Peter R. de Vries, Dendermonde en zuster Gaby

Het zullen weinigen weten maar er is wel degelijk een link tussen de gisteren in Amsterdam neergeschoten misdaadverslaggever Peter R. de Vries en Dendermonde. In oktober 1991 bracht het Nederlandse tijdschrift Aktueel immers het verhaal over de Norbertijnse pater Gaston Mornie onder de titel ‘De perverse priester’ van journalist Ko Boos. En hoofdredacteur van het nu verdwenen tijdschrift was Peter R. de Vries.

De stilte doorbroken

Dat het Nederlandse blad dit Belgische verhaal bracht was opmerkelijk. Evenals het feit dat de zaak waar het over schreef al dateerde van 3 maart 1982. Het betrof de verdwijning van zuster Gabrielle uit het Dendermondse Sint-Vincentiusklooster waaraan ook de lokale meisjesschool was verbonden. Het katholiek onderwijs was toen nog gescheiden tussen jongens en meisjes. Het moest zedig zijn!

Ook in Dendermonde liet Peter R. de Vries zijn sporen na. Hier in de moordzaak van pater Gaston Mornie en zijn slachtoffer zuster Gabrielle met haar echte naam Germaine Robberechts uit het naburige Opdorp.

De zaak was door het lokale katholieke establishment netjes in de doofpot gestopt en iedereen zweeg dan ook (1). Aktueel met hoofdredacteur Peter R. de Vries doorbrak echter die stilte. Maar geen nood want de toenmalige Dendermondse procureur Guido De Saeger, uit hetzelfde katholieke hout gesneden, verbood de distributie ervan in België. De laatste maal dat zoiets gebeurde.

Het blad werd uiteindelijk stiekem bijna in Dendermonde gedistribueerd en veroorzaakte een schok want je zag Mornie op de cover onder meer in damesondergoed poseren. En de man was tot 1991 toch algemeen directeur van de middelbare meisjesschool waar men meisjes tot deftige vrome dames diende op te voeden. Zij gaf les in esthetica.

Het onderzoek was ook eindelijk pas gestart nadat een Aalsterse commissaris veel later bij een onderzoek naar een drugzaak op de naam van Gaston Mornie viel en ontdekte dat de man mogelijks betrokken was bij de verdwijning van zuster Gabrielle, beter gekend in de school als Gaby of de Gabbe. Een ‘specialleke’  want ze had zelfs een drumstel en was er de enige die met de auto kon rijden.

Netjes verborgen

Voordien was alles netjes verborgen gehouden. Het klooster deed op 4 maart 1982 wel aangifte van haar verdwijning maar dat was alles. Waarbij zij tegen de lokale politie het hadden over een amoureuze affaire met een chauffeur en dat ze beiden naar Italië waren verdwenen. De politie mocht niet eens haar kamer doorzoeken.

Zelfs de officiële seining van haar verdwijning werd plots zonder opgaaf van reden verwijderd. Tot woede van de politiemensen die met de zaak bezig waren. Maar Aalst bracht redding. Tevergeefs want het bisdom Gent stuurde de man naar de psychiatrische katholieke kliniek Sint-Camillus in Sint-Denijs Westrem weg van het gerecht.

Waar hij dan opnieuw een jongetje molesteerde. Dit was ook de reden waarom hij voorheen in 1979 als algemeen directeur door het aartsbisdom Mechelen van Vilvoorde naar Dendermonde was gestuurd.

Dit nadat hij wegens wangedrag uit het norbertijnenklooster van Grimbergen was gegooid had hij immers in een katholieke school in Vilvoorde kinderen aangerand. En dus werd hij zo algemeen directeur van de meisjesschool in Dendermonde.

Gaston Mornie, in Dendermonde wegens zijn uiterlijk ook de Chinees genoemd, was een seksueel roofdier die ook uiterst agressief kon reageren.

Hij werd echter dankzij het Dendermondse parket en het bisdom nooit door de politie ondervraagd zelfs al was iedereen die de zaak volgde er van overtuigd dat hij de moordenaar was. De toenmalige bisschop Leonce-Albert Van Peteghem wist van de zaak en had de foto’s gezien. Mornie stierf in 2011.

Het klooster speelde mee

Ook haar collega’s kloosterzusters weigerden de politie over de zaak te woord te staan. Recent doken handgeschreven notities over de zaak op geschreven door een van de nu overleden zusters die de choquerende mentaliteit typeert die achter deze kloostermuren toen heerste.

Zo schrijft ze: “Als zuster Gabrielle niet door en door slecht was dan had zij bij de 2de of 3de vraag van Mornie om hem naar die seksfuiven in Aalst te voeren onmiddellijk moeten zeggen: Weet waar je aan begint weet wat de gevolgen zijn. Ik denk eerder dat zij zijn invloedrijke macht die hij in het bisdom had, blij, sadistisch zag ten onder gaan. Soeur Gabrielle, gij hebt geoogst wat jij gezaaid hebt.”

Waarbij zij bewust vergeet dat toen zuster Gabriella wel dreigde naar het bisdom te stappen hij haar vermoedelijk om het leven bracht. Waarna zij en haar kloosterzusters elke medewerking weigerden aan het gerechtelijk onderzoek. Wie is dan de schuldige? Wel tonen die notities wel dat men wist dat Mornie haar had vermoord.

Volgens bij het onderzoek ooit betrokken politiemensen moet zij ergens vlakbij het klooster begraven zijn. Zij verdween immers na een zeer hoogoplopende ruzie met Mornie en na dreigen om met een dossier over hem naar het bisdom te trekken. En behoudens zuster Gabrielle kon niemand er met de auto rijden.

Wel poogde Erwin Dernicourt toen hij tot Dendermondse procureur werd benoemd en vlak voor de verjaring de zaak toch nog op te lossen maar tevergeefs. Hij is nu in Gent procureur-generaal. De zaak blijft onopgelost en de vermoedelijke dader Gaston Mornie kon als een vrij man sterven.

Zuster Gabrielle was bij vele van haar leerlingen ook zeer geliefd en de zaak heeft bij velen dan ook sporen nagelaten. Velen zien hierin  het grootste Dendermondse schandaal van de laatste honderd jaar.

En Guido De Saeger? Ondanks de barslechte reputatie van het Dendermondse parket bleef hij verder doen en zijn ondergeschikten desnoods uitschelden. Velen weigerden een benoeming in Dendermonde. Tot journalist Frank De Moor in het weekblad Knack een bijtend artikel schreef over De Saeger en zijn parket.

En alhoewel er volgens een ingewijde wat foutjes in het artikel zaten betekende dit bijna onmiddellijk zijn einde als procureur en nam hij dezelfde week ‘vrijwillig’ ontslag. Wat namelijk alleen ingewijden wisten was dat Frank De Moor de echtgenote was van Anita Harrewijn en die was in Gent toen advocaat-generaal met als specifieke taak de werking van de lokale parketten.

Hij vertrok nadien dan ook snel uit de stad en stierf in ongenade en in alle stilte in 2005. Zijn zoon Jean werd in die periode zelfs internationaal geseind wegens criminele feiten. Hij zou nu juridisch adviseur zijn van de Amerikaanse tak van de ook al niet onbesproken bedrijvengroep Beaulieu.

In de zaak zijn nadien een aantal andere journalisten en documentairemakers actief geweest zoals Paul Jambers. Zonder spijtig genoeg enig resultaat. Er zijn nu nog wel een aantal nieuwkomers die er aan willen werken. Laat ons hopen.

Dus niet alleen zoals nu in Nederland poogde men Peter R. de Vries het zwijgen op te leggen. Ook in Dendermonde poogde men dat te doen, zij het hier dan met ‘legale’ middelen.

Rita Sarens schreef recent over de zaak een roman en had het daarbij ook over de situatie toen thuis bij de familie Mornie. Wat ook andere onderzoekers opviel.

Willy Van Damme

1) Alleen Hilde Geens in De Zwijger, het tijdschrift van Johan Anthierens, had er in die periode serieus aandacht voor. Hilde Geens zou nadien in het dossier van de Bende Van Nijvel haar kwaliteiten verder bewijzen.

2) Recent verscheen van de hand van Rita Sarens de over de zaak handelende roman ‘Zwijg in godsnaam’ waarbij de dame zich blijkbaar vooraf goed documenteerde. Het verscheen bij uitgeverij Inkt in Aalst. Voorheen publiceerde Kathelijne De Brauwer bij Epo ‘De dood van een non?’. Het is uitverkocht maar men kan het uitlenen in de Dendermondse bibliotheek.

VRT en Vranckx propagandazender voor al Qaeda

Terwijl jullie op dit ogenblik verhalen brengen waarin de salafistische terreur in Zaventem en Maalbeek wordt getoond brengen Jullie vandaag een verhaal uit de Syrische provincie Idlib ter plaatse gemaakt door een ‘journalist’ die onversneden propaganda maakt voor die salafistische terreurgroepen.

Dat al Qaeda via haar lokale afdeling Hayat Tahrir al Sham daar samen met het Turkse leger aan zowat alle touwtjes trekt horen wij natuurlijk niet. In plaats daarvan kregen wij dan ‘Het Vrije Syrische Leger’ voorgeschoteld dat in wezen nooit bestaan – de naam was een creatie van westerse PR-bureaus die dat ongetwijfeld passend vonden – heeft behalve in naam.

En zeker nu wordt die naam in de westerse media praktisch niet meer gebruikt. In dat deel van Idlib zijn behoudens Hayat Tahrir al Sham nog enkele andere kleinere terreurgroepen actief zoals de Turkestan Islamic Party.

In 2012 hield de VRT een zogenaamde solidariteitsactie ten voordele van Syrië. Tijdens die uitzending kreeg Abdel Rahman Ayachi (links op de foto) een soort vrije tribune van Rudi Vranckx om te vertellen waar het in Syrië allemaal rond draaide. Onversneden propaganda.

Een vrijheidsstrijd klonk het. Nadien zakten die vrijheidsstrijders dan af naar Europa met tot gevolg o.m. de Battaclan, Manchester Arena, Charlie Hebdo, Zaventem en zoveel meer.

Voorheen fungeerde Abdel Rahman in Syrië als tolk en gids voor Vranckx. De vrijheidsstrijders van de VRT en Vranckx. En dat met ons belastinggeld.

Maar verbazend was dat filmpje niet. In 2012 tijdens de actie van de VRT voor Syrië bracht Vranckx een interview over de ‘ware situatie’ in Syrië met Abdel Rahman Ayachi, een toen al in België wegens terreur in beroep tot 4 jaar cel veroordeelde salafist.

Hij was – hij sneuvelde ginds – de zoon van Bassam Ayachi, de sjeik van Molenbeek, die nu eveneens wegens betrokkenheid bij terreur in Syrië al meer dan een jaar in voorhechtenis in een Franse cel zit. Die ‘reportage’ is beschamend en walgelijk en een slag in het gezicht van alle slachtoffers van de terreur van die groepen. Kijk eens in de spiegel!

Willy Van Damme

Als mail vanavond verstuurd naar de VRT.

De Canadese krant The Standard had vandaag ook een verhaal over Idlib komende van het Amerikaanse persbureau The Associated Press. Daarin schreef men ‘An al-Qaida-linked group dominates the northwestern Idlib province, with Turkey-backed rebels controlling stretches along the Turkish border. U.S.-backed Syrian Kurdish forces hold around a quarter of the country in the northeast. Assad controls the rest.’ https://www.stcatharinesstandard.ca/ts/news/world/middleeast/2021/03/15/wars-timeline-as-syrians-mark-10-years-since-uprising-began.html

Humo en de bedriegers van Bellingcat

Misschien het meest essentiële kenmerk van een journalist moet het kritisch omgaan met informatie zijn. En dat ontbreekt totaal in het gesprek van uw medewerker Sam Ooghe met Eliot Higgins. Het is niet omdat iemand, wie dan ook, iets verklaart dat dit ook nog de waarheid is. Aan blinde adoratie heeft een lezer niets. En die adoratie is te vinden in het gesprek met Bellingcat, alias Eliot Higgins.

Sarin

De eerste maal dat de man in het nieuws kwam was in augustus 2013 en de aanval met het zenuwgas sarin in de regio van Oost-Ghouta nabij de Syrische hoofdstad Damascus.

Vrij snel na de aanval stelde de man, gesteund door Human Rights Watch en oud-militair C.J. Chivers van The New York Times, dat dit sarin afkomstig was van twee raketten. En door hun ligging in de grond tekende hij de route van die raketten uit.

Het resultaat was dat die volgens hem 9 km ver gevlogen tuigen met absolute zekerheid afkomstig waren van de 104de brigade van het Syrische leger en afgeschoten waren van vlakbij het presidentiële paleis.

Hoe dat Bellingcat, Human Rights Watch en The New Tork Times met deze leugens dachten de jihadisten in Syrië toch nog aan de macht te brengen. In de lente van 2011 hadden al Qaeda en de Syrische Moslimbroeders de opstand tegen de regering met steun van de NAVO op gang getrokken. En in de zomer van 2012 moest dat met de bestorming van de twee grootste steden Aleppo en Damascus zijn apotheose krijgen.

Het mislukte geheel en einde dat jaar had het Syrische leger zich herpakt. Daarom dat men in de zomer van 2013 een nieuwe poging waagde en ditmaal met directe Amerikaanse luchtsteun. Het bemachtigen van sarin moest hen met hulp van de VS toch de overwinning bezorgen. En dus werden C.J. Chivers, Human Rights Watch en Bellingcat ingeschakeld om het verhaal geloofwaardig te maken.

Vermoedelijk waren Amerikaanse soldaten dan ook betrokken bij die aanval in Oost-Ghouta. Maar om nog onduidelijk reden deinsde Obama terug en bleef zijn luchtmacht in haar basissen. De oorlog duurt sindsdien op een lage schaal gewoon voort. Syriërs moeten lijden!

Het onderzoek van de VN-commissie die deze serie vermeende aanvallen moest onderzoeken toonde echter een totaal ander beeld. Vooreerst was er maar een raket betrokken en geen twee.

Nadien in december 2013 tijdens de persconferentie in de gebouwen van de VN verklaarde Ake Sellström, hoofd van de missie, dat die raket in het beste geval slechts 2 km had kunnen vliegen. Met andere woorden: Ze kwamen van vlakbij en vermoedelijk van die jihadisten die zo heel waarschijnlijk een Amerikaanse interventie wilden uitlokken. Wat nodig was want die opstand was toen al aan het mislukken.

Dat is plausibel gemaakt door een artikel van de Nederlandse journalist Harald Doornbos en de Libanese Jenan Moussa die in het Amerikaanse tijdschrift Foreign Policy in detail omschreven hoe die jihadisten in december 2012 er in geslaagd waren om een legerbasis te veroveren waar sarin was opgeslagen.

In april 2013 was er trouwens met Khan al Assal het eerste verhaal over een aanval met vermoedelijk sarin waarbij een serie Syrische soldaten en burgers het leven lieten.

Eliot Higgins, hier nog zonder baard, is volgens een document van het Britse ministerie van Buitenlands Zaken een bedrieger. Recent beweerde hij zelfs dat de Russen en de Syrische regering privé toegeven hebben dat men in de Syrische stad Douma chloor inderdaad als wapen heeft gebruikt. Een bron hiervoor had de man natuurlijk niet.

Ook in de zaken rond Sergei en Julia Skripal met novichok en het neergeschoten Maleisische vliegtuig MH17 beschuldigde hij Russen bij naam dat zij de daders waren. In de Nederlandse akte van beschuldiging rond MH17 komen hun namen niet eens voor. Aan fantasie is er bij Eliot Higgins geen enkel tekort. Zolang Washington natuurlijk betaalt.

Ook heeft de Amerikaanse president Barack Obama begin 2013 gewaarschuwd – officieel om reden van het gevaar – dat men die rebellen moest opleiden hoe ze met die wapens moesten omgaan. Nadien heeft de New York Times zich onderaan binnen de krant verontschuldigd voor die leugens.

Human Rights Watch, welke toen in een persbericht opriep om Damascus te bombarderen, zweeg en weigerde op vragen hierover te antwoorden. Bellingcat bleef bij zijn leugens.

Een Leugenaar

In een intern document van het Britse ministerie voor Buitenlandse Zaken en het Gemenebest over de organisaties in Oost-Europa die zij financieel steunen staat letterlijk over Bellingcat het volgende te lezen:

Bellingcat was somewhat discredited, both by spreading disinformation itself, and by being willing to produce reports for anyone willing to pay. (Bellingcat was zelf in diskrediet geraakt door ook aan desinformatie te doen en door bereid te zijn rapporten de maken voor iedereen die wil betalen) (Bron: Upskilling to Upscale: Unleashing the Capacity of Civil Society to Counter Disinformation – EXPOSE NETWORK SCOPING – FINAL REPORT JUNE 2018 – Pagina 75)

Inderdaad indrukwekkend (impressive) kan men de reactie van Eliot Higgins op Twitter wel noemen. Uiteraard weet hij dat in de media Eliot Higgins, Moses Brown en Bellingcat in wezen synoniemen zijn. Over de feiten zelf geen commentaar. Inderdaad indrukwekkend.

Bellingcat wordt vooral door de VS gefinancierd. Meer is niet nodig want over hun praktijken kan men nu al probleemloos een stevig boek vullen. Maar dat is natuurlijk voor iemand die kritisch leert vragen stellen.

Willy Van Damme

Lezersbrief aan Humo naar aanleiding van het hagiografisch interview met Eliot Higgins, alias Bellingcat in Humo van 2 maart 2021. .

De media doorgelicht 2 – De donkere kant

Voorwoord

Er zijn honderdduizenden journalisten wereldwijd op allerlei wijze actief met een veelvoud aan onderwerpen. En zeker met de komst van het internet is dat nog sterk toegenomen. Het lijkt soms of iedereen die denkt te kunnen schrijven zich journalist noemt.

De meeste van de reguliere persmensen doen gewoon hun job en trachten zo goed mogelijk te berichten over de thema’s die hen aan het hart liggen en waarin ze zich specialiseerden zoals cultuur, sport, politiek, het buurtleven of de natuur en wetenschap. Het is in theorie ook een erg eervol beroep dat elke dag boeiend is.

De realiteit is echter dat binnen die massa er een aantal figuren zijn die hun beroep grote oneer aandoen en in een barslecht daglicht stellen. Met als gevolg dat steeds minder mensen nog vertrouwen in de media hebben. Opinieonderzoeken tonen dat.

De grote schuldigen hier zijn de overheden die de pers misbruiken om de bevolking te misleiden en desnoods voor te bereiden op oorlog. Wie ziet hoe men ook in België soms schrijft over China of Rusland of de strapatsen van al Qaeda in Syrië verdedigde (de ‘idealisten’ van professor emeritus Rik Coolsaet) kan alleen maar zijn hart vasthouden en hopen op het beste. En dat is geen oorlog.

Willy Van Damme

De donkere kant – De media doorgelicht deel 2

Niet alleen in Duitsland zoals het boek van Udo Ulfkotte toont is er sprake van verregaande samenwerking tussen sommige journalisten, hun hoofdredacties en Duitse en Amerikaanse geheime diensten en lobbyorganisaties zoals het German Marshall Fund of the United States. Een gelijkaardige situatie doet zich ook elders bij Westerse media voor.

Carl Bernstein

Een van de best uitgespitte verhalen op dit vlak is zeker dat van Carl Bernstein dat in 1977 in het blad Rolling Stone verscheen (1). Carl Bernstein is de man die met Bob Woodward enkele jaren voordien in de Washington Post het Watergateschandaal aan het licht bracht dat uiteindelijk leidde tot het aftreden van president Richard Nixon. Bob Woodward, zijn partner van toen, sloeg zoals zal blijken echter een andere weg in. (2)

Carl Bernstein produceerde met zijn verhaal over de CIA en de media een baanbrekend werk. Hij toonde dat de Amerikaanse pers qua buitenlandse berichtgeving gewoon een afdeling was van de CIA.

In het zeer lange stuk in Rolling Stone legt Bernstein de relatie bloot tussen de Amerikaanse media en de CIA. Het toont hoe de buitenlandredacties van de Amerikaanse pers in de periode na de Tweede Wereldoorlog tot ver in de jaren zeventig gewoon een verlengstuk waren van de CIA. Zowel wat betrof de eigenaars, de hoofdredacties als de lokale correspondenten en columnisten.

Zo werd Joseph Alsop, een columnist bij o.a; The Washington Post, naar de Filippijnen gestuurd niet om er verslag te doen over de verkiezingen maar speciaal op vraag van de CIA. Hij moest er met allerlei invloedrijke figuren contacten leggen om hen zo beter te leren kennen.

Gegevens die hij dan doorgaf aan de CIA. Interessante info want zo kon de CIA beter analyseren wie men voor het uitbouwen van een lokaal spionage- en sabotagenetwerk eventueel kon rekruteren.

Ook de grote mediabazen als Henry Luce, oprichter van Time, en Arthur Hays Sulzberger, in die periode de eigenaar van The New York Times, waren goed bevriend met Allen Dulles, in deze periode de topman van de CIA. Hetzelfde voor William Paley, directeur van CBS. Ook hij hoorde hierbij.

In wezen werkten alle grote persagentschappen en de weekblad- en krantenuitgevers voor de CIA, stelt Bernstein. Zich daarbij baserend op interne gegevens en interviews met betrokkenen werkend voor media zoals ABC, CBS, Reuters, Newsweek, UPI, AP, The Washington Post, de Hearst uitgeversgroep en de New York Times. Waarbij de betalingen in cash waren en dus zwart geld. Sommigen echter deden het ook gratis.

Bovendien lieten de krantenuitgevers agenten van de CIA als nepjournalisten in het buitenland op hun redacties werken. In wezen was de taak van journalisten dat wat ze altijd doen en dat is interviews en gewone gesprekken hebben met allerlei figuren. Dit met de bedoeling te rapporteren aan de CIA die zo een beter zicht had op wie ze kon aanwerven. Een erg belangrijke taak dus.

Een doodslijst

Het kan met de Amerikaanse media nog verder gaan (3), veel verder. Toen de CIA met lokale hulp van de Iraakse Baath partij in 1958 een staagreep in Irak plande tegen de regering van president Abdel Karim Kassem (4) wou men ook alle mogelijke aanhangers van die regering ombrengen. En dus maakte de in ballingschap in Egypte levende Saddam Hoessein een lijst op van mensen die moesten vermoord worden.

Saddam Hoessein werd nadien dan vice-president. Maar de lijst met de meeste namen kwam echter van William McHale, correspondent in Beiroet voor Time. In totaal vielen er dankzij die putsch van 8 februari 1958 een 5000 doden. Het was in zekere zin de eerste fase van de vernieling van het land door de VS. Het ging in Irak nadien alleen maar van kwaad naar veel erger.

En die relatie van pers met de geheime diensten blijft gewoon verder duren. Wie de berichtgeving leest over de landen waar de VS een regimewissel wil realiseren ziet dat zo. Joden hatende fascistische groepen als de Oekraïense Pravy Sektor of Al Qaeda in Libië en vooral Syrië worden dan in de Amerikaanse media omgetoverd tot vrijheidsstrijders en hun tegenstanders tot aan de lopende band folterende monsters.

In 1958 bracht de CIA met hulp van bepaalde Amerikaanse media Saddam Hoessein in Irak als vice-president aan de macht. In 2006 lieten diezelfde CIA en media hem ophangen. Hij was van geen nut meer en een balorig man geworden die niet meer wou luisteren.

De relatie tussen de CIA en de Amerikaanse regering met de lokale correspondenten blijkt ook uit een stuk van Liz Sly, correspondente in Beiroet voor de Washington Post. De VS wil in 2013 tonen dat het de Syrische opstandelingen wel steunt om zo bij de lokale bevolking positiever over te komen. En dus trekt ze op vraag van Washington naar het toen nog door al Qaeda bezette deel van Aleppo om dat te bewijzen .

Waar ze dan verslag doet over de levering van Amerikaanse voedselhulp aan de door al Qaeda bestuurde en van de eigenaars gestolen bakkerijen. Een cruciaal element in de controle door al Qaeda over dit stadsdeel. Wie zich tegen al Qaeda verzet kan zo verder honger lijden. Een al Qaeda die, zoals ze zelf schrijft, voor Washington officieel een terreurorganisatie is. Ze gaat er natuurlijk als te verwachten niet verder op in. (5)

“The unpublicized aid effort, which The Washington Post was invited to witness on the condition that it not identify the agency involved, the names or nationalities of its staff, or the precise locations in which the workers operate,”

De geheim gehouden hulp over welke de Washington Post op uitnodiging mocht berichten. Dit op voorwaarde dat we niet onthulden welk agentschap hiervoor verantwoordelijk is. Ook de namen en nationaliteit van de personeelsleden en de exacte locaties waar men werkt mochten we niet onthullen.

Reuters met Brits overheidsgeld

Ook de Britse media zijn in hetzelfde bedje ziek. Zo is er het verhaal van het private persbureau Reuters, internationaal een naam als een klok in medialand. Ook deze blijkt uit de hand te eten van de geheime diensten en de regering of er mee samen te werken. Geen verrassing natuurlijk. De meeste journalisten zullen een persbericht van Reuters desnoods zonder nadenken klakkeloos overnemen als zijnde de waarheid.

Zo blijkt het persbureau in de jaren zestig en zeventig op grote schaal financiële steun te hebben gekregen van de Britse regering via het Information Research Department dat verbonden was aan de Britse geheime diensten. De bedoeling was zo Latijns-Amerika en het Midden-Oosten beter met Britse propaganda te bewerken.

Opvallend was dat alles verliep via de Britse staatsomroep BBC die dus mee in het complot zat. Het lekte uit in het in 2011 verschenen boek van ‘The Power of news, a history of Reuters’ van Donald Read. (6) Pas begin dit jaar mocht een zekere Guy Faulconbridge er bij Reuters over schrijven. (7)

Volgens de toenmalige baas van het Information Research Department John Peck was er niets fouts en diende men het te zien als een goede zaak:

The new relationship established with Reuters in the Middle East and Latin America can lead to valuable goodwill and cooperation with the Agency on a global scale,” John Peck, former head of the IRD, said in the documents.

De nieuwe relatie met Reuters in het Midden-Oosten en Latijns-Amerika kan zorgen voor waardevolle goodwill en samenwerking met het Agentschap op een globale schaal”, aldus John Peck, het gewezen hoofd van het IRD, als vermeld in de documenten.”

The documents said that Reuters “could and would provide” what the government needed, though the government officials conceded that Reuters did not want to appear to be taking decisions at the behest of the British government.

De documenten stelden dat Reuters de overheid kon en zou bezorgen wat deze nodig had. Alhoewel de regering toegaf dat Reuters niet zou willen gezien worden als diegene die de beslissingen nam in naam van de Britse regering.

Met andere woorden: De relatie was dus zeer innig.

De Iraans-Britse Nazarin Zaghari ging in Iran ‘burgerjournalisten’ opleiden die dan kunnen gebruikt worden om de Iraanse regering omver te werpen bij een volgende kleurenrevolutie. Ze werd in Iran gezien als de spin in het web van een spionage- en sabotagenetwerk en kreeg in het land vijf jaar cel. Ze werkt voor de Thompson Reuters Foundation en voordien voor de BBC. Vermoedelijk voor de BBC Persian Service die uitzend in het Farsi de taal van de meerderheid der bevolking in Iran.

Nazarin Zaghari-Ratcliff

Recent kwam Reuters opnieuw in opspraak met de zaak van de Iraans-Britse Nazarin Zaghari-Ratcliff. Deze werkte als project-manager voor de Reuters Thompson Foundation, de zogenaamd sociaal-culturele tak van het persbureau. Voorheen en tot 2010 werkte zij voor de BBC Service Trust.

Op 14 januari 2009 werd door de BBC World Service de BBC Persian Service met uitzendingen in het Farsi opgericht. Het werd gefinancierd door het Brits ministerie van Buitenlandse Zaken en kwam juist op tijd voor de presidentsverkiezingen van juni dat jaar en de daarna ontstane rellen, de Groene Revolutie, een kleurenrevolutie. Wat doet vermoeden dat die opstand vooraf mee door de Britten gepland was.

Volgens de Iraanse staatstelevisiezender Press TV was zij een van de sleutelfiguren in het door de Britse veiligheidsdiensten opgezette netwerk van wat men noemt ‘burgerjournalisten’ om via een zogenaamde kleurenrevolutie de Iraanse regering omver te werpen. Ze was, aldus nog Press TV, vanuit Londen nauw betrokken bij de rellen na de presidentsverkiezingen van juni 2009. Een opstand die faalde.

Dit netwerk werd de voorbije jaren blijkbaar zware schade toegebracht met tientallen arrestaties. Zij werd op 3 april 2016 toen ze huiswaarts wou terugkeren op de luchthaven gearresteerd. Officieel was de reden voor haar bezoek aan Iran om haar 22 maanden oude dochter aan haar ouders te tonen.

Ontkenningen

Begin september 2016 werd ze tot vijf jaar cel veroordeeld wegens poging tot het omverwerpen van de Iraanse regering. Bij Reuters en de Britse regering ontkent men het verhaal en stelt men dat ze slechts een administratieve medewerker was en op familiebezoek was.

Probleem is dat Boris Johnson toen nog als minister van Buitenlandse Zaken ongevraagd verklaarde dat zij in Iran was om journalisten op te leiden en niet om haar ouders te bezoeken. (9) Een verhaal dat men zoals kon verwacht worden zeer snel en  unisono in London ontkende. Men had het over een flater van Johnson.

Verder valt het bij Reuters ook op dat men over dossiers waarin westerse veiligheidsdiensten ongetwijfeld erg actief zijn soms erg exclusieve info heeft waar een journalist normaal niet over kan beschikken.

Zo had ze in 2019 ten tijde van de erg gewelddadige opstand een transcriptie van een geheim gesprek van de Hongkongse gouverneur Carrie Lam met enkele lokale toplui. Verder publiceerde men recent de tekst van een interne conversatie in Damascus rond de problemen van de in opspraak gekomen zakenman en vermeend miljardair Rami Makhlouf, een neef van president Bashar al Assad. Uiteraard een delicate zaak. (10)

En dan was er het lang uitgesponnen verhaal over de financiële structuur van de Iraanse Opperste Leider Ali Khamenei. Het bevatte ontzettend veel normaal niet beschikbare interne informatie over de vermeende miljarden van Khamenei. Wie leverde de info? MI6?

De jihadisten van ISIS, al Qaeda en Ahrar al Sham hier broederlijk naast elkaar. Een verre van zeldzaam beeld. Dat zij waaronder ook ISIS wapens kregen vanuit de VS en Europa zal je bij Reuters nooit lezen. Zelfs al is er een berg van documenten die dat bewijzen. Men weet bij Reuters perfect wat men kan publiceren en wat niet.

Uiteraard zal je bij Reuters nooit verhalen vinden over de wapenleveringen van de VS, Qatar, Israël of het Verenigd Koninkrijk aan al Qaeda, ISIS en de andere jihadistische groepen. Verhalen die nochtans voldoende gedocumenteerd zijn. Maar niet bij Reuters waar men het blijkbaar bewust vertikt dat te brengen.

Robert Maxwell

De samenwerking tussen in dit geval de Israëlische geheime dienst Mossad en de Britse pers bleek dan weer uit het dossier van de Israëlische nucleaire ingenieur Mordechai Vanunu. Deze was vastbesloten het verhaal openbaar te maken over hoe Israël met westerse hulp aan de atoombom was geraakt.

Hij trok ermee naar de Londense media o.a. bij de Sunday Mirror, de zondagkrant van Robert Maxwell, vader van de nu bij het Amerikaanse pedofielschandaal rond Jeffrey Epstein betrokken Ghislaine. En dat is een jood met goede contacten bij de Mossad.

En zo ook zijn hoofdredacteur buitenland Nicholas Davies die zodra Vanunu hem over dit dossier contacteerde naar de Mossad trok met diens geheim Londense adres. (11) Waarna hij via Italië op bevel van Simon Peres gedrogeerd en ontvoerd werd naar Israël waar hij dan een proces en jaren cel kreeg.

Niet alleen Seymour Hersh schreef dat Robert Maxwell een spion was van de Mossad. Gezien de info waarover Maxwell beschikte was hij hiervoor de geschikte persoon. De vraag die men ook moet stellen is of dochter Ghislain zijn job heeft overgenomen. Gezien haar rol als rechterhand van pedofiel en seksmaniak Jeffrey Epstein moet zij immers over massa’s heel gevoelige informatie beschikken over vele machtige personen. En dit in soms gênante posities. Ideaal.

Hij blijft na jaren gevangenisstraf sindsdien incommunicado. Eerst ontkende Maxwell het verhaal van onderzoeksjournalist Seymour Hersh (12)  en daagde hem zelfs voor de rechtbank maar later ontsloeg hij dan maar zijn journalist. Het was finaal Hersh die geld kreeg. Maxwell kwam later onder verdachte omstandigheden om het leven. Davies bleek volgens Hersh ook betrokken bij de Israëlische wapenhandel.

Integrity Initiative

En dan is er nu met Integrity Initiative een nieuw volbloedschandaal bij de Britse media. Ditmaal was het doel niet het opzetten van een buitenlands spionagenetwerk maar het organiseren van een agitatie- en propagandanetwerk in het land zelf en elders in Europa om elke tegenstand zoveel mogelijk uit te schakelen. Dit in de politiek, de academische wereld en de journalistiek. Een regelrechte aanval op de vrije meningsuiting.

Het werd gestuurd door het Institute for Statecraft, een Schotse officieel caritatieve ngo die als doel heeft te streven naar beter bestuur, het verdedigen van de democratie en de mensenrechten. Ze werd opgericht in 2009. In de praktijk moest het de zogenaamde desinformatie vanuit Rusland tegengaan. Het werd door de overheid financieel gesteund met enkele miljoenen pond.

Er kwam bovendien ook nog geld toe van de NAVO, het Britse leger, het Amerikaans ministerie van Buitenlandse Zaken, het Litouwse ministerie van Defensie en Facebook (12) (13). Wat doet vermoeden dat het intern binnen NAVO besproken en aanvaard werd

In 2018 werd hun website echter gekraakt door Anonymus en kwam de waarheid aan het licht. In wezen bleek het een afdeling van de Britse geheime dienst MI6 en was een van de hoofdactiviteiten het gooien met modder naar Jeremy Corbyn, de toenmalige leider van het Britse Labour. De man moest gekraakt worden. Wat onder meer via beweringen over zogenaamd antisemitisme ook gebeurde.

Ondermijner van de staat

Met andere woorden: De Britse geheime diensten starten in het geniep en met geld van de Conservatieve regering een frontale aanval op Labour en vooral hun leider Jeremy Corbyn. Wat het verdedigen van de democratie hoorde te zijn was gewoon het ondermijnen ervan. Het Institute for Statecraft was dan ook zoals ze beweerde geen caritatieve instelling maar een ondergraver door de staat zelf van wat heet democratie.

Gewezen Brits parlementslid voor Labour Chris Williamson ging op zoek naar de Schotse hoofdzetel van het Institute for Statecraft. Hij kwam uit in het dorpje Auchtermuchtie waar op een einde van een aardeweg de hoofdzetel was van deze afdeling van MI6. Het bleek een krot te zijn waar uiteraard niemand woonde. Statecraft dus. Williamson verloor in 2019 zijn nominatie bij Labour voor een parlementszetel wegens…. antisemitisme.

Bij een onderzoek door parlementslid Chris Williamson (14) bleek dat de maatschappelijke zetel van dit Institute for Statecraft gevestigd was in het plaatsje Auchtermuchtie, in 2011 goed voor een 2.000 inwoners, en gelegen vlakbij Perth.

Het was officieel gehuisvest in wat een bouwvallig krot bleek op het einde van een aardenweg. Maar het had ook een ‘bijhuis’ in een chique Londense buurt die echter voor het parlementslid gesloten bleef. Geen pottenkijkers, ook als men parlementslid is.

Sinds de lekken heeft het Institute for Statecraft officieel wel haar banden met het in 2015 opgerichte Integrity Initiative verbroken. Het resultaat van een onderzoek door de Office of the Scottish Charity Regulator waarbij deze scherp uithaalde naar deze ‘caritatieve’ instelling. .

Veel integriteit was er ook niet aan. Integendeel. Het blijkt uit die hack een soort octopus te zijn die in het geheim overal in zowat alle landen in Europa en mogelijks ook elders infiltreerde om zo het beleid te richten naar waar Londen en de NAVO het willen. Een staat binnen de staat. Ook in België zijn er trouwens linken, vooral dan naar de VUB, de Brusselse Vrije Universiteit.

Persagitatie

Uit de lekken over Integrity Initiative van Anonymus blijken onder andere zeer bekende namen van de Britse media lid te zijn. Het doet denken aan het verhaal uit 1977 van Carl Bernstein in Rolling Stone.

Zo zijn er Edward Lucas (ex-Economist, nu Center for European Policy Analysis), Jonathan Marcus (BBC), Natalie Nougayréde (Guardian), Dominic Kennedy (Times), Neil Buckley (Financial Times) evenals Ben Bradshaw, een parlementslid voor Labour. (15)

Natalie Nougayréde was tot 2015 directeur bij Le Monde en werkt nu ook nog voor de Franse krant Libération en de BBC. Onder haar bewind bij Le Monde beweerde de krant het bewijs te hebben dat de regering Assad sarin had gebruikt.

Met in april 2015 grote artikels en foto’s en dit gesteund door de Franse regering. Haar dossier werd door de VN-onderzoekscommissie bij de voorstelling van haar rapport eind december 2015 weggelachen. Over de persconferentie van die missie in Le Monde natuurlijk geen woord. In de Guardian ageert ze herhaaldelijk tegen de Syrische regering.

Een grote overwinning behaalde Integrity Initiative in Spanje met de zaak van de legerkolonel Pedro Banos. Daar lekte ‘s middags uit dat de regering van plan was om hem te benoemen tot hoofd van het Departement voor Nationale Veiligheid.(16)

Spaans kolonel Pedro Banos kwam wel eens op de Russische televisiezenders RT en Sputnik voor een babbel en dus dwarsboomde men vanuit Integrity Initiative zijn carrière. En zijn vorig jaar gepubliceerde boek over geopolitiek was volgens datzelfde milieu …. antisemitisch en werd door uitgever Penguin/Random House dan maar ingetrokken. Het is nog amper verkrijgbaar. Persvrijheid?

Voor Integrity Initiative voldoende reden om in actie te treden. Dra begon men via het internet alsmede El Pais en El Mondo een ware lastercampagne want de man stond kritisch tegenover het beleid van de NAVO betreffende China en Rusland. Tegen de avond was zijn benoeming van de baan. (17)

Pedro Banos publiceerde ook een boek over de geopolitiek ‘How to Rule the World – The 22 Secret Strategies of Global Power’. (18) Het verscheen bij Random House in het Verenigd Koninkrijk maar nog voor het goed en wel in de boekhandels lag ontstond een storm van beschuldigingen over vermeend antisemitisme. Wat door een onderzoekscommissie ontkend werd. Desalniettemin trok de uitgever het boek snel in.

Ook Jeremy Corbyn viel uiteindelijk onder de tonnen modder die men vanuit de media over hem uitgooide. Een stiekeme politieke moord eigen aan dictaturen. Hij werd vervangen door Keir Starmer een zelfverklaard zionist die via zijn vrouw ook familie heeft in Israël. (19)

Voor zijn kiescampagne tot voorzitter kreeg hij begin dit jaar 50.000 pond (55.460 euro) van de rijke zakenman en filantroop Sir Trevor Chinn, een van de sleutelfiguren binnen het Britse zionisme. Deze staat ook gekend als een van de vroegere financiers van Tony Blair. De gelijkschakeling en uitzuivering van Labour is begonnen. Hun ‘machtsovername’ in Londen lonkt. Maar wie heeft in London de echte macht? (20)

Jeremy Corbyn, de vorige leider van Labour in het Verenigd Koninkrijk, werd toen hij partijleider was via o.m. Twitter vanuit Integrity Initiative, dus de veiligheidsdiensten, met modder bedolven. Volgens de media was hij een …. antisemiet. Zijn opvolger Keir Starmer werd door het Britse zionistische milieu met open armen en pakken geld ontvangen. Deze krijgt in het Verenigd Koninkrijk dan ook een veel positievere pers dan Corbyn. Zijn de dagen van premier Boris Johnson geteld?

Aan de VUB in Brussel was er vorig jaar een ietwat gelijkaardige actie rond het lokale aan de universiteit verbonden Confucius Instituut, een Chinese culturele instelling vergelijkbaar met het Duitse Goethe-Institut en de Alliance Française.

Vanuit de universiteit met o.m. Jonathan Holslag en De Morgen begon men een campagne tegen deze instelling welke door hen gezien werd als een spionagehol en dat daarom diende te verdwijnen. Wat gebeurde. McCarthyisme in actie.

Naar de Olympische Spelen

Natuurlijk had ook Nederland dergelijke persschandalen. Het mogelijks meest memorabele was natuurlijk toen De Telegraaf onthulde dat met de Olympische Spelen van 2008 in Beijing de AIVD, de Nederlandse veiligheidsdienst, aan 7 Nederlandse journalisten gevraagd had om voor hen tijdens hun verblijf in de Chinese hoofdstad te werken. (21)

Ze zegden alle zeven toe en een wou dat zelfs gratis doen. Vaderlandsliefde heet dat en de journalistieke ethiek overboord gooien. Ze moesten zoveel mogelijk gesprekken met Chinese verantwoordelijken voeren en van hen ook foto’s nemen. Waarna men dit aan de AIVD overhandigde. Het betekent wel dat ze nadien  door de AIVD chanteerbaar waren.

Het roept herinneringen op aan het verhaal van Carl Bernstein over de CIA en de Amerikaanse media. Journalisten moesten contacten leggen en polsen waar hun gesprekspartners hun politieke interesses lagen. De AIVD wou blijkbaar zijn eigen spionagenetwerk in China uitbouwen. Vermoedelijk in samenwerking met de CIA en MI6, de vrienden.

Dat een Nederlandse journalist gratis voor de AIVD wou werken verbaast niet. Nogal wat journalisten blijken immers hun nationaliteitsgevoel voor te laten gaan op hun journalistieke ethiek.

Ongetwijfeld fier stelde Lars Bové in De Tijd op 20 april 2013: “Ook China staat nog op de verdachtenlijst, ook omdat de kenmerken van de malware al eerder zijn vastgesteld bij Chinese hacking praktijken. Door de spionage bij de Britten komen de Verenigde Staten wat minder op de voorgrond.” Of hoe de Britten zich via De Tijd poogden wit te wassen en alles te steken op China. Maar Lars Bové ontdekte de voorbije jaren dan ook regelmatig gevallen van hacking in België door China en Rusland. Ra, ra wie zou zijn bron zijn voor dit soort verhalen?

De vraag die men zich bij dit incident echter vooral moet stellen is of deze zeven de enigen zijn, de uitzonderingen op de regel. Twijfelachtig, gezien het gemak waarmee deze zeven ja zegden op die vraag. En bovendien is het netwerk van buitenlandse Nederlandse correspondenten vrij groot en sterk afhankelijk van de relatie met de Nederlandse diplomatie ten velde. Kan men er dan wel gemakkelijk aan weerstaan?

Nationalisme speelt bij veel journalisten immers een grote rol. Typevoorbeelden zijn bijvoorbeeld de weigering van Kate Adie, de bekende Britse oorlogscorrespondente van de BBC, om mee te werken aan een tentoonstelling rond propaganda en oorlog in het Ieperse museum In Flanders Fields. Reden was dat hieruit bleek dat haar land tijdens Wereldoorlog I zoals Duitsland evenzeer propaganda en dus leugens produceerde.

Hetzelfde met Jay Solomon van de Wall Street Journal die tijdens een mailconversatie toegaf zaken over Iran te hebben geschreven die niet geheel klopten maar stelde dat dit kan daar Iran in conflict is met zijn VS. Patriotisme dus welke voorgaat op de journalistieke normen.

En in België

Soms lekt er in ook België wel eens iets uit over samenwerking tussen de pers en de geheime diensten. Het is echter eerder een rariteit alhoewel men aan de hand van bepaalde teksten en de werking van sommige journalisten kan vermoeden dat sommigen kind aan huis zijn bij onze Staatsveiligheid en haar militaire tegenhanger. Wat op zich geen fout is mits men de regels respecteert. Men mag zich dus niet laten gebruiken.

Ten tijde van het internationaal schandaal rond Edward Snowden en de NSA lekte ook uit dat de internationale netwerken, vooral richting Afrika, van Proximus waren gehackt. Zo kopte Lars Bové in zijn krant dat het de Chinezen waren die bij Proximus hadden ingebroken (22) Nog diezelfde ochtend toen de krant pas in de kiosken lagen kwam het nadien echt gebleken verhaal boven water dat het de Britten waren geweest.

Wie gaf die desinformatie aan Bové, een man waarvan uit zijn stukken blijkt dat hij goede contacten heeft bij de veiligheidsdiensten? Bové zou die informatie kunnen geven over wie hem belogen heeft maar hij vertikt het deze zeer belangrijke informatie vrij te geven. Misplaatst gebruik van het principe van het bronnengeheim heet dat.

Wat wel heel klassiek is voor de Belgische media is de symbiose tussen politiek en de journalistiek. Hugo De Ridder die bijvoorbeeld de teksten schreef voor gewezen eerste-minister Leo Tindemans en ze de dag nadien in De Standaard besprak.

Ook het grote schandaal rond de vermeende pedofilie van Elio Di Rupo is kenmerkend. Het waren de Standaard met hoofdredacteur Dirk Achten en Het Nieuwsblad met hoofdredacteur Paul Van Den Driessche die het brachten met Liberaal Herman De Croo die het op TV bevestigde. Het bleek nep. Achten werd nadien dankzij liberaal Karel de Gucht topman bij Buitenlandse Zaken. Van Den Driessche verpatste naar de N-VA top.

Op dit vlak lijkt de Belgische journalistiek soms op een erg wild bordeel waar zowat alles kan en mag behalve ethisch gedrag. Men kan met voorvallen als dat van Di Rupo boeken vullen.

Sociaal werk

En dan is er natuurlijk Montasser AlDe’emeh, een man van Palestijnse afkomst wiens vader zijn land verloor aan de zionistische machtswellust. Deze verklaarde op zeker ogenblik zelf voor de Staatsveiligheid te hebben gewerkt  Wat de Staatsveiligheid nooit ontkende of bevestigde. Een klassiek beleid van die dienst.

Deze verscheen bij het begin van de oorlog tegen Syrië plots op het toneel toen hij naar Syrië trok en enthousiast voor de pers verslag uitbracht over de jongens die naar hij stelde de vrijheid en democratie naar Syrië wilden brengen en daarom tegen de Syrische dictator vochten. Hij werd dus propagandist voor die jihadisten.

Nadien gaf hij echter toe toen al voor de Staatsveiligheid te hebben gewerkt met als bedoeling zich zo in dat milieu als informant in te werken. Vrij klassiek maar waarom moest hij dan extra reclame maken om aan de kant van al Qaeda en ISIS te gaan vechten? Dit terwijl hij nu bijna continu in diezelfde media zit te waarschuwen voor het grote gevaar dat uitgaat van diezelfde jihadisten.

Montasser AlDe’emeh werkte naar eigen zeggen voor de Staatsveiligheid toen hij vanuit jihadistengebied in Syrië reclame zat te maken voor al Qaeda & Co. Tegenwoordig voert hij campagne tegen hen. Tussendoor had hij nog eens een vriendschappelijk gesprek met Dries Van Lagenhove, de leider van Schild en Vriend en dankzij het Vlaams Belang tegenwoordig zelfs parlementslid. De man is gekend van de 1001 heel grove vulgariteiten op het internet.

Bovendien weet hij af van het document uit 2012 van de Amerikaanse militaire veiligheidsdienst DIA over de Westerse oproep aan ISIS om ook Irak binnen te vallen en het land zo te vernielen. Hij kreeg dat document enkele jaren terug van mij in aanwezigheid van een getuige en zwijgt erover. En men kan het belang van dit document niet onderschatten. Het toont de kern van deze oorlog.

Ook ging hij na zijn propagandawerk voor die jihadisten plots aan de slag als sociale werker die de zich veel zorgen makende ouders van Syriëstrijders ging helpen hun nood te lenigen. Wat ongetwijfeld interessant materiaal moet hebben opgeleverd over die jihadisten. Het is toen dat zijn contacten met de Staatsveiligheid bloot kwamen te liggen.

Maar een sociale werker die stiekem info doorspeelt aan een politiedienst! Het is bij dat soort werk een doodzonde. Hij werd nadien voor het vervalsen van een document om zo een jihadist te helpen zijn straf te ontlopen wel strafrechtelijk veroordeeld.

Trouwens de Staatsveiligheid is pas vanaf ongeveer 2014 begonnen met acties tegen die Syriërstrijders. De jaren voordien liet men die jihadisten gewoon richting Syrië vertrekken en trad men niet op tegen hun propagandisten in de media zoals een Montasser.

Daniel Maes

Natuurlijk is ook de Vlaamse pers wat betreft onderwerpen als Rusland, China, Oekraïne, Libië, Syrië en Hongkong trouw aan wat men in de VS doet. Dat de knokploegen van de fascistische Pravy Sektor de staatsgreep in Oekraïne deden lukken leest men nergens in onze reguliere media. Over de Belgische wapenleveranties via de Verenigde Arabische Emiraten aan al Qaeda in Jemen lees je hier niets.

En de Belgische pater Daniël Maes die al tien jaar midden de oorlog in Syrië in het klooster van Qara leeft zal je praktisch nooit horen in de kranten en weekbladen. Normaal zou men onder de uitgevers voor zijn verhalen als het ware vechten maar nu zwijgt men hem dood. Ook hier kun je zo de invloed van de veiligheidsdiensten en de regering vermoeden.

Daniel Maes, pater Norbertijn en sinds 2010 verbonden aan het klooster van Qara niet ver van de Libanese grens in Syrië. Een ongeveer 1.500 jaar oud gewezen Romeins fort. Zijn verhalen zijn echter niet welkom in de Belgische media en worden door een als het ware onzichtbare hand uit de pers gehouden. De pers heeft liever een Abdul Kareem en andere ‘vrome’ jongens.

Verhalen van jihadisten over de Syrische regering en hun vermeende massale folterpraktijken, vatenbommen en chemische wapens kreeg men de voorbije jaren met tonnen in onze kranten. Het verhaal van een Belgische pater die leeft te midden van die miserie lees je niet. Daar is een woord voor: censuur.

Gebleken is trouwen dat bijna alle Belgische journalisten die in de media over Syrië schrijven of de er door hen geciteerde specialisten contacten hebben of hadden met betrokken buitenlandse mogendheden of door westerse en dus betrokken overheden gefinancierde organisaties.

En Qatar, de NAVO of de VS gaat niemand betalen om hun vuile rol in dit conflict bloot te leggen. Neen, men moet schrijven wat men op dat ogenblik wil zien verschijnen. Dan krijgt men geld. De Morgen zal wel veel plaats over hebben voor een gesprek met een dubieus figuur als journalist en volbloed jihadist Bilal Abdul Kareem (23) maar het vertikken om pater Daniel Maes aan het woord te laten.

Willy Van Damme

De Amerikaanse salafist Bilal Abdul Kareem is wel welkom in de Belgische media en mocht het in De Morgen breed uitleggen hoe triest hun nederlaag in Aleppo was. Dat de bevolking van Aleppo na die verovering toen in de stad feest vierde las men er natuurlijk niet. Hij leeft sinds kort in onmin met Al Qaeda die hem ongeveer een week terug arresteerde. Maakt hij zich hier klaar voor een diepgaand interview? Hij ontkende het bestaan van deze foto niet.

1) Rolling Stone, 20 oktober 1977, Carl Bernstein, ‘The CIA and the media.’ http://www.carlbernstein.com/magazine_cia_and_media.php

2) Bob Woodward werd nadien de slippendrager van de Amerikaanse politiek en vooral van de regering van president George W. Bush. Zo schreef hij in 2002 het boek ‘Bush at war” over 9/11 en de bezetting van Afghanistan. ‘Bush at war”, Simon & Schuster, 2002, ISBN 978-0-7432-4461-9.

Hij geraakte toen betrokken bij het schandaal rond vice-president Dick Cheney en de CIA-agente Valerie Plame. Voor de rechtbank gaf hij toen toe het boek te hebben geschreven om Bush te plezieren hopende zo van hem primeurs te krijgen.

Ook de New York Times met journaliste Judith Miller deelde in de brokken. Zij volgde de invasie van Irak en nam zonder enige echte controle alle leugens van de regering Bush Jr. aan. Ze verdween nadien bij de krant die nochtans zoals in het geval van Irak alle oorlogen die de VS al voerde trouw heeft blijven verdedigen.

Observer, 23 oktober 2006, Rick Perlstein, ‘Woodward’s Belated Scoop: Bush Lied About Iraq!.’ https://observer.com/2006/10/woodwards-belated-scoop-bush-lied-about-iraq/.

3) Independent, 28 juni 1997, ‘Revealed: how the West set Saddam on the bloody road to power.’ https://www.independent.co.uk/news/world/revealed-how-the-west-set-saddam-on-the-bloody-road-to-power-1258618.html?amp

4) Generaal Abdel Karim Kassem was een nationalistisch Arabisch militair en politicus. Hij pleegde op 14 september 1958 een staatsgreep tegen koning Faisal II. Deze figureerde trouwens als kind in een van de albums van Hergé.

Faisal II was een telg van de Hasjemitische koninklijke familie die als koningen regeerden over de provincie Hejaz in wat nu Saoedi-Arabië is. Ze waren ook Groot Sharrif van Medina en Mekka. Door in 1919 in Versailles moeilijk te doen over de Britse beloften aan de zionisten voor een eigen thuisland in Palestina verloor deze familie deels de steun van Londen. Die steunde dan nadien de toegeeflijkere familie al Saoed.

Twee kinderen van deze familie mochten in ruil van de Britten dan ieder koning spelen over de nieuwe door Londen gecreëerde staten Irak en Jordanië. Vooral in Irak viel dat op een koude steen en waren er een serie revoltes tegen deze familie.

Rond Irak hadden de Britten in 1955 de Central Treaty Organisation (CENTO) opgericht, een soort van NATO. Men sprak van het Pact van Bagdad. Kassem die woedend was op de Britten omwille onder meer van Palestina maakte een einde aan die Britse droom.

Om Irak terug onder westerse invloed te brengen organiseerden de Britten en de Amerikanen dan op 8 februari 1958 de staatsgreep geleid door enkele militairen van de Baath partij waaronder de toen in Egypte in ballingschap levende Saddam Hoessein. Vooral leden van de lokale communistische partij werden geviseerd tijdens die slachtpartij.

5) The Washington Post, 14 april 2013, Liz Sly, ‘U.S. feeds Syrians, but secretly.’ https://www.washingtonpost.com/world/middle_east/us-feeds-syrians-but-secretly/2013/04/14/bfbc0ba6-a3b3-11e2-bd52-614156372695_story.html

6) “The power of news, a history of Reuters”, Donald Read, Oxford Scholarship Online, 2011, ISBN-13: 9780198207689. https://oxford.universitypressscholarship.com/view/10.1093/acprof:oso/9780198207689.001.0001/acprof-9780198207689?rskey=TFudpc&result=1

7) Reuters, 13 januari 2020, Guy Faulconbridge, ‘Britain secretly funded Reuters in 1960s and 1970s: documents.’ https://www.reuters.com/article/us-britain-media/britain-secretly-funded-reuters-in-1960s-and-1970s-documents-idUSKBN1ZC20H

8) Tehran Times, 3 april 2017, Ali Kushki, ‘Tehran, London still caught up in mom-spy spat over Nazanin Zaghari.’ https://www.tehrantimes.com/news/412298/Tehran-London-still-caught-up-in-mom-spy-spat-over-Nazanin-Zaghari.

9) The Guardian, 6 november 2017, Saeed Kamali Dehghan, ‘Boris Johnson ‘mistake’ could harm case for Nazanin Zaghari-Ratcliffe, say family.’ https://www.theguardian.com/politics/2017/nov/06/boris-johnson-mistake-could-harm-case-for-nazanin-zaghari-ratcliffe-say-family

10) Reuters, 13 augustus 2020, Suleiman al Khaldi, Maha el Dahan, Tom Perry en Michael Georgy, ‘Special report: A collapsing economy and a family feud pile pressure on Syria’s Assad.’ https://www.reuters.com/article/us-mideast-syria-tycoon-special-report/special-report-a-collapsing-economy-and-a-family-feud-pile-pressure-on-syrias-assad-idUSKCN2591C3

11) Los Angeles Times, 25 oktober 1991, William Tuchy, ‘Mirrorgate’: A Press Empire Strikes Back : Scandal: Seymour Hersh has been accused of libel because of a book linking British journalists with Israel’s secret service.’ https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1991-10-25-vw-186-story.html.

The Sunday Times, 5 oktober 1986, ‘Revealed – the secrets of Israel’s nuclear arsenal/ Atomic technician Mordechai Vanunu reveals secret weapons production.’

12) Seymour Hersh, ‘Israel Nuclear Arsenal and American Foreign Policy’, Random House, 1991, 362 pagina’s, ISBN 0-394-57006-5.

13) CBS News, 11 juli 2011, Jim Edwards, ‘Social Media Is a Tool of the CIA. Seriously.’ https://www.cbsnews.com/news/social-media-is-a-tool-of-the-cia-seriously/.

De CIA was van in het prille begin betrokken bij Facebook waarin ze een interessante bron van informatie zag over de burgers en vooral de jongeren die nog hun toekomst (naar de top?) moeten plannen.

Ook Google blijkt met de CIA samen te werken. En van Edward Snowden weten we dat het National Security Agence in de mate van het mogelijke wereldwijd iedereen via het internet bespioneert. Het internet was trouwens in het begin een Amerikaans militair project.

14) Morning Star, Chris Williamson, ‘The chilling manipulations of the Institute for Statecraft are straight out of the cold war playbook.’ https://morningstaronline.co.uk/article/chilling-manipulations-institute-statecraft-are-straight-out-cold-war-playbook/

Chris Williamson was tot vorig jaar parlementslid van Labour voor Derby North en werd omwille van beschuldigingen over antisemitisme vorig jaar uit de partij gezet. De liquidaties zijn begonnen.

15) World Socialist Website, 4 februari 2019, Thomas Scripps, ‘Britain’s secret propaganda “Integrity Initiative” targets Russia.’ https://www.wsws.org/en/articles/2019/02/04/inte-f04.html

16) World Socialist Website, 6 december 2018, Alejandro Lopez, ‘Hackers reveal British government’s interference in Spanish politics.’ https://www.wsws.org/en/articles/2018/12/06/spai-d06.html

17) The Guardian, 11 juli 2019, Allison Flood, ‘Penguin rebuts charge of antisemitism against author Pedro Baños.’ https://www.theguardian.com/books/2019/jun/11/penguin-rebuts-charge-of-antisemitism-against-author-pedro-banos

18) Amazon, Pedro Banos, ‘How They Rule the World: The 22 Secret Strategies of Global Power, Paperback – April 18, 2019. https://www.amazon.com/How-They-Rule-World-Strategies/dp/1529102871

19) Times of Israel, 4 april 2020, ‘After Corbyn, UK Labour elects Keir Starmer, Zionist with Jewish wife, as leader.’ https://www.timesofisrael.com/keir-starmer-elected-uk-labour-chief-apologizes-to-jews-for-party-anti-semitism/

20) The JC (Jewish Cronicle), 27 april 202, Lee Harper, ‘Bristol professor attacks Starmer over “Zionist” money.’ https://www.thejc.com/news/uk/bristol-professor-attacks-starmer-over-zionist-money-1.499258

21) Trouw, 15 juni 2012, ‘AIVD ronselde journalisten bij Spelen in China.’ https://www.trouw.nl/nieuws/aivd-ronselde-journalisten-bij-spelen-in-china~b523020f/?referer=https%3A%2F%2Fwww.google.be%2F

22) De Tijd, 20 april 2013, Lard Bove.

23) Toen eind december 2016 een einde kwam aan de bezetting door al Qaeda van het oostelijke deel van de stad Aleppo bracht De Morgen uitgebreid Bilal Abdul Kareem (in feite de New Yorker Darrell Lamont Phelps) in beeld om zijn verdriet te tonen. Deze mocht van de krant ongeveer een pagina lang en ongehinderd door welke kritische vraag dan ook zijn verhaal doen over de ‘goede rebellen’ en de brutale regering.

De man is journalist en loopt ook al eens rond met een bommengordel en was tot voor kort goed bevriend met de top van al Qaeda in Syrië. Hij werkt o.m. via de website On the Ground News en is recent echter plots beginnen schrijven over folteringen door al Qaeda en dat zint hen niet.

Zo verschenen er op het internet plots allerlei seksfoto’s van hem waarbij hij rijkelijk zijn vlees liet zien. Geplukt van zijn smartphone. Hij werd recent door al Qaeda ook gearresteerd. Tja, jihadisten, het is me wat.

De media doorgelicht Deel 1 – Gekochte journalisten–De biecht van Udo Ulfkotte

In de wereld van de Duitse media en politiek heeft de Frankfurter Algemeine Zeitung als krant een stevige reputatie en wordt ze gezien als een referentiepunt voor wat journalistiek hoort te zijn. Deze reputatie kreeg in 2016 een wel heel stevige knauw door het boek ‘Gekochte journalisten – Hoe de CIA het nieuws koopt’ van gewezen en nadien overleden journalist Udo Ulfkotte. Een man die jarenlang een topreporter was bij de krant en die vooral over het buitenland schreef.

Duitse schandalen

Het boek werd in 2016 uitgegeven met een vertaling door de Nederlandse uitgeverij De Blauwe Tijger. In Duitsland groeide het uit tot een bestseller en alhoewel de man aan een hartaanval overleed is het boek nog steeds erg actueel en zal dat vermoedelijk nog lang blijven.

Het is immers een der basiswerken over hoe journalistiek echt werkt. En het toont een verre van stichtend beeld welke al de larie over ‘de vierde macht’ en andere onzin zo richting prullenmand doet verdwijnen.Journalisten zijn in essentie geen waakhonden van de democratie maar de soms corrupte verdedigers van iets wat democratie niet hoort te zijn.

Gewezen journalist Udo Ulfkotte deed zijn biecht over zijn zeventien jaren bij de Frankfurter Algemeine Zeitung. Een schokkend verhaal, zeker voor buitenstaanders.

Het toont ook een bijzonder negatief beeld van de Duitse maatschappij en hoe politiek, zakenleven, journalistiek en geheime diensten als een geheel de samenleving controleren en ook corrumperen.

Voor wie Duitsland wat volgt is dat niet echt verassend want het land kent met de regelmaat van de klok zijn schandalen. Zo was er het verhaal rond de mitbestimmung (medezeggenschap) bij bedrijven waarbij vakbonden mee in de raden van bestuur van grote ondernemingen zaten. Wat zorgde voor een stevige symbiose tussen bonden en de bedrijfsleiding en vooral voor verregaande corruptie en normvervaging.

En dan waren er de schandalen bij de autobedrijven met hun dieselgate, de bankenfraude bij o.a. Deutsche Bank en recent bij Wirecard, een financieel bedrijf dat als gevolg van enorm en wereldwijd geknoei ten onder ging. Wie dit boek leest is hierover niet verbaasd. Het Duitsland van het wirtschaftswunder is voorbij.

Anti-Islam

Na 17 jaar brak de man met zijn krant. De reden hiervoor die hij in zijn boek geeft is toen men hem vanuit de CDU vroeg om een regionaal SPD politicus te bespioneren. Hij had er zijn buik van vol. Maar het is uit het boek duidelijk dat hij ook zeer ontevreden was over het Duitse beleid tegenover de VS en vooral ook Europa en de euro.

Ook de Duitse emigratiepolitiek zoals blijkt uit zijn boek was voor hem immers fout. Hier zal hij echter vrij snel belanden in zeer controversiële vaarwateren en in een milieu van een vulgair racisme met Pegida en Alternatieve für Deutschland (AfD)

Zo was er stichter en woordvoerder van Pegida Lutz Bachmann – Een man met een crimineel verleden waaronder toen 16 inbraken, cocaïnehandel en geweldpleging – die op Facebook immigranten bestempelde als ‘ongedierte’. Wat natuurlijk doet denken aan een periode in Duitsland toen men joden gelijkschakelde met ratten.

Het voorstel van Ulfkotte om in september 2007 in Brussel een anti-islambetoging te organiseren faalde wegens Brusselse bezwaren en speelde uiteraard geheel in de kaart van die bewegingen. Zijn advocaat hiervoor was Hugo Coveliers.

Het boek Gekochte Journalisten toont de werkelijke natuur van de Duitse journalistiek en de top van Duitse maatschappij. Alles lijkt wel te koop.

Waarbij Ulfkotte beweerde niets te weten over diens relatie met het Vlaams Belang. Moeten wij dat geloven? Hij haakte dan ook af. (2) Deze immigratieproblematiek komt dan ook alleen maar kort en terloops in het boek ter sprake. Uit schaamte?

German Marshall Fund of the US

Zijn start bij de FAZ is typerend voor wat de krant is. Zo is zijn eerste taak drank en sigaretten gaan kopen voor de chef van de redactie buitenland. Zijn relaas over de journalistieke praktijken in Duitsland zijn voor de insider geen nieuws maar voor de hierover amper iets wetende buitenstaander schokkend.

Zo zijn er de snoepreisjes naar bijvoorbeeld Namibië of Oman waar men als een koning wordt ontvangen en waarna men dan over die regeringen lovende stukken schreef. Het hoort allemaal bij de stiel. En lid worden van allerlei organisaties gelieerd aan de Duitse en vooral Amerikaanse buitenlandse politiek hoorden er eveneens bij. Men schreef dan ook zoals de regeringen in Washington en Berlijn dat wilden.

Zo ging hij in afspraak met de krant een tijdlang werken bij de Duitse Bondsacademie voor Veiligheid en het German Marshall Fund of the United States, een Amerikaanse lobbygroep opgericht door Guido Goldman, zoon van Nahum Goldman, de stichter van het Joods Wereldcongres. Het is een organisatie die ook in België actief is en ooit ex-journaliste Mia Doornaart voor lezingen naar de VS uitnodigde.

Censuur, de feiten vervalsen of verdraaien, het hoort er zoals hij schrijft allemaal bij. Met als hoger doel het dienen van Washington en Berlijn.Waarbij journalisten teksten schrijven voor ministers en die dan in hun krant en tijdschrift bespreken en bejubelen. Het doet denken aan het Burgermanifest van Guy Verhofstadt geschreven door hoofdredacteur François (Sus) Verleyen en dit in zijn Knack dan de hemel in prees.

Geheime diensten

Directrice en lid van de adviesraad van dat fonds is Suzanne Woolsey, echtgenote van de vroegere CIA-baas James Woolsey. De stap vanuit al die Amerikaanse organisaties naar de CIA is zoals blijkt uit dit boek dan ook zeer snel gezet. En ze zijn zoals blijkt bij die organisaties erg gul met geld voor hun gasten. Het moet immers zeer attractief ogen.

Ook het verhaal over Atlantik-Brücke, nog zo’n Amerikaanse lobbyistengroep, is schokkend. De leden ervan behoren zowat tot de top van het Duitse zakenleven en de politiek met natuurlijk een pak journalisten inbegrepen.

Zo deed FAZ-correspondent Nikolas Busse in februari 2003 – Toen Duitsland zich verzette tegen de invasie van Irak door de VS – in een door Atlantik-Brücke in de New York Times geplaatste advertentie zijn belofte van trouw aan de Verenigde Staten. Dit dus gedaan door een Duitser en journalist! Zo ver gaat het.

Reinhard Bütikhofer, man de Duitse Groenzn in het Brusselse Europarlement. Voor hem geen geitenwollensokken maar de kracht van de NAVO en geen hulpeloze Palestijnen maar de macht van het zionisme.

Ook stipt hij aan hoe men bij het bespreken van Poetin in de FAZ steeds negatieve bijwoorden of bijvoeglijke naamwoorden zal gebruikten. Poetin is dan dreigend, rauw, agressief, koel en berekend. Bij Barack Obama klonk de man daarentegen als hoopvol, verzoenend, geprezen, hoopvol en vastberaden. Een fenomeen dat men trouwens in alle westerse massamedia zal vinden.

Het is duidelijk dat westerse geheime diensten niet alleen in Duitsland maar ook elders een zeer grote invloed hebben op onze berichtgeving. En dat is geen gevaar voor onze democratie meer. Het heeft die geheel weten te ondermijnen. Veiligheidsdiensten en regeringen mogen zich niet moeien met de inhoud van kranten en weekbladen. Maar ze doen het.

Incestueuze relaties

Interessant in dit boek is de lijst met toppolitici, journalisten en bedrijfsleiders die aangesloten zijn bij een van de serie aan de Duitse en Amerikaanse geheime diensten gelierde verenigingen en clubjes, sommigen vrij geheim. Relaties waar men zich veel vragen kan bij stellen. Het toont de Duitse vazalstaat ten volle uit. Zelfs al zit er tegenwoordig wel een pak ruis op die relaties.

Neem bijvoorbeeld het Duits Europarlementslid Reinhard Bütikhofer in het Europees parlement fractieleider voor de Groenen en voorzitter van het comité voor de relaties met China. Een belangrijke positie dus.

De man is echter ook lid van het zionistische American Jewish Committee, het nauw aan de CIA gelieerde Aspen Institute en Atlantic-Brücke. Veel geitenwollensokken, steun voor de Palestijnen of vredespolitiek moet men hier dus niet verwachten. Wel onversneden steun aan de VS en de NAVO.

Tijdens een recent debat rond Hongkong in Brussel ontkende hij dan ook bij hoog en bij laag dat er daar sprake was van een zogenaamde ‘kleurenrevolutie’. Niet te verwonderen dus dat onze media hem over Hongkong en China regelmatig aan het woord laten. Hij ‘kent’ het.

De euro

Uit het boek komt Udo Ulfkotte ook naar voren als een Duitse nationalist en dan toont hij bijwijlen erg demagogisch te zijn. Neem zijn bespreking van de euro. Zo beweert hij (p 232) dat men de euro invoerde want ‘de natiestaten en het denken in die natiestaten moesten vernietigd worden, vooral dat van de Duitsers’.

Hij stelt ook dat: “De euro werd – en dat is geen complottheorie en werd al eerder vermeld – bekonkeld op een Bilderbergconferentie” (p 331). Dat er op een Bilderbergconferentie over de plannen voor de invoering van de euro werd gesproken hoeft niet betwijfeld te worden. Het is geopolitiek samen met de val van de Berlijnse muur de toen belangrijkste gebeurtenis. Bilderbergers spreken logischerwijze daarover.

De euro s echter geheel gelieerd aan de val van de Sovjetunie, de muur en de Duitse eenmaking en werd tussen de Franse president François Mitterand en Helmut Kohl geregeld.Tot razernij van Margaret Thatcher. Niet Bilderberg, de Trilaterale of wat geheim clubje ook beslisten dat. Dat is algemene kennis. En de oprichting van de euro betekende dat er nu een goed alternatief was voor de US dollar. Een ramp voor de VS.

Het resulteert bij hem echter wel in razernij waarbij hij duidelijk de trappers verliest. En dan wordt de euro in zijn ogen een ‘onappetijtelijk euro’, de ‘impopulaire nieuwe valuta’ (p 243) de ‘waardeloze euro’ (p 248) en de ‘eurowaan’ (p 247).

De invoering van de euro is niet het werk geweest van de Trilaterale of van Bilderberg maar van een koehandel tussen François Mitterand (foto) en de Duitse kanselier Helmut Kohl. Wat toch basiskennis is over deze zaak. Duitsland kon zich herenigen als het ook mee met de anderen van de EU de euro invoerde. En zo geschiedde.

En de Duitse reclamecampagne voor de invoering van de euro – wat toch logisch was – wordt door hem zelfs beschreven als een die “herinnert des te meer aan duistere dictaturen en regimes uit het verleden’ (p 256). Hij durft het wel niet te schrijven maar hij doelt zo te zien duidelijk op Hitler. Wat moest de Duitse regering dan doen, zwijgen over die invoering van de euro of ertegen campagne voeren? Hij raaskalt.

Goldman Sachs

En wat is het tot nu toe met de euro geworden. Het doet het beter dan de Amerikaanse dollar en is, behoudens ten tijde van de speculatie tegen de rentevoet waartegen vooral Griekenland moest lenen, vrij stabiel. Maar die crisis is ontstaan op Wall Street toen Goldman Sachs liet lekken dat de Griekse begroting vervalst was. Wat zij goed wisten want zij hadden het zelf geregeld. Met medeweten van de andere lidstaten..

Waarna de door haar van 1 miljard dollar voorziene speculant John Paulson in Wall Street de raid op de euro op gang trok. Wat later door een bijna geheel geheim gehouden onderhoud tussen de EU en de VS, met o.m. Herman Van Rompuy en Barack Obama gestopt werd. (3) En zijn bewering dat de euro de Europese integratie niet bevorderde, zoals hij stelt, is niet serieus te noemen.

En dat sommige lidstaten het economisch minder doen dan andere is geen enkele verrassing of hinder voor de werking van de euro. Het omgekeerde zou pas verbazen. In elke muntunie, de VS of China, zijn er nu eenmaal grote regionale verschillen in rijkdom en groei. Het is zelfs wetmatig. De munten uit die landen zullen het daarom zeker niet slecht doen.

Neen, dit hoofdstuk is ballast die de rest van dit zeker boeiende en vooral verhelderende boek spijtig genoeg schade toebrengt. Er staat vooraan in het boek (p 13) wel een zeer storende fout. De in 2014 overleden Karl Albrecht is niet de stichter van autofabrikant Audi maar van de winkelketen Aldi. Medestichter was zijn broer Theo.

Willy Van Damme

1) Gekochte journalisten – Hoe de CIA het nieuws koopt, Udo Ulfkotte, 2016; 319 pagina’s, De Blauwe Tijger, 25,9 euro.

2) De Morgen, 7 september 2007, Belga, ‘Fel omstreden anti-islambetoging krijgt geen fiat van Brusselse rechtbank.’

3) Over dat onderhoud in Washington is er nadien zelfs geen persbericht gemaakt. Het enigste dat men de buitenstaanders toonde was een vaag beeld van die heren die samenzaten aan een tafel. Meer niet. En plots viel de speculatiegolf stil. Mensen als ex-minister en journalist Johan Van Overtveldt dachten al naar de begrafenis van de euro te kunnen gaan. Ze wachten jaren later nog steeds.

Captagon, Syrië en de media

Het verhaal van de recordvangst van 14 ton aan captagon eind juni door de Italiaanse politie in de havenstad Salerno blijkt in de Westerse media voor beroering te blijven zorgen. Deze week kwam de zogenaamde kwaliteitskrant The Washington Post op het verhaal terug (1)

Spionnen

En ook nu weer wees men zoals eerder Guy Van Vlierden in Het Laatste Nieuws en zusterkrant De Morgen richting Hezbollah. Men verwees dus niet naar de Syrische regering zoals het Duitse weekblad Der Spiegel en Jorn De Cock in De Standaard dat wat later deden.

Maar The Washington Post, een Amerikaanse topkrant zijnde, vergat er in haar verhaal bij te zeggen dat volgens de Italiaanse politie het hier om drugs ging afkomstig van ISIS.  Wat de lezers dan maar onthouden werd. Hen correct informeren is niet wat de WP interesseert. (2)

Neen, niet  ISIS maar dus de Libanese groep Hezbollah was volgens de auteurs van het artikel betrokken bij die handel. En waarop baseerde de krant zich? Wel heel simpel, dat waren: ‘Intelligence officials’ (spionnen), ‘investigators’ en ‘US officials’.

Wat in de praktijk wel eens om een en dezelfde persoon zou kunnen gaan, vermoedelijk dus iemand van de CIA of de Drug Enforcement Administration, de in drughandel gespecialiseerde Amerikaanse overheidsorganisatie. .

De vondst van 14 ton captagon in de Italiaanse havenstad Salerno heeft enkelen in de westerse alliantie tegen Syrië op het idee gebracht om een nieuwe lastercampagne tegen dat land en zijn inwoners op te zetten. Ze maakten echter alleen zichzelf uiterst verdacht. Nepnieuws zouden sommigen zeggen.

Maar omdat men natuurlijk ook wel eens een naam moest kleven op al die ‘boeiende’ informatie haalde men ook een zekere Matthew Levitt (3) boven, een ex-FBI man die in het verleden Hezbollah linkte aan de drugsproductie in Libanon en daar dus zijn verhaal aan toevoegde. Harde bewijzen moet men hier zeker niet zoeken. Ook de Washington Post is hier dus bezig geweest met het witwassen van ISIS. Geen verbazing.

Syrische oorlog

Maar wat is hier echt aan de hand? Volgens de beschikbare gegevens van de UNDOC, de VN-organisatie die de drughandel opvolgt, is de voornaamste markt voor captagon Saoedi-Arabië en is de drugproductie vooral een zaak van inderdaad Syrië maar dan vooral in het gebied waar die jihadisten opereren. (4)

Zo citeerde Reuters een Syrische anti-drugsagent: “We hadden ze kunnen raken en ze zouden geen pijn hebben gevoeld. Velen van hen lachten ondanks de zware slagen. We moesten 48 uur wachten voordat de effecten van captagon vervagen en ze dan ondervragen.”

Opvallend is dat volgens de Libanese politie er in 2010, het jaar voor de Syrische oorlog begon, maar 68.304 tabletten werden aangeslagen. En toen de oorlog van start ging in 2011 waren er dat plots 499.326 en het jaar nadien 463.977.

Uiteraard dienden veel van die pillen voor lokaal gebruik zodat de jihadisten opgepept urenlang konden vechten zonder enige doodsangst te voelen. In Saoedi-Arabië zou het vooral gebruikt worden bij feestjes. 

Maar dit is wel een heel ander verhaal dan de fantasierijke leugens van Der Spiegel, The Washington Post, Jorn De Cock en Guy Van Vlierden. Waarbij die laatste zonder blijkbaar schroom schreef dat ultraconservatieve moslims zoals ISIS en dan ook die in Saoedi-Arabië drugs om geloofsreden mijden. Een mop.

Willy Van Damme

1) The Washington Post, 4 augustus 2020, Jobby Warrick & Souad Mekhennet, ‘Hezbollah operatives seen behind spike in drug trafficking, analysts say.’ https://www.washingtonpost.com/national-security/hezbollah-operatives-seen-behind-spike-in-drug-trafficking-analysts-say/2020/08/03/fa286b1a-d36a-11ea-8c55-61e7fa5e82ab_story.html?utm_campaign=wp_post_most&utm_medium=email&utm_source=newsletter&wpisrc=nl_most

2) Australian Broadcasting Corporation, 2 juli 2020, Michael Walsh, ‘What is the drug Captagon and how is it linked to the Islamic State group and a drug bust in Italy?’ https://www.abc.net.au/news/2020-07-02/italy-drug-bust-captagon-how-is-it-linked-to-islamic-state/12414804

De auteur maakt hierbij melding van het feit dat captagon onder specialisten gekend staat als de drug van de jihad en dat de moordenaars die toesloegen in de Parijse muziektempel Bataclan allen onder de invloed waren van captagon.

3) Matthew Levitt werkt bij de Amerikaanse Foundation for the Defense of Democracies, een zionistische studie- en propagandadienst die in het begin nauw betrokken was bij de oorlog tegen Syrië. Via The Longwar Journal volgt men nog steeds nauwgezet de evolutie in de regio. Van 2005 tot 2007 was hij lid van de regering van George W. Bush jr.

4) La Repubblica, 27 februari 2014, Mauro Pompili, ‘Siria, gli stupefacenti per finanziare la guerra al regime di Bashar al-Assad’. (Syrië drugs om de oorlog tegen het regime van Bashar al Assad te financieren).  https://www.repubblica.it/solidarieta/emergenza/2014/02/27/news/beirut-79814291/

In die periode van begin 2014 was ISIS zijn macht aan het consolideren op de Syrische linkeroever van de Eufraat waar zich ook de meeste olievelden van het land bevinden. Een bron van inkomsten. Men maakte zich op dat ogenblik ook al klaar voor de inval in Irak. Dit op vraag van de NAVO, vooral dan de VS. Met op 24 juni van dat jaar de verovering van de Iraakse miljoenenstad Mosoel.

Syrië–De leugenaars en Nederland

Dat men vanuit de NAVO al fortuinen heeft uitgegeven aan de oorlog tegen Syrië is geweten. Via allerlei websites met wat ogenschijnlijk degelijke informatie is wordt de geïnteresseerde lezer in het kader daarvan ook bestookt met soms heel goed geschreven stukken die getuigen van een doorgedreven professionaliteit.

Orient News, Syrië Direct, Syrian Observer en al Monitor zijn maar enkele van de websites die ons komen vertellen over de ware toestand in Syrië waarbij zij uiteraard als gemeenschappelijke factor continu spreken over het ‘Syrische regime’. Het woord regering voor diegenen die Syrië besturen en internationaal vertegenwoordigen is hier in dit zogenaamd journalistiek werk een groot taboe. Het kan en mag niet.

Nederland boven

En veel van die websites weten hun sponsors soms goed weg te stoppen en schrikken er ook niet voor terug om hierover te liegen. De Britse geheime dienst MI6 heeft zo een uitgebreid programma via tussenpersonen opgezet waarbij de financiers geheim blijven, veelal zelfs voor de betrokkenen die naar Syrische normen ook hoge lonen krijgen. Zolang ze maar natuurlijk in de Britse pas lopen.

Syrië Report is hier een prachtig voorbeeld van. Het geeft vooral zogenaamde economische en financiële informatie over Syrië en heeft een adres in Libanon met als hoofdredacteur een zekere Jihad Yazigi. (1)

Het stelt te streven naar zeer accurate zakelijke informatie en bovendien gelezen te worden door honderden beleidsmensen wereldwijd. Eigenaar van deze site is de Libanese Images de l’Orient die op zich weer een onderdeel blijkt van het Arab Culture Fund. (2) Syria Report stelt verder:

It is completely independent and has no links to any religious, social or political organisations.

Het is geheel onafhankelijk en heeft geen connecties met enige religieuze, sociale of politieke organisaties.

Wat lijkt dat mooi …. tot je dan die website van Images de l’Orient ontdekt. En kijk wat je daar allemaal kan vinden….. de sponsors en ware eigenaars van het geheel. En dat zijn de Nederlandse ngo Doen, een onderdeel van de Nederlandse Loterij, het eveneens Nederlandse Prins Claus Fonds, de Ford Foundation en verder o.m. de Open Society van George Soros, de veroordeelde speculant en man van veel staatsgrepen.

Betrouwbare informatie

Merk op hoe Nederland wat Syrië betreft hyperactief is – Eigenaardig is dat je België hier voor zover geweten niet zal tegenkomen – in het steunen van allerlei activiteiten om de Syrische regering met jihadistisch geweld omver te werpen. Kan de Nederlandse regering vrekkig doen tegenover Spanje en Italië dan is er altijd wel wat geld voorhanden voor al Qaeda en diens vrienden.

Jihad Yazigi is hoofdredacteur van de website Syria Report dat zich toelegt op zakelijke informatie over Syrië. Hij stelt zich voor als een onafhankelijk journalist wiens website los staat van politieke en andere belangen. In de praktijk echter leeft de man van het manna komende vanuit de landen van de NAVO en figuren als een George Soros. Voor hen is hij dus een betrouwbare bron van (des)informatie.

Zo regelde Nederland niet alleen de levering van militair materiaal waar Nikolaos Van Dam, de Syrië-expert, maar zorgde het ook voor financiële steun bij het verspreiden van (sic) goede info over de strijd tegen dat ‘regime van het monster Assad’. Maar hier bij Syrië Report wordt dat dan wel gepresenteerd als ‘geheel onafhankelijk’ van wie ook. Van leugenaars gesproken.

Jihad Yazigi werkt trouwens voor de in Brussel gevestigde Europese propaganda- en studiedienst The European Council on Foreign Relations die onder leiding staat van figuren als de Zweedse ex-minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt en Javier Solana, de vroegere Spaanse secretaris-generaal van de NAVO. Netjes binnen de NAVO dus.

Je moet om daar te werken zoals Yazigi bewijst dus zeker goed kunnen liegen en bedriegen. Wat uiteraard geen verrassing is. Wie zijn teksten leest ziet het negatieve over de toestand in Syrië en de positie van de regering sterk uitvergroot en desnoods uit de duim gezogen en meer positieve elementen verzwegen. Klassiek.

Willy Van Damme

1) https://www.syria-report.com/about-us

2) https://www.arabculturefund.org/Grantees/634.

Shami Witness, Pieter Van Ostaeyen en de experts

Dat het met Syriëspecialisten zeer pover gesteld is is geweten. Het verhaal van tweeter Shami Witness (1) toont echter de diepste diepten waarin deze ‘specialisten’ zitten. Shami Witness (wat zoveel betekent als Syrische Getuige) was een tweeter die in 2012 plots uit het niets opdook en al snel in het milieu van bepaalde Syriëkenners een grote notoriëteit kreeg.

Bellingcat supportert

In de media veel geciteerde en dus erg invloedrijke zogenaamde kenners waren erg nauw met hem, wisselden informatie uit en een ganse serie smiley’s.  Ze gaven hem zelfs info hoe hij zijn communicatie voor buitenstaanders moest geheimhouden en wat hij moest doen om critici van zich af te houden.

Shami Witness was DE bron voor hoe het gesteld was met die Syrische ‘rebellen’. Figuren als Eliot Higgins, de man van Bellingcat, Charles Lister, Wladimir Van Wilgenburg, Hassan Hassan (2), Michael Weiss, Syrian Danny, de Israëlische Elisabeth Tsurkov, Liz Sly van de Washington Post en Danny Gold hingen als het ware aan zijn lippen.

En dat zijn allen mensen wiens verhalen richtinggevend waren en nog zijn voor de klassieke media. Het was en is datgene wat men in de kranten en weekbladen de lezer steevast voorschotelt.

Zo presenteerde Shami Witness, alias Mehdi Masrour Biswas, zich op Twitter. Een supporter en rekruteerder van ISIS die veel fans had bij de zogenaamde Syriëspecialisten waaronder Eliot Higgins van Bellingcat en de Belg Pieter van Ostaeyen.

Wat zij schreven was datgene wat massa’s mensen in het Westen dan ook voor waar aannamen. Dit aan zijn kant krijgen is essentieel om die oorlog aan het grote publiek te verkopen als zijnde een vrijheidsstrijd.

Niemand wist wie hij was

Shami Witness verscheen op het toneel in 2012 en wat zijn ware identiteit was wist niemand van zijn volgers. Hij kon immers, stel je voor, een medewerker van de CIA of de Mossad zijn die vanuit een kantoortje in Langley in de VS of vanuit Israël onzin en smeerlapperij zat te verkopen.

Het was een pseudoniem die verslag uitbracht van wat hij beweerde een relaas over de oorlog in Syrië en die jihadisten te zijn. Waar of niet waar dus. Maar geen zorg, als een soort van fanclub volgden ze de avonturen van de man op de voet en namen zijn verhalen voor werkelijkheid aan.

Dat hij de stichting van de Islamitische Staat op Twitter applaudisseerde en walgelijke opmerkingen maakte over o.m. vrouwelijke strijders van de PKK/YPG/SDF was al die jaren voor figuren als Eliot Higgins geen probleem.

Hier maakt Eliot Higgins reclame voor Shami Witness. Het is 20 september 2013 toen al Qaeda in Irak begon in twee te splitsen met Aboe Mohammed al Jolani en zijn Jabhat al Nusra/Hayat Tahrir al Sham (al Qaeda) en ISIS onder Abu Bakr al Baghdadi die beiden de Syrische oliebronnen wilden bemachtigen. Dat men via het internet vlot kon ontdekken wie Shami Witness echt was lukte hier niet. Dat lukt bij de door de VS gesponsorde onderzoeker Bellingcat alleen voor Russen.

Zo was het verschijnen van ISIS en de Islamitische Staat eind 2013 voor hem een goede zaak. Het was niet het minste probleem, de smiley’s van zijn fanclub bleven maar komen. Voor een Eliot Higgins en andere ‘specialisten’ was hij de beste bron mogelijk over het Syrische jihadisme.

Volgens een studie uit 2014 van The International Center for the Study of Radicalisation and Political Violence, King’s College Londen was Shami Witness zelfs de meest gevolgde twitteraccount over het jihadisme. (3)

Een rekruteerder van ISIS

Tot men eind 2014 bij de Britse televisiezender Channel 4 (4) zijn identiteit gedeeltelijk onthulde en daarbij stelde dat hij niet alleen een propagandist van ISIS was maar zelfs een professioneel rekruteerder. Plots viel zijn Twitteraccount weg en al snel volgde ook zijn arrestatie door de Indische politie op verdenking van zijn betrokkenheid bij terreuraanslagen.

Dit dateert van kort na het uitroepen van het kalifaat door Aboe Bakr al Baghdadi in juni 2014 en laat over zijn visie in deze kwestie weinig twijfel bestaan.

Het ging om Mehdi Masrour Biswas uit Bangalore, een marketeer werkende bij een Indisch conglomeraat die onder zijn eigen naam ook op Facebook actief was en zich daar onder meer uitsprak tegen bijvoorbeeld verkrachtingen. De man kende ook geen woord Arabisch.

Achteraf bleek de man immers betrokken bij de rekrutering van een serie terroristen waarbij o.m. de Indische Syriëstrijder Areef Majif. Ook twee van de daders van de door ISIS opgeëiste aanslag van 1 juli 2016 op de Holey Artisan Café in Dhakka, de hoofdstad van Bangladesh waren fans.

Hierbij kwamen 23 mensen om het leven waaronder vooral Italianen en Japanners. De acht daders, lid van de aan ISIS gelieerde Jamaat ul Mujahideen, kregen nadien allen de doodstraf. Het was de grootste terreuraanslag uit de geschiedenis van Bangladesh. (5)

En toen hij nog vrolijk communiceerde met Eliot Higgins en de andere leden van het vriendenclubje toonde hij hen filmpjes van onder andere de onthoofding van de Amerikaanse hulpverlener Peter Kassig en de afslachting van groepen Syrische soldaten. Ook de zelfmoordaanslag van de Britse jihadist Iftikhar Jaman zorgde voor veel lof bij Shami Witness.

Waarom?

Bij Pieter Van Ostaeyen kon er zelfs een smiley richting Shami Witness af. Hoe verzamelt een ‘expert’ nu eenmaal goede betrouwbare informatie. In Juli 2013 hadden al Qaeda en andere terreurgroepen de Syrische olievelden veroverd en dus was er veel geld.

De zaak roept natuurlijk vragen op. Waarom start een man die marketeer is bij een groot bedrijf plots op het internet anoniem een totaal verschillend tweede leven? Want de maatschappelijke visie die hij toonde op zijn Facebookpagina stond haaks op zijn beweringen als Shami Witness.

Werd hij gevraagd dat te doen? Was het zijn eigen initiatief? En behoudens met de gekende figuren als Eliot Higgins waren er nog andere krachten achter de schermen die hem steunden en eventueel manipuleerden?

Toppunt van de activiteiten van dit clubje was mogelijks toen een zekere Aymen al Tamimi serieuze opmerkingen maakte bij een artikel van Michael Weiss. Die laatste had geschreven dat Iran en ISIS in het geheim partners waren in Syrië.

Een idioot verhaal zoals er rond Syrië massa’s zijn. Waarna Weiss en anderen van dat clubje Tamimi en Joshua Landis, die rond Syrië nauw samenwerken, frontaal begonnen aan te vallen.

Waarbij Landis zelfs racistische opmerkingen naar zijn hoofd kreeg omwille van het feit dat hij gehuwd is met een dame afkomstig uit een alawitisch milieu uit Syrië.

Landis neemt in het debat rond Syrië een middenpositie in door o.m. zware kritiek te leveren op het Amerikaans beleid en die jihadisten. Over de ware rol van de VS met steun aan ISIS en al Qaeda zwijgt hij echter.

Pieter Van Ostaeyen

Opvallend is natuurlijk de aanwezigheid in dit clubje van zogenaamde Syriëexperten van Pieter Van Ostaeyen. In België een van de meest gekende figuren als het over terreurgroepen en Syrië gaat.

In de tweet rechts prijst hij zelfmoordterrorist Iftikhar Jaman die zoals hij het schrijft de daad bij het woord voegde door zichzelf in de lucht te blazen.

Zo schreef Van Ostaeyen in 2017 het boek ‘De staat van terreur – De jihadistenrevolutie’ (6), is lid van de Onderzoeksgroep Arabistiek van de KUL, verbonden aan de Gentse Universiteit en zogenaamd visiting fellow bij de European Foundation for Democracy.

Dit is een Brusselse studiedienst die stelt te werken rond de problematiek van radicalisering. Partner hier is onder meer de Trends Research and Advisory uit Aboe Dhabi in de Verenigde Arabische Emiraten. Dat is het land dat de minimi ’s van FN uit het Luiks doorsluist naar Al Qaeda in Jemen, de auteurs van de slachtpartij op Charlie Hebdo.

Pieter Van Ostaeyen publiceerde ook al bij de NAVO en de Amerikaanse Militaire Academie van West Point. Instellingen die perfect weten hoe jihadisme, al Qaeda, radicalisering en de terreur in Syrië werkt.

Dat Pieter Van Ostaeyen daarvoor werkt is eveneens merkwaardig gezien zijn goede relatie met terrorist Shami Witness. Maar door de aanwezigheid in deze club van de Verenigde Arabische Emiraten is dat ook weer geen verrassing. Bovendien is het geweten dat achter ISIS de VS staat. Als het hen past.

Hun vriend Bassam Ayachi

Opvallend bij Pieter Van Ostaeyen is ook het bij Bellingcat verschenen artikel van zijn hand over De Molenbeekse sjeik Bassam Ayachi, zowat de stichter van het Brusselse salafisme. (7)

Een tweet van Shami Witness tijdens de gevechten om de grensstad Ayn al Arab/Kobani vanaf september 2014 tussen ISIS en de PKK/YPG waarbij er sprake was dat ook vrouwen gingen meevechten. Hij lijkt er al op verlekkerd.

Voor hem en journalist Guy Van Vlierden van Het Laatste Nieuws was Bassam Ayachi geen echte terrorist maar een man met een wat eigenaardig gedachtengoed die echter niemand wou kwaad doen. Complete onzin natuurlijk. (8)

Ja hij had wel terroristenvrienden gehad en vocht in Syrië maar dat was meer symbolisch en bij de (sic) gematigde groep Suqour al Sham (De Valken van Syrië). En hij had toch tegen journaliste Joannie de Rijke in Knack gezegd dat hij tegen de komst naar Syrië van Europese Syriëstrijders was. En dat geloofden zij dus als de waarheid.

Het Franse gerecht dacht er echter anders over en arresteerde de man op 4 april 2018 – vijf dagen voor het publiceren van dit artikel – op verdenking van terrorisme en het helpen rekruteren van Syriëstrijders.

Hij zit nu al bijna 2 jaar in een Franse cel te wachten op zijn vonnis. Nadat hij al sinds 1996 in het vizier had gezeten van allerlei Europese politiediensten en ongemoeid werd gelaten. Wat bij iedereen normaal minstens vragen had moeten oproepen!

De Franse geheime dienst DGSE

Merkwaardig is wel dat zijn zoon Abdelrahman bij monde van zijn advocaat tijdens een van zijn processen verklaarde voor de Franse buitenlandse veiligheidsdienst DGSE te werken (9).

De zoveelste terrorist die blijkbaar voor een of andere spionagedienst van een westerse mogendheid werkte. Dit onder de Franse president Nicolas Sarkozy, zelf een politicus met joodse wortels die zo te horen een terrorist steunde die op het internet joden vergeleek met varkens!

Een jihadist die in beroep in Brussel wegens terrorisme rond Irak 4 jaar cel kreeg en via het internet erg vulgaire jodenhaat verspreidde. Hij sneuvelde in Syrië en zit dus nu bij zijn 70 of zo maagden te spelen. Twijfelachtig of dat al veel succes had.

Als sneer naar Joshua Landis en zijn echtgenote kan dat tellen. Het toont wat die specialisten van dit genre zijn: vulgaire racisten. Joshua Landis is steeds kritisch blijven staan tegenover die jihadisten en dat nam men hem steeds erg kwalijk.

Merkwaardig is dat in een artikel van 28 februari 2020 in Het Laatste Nieuws Guy Van Vlierden nu plots een andere visie heeft over onze Molenbeekse sjeik Bassam Ayachi. De goeddoener is nu plots een monster geworden. Zo schreef Van Vlierden:

“En ook in de rangen van de door Turkije gesteunde rebellen zitten er heel wat dubieuze groepen. Suqour al Sham bijvoorbeeld, de militie waartoe Bassam Ayachi behoort, de beruchte Brusselse sjeik die decennialang als spilfiguur van het moslimextremisme in België Gold.” (10)

Het ganse verhaal rond Shami Witness toont nogmaals aan dat al die zogenaamde Syriëexperts voor geen haar te vertrouwen zijn, ISIS steunden en bovendien ook financiële connecties hebben met de tegen Syrië oorlogvoerende landen uit de NAVO en het Arabisch Schiereiland. En wiens brood men eet, diens woord men spreekt.

Willy Van Damme

1) The Gray Zone, 29 oktober 2018, Mark Ames, “ShamiWitness: How Bellingcat and neocons collaborated with ISIS’ most influential propagandist on Twitter”. https://thegrayzone.com/2018/10/29/shamiwitness-how-bellingcat-and-neocons-collaborated-with-the-most-influential-isis-propagandist-on-twitter/amp/?__twitter_impression=true

2) Hassan Hassan is een van de voornaamste publicisten en journalisten uit de Verenigde Arabische Emiraten en werkt nauw samen met Koert Debeuf – de vroegere woordvoerder van ex-premier Guy Verhofstadt (Open VLD) – in het Amerikaanse Tahrir Institute for Middle East Policy.

Wie dit financiert is onduidelijk daar deze instellingen gezien worden als vzw’s die werken voor goede doelen en daarom geen cijfermateriaal over hun inkomsten moeten publiek maken.

Maar gezien Hassan Hassan daar in Abu Dhabi een topman is lijkt het vermoeden dat de Verenigde Arabische Emiraten er een financier van is. Het land staat gekend als een der grootste sponsors van dat soort instellingen. Hij werkt ook voor allerlei Amerikaanse en Britse instellingen.

3) The International Centre for the Study of Radicalisation and political violence, King’s College Londen, 2014, Joseph A. Carter, Shiraz Maher en Peter R. Neumann,’ #Greenbirds: Measuring  Importance and Influence in Syrian Foreign Fighter Networks’.
https://icsr.info/wp-content/uploads/2014/04/ICSR-Report-Greenbirds-Measuring-Importance-and-Infleunce-in-Syrian-Foreign-Fighter-Networks.pdf

4) Chanel 4, 11 december 2014, “Unmasked: the man behind top Islamic State Twitter account”. https://www.channel4.com/news/unmasked-the-man-behind-top-islamic-state-twitter-account-shami-witness-mehdi

5) Dhaka Tribune, 27 november 2019, Sanaul Islam Tipu, Mizanur Rahman en Abdullah Alif, ‘Minute-by-minute: 7 to die for Holey Artisan attack, another acquitted’. https://www.dhakatribune.com/bangladesh/2019/11/27/live-holey-artisan-attack-verdict

6) Pieter Van Ostaeyen, ‘Staat van terreur – De Jihadistische revolutie’, 2016, Uitgeverij Polis, 192 pagina’s, 7,9 euro.

7) Bellingcat, 9 april 2018, Pieter Van Ostaeyen en Guy Van Vlierden, ‘Separating Facts from Fiction about Belgium’s Oldest Foreign Fighter, Bassam Ayachi’. https://www.bellingcat.com/news/uk-and-europe/2018/04/09/separating-facts-fiction-belgiums-oldest-foreign-fighter-bassam-ayachi/

8) Willy  Van Damme’s weblog, 13 mei 2018, ‘De geheime diensten en de Syriëstrijders–De zaak Fouad Belkacem en Bassam Ayachi’.https://willyvandamme.wordpress.com/2018/05/13/de-geheime-diensten-en-de-syristrijders-de-zaak-fouad-belkacem-en-bassam-ayachi/

9) Agoravox, 6 april 2013, Morice, ‘La mort d’un pied nickelé.’ https://www.agoravox.fr/tribune-libre/article/la-mort-d-un-pied-nickele-134311

10) Het Laatste Nieuws, 28 februari 2020, Guy Van Vlierden, ‘Kiezen tussen moslimextremisten en kindermoordenaars’. De man riep ooit op om Syrië in handen te geven van die jihadisten, uiteraard de (sic) gematigden.

Syrië–Russische beschuldigingen tegen Belgische militaire veiligheidsdienst

Consternatie bij de nieuwsdienst van de VRT gisteren toen het verhaal uitlekte over de Russische beschuldigingen aan het adres van onze militaire veiligheidsdienst, AIDV, dat zij betrokken zouden zijn bij het opzetten, samen met de vrienden uit Frankrijk, van een nepaanval, false flag, met chloorgas in de Syrische provincie Idlib.

Een plan waarbij men volgens die beschuldigingen ging samenwerken met de Syrische tak van al Qaeda en haar partner de Witte Helmen, de zogenaamde hulporganisatie vermoedelijk opgericht door de Britse geheime dienst MI6.

Nepnieuws

En kijk, zowel Jens Franssen als Jan Balliauw, voor respectievelijk radio en televisie, klasseerden het Russische verhaal zonder verpinken bij het nepnieuws waar, aldus beiden in koor, ‘’de Russen voor gekend zijn”. Een gemak die typerend is voor de wijze waarop men bij de VRT aan berichtgeving doet.

Een journalistieke stelregel is dat men alle verhalen, hoe gek klinkend ook, onderzoekt of er eventueel iets van waar is. Hoeft hier dus niet. Een verhaal kan gebracht worden door een onbetrouwbare man en op het eerste zicht ongeloofwaardig lijken dan toch wil dat nog niet zeggen dat dit gelogen is. Pas na onderzoek kan er eventueel duidelijkheid zijn.

Russische militairen in Syrië. Als gevolg van afspraken met Turkije en Iran moeten zij zorgen voor een stabilisatie van het conflict rond de provincie Idlib en een politieke oplossing mogelijk maken. Erg twijfelachtig of dit er ooit van zal komen. Vraag is ook of dit zelfs wenselijk is. Kan men toelaten dat al Qaeda er een kalifaat opzet? Natuurlijk niet.

Wat is er aan de hand? Vrijdag gaf de Russische generaal-majoor Viktor Kupchishin een van zijn regelmatige persconferenties over de toestand in Syrië. Deze is voorzitter van het Russische Centrum voor Verzoening tussen de Opposanten in Syrië. Een structuur opgezet na de onderhandelingen in het Russische Sochi en in Kazakstan tussen Rusland, Turkije en Iran. Het moet conflicten verhelpen en hierover regelmatig rapporteren.

Het verhaal zoals het gebracht werd door de nieuwswebsite Southfront, die pro de Syrische regering is, is deels voorwaardelijk en stelt zich verder te baseren op voor Kupchishin vaststaande soms gedetailleerde feiten.

Enige bewijzen voor die beweringen geeft men echter niet. Ergens logisch want het verhaal is zo te zien gebaseerd op geheime informatie en dat blijft dus ook geheim. Zo stelde Kupchishin volgens Southfront (1):

“To organize provocations, representatives of the French and Belgian secret services arrived in Idlib. Under their supervision, a meeting was held with the field commanders of the terrorist groups of Hayat Tahrir al-Sham and Horas Al-Din, as well as with the representatives of the pseudo-humanitarian organization ‘White helmets’” Maj. Gen. Kupchishin as saying……

Met de bedoeling provocaties te organiseren zijn mensen van de Franse en Belgische geheime diensten naar Idlib gereisd. Onder hun toezicht werd er vergaderd met veldcommandanten van de terreurgroepen Hayat Tahrir al Sham en Horas al Din (al Qaeda en een van haar bondgenoten, nvdr.), dit samen met vertegenwoordigers van de pseudo humanitaire organisatie De Witte Helmen”, stelde generaal-majoor Kupchishin….

“From 14 March to 27 March 2019, the representatives of the Belgian secret services recorded strikes on video, which the Russian Aerospace Forces targeted at terror groups’ arms depots and footholds of drones on the territory of the Idlib de-escalation zone, in order to subsequently present them as an ‘evidence’ of the use of chemical weapons,” Kupchishin said.

“Van 14 tot 27 maart 2019 hebben mensen van de Belgische geheime dienst beelden opgenomen van aanvallen van de Russische luchtmacht op wapendepots en dronebasissen van terreurgroepen in de de-escalatiezone in Idlib (de zone vlakbij het Syrische leger en waar er observatieposten zijn van zowel het Turkse als het Russische leger, nvdr.). Dit met als bedoeling die later te gebruiken als ‘bewijs’ voor het gebruik van chemische wapens”, aldus nog Kupchishin.

Waarop beide journalisten dat verhaal afdeden als klinkklare onzin. Zo stelde Balliauw: “Zonder twijfel is dit nepnieuws”, want in het verleden is het Russische ministerie van Defensie, “Niet echt een betrouwbare bron gebleken, en dat is nog zacht uit te drukken.”

Geen mandaat, geen kennis en geen middelen

Bovendien stelde hij dat onze militaire veiligheidsdienst niet het mandaat (van de regering, nvdr.), niet de ervaring en hiervoor niet de middelen heeft. En ook opperde hij verder dat er het trauma is van de ervaring uit de eerste wereldoorlog. “Het is te gek voor woorden”, opperde hij nog.

Het hoofdkwartier van de OVCW in Den Haag. Het werkt in wezen onder controle van de VS en de NAVO. Wat goed blijkt uit het rapportering over zowel Syrië als over de zaak rond de Rus Sergeï Skripal en novichok, het meest dodelijke gif ooit gemaakt stelt men in London. Maar hoe komt het dan dat van de vier mensen die door dit gif zogenaamd besmet werden er drie het overleefden? Met de ene dode die na het overdadig over haar lichaam te hebben verstoven pas ongeveer een week later stierf. Ra ra.

Volgens Balliauw heeft de AIVD dus niet de ervaring en de middelen om bombardementen in Syrië te filmen? Een straffe bewering die feitelijk een slag in het gezicht is van de AIVD die volgens Balliauw dan geen geld en kennis heeft om wat luchtaanvallen te filmen? Wie verkoopt er hier dan nepnieuws en wie is er hier geheel ongeloofwaardig?

Ook zijn stelling dat de AIVD hiervoor geen mandaat heeft is voor wie enige kennis heeft van de AIVD best grappig. Alsof de AIVD niet indien gewenst los van de regering en parlement opereert.

Zo lekte dit jaar in de media uit dat de AIVD in 2016 minstens twee maal in Damascus geweest was voor gesprekken met de Syrische geheime dienst en de regering. Bezoeken waarvan toenmalig minister Steven Vandeput (N-VA) stelde niets te weten. (2)

Gewezen minister van Defensie Steven Vandeput (N-VA) stelde niets te weten van bezoeken van de AIVD aan Damascus in 2016 toen hij hun baas was.

Vanaf medio 2015 verscheen er geruchten, o.a. op deze blog, dat de Syrische regering Belgische jihadisten had gevangen genomen. En dus was dit Belgisch bezoek zeker niet onlogisch. Maar de regering bleek, stelde deze bij monde van Vandeput, van niets te weten. En dat kan natuurlijk niet.

En dan is er het nog veel erger schandaal in de jaren negentig rond Gladio, het militaire Belgische geheime netwerk van saboteurs waarvan men vermoedde dat zij achter een aantal Belgische terreuraanslagen zaten.

Er kwam toen een parlementaire onderzoekscommissie en wanneer het parlement van de AIVD herhaaldelijke eiste dat men haar de namen van de leden van dit netwerk zou overhandigen dan weigerde de AIVD dat. Alleen in Washington en Londen mocht men van de AIVD de namen kennen. Een grote schok ging door het land. Want niemand in de regering toen en van die ervoor bleken van iets te weten over die Gladio..

Propaganda

Wie weet hoe geheime diensten veelal werken weet dat ze voor bepaalde operaties al eens ‘vergeten’ de regering om toelating te vragen. Het is een der basiskenmerken van hoe geheime diensten werken. Waar ook.

En natuurlijk verzwegen beide journalisten de beschuldigingen dat de AIVD hier zou samengewerkt hebben met al Qaeda in Syrië. Maar op de VRT had men het dan ook over de vage term anti-Assad groepen, de burger zou eens moeten weten dat onze regering ginds al jaren al Qaeda steunt. Hetzelfde voor Jemen waar men dit ook netjes verzwijgt.

En dan was er natuurlijk Jens Franssen die op de radio stelde dat dit een Russische truc lijkt om eerst zo’n beschuldigingen te uiten om dat daarna zelf te doen. Wat volgens de man ook bewezen is door de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens. (OVCW) in Den Haag. Een rare bewering daar het OVCW of de VN tot heden Rusland of Syrië nooit bij naam beschuldigde van het gebruik van chemische wapens. En er zijn ook geen bewijzen voor.

Maar om dat dossier te kunnen vatten moet men beide visies van die vermeende aanvallen kennen en die kritisch evalueren. Onlangs gaf de Russische ambassade een uitgebreide persconferentie naar aanleiding van het laatste rapport over Syrië van de OVCW. De grote zaal van het hotel Crown Plaza Promenade in Den Haag zat vol maar in de Nederlandse en Belgische massamedia geen woord hierover. De omerta.

Voor de kenner van dit dossier is het ook duidelijk dat de OVCW, officieel een onderdeel van de VN, een door de NAVO gecontroleerd instrument is dat men gebruikt in de oorlog tegen Rusland. Vooral sinds de rapporten over de zaak Skripal en novichok in het Verenigd Koninkrijk en het laatste rapport over de aanval in het Syrische Douma is die manipulatie overduidelijk.

Logisch dus dat men over die persconferentie in Den Haag zweeg want voor journalisten genre Franssen en Balliauw maken die Russen toch alleen maar nepnieuws. En dan zijn de beweringen van de NAVO of het Belgische leger als de vier evangeliën of de koran. Geen twijfel mogelijk. Inderdaad, beiden doen niet aan journalistiek maar maken propaganda.

Na het rapport van de OVCW over de gifgasaanval in Douma gaf de Russische ambassade in Den Haag en een vertegenwoordiger van de Syrische regering een persconferentie over de kwestie. Onze massamedia, incluis dus de VRT, hadden er niet de minste aandacht voor. En de Russische media dan maar beschuldigen van partijdigheid.

Er zijn in deze zaak wel de beschuldigingen door al Qaeda en de andere salafistische terreurgroepen maar als dat voor journalisten als Jens Franssen een bewijs is dan zijn deze Russische beschuldigingen tegen België ook een bewijs. In wezen zijn zowel de beschuldigingen van de Witte Helmen, Al Qaeda en generaal-majoor Viktor Kupchishin geen bewijzen voor wat dan ook maar beweringen die men moet onderzoeken.

Dat men dit hier niet gaat onderzoeken is nu al wel duidelijk, zeker na het ‘journalistiek’ werk van Balliauw en Franssen. Bij de AIVD zal men tevreden zijn over dit prachtig staaltje van onderzoeksjournalistiek. Ze kunnen er op beide oren blijven slapen.

Toen ik onderzoek deed naar Jacques Monsieur, de in 2018 tot 4 jaar effectieve cel veroordeelde wapenhandelaar en gewezen informant van de AIVD, reageerde de AIVD niet eens op mijn vraag voor een gesprek over Monsieur. Het is een probleem dat Balliauw en Franssen niet hebben.

België is terughoudender geworden

Of dit Russische verhaal klopt weten we niet. Het klinkt ook bizar. Waarom immers zouden de Fransen de Belgen inschakelen? Ze kunnen dat toch zelf aan. En als het niet klopt waarom die toch wel heel zware beschuldigingen aan het adres van België, een onbelangrijke pion in dit verhaal? Het lijkt zinloos.

Bovendien is het ook geweten dat onze regering al een paar jaar in de kwestie Syrië een minder harde politiek voert. Terwijl landen als Denemarken en Nederland zeker tot voor kort actief die jihadisten steunden dan zijn er voor zover geweten geen gelijkaardige Belgische initiatieven.

Onze minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (MR) past tegenwoordig voor steun aan die koppensnellers en aanslagplegers in Europa. Wat van Den Haag of Kopenhagen bijvoorbeeld niet kan gezegd worden. Om over Washington, Londen en Parijs maar te zwijgen.

Wel hebben onze regering en veiligheidsdiensten tot zeker 2013, dus die van Elio Di Rupo (PS), de ogen dichtgeknepen toen honderden moordenaars van hier naar Syrië vertrokken om er voor de rekening van Israël en de VS Syrië te vernielen.

Nog erger was echter de pers zoals Humo die in die periode verhalen publiceerde over de ‘helden’ die vanuit België naar Syrië trokken. Neem ook professor emeritus Rik Coolsaet, ‘expert’ internationale politiek, die deze Syriëstrijders genre Mehdi Nemmouche omschreef als idealisten. Moet hij nu eens gaan zeggen aan de slachtoffers van de aanslagen in Maalbeek, Bataclan en Zaventem.

Of Jens Franssen en Rudi Vranckx die toen ze in januari 2012 in de Syrische stad Homs door zo’n salafistische terreurgroep beschoten werden – een van die journalisten kwam toen om – de schuld hiervoor staken op de Syrische regering.

Daarbij ook nog zonder verpinken de Syrische zuster Agnes Maryam van medeplichtigheid aan de zaak beschuldigen. Met toen 8 Syrische gedode burgers toch een poging tot massamoord. Nepnieuws inderdaad. Ze weten er alles van.

Willy Van Damme

1) South Front, French & Belgian Intelligence Officers Are Planning Chemical Provocation in Syria’s Idlib: Russian MoD, https://southfront.org/french-belgian-intelligence-officers-are-planning-chemical-provocation-in-syrias-idlib-russian-mod/

2) Het Nieuwsblad, Belga, 15 februari 2019, Belgische inlichtingendienst zocht toenadering tot regime van Assad, https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20190215_04178074.

Een verhaal dat de wenkbrauwen doet fronsen maar waarvoor politiek België voor zover geweten geen interesse had. En in onze media was het na een dag al weg. Verdacht snel. Of hoe men een vervelend verhaal weet te begraven.

Lachen en brullen met Montasser

Dat Montasser Al De’emeh een fantast is is voor wie de man wat volgt en kent geen geheim meer. Recent nam hij het nog op voor Dries Van Langenhove, de führer van Schild en Vrienden met wie hij na de onthullingen over zijn gore private praktijken dan een toer van Molenbeek deed. Waarna hij dan van de man een groot witwasinterview afnam voor het roddelblad Dag Allemaal.

Baron von Munchhausen

Reeds jaren ook leurt hij met de bewering dat hij werkt voor de Belgische Staatsveiligheid. Waar of niet. Je weet maar nooit, noch met Montasser, noch met de Staatsveiligheid. Recent gaf hij nu een interview met de Britse media (1). Een ware dappere held zo blijkt uit het gesprek. Toch als we hem mogen geloven.

Een uittreksel:

Hidden away in a forest near Brussels is an unassuming wooden cabin. It is here that the man credited with doing more to halt the march of Islamist terrorism in Europe than almost anyone else has lived in secret for the past six months.

Verborgen in een bos vlakbij Brussel staat een onopvallende houten hut. Het is hier dat de man al zes maanden lang leeft van wie men stelt dat hij meer dan wie ook gedaan heeft om de opmars van het islamitisch terrorisme in Europa te stoppen.

In het gesprek vertelt hij ook dat iemand vanuit Israël hem in België was komen waarschuwen dat MI5 (De Britse binnenlandse veiligheidsdienst) een tegen hem gericht moordcomplot van ISIS had weten te verheidelen. Wow.

Montasser, hier poserend met Theo Francken, de gewezen staatssecretaris voor Asiel en Emigratie die vandaag die Brusselse betoging tegen immigranten van o.m. Schild & Vrienden steunde. De man ook die honderden Palestijnen (landgenoten van Montasser dus), op de vlucht voor de Israëlische terreur en de lokale politieke en sociaal-economische situatie, als kandidaat vluchteling weigerde in te schrijven. Met als gevolg dat deze mensen nu al soms weken in de kou op straat moeten zien te overleven. Sympathieke jongen die Montasser.

Ook heeft hij het over het tegen hem gevoerde proces wegens schriftvervalsing waarbij hij tijdens dat gesprek stelt dat men hem verplicht had om zijn werk voor de Staatsveiligheid openbaar te maken. Een verhaal waarmee hij volgens bronnen echter al jaren zit te leuren en dat hij om zijn hachje te redden dit uit eigen vrije wil aan de rechtbank vertelde. En dat dus niet verplicht deed zoals hij in het gesprek stelt.

Het is de man die eerst vanuit Syrië al Qaeda & co in onze media zat op te hemelen als zijnde echte vrijheidsstrijders. Om nadien toen Syrië al de stad Aleppo had bevrijd nog in De Morgen te vertellen dat de Jihadisten op het punt stonden om de hoofdstad Damascus in te nemen.

Nadien beweerde hij zelfs dat diezelfde al Qaeda & Co goed op weg waren om Israël te veroveren (Hij is een Palestijn wiens vader afkomstig is uit de buurt van Haifa). Dit terwijl hij goed weet dat Israël die jihadisten steunde.

Kortom de man is een fantast, een baron von Munchhausen, die zoals ook oplichter Jean-Pierre Van Rossem zo de weg weet naar de media die gretig aan zijn lippen hangen om het zoveelste ‘waar gebeurde’ verhaal over het Midden-Oosten en vooral Syrië te aanhoren. Van Humo over De Morgen tot Knack en de VRT. Hij ging het allemaal eens vertellen.

Tijdens zijn studies aan het Dendermondse atheneum leurde hij bij medeleerlingen met rozenkransen. En nu dit. Wat gaan we nog allemaal van die man te horen en te zien krijgen? Getuigen van Jehova of gezant van mars?

Willy Van Damme

1) Inews, https://inews.co.uk/news/world/isis-hitlist-montasser-aldeemeh-brussels-academic-islamist-terrorism-europe/. De auteur van het gesprek is een zekere Robert Verkaik. Het verscheen op 5 oktober 2018. Hij schrijft voor onder meer The Guardian en The Independent en is de auteur van enkele boeken over jihadisme waaronder ‘Jihad John, de radicalisering van een westerse moslim.’