Princiepsakkoord overname WZC Hof ter Boonwijk

Het stadsbestuur Dendermondse en het lokale woonzorgcentrum Mariatroon bereikten een princiepsakkoord voor de overname van het rusthuis Hof ter Boonwijk in Sint-Gillis-Dendermonde. Het lot van dit rusthuis is het heikele punt in het zorgstrategisch plan van het OCMW.

ROB en RVT

In dit plan stoot het OCMW het wzc Hof ter Boonwijk af en bouwt men in ruil een nieuw bejaardentehuis in Baasrode waarbij hier ook extra capaciteit komt. Een belangrijk onderdeel hierbij is dat men ook de RVT-bedden mee neemt naar Baasrode en de ROB-bedden afstoot die in in Hof ter Boonwijk blijven.

RVT-bedden zijn die voor bejaarden met grotere zorgnoden en krijgen daarom extra subsidies want ze vergen meer personeel. Wat maakt dat een wzc met veel RVT-bedden voor de uitbaters goedkoper is. Het plan wou oorspronkelijk het OCMW financieel minder armlastig maken en zo andere projecten in die sector mogelijk maken.

Probleem is natuurlijk dat het Hof ter Boonwijk dan achterblijft met alleen nog ROB-bedden en dit financieel daarom geen interessante prooi is voor de private sector. Daar lijkt nu volgens de uitleg van het stadsbestuur en het wzc Mariatroon, een onderdeel van de Broeders van Liefde, een oplossing voor gevonden te zijn door zich te specialiseren in andere vormen van hulp aan zorgbehoevenden zoals mensen met allerlei ziekten zoals ALS en MS.

Het Dendermondse stadsbestuur en het woonzorgcentrum Mariatroon kondigden vandaag een princiepsakkoord aan rond de overname van het wzc Hof ter Boonwijk door de Broeders van Liefde. Tomas Roggeman, Johan Vermoesen, Piet Buyse en Wouter Van der Vurst (links naar rechts) aan het Hof ter Boonwijk.

Wouter Van der Vurst, algemeen directeur van de stadsadministratie, runde in een vorig leven trouwens het wzc Sint-Antonius in Grembergen en introduceerde er toen de opvang van mensen met MS. Toen een uniek project dat een succes lijkt te zijn geworden. Hij heeft hier dus ervaring.

Ook de mogelijke realisatie van serviceflats en de uitbouw van een centrum voor ambulante zorg zouden hier in dit plan kunnen passen. Hoe dat juist moet gebeuren bleef tijdens de persconferentie allemaal nog onduidelijk. Ook zal men met de realisatie ervan nog moeten wachten tot het nieuwe wzc Sint-Vincentius in Baasrode operationeel is want de  bewoners van Hof ter Boonwijk moeten naar Baasrode kunnen verhuizen. .

En dat kan nog wat jaren duren. Zo is het hier nog wachten op de aanvraag voor de bouwvergunning en dus ook de aanbesteding. Als dit wzc deze legislatuur kan gerealiseerd worden – dus binnen vijf jaar – mag men tevreden zijn. Mariatroon heeft daarom nog wat tijd om haar plannen meer concreet te maken. En gezien de evolutie in deze sector kan er in die periode qua subsidiemogelijkheden nog heel veel veranderen.

Voor het stadsbestuur is het behouden van een verzorgingspoot in Sint-Gillis-Dendermonde erg belangrijk, ook politiek. Het is qua aantal inwoners veruit de grootste deelgemeente van de stad en dreigt zonder een wzc te vallen.

Wat dan voor een zekere onrust zorgt want het veel kleinere Baasrode met iets meer dan de helft van de inwoners van Sint-Gillis krijgt zelfs een gloednieuw en groot wzc. En in Sint-Gillis-Dendermonde wint of verliest men de verkiezingen.

Veel vaagheden

Vermoedelijk om Sint-Gillis-Dendermonde qua ouderenzorg een uitzicht te geven op positief nieuws werd dit plan nu al openbaar gemaakt. In wezen immers is er alleen maar een principieel voorakkoord en kan er in die komende jaren qua overheidsbeleid en de bejaardenzorg nog veel veranderen. Veel was er uiteindelijk niet te vertellen.

Johan Vermoesen, algemeen directeur van Mariatroon moest vandaag op de persconferentie noodgedwongen heel vaag blijven over de eventuele plannen voor het Hof ter Boonwijk.

Wat bijvoorbeeld gaat het nieuwe Vlaamse regeringsakkoord op het vlak van de zorg brengen? En feitelijk is er in de Vlaamse regeringskas amper of geen geld en gaat men noodgedwongen nog wat meer lenen. Qua beleid een ommekeer van 180° met het beleid van de voorgaande Vlaamse regering.

Ook hier is het nog wachten op een echt plan van uitvoering. Gaat er meer geld naar zorg en waar juist in die zorg? En wat zijn beloften en wat geeft de realiteit? Pas in 2024 weten we eventueel meer.

Men heeft dus ook nog geen idee wat soort zorg men in de toekomst in het Hof ter Boonwijk gaat aanbieden en of er een verbouwing of nieuwbouw nodig is. Johan Vermoesen, directeur van Mariatroon, had op dit vlak nog geen idee. Hetzelfde voor de stad want dit is een princiepsakkoord dat nog hoeft te eindigen in een definitieve overeenkomst.

Het kan dus nog afspringen. En zoals het stadsbestuur bij monde van burgemeester Piet Buyse (CD&V) en schepen voor Sociale Zaken Tomas Roggenman (N-VA) stelden is er geen plan B. Men is gewoon rechtstreeks naar de Broeders van Liefde en Mariatroon gestapt zonder andere opties zelfs maar te bekijken.

In het Hof ter Boonwijk werken een 70 personeelsleden en verblijven 97 zorgbehoevenden. En personeelsleden die willen kunnen indien gewenst overstappen naar het wzc in Baasrode. Hetzelfde ook voor de bewoners. En die zullen indien mogelijk zeker allen overstappen want bij Mariatroon is het verblijf een pak duurder.

Minstens 24 miljoen euro

Het nu voorgestelde principeakkoord toont nogmaals echter de dwaasheid toen het stadsbestuur het oorspronkelijke plan van de OCMW-administratie en de OCMW-raad verwierp. Daarbij zou het Hof ter Boonwijk een nieuw wzc krijgen en Baasrode sluiten en in ruil dan enkele tientallen serviceflats krijgen.

Het idee was dat het Hof ter Boonwijk te afgelegen is voor serviceflats – er is immers zelfs geen buurtwinkel meer en nog slechts 1 café – en het wzc Sint-Vincentius in Baasrode in het gemeentecentrum ligt waar alle faciliteiten voorhanden zijn zoals winkels, huisartsen, cafés met vlakbij het Plein waar carnaval en de kermissen plaats hebben.

Ook is er vlakbij een dienstencentrum van het OCMW met zijn vele activiteiten. Ideaal dus voor ouderen die nog goed te been zijn. En goed voor de winkeliers die zo ook extra klanten krijgen. Wat het dus interessant maakte voor een gemeente die het economisch wat moeilijk heeft.

De vroegere OCMW-voorzitter Theo Janssens had samen met zijn administratie een plan uitgewerkt voor de broodnodige reorganisatie van de woonzorgcentra van het OCMW. Hevige interne ruzies deden dit plan kapseizen. Met desastreuze financiële en ook sociale gevolgen die de stad financieel armlastig dreigen te maken. Mogelijks de grootste flater van de voorbije 25 jaar.

Het werd echter na hevige interne ruzies binnen de meerderheid, vooral dan bij CD&V en ook N-VA, verworpen. Had men het plan aanvaard dan stonden er nu in Baasrode die tientallen serviceflats en in de Boonwijk een nieuw wzc. Toenmalig OCMW-voorzitter Theo Janssens (SPA) en zijn team hadden hiervoor zelfs de nodige fondsen, een 12 miljoen euro, op de rekening staan.

Het werd echter verworpen zodat er nieuwe plannen dienden gemaakt te worden. Het resultaat is meer dan 10 jaar vertraging en een fenomenale extra kost. Een gevolg van het feit dat er alleen nog in theorie overheidssubsidies bestaan – Het vergt volgens de huidige subsidieregels 100 jaar om de kosten terug te winnen – en de prijzen voor de bouw ook zo omhoog zijn gegaan.

Nu kost het nieuwe wzc minstens een geschatte 24 miljoen euro terwijl dat onder de vorige plannen op 12 miljoen ging uitkomen. Wie hierover privaat met de betrokkenen van toen spreekt zal vooral schaamte en mea culpa horen over wat men toen gedaan heeft. Recent keurde de gemeenteraad het plan goed om indien nodig 50 miljoen euro te lenen. De tijden dat de stad financieel goede cijfers kon voorleggen lijken voorbij. Spijtig!

Willy Van Damme

Oplossing Rusthuis Sint-Vincentius Baasrode

PERSBERICHT

Persmededeling sp.a Dendermonde – Zorgstrategisch Plan

Het zorgstrategisch plan en vooral de toekomst van de woonzorgcentra beroert al lang de publieke opinie. sp.a heeft hierbij steeds het algemeen belang voor ogen gehouden: betaalbare, toegankelijke en kwalitatieve zorg voor elke Dendermondenaar. Deze principes werden ook in het bestuursakkoord opgenomen.

De afgelopen maanden onderhandelde de sp.a-fractie in alle rust en stilte mee aan de actualisering van het zorgstrategisch plan. Immers door het verdwijnen van het rusthuis Gentse Poort ontstond in Dendermonde een nieuwe situatie op gebied van het aantal bedden die een actualisatie van het bestaande zorgstrategisch plan noodzakelijk maakte.

Op de OCMW-raad van 12 mei werd een eerste belangrijke toelichting gegeven over een duurzame oplossing.

De essentie van het zorgstrategisch plan blijft overeind: inzetten op thuisverzorging, investeren in een nieuw woonzorgcentrum en de uitbouw van een woonzorg-cirkel.

Op basis van de cijfers en de uitgangspunten van het bestuursakkoord, wordt geopteerd voor een nieuwbouw in Baasrode. In Sint-Gillis zal een andere partner instaan voor een doorgedreven renovatie die ook dit woonzorgcentrum zal confirmeren aan de geldende normen.

Door te kiezen voor een niet-openbare partner wordt de mogelijkheid gecreëerd om een groter aantal bedden in Dendermonde te houden. Dit betekent wel dat tijdelijk het aandeel van de openbare sector daalt. Daar staat tegenover dat het OCMW zich engageert om zodra er nieuwe capaciteitsuitbreidingen mogelijk zijn, het OCMW zich ook sterk maakt deze in te vullen. Bovendien werden voor Baasrode 120 bedden bekomen in plaats van de initieel voorgestelde 112.

120 bedden in Baasrode levert een stabiele sterke verankering van de openbare sector op: tot meer dan 40% van het aantal bedden op ons grondgebied.

Een WZC van 120 bedden zorgt ook voor de meest voordelige financiering van de overheid. Ook in het huidige ZSP wordt een site van 120 bedden voorzien. De locatie Baasrode biedt de mogelijkheid om deze verankering vast te houden in de toekomst, door er voor te zorgen dat een modulaire bouw uitbreiding aankan telkens de norm verhoogt. Verdere vergrijzing van de bevolking zal daar immers zeker voor zorgen.

Verder formuleerde en bekwam de sp.a-fractie volgende wijzigingen aan het initieel geformuleerde voorstel:

c

Bart Van Malderen: “We kozen op rendabiliteitsreden voor een rusthuis van 120 en niet 112 bedden in Baasrode.”

– garanties op gebied van prijszetting, zowel voor de bestaande als voor toekomstige bewoners.  Het betrekken van een bijkomende partner mag geen aanleiding geven tot bijkomende prijsstijgingen.

– Er kan geen sprake zijn van het afstoten van personeel.

Sp.a vraagt dat actief aan het draagvlak voor dit verder uit te werken akkoord wordt gebouwd via grondige bespreking en advisering in de stedelijke welzijnsraad.

Namens sp.a Dendermonde

Bart Van Malderen
Fractieleider gemeenteraad

NAWOORD:

Tijdens een gesprek stelde Bart Van Malderen dat de verhouding RVT/ROB in Baasrode een 60 ROB en 40 RVT zal bedragen. Wat betekent dat de structurele verliezen hier beperkt kunnen worden. Wat zeer belangrijk is voor de lange termijn om het OCMW voldoende krachtig te houden. Haar zeer belangrijke sociale taak stelt men aldus veilig.

Bart Van Malderen: “We kozen voor 120 in plaats van 112 bedden omdat dit qua personeelskader en rendabiliteit de best mogelijke optie is. Ook blijft de optie van extra bejaardenhuizen naast het nieuwe te bouwen rusthuis behouden. Daarvoor is er daar voldoende grond beschikbaar.”

Wat betreft het Rusthuis van de Boonwijk in Sint-Gillis-Dendermonde komt er dus een privatisering. Daarvoor wordt er een openbare aanbesteding gedaan. De piste van de Broeders van Liefde werd dus verlaten en dat wil zeggen dat iedereen in de sector zich mag kandidaat stellen om dit uit te baten.

OCMW-voorzitter Patrick Meulebroek: “Bij de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten had men ons gezegd dat alleen onderhandelen met de Broeders van Liefde ons juridische problemen kon geven. Daarom dat we wel verplicht zijn om hier iedereen uit te nodigen om een bod te doen op dit rusthuis.”

Deze oplossing is natuurlijk een goede zaak voor de huidige meerderheid die vlak voor de verkiezingen aan Baasrode en Dendermonde een resultaat kan tonen dat zeker voor Baasrode beter is dan iemand ooit kon verhopen.

Patrick Meulebroek: “Wij voorzien bij de privatisering garanties voor zowel de prijszetting als het personeel in het rusthuis Hof ter Boonwijk. We gaan hier nu een gepaste kandidaat zoeken.”

Ook voorziet men de mogelijkheid om de naschoolse kinderopvang (IBO), die nu nog in een totaal onaangepaste verouderde locatie in het oude Baasrode gemeentehuis zit, naar hier te verhuizen. Wat in de originele plannen reeds was voorzien.

Met een rusthuis van 120 bedden, een nieuwe IBO en die extra bejaardenwoningen is de buit meer dan binnen. Het nieuwe modulaire rusthuis zou komen naast het bestaande. Dit zou dan later afgebroken worden. Gehoopt wordt er nog deze legislatuur mee te kunnen starten. Mogelijks reeds in 2017.

Rest nu nog de verkoop met voorwaarden van het rusthuis Hof ter Boonwijk. Dit moet volgens het akkoord minstens zijn huidige capaciteit van 97 bedden behouden en zou gerenoveerd worden.

Willy Van Damme

Extra nawoord:

Na dat persbericht van Bart Van Malderen kwam er nog een gezamenlijk perscommuniqué van de beide coalitiepartners CD&V en sp.a die het eerste bevestigde maar meer in detail ging.

Uit een verder gesprek met OCMW-voorzitter Patrick Meulebroek blijkt ook dat er in het toekomstige Baasroodse rusthuis een quota zal zijn voor 73 RVT bedden en 47 ROB (60,8% versus 39,2%). Men voegt de RVT- quota van Hof ter Boonwijk en Baasrode Sint-Vincentius dus samen.

Wat betekent dat de uitbating ervan mede gezien de omvang niet verlieslatend zal zijn. Patrick Meulebroek is dan ook een zeer tevreden man. Terecht. Wat het moeilijkste dossier van deze legislatuur was krijgt een goed einde.

Wat nu moet gebeuren is het in detail herschrijven van het voorheen al goedgekeurde zorgstrategisch plan, het laten goedkeuren op de OCMW-raad en door de subsidiërende overheid in Brussel (VIPA). Ook moet men nog maar eens een verlenging vragen voor het openhouden van het rusthuis in Baasrode. Die vergunning vervalt later dit jaar.

Daarna komt het aanstellen van een architectenbureau, maken van een ontwerp, vragen van een bouw- en milieuvergunning en de aanbesteding. Stappen die ook door zowel de OCMW-raad, de provincie als de Vlaamse overheid moeten worden goedgekeurd. Er is dus nog veel werk voor de boeg. “Op 20 mei komt de zaak al voor de OCMW-raad”, aldus een gelukkige Patrick Meulebroek.

De onderhandelingen intern werden naar verluidt gedaan door Patrick Meulebroek, burgemeester Piet Buyse (CD&V) en Bart Van Malderen, fractieleider van de sp.a in de gemeenteraad.

Willy Van Damme

Baasroods rusthuis – Uitstel voor witte rook

Het zal dan toch nog eventjes wat langer wachten worden dan verhoopt op de witte rook in het dossier van het Baasroodse rusthuis Sint-Vincentius. Dit zou immers overgenomen worden door de Broeders van Liefde die dan een nieuwbouw zouden realiseren.

Klonk het dinsdagavond tijdens de OCMW-raad uit de mond van voorzitter Patrick Meulebroek (CD&V) nog dat er hierover op 29 april een speciale OCMW-raad zou zijn dan werd die raad volgens nieuwe berichten nu naar later verplaatst. Een nieuwe datum was er blijkbaar nog niet.

Het betekent dat de laatste onderhandelingen tussen het OCMW en de Broeders van Liefde over een overname toch wat moeilijker verlopen dan verwacht. Het gaat hem hier dan ook om een zeer belangrijke zaak, namelijk de toekomst van het OCMW en de richting die het Dendermonds sociaal beleid uitgaat.

De voorstelling van het nieuwe geactualiseerde zorgstrategisch plan welke voorzien was voor 29 april is afgelast en naar later verplaatst. Een nieuwe datum is er nog niet.

Bovendien gaat het hem hier ook over veel geld. En met een armlastig stadsbestuur steeds op zoek naar nieuwe inkomsten en een OCMW dat bijna 4 miljoen euro aan de stad moest afgeven hoeft het niet te verbazen dat dit lastige laatste loodjes zijn. Het gaat hem voor een groot deel immers om de poen.

Met als vragen wat de waarde van de grond en de quota aan ROB- en RVT-bedden is. Het maakt de Broeders van Liefde in de stad bovendien tot de grootste rusthuisuitbater en duwt het OCMW in tweede plaats.

Na haar ziekenhuis in de jaren negentig van vorige eeuw verliest dus het Dendermondse OCMW een van haar drie rusthuizen. En wat met het personeel? Een personeel waar er volgens vakbondsbronnen al ongenoegen is. Veel nog onbeantwoorde vragen. “We moeten vooral zien wat het best voor de stad is”, klinkt het binnen de meerderheid. Afwachten dus.

Willy Van Damme

Baasroodse rusthuis–Oplossing in zicht

Er lijkt witte rook te komen uit de schouw van het Dendermondse OCMW betreffende de problemen van het Baasroodse woon- en zorgcentrum Sint-Vincentius. Die oplossing zou nu gevonden worden bij de Broeders der Liefde die op dit ogenblik al het rusthuis Mariatroon in het stadscentrum uitbaten.

De toekomst van dit rusthuis Sint-Vincentius is zowat het zorgenkindje van niet alleen Baasrode en het lokale OCMW maar ook van de Dendermondse politiek. Probleem is dat het in 1992 verbouwde bejaardentehuis niet meer voldoet aan de huidige normen en dus dient gesloten of afgebroken te worden en vervangen door een nieuwbouw.

Verouderd

Toen men het onder OCMW-voorzitter Arthur Cool (CD&V) tegen de prijs van 12 miljoen euro verbouwde gebruikte men vlug nog de oude normen die eind dat jaar gingen vervallen. Het Baasroodse ACW wou immers geen nieuwbouw maar een verbouwing.

“We vonden die gevel toch zo mooi”, opperde Agnes Cayet van het Baasroodse ACW als reden voor die beslissing. En dus bleven er kamers met drie en zelfs vier bedden in het rusthuis.

Het werd een peperdure ramp. Ook natuurlijk qua dienstverlening voor de oudjes die in een geheel verouderde bewoning terechtkwamen. Nog voor men het afbetaalde diende men het al af te breken. En om subsidies voor een nieuwbouw te krijgen diende men zelfs vervroegd terug te betalen.

Er lijkt een oplossing gevonden voor het Baasroodse rusthuis Sint-Vincentius.

Het rusthuis heeft nu trouwens maar uitstel van sluiting gekregen tot eind dit jaar. Is er geen oplossing dan sluit het mogelijks zijn deuren. Daarom dat er dringend een oplossing moet gevonden worden voor dit rusthuis.

Die oplossing was er al in 2008 toen het OCMW onder toenmalig voorzitter Theo Janssens (sp.a) het zorgstrategisch plan presenteerde. Een langetermijnvisie die het beleid voor de komende jaren van het OCMW moest uitstippelen. Dit plan was essentieel om van de overheid toelagen te krijgen voor de vele plannen van het OCMW.

Teveel bedden

Een van de centrale punten hierbij was de toekomst van twee van de drie OCMW-rusthuizen, Sint-Vincentius in Baasrode en Hof ter Boonwijk in Sint-Gillis-Dendermonde. Beiden zijn verouderd en vergen een nieuwbouw.

Volgens het plan kwam er een nieuw rusthuis in de Boonwijk en werd dat van Baasrode afgebroken en vervangen door een soort zorgcirkel. Bejaardenwoningen met een dienst voor bejaardenhulp met verpleging. Extra zorgbehoevende ouderen zouden dan naar een woon- en zorgcentrum moeten gaan.

De reden waarom men een nieuw bejaardenhuis in de Boonwijk en niet in Baasrode bouwde had te maken met de ligging. Dat van Baasrode ligt aan het dorpscentrum met zijn breed gamma aan dienstverlening waaronder het OCMW-dienstencentrum ‘t Pleintje.

Nog ietwat fitte bejaarden kunnen hier dan hun weg vinden. Het woon- en zorgcentrum in de Boonwijk ligt ver van zowat alle winkels. Daar bouw je geen bejaardenflats maar een rusthuis.

Ook zat men in 2007, toen men het plan opmaakte, met een serieus probleem zowel qua reglementering als financiële haalbaarheid. Zo had Dendermonde in haar toen zes rusthuizen 686 bedden maar slechts een vergunning voor 611 bedden. Een overtal dus van eventjes 75 bedden (+12%).

RVT en ROB

Het was een erfenis van de nu overleden Dendermondse politicus Jan Lenssens (CD&V) toen die als Vlaams minister zorg onder zijn bevoegdheid had. Elders zoals in Aalst had men toen dan weer een tekort aan rusthuisbedden.

De vraag is hoe verzwakt het OCMW uit deze operatie zal komen? Zeker na de financiële aderlating van eventjes bijna 4 miljoen euro die eraan voorafging.

Wilde men een goedkeuring krijgen voor dit zorgstrategisch plan dan diende men het aantal rusthuisbedden bij de nieuwbouw daarom verder af te bouwen. Zo had men onder Theo Janssens bij de bouw van het nieuwe rusthuis Aymonshof het aantal bedden daar reeds weten te verminderen.

Dit heeft nu 150 bedden waarvan 94 (62%) een zwaar zorgprofiel (RVT) hebben. En dat is cruciaal. RVT-bedden krijgen meer subsidies dan andere bedden (ROB). Wat logisch is daar RVT’s nu eenmaal extra zorg en dus omkadering behoeven.

Het is belangrijk voor een rusthuis om een zo groot mogelijk aantal RVT’s te hebben om de verliezen te beperken. Aymonshof draait nu break-even, geen winst of verlies dus. Baasrode en de Boonwijk maken daarentegen echter grote verliezen.

Rendabele uitbating

Wat ook logisch is. Zo heeft Sint-Vincentius in Baasrode 66 bedden met slechts 28 RVT’s (42%) en de Boonwijk 97 bedden waarvan 45 zwaar zorgbehoevend (46%). Wil men de OCMW’s en de overheidsfinanciën zo gezond mogelijk houden dan diende men hier dus maatregelen te nemen.

De nieuwe OCMW-raad bij haar installatie moet normaal eind deze maand beslissen over het geactualiseerde zorgstrategisch plan. Uiterst links staat Erik Huyghe die toenmalige secretaris a.i. van het OCMW. Die is sindsdien op pensioen en vervangen als effectief secretaris door Katrien Aerts.

Bovendien is er ook de kwestie van de gewone uitbating en de personeelsomkadering. Kleine rusthuizen hebben in verhouding grotere personeelsuitgaven en die vormen de grootste kost bij het beheren van die instellingen. Een goed beheer vergt dus een voldoende groot bejaardenhuis. Algemeen stelt men 90 bedden tegenwoordig als de minimumnorm.

Het probleem van het aantal per gemeente of stad toegestane rusthuisbedden (de programmatie), de verhouding met het aantal RVT’s – dat eveneens aan strenge quota is onderworpen – en de rendabiliteit bij de uitbating zijn de parameters waarrond men dus een beleid rond bejaardenhuizen moet uitbouwen.

Het in 2008 zowel lokaal als nationaal goedgekeurde zorgstrategisch plan van het OCMW hield dan ook met die situatie rekening. Iets anders had trouwens in Brussel gewoon een ferm njet gekregen.

ACW Baasrode

Het probleem was echter dat het ACW in Baasrode na het bekendraken van de voorstellen tot sluiting begon met een actie tegen die plannen. En nadat CD&V en N-VA het plan hadden goedgekeurd begon men bij die partijen, onder meer na een regelrechte publieke aanval vanuit Baasrode op CD&V burgemeester Piet Buyse, overstag te gaan.

Het Baasroodse ACW viel scherp uit tegen haar eigen sterke man burgemeester Piet Buyse. En die gaf toe aan de druk.

Het Vlaams Belang scoorde in Baasrode goed en zat anno 2008 nog aan haar top. En die partij ruikte natuurlijk een gouden kans om de meerderheid in moeilijkheden te brengen. Stemmen ronselen heet dat. En dus gingen CD&V en N-VA, toen nog braafjes samen, overstag. Tot woede van de sp.a.

Het plan raakte met een wisselmeerderheid in het OCMW nog wel goedgekeurd maar zorgde voor veel heibel en politieke breuklijnen. De OCMW-raad werd nadien een chaotische boel die alleen dankzij het talent van Theo Janssens verder goed bleef werken.

Toen hij in 1994 het roer van het OCMW van Arthur Cool overnam was het virtueel failliet. Eind 2012 bij het vertrek van Theo Janssens was er 21 miljoen euro in kas. Voldoende voor de renovatie van het dienstencentrum De Zonnebloem, de verbouwingen aan het dienstencentrum Zilverpand, de nieuwe kindercrèche en een nieuw rusthuis. Men hoefde hiervoor geen cent te lenen.

Politiek kiesthema

Maar wel liet minister Jo Vandeurzen (CD&V) nadat zijn diensten het plan hadden goedgekeurd het dossier maandenlang op zijn dienst stof laten vergaren. Pure sabotage dus, mede waardoor het plan voor de rusthuizen tijdens de vorige legislatuur niet meer afgewerkt raakte.

Het werd dan ook zowat de hete topic tijdens de gemeenteraadsverkiezingen met vanuit de partijen, behoudens sp.a, veel mooi beloften. Niet dat iemand het leek te begrijpen of te willen begrijpen. Het verkiezingsdebat op de lokale Radio Tros waar de zaak werd opgeworpen bewees dat. Iedereen draaide gewoon nietszeggend rond de pot.

De vorige OCMW-raad keurde het eerste zorgstrategisch plan met een wisselmeerderheid toch goed. Het werd nadien er vrij chaotisch maar men bleef desondanks goed besturen.

Maar begin 2011 gebeurde er in Dendermonde in de sector der bejaardenhuizen iets geheel onverwachts. De Vlaamse regering sloot er wegens financieel wanbeheer het private rusthuis Gentse Poort van Ria Aelvoet (zie de eerder hierover hier geplaatste verhalen).

Zij had dit in 2002 samen met haar broer overgenomen en als gevolg van een serie malversaties elders en eraan gekoppelde financiële problemen bij de Gentse Poort werd het ambtshalve door de gewestoverheid gesloten. Het rusthuis met zijn 30 bedden waarvan 20 RVT’s verdween van de Dendermondse markt.

Niet gebruikte quota RVT

Deze quota voor RVT’s werden overgenomen door de Broeders van Liefde, officieel de vzw Provincialaat der Broeders van Liefde, die sinds eind vorige eeuw het rusthuis van de vroegere zusters Maricollen uitbaten.

In totaal beschikken de Broeders van Liefde voor Dendermonde over een nog niet gebruikt quota van 26 RVT’s. Het Dendermondse OCMW had zich bij de minister ook wel kandidaat voor die RVT-bedden gesteld maar opvallend genoeg niets gekregen. Alles ging naar de Broeders van Liefde. “De katholieke zuil deed hier aan zelfbediening”, klinkt het bij critici.

Bovendien is er in de periode sinds 2007 ook een grote wijziging gekomen in de verhouding tussen het aantal gebruikte en de geprogrammeerde quota – dat wat is toegestaan – rusthuisbedden in Dendermonde. Dit aantal geprogrammeerde quota aan rusthuisbedden wordt immers elk jaar naar boven aangepast.

En dan zien wij mede door het verdwijnen van de Gentse Poort iets wat in 2007 een overschot van 75 bedden was in april 2014 omslaan in … een tekort van 14 bedden, de 26 RVT’s van de Broeders van Liefde inbegrepen.

De sluiting van het rusthuis De Gentse Poort bracht onverwacht toch de oplossing van het Baasroodse probleem.

Uitverkoop OCMW?

En dan wordt het plaatje qua rusthuizen in Dendermonde natuurlijk een gans pak anders. Probleem is natuurlijk dat Sint-Vincentius een openbaar rusthuis is en de Broeders der Liefde een private vzw is. Maar uit de voor CD&V natuurlijk erg vertrouwde stal. Niet dat er daarom bij CD&V altijd een grote liefde is voor de Broeders van Liefde. Maar ze kennen elkaar.

En dus werd er de voorbije maanden druk gepraat. Huize Mariatroon van de Broeders van Liefde heeft nu een erkende capaciteit van 98 bedden waarvan 53 RVT (63%). Het is dus rendabel zeker daar private rusthuizen met goedkopere arbeidsvoorwaarden werken. Toch in vergelijking met die van een OCMW.

Als we de 26 erkende maar nu ongebruikte RVT’s van de Broeders van Liefde optellen met de bestaande 28 van Sint-Vincentius dan komen we aan 54 RVT’s en dan wordt het commercieel voor de Broeders van Liefde al interessanter.

Met een rusthuis van 90 bedden – Het minimum voor een rusthuis om echt rendabel te zijn – is dan het aantal RVT procentueel 60%. En dat is voldoende om financieel haalbaar te zijn.

De vraag is natuurlijk wat het OCMW hiervoor in de ruil krijgt. Het staat hier zomaar een quota van 28 RVT’s af en dat is juist de rijkdom van een OCMW. Het geeft hier dan ook veel weg.

En dat komt boven de 4 miljoen euro die het deze legislatuur moet afstaan aan de stad. Het OCMW lijkt wel een gepluimde kip. Wat een rijk en machtig OCMW was dreigt eind 2018 een armlastig kneusje te worden.

Theo Janssens erfde in 1994 een praktisch failliet OCMW en zorgde ervoor dat toen hij aftrad er 21 miljoen euro in kas was. Hij moet er van het huidig bestuur nog het eerste bedankingswoord voor krijgen. Fraai is anders.

Wel kan het nieuwe rusthuis van de Boonwijk dankzij de nieuwe programmatie van rusthuisbedden dan ook gemakkelijk 90 bedden krijgen want er zijn voldoende quota voorhanden in Dendermonde.

Overname Baasrode

Dit rusthuis bouwt in dit geval dan wel deels af van 97 naar 90 bedden maar wordt met 45 RVT’s rendabeler dan nu. Het aantal RVT’s blijft wel maar stijgt dan procentueel immers van 46% naar 50%.

Uiteraard kan het OCMW een deel van de Baasroodse quota aan RVT voor haar houden. En dan wordt het voor het OCMW al interessanter. Maar die eventuele verdeling van RVT’s tussen de Broeders van Liefde en het OCMW is nog onduidelijk.

Wel is het aantal rusthuisbedden in het geval van de bouw van twee rusthuizen met 2 x 90 bedden (Baasrode en Boonwijk) wel nog 3 boven tal maar dat lijkt geen enkel probleem te zullen zijn.

Tegen dat men met de bouw kan beginnen is het toch al 2018 en dan zal het aantal toegestane rusthuisbedden opnieuw gestegen zijn. Het aantal geprogrammeerde – en dus toe te staan – bedden stijgt immers elk jaar. Wat wel amper of niet het geval is voor RVT’s.

De mogelijke oplossing voor Baasrode ligt dus in de overname van Sint-Vincentius door de Broeders van Liefde. Maar dat is natuurlijk een delicate operatie. En dit niet alleen omwille van de financiële consequenties maar ook om politieke reden.

De huidige OCMW-voorzitter Patrick Meulebroek zal zijn belofte betreffende Baasrode dan toch kunnen houden. Vraag is hoe sterk of zwak zijn OCMW hierna zal zijn.

Nu beheert de openbare sector in Dendermonde 313 rusthuisbedden en de private vzw’s Broeder van Liefde en Zorg-SAAM Zusters Kindsheid Jesu met Sint-Antonius in Grembergen 258 bedden (Sint-Antonius heeft er 160 met 101 RVT). En dan is er nog het private bejaardenhuis Kasteelhof met 81 bedden waarvan 53 RVT’s.

In de nieuwe setup zou de openbare sector er zeker 66 verliezen en dus sterk verzwakken. Bart Van Malderen, fractieleider voor sp.a in de gemeenteraad heeft hierover al zijn bezorgdheid geuit. Naast dan ook de kwestie van de financiële leefbaarheid van het OCMW.

Wil om te slagen

Maar de wil bij beide partners om te slagen lijkt er te zijn. OCMW-voorzitter Patrick Meulebroek (CD&V): “Wij praten inderdaad met de Broeders van Liefde. De zaak is nog niet rond maar we gaan hierbij zeker rekening houden met de gevoeligheden van onze coalitiepartner. Op 29 april willen we ons nieuw zorgstrategisch plan aan de OCMW-raad voorleggen. Maar twee rusthuizen bouwen kunnen we financieel niet aan.”

Ook bij sp.a is er de wil om te slagen: “Wij gaan dit keer zeker moeten landen”, stelt men daar in de fractie. Maar als het zorgstrategisch plan deze maand nog voor de raad ter goedkeuring komt dan wil dat zeggen dat de onderhandelingen grotendeels rond zijn.

Bart Van Malderen stelde zich vragen bij de toekomst van het OCMW als krachtig instrument om een goed sociaal stedelijk beleid te kunnen voeren.

Wel blijven er natuurlijk nog een aantal bijkomende vragen. Zo is er de vraag of er dan ook nieuwe bejaardenwoningen komen in Baasrode. En wat met de verdere uitbouw van de zogenaamde Baasroodse zorgcirkel? Ook is er nog onduidelijkheid wat betreft het woon- en zorgcentrum Hof ter Boonwijk. Hoe groot wordt dat en welke timing hang eraan vast?

Het is hoe dan ook goed nieuws, zowel voor Baasrode als de ouderenzorg in Dendermonde. Of hoe de dood van de Gentse Poort en de fratsen van Ria Aelvoet toch nog iets positiefs brengen. Voor het OCMW dreigt als men niet voorzichtig is echter wel een – nieuwe – stevige aderlating.

Willy Van Damme

OCMW–Heibel om pensioen

Er was de voorbije maanden achter de schermen bij het lokale OCMW nogal wat heibel ontstaan rond het pensioen van vorig OCMW-voorzitter Arthur Cool (CD&V) die van 1988 tot 1994 voorzitter was van het Dendermondse OCMW. Het gevolg van een deal in 1988 binnen CD&V toen zijn vader Albert Cool als burgemeester vervangen werd door Maurits Dierick.

Een vergissing

In december vorig jaar bleek uit berekeningen van de lokale OCMW-administratie dat men hem al enkele jaren elke maand ongeveer 150 euro teveel uitbetaalde. Dit kwam aan het licht toen men het pensioen berekende van uittredend voorzitter Theo Janssens (sp.a) die dan aan zijn laatste maand als voorzitter bezig was.

De OCMW-raad op haar laatste benen, Dominique Jouret en Eddy Martens ontbraken. Achteraan staan toenmalig secretaris Erik Huyghe (links) en ontvanger David Beirens (rechts).

Een OCMW-voorzitter is een uitvoerend ambt met een wedde en die krijgt nadien logischerwijze dan ook een pensioen. De berekening hiervan is het werk van de plaatselijke administratie. Eventueel bijgestaan door de mensen van de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG) en of het Agentschap voor Binnenlands Bestuur van het Vlaams gewest.

“Weet je, het berekenen van het pensioen van de voorzitter is iets wat men bij een OCMW maar zelden moet doen. Het is geen routine. Voor werknemerspensioenen is er de Zuidertoren waar men pakken expertise heeft. Hier moet men het dan maar zelf doen, eventueel met hulp van de VVSG. En dan is het maken van fouten erg begrijpelijk”, aldus een vroeger OCMW-raadslid van CD&V.

Chaotische raad

De zaak kwam voor op de besloten vergadering van de OCMW-raad van 18 December 2012 met als agendapunt: “pensioen van de voorzitter”. En dat bleek dus meervoud, twee voorzitters, te zijn. En daar Theo Janssens om belangenvermenging te vermijden de zaal had verlaten diende Johan Baert die zitting dan maar voor te zitten.

Het probleem van het OCMW toen was echter dat de raad op politiek vlak een grote chaos was. Van duidelijk afgelijnde fracties of meerderheid versus minderheid was al lang geen sprake meer. Het was het politiek meesterschap van Theo Janssens die zorgde dat het OCMW gewoon op een professionele wijze bleef verder werken. En mooie resultaten boekte.

Vorig OCMW-voorzitter Theo Janssens diende in een chaotische OCMW-raad steeds ietwat te schipperen. Zijn pensioen bracht de bal aan het rollen.

Zo had raadslid Hilde Heyvaert van de sp.a haar partij verlaten en was ze zelfs kandidaat geweest op de gemeenteraadslijst van CD&V voor 14 oktober. Hetzelfde verhaal bij Emiel Ravijts die van de nu verdwenen partij Plus eveneens verhuisde naar CD&V en er op de kieslijst had gestaan. En ook tot gemeenteraadslid was gekozen.

Verder was er Hilde Raman die de maanden voordien de deur bij het Vlaams Belang achter zich had dicht gesmeten en nu bij de N-VA zat. Zij steunde Theo Janssens politiek toen echter op vele vlakken. Dominique Jouret, het andere lid van het Vlaams Belang in het OCMW, was dan weer al bijna de ganse legislatuur ziek maar werd merkwaardig genoeg nooit vervangen.

Ook zat in de raad Rita De Schryder. Deze begon zes jaar eerder als fractieleidster van CD&V in het OCMW maar werd na haar steun voor Theo Janssens rond het rusthuizenbeleid en de toekomst van het Baasroodse bejaardenhuis uit de partij gezet.

En dan had je nog het wat tragische geval van Eddy Mertens (Open VLD). Die had zich eerder dat jaar totaal onverwacht verzet tegen het aanvragen van extra RVT-bedden en dus subsidies. Een oerdomme en moeilijk te begrijpen zet. Met tot gevolg dat hij nadien nooit meer bij het OCMW of haar satellietstructuren zoals het Plaatselijk Werkgelegenheidsagentschap (PWA) te zien was.

Geen akkoord

In die chaotische omstandigheden begon dan de discussie achter gesloten deuren van dit punt. Was er geen probleem voor het pensioen van Theo Janssens, dan bleek er plots minder animo om het voorstel rond Arthur Cool aan te nemen.

A, een insider van de vorige OCMW-raad : “Bij de leden van CD&V bleek er plots geen bereidheid om dit goed te keuren. Ze stelden zich hieraan niet te willen verbranden. Secretaris Erik Huyghe stelde het nochtans bij de hogere overheid te hebben laten onderzoeken. Uiteindelijk waren alleen Rita De Schryder, Hilde Raman en Johan Baert bereid om dit goed te keuren. Er is dan ook zelfs geen stemming over geweest.”.

OCMW-raadslid Hilde Raman had tijdens de vorige legislatuur het Vlaams Belang verlaten en was overgelopen naar de N-VA.

Een versie die andere toenmalige insiders geheel of gedeeltelijk bevestigen. B, een andere insider van toen: “Kijk voor de mensen van CD&V kwam dit als een verrassing. Ze waren er niet zeker van dat dit allemaal wel klopte en hebben zich dan ook verzet.”

Wat natuurlijk bij sommigen in het OCMW op dat ogenblik voor groot ongenoegen zorgde. A: “Men had het gevoel dat men dit bij CD&V in de doofpot wou stoppen en hun vroegere partijgenoot wou helpen. In de nieuwe OCMW-raad gingen zij een immers veel grotere zeggenschap hebben. En dus kreeg men in december geen akkoord.”

Vrienden

Die wrevel groeide nog verder toen het dossier maar niet opnieuw op de agenda van de OCMW-raad geraakte. Tot op zeker ogenblik een van die vroegere bestuurders in een mail dreigde met een klacht hierover bij de provinciegouverneur.

C, een insider van de huidige OCMW-raad: “De voorzitter Patrick Meulebroek en Arthur Cool kennen elkaar al vele jaren, ze zaten samen in het stadsbestuur en zijn feitelijk vrienden. De voorzitter poogde maandenlang met hem tot een akkoord te komen maar dat lukte niet. En toen die dreiging met klacht kwam moest dit wel op de agenda van de raad gezet worden.”

De zaak kwam al op 20 augustus op de agenda maar moest men om juridische reden afvoeren naar die van 17 september. Men diende Arthur Cool tijdens de bespreking van dit punt ook te horen. En die had ondertussen een advocaat onder de arm genomen.

OCMW-voorzitter Patrick Meulebroek heeft volgens meerdere bronnen de zaak correct in de raad gebracht en laten goedkeuren.

C: “Kijk de voorzitter heeft toen gesteld dat hij er was om de belangen van het OCMW te dienen en zijn vriendschap met Arthur Cool was hieraan ondergeschikt. Dat was niet gemakkelijk en het weegt vermoedelijk op hun voorheen vriendschappelijke relaties. Maar hij heeft dat dan correct aangepakt.”

Ook andere insiders van de huidige OCMW-raad stellen dat Patrick Meulebroek (CD&V) als voorzitter dit zoals het hoort heeft gedaan. Het voorstel van december dat toen niet goedgekeurd raakte werd in september dan eindelijk zonder merkwaardig genoeg veel discussie aanvaard. Die maandelijks ongeveer 150 teveel betaalde euro’s kan men wel niet terugvorderen.

Schade

Wel verliet om persoonlijke reden een van de raadsleden voor het agendapunt werd aangevat de zaal. Verder stemden van de toen overblijvende 10 leden 7 voor het voorstel, waren er twee onthoudingen en een tegenstem. Daar de stemming geheim was is het niet bekend wie hoe stemde. Maar CD&V heeft vijf leden in de OCMW-raad met sp.a 2, Open VLD 1 en N-VA 3.

Het pensioen van vorig OCMW-voorzitter Arthur Cool was het eerste delicate punt van de huidige OCMW-raad. Het zal zeker niet het laatste zijn. Links staat ex-secretaris Erik Huyghe. De man met de tricolore sjerp is burgemeester Piet Buyse (CD&V).

Vraag is nu wat Arthur Cool hier, buiten berusten, eventueel nog kan doen. Als hij tegen deze beslissing in beroep wil gaan dient hij dat te doen bij het Agentschap Binnenlands Bestuur van het Vlaams gewest en minister Geert Bourgeois (N-VA). Maar er is mogelijks nog een andere wat eindenaardig klinkende optie, en dat is die van een schadevergoeding.

Arthur Cool: “Kijk, aan gans die situatie heb ik geen enkele schuld. Ik kreeg ooit van het OCMW een berekening van mijn pensioenrechten en baseerde mij daarop om dan vroeger met mijn ander werk te stoppen. Nu plots blijkt het OCMW hier toch wel een fout te hebben gemaakt en verlies ik daarom elke maand zomaar eventjes een pak geld. Die berekening van toen klopt dus niet meer. Maar nu mijn ander pensioen toch aandikken door nog wat extra jaartjes te gaan werken kan natuurlijk niet meer. Dit is schade. De zaak ligt nu bij mijn advocaat en we gaan zien welke stappen we hier eventueel nog gaan nemen.”

Willy Van Damme

Bijna ieders vriend

De laatste zitting van de Dendermondse OCMW-raad was voor de nieuwe voorzitter Patrick Meulebroek (CD&V) duidelijk erg belangrijk. Hij ging er zijn eerste belangrijke speech geven rond het beleid voor de komende legislatuur en had dat ook op veel plaatsen laten weten. Niet dat er van buiten veel meer interesse was dan voorheen.

Bloemetjes rondstrooien

Behoudens twee tegenwoordig altijd aanwezige journalisten en Els Van Thuyne van de N-VA, die sinds januari eveneens steeds présence geeft, was er alleen André Delcart, Baasrodenaar van geboorte, als extra komen opdagen. 

Patrick Meulebroek hield een voor hem belangrijke toespraak en legde al enkele accenten voor het nieuw beleid.

De man, aaibaar en steeds bezig met zijn verhalen rond de plaatselijke voedingsgeschiedenis, voerde ooit mee actie voor het behouden van het Baasroodse rusthuis. Nu beseft hij wel dat dit niet zo simpel is als eerst gedacht en misschien wel een mission impossible wordt, een onmogelijke opdracht. 

Het keerde wat teleurgesteld huiswaarts. Had hij gehoopt op duidelijkheid dan was het ook ditmaal terug veel mist spuiten. Zekerheden werden niet gegeven. Neen, dat zou voor later zijn. Deels niet onlogisch natuurlijk want men is nog maar pas aan het bewind en dit is een delicate complexe zaak.

Uit de speech bleek nogmaals dat Patrick Meulebroek graag met iedereen op goede voet wil leven en met genoegen veel bloemetjes rondstrooit. Iedereen van meerderheid tot oppositie en administratie kregen van hem flinke schouderklopjes.

“Ik merk telkens een zeer grote overeenstemming op vlak van analyses en uitdagingen”, stelde hij in zijn meer dan een half uur durende speech. Paul Van Marcke, fractieleider voor N-VA, Hilde Dierickx van Open VLD en de sp.a kregen dan ook felicitaties. Evenals trouwens dus het management.

André Delcart had duidelijk meer verwacht van de toespraak van de nieuwe voorzitter.

Zelfs Thérèse Van Gucht, van 2000 tot 2006 voorzitter en partijgenote, kreeg een eervolle vermelding. “Goed werk geleverd”, klonk het. Zoals hij zelf achteraf vertelde had hij voor het opmaken van zijn tekst met iedereen eens gesproken. Niemand werd vergeten.

Stedelijke garanties

Wie echter niet in zijn gading viel was zijn voorganger Theo Janssens (sp.a) en het gewezen bestuur. Van ‘goed werk’ was hier blijkbaar geen sprake. “Ondanks het feit dat ik van de overdracht van de fakkel meer had verwacht….. mijn bureel was … leeg”, opperde hij. Dat men een goed gevulde bankrekening achterliet werd dan weer niet vermeld.

Centraal stond ook nu weer het financieel reilen en zeilen van het OCMW. Zonder uitgebreide steun van de stad zakt het OCMW immers als een pudding in elkaar. En al veel jaren wordt de dotatie van de stad aan het OCMW met jaarlijks 250.000 euro verhoogd. Vraag is hoeveel minder dat vanaf volgend jaar zal worden.

Zijn speech was dan ook voor een niet onbelangrijk deel gericht naar zijn collega’s binnen het stadsbestuur. Zo stelde hij: “In volle transparantie dienen we van het stadsbestuur garanties te bekomen in verband met de enveloppe die nodig is om in moeilijke tijden toch te kunnen garanderen dat de sociale dienstverlening niet in gedrang komt…”

Het belooft het er in dat college dan ook soms hard aan toe te gaan. Maar politiek lijkt hij het tegen zijn collega’s in het stadsbestuur te zullen moeten afleggen. Het hier halen zou wel een heel grote overwinning zijn.

Iedere schepen heeft immers wel een verlanglijstje en dan dreigt hij onder het gewicht van de anderen en partijgenoten moeilijk te kunnen standhouden. Het feit dat hij jaren in de partij een dissident was – Hij stond in 2000 ei zo na zelfs op de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen van gewezen burgemeester Norbert De Batselier – zal hem hierbij zeker niet helpen.

Kamers met twee bedden

Maar het wachten was natuurlijk op wat hij ging zeggen rond het zorgstrategisch plan en het daarbij horende Baasroodse rusthuis. Uiteraard beseft ook hij nu al wel dat er zoiets als reglementen zijn die staan tussen droom en werkelijkheid.

Ook Thérèse Van Gucht kreeg voor haar vroeger werk rond de kinderopvang een bloemetje toegeworpen van Patrick Meulebroek.

Toen hij nog schepen voor Cultuur was werd trouwens de basisfout in dit dossier gemaakt door zijn collega en partijgenoot Arthur Cool, toen OCMW-voorzitter. En dat was een renovatie en niet een nieuwbouw. Nu, nog voor de leningen normaal gezien waren betaald (*) dient het afgebroken. Meer dan 12 miljoen euro in de vuilbak. Van een schande gesproken.

Hij blijft het echter betreuren dat, zoals nu nog in Baasrode, kamers met twee bedden tegenwoordig verboden zijn en hij droomt blijkbaar van een rusthuisje met 30 bedden. Maar dromen zijn bedrog. En men heeft Baasrode al jaren in deze zaak bedrogen. Al toen men het rusthuis in 1992 renoveerde.

Rusthuizen moeten wettelijk minstens 90 bedden hebben. En bovendien moeten er zoveel mogelijk RVT-bedden zijn in verhouding tot het totaal aantal kamers om rendabel te zijn.  Zijn er weinig RVT-bedden dan lopen de verliezen op en ondergraaft men het OCMW. En zeker nu Dendermonde volop moet besparen is ook hier de rendabiliteit aan de orde van de dag.

Regelgeving

En dat hoeft geen gevolgen te hebben voor de levenskwaliteit van de ouderen. Wie niet zorgbehoevend is hoort gewoon niet thuis in een woon- en zorgcentrum als Sint-Vincentius of het Aymonshof. Voor hen moeten er bejaardenwoningen komen met voldoende zorgverstrekking zoals bijvoorbeeld kine en pedicure. Dat is goedkoper voor zowel de ouderen als de maatschappij.

Het woon- en zorgcentrum Sint-Vincentius in Baasrode blijft de hete aardappel van de lokale politiek. Omdat men in Baasrode die gevel zo mooi vond bleef het in 1992 bij een renovatie en geen nieuwbouw. Met alle gevolgen van dien.

Maar dat durft men na al die leugens en halve waarheden maar niet vertellen. En dus draaide men ook hier nog maar eens wat rondjes omheen die pot. Zo schiet hij opvallend het door zijn partijgenoot en Vlaams minister voor Zorg Jo Vandeurzen goedgekeurde zorgstrategisch plan niet af. Het is ook de enige houvast om Baasrode nog eventjes open te houden.

Ook erkent hij dat men zich zal moeten houden aan de Vlaamse regelgeving, stellende dat: “Daartegenover staat wel dat de geïntegreerde plannen voor het lokaal sociaal beleid dienen te voldoen aan de Vlaamse beleidsdoelstellingen…”

Daarom vertelde hij verder de opdracht te geven: “aan het managementteam om een geactualiseerde situatie te maken gebaseerd op de nieuwe uitgangspunten van het nieuwe decreet (Dat van 13 maart 2009, nvdr.)……”

Waarbij hij ook stelde dat bejaarden zolang mogelijk in hun vertrouwde omgeving moeten blijven wonen. Met andere woorden in hun huis of in een bejaardenwoning in hun dorp. Het al jaren in Dendermonde gevolgde beleid dus. Er is ook geen serieus alternatief.

 

Geen bloemetjes waren er dan weer voor Theo Janssens wiens naam in de toespraak niet eens werd genoemd.

Men gaat dus tegen eind augustus dat zorgstrategisch plan nog eens onder de loep nemen en daarbij de nieuwe demografische gegevens bezien en dit verder toetsen aan de nieuwe en oude wetgeving. Daarbij ook kijkend of er met de private sector niets kan afgesproken worden. Maar die wil alleen winst en geen cent verlies. Ook logisch.

Maar het is niet onze demografie die gaat bepalen wat al of niet kan, het zijn de regels en wetten en daarbij ook de rendabiliteit. Zeker nu men nog jaren zal moeten bezuinigen. Met hier als centraal thema de zorgbehoeften van onze bejaarden veilig stellen.

Onder de gordel

Het wordt dus nog wat wachten tot men deze knoop doorhakt. Tot men voldoende dapper is om met een oplossing voor de pinnen te komen. Patrick Meulebroek in een hem eigen stijl poogt ondertussen ieders vriend te blijven. “De hulpbehoevende senioren van het hele grondgebied zijn niet gebaat met politiek gehakketak”, claimde hij nog verder.

Wie in de politiek denkt geen slagen onder de gordel te zullen krijgen is echter naïef. Het is al duizenden jaren een traditie in de politiek om elkaar achterbaks en onder de gordel aan te pakken. Desnoods of veelal zelfs binnen de eigen partij. Het verhaal van Julius Caesar en Brutus is goed gekend en toont de rauwe realiteit van het politiek leven, toen en nu.

Eens zal men hem hierover brutaal aanpakken. En dat zou wel eens vlugger kunnen komen dan verwacht. De deadline nu is 31 augustus 2013. Ondertussen worden elders ongetwijfeld de messen gesleept.

In wezen is Patrick  Meulebroek een politicus van de oude stijl. Een man die als het ware in 1994 in een coma viel en begin dit jaar wakker werd. Plots ziende dat er zoiets is als een GSM, het internet, Google, YouTube en Twitter. Die ziet dat er een totaal andere politieke cultuur is gegroeid. En dan is het aanpassen aartsmoeilijk.

Paul Van Marcke bracht het voorstel voor samenwerking met Rap op Stap op de agenda.

Bovendien is het OCMW van Dendermonde een zeer omvangrijke instelling die qua werking volgens kenners best kan vergeleken worden met die van Aalst en Sint-Niklaas. Een natuurlijk goede zaak die mogelijks mee aan de basis ligt waarom de armoede in Dendermonde in verhouding met elders nog beperkt is.

Maar het betekent wel dat de job van OCMW-voorzitter in Dendermonde na die van burgemeester veruit de belangrijkste is. Geen enkele schepen heeft immers 450 personeelsleden en zo’n budget ter beschikking. En dan is er het stedelijk luik van Sociale Zaken. Patrick Meulebroek heeft dan ook een loodzware taak en dito verantwoordelijkheid. Het worden zes zware jaren.

Rap op stap

Na de speech met powerpoint van Meulebroek was er ook nog een vraag voor de raad van Paul Van Marcke, fractieleider van N-VA. Die vroeg of het OCMW het in Limburg ontstane project ‘Rap op stap’ wou ondersteunen.

Nieuwbakken Vlaams parlementslid  en ex-schepen Marius Meremans (N-VA) had in de media gezegd dat de OCMW-fractie in het OCMW met dit voorstel ging komen. Een primeur. Een parlementslid en gemeenteraadslid die in de pers vooraf zegt wat OCMW-raadsleden gaan agenderen.

Gino Bertin deed zijn eerste echte publieke tussenkomst in de raad en had daarbij enkele vragen rond het voorstel voor Rap op Stap.

Het voorstel was voorheen al in zijn speech door de voorzitter warm onthaald en hij beloofde het te zullen onderzoeken. Het project voorziet namelijk financieel steun aan kansarmen om ook eens op vakantie te gaan. En hiervoor zou er deeltijds iemand van het OCMW dienen te worden vrijgesteld.

Het werd eveneens positief ontvangen door raadslid Gino Bertin (sp.a) die Van Marcke en zijn fractie feliciteerde met hun aandacht voor dit schrijnende probleem. Gino Bertin is actief bij de lokale vereniging De Tondeldoos die specifiek werkt rond kansarme kinderen en hun financiële schoolproblemen. Daarbij zorgt men er eveneens voor dat die ook wel eens op vakantie kunnen gaan. Hij kent dit soort zaken dus goed.

Zijn vraag naar de kosten van een vakantie via Rap op Stap bleek al direct raak. Bleek dat het zo te zien een voor kansarmen niet bepaald ideaal project is. Voor hem leek het duidelijk dat een dagje Walibi of Plopsaland ook met Rap op Stap voor deze mensen feitelijk onbetaalbaar blijft.

Ook stelde hij vast dat de dienstencentra van het OCMW en ook De Tondeldoos nu al vakantiereisjes voor leefloners organiseren. Met als vraag of het voor het OCMW dan wel zinnig is om dubbel werk te leveren.

Het leek wel de warme omhelzing gevolgd door een dodelijke greep. Maar dan een met de grootst mogelijke glimlach, en zo vriendelijk gebracht dat amper iemand de pijn voelde. Een prachtig staaltje van politiek op mensenmaat.

Willy Van Damme

*: Om van het gewest subsidies te krijgen voor de bouw van een nieuw rusthuis diende men versneld die lening terug te betalen. De laatste betalingen gebeurden daarom vorig jaar.

Verjonging bij het OCMW

Volgende week legt de nieuwe Dendermondse OCMW-secretaris Katrien Aerts de eed af en is haar aanstelling dus een feit. Een heel goede zaak voor deze dienst die een snelle invulling van deze vacature best kan gebruiken. Dit jaar werd immers op één na de ganse OCMW-raad vervangen door nieuwkomers en gaat waarnemend OCMW-secretaris Erik Huyghe op pensioen. Een leegte zat er aan de komen.

Cultuurbeleidscoördinator

Officieel gaat Katrien Aerts op 1 juni in dienst. Dat het Katrien Aerts was die nu de nieuwe OCMW-secretaris wordt komt voor velen in de stad misschien als een verrassing. In de Dendermondse culturele sector is zij immers gekend als de eerste cultuurbeleidscoördinator en niet zozeer als iemand die bezig is met zoiets als sociaal beleid.

Katrien Aerts wordt vanaf 1 juni de nieuwe OCMW-secretaris in Dendermonde.

Maar onlogisch is dat niet. Zo studeerde zij aan de Gentse universiteit psychologie en ging zij na haar verblijf hier als cultuurbeleidscoördinator aan de slag in de sociale en medische sector. Voor zij in Dendermonde in 2002 in dienst ging volgde ze aan de Antwerpse UFSIA ook nog een cursus cultuurmanagement.

Zo werd ze in september 2008 directeur van het Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg Waas & Dender en ging nadien, vanaf januari 2010, aan de slag als OCMW-secretaris in de kleine Dendermondse buurgemeente Wichelen.

Zo telt het OCMW er maar 120 personeelsleden tegen een 450 in Dendermonde. Ook hier wist zij volgens lokale bronnen trouwens een goede reputatie op te bouwen als iemand die nieuwe initiatieven durft te nemen.

Daar deed ze trouwens als ‘afscheidsgeschenk’ ook een pak ervaring op in rampenmanagement want het crisiscentrum voor het fameuze treinongeluk in Wetteren was in het Wichelse sociaal huis. Het waren hectische ogenblikken en heel lange uren.

Initiatieven nemen

Katrien Aerts werd in september 2002 Dendermonds cultuurbeleidscoördinator, de eerste trouwens. Het was een functie die in het leven was geroepen door toenmalig minister voor Cultuur Bert Anciaux (sp.a). Een der beste beslissingen op cultureel vlak van het vorige decennium.

Het was onder burgemeester Norbert De Batselier (sp.a) en toenmalig schepen voor Cultuur Herman Van den Abbeele (Inzet). Een man die geen tafelspringer was maar discreet, op een professionele wijze en met een open geest het lokale cultuurleven toen een nieuw gezicht gaf.

Het is toen dat de Tettergazet, de stedelijke jeugdkrant, met de daarbij horende attributen het levenslicht zag en men de basis legde voor de Erfgoedcel van het Land van Dendermonde. Een dienst die nu vanuit Dendermonde actief is.

Verder zette zij de culturele samenwerking met Lebbeke en Buggenhout via o.m. Brouwart op poten. Een succesvolle activiteit. Ook schreef zij mee aan het stedelijk sociaal beleidsplan dat men toen opmaakte. Ze kent dus lokaal deze materie en het OCMW goed.

Vorig OCMW-voorzitter Theo Janssens (sp.a) hielp er mee voor zorgen dat het examen voor een nieuwe OCMW-secretaris geen gemakkelijke zaak was.

Katrien Aerts heeft zeker binnen de culturele sector dan ook een goede reputatie kunnen opbouwen. Ze werd nadien opvallend opgevolgd door haar echtgenoot Dimitri Beeckman. Zoals bij Katrien Aerts echter pas na een examen.

Handenvol werk

Gewezen OCMW-voorzitter Theo Janssens: “Toen wij op het einde van onze legislatuur deze vacature openstelden kozen wij bewust voor een zeer moeilijk examen. Het OCMW is te belangrijk om het zomaar in handen te geven van een onvoldoende bekwaam secretaris. Merkwaardig is wel dat zij in het schriftelijk gedeelte een aantal van haar collega’s uit de regio versloeg. Voor het mondeling gesprek bleven alleen iemand over die van Sabam kwam en iemand uit het onderwijs. Daar had ze het dus relatief gemakkelijk.”

Ook huidig OCMW-voorzitter Patrick Meulebroek (CD&V) is tevreden: “Dit is voor ons bij het OCMW een zeer goede zaak. Het zal de opvolging en het werk hier zeker vergemakkelijken.” Katrien Aerts zal trouwens in Dendermonde direct handenvol werk hebben.

Zo wil men tegen augustus al het meerjarig beleidsplan klaar hebben en het zorgstrategisch plan terug onder de loep nemen. Lees: Vooral de toekomst van het Baasroods OCMW-rusthuis Sint-Vincentius bepalen. De heetste aardappel van de Dendermondse politiek.

De nieuwe OCMW-voorzitter Patrick Meulebroek is best tevreden met het vlot verlopen examen voor de nieuwe secretaris. Hij zal haar kennis goed kunnen gebruiken.

De 34-jarige Katrien Aerts is afkomstig uit Baasrode en is ook moeder van twee kleine kinderen. Ze woont nu in het hartje van Dendermonde en kan dus zelfs te voet naar haar nieuwe job gaan.

Blakende gezondheid

Voor de aimabele en gedegen Erik Huyghe wordt dit het afscheid van een dienst die hij altijd met zeer veel inzet en passie leidde. Veurnenaar van afkomst en afgestudeerde in de sociologie lag hij mee aan de basis van het zorgstrategisch plan welke hij als topambtenaar mee op papier hielp zetten.

Hij is al 31 jaar in dienst bij het Dendermondse OCMW waarvan de laatste zeven jaar als waarnemend secretaris. Wel was hij voor de komst naar het OCMW van Piet Van Schuylenbergh in de periode 1994-1995 ook al eens waarnemend secretaris.

Hij laat het OCMW achter in een blakende gezondheid. Iets waarvoor hij zeker mee verantwoordelijk is. En met een goeie 450 personeelsleden en een oorlogskas van ongeveer 21 miljoen mag men fier terugblikken. Het is van de gezondste OCMW’s in het land.

Dit geld is nodig voor een aantal grote bij het OCMW op stapel staande projecten waaronder een nieuwe kindercrèche en rusthuis. Het betekent ook dat men normaal hiervoor niet zal moeten lenen. Een stevige besparing.

Hij was als waarnemend secretaris de opvolger van Wichelenaar Piet Van Schuylenberg die nu bij de Vlaamse Vereniging voor Steden en Gemeenten leiding geeft aan de belangrijke OCMW-cel. Waardoor deze op gewestelijk vlak een centraal figuur werd die zo een grote invloed heeft op dit Vlaams beleid.

Willy Van Damme

En daar kwam dat rusthuis weer

Het was vorige maand een lange vergadering van de OCMW-raad en de oorzaak hiervoor was simpel, de wil van de N-VA om voor elk te begeven mandaat te laten stemmen. Een nutteloos en dus dom tijdverdrijf.

29 mandaten

In totaal diende men onder de OCMW-raadsleden 29 mandaten te verdelen in allerlei vzw’s, verenigingen, bvba’s, enzovoort. En dat betekende dus 29 verschillende stemrondes! Wel belangrijk keuzes want zij vormen als het ware een extra poot waarop de sociale werking van het OCMW steunt.

En daarbij zijn zeer voorname benoemingen zoals bij de bvba Volkswelzijn, de sociale huisvestigingsmaatschappij van de stad, de Stedelijke Welzijnsraad, Leerpunt, de Lokale Werkwinkel, de vzw Onze Kleintjes, het PWA, LOGO, enzovoort….

OCMW-voorzitter Patrick Meulebroek (CD&V) had nog geen antwoord op de vragen van de N-VA en draaide dan maar rond de pot.

Ook diende men iemand aan te duiden die de vertegenwoordiger zal zijn van het stedelijk OCMW in de afdeling Maatschappelijk Welzijn van de VVSG (Vlaamse Vereniging voor Steden en Gemeenten). Vorig OCMW-voorzitter Theo Janssens (sp.a) was hiervan de voorzitter. Duidelijk was dat Patrick Meulebroek, de nieuwe verkozene, niet die ambitie koestert. Begrijpelijk.

Ondanks overleg vooraf tussen Patrick Meulebroek en Paul Van Marcke, fractieleider voor N-VA, rond die in totaal 29 benoemingen bleek er finaal dan toch geen akkoord. Nochtans zijn de machtsverhoudingen, 7 voor de meerderheid en 4 voor de oppositie, duidelijk en maakte de oppositie geen enkele kans een post in de wacht te slepen.

Kinderlijk

Het gevolg was dus 29 totaal zinloze geheime stemmingen die dan ook steevast eindigden met 7 tegen 4. Waarbij Hilde Dierickx, het enige liberale lid, veelal blanco stemde. Zij stelde soms voor Patrick Meulebroek te hebben gestemd als het mandaat hem toekwam. Het stemmen ontaarde uiteindelijk in kinderlijke spelletjes waarbij de drie N-VA’ers op zeker ogenblik zelfs voor Dierickx stemde. De dag nadien, in de gemeenteraad, was er wel een akkoord en werd dergelijk tijdrovend schertsvertoon vermeden.

De 29 nutteloze stemrondjes eindigden in kinderlijke spelletjes waarbij N-VA dan maar op zeker ogenblik zelfs tevergeefs voor Hilde Dierickx stemde. Ze kon er mee lachen.

Naast dit nutteloos tijdverdrijf stonden er echter wel een aantal belangrijke punten op de agenda. Zo werd ‘ancien’ Luc Beurms (CD&V) aangeduid als de plaatsvervanger van partijgenoot en voorzitter Patrick Meulebroek. Hij zal nog van pas kunnen komen voor noviet Meulebroek.

Raad van State

Goed nieuws was er ook weer. Zo was studiebureau Styfhals en Partners naar de Raad van State gestapt tegen het aanduiden van rivaal Atelier Kyoto voor het ontwerpen van de nieuwe kindercrèche ter vervanging van Fabeltjesland.

Deze moet komen aan de Kroonveldlaan naast het AZ Sint-Blasius en werd door de vorige raad nog op de rails gezet. Het is het laatste onderdeel van de reorganisatie die Kim De Gelder met zijn waanzinnige aanval veroorzaakte.

Waar tot januari 2009 Fabeltjesland zat zit nu Tvork het sociaal restaurant van het OCMW, hier bij de definitieve opening.

De naschoolse kinderopvang De Rakkertjes zitten aan de Hoge Weg en de Kindercampus wordt nu ingenomen door het strijk- en naaiatelier en het sociaal restaurant Tvork dat op 21 februari dan openging. Fabeltjesland zit nu nog in het Sociaal Huis aan de Gentsesteenweg.

Kind & Gezin, dat ook op de kindercampus zat, zal mee met Fabeltjesland verhuizen naar ginds. Ook Peuterland, de tweede stedelijke kindercrèche, gaat dan naar de nieuwe site op de Kroonveldlaan.

De Raad van State verwierp de klacht tegen het OCMW rond de aanbestedingsprocedure zodat Atelier Kyoto eindelijk aan haar ontwerp kan beginnen. Men ging hierover nog deze maand aan tafel zitten. Atelier Kyoto maakte ook het ontwerp voor de gebouwen van de Speelplaneet in Appels. Het is, zoals de naam doet vermoeden, een specialist in energiezuinig bouwen.

Met de lift

En dan kwam het onderhouden van de liften aan de beurt. Waarbij ook de problemen met de lift in het rusthuis van Baasrode aan bod kwam. Hier staat sinds enkele dagen eindelijk een nieuwe lift.

De oude was regelmatig kapot en onderdelen vinden voor dit stokoud vehikel was niet altijd simpel. Vorig jaar diende men zelfs in Frankrijk op zoektocht te gaan. Een erfenis van de door het Baasroodse ACW bekokstoofde renovatie van het rusthuis nu een 18 jaar geleden. Maar het personeel doet zijn uiterste best om de boel draaiende te houden en een goede sfeer te creëren. En ze lukt er ondanks de kapotte lift toch in.

Hierbij ontstond er in de raad een discussie waarbij men besloot dan men zoveel mogelijk moet opteren voor minstens twee liften per zorggebouw. Een niet werkende lift in een rusthuis is, aldus de conclusie, gewoon een regelrechte ramp.

Subsidies? Graag

En dan was er ook nog eens goed nieuws vanuit de Vlaamse regering. Zo kreeg Dendermonde de mogelijkheid om opnieuw in te schrijven op nieuwe quota voor RTV-bedden. Dit zijn bedden voor zorgbehoevende bejaarden. Er zijn daarnaast in rusthuizen ook ROB-bedden, en dat betreft bejaarden zonder echte gezondheidsproblemen.

Daar de kosten voor zorgbehoevende bejaarden hoger liggen zijn er hier ook meer subsidies. De hogere overheid wil ROB-bedden zoveel mogelijk liquideren en wil die mensen in bejaardenflats stoppen. Een logisch beleid dat moet zien af te rekenen met een toenemende veroudering, de daaruit stijgende kosten en de groeiende financiële noden elders. Onderwijs bijvoorbeeld.

Eddy Mertens vond het broodnodig om zich vorig jaar te verzetten tegen het vragen voor hogere quota voor RVT-bedden en dus zo meer subsidies te krijgen. Hij was nadien nergens bij het bestuur meer te zien.

Vorig jaar veroorzaakte Eddy Mertens van Open VLD in de raad een ware storm toen hij zich keerde tegen een gelijkaardige vraag voor meer RVT-bedden (zie: Subsidies, neen, dank U). Het betekende het politieke einde van deze ooit veelbelovende man.

Ditmaal was er dan niemand die protesteerde tegen deze aanvraag. Veel extra RVT-bedden zal het wel niet opleveren, maar alle beetjes helpen natuurlijk. Het brengt extra centen binnen voor het OCMW en maakt de rusthuizen zo minder verlieslatend. De aanvraag slaat ook alleen op de rusthuizen Sint-Vincentius in Baasrode en dat van de Boonwijk.

Rusthuis Sint-Vincentius

En dan kwam die kat weer, de kat zijnde de sluiting van het Baasroodse rusthuis Sint-Vincentius. Men is bij het OCMW pas met de nieuwe legislatuur begonnen, of de N-VA voert de druk al op en wil weten hoe het zit met het zorgstrategisch plan van de voorgaande OCMW-raad. Natuurlijk ook niet onlogisch want eind volgend jaar is het normaal gedaan met het Baasroods rusthuis en verliest het zijn vergunning voor RVT-bedden.

Het is allemaal een wat onwezenlijke discussie want al in 2009 keurde het OCMW dit plan goed. Een plan dat voordien binnen de meerderheid van NV-A/CD&V en sp.a/Spirit eveneens was goedgekeurd. Wat nadien dan het groen licht kreeg van Jo Vandeurzen, minister voor Zorg in de Vlaamse regering waar al die partijen ook lid van zijn.

Binnen de vorige meerderheid maakte men een akkoord voor het sluiten van het Baasroodse rusthuis. Er stak binnen het clubje van het Baasroodse ACW een storm van protest op tegen Piet Buyse en die gaf toe aan het verzet. Met de nu gekende gevolgen.

Maar CD&V kreeg in Baasrode de wind van voor van het lokale ACW die daarbij fors uithaalde naar hun burgemeester Piet Buyse. Het gevolg was dat het coalitieakkoord hierover in duigen viel en door de obstructie van CD&V er na 2009 geen technisch financieel plan kwam om alles verder uit te werken.

Platte demagogie

Wel is men ondertussen druk bezig met het uitvoeren van de andere punten uit dit zorgstrategisch plan. Nog tijdens deze vergadering trouwens. Maar politieke spelletjes en platte demagogie om de Baasroodse kiezer te lijmen stonden tot heden de uitvoering van dit luik van het plan in de weg.

De klok tikt echter verder en 31 december 2014 is niet meer veraf. Blijft de impasse dan sluit Baasrode. En dan staan die oudjes letterlijk op straat en is het zoeken naar noodoplossingen. Maar ook nu blijft men zo te zien rondjes draaien.

Paul Van Marcke wou weten hoe het nu zat met het zorgstrategisch plan van het OCMW en het Baasroodse rusthuis.

Wie privé praat met politici van de meerderheid hoort dat Baasrode niet te redden valt. Het kan gewoon niet anders. Maar bij N-VA denkt men garen te kunnen spinnen, al kennen ze amper of niets van het dossier. En zelfs al keurden ze voorheen de sluiting wel goed. Maar liegen en bedriegen, het is iets waarin bepaalde politici toch zo goed in zijn.

Voor Paul Van Marcke is dit dossier belangrijk en dienen er nu maatregelen te worden genomen. Er is naar hij zegde, nog grote onduidelijkheid en we moeten deze legislatuur beslissen, “De Tijd dringt. Komt er een herwerking van het zorgstrategisch plan? Wij moeten echter alle kansen openhouden en Baasrode niet hypothekeren. Wij willen dan ook het standpunt van de meerderheid kennen”, stelde hij.

Ook voor collega Jurgen Jacob van N-VA was het een ernstig probleem. “Als Baasrode toch sluit dan moet er wel opvang zijn in het rusthuis van de Boonwijk”, stelde hij. Paul Van  Marcke komt uit de zorgsector en had blijkbaar toch al een zekere kennis van dat zorgstrategisch plan.

Niet expliciet

Wel viel op dat niemand van deze fractie expliciet het behouden van het Baasroodse rusthuis eiste. Maar, niet onverwacht, een duidelijk antwoord bleef wel uit. Patrick Meulebroek was vooraf duidelijk nerveus en bleef in zijn antwoord rondjes draaien met vage verhalen rond samenwerking over de partijgrenzen heen.

De volgende dag was men in de gemeenteraad bij N-VA wel veel explicieter. Daar klonk luid de eis dat men Baasrode moet openhouden. Maar geen zorg, ook hier draaide Meulebroek lustig verder met wat rondjes mist spuiten.

Het Baasroodse ACW voert hier actie tegen de geplande sluiting van het Baasroodse rusthuis.

Het toont de achilleshiel van de meerderheid waar een man die amper het OCMW kent en wiens laatste bestuurservaring dateert van 1994 – de tijd van de oude politiek – nu het veruit moeilijkste dossier van deze legislatuur moet zien op te lossen. Met daarbij bitse aanvallen van de aartsrivalen van de N-VA.

Typerend was zijn uitleg dat hij het plan: “al diagonaal had gelezen”. Hij krijgt nu de erfenis van jaren wanbeleid van zijn partij over zich heen. Leuk is anders. Had CD&V de oekazen van het Baasroodse ACW toen naast zich neergelegd dan stonden de bejaardenwoningen in Baasrode er volgend jaar samen met een gloednieuw rusthuis in de Boonwijk. Nu is er behoudens ruzies NIETS.

We kunnen er niet rond

Door sabotage duwden ze het probleem gewoon voor zich uit en lieten ze het verder rotten tot de stank nu onhoudbaar aan het worden is. Dat het Baasroodse rusthuis gaat sluiten beseffen zo te zien nu ook velen in de meerderheid. Maar men durft het nog niet zeggen. Men kakt in de broek.

Patrick Meulebroek liet trouwens verstaan dat die sluiting onvermijdelijk is toen hij in de discussie stelde: “We moeten toch geen nieuw zorgstrategisch plan gaan schrijven. Er is een goedgekeurd zorgstrategisch plan waar we niet rond kunnen.” Ook bij het ACW in Baasrode beseffen sommigen dit stilaan.

Omwille van de ‘mooie gevel’ wilde het Baasroodse ACW alleen een verbouwing van het rusthuis en geen nieuwbouw.

Bij CD&V hoort men ook niet onverwacht nogal wat forse kritiek op het Baasroodse ACW die door hun strategie uit het verleden verantwoordelijk zijn voor de huidige problemen. Had men toen gekozen voor geen verbouwing maar voor een nieuwbouw dan was er ook in 2030 nog een rusthuis.

Gevraagd waarom men dan koos voor een verbouwing en niet een nieuwbouw stelde Agnes Cayet, sterke dame van het Baasroodse ACW: “Wij vonden die gevel toch zo mooi”. Het betekende wel dat omwille van die gevel de Baasroodse bejaarden al bijna twintig jaar niet in een nieuw modern rusthuis zitten maar in een tot op de draad versleten gebouw.

Maar met die ‘realisatie’ zal het Baasroodse ACW wel geen publiciteit maken. Wie gaat trouwens de bouw van twee nieuwe rusthuizen financieren? Sint-Niklaas of de paashaas? Daarover zwijgt men zowel bij CD&V, Vlaams Belang als de N-VA. Alsof centen onbelangrijk zijn.

Regelgeving

Bovendien zit Dendermonde nu boven haar wettelijke quota voor rusthuisbedden. Zo is het Dendermondse quota op dit ogenblik 667 bedden en zijn er op dit ogenblik in totaal, incluis de geplande, 778 bedden. En de bouw van twee nieuwe rusthuizen, in de Boonwijk en in Baasrode, betekent dat er nog 17 bedden extra bijkomen zodat Dendermonde dan 28 bedden boven zijn quota zou gaan zitten.

Een nieuw rusthuis moet immers sinds de passage van Mieke Vogels (Groen) op het ministerie minstens 90 bedden hebben of men krijgt geen vergunning meer. Een zeer logische beslissing. Baasrode heeft nu 66 bedden en De Boonwijk 97. Wie denkt van Brussel toelating te kunnen krijgen voor de bouw van twee rusthuizen droomt dan ook luidop.

Zeker nu het bij de Vlaamse regering een en al bezuinigingen geblazen is. En dan is er nog de kwestie van de rendabiliteit. Het rusthuis Aymonshof draait nu break-even, winst noch verlies, maar Baasrode en Boonwijk draaien met verlies. Een gevolg van een tekort aan RVT-bedden in verhouding met het totaal aantal bedden bij die laatste twee.

TINA

Twee rusthuizen bouwen met dus extra bedden gaat de verhouding RVT/ROB nog negatiever beïnvloeden. Dat bouwen en dan uitbaten gaat de financiële positie van het OCMW op termijn zo sterk ondermijnen dat men diensten moet afschaffen en personeel zal moeten ontslaan of op natuurlijke wijze laten afvloeien. En ook de stad zit financieel op haar tandvlees zodat ook hier de grenzen bereikt zijn. Hulp van de stadskas? Vergeet het.

Het betekent ook dat de privé dit niet kan oplossen. Immers een bij voorbaat verlieslatend rusthuis beheren is niet hun opdracht. Wie denkt dat die een rusthuis vol met ROB gaan uitbaten kent niets van de realiteit in de zorgsector.

Lacht Theo Janssens, hier bij de opening van het naai- en strijkatelier, in dit dossier als de allerlaatste?

Ook hier is dus TINA, de slogan van Margaret Thatcher, van toepassing: There Is No Alternative. Men zal het ooit door N-VA/CD&V en sp.a/Spirit goedgekeurde plan dan wel moeten uitvoeren. Het zal met lange tanden zijn en men zal in de verte een Theo Janssens en anderen uit de vorige raad zien glimlachen. Maar eigen schuld, dikke bult.

Willy Van Damme

Op de schoolbanken

De nieuwe Dendermondse OCMW-raad is na de installatievergadering annex receptie van
7 januari dan definitief gestart. En dat betekent voor de 10 nieuwkomers en één blijver, raadslid Luc Beurms (CD&V), voor bijna iedereen een uitstap naar de school.

Evaluatie der maaltijden

Wat grappig was wel dat deze nieuwe OCMW-raad de notulen van de vorige vergaderingen van 20 november en 18 december 2012 nog moesten goedkeuren. “Er is maar een overblijver die ons hierover kan inlichten”, wist Hilde Dierick ietwat gekscherend op te merken. Maar dat bleek toch geen probleem te zijn.

Eerst was er het vaststellen van de rangorde van de raadsleden, een formaliteit. Wel kreeg Luc Beurms, zittend naast de nieuwe voorzitter, zowat de functie van rechterhand. Het zal misschien wel eens nodig zijn.

De eerste echte OCMW-raad verliep rustig en gemoedelijk.

Daarna was er dan de indexering van de huurprijzen voor de polyvalente zaal van het rusthuis Aymonshof en de 3 dienstencentra van het OCMW. Ook de aanpassing van het arbeidsreglement vormde geen punt van discussie. Vanaf dit jaar zal de controle bij ziekteverlof gebeuren door Medconsult en niet meer door Mensura.

Dat de raadsleden als het ware nog op de schoolbanken de les zaten te volgen bleek toen de kwestie van het nieuw meubilair voor het Baasroodse rusthuis ter sprake kwam en iemand vroeg of er per jaar meerdere budgetwijzigingen mogelijk zijn. “Uiteraard, maar liefst zo weinig mogelijk”, was het antwoord. Het vergt immers een pak werk.

En dan was er de kwestie van de levering aan het OCMW van allerlei dranken, gaande van bier tot koffie. Ook hier werd er na een vraag opgemerkt dat voor sommige producten er een heel strenge controle is. Hetzelfde bij de bespreking der evaluatie van het maaltijdgebeuren in de rusthuizen. Met bij die evaluatie dan opmerkingen of de soep niet te dik is en de aardappelen genoeg gekookt werden, enzovoort.

Waarbij een nog onwetend raadslid vroeg of men met die evaluatie wel iets doet. Met als antwoord dat die evaluatie op alle betrokken niveaus wel degelijk op een ernstige wijze wordt besproken.

Conflictmodel

Een kleine discussie was er rond het plots aangekondigde pensioen van de aan het rusthuis Aymonshof verbonden apotheker. Een overblijfsel uit het verleden welke in april met pensioen gaat. Reden waarom er snel naar een oplossing moet gezocht worden.

En dus worden de lokale apothekers aangesproken om hun kandidatuur te stellen. Omdat dit allemaal wat te snel moest gaan en het maar een contract voor acht maanden betrof ontstond er een kleine discussie tussen o.m. Joost Dauwe (CD&V), Hilde Dierickx (Open  VLD), Paul Van Marcke (N-VA) en Gino Bertin (sp.a) over de organisatie van deze zaak. Waarbij Hilde Dierickx, een tandarts, zich dan maar onthield.

Het verliep allemaal zoals dat normaal bij het OCMW gaat vrij rimpelloos. Maar of dat zal blijven is erg twijfelachtig. De N-VA lijkt ook hier, zoals trouwens overal elders in het land, te kiezen voor het conflictmodel en niet voor een van zogenaamde constructieve oppositie. En dus zal ook Patrick Meulebroek erg uit zijn doppen moeten kijken. Wie weet gaan er deze legislatuur wat kilo’s af.

En er zijn grote projecten op komst als het Baasroodse rusthuis, de realisatie van de nieuwe kindercrèche in vervanging van Fabeltjesland en Peuterland en de bouw van extra serviceflats en meer ruimte voor het dienstencentrum het Zilverpand. Het belooft voor veel discussies en, wie weet, ruzies te zorgen.

En zeker het Baasroodse rusthuis zal veel ambras opleveren. Men heeft het laten rotten en nu gaat het beginnen stinken. Veel kennis over het dossier is er in dit milieu niet maar dat belet daar niemand om er ruzie en veel ruzie over te maken. Ook dat is politiek.

Willy Van Damme

Een nieuw begin voor het OCMW

Vorige maandag installeerde men dan de nieuwe Dendermondse OCMW-raad met als voorzitter Patrick Meulebroek (CD&V). Het geheel, eerst onder voorzitterschap van burgemeester Piet Buyse (CD&V) en nadien onder leiding van Patrick Meulebroek verliep rimpelloos.

Hun kat

En ook hier was er veel volk aanwezig, vooral dan gemeenteraadsleden evenals familie en vrienden van de nieuwe raadsleden.  De zitting werd om die reden trouwens in de zaal Steenpoort gehouden en niet in de klassieke vergaderzaal van het OCMW ernaast.

Wie wel ontbraken waren de vorige leden van de OCMW-raad die op Emiel Ravijts (toen Plus, nu CD&V) na, allen hun kat stuurden. Emiel Ravijts is een goede vriend van Patrick Meulebroek. Ongetwijfeld was dit voor enkelen van die vroegere leden een vorm van protest. Wel was uiteraard Luc Beurms (CD&V) van de partij. Hij is de enige overblijver in de raad van de vorige legislatuur.

De nieuwe OCMW-raad voor de komende zes jaar met links de huidige waarnemende secretaris Erik Huyghe. Deze 5 dames en zes heren zullen de komende jaren moeten letten op het sociaal weefsel van de stad en het liefst verder versterken.

De raad telt 5 leden voor CD&V, zijnde Ann Joos, Ann Pauwels, Joost Dauwe, Beurms Luc en Patrick Meulebroek. Verder zijn er drie leden voor N-VA, Paul Van Marcke (broer van René Van Marcke, gemeenteraadslid voor sp.a in de vorige legislatuur), Jurgen Jacobs en Veronique Van den Steen. De sp.a stuurde Gino Bertin en Dina Verhavert terwijl Open VLD Hilde Dierick afvaardigde.

Verkiezing comités

Voornaamste punt op de agenda was naast de eedaflegging de creatie van de drie comités binnen de OCMW, het Vast Bureau, het Bijzonder Comité Sociale Zaken en het Bijzonder Comité voor Ouderen- en Thuiszorg. Zij vervullen achter de schermen een centrale rol in het dagelijks bestuur.

Per drie raadsleden kon men iemand naar die comités afvaardigen.Met dien verstande dat de voorzitter in alle drie zit en niemand van de raadsleden in meer dan één comité kan zitten. Wat betekende dat sp.a met maar twee raadsleden slechts in twee comités kan zetelen en de N-VA in alle drie. En de stemming verliep zoals verwacht erg vlot.

Luc Beurms uit deelgemeente Appels is de enige overgeblevene van de vorige legislatuur.

Lid van het Vast Bureau zijn naast de voorzitter Luc Beurms, Paul Van Marcke en Dina Verhavert. Voor het Comité Sociale Zaken zijn dat Ann Pauwels, Gino Bertin en Veronique Van den Steen. Gekozenen voor het Comité Ouderenzorg zijn Joost Dauwe, Jurgen Jacobs en Ann Joos.

Hilde Dierickx stemde steeds blanco en zal als enig OCMW-raadslid in geen enkel comité zetelen. Het zal haar werk in de OCMW-raad er zeker niet gemakkelijker op maken. Verder waren er ook de klassieke toespraken van burgemeester Piet Buyse en kersvers voorzitter Patrick Meulebroek.

Bezuinigingen

Waarbij Piet Buyse het belang van het OCMW benadrukte en de problematiek aankaartte van de stedelijke veelal verborgen armoede. Daarbij verwees hij ook al naar de kwestie van de bezuinigingen en synergiën die de komende legislatuur gaan kenmerken.

Een thema dat ook al tijdens de toespraak bij de nieuwjaarsreceptie voor het stadspersoneel uitgebreid werd besproken door stadsecretaris Elke De Man.  Het zal tijdens deze legislatuur zeker het discussiepunt worden tussen Piet Buyse en Patrick Meulebroek. Het wordt Patrick Meulenbroek die deze niet populaire boodschap zal moeten zien te verkopen.

Deze laatste gaf trouwens tijdens zijn maidenspeech de indruk hierop al een antwoord klaar te hebben. “Laat ons dus niet spreken over besparingen maar over de noodzaak om permanent te toetsen of elke euro op de juiste meest rechtvaardige en meest efficiënte wijze wordt besteed”, aldus de nieuwe voorzitter.

Patrick Meulebroek kan na 18 jaar terug de sjerp van schepen aantrekken. Hij mag in ruil wel de vanuit de stad opgedrongen bezuinigingen waarmaken.

Hij had trouwens ook al een reactie klaar op de kritiek dat hij amper iets van het OCMW kent. Waarbij hij dan Mark Suykens, algemeen directeur van de VVSG, de Vlaamse Vereniging van Steden en gemeenten, citeerde.

Die stelde volgens Meulebroek: “Lokale mandatarissen moeten geen hooggekwalificeerde technici zijn maar vooral gewone mannen en vrouwen die met veel gezond verstand en inzet vorm geven aan het algemeen belang.”

Een hard beleid

Meest opvallend element in zijn toespraak was ongetwijfeld dat over de relatie tussen het OCMW en wat Meulebroek bestempelde als ‘haar klanten’. Het zorgde achteraf toch voor enige discussie binnen de groep van kersverse raadsleden.

Patrick Meulebroek: “We zullen hier echter ook beroep moeten doen op de maximale individuele verantwoordelijkheid van elke klant opdat die persoonlijk ook al het nodige doet om zijn of haar levenssituatie te verbeteren.” Het klonk hard maar zeker minder hard of demagogisch dan in bijvoorbeeld Aalst, Antwerpen of Brakel.

Zo stelde OCMW-voorzitter Marijn ‘Bomaworst’ Devalck (Open VLD) in Brakel bij zijn eerste speech dat het nu eindelijk gedaan zou zijn met het profitariaat. In Aalst zegde collega Sarah Smeyers (N-VA) in haar eerste persbericht dan weer zich te gaan concentreren op de bouw van sociale koopwoningen en minder dus op huurwoningen.

En dat laatste zijn woningen bestemd voor de zwaksten in de samenleving. De Draeckeniers uit Aalst kwamen ons naar aanleiding van de Ros Beiaardommegang in 2010 zilverpapier bezorgen, misschien kunnen wij Aalst binnenkort kartonnen dozen bezorgen.

Eenzelfde hardheid bij het nieuwe Antwerpse gemeentebestuur met Bart De Wever en OCMW-voorzitster Liesbeth Homans (N-VA) die in hun beleidsakkoord stelden leefloners achter te zullen stellen bij de toewijzing van sociale woningen. Of hoe keihard asociaal men wel kan zijn.

Met Paul Van Marcke krijgen we na gemeenteraadslid René Van Marcke een nieuwe Van Marcke in de lokale politiek.

Leefloners

Achteraf nuanceerde Patrick Meulebroek wel die stelling: “Kijk ik kom van een café in ‘t Vestje, ooit de armoedebuurt bij uitstek. Ik ken dat en weet dat vele arme mensen nooit uit hun miserie zullen geraken en dus van ons afhankelijk gaan blijven. Hen vragen om zelf iets te doen is voor hen inderdaad teveel. Maar ik wou dat ander aspect van de zaak gewoon ook eens zeggen.”

Experts schatten dat van de leefloners er 33% vlot terug naar de arbeidsmarkt kunnen geraken en dat dit met 25% mits veel intensieve arbeid ook wel kan lukken. De resterende 42% is echter hopeloos verloren. Het zijn de mentaal en fysiek zwakken, de alcoholisten en de drugsverslaafden die nooit meer uit de goot raken. Hen aan hun lot overlaten betekent voor hen gewoon een voortijdige dood. En dat riskeren kan toch niet.

Patrick Meulebroek deed in zijn toespraak ook een oproep om wars van de ‘dogma’s van politieke ideologieën’ binnen het OCMW samen te werken. Probleem is echter, zoals de uitlatingen van een Devalck en Homans bewijzen, dat bepaalde ideologieën nu eenmaal een minder sociale visie hebben op de maatschappij. Armoede, het zal sommigen worst wezen.

Gino Bertin zetelt namens sp.a in de nieuwe OCMW-raad. Hij werkt voor De Tondeldoos een project dat armoede bij kinderen aanpakt, hopende zo de vicieuze cirkel van armoede die van vader op zoon verder gaat te doorbreken.

De vraag is dan ook in hoeverre die verschillen in de nieuwe OCMW-raad gaan doorspelen. Dat hoeft zeker niet, veel speelt zich immers discreet los van de camera’s af en dan kan veel. Deze legislatuur duurt echter zes jaar en dat is een lange tijd tijdens dewelke er heel veel kan gebeuren. Het wordt dan ook afwachten.

Baasrode

Wat na al die vergaderingen en toespraken zeker ook opviel is dat het rusthuis van Baasrode feitelijk nooit ter sprake kwam. Nochtans een van de grote verkiezingsthema’s. Het viel bijvoorbeeld niet te horen bij de toespraak van Patrick Meulebroek toen hij het had over het komende meerjarenplan van zijn OCMW.

Alleen Walter Deygers, nieuwe fractieleider in de gemeenteraad van de N-VA, raakte het in zijn toespraak bij de installatie van de gemeenteraad voorzichtig eventjes aan: “En we gaan ook voor een aantal concrete dossier, in dit verband verwijs ik – louter illustratief  – naar ….. het rusthuis in Baasrode…”.

Willy Van Damme