar des doods. Het verhaal van Jacques Monsieur.’ 2011, Borgerhoff & Lamberigts’.

Onder druk van de VS en de EU vaardigde de EU na het uitbreken van de oorlog een wapenembargo uit voor gans Joegoslavië. Nog diezelfde dag riep de VS Monsieur ter hulp om aan de Kroaten wapens te leveren. Men liet nadien zelfs toe dat Iran, naast dan o.m. Saoedi-Arabië, wapens gaf aan de troepen van Izetbegovic. De NAVO controleerde de Adriatische zee en het luchtruim en kon dus doen wat ze wou.

4) Business Insider, 24 december 2015, Pamela Engel, ‘An under-the-radar European country has become a ‘recruitment hotbed’ for ISIS’.  http://www.businessinsider.com/bosnia-isis-recruitment-hotbed-2015-12?international=true&r=US&IR=T.

Volgens een studie van Timothy Holman van 30 juni 2014 van het Combatting Terrorism Center van het Amerikaanse militaire academie van West Point zou van die jihadisten er 83% hebben gekozen voor al Qaeda en 10% voor ISIS.

Deze schat het aantal Bosnische jihadisten toen op ergens tussen de 50 en de 330. Hierbij dient men natuurlijk te beseffen dat het Amerikaanse leger direct betrokken partij is bij die oorlog tegen Syrië. De VS is ook de hoofdverantwoordelijke voor de toestand nu in Bosnië en voor de stroom jihadisten richting het Midden-Oosten. Zie: https://ctc.usma.edu/posts/foreign-fighters-from-the-western-balkans-in-syria.

Bijna alle hierover gepubliceerde schattingen hebben het over een goeie 300 Bosnische jihadisten.

5) PBS Newshour, 16 mei 2016, Malcolm Brabant, ‘Is Saudi-funded mosque in Sarajevo threat to Bosnia’s moderate Muslims?’  http://www.pbs.org/newshour/bb/is-saudi-funded-mosque-in-sarajevo-threat-to-bosnias-moderate-muslims/

6) Licentiaatsthesis Tom Van Dijck, 2006, KUL, ‘Importislam = exportterrorisme ? Een onderzoek naar de buitenlandse islamitische invloed in Bosnië-Herzegovina tijdens en na de Balkanoorlog (1992-2006)’. Promotor professor Raymond Detrez.

De parking wint het van Antwerpen

Merkwaardig artikel over de Antwerpse havenplannen gisteren donderdag in het dagblad De Tijd, de financiële krant die men kan zien als de spreekbuis van de Antwerpse havenbaronnen. Wat zij schrijft is dan ook bijna steevast dat wat men daar in de haven denkt. Zelfs al zegt men dat niet in het publiek. Niet zelden zijn zij de brengers van slecht of goed nieuws die het publiek moet voorbereiden op het onvermijdelijke dat op hen afkomt.

Hier betreft dat dus de uitbreidingsplannen van de haven en de problemen met het al of niet realiseren van het Saeftinghedok. Dit moet komen naast het al actieve Deurganckdok en pal waar nu nog het kleine dorp Doel ligt.

Een twintig jaar geleden slaagde men er met zeer grote druk in om de meeste inwoners van dit dorp te verjagen. Maar dat was buiten de waard gerekend. Enkele tientallen koppige actievoerders bleven er wonen en hielden met steun van veel sympathisanten die Antwerpse havenplannen met succes tegen. Dus nu al straks twintig jaar lang.

Men maakte van Doel een spookdorp waar amper nog mensen wonen. Met massa’s leegstand. Men hoopte dat alles af te breken en pakte zelfs als monument beschermde woningen aan. Waarbij de Waaslandse politici slaafs achter de Antwerpse havenbaronnen liepen.

Plannen om dit dorp om te vormen van woongebied tot zone voor havenbedrijvigheid botsten steevast op een njet bij de Raad van State. Dit jaar was het opnieuw prijs en kipte de Raad van State die Antwerpse poging opnieuw richting de vuilbak. Doel is en blijft bouwgrond, een dorp aan de Schelde.

Het grote probleem is de Europese milieuwetgeving die haaks staat op wat de Antwerpse havenbaronnen en hun vrienden in de Vlaamse regering hier willen realiseren. En dus begint men na de herhaalde juridische nederlagen in Antwerpen en Brussel eindelijk te beseffen dat er een plan B moet komen.

Het is als met de Oosterweelverbinding, de nieuwe steeds maar uitgestelde versie van de Antwerpse ring. Niet toevallig heet het artikel van Marc De Roo trouwens ‘Uitbreiding Antwerpse haven krijgt Oosterweelallures’.

Ook hier met de Oosterweelverbinding liep de overheid zich te pletter op het verzet van een steeds groter wordende massa actievoerders, het gezond verstand en de wet. Eerst wilde men onder impuls van de Open VLD hier boven Antwerpen een grote brug bouwen, de Lange Wapper.

En alhoewel de N-VA via Limburger Jan Peumans die waanzin eerst bekritiseerde werd ze eens Bart De Wever burgemeester er, merkwaardig genoeg, plots een groot voorstander van. Zelfs al betekende die brug een frontale aanval op de leefbaarheid van de stad en de gezondheid van de bewoners. Nu een serie vergeefse pogingen capituleerde Bart De Wever & Co dit jaar en ging men met de protestbeweging aan tafel zitten.

De actievoerders van Doel zijn op weg om hun slag na jaren gevecht te winnen. David tegen Goliath!

De ring zal onder druk van de grote schaar tegenstanders, geheel of deels overkapt worden. Goed zo, zelfs al kost het een fortuin. Logisch, want je kunt geen stad van 500.000 inwoners onleefbaarder maken en de giftige lucht van de wagens op hen laten neerdwarrelen.

Men verkoopt die nederlaag op het Schoon Verdiep bij de N-VA wel als een goede zaak, maar het is en blijft een vernedering voor De Wever en zijn vrienden in bepaalde zakenkringen die perse die brug wilden realiseren. Zelfs al ging dit veel extra mensenlevens kosten.

Hetzelfde doet zich nu voor met Doel. Jarenlang beweerde men in de haven dat er geen alternatief was voor het Saeftinghedok. En dus moest Doel weg. Het plan was het resultaat van echt diepgravend onderzoek, beweerde men. Daaraan mocht men niet twijfelen.

En kijk, Marc De Roo, goed geïnformeerd door de Antwerpse havenbaronnen, klinkt nu plots anders. “Maar er is ook een Saeftinghepiste met behoud van Doel….”  schrijft hij. Of elders: “Normaal zouden we in september/oktober beslissen welke van de acht denksporen in aanmerking komt om de overslagcapaciteit van de Antwerpse haven tegen 2030 met 6 miljoen containers te vergroten.”

Acht denksporen (!), terwijl er voorheen zogenaamd geen alternatief was. Maar geen probleem, “We willen ons werk goed doen”, laat men Freddy Aerts, topman van het departement Maritieme Toegang, een afdeling van de Vlaamse regeringsadministratie, verder zeggen.

Het Deurganckdok ligt pal naast Doel en heeft blijkbaar nog veel capaciteit ter beschikking. Men verwerkt nu in Antwerpen jaarlijks een 10 miljoen containers en er blijkt nog een capaciteit voor 5 miljoen ongebruikt. En, nog volgens De Tijd, kan men mits herschikking en een professionelere werking in de haven nog ruimte voor 2 miljoen extra vinden. Zeven miljoen dus, of 70%.

We willen ons werk goed doen, citeert De Roo de man dus. Echt goed doen? Dus was dat onderzoek voorheen niet goed gedaan. Prutswerk in de aard van ‘och dat dorp en die mensen daar, wat kan hun lot ons schelen, leve de havenuitbreiding’. 

Merkwaardig is ook hoe de krant nu plots het mobiliteitsprobleem bovenhaalt, een nieuwigheid in het discours van de havenbaronnen. In hoeverre kan het verkeer die uitbreiding op de Linkeroever wel aan klinkt het nu. “Volgens experts dreigt zelfs een verkeersinfarct”, schrijft De Roo. Men haalt er de fameuze ‘experts’ zelfs bij.

Waarbij De Roo de indruk geeft dat sommigen in Antwerpen er totaal achterhaalde ideeën op nahouden. Dit artikel is dan ook duidelijk het voorbereiden van de bevolking en bepaalde havenmilieus op het onvermijdelijke: Doel blijft.

Ook blijkt er nu plots in de haven nog een extra capaciteit van 7 miljoen containers zo beschikbaar. Een nieuw dok is zo te horen dus zelfs niet eens nodig. Wat critici als de natuurbeweging en de actievoerder in het verleden ook steeds beweerden. Maar dat waren voor de havenbaronnen en hun spreekbuizen dommeriken die niets wisten van het beheer van een haven.

Van Antwerpenaars wordt gezegd dat voor velen er de stad is met de rest alleen maar parking. Wel, de parking won. Alleen moet het nog echt officieel op papier gezet worden. Dat durft men politiek nog niet aan.

Zoals met de Oosterweelverbinding haalt Antwerps burgemeester Bart De Wever ook wat betreft Doel zo te zien bakzeil. Als een uitstekend demagoog gaat hij ook dit ongetwijfeld pogen te verkopen als de pure logica en een goede zaak.

Vermoedelijk is het wachten voor een definitieve beslissing op de volgende legislatuur in Antwerpen begin 2019 of de nieuwe Vlaamse regering na de nationale verkiezingen later dat jaar. Kwestie om zo het gezicht van Bart De Wever, havenschepen Marc Van Peel (CD&V) en anderen te redden. Met een bebloed aanzicht naar verkiezingen trekken is immers geen doen. Vraag is wat de mensen van Doel – diegenen die vertrokken en die welke bleven – nu denken.

Willy Van Damme

De heilige Nicolaas II in de Hermitage

Enkele jaren geleden besloot Nederland om in een oud protestants rusthuis aan de Amstel in Amsterdam het Hermitage Amsterdam te realiseren, tegenhanger en partner van het fameuze Hermitage in Sint-Petersburg. Het moest en een museum worden gewijd aan Rusland. Rusland lag toen in Nederland en West-Europa immers redelijk goed in de markt. En als olie- en gasstaat had het heel veel geld en was dat een aanlokkelijke ‘vriend’ voor de kooplui in Nederland.

Het was een toe te juichen initiatief daar het de kennis van dit immens grote land en buur kon verbeteren. Toen het echter de deuren opende was Rusland door de VS omgedoopt tot de nieuwe vijand, een kwaadaardig imperium waarvan men niets goeds kon verwachten. Met aan het stuur Vladimir Poetin, een monster, dictator, massamoordenaar, dief en een door en door corrupt figuur. Zeker als we onze media moeten geloven.

De moeilijke geschiedschrijving

Toch blijft het Hermitage aan de Amstel doorgaan met tijdelijke tentoonstellingen zoals in 2014 over de Russische rol bij de Zijderoute naar China. Een uitstekende expositie die vele voor buitenstaanders onbekende aspecten van die relatie blootlegde. Het toonde hoe handel daarnaast ook wetenschap en cultuur in al hun aspecten naar de volkeren bracht die toen het gebied tussen China en Rusland bevolkten.

Nu loopt nog tot dit weekend de tentoonstelling “1917 Romanovs & Revolutie”. Het bespreekt het leven van tsaar Nicolaas II nu honderd jaar na de Russische revolutie van 1917. Het jaar toen de bolsjewieken met Vladimir Lenin in Petrograd de macht grepen en wereldgeschiedenis schreven. Het zou de wereld intens veranderen. De tentoonstelling is echter een misser van formaat. Spijtig.

De Hermitage Amsterdam, een prachtig gebouw, wil de culturele banden met Rusland versterken. Ondanks de koude oorlog van Washington en haar vazallen met Moskou.

Het schrijven van geschiedenis is steeds een heikele zaak. Veelal is dit het werk van de dienaars van de overwinnaars, de machtigen die de cultuur beheersen en ervoor zorgen dat zij er in de geschiedschrijving goed uitkomen. De voorbeelden hiervan zijn legio.

Zelfs over de instorting van het Romeinse Rijk 1600 jaar terug zie je nog hoe Duitse historici en Italiaanse geschiedkundigen er niet zelden een andere visie op nahouden. Het zijn de Germaanse veroveraars versus de Romeinse veroveraars. Geschiedschrijving is een aartsmoeilijk onderwerp en een kwestie van niet alleen bronnenmateriaal maar ook van de culturele instelling van de geschiedkundigen zelf. Hoever kunnen zij zich aan hun achtergrond onttrekken?

Russische geschiedenis nog eens herschreven

Ook hier met deze tentoonstelling is deze negatieve beïnvloeding goed merkbaar. Met de val van de Sovjetunie en de Russische KP in 1990 is men, zeker en vooral in Rusland, begonnen met het herschrijven van de Russische geschiedenis ten nadeel van Lenin en zijn opvolgers.

En dus krijgen wij hier in het Hermitage het verhaal van de bijna heilige tsaar Nicolaas II die samen met zijn gezin door de bolsjewieken is vermoord. Daarbij poogt men zoveel mogelijk de schuld voor alles wat tijdens zijn leven misliep in de schoenen van anderen te schuiven. Mijlen ver van Nicolaas II. 

Natuurlijk kan men ook hier niet voorbijgaan aan een aantal gruwelijke episodes uit het korte leven van de tsaar. Maar telkenmale ligt voor de makers van deze tentoonstelling de oorzaak voor deze reeks desastreuze beslissingen bij anderen. De rampzalige nederlaag met de oorlog tegen de Japanners van 1904-1905 rond de bezetting van het Chinese Mantsjoerije bijvoorbeeld.

Of het bloedig neerslaan van de vreedzame betoging van 9 januari 1905 toen tienduizenden gewoon alleen maar hulde wilden brengen aan ‘hun’ tsaar en hem slechts een petitie wilden overhandigen betreffende de miserie waarin zij leefden. Neen, het bloedbad was de schuld van anderen, de slechte adviseurs. Gemakkelijk niet?

Priester en ‘genezer’ Grigori Raspoetin was een ongeletterd seksueel pervers figuur. Nicolaas II, het hoofd van de Russisch orthodoxe kerk, steunde hem voluit. Dit terwijl huwelijkstrouw voor zijn kerk essentieel was.

Hetzelfde met het incident op 27 mei 1896 toen een massa in Sint-Petersburg de kroning van de nieuwe tsaar vierde. Op zijn uitnodiging. Het was een barslecht georganiseerd evenement waar als gevolg van een stormloop bijna 1.400 mensen omkwamen.

Nadien ging de tsaar gewoon naar een door de Franse ambassade gegeven bal. Slecht advies klinkt het als excuus in het Hermitage. Dat sommigen in zijn omgeving die raad gaven klopt. Maar hij ging wel en keek zo neer op het lijden van de mensen die zijn kroning kwamen vieren. Hoe diep kan je zakken?

Trouwens, hij liet steevast alle adviezen die hem niet aanstonden links liggen, of die nu van de machteloze Doema kwamen of van toppolitici als zijn ministers Sergeï Witte of Piotr Stolypin. Allemaal negeerde hij ze als het hem niet aanstond. De man was in de traditie van de Romanovs een autocraat die alleen maar minachting had voor zijn medemens, behalve als het in zijn kraam paste.

Het was uiteindelijk hij die besliste om elke vraag voor politieke hervormingen te negeren, het was hij die besloot tot de gebeurtenissen die leiden tot de oorlog met Japan en het was hij die een al in een verre staat van chaos verkerend Rusland naar een oorlog met Duitsland voerde. Een oorlog die gezien de krachtsverhoudingen voor zijn land niet te winnen was.

De autocraat weet het beter

De man leefde in een soort ivoren toren en gaf vanuit zijn bijna totaal isolement het ene bevel na het andere, met steeds meer rampzaliger gevolgen. Had hij goed nagedacht en anno 1914 naar de politieke en economische toestand gekeken dan had hij door het mobiliseren van zijn leger nooit een oorlog met Duitsland uitgelokt. Zelfs al zocht een uiterst agressief Duitsland toen eender wat excuus voor oorlog. Maar dat wist men in Petrograd, Parijs, Londen en Brussel.

Kijk naar het lot van zijn eerste-minister Piotr Stolypin die zich keerde tegen Grigori Raspoetin, de gekke priester, en diens overheersende invloed op het gezin van de Tsaar en zijn hofhouding. De man bekocht het met zijn leven. En als de koning van Denemarken en later de Britse ambassadeur hem tot rede pogen te brengen negeert hij ook dat. Een autocraat luistert niet, hij geeft bevelen.

Tsaar Nicolaas II bestuurde begin 20ste eeuw Rusland nog als een alleenheerser, een autocraat die niet besefte dat Rusland zeer dringend behoefte had aan een aan de tijd aangepast politiek systeem. Het werd zijn ondergang.

Neen, de oorlogen met Japan en later Duitsland kosten een gigantisch fortuin aan de natie en aan miljoenen Russen het leven. Een gevolg van het beleid van slechts een man: Nicolaas II. De latere Britse premier Ramsay MacDonald omschreef de tsaar als een ‘blood stained creature en common murderer’. Het kon niet beter worden gezegd.

En dat in 1917 in twee fazen aan zijn alleenheerschappij een einde kwam is dan ook alleen zijn schuld. Jazeker, Lenin was een door de Duitsers betaalde couppleger maar hij kon alleen maar invloed krijgen en slagen dankzij het wanbeleid van Nicolaas II. En dat Vladimir Lenin en zijn bolsjewieken geen lieverds waren is daarbij van geen tel.

Een revolutie is geen picknick maar een erg bloederige zaak. In Frankrijk haalde men de guillotine boven. Noodlottig voor zelfs de eigen leiders. In het Rusland van Lenin en Leon Trotski was dat niet beter. En ook hier vielen de leiders van de opstand bij bosjes. Tot en met Trotski zelf.

Het ontbrak het Rusland van Nicolaas II aan een voldoende stevige middenklasse van ondernemers, middenstanders en rijke boeren om de broodnodige economische, culturele en politieke hervormingen door te duwen. In de plaats kwam dan maar een enorm bloedbad met Lenin als de winnaar.

Deze en zijn kameraden maakten van Rusland uiteindelijk die moderne industriële natie die in 1941 wel in staat was Duitsland te weerstaan en zelfs te verslaan. Die hervormingen kosten echter wel heel veel mensenlevens. Maar misschien zelfs minder dan onder Nicolaas II. Maar zeker is dat diens bestuur tot nergens leidde. Behalve dan steeds meer miserie.

Neen, in plaats van een deftige analyse van het Rusland onder de Romanovs en het beleid van Nicolaas II krijgt men in de Hermitage Amsterdam een bijwijlen aandoenlijk eerbetoon aan die ‘common murderer’.

Typerend is de er getoonde liefdesbrief van Nicolaas II aan zijn Duitse echtgenote. Hoe mooi toch dat een man die zijn land de vernieling induwde zijn vrouw zo graag zag. Had hij maar dezelfde liefde getoond voor zijn onderdanen. Want dat waren de Russen voor hem: Onderdanen. En die moeten luisteren en doen wat men van hen eist. Nicolaas wist het immers allemaal veel beter.

Willy Van Damme

Hermitage Amsterdam, Amstel 51, Amsterdam. Dagelijks te bezoeken van 10 tot 17 uur. Volle entreeprijs 17,5 euro.

De volgende tentoonstelling gaat over Hollandse oude meesters in de Hermitage in Sint-Petersburg. En dat zijn er wat. Als ze nadien dit keer echter maar naar hun plaats terugkeren. 

Instorting ISIS lijkt nabij–Belegering Deir Ezzor loopt naar einde

Het begint er meer op te lijken dat de instorting van ISIS als georganiseerde strijdmacht een realiteit aan het worden is. Het Syrische leger is zo te zien bezig met een soort van blitzkrieg die doet denken aan de opmars van het Duitse leger door West-Europa in de meidagen van 1940. Deze avond zou het leger volgens goed ingelichte regeringsgezinde bronnen tot op een 5 km zijn genaderd van de stad.

Amerikanen bombardeerden

De provinciehoofdstad Der Ezzor is al sinds 2013 deels in handen van ISIS en andere salafistische terreurgroepen. Met de luchtmachtbasis en een groot deel van de rechteroever van de Eufraat nog in handen van het Syrische leger. Die zijn daar sindsdien omsingeld, incluis de achtergebleven bevolking die op ergens tussen de 50.000 tot 150.000 wordt geschat.

ISIS voert sindsdien een hevige maar vergeefse strijd om die stad volledig in handen te krijgen. Eventjes leek het leger er in gevaar toen de Amerikaanse luchtmacht in september 2016 stellingen van het leger bombardeerden en daarbij een 80 doden vielen. Bijna gelijktijdig viel ISIS aan en kon die hoog gelegen stellingen vlak bij de luchthaven veroveren. Wat coördinatie tussen ISIS en de VS doet vermoeden. De VS sprak van een vergissing.

De toestand rond de stad Deir Ezzor op 11 juni 2017. Het klein stipje aan de Eufraat in bruin is het deel in handen van het leger. De kleine spie in dat gebied is de hoogte die ISIS dankzij de Amerikaanse luchtmacht kon veroveren. Het gebied is sindsdien in twee gesplitst waardoor de stad en haar bevolking nu met luchtdroppings moet worden bevoorraad.

Na de bevrijding van Aleppo door het leger is die aan een enorme opmars begonnen en veroverde men op enkele kleine verzetsaarden na gans het woestijnachtige centrale deel van het land. Een gebied rijk aan olie- en gasbronnen. De weg ook naar de vallei van de Eufraat.

Deze opmars in centraal Syrië werd ingezet rond 4 augustus en is nu gerealiseerd. Waarna de opmars naar de provincie Deir Ezzor kon beginnen. En zie, al na enkele dagen zit men al aan de poorten van die provinciehoofdstad. Was men eind vorige maand nog op een 120 kilometer dan is men nu dus aan de poorten van de stad. Veel sneller dan iemand ooit zelfs maar had durven dromen.

De militaire situatie op zaterdag 2 september. Toen was men nog 30 kilometer verwijderd van de belegerde Syrische troepen en de burgers van die stad. Geel is de door de VS ingehuurde Turks Koerdische PKK/YPG aangevuld met wat niet-Koerdische groepen. Zij blijven echter ter plaatse trappelen en concentreren zich op de stad Rakka. Een strijd die erg moeilijk verloopt en op een uitputtingsslag lijkt waarbij ISIS geen schijn van kans heeft. Zij bezetten nu nog ongeveer 40% van de stad. Zwart is ISIS en bruin het leger.

Al Qaeda

Vermoedelijk zal er dan ook deze maand of begin oktober een einde komen aan het ooit enorm grote kalifaat van ISIS. Immers ook in Irak stort ISIS in elkaar. Zie de snelle bevrijding van de stad Tal Afar. Het staat vast dat het kalifaat van ISIS er kwam op wens van de VS en haar bondgenoten, incluis dus België en Nederland. Hoe het verder zal gaan is nu de vraag.

Daarbij dient men ook rekening te houden met de te verwachten instorting van het rijk van al Qaeda in de Syrische provincie Idlib in het noordwesten van het land. De VS en haar vrienden die hen voorheen bewapenden hebben al verklaard dat wat hen betreft ook al Qaeda mag worden opgeruimd. En eens ISIS uitgeschakeld zal het een koud kunstje zijn voor het Syrische leger om ook al Qaeda te liquideren.

De toestand zondagavond 3 september laat. Het Iraakse leger maakt zich nu op om het stuk dat ISIS nog bezet vlakbij in Irak ook te bevrijden.

De oorlog tegen Syrië loopt dus op zijn einde. Vorige maand was er opvallend voor het eerst in jaren in Damascus terug een internationale handelsbeurs waar men al volop met dollar- en eurobiljetten zwaaide.

In de EU maakt men zich achter de schermen trouwens al klaar om een zo groot mogelijk stuk van die contracten rond de wederopbouw te bemachtigen. Gezeur over chemische wapens en anderen door het westen geproduceerde gruwelverhalen over Assad zal men dus niet veel meer horen. Cynischer kan het natuurlijk niet meer.

En zelfs de Saoedi’s stellen al in het openbaar dat ze willen meehelpen (aan wat zij deden vernielen). Zeker is dat Iran, Rusland, China en Indië hier een geprivilegieerde positie gaan innemen.

Hoogverraad

De regerende elite in Syrië is echter erg nationalistisch en zal zijn eieren daarom niet in een mand leggen – ook niet in die van goede vrienden als Rusland en Iran – en ook andere landen, waaronder die van de EU, mee laten genieten van de business rond de wederopbouw. En Hezbollah?……Die controleert nu de Libanese politiek. Met dank aan de door Israël geplande agressie.

De VS, de EU, Israël, Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten, Qatar en Turkije wilden Syrië op de knieën krijgen. Kenners hadden hen gewaarschuwd dat dit ging mislukken.

Maar neen, ze dachten in al hun arrogantie het al na enkele weken te hebben veroverd. Het werd een nooit gezien fiasco voor die regeringen. En een schandelijke episode waarvoor die leiders wegens hoogverraad – ze steunden jarenlang met wapens en geld terroristen die hier de stabiliteit in gevaar brengen en al duizenden slachtoffers maakten – voor de rechtbanken zouden moeten worden gebracht.

Dat is de plaats waar figuren als David Cameron, Elio Di Rupo, Mark Rutte, Charles Michel, Barack Obama, Nicolas Sarkozy en anderen thuishoren. Rechtvaardigheid hoort te geschieden. De nazaten van de honderdduizenden Syrische doden hebben er recht op.

Willy Van Damme

Naschrift:

In de straten van Deir Ezzor is het al volop feest. Op het Twitteradres van Peto Lucem zijn de eerste beelden van dat feest al te zien. https://twitter.com/PetoLucem. Leden van de 4de divisie van het Syrische leger zouden intussen basis 137 van het leger in Deir Ezzor betreden hebben. De belegering is dus gebroken.

Naschrift 2 – Tanks rijden Deir Ezzor binnen

Deze middag dinsdag 5 september is dan een tankcolonne van de 17de divisie de Syrische legerbasis van de 137ste brigade in het noordwesten van de provinciehoofdstad Deir Ezzor binnengetrokken. Eerder zondag was dat al het geval met een verkenningseenheid van het leger. In de stad is de sfeer natuurlijk euforisch en is het al volop feest. Wel moet de militaire luchthaven nog uit haar omsingeling gehaald worden.

Met de hen beschikbare povere middelen versiert de bevolking van Deir Ezzor nu al hun stad. In het kielzog van die grote legermacht staan er ook zware vrachtwagens klaar met tonnen hulpmiddelen voor de plaatselijke bevolking.

Sinds de Amerikaanse luchtaanval in 2016 op de Thardeberg – deze kijkt uit op de luchthaven – is die in handen van ISIS gevallen. Wel is die hoogte deze ochtend heel zwaar bestookt en zal die heel vermoedelijk snel in handen van het leger vallen. Deze zege is ook strategisch op ander gebied zeer belangrijk.

Dit betekent vermoedelijk dat deze aan Irak gelegen provincie geheel bevrijd zal worden door het leger waarbij de VS met de YPG/PKK en SDF niet verder oprukken vanuit Rakka. (Zie kaarten) De weg naar Irak, behoudens het noorden, komt dus praktisch geheel in handen van de Syrische regering.

De militaire situatie rond de stad deze middag. het donkerroze is de basis van Brigade 137. De spie tussen de stad links en de luchtmachtbasis rechts is de Thardeberg. De zwarte lijn rechts boven is de meanderende Eufraat en zijn vele eilanden.

Waarbij men ook moet beseffen dat aan de linkeroever van de Eufraat zich een groot aantal oliebronnen bevinden. Vraag is hoelang ISIS kan standhouden in de stad en wanneer het leger de Eufraat zal oversteken. Een ander belangrijk ogenblik.

Zuidwaarts langsheen de Eufraat zijn er ook nog een aantal te bevrijden steden waaronder Mayadin en de grensstad Abu Kamal met in Irak al Qaim. Hier in dit gebied zou zich het hoofdkwartier van ISIS – of wat er van overblijft – bevinden. Een replay van ‘Der untergang’ dus.

Het Twitteradres van Peto Lucem bevat een filmpje over de ontmoeting tussen de beide Syrische legereenheden. Een enorme nederlaag voor ISIS die bijna drie jaar lang poogde die stad geheel te nemen. Zelfs Amerikaanse steun hielp niet.

Willy Van Damme

Dwerg leert reus een lesje

De recente herrie rond de raketlanceringen en het Noord-Koreaanse kernwapenprogramma toont ten volle de ultieme zwakte van de Verenigde Staten. De VS ziet zich nog steeds als de enige supermacht ter wereld en heeft een leger en wapenarsenaal voldoende om gans de wereld te vernietigen.

En nochtans buigt het voor het kordate en vooral radicale en voor de VS vernederende optreden van de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un.  De voorzitter van de Koreaans Arbeiderspartij en telg uit de familie leiders van de zich communistische noemende partij. Karl Marx had nog moeten leven.

Smartphones

Er wordt in onze media vooral meewarig gedaan over dat land en zijn leiders. Men noemt het achterlijk, dictatoriaal en boertig en kijk daar heeft het atoombommen, kan het satellieten in de ruimte lanceren en heeft het raketten die duizenden kilometers ver kunnen vliegen. Het toont de vooringenomenheid en zelfs achterlijkheid van onze media voor wie het produceren van stereotypes en karikaturen de journalistieke norm is.

De ‘achterlijke, boertige en gekke dictator’ uit Pyongyang laat Washington een poepje ruiken.

De tijd toen alle Noord-Koreanen, als ooit in China, in eenzelfde voddenpak liepen en hun radio slechts een post, die van de grote zaligmakende leider, kon ontvangen is voorbij. Noord-Koreaanse arbeiders en technici leverden bijvoorbeeld veel van de technologie voor de smartphones van ondernemingen als Samsung. Ook werken Noord-Koreaanse bedrijven als onderaannemers voor nu vooral Chinese fabrieken. De lonen zijn er immers veel lager dan in China.

Noord-Korea; zoals zijn zuiderse buur, is vooral een Koreaanse staat en nog meer dan het zuiden ultranationalistisch. Ooit was het Koreaanse schiereiland bezet door China en in de vorige eeuw door Japan. Dat zijn dan ook de aartsvijanden. Over China zal men dat natuurlijk nooit publiek zeggen want men heeft ze om diplomatieke, militaire en economische reden broodnodig. Maar hoe dan ook, de relatie tussen beiden is barslecht.

Maar Noord-Korea ziet in de VS een zware bedreiging voor haar voortbestaan. Begrijpelijk want hoeveel landen viel het in zijn bestaan al niet aan en hoeveel staatsgrepen organiseerde Washington al niet. Herinner ook dat het met de VS van 1950 tot 1953 een bloedige oorlog uitvocht. Een die eindigde op een gelijkspel, het eerste voor de VS en toen al een teken aan de wand voor Washington. Wat men echter in de VS en het Westen niet wou zien.

Madeleine Albright

Dat Kim Jong-un nu kernwapens en langeafstandsraketten heeft is in wezen de schuld van de VS. Die had het in 2000 kunnen verhinderen. Madeleine Albright, toenmalig minister van Buitenlandse Zaken onder president Bill Clinton, ging in oktober 2000 zelfs naar Pyongyang bij vader Kim Jong-il op bezoek en sloot er een akkoord.

Madeleine Albright had in 2000 de oplossing op zak. Amerikaanse arrogantie, lompigheid en onkunde deden de deal echter mislukken. Gevolg: Op het Amerikaanse eiland Guam, voorpost voor de controle van Washington over Azië, gericht staande kernraketten. Een druk op de knop en het eiland is als het ware weg!

Het land had toen te kampen met een zware hongersnood die vermoedelijk velen het leven heeft gekost. Men tekende daarom met de ‘satan‘ uit Washington een akkoord. Voedsel en in ruil vernietigde men allerlei kerninstallaties. Onder druk van de republikeinen in het parlement stopte men echter met die voedselleveranties. Waarna Kim Jong-il zich terecht bedrogen voelende het kernwapenprogramma verder zette. Met de nu gekende gevolgen.

En nu is het te laat. De keiharde dreigende taal van Donald Trump aan de Noord-Koreaanse regering over een nog nooit geziene storm van vuur en woede waren dan ook holle woorden. Lachwekkend zelfs. Hetzelfde met de via de VN afgekondigde sancties die nuttellos zijn en de zaak niet vooruit helpen. Het toont wat de VN werkelijk is. Het is niet eens instaat om dit probleem nog maar degelijk aan te pakken, laat staan op te lossen.

Het land ligt in een van de economisch belangrijkste regio’s van de wereld met de steden Tokio, Seoel, Vladivostok en Beijing allen binnen handbereik. Niemand gaat het risico willen lopen dat een of al deze steden door een atoomoorlog zouden vernield worden.

Alliantie Tokio met Washington 

Noord-Korea heeft zich met zeer zware kost op de wereldkaart geplaatst en is nu onaantastbaar. Vervelend voor alle buurlanden die zich terecht zorgen maken over het gevaar dat die toestand kan inhouden. Ook is dit militaire avontuur een geschikte uitvlucht voor de Japanse nationalistische premier Shinzo Abe om zijn land verder te bewapenen. Het heeft hiervoor het gedroomde excuus gevonden. En dat ziet China niet graag gebeuren.

Maar de VS zit tegen de muur en kan alleen maar gaan praten, stilletjes natuurlijk, met de ‘gekke brutale dictator’ van Noord-Korea. De eerste reactie van het Pentagon op de recentste raketlancering was dan ook typerend.

Voor die generaals daar was de raket niet naar de VS gericht en dus geen gevaar voor Washington. Geen ‘nog nooit geziene storm van vuur en woede’ meer zoals Trump kort voordien nog verkondigde. En dit op een ogenblik dat men in Japan de sirenes liet afgaan toen die raket boven het Japanse eiland Hokkaido vloog. Tussen Japan en de VS is er een akkoord voor onderlinge militaire bijstand in geval van gevaar.

 

De Japanse premier Shinzo Abe liet de sirenes in zijn land afgaan toen die raket van Kim Jong-un boven het Japanse eiland Hokkaido vloog. Een geste zonder betekenis en slecht toneel.

Japan zal nu ook nog maar eens beseft hebben dat dit akkoord met de VS niet eens het papier waard is waarop het geschreven is. Maar dat wisten Abe & co natuurlijk al wel. Wel moet men in Noord-Korea bij het horen van die totaal verschillende reacties in Tokio en Washington goed gelachen hebben en er een meer dan stevig glas op hebben gedronken. Missie gelukt zal Kim Jong-un gezegd hebben tegen zijn generaals en wetenschappers.

Neen, Kim Jong-un is hier met vlag en wimpel de winnaar, de dwerg die de reus op de knieën kreeg. Weinig recente gebeurtenissen tonen beter de almaar toenemende zwakte van de VS dan dit verhaal. Het wordt steeds meer en meer een reus op lemen voeten. En dit zag en ziet men in alle hoofdsteden waar ook.

Willy Van Damme

Iraaks Koerdistan

Lezer Dirk De Schepper in zijn lezersbrief (Knack 10 augustus 2017) ‘Iraaks Koerdistan’ maakt een karikatuur van de toestand rond dit gebied en wat hij noemt Koerden. Vooreerst spreken de Koerden in Turkije, Iran, Irak en Syrië niet steeds diezelfde taal.

Verder heb je Koerden die leidinggevende functies hebben bij de Turkse AKP, het Syrische leger, het Iraakse leger, ISIS, al Qaeda en de Iraanse regering. Er zijn in die regio vele tientallen politieke bewegingen die actief zijn in Koerdische gebieden en die niet zelden met elkaar soms in oorlog leven.

Verder hebben de Peshmerga’s, het zogenaamde Koerdische leger geen millimeter bewogen bij de herovering van de steden Mosoel en nu Tal Afar. Het was alleen het werk van het Iraakse leger, incluis de milities met vrijwilligers, de PMU.

Verder leven de twee voornaamste clanhoofden in Iraaks Koerdistan, die van Talabani en Barzani met elkaar in een koude vrede. Dit nadat ze enkele jaren terug elkaar afslachten. En wat met Koerden die met een Arabier of Turk trouwden? En de Jazidi’s?

Willy Van Damme

NAWOORD

Een reactie op een bij Knack verschenen lezersbrief die een soort idealisering geeft van de toestand in Iraaks Koerdistan. Zo beweerde hij dat de ‘Koerden’ op de eerste linie stonden bij de herovering van Mosoel. Dit terwijl zij nadat hun hoofdstad Erbil beveiligd was in deze oorlog feitelijk geen schot meer losten. In wezen werkten zij er tot en met de verovering van Mosoel met ISIS samen.

Het gebied van de Jazidi’s rond de grote Shingalberg. Tot de inval van ISIS in 2014 behoorde dit gebied sinds 2003 tot Iraaks Koerdistan. De chaos ontstaan na de inval van ISIS in de regio en de tussenkomst van de YPG/PKK in de zaak betekent het afschreiden van die zone. Rond die berg zitten een serie al of niet zwaar bewapende groepen die elkaar sterk in de gaten houden. Er vielen hier trouwens al enkele doden. Zie de erg ingewikkelde kaart.

De Jazidi’s verwijten de Peshmerga ervan met ISIS te hebben samengezworen. Wat ook lijkt te kloppen. De Jazidi’s hebben nu een eigen door Bagdad betaalde strijdmacht. Rechts op de kaart ligt de Iraakse normaal 200.000 inwoners grote stad Tal Afar die vorige week op enkele dagen door het Iraakse leger werd veroverd. Wat toont hoe ISIS op het punt van totale instorting staat.

Ze lieten zelfs toe dat ISIS het gebied rond de Shingalberg zonder praktisch een schot te lossen kon veroveren. Met op menselijk vlak onvoorstelbare gevolgen. En nochtans ligt dit gebied in hun regio dat zij hoorden te verdedigen. Van verraad gesproken. Maar dankzij ISIS konden de Peshmerga de grote Iraakse oliestad Kirkoek veroveren op het Iraakse leger.

Het was de ter hulp geroepen Turks Koerdische PKK met hun Syrische bondgenoten YPG die met succes tegen ISIS terugvochten. Het gebied van de Jazidi’s is dan ook een zwaar twistpunt tussen die Koerdische groepen. Waarbij de regering in Bagdad de kant van de YPG/PKK koos.

Maar zo’n lezersbrieven zijn natuurlijk een gevolg van de wijze waarop onze media over deze kwestie berichten. Bepaalde nationalistische groepen onder de Koerden krijgen steun vanuit Israël, Saoedi-Arabië en de VS en dat is voldoende om er via een fantasierijk verhaal helden van te maken. Wars van elke realiteit.

De Morgen en Maarten Boudry

Dat jullie gisteren in de krant een vrije tribune gaven aan Maarten Boudry, docent aan de UGent en groothandelaar in onzin, toont nogmaals de intellectuele zwakte van de redactie. Maar dat wekt helemaal geen enkele verbazing natuurlijk voor een krant die zich specialiseert in het gooien met modder naar wat men noemt de politieke linkerzijde en het ophemelen van al Qaeda in Syrië en het Midden-Oosten.

Maarten Boudry, en vele andere ‘wetenschappers’ bewijzen natuurlijk evengoed het belabberde niveau van wat onze universiteiten, centra voor geleerdheid, zouden moeten zijn.

Willy Van Damme

Lezersbrief naar De Morgen betreffende het stuk van Maarten Boudry in die krant van 21 augustus waarbij hij het nazisme vergeleek met het salafisme. Zo beweerde hij dat de nazi’s hun gruwel wel nooit op YouTube zouden gezet hebben. Hoe hij dat kon weten toont natuurlijk zijn hoogstaand intellectueel niveau.

Wel verschenen er vandaag drie reacties in de krant die brandhout maakten van diens beweringen. Maar het ging over de holocaust en dat is in De Morgen altijd een delicaat onderwerp. Zeker als we weten dat de Antwerpse opperzionist Michael Freilich er zijn vrienden heeft.

Ooit kwam de man spreken op een avond van een Dendermondse vrijzinnige vereniging. Daar stelde hij dat onder de islam andere godsdiensten verboden zijn. Een stelling eigen aan islamofoben en, niet toevallig, ook gedeeld door de vanuit Israël en de VS gefinancierde salafistische terreurgroepen. De man doceert aan de UGent die onlangs werd uitgeroepen tot de beste Belgische universiteit. Wow. 

Financial Times vervalst feiten/Falsifies the facts

The article in the edition of the 2^nd of August called ‘China orders Uighurs to return from studying overseas’ shows the bias towards China and the untrustworthiness of the Financial Times. It stated: “Rights groups say China has violated international law by orchestrating the forcible repatriation of Uighurs. More than 100 were forcible deported from Thailand in 2015…”

May I point out, as the FT perfectly knows, these were illegal immigrants staying in Thailand and, accompanied by Turkish secret agents, were on their way to fight alongside ISIS in Syria and Iraq. Being Chinese nationals it was therefore logic, standard practice and in accordance with international law to send them back to China.

It however was recorded at that time that the US pressured Thailand to allow them to continue their voyage. In fact after they were send back a terrorist bombed a Buddhist shrine in Bangkok visited by tourists. So what the FT wrote is in fact the opposite of the facts.

But I’m not surprised, as everybody studying in a professional way Salafist terror knows al Qaeda/Isis and other Salafist groups are nothing but a creation of Israel, Saudi-Arabia, Qatar and the West, including MI6, the friends and real bosses of the FT.

It therefore is no surprise no mention in the article is made of the spread of Salafism among Uighurs in Chinese Xinyang province and of the good contacts between the World Uighur Congress and Uighur terror groups active in Syria and Iraq. Not to forget western financing for this World Uighur Congress. A violation of international law. Not by China but by the US.

Willy Van Damme

VRT steunt al Qaeda

Deze middag Jullie journaal gezien met daarin het bericht komende uit de G20 in Hamburg over plannen voor een staakt-het-vuren in de regio van de Syrische stad Daraa. Daarbij stelden jullie dat het Syrische leger de stad Daraa beschiet.

Allemaal wel juist, maar jullie vergaten wel de essentie van de zaak, namelijk dat die stad in twee stukken is gehakt, een bezet door het leger, een ander deel door die salafistische terreurgroepen met erbij vooral al Qaeda. Waarbij ook die groepen op het ander door het leger gecontroleerde stadsdeel schieten.

Met andere worden: Beide partijen beschieten die stad. Wat jullie, bewust?, vertikten te vermelden. Zoals Jullie er ook de aanwezigheid van al Qaeda vergeten te vertellen. Ook bewust vermoed ik.

De in Syrië naar zijn 72 maagden of meer gekatapulteerde Abdelrahman Ayachi, de tolk en gids van Rudi Vranckx in Syrië, de terrorisme-expert van de VRT. Daarvoor had deze man in Brussel in eerste aanleg 8 jaar cel gekregen voor zijn avonturen in Irak en in beroep 4 jaar. Of hoe de VRT terroristen financierde. Want gratis zal die man zeker niet voor Vranckx gewerkt hebben. Diens vader Bassam Ayachi is zowat de peetvader van het Molenbeekse salafisme en werd er 15 jaar lang ongemoeid gelaten door onze regering. De man was nochtans duidelijk gelieerd aan al Qaeda. De strijd tegen de terreur dus!!

Dat is natuurlijk een totaal verdraaid beeld geven van de toestand in die stad, ten voordele van al Qaeda en haar bondgenoten. Maar verbazing wekt dat niet. Al jaren verzwijgen jullie stelselmatig zoveel mogelijk de aanwezigheid in Syrië van al Qaeda, samen met ISIS de twee voornaamste er actieve terreurgroepen die trouwens ooit samen zaten in een al Qaeda.

Maar zoals gezegd, geen verbazing. Jullie vermeende ‘terreurexpert’ beweerde ooit in 2011 dat al Qaeda dood is. Nou ja, ze rijden ginds tegenwoordig rond met tanks, hebben enkele tienduizenden manschappen en beschikken over zwaar geschut en lang afstandsraketten.

Maar diezelfde ‘expert’ was toch de man die ooit verscheidene malen vanuit Turkije Syrië binnentrok met als gids en tolk Abdelrahman Ayachi, de in Brussel wegens terrorisme tot 8 jaar effectieve cel veroordeelde Syriëstrijder. Waarna die als wederdienst tijdens die 12-12 actiedag voor Syrië een als interview verpakte vrije tribune kreeg van die ‘expert’. Van steun voor Syrië gesproken. De slachtoffers van Maalbeek, le Battaclan, Manchester en Zaventem zullen jullie er dankbaar voor zijn. Om van de Syriërs nog maar te zwijgen.

En ho ja, dat staakt-het-vuren is gewoon ridicuul. Een deel van dat gebied is bezet door al Qaeda, een ander deel door ISIS, met Israël die mee aan hun kant zijn vliegtuigen het Syrische leger laat bombarderen. Dit terwijl men in datzelfde Hamburg zogenaamd overeenstemming bereikte over de oorlog tegen de terreur. En dat jullie die uit de G20 komende onzin zomaar slikken zegt alles over jullie niveau.

Willy Van Damme

Tijdens die G20 was ook de Saoedische koning Salman aanwezig. De man is nog meer dan Rudi Vranckx een expert van de terreur. Allerlei documenten tonen aan dat deze koning toen hij nog gouverneur van Riyad was en voorzitter van een der vele Saoedische ‘caritatieve’ instellingen de geldschieter was van al Qaeda toen die in Bosnië en Kosovo huishielden.

Dat men die man in Hamburg niet gewoon in de boeien sloeg zegt alles over dat soort bijeenkomsten. Logisch dus dat die oorlog tegen de terreur geen punt van discussie bleek. Ze weten toch allen dat het een erg cynische westerse grap is. Onze VRT sprak zelfs van een snelle overeenstemming op dit vlak onder de deelnemers. En ondertussen vallen de terreurslachtoffers bij bosjes wereldwijd.