VIKTOR BOUT… DE MYTHE EN DE WERKELIJKHEID

Voorwoord:

Dit is een verhaal van Peter Dansaert over Victor Bout. Hij is een van de weinigen die het dossier van Victor Bout kent. De ondertiteling bij de foto’s is van mijn hand. Het verhaal is duidelijk. Maar men had er in de media een vette kluif mee en meer is er niet nodig. Het is als een groep hyena’s die een gewond dier voor zich zien.

Willy Van Damme

Er zijn duizenden, zo niet miljoenen woorden geschreven en gesproken over Viktor Bout en eerlijk gezegd is meer dan 90% van wat er is gezegd en geschreven absolute onzin of pure speculatie. Dit oordeel lijkt misschien een beetje hard, dus laten we dit heel kort iets verder toelichten: –

Verenigde Naties

De rapporten van de Verenigde Naties: – Talloze mensen en organisaties hebben de onderzoeksrapporten over VN-wapenembargo’s aangehaald als basis voor de “zaak tegen Bout”. In al die rapporten staan echter slechts twee beschuldigingen die verband zouden houden met precieze gebeurtenissen. maar het bewijs ter ondersteuning van die beschuldigingen is nooit openbaar gemaakt.

De UNITA-rebellen: – Bout gaf grif toe veel vluchten te hebben gemaakt, onder meer voor een Russisch wapenbedrijf naar de Angolese regering, maar wat betreft het bewijs van sanctieschendingen door de VN-monitoringgroep (S2000/203) concludeerde een externe deskundige van Interpol – aan wie het daaropvolgende panel verzocht om het door eerdere panels verzamelde bewijsmateriaal te onderzoeken – dat de door westerse inlichtingendiensten aan het panel verstrekte documenten “vaak misleidend waren” en “niet duidelijk geïdentificeerd, niet gedateerd of van een referentie voorzien waren of niet gemakkelijk konden worden geverifieerd”.

Victor Bout in maatpak.

Met andere woorden, de beweringen van de VN-waarnemingsgroep waren wat u en wij als vermoedens zouden bestempelen in plaats van geverifieerde feiten.

De FARC rebellen: – Het wordt nog erger – de “zaak tegen Bout” zou zijn versterkt door het boek van Farah en Braun, getiteld “The Merchant of Death”, dat beweerde dat hij in 1999 duizenden AK47’s aan de FARC zou hebben geleverd.

Helaas heeft een Peruaanse rechtbank vóór de publicatie van dat boek definitief vastgesteld dat het geen vluchten van Bout waren, noch van enig vliegtuig dat ooit met hem in verband is gebracht.

De link met de Taliban:- Wederom fout, Viktor Bout’s zakenrelaties waren met de Noordelijke Alliantie, niet met hun bittere vijanden de Taliban zoals Farah en Braun beweren, en de meeste vluchten naar Kabul vervoerden consumptiegoederen.

Amerikaanse en andere vliegtuigexploitanten die namens de Amerikaanse regering werkten, deden enorme wapenleveranties aan de Noordelijke Alliantie, die alle wapenleveranties door de vliegtuigen van Bout in de schaduw stellen.

In de val lokken

De Congo-Grote Meren verbinding: – Ja, Viktor vloog voorraden naar de Democratische Republiek Congo, voornamelijk in opdracht van de presidenten Paul Kagame van Rwanda en Yoweri Museveni van Oeganda. Zo ook verschillende Britse bemanningen en een enkele Amerikaanse. De bemanningen mochten van het Rwandese en Oegandese leger niet kiezen wat ze voor hen naar Congo vervoerden.

Wat betreft de beroemde foto van Dirk Draulans, ja het was Viktor, maar nee het was niet zijn vliegtuig … zoals een luchtvaartdeskundige in de entourage van een zeer hoge VN-functionaris op een informele vredesmissie naar toenmalig vice-president Bemba getuigde.

De “sting”-operatie: – In maart 2008 was het internationale media-koor dat Viktor Bout “in Thailand is gearresteerd omdat hij wapens zou hebben geleverd aan Colombiaanse FARC-rebellen”. Dat was niet zo.

Hij werd gearresteerd op grond van een minder zware, maar gemakkelijker te bewijzen beschuldiging van samenzwering om luchtdoelraketten en andere wapens te leveren aan een buitenlandse terroristische organisatie.

Deze aanklacht kwam niet voort uit een onderzoek naar een misdaad waaraan Victor Bout mogelijk medeplichtig was, maar gewoon uit een “sting”-operatie van de US Drug Enforcement Administration op basis van de getuigenissen van haar duur betaalde agenten en dubieuze getuigen.

Zelfs de rechter die zijn proces voorzat, zei in haar conclusie dat hij zonder de “sting”-operatie nooit voor een Amerikaanse rechtbank zou zijn verschenen.

Victor Bout in Thailand waarheen de Drug Enforcement Administration (DEA) hem had gelokt. “We zijn goed in zo’n zaken en daarom doet men op ons nogal eens een beroep”, wist een woordvoerder van de DEA eerder te zeggen.

De VS was het in het verleden de grootste producent van heroïne en opium. Voorheen waren de Britten dat. Of Thailand nu nog zoiets zou toelaten is hoogst twijfelachtig gezien de sterk gedaalde invloed van de VS op het land.

Amnesty International zei bij zijn arrestatie het volgende: “Victor Bout is niet de enige persoon die door de VN-wapenembargo-onderzoekers wordt beschuldigd van tussenhandel in en handel in wapens in weerwil van de Veiligheidsraad… zoals alle processen moet het eerlijk verlopen en moet de waarheid boven tafel komen over wie al die wapens naar humanitaire rampen heeft verscheept.”

Maar uiteindelijk ging het proces van Victor Bout in New York niet over de misdaden waarvan Bout door de VN en anderen werd beschuldigd.

Bij nader toezien

Korte beschouwingen over de belangrijkste beschuldigingen tegen Victor Bout

1. (a) Iedereen heeft het recht zich voor een rechtbank te verdedigen tegen beschuldigingen die tegen hem worden ingebracht. De VN heeft niet het recht om als plaatsvervanger van een Hof van Justitie op te treden en professionele aanklagers en rechters te vervangen door “deskundigen” die deel uitmaken van haar panels, waarvan de meesten geen professionele ervaring hadden en hebben met wetshandhavingsonderzoeken.

2. (b) Victor Bout gaf grif toe dat zijn vliegtuigen werden gehuurd voor het vervoer van wapens en andere verhandelde goederen naar verschillende landen, maar hij beweerde dat dit wettelijk was toegestaan door de regeringen en ontkende opzettelijk wapens te hebben verhandeld.

Hij is nooit berecht voor de beschuldigingen die van hem de “posterboy” van illegale wapenhandelaars maakten, de veronderstelde rechtvaardiging voor de sting-operatie van de DEA.

3. (c) De Thaise autoriteiten hebben Bout uitgeleverd om alleen te worden berecht voor zaken die verband houden met de “sting”-operatie – Bout is nog steeds niet berecht voor de beschuldigingen tegen hem geuit in de VN-wapenembargo-rapporten en die in het boek van Douglas Farah en Steven Braun.

4. (d) Die DEA-“sting”-operatie en de daaropvolgende uitleveringshoorzittingen hebben in feite de weg afgesloten voor een eerlijk proces tegen Victor Bout. Zijn proces in New York te midden van de opkomende media-aandacht was door Justitie zo opgezet dat geen enkel VN-rapport en geen enkele andere beschuldiging ooit voor een rechtbank zou worden getoetst. De “sting”-operatie zorgde ervoor dat zijn beschuldigers geen bewijs hoefden te leveren om hun beweringen te staven.

5. (e) In plaats van een prima facie zaak op te bouwen met bewijzen van illegale wapenhandel, kwam de “sting”-operatie van de DEA neer op een vorm van uitlokking, een praktijk die in de Amerikaanse wetgeving verboden is. Uiteindelijk verklaarde de rechter zelf dat Victor Bout zonder deze operatie voor geen enkele Amerikaanse rechtbank zou hebben moeten verschijnen.

6. (f) Beschuldigingen die nooit voor een rechter zijn getoetst, werden door herhaling omgezet in “feiten” die in talloze artikelen werden herhaald, totdat zij de overtuiging creëerden dat Victor Bout geen proces verdiende omdat hij al “berecht” was door de VN en de media.

De VN-rapporten zijn echter niet gemaakt of bedoeld om als buitengerechtelijk tribunaal te functioneren. De VN-onderzoekers waren niet verplicht om het bewijs waarop hun beschuldigingen waren gebaseerd in het openbaar te tonen.

(g) Geen enkele journalist, onder de duizenden artikelen die over Victor Bout zijn gepubliceerd, heeft ooit bewijsstukken of andere controleerbare bewijzen gepubliceerd ter ondersteuning van de VN-beschuldigingen van illegale wapenhandel.

Toch zouden ze moeten weten dat beschuldigingen = feiten = schuldige niet het soort rechtspraak is dat we in de loop der eeuwen hebben ontwikkeld.

Het grote probleem van Victor Bout was dat hij wapens vervoerde – wat in veel gevallen legaal is – en Rus was. Voor de media die altijd belust is op een sensationeel verhaal is dit het ideale slachtoffer. Sommigen zoals blijkt in dit verhaal gaan daarbij spreekwoordelijk over lijken. De feiten zijn dan van geen tel.

(h) Weet u dat Jon Mason-Ponting, van het secretariaat-generaal van Interpol, medio 2000 de opdracht kreeg – van het VN-panel voor Angola dat het rapport van december 2000 met de beroemde beschuldigingen aan het adres van Bout opstelde – een analyse te maken van de informatie en documenten die door eerdere VN-panels (onder voorzitterschap van ambassadeur Fowler) waren verzameld.

Mason-Ponting schreef in zijn rapport (waarvan de bevindingen en conclusies overvloedig door het panel werden overgenomen):

“Veel van de documenten hadden geen duidelijke bron, noch overheid, noch land van herkomst. Vrijwel geen van de documenten had duidelijk omschreven data; de documenten die dat wel hadden waren vaak misleidend, omdat zij werden gedateerd op het tijdstip waarop zij aan het VN-mechanisme werden verstrekt en niet op de datum waarop zij daadwerkelijk werden opgesteld.

[Het grootste deel van de door het mechanisme verstrekte informatie was afkomstig van het vorige sanctiemechanisme (onder leiding van ambassadeur Fowler). De informatie werd niet geëvalueerd op een manier die zich leende voor de standaardprocedures die bij inlichtingenanalyse worden gebruikt.

Vaak was de bron van de informatie niet duidelijk geïdentificeerd, was deze niet gedateerd, was er geen verwijzing naar of kon deze niet gemakkelijk worden geverifieerd. In verschillende gevallen waarin het mogelijk was de bronnen te identificeren, onthulden vele van hen informatie die vrijwel identiek was.

Victor Bout vermoedelijk met vrienden en  familie. Ook nu nog valt de pers hem lastig met zelfs verhalen over Oekraïne. Zolang het maar sappig is en vlot verkopend leesvoer.

 

Dit wijst normaliter op de geldigheid van de informatie, aangezien deze kan worden bevestigd; de analist heeft echter de indruk dat verscheidene van deze geïdentificeerde bronnen zich deze informatie grotendeels toe-eigenden. Dit lijkt het oorspronkelijke panel te hebben overtuigd van de geldigheid van de informatie, terwijl de ware bron niet was geïdentificeerd.

Onder verwijzing naar de eerder genoemde doelstellingen is het duidelijk dat de inlichtingen nog steeds aanzienlijke leemten vertonen. Deze leemten moeten verder worden onderzocht en geanalyseerd.

De lacunes in de informatie kunnen op twee verschillende scenario’s wijzen – het eerste is dat het huidige project er niet in geslaagd is de directe verbanden te identificeren die de onderwerpen van dit verslag met UNITA of de wapenbedrijven verbinden.

Een waarschijnlijker scenario is dat er een netwerk van indirecte banden blijft bestaan – belangrijke personen, tussenpersonen – die nog niet zijn geïdentificeerd.”

Helaas heeft de VN geen verder onderzoek verricht om de door Mason-Ponting vastgestelde “informatiekloof” te dichten.

Peter Danssaert, Sergio Finardi en Brian Johnson Thomas

De auteur (rechts op de foto) op wapeninspectie in Bunia in de DRC met leden van het Marokkaanse contingent van de VN in de DRC.

Verder lezen:

· –  The Arms Flyers. Commercial Aviation, Human Rights, and the Business of War and Arms. Sergio FINARDI & Peter DANSSAERT, July 2011. Report + Addendum (https://ipisresearch.be/publication/arms-flyers-commercial-aviation-human-rights-business-war-arms/)

· –  Dead on Time – arms transportation, brokering and the threat to human rights. Amnesty International, 2006. (http://www.amnesty.org/en/library/info/ACT30/008/2006)