De angst van De Standaard

Om te weten wat er juist in de wereld bezig is moet men zeker niet De Standaard, of welke ander westers massamedium lezen. Nico Tanghe bewijst dat weeral met het interview met een zekere Franse diplomate Agathe Demarais in het artikel ‘Tegen Poetin werken de sancties nog, maar tegen Peking? Ik vrees ervoor’ (DS/24/01/2023)

Zo schrijft hij dat de sancties tegen Syrië, dat het slachtoffer was van door de NAVO georkestreerd jihadistisch geweld, kwam na de sancties tegen Rusland omwille van de Krim. De oorlog tegen Syrië begon echter in 2011 met dat jaar de zeer zware westerse sancties met als gevolg de vernieling van het land en grootschalige armoede. Die betreffende de Krim in 2014, dus drie jaar later.

De conclusie die men uit dit interview wel moet trekken is dat er maar twee goede Chinezen zijn: dode of slaafse. Het China van de Opiumoorlogen van 1840. Dat is echter geschiedenis maar dat blijft men in onze pers hardnekkig ontkennen. Het gevolg laat zich in de berichtgeving dan ook zien.

Maar jullie berichtgeving hier toont een niveau dat duizend mijl onder zee zit. Dat China ultramoderne chips zou gaan maken noemt Nico Tanghe “een verontrustende gedachte”. China die moderniseert is dus beangstigend en voor de krant een gevaar welke uiteraard moet bestreden worden. Het toont dat De Standaard gewoon propaganda verkoopt en geen berichtgeving.

Het doet mij denken aan een discussie per mail met een zekere Jay Solomon die toen voor de Wall Street Journal het dossier van Iran en zijn nucleair programma volgde. Ik wees hem op fouten in zijn artikel en die gaf dat dan toe maar gebruikte om zich te verdedigen als argument dat hij Amerikaan was en dus tegen Iran moest zijn.

En dan maar verschieten en klagen dat men bladen DS en de WSJ de leugenpers noemt. Een benaming die terecht is.

Willy Van Damme

Schertsvertoning in Den Haag–Het proces over MH 17

Inleiding: Dit is een verhaal van Eric van de Beek over het arrest van het Nederlandse hof betreffende het proces over het neerhalen van het Maleisische vliegtuig MH17 boven Oekraïne in 2014. Eric volgt als journalist al sinds het neerhalen de zaak en schreef er in eigen beheer een boek over.

Geen enkele grote uitgeverij durfde het aan dit te publiceren. Eric stelde duizend-en-een vragen en bewandelde bij zijn onderzoek paden die de klassieke massamedia bewust links lieten liggen. Hij werd door een bepaalde journalistiek dan ook met modder bedolven.

Laster en eerroof bleek de door die media toegepaste techniek. Zijn boek kreeg hier een recensie. En misschien komen wij ooit de waarheid over de zaak te weten. Het is al sinds november 2013 oorlog over Oekraïne en dan moet je niet teveel rekenen op het vinden van de waarheid. De foto’s en teksten onder die foto’s zijn van mijn hand.

Willy Van Damme

Flinterdun

Het bewijs is flinterdun. Toch lag het in de lijn der verwachting dat de Rechtbank Den Haag drie van de vier verdachten zou veroordelen voor medeplichtigheid aan de MH17-ramp. Alleen de manier waarop de rechtbank dit heeft gedaan verbijsterde. De MH17-strafzaak bleek een politiek proces.

Lang voordat op 9 maart 2020 de MH17-strafzaak een aanvang nam, was het voor het grote publiek, de reguliere media en het bestuur van nabestaandenvereniging Stichting Vliegramp MH17 al een uitgemaakte zaak: vlucht MH17 was neergehaald vanuit een gebied dat gecontroleerd werd door de separatisten met een Buk-Telar die op 17 juli 2014, compleet met bemanning, was aangevoerd vanuit Rusland.

De rechtbank hoefde dat alleen nog maar even te bevestigen in een uitspraak. Dat één van de vier verdachten, Oleg Pulatov, zich liet verdedigen door Nederlandse raadslieden, was iets wat voor lief genomen moest worden, een noodzakelijk kwaad, iets wat nodig was om alle beschuldigingen jegens Rusland juridisch bevestigd te krijgen.

Pulatov kreeg op 17 november vrijspraak. Zijn medeverdachten werden veroordeeld. Voor mij kwam dat niet als een verrassing. Ik had in een interview al aangegeven dat ik dit verwachtte. Ten eerste omdat alleen Pulatov zich had laten verdedigen en zijn raadslieden dus aan de rechtbank tal van overtuigende argumenten hebben aangereikt waarom hij geen rol van belang heeft gespeeld in het MH17-verhaal.

Politieke en maatschappelijke druk

En ten tweede omdat de rechtbank te maken had met zowel een grote politieke en maatschappelijke druk om tot veroordeling te komen als met de zorg dat het tot een hoger beroep zou komen als ook Pulatov schuldig bevonden zou worden.

 

Volgens het Nederlandse gerecht was het Maleisisch vliegtuig neergehaald door een uit Rusland afkomstige raket van het type Buk Telar. Voor haar vonnis en onderzoek baseerde men zich grotendeels op door de Oekraïense veiligheidsdienst gegeven afgeluisterde telefoongesprekken.

We weten intussen dat de telefoontaps van de SBU, de Oekraïense veiligheidsdienst, die de eerste paar uren na het neerschieten van het vliegtuig werden publiek gemaakt vervalsingen waren. Ze werden toen critici het ontdekten in het gerechtelijk dossier nadien ook niet meer gebruikt. En dan kan men toch in geen geval andere info komende van de SBU geloven.

Bovendien was Oekraïne steeds een medeverdachte maar kreeg immuniteit en zelfs controle over het dossier. En de SBU kent Nederland. In de nacht van 9 op 10 januari 2005 roofde men 24 schilderijen en zilverwerk uit het Westfries in Hoorn.

Dat bleek om de SBU te gaan die hiervoor samenwerkte en vermoedelijk de buit deelde met Svoboda en OUN-B, de fascistische partij uit WO II van Stepan Bandera. Nu de nationale held in het land. Intussen zijn 5 schilderijen met schade teruggebracht. Svoboda was de voornaamste bij de gewelddadige staatsgreep van 2014 betrokken partij.

Met de uitspraak van de rechtbank is nu iedereen tevredengesteld: enerzijds Pulatov en zijn advocaten, en anderzijds het Openbaar Ministerie (OM), het kabinet Rutte en de nabestaandenvereniging die graag juridisch bevestigd wilden zien dat MH17 is neergehaald met een uit Rusland aangevoerde Buk-installatie.

De drie veroordeelde mannen, twee Russen en een Oekraïner, zijn tot levenslang veroordeeld omdat ze deze installatie zouden hebben aangevraagd, vervoerd en bewaakt. Wie de fatale raket heeft afgeschoten en waarom dit is gebeurd en op wiens bevel is onbekend.

Het OM zegt nog steeds zoekende te zijn naar de hoofddaders. Wel denkt het OM te weten dat het een vergismoord betrof. MH17 zou zijn aangezien voor een vijandelijk doel.

Officieel waren het vier personen die terechtstonden tijdens de MH17-rechtszaak, maar rechter Hendrik Steenhuis wekte tijdens het uitspreken van zijn oordeel de indruk dat dit eigenlijk de Russische staat was.

Meteen bij aanvang kwam hij met een uitgebreid relaas waaruit moest blijken dat in 2014 de autoriteiten van de zelfuitgeroepen Volksrepubliek Donetsk direct werden aangestuurd vanuit Moskou. Dat was niet zo slim van hem, want daarmee wekte hij de indruk een politiek proces te voeren in plaats van een proces tegen vier mannen die terechtstonden.

Het bewijs op basis waarvan de rechtbank de drie mannen tot levenslang heeft veroordeeld is flinterdun. Ook dat wijst erop dat we hier te maken hadden met een politiek proces, waar Steenhuis overigens ervaring mee heeft, gezien zijn veroordeling van PVV-voorman Geert Wilders in de ‘minder, minder Marrokkanen’-strafzaak.

De VS leverde nooit de beloofde beelden

Volgens de VS zijn er satellietbeelden die bewijzen dat de fatale raket gelanceerd is vanuit een gebied dat gecontroleerd werd door de separatisten. Die beelden heeft de VS echter nooit geleverd aan het OM of de rechtbank.

Volgens oud-CIA-man Ray McGovern is dit het bewijs dat de VS die beelden helemaal niet hebben. Rusland en Oekraïne hebben radarbeelden geleverd. Daarop is geen raket te zien en ook geen gevechtsvliegtuig.

Volgens het OM is MH17 neergehaald met een Buk-raket die voorzien was van een springkop gevuld met 1870 vlindervormige fragmenten. De rechtbank acht dit bewezen vanwege twee vlindervormige deeltjes die zijn aangetroffen, de ene in de piloot en de andere in het vliegtuig.

Er is echter allerminst zeker dat de aangetroffen vlindervormen in de piloot en het vliegtuigwrak al vlindervormig waren voordat ze de springkop verlieten. Ook het OM heeft immers erkend dat door de kracht van de explosie en het doorboren van de vliegtuighuid fragmenten van vorm kunnen veranderen.

In het vliegtuigwrak zijn geen vlindervormige inslaggaten aangetroffen. Zouden die niet te zien moeten zijn? Buk-fabrikant Almaz-Antey en het Joint Investigation Team hebben een springkop met vlindervormen tot ontploffing gebracht bij een metalen proefopstelling.

Het resultaat: vlindervormige inslaggaten. De rechtbank redeneerde dit weg door te zeggen dat het onmogelijk is om met een statisch object op de grond de omstandigheden na te bootsen van een vliegend object op 10 kilometer hoogte.

Wat als MH17 niet is getroffen door een ‘vlinderspringkop’? Dan kan het moordwapen nog steeds een Bukraket zijn geweest. Bukraketten kunnen namelijk ook andersoortige springkoppen bevatten. Naast de twee vlinderdelen aanvaardde de rechtbank als bewijs voor het gebruik van een Bukraket twee verfrommelde delen metaal die klemvast waren aangetroffen in de wrakstukken.

Deze zouden zijn van een grond- en schuifplaat van het staartstuk van een Bukraket. De advocaten van Pulatov hebben erop gewezen dat de Russen en Oekraïners niet alleen over Bukraketten beschikten, maar ook over andere typen raketten waarmee doelen op grote hoogte konden worden geraakt.

Misschien waren die ook voorzien van een grond- of schuifplaat zoals die van een Bukraket? Het OM heeft dit volgens de advocaten niet laten onderzoeken.

Geen Russische Buk

Oekraïne beschikt over precies dezelfde Buk-lanceerinstallaties, raketten en springkoppen als Rusland. Uit een document van de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD) dat tijdens de rechtszaak besproken werd, blijkt bovendien dat een zevental Buk-lanceerinstallaties stond opgesteld in het oosten van Oekraïne, waarvan er vier operationeel waren.

Een stuk van de neergeschoten MH17. Maar vanwaar die raket vertrok is niet echt geweten. Men baseerde zich daarbij op getuigenissen die niet betrouwbaar waren. Geen zorg: Barbertje hangt en meer moet dat niet zijn.

Een Russische Buk hebben westerse inlichtingendiensten daar niet gezien. Dus als MH17 is neergeschoten is met een Bukraket, wat was dan volgens de rechtbank het bewijs dat de afzender Russisch was? In het voorjaar van 2015 had een Nederlands bergingsteam een motormantel van een Bukraket in het rampgebied aangetroffen.

Uit het serienummer dat op de mantel gegraveerd stond, bleek, volgens het Russische ministerie van defensie, dat dit onderdeel afkomstig was van een raket die rond de jaarwisseling van 1986-1987 geleverd heeft aan een Oekraïense luchtafweereenheid. Kiev heeft dit niet weersproken.

De eigen raketadministratie ging niet verder terug dan 1992. Het OM heeft waarschijnlijk om die reden de motormantel uiteindelijk niet opgevoerd als bewijsstuk. Officier van justitie Thijs Berger zei dat het niet vastgesteld kon worden dat dit onderdeel op 17 juli 2014 in het gebied was beland.

Het kon ook voor of na die datum zijn gebeurd. De rechtbank heeft om die reden de motormantel niet hoeven te betrekken in zijn oordeel over de schuldvraag.

Landbouwveld

De fatale raket is volgens de rechtbank afgevuurd vanaf een landbouwveld bij het dorp Pervomaiskyi, ten zuiden van het stadje Snizhne. Vriend en vijand is het erover eens dat die omgeving gecontroleerd werd door de separatisten. Maar hoe zeker is het dat dit de plaats delict was?

De rechtbank wees op satellietfoto’s waaruit blijkt dat dit veld ergens tussen 16 en 20 juli in brand heeft gestaan. Dit zou veroorzaakt zijn door de vuurstraal van de raketmotor. Op diezelfde satellietfoto’s is echter te zien dat er in de wijde omgeving van het veld branden hebben gewoed.

Logisch, want er is daar in die dagen fel gevochten. Verder benoemde de rechtbank bandensporen in het veld. Die zouden zijn veroorzaakt door een Buk-Telar. Waarom die sporen niet van een landbouwvoertuig zoals een maaidorser zouden kunnen zijn, legde de rechtbank niet uit, alleen dat het spoor een breedte had van ruim drie meter en dat deze overeenstemde met die van een Buk-Telar.

Ook een tweetal foto’s die op 12,4 kilometer vanuit een flatgebouw in Torez waren gemaakt van een wit condensspoor bewezen, volgens de rechtbank, dat de fatale raket vanuit het landbouwveld bij Pervomaiskyi was afgeschoten. Ook hier ging de rechtbank weer voorbij aan tal van bedenkingen die je bij deze foto’s kunt hebben.

Volgens de Nederlandse militaire geheime dienst was er die dag van de aanslag geen Russische BUK in dat gebied. Wel waren er Oekraïense. Bovendien is het ook niet zeker dat het vliegtuig werd neergehaald door een BUK want er waren daar ook andere raketsystemen voorhanden. Op dit stuk van de MH17 zijn duidelijk kogelsporen te zien.

Ten eerste zijn het niet alleen Bukratten die een condensspoor veroorzaken. Ook de zogeheten Strela-10’s waar de separatisten mee schoten, doen dit. De Strela-10 kan echter het moordwapen niet zijn, omdat deze een bereik heeft van maximaal 3,5 kilometer. MH17 vloog op 10 kilometer hoogte.

Ook ging de rechtbank eraan voorbij dat, afgaande op de metadata van de foto’s, de wind al gedurende vijf minuten op de pluim had ingewerkt voordat ze werden gemaakt. Aangezien de wind die middag uit het oosten kwam, moet de basis van de pluim dus worden gezocht ten oosten van het landbouwveld bij Pervomaiskyi.

Manipulatie foto’s

Het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) had geen aanwijzingen aangetroffen voor manipulatie van de foto’s, maar dit wil uiteraard niet zeggen dat ze echt zijn. Niet elke manipulatie laat sporen achter, vooral niet bij aanpassing van de metadata zoals het tijdstip van opname.

De fotograaf, Pavel Aleynikov, stond ook via een vriend van hem, aan wie hij de foto’s uit handen had gegeven, in contact met de Oekraïense geheime dienst SBU. Ook heeft hij veel tegenstrijdige verklaringen gegeven over hoe hij de foto’s gemaakt heeft. Verder valt op dat niet veel meer mensen de rookpluim hebben gefotografeerd.

De zwarte rookwolken van de crashsite zijn door tientallen mensen gefilmd en gefotografeerd. MH17-onderzoeker Max van der Werff heeft tientallen bewoners van Pervomaiskyi geïnterviewd. Niemand zei iets te hebben gemerkt van een raketlancering.

De Russische Buk-fabrikant Almaz-Antey heeft op basis van de schade aan het vliegtuig geconcludeerd dat de raket uit een heel andere richting moet zijn gekomen dan het OM aanneemt. De advocaten van Pulatov presenteerden in maart 2022 een rapport van een Amerikaans bureau voor vliegramponderzoek waarin hetzelfde werd geconcludeerd.

Zowel de Russen als de Amerikanen wijzen op een gebied ten zuiden van Zaroshchenske, waar een Oekraïense luchtafweerinstallatie kan hebben gestaan omdat het een stuk niemandsland betrof, dat onder niemands controle stond.

De anonieme getuige

De rechtbank zei geen waarde te hechten aan de analyse van Almaz-Antey, onder meer omdat het bedrijf onder controle zou staan van de Russische staat. Ook het rapport van het Amerikaanse bureau veegde de rechtbank van tafel. Dat zou kritiekloos de conclusie van Almaz-Antey hebben overgenomen.

De rechtbank bleek veel waarde te hebben gehecht aan een anonieme getuige die zei bij de lancering aanwezig te zijn geweest. Dit verbaasde meer dan welke andere uitspraak die rechter Steenhuis deed op 17 november. De getuige, M58 genaamd, heeft verklaard dat hij zijn waarnemingen heeft gedaan op 16 juli, dus een dag voor de crash.

Toen hij tijdens opeenvolgende verhoren hiermee geconfronteerd werd, bleef hij herhalen dat het 16 juli was geweest. Ook bleef hij volhouden dat hij met eigen ogen had gezien hoe de raket bij de cockpit tot ontploffing kwam. Dit is fysiek onmogelijk. Het landbouwveld bij Pervomaiskyi bevindt zich hemelsbreed op 24 kilometer van de plek waar MH17 werd geraakt.

Igor Girkin, alias Strelkov, wordt door het Nederlandse gerecht gezien als de man die zorgde dat er een BUK uit Rusland kwam. Maar hij is niet diegene die volgens dat gerecht de raket afschoot of het bevel gaf. Toch kreeg hij levenslang zelfs al is men niet eens zeker over een mogelijke voorbedachten rade. Aangezien Rusland, zoals vele andere landen, geen landgenoten uitlevert zal hij met die straf eerder lachen.

Bovendien was het op 17 juli zwaar bewolkt boven het gebied en vloog het toestel op 10 kilometer hoogte. De advocaten van Pulatov hebben een rechtspsycholoog die gepromoveerd is op ‘valse herinneringen en valse getuigenissen’ laten kijken naar de verhoren van M58.

Deze dr. Robert Horselenberg concludeerde in een door hem opgesteld rapport dat “de getuige geen heldere herinnering” heeft. Ook dit rapport verwees de rechtbank naar de prullenmand. Horselenberg zou een onjuiste weergave hebben gegeven van de verklaringen van M58.

Originele Audiobestanden

In geen van de afgeluisterde en getapte telefoongesprekken van de separatisten die de rechtbank benoemde, klinkt een schuldbekentenis door. Wel wordt in een aantal gesprekken gerept over de aanvoer van een Buk-installatie. Maar zijn die wel echt? De advocaten van Pulatov hebben het OM herhaaldelijk gevraagd of het beschikte over de originele audiobestanden.

Het OM heeft die vraag niet beantwoord en de rechtbank heeft dit ook niet afgedwongen. Tijdens de rechtszitting van 1 november 2021 bleek dat het OM de bestanden nooit heeft laten onderzoeken op knip- en plakwerk en antidatering. Dit omdat het NFI geen ‘tekenbevoegd expert’ in huis had die dit soort onderzoek kon uitvoeren.

De rechtbank heeft toen op de valreep het Nationaal Forensisch Instituut in de Litouwse hoofdstad Vilnius belast met het onderzoeken van veertien tapgesprekken die het OM toeschreef aan Pulatov. Het instituut concludeerde weliswaar dat het geen sporen had aangetroffen van bewerking, maar ook dat het niet over de middelen beschikte om te controleren op voice cloning én dat “de onderzochte geluidsopnamen geen originele opnames zijn”.

Van telefoontaps die de SBU op YouTube heeft gepubliceerd in de eerste uren en dagen na de crash is wel bewezen dat er in geknipt en geplakt is. Dit is buiten de rechtszaak om vastgesteld door forensisch expert Akash Rosen, die in Maleisië als getuige-deskundige optreedt in rechtszaken.

Behalve uit de getapte gesprekken zou volgens de rechtbank ook uit drie foto’s en zes video’s zijn gebleken dat de separatisten de aanvoer van een Buk-Telar hebben gefaciliteerd. Dat het NFI geen aanwijzingen had gevonden voor beeldmanipulatie was voor de rechtbank kennelijk voldoende.

Onbekende personen

Geen woord over het feit dat vrijwel al deze beelden van sociale media afkomstig waren en gepubliceerd waren door onbekende personen. Ook als de persoon wel bekend was of als het originele beeldmateriaal wel in handen was gekomen van het OM bleek veel onzeker.

Zo heeft de man die een passerende Buk in Zuhres gefilmd zou hebben, Andrey Andryushin, ten overstaan van een Russisch camerateam verklaard dat hij zijn video geschoten heeft op 5 juli 2014. Het originele beeldbestand heeft het OM nooit in handen gekregen, alleen een download die via een link in een e-mail was toegestuurd door een onbekende.

De dashcamvideo van een persoon die een Buk in Makeevka gefilmd had vanuit zijn auto heeft het OM op een SD-kaart ontvangen. Het OM heeft deze getuige ook verhoord. Wat bleek? De metadata van de dashcamvideo gaven een datum aan ergens in het jaar 2012. Volgens de filmer viel de batterij van de

camera regelmatig uit, wat effect zou hebben gehad op de datum die op de video verscheen.

Dit was een politiek proces waarvan op voorrand de straf vaststond. Beschamend hoe magistraten zich hier lieten gebruiken. En door Poelatov, die als enige verdachte zich in Nederland door advocaten liet vertegenwoordigen, vrij te spreken vermeed men een zitting in beroep.

Ondertussen stelt het onderzoeksteam in de zaak nog steeds te zoeken naar diegene die het bevel gaf en op de knop duwde. Dat wordt wachten tot met Sint-Juttemis.

Rupsbandsporen

Ook opmerkelijk: op de video ontbreken op het wegdek de rupsbandsporen die daar op 15 juli ontstonden toen er een kolonne tanks overheen reed. Op video’s die gemaakt zijn van het tanktransport van de 15de is duidelijk te zien dat deze diepe sporen achterlieten in het wegdek.

Deze zouden dus al binnen twee dagen verdwenen moeten zijn, als tenminste de dashcamvideo van de Buk in Makeeva gemaakt is op 17 juli zoals het OM aanneemt. De dashcamfilmer heeft verklaard zich de precieze datum van de opname niet te herinneren.

In elk geval hoorde hij over de MH17-ramp een paar dagen nadat hij het transport gefilmd had. Hij moet dus ofwel het transport hebben vastgelegd enkele dagen voor de ramp, ofwel buiten bewustzijn zijn geraakt vlak voor de ramp om daarna nog een paar dagen in die staat te blijven.

Niet alleen heeft de rechtbank de bewijsmiddelen van het OM vrijwel één op één overgenomen en zich blind getoond voor alle contra-indicaties, tegenstrijdigheden en onzekerheden. Ook veegde de rechtbank op alle vijf punten het verweer van de verdediging van tafel dat Pulatov geen eerlijk proces had gehad.

De rechtbank komt hier makkelijk mee weg, want van de kant van Pulatovs advocaten zal het niet komen tot een hoger beroep.

Eric Van de Beek

Eric van de Beek heeft alle 68 rechtszittingen van het MH17-proces bijgewoond. In februari 2022 bracht hij verslag uit in zijn boek MH17: De onderste steen. Komend jaar verschijnt een herziene editie van dit boek. Te bestellen via: ericvandebeek.nl/MH17.html. Een uitgebreidere versie van dit artikel zal worden gepubliceerd op de website van De Andere Krant.

VIKTOR BOUT… DE MYTHE EN DE WERKELIJKHEID

Voorwoord:

Dit is een verhaal van Peter Dansaert over Victor Bout. Hij is een van de weinigen die het dossier van Victor Bout kent. De ondertiteling bij de foto’s is van mijn hand. Het verhaal is duidelijk. Maar men had er in de media een vette kluif mee en meer is er niet nodig. Het is als een groep hyena’s die een gewond dier voor zich zien.

Willy Van Damme

Er zijn duizenden, zo niet miljoenen woorden geschreven en gesproken over Viktor Bout en eerlijk gezegd is meer dan 90% van wat er is gezegd en geschreven absolute onzin of pure speculatie. Dit oordeel lijkt misschien een beetje hard, dus laten we dit heel kort iets verder toelichten: –

Verenigde Naties

De rapporten van de Verenigde Naties: – Talloze mensen en organisaties hebben de onderzoeksrapporten over VN-wapenembargo’s aangehaald als basis voor de “zaak tegen Bout”. In al die rapporten staan echter slechts twee beschuldigingen die verband zouden houden met precieze gebeurtenissen. maar het bewijs ter ondersteuning van die beschuldigingen is nooit openbaar gemaakt.

De UNITA-rebellen: – Bout gaf grif toe veel vluchten te hebben gemaakt, onder meer voor een Russisch wapenbedrijf naar de Angolese regering, maar wat betreft het bewijs van sanctieschendingen door de VN-monitoringgroep (S2000/203) concludeerde een externe deskundige van Interpol – aan wie het daaropvolgende panel verzocht om het door eerdere panels verzamelde bewijsmateriaal te onderzoeken – dat de door westerse inlichtingendiensten aan het panel verstrekte documenten “vaak misleidend waren” en “niet duidelijk geïdentificeerd, niet gedateerd of van een referentie voorzien waren of niet gemakkelijk konden worden geverifieerd”.

Victor Bout in maatpak.

Met andere woorden, de beweringen van de VN-waarnemingsgroep waren wat u en wij als vermoedens zouden bestempelen in plaats van geverifieerde feiten.

De FARC rebellen: – Het wordt nog erger – de “zaak tegen Bout” zou zijn versterkt door het boek van Farah en Braun, getiteld “The Merchant of Death”, dat beweerde dat hij in 1999 duizenden AK47’s aan de FARC zou hebben geleverd.

Helaas heeft een Peruaanse rechtbank vóór de publicatie van dat boek definitief vastgesteld dat het geen vluchten van Bout waren, noch van enig vliegtuig dat ooit met hem in verband is gebracht.

De link met de Taliban:- Wederom fout, Viktor Bout’s zakenrelaties waren met de Noordelijke Alliantie, niet met hun bittere vijanden de Taliban zoals Farah en Braun beweren, en de meeste vluchten naar Kabul vervoerden consumptiegoederen.

Amerikaanse en andere vliegtuigexploitanten die namens de Amerikaanse regering werkten, deden enorme wapenleveranties aan de Noordelijke Alliantie, die alle wapenleveranties door de vliegtuigen van Bout in de schaduw stellen.

In de val lokken

De Congo-Grote Meren verbinding: – Ja, Viktor vloog voorraden naar de Democratische Republiek Congo, voornamelijk in opdracht van de presidenten Paul Kagame van Rwanda en Yoweri Museveni van Oeganda. Zo ook verschillende Britse bemanningen en een enkele Amerikaanse. De bemanningen mochten van het Rwandese en Oegandese leger niet kiezen wat ze voor hen naar Congo vervoerden.

Wat betreft de beroemde foto van Dirk Draulans, ja het was Viktor, maar nee het was niet zijn vliegtuig … zoals een luchtvaartdeskundige in de entourage van een zeer hoge VN-functionaris op een informele vredesmissie naar toenmalig vice-president Bemba getuigde.

De “sting”-operatie: – In maart 2008 was het internationale media-koor dat Viktor Bout “in Thailand is gearresteerd omdat hij wapens zou hebben geleverd aan Colombiaanse FARC-rebellen”. Dat was niet zo.

Hij werd gearresteerd op grond van een minder zware, maar gemakkelijker te bewijzen beschuldiging van samenzwering om luchtdoelraketten en andere wapens te leveren aan een buitenlandse terroristische organisatie.

Deze aanklacht kwam niet voort uit een onderzoek naar een misdaad waaraan Victor Bout mogelijk medeplichtig was, maar gewoon uit een “sting”-operatie van de US Drug Enforcement Administration op basis van de getuigenissen van haar duur betaalde agenten en dubieuze getuigen.

Zelfs de rechter die zijn proces voorzat, zei in haar conclusie dat hij zonder de “sting”-operatie nooit voor een Amerikaanse rechtbank zou zijn verschenen.

Victor Bout in Thailand waarheen de Drug Enforcement Administration (DEA) hem had gelokt. “We zijn goed in zo’n zaken en daarom doet men op ons nogal eens een beroep”, wist een woordvoerder van de DEA eerder te zeggen.

De VS was het in het verleden de grootste producent van heroïne en opium. Voorheen waren de Britten dat. Of Thailand nu nog zoiets zou toelaten is hoogst twijfelachtig gezien de sterk gedaalde invloed van de VS op het land.

Amnesty International zei bij zijn arrestatie het volgende: “Victor Bout is niet de enige persoon die door de VN-wapenembargo-onderzoekers wordt beschuldigd van tussenhandel in en handel in wapens in weerwil van de Veiligheidsraad… zoals alle processen moet het eerlijk verlopen en moet de waarheid boven tafel komen over wie al die wapens naar humanitaire rampen heeft verscheept.”

Maar uiteindelijk ging het proces van Victor Bout in New York niet over de misdaden waarvan Bout door de VN en anderen werd beschuldigd.

Bij nader toezien

Korte beschouwingen over de belangrijkste beschuldigingen tegen Victor Bout

1. (a) Iedereen heeft het recht zich voor een rechtbank te verdedigen tegen beschuldigingen die tegen hem worden ingebracht. De VN heeft niet het recht om als plaatsvervanger van een Hof van Justitie op te treden en professionele aanklagers en rechters te vervangen door “deskundigen” die deel uitmaken van haar panels, waarvan de meesten geen professionele ervaring hadden en hebben met wetshandhavingsonderzoeken.

2. (b) Victor Bout gaf grif toe dat zijn vliegtuigen werden gehuurd voor het vervoer van wapens en andere verhandelde goederen naar verschillende landen, maar hij beweerde dat dit wettelijk was toegestaan door de regeringen en ontkende opzettelijk wapens te hebben verhandeld.

Hij is nooit berecht voor de beschuldigingen die van hem de “posterboy” van illegale wapenhandelaars maakten, de veronderstelde rechtvaardiging voor de sting-operatie van de DEA.

3. (c) De Thaise autoriteiten hebben Bout uitgeleverd om alleen te worden berecht voor zaken die verband houden met de “sting”-operatie – Bout is nog steeds niet berecht voor de beschuldigingen tegen hem geuit in de VN-wapenembargo-rapporten en die in het boek van Douglas Farah en Steven Braun.

4. (d) Die DEA-“sting”-operatie en de daaropvolgende uitleveringshoorzittingen hebben in feite de weg afgesloten voor een eerlijk proces tegen Victor Bout. Zijn proces in New York te midden van de opkomende media-aandacht was door Justitie zo opgezet dat geen enkel VN-rapport en geen enkele andere beschuldiging ooit voor een rechtbank zou worden getoetst. De “sting”-operatie zorgde ervoor dat zijn beschuldigers geen bewijs hoefden te leveren om hun beweringen te staven.

5. (e) In plaats van een prima facie zaak op te bouwen met bewijzen van illegale wapenhandel, kwam de “sting”-operatie van de DEA neer op een vorm van uitlokking, een praktijk die in de Amerikaanse wetgeving verboden is. Uiteindelijk verklaarde de rechter zelf dat Victor Bout zonder deze operatie voor geen enkele Amerikaanse rechtbank zou hebben moeten verschijnen.

6. (f) Beschuldigingen die nooit voor een rechter zijn getoetst, werden door herhaling omgezet in “feiten” die in talloze artikelen werden herhaald, totdat zij de overtuiging creëerden dat Victor Bout geen proces verdiende omdat hij al “berecht” was door de VN en de media.

De VN-rapporten zijn echter niet gemaakt of bedoeld om als buitengerechtelijk tribunaal te functioneren. De VN-onderzoekers waren niet verplicht om het bewijs waarop hun beschuldigingen waren gebaseerd in het openbaar te tonen.

(g) Geen enkele journalist, onder de duizenden artikelen die over Victor Bout zijn gepubliceerd, heeft ooit bewijsstukken of andere controleerbare bewijzen gepubliceerd ter ondersteuning van de VN-beschuldigingen van illegale wapenhandel.

Toch zouden ze moeten weten dat beschuldigingen = feiten = schuldige niet het soort rechtspraak is dat we in de loop der eeuwen hebben ontwikkeld.

Het grote probleem van Victor Bout was dat hij wapens vervoerde – wat in veel gevallen legaal is – en Rus was. Voor de media die altijd belust is op een sensationeel verhaal is dit het ideale slachtoffer. Sommigen zoals blijkt in dit verhaal gaan daarbij spreekwoordelijk over lijken. De feiten zijn dan van geen tel.

(h) Weet u dat Jon Mason-Ponting, van het secretariaat-generaal van Interpol, medio 2000 de opdracht kreeg – van het VN-panel voor Angola dat het rapport van december 2000 met de beroemde beschuldigingen aan het adres van Bout opstelde – een analyse te maken van de informatie en documenten die door eerdere VN-panels (onder voorzitterschap van ambassadeur Fowler) waren verzameld.

Mason-Ponting schreef in zijn rapport (waarvan de bevindingen en conclusies overvloedig door het panel werden overgenomen):

“Veel van de documenten hadden geen duidelijke bron, noch overheid, noch land van herkomst. Vrijwel geen van de documenten had duidelijk omschreven data; de documenten die dat wel hadden waren vaak misleidend, omdat zij werden gedateerd op het tijdstip waarop zij aan het VN-mechanisme werden verstrekt en niet op de datum waarop zij daadwerkelijk werden opgesteld.

[Het grootste deel van de door het mechanisme verstrekte informatie was afkomstig van het vorige sanctiemechanisme (onder leiding van ambassadeur Fowler). De informatie werd niet geëvalueerd op een manier die zich leende voor de standaardprocedures die bij inlichtingenanalyse worden gebruikt.

Vaak was de bron van de informatie niet duidelijk geïdentificeerd, was deze niet gedateerd, was er geen verwijzing naar of kon deze niet gemakkelijk worden geverifieerd. In verschillende gevallen waarin het mogelijk was de bronnen te identificeren, onthulden vele van hen informatie die vrijwel identiek was.

Victor Bout vermoedelijk met vrienden en  familie. Ook nu nog valt de pers hem lastig met zelfs verhalen over Oekraïne. Zolang het maar sappig is en vlot verkopend leesvoer.

 

Dit wijst normaliter op de geldigheid van de informatie, aangezien deze kan worden bevestigd; de analist heeft echter de indruk dat verscheidene van deze geïdentificeerde bronnen zich deze informatie grotendeels toe-eigenden. Dit lijkt het oorspronkelijke panel te hebben overtuigd van de geldigheid van de informatie, terwijl de ware bron niet was geïdentificeerd.

Onder verwijzing naar de eerder genoemde doelstellingen is het duidelijk dat de inlichtingen nog steeds aanzienlijke leemten vertonen. Deze leemten moeten verder worden onderzocht en geanalyseerd.

De lacunes in de informatie kunnen op twee verschillende scenario’s wijzen – het eerste is dat het huidige project er niet in geslaagd is de directe verbanden te identificeren die de onderwerpen van dit verslag met UNITA of de wapenbedrijven verbinden.

Een waarschijnlijker scenario is dat er een netwerk van indirecte banden blijft bestaan – belangrijke personen, tussenpersonen – die nog niet zijn geïdentificeerd.”

Helaas heeft de VN geen verder onderzoek verricht om de door Mason-Ponting vastgestelde “informatiekloof” te dichten.

Peter Danssaert, Sergio Finardi en Brian Johnson Thomas

De auteur (rechts op de foto) op wapeninspectie in Bunia in de DRC met leden van het Marokkaanse contingent van de VN in de DRC.

Verder lezen:

· –  The Arms Flyers. Commercial Aviation, Human Rights, and the Business of War and Arms. Sergio FINARDI & Peter DANSSAERT, July 2011. Report + Addendum (https://ipisresearch.be/publication/arms-flyers-commercial-aviation-human-rights-business-war-arms/)

· –  Dead on Time – arms transportation, brokering and the threat to human rights. Amnesty International, 2006. (http://www.amnesty.org/en/library/info/ACT30/008/2006)

Het proces van de eeuw – Een theatervertoning

In Brussel begon deze week het proces rond de aanslagen in Zaventem en het metrostation Maalbeek. Bloedige aanslagen die tientallen mensen het leven hebben gekost en pasten in de eerdere aanslagen in Parijs met o.m. de Battaclan. Het is een in vele opzichten merkwaardig proces. Men kent wel de daders en de loopjongens en er is zelfs een naam voor de planner, een zekere Oussama Atar.

Wie trok aan de touwtjes?

Oussama Atar wordt gezien als de planner van die aanvallen in Frankrijk en België. Maar wie stond er achter deze man? Officieel kwam hij in 2017 om bij een Amerikaanse aanval. Ooit betoogde onder meer Amnesty International onder de slogan ‘Red Oussama’ voor zijn vrijlating. Met succes. Of zijn slachtoffers hier gelukkig mee geweest waren is uiteraard hoogst twijfelachtig. Excuses van die groepen zijn er voor zover geweten nooit geweest. 

Maar wie dirigeerde dit zaakje en waarom? Dat is een ander verhaal welke tijdens dit monsterproces vermoedelijk niet aan bod zal komen. Maar dat boven water halen is toch iets essentieel. Zeker is dat hun daden niets met religie te maken hadden maar hun acties gewoon een vorm van zeer brutaal geweld was.

Ze waren eerst boefjes en werden nu plots zeer zware criminelen. Maar het achterhalen van wie hier achter schuil gaat gebeurt niet en dat is geen toeval. Zo zijn er een aantal eigenaardigheden aan deze zaak en deze vorm van salafistisch jihadisme die men moeilijk anders dan raar kan bestempelen.

Neem nu die mislukte aanslag op die Thalys die van Brussel naar Parijs bolde met enkele op massamoord beluste jihadisten aan boord. Zaten daar toch geen Amerikaanse militairen mee op die trein die per toeval toen die een jihadist in het toilet zijn wapen hoorde laden. En kijk, zij schakelden die jihadisten uit en werd in Franrijk gevierde nationale helden.

Maar was hun aanwezigheid op dat ogenblik en in dezelfde wagon echt een toeval? Het zou kunnen maar het was dan zeker wel een heel gelukkig toeval. Ook was de man die dit allemaal achter de schermen bekokstoofde de Brusselaar Oussama Atar, diezelfde die ook de aanslagen op de Battaclan en Zaventem plande.

Oussama Atar en Abdelrahman Ayachi

Oussama Atar is niet aanwezig op dit proces en ontbrak ook in Parijs. Volgens de officiële versie vermoed men dat hij in Syrië of Irak gedood is maar zekerheid is er niet en dus moet hij (of zijn lijk) mee de trappen op richting wat gerechtigheid heet.

Bassam Ayachi, spion voor het Westen en officieel salafistisch terrorist hier als ‘vrijheidsstrijder’ in zijn vroeger vaderland. Ondanks zijn sleutelrol kreeg hij maar 2 jaar effectieve celstraf omdat hij werkte voor de Belgische en Franse veiligheidsdiensten. Uit de beschikbare info lijkt dat niets te hebben opgebracht voor de Belgische en Franse veiligheidsdiensten. Voor hem aan de andere hand…..

Ooit was Oussama Atar zelfs de lieveling van allerlei goed bedoelende maar naïeve mensen en groepen als Amnesty International. De man zat wegens terrorisme in een Iraakse cel en was, stelden zij, zwaar ziek en moest dus dringend naar België komen. Hij kwam maar zijn verhaal bleek nep. Amnesty International poogde het nadien zelfs nog deels te ontkennen.

Maar Oussama Atar was een boezemvriend en partner in crime van Abdelrahman Ayachi, zoon van Bassam Ayachi de sjeik van Molenbeek. Dat is de godfather van het jihadisme in het Brusselse en de man die er meer dan wie ook hielp bij het rekruteren van almaar nieuwe jihadisten nodig voor de vernieling van grote delen van het Midden-Oosten, vooral dan Libië, Egypte, Syrië, Irak, Jemen en Libanon.

En die Abdelrahman Ayachi, boezemvriend dus van Oussama Atar, was de man die VRT-icoon Rudi Vranckx in 2013 in de uitzending voor ‘steun’ aan Syrië opvoerde als de Syrische vrijheidsstrijder en die ginds gids en tolk speelde voor Vranckx en waarvoor de man dus ook vergoed werd. .

Of hoe de VRT en dus de Vlaamse belastingbetaler terroristen financierde. Het zou normaal in de politiek en de media dagenlang groot nieuws moeten geweest zijn maar hier had men er zelfs geen aandacht voor. Ook deze Abdelrahman Ayachi zit nu vermoedelijk te foefelen met zijn 48 of meer maagden

Charles Michel en Frans Timmerman

Frans Timmerman die als Nederlands minister van Buitenlandse Zaken een fonds voor steun aan die Syrische jihadisten hielp oprichten en wapentuig leverde is tegenwoordig een topman van de Europese Commissie. Geen klassieke krant, televisiezender of weekblad in Nederland die er veel heisa over maakt.

Dit document van de Amerikaanse Militaire V!iligheidsdienst van augustus 2012 is authentiek en dient gezien als het voornaamste bewijsstuk om te weten wie echter de opstand zat. Het werd enkele jaren geleden in aanwezigheid van een getuige afgegeven aan de Belgische ‘kenner’ Montasser Alde’emeh die er nadien het zwijgen toe deed. Hij weet dus dat hij liegt.

Bij het Belgisch ministerie van Buitenlandse Zaken ontkende men enige betrokkenheid hierbij. Nochtans staat er letterlijk: ‘And this is exactly what the supporting powers to the opposition want’. Men gaf IS hier dus instructies om na Syrië ook Irak binnen te vallen om het zo totaal te destabiliseren. Wat mislukte door het optreden van de Iraakse geestelijke leider Ali al-Sistani, Iran en Rusland.

En dan is er onze Charles Michel, ooit premier en nu gezegend met de topjob van voorzitter (president) van de Europese ministerraad die in Beijing de lef had om de Chinese president lessen te geven over wat hij niet en wel moet doen. De man onder wiens bewind Al Qaeda van het Arabisch Schiereiland via de Verenigde Arabische Emiraten van ons land Belgische minimi’s kreeg. Een uitstekend wapen.

Het is diezelfde groep die bijna de ganse redactie van het Franse satirische blad Charlie Hebdo afknalde. Waarna onze toppoliticus samen met de andere schijnheiligen in Parijs ging betogen tegen diegenen die hij wapens bezorgde. Je moet maar durven.

En dan is er het merkwaardige verhaal van Bassam Ayachi, de sjeik van Molenbeek afkomstig uit Syrië, een land dat hij mee hielp vernielen. De man loopt al decennia mee in het jihadisme. Eerst toen hij in 1979 betrokken was bij de bestorming en dagenlange bezetting van de Grote Moskee van Mekka in Saoedi Arabië. Een mijlpaal in de geschiedenis van dat land.

Molenbeek

Nadien was hij nog betrokken bij het jihadistische aspect van de oorlog in Joegoslavië waar ook Bin Laden verscheen. Hij raakte er in die periode in het noorden van Frankrijk, waar de man toen verbleef, zelfs betrokken bij bankovervallen.

En leuk dat dit was. De video lekte raar maar waar in de pers wel uit waarna de VS officieel elke band met de groep doorknipte. Het greep plaats tijdens de laatste weken voor het Syrische leger die jihadisten uit hun deel van de stad Aleppo verjoeg. Zoals ook gebeurde met de Nederlandse jezuïet Frans van der Lugt in de laatste dagen van de jihadistische opstand in de stad Homs werd ook dit kind als weerwraak omgebracht.  Hamza al Kateab staat uiterst rechts.

En dan kwam Molenbeek waar hij een nieuwe carrière uitbouwde als topjihadist. Via onder meer zijn Islamitisch Centrum slaagde hij erin om vele jongeren met een islamitische achtergrond maar op de criminele toer te rekruteren voor een nieuw leven van misdaad in Syrië en ook Irak.

Door het journaille opgehemeld als vrijheidsstrijders zorgden die voor een orgie van geweld in zijn aller ruwste vorm. Typisch zoals bij de groep Noor Din al Zinki die in de stad Aleppo zichtbaar en op het internet een feest bouwden toen ze een ziek Palestijns kind vermoorden.

Om dan nadien in London op te duiken met strik en pitteleer bij BAFTA (British Academy for Film and Television Arts) als de gevierde makers van de bekroonde documentaire over hun werk ‘for Sama’. Met applaus bij de media gaande van The Sun tot Apache hier. Een beter bewijs om te tonen hoe ziek de westerse maatschappij is is er niet.

Bassam Ayachi was ook indirect betrokken bij de aanslagen van 2001 op het World Trade Center in New York en terwijl de CIA op grote schaal allerlei vermeende jihadisten ontvoerde en hen in Guantanamo opsloot bleef Bassam Ayachi zeer merkwaardig buiten schot. Wat toch toonde dat de man bescherming had.

Enkele jaren nadien is Hamza al Kateab van die groep fris geschoren en gewassen en voorzien van een strik de eregast van de Britse elite. Alles was plots vergeten en vergeven. Hoe ziek kan een maatschappij zijn? De film ging over hun dochter en niet over al de kinderen die ze met Britse regeringssteun hadden vermoord.

Laten doorgaan

Pas dit jaar veroordeelde men hem in Frankrijk tot 2 jaar cel. Maar dat was minder lang dan het voorarrest dat hij had uitgezeten en dus had hij recht op een vergoeding voor die periode. Hij had nog niet genoeg geld gekost aan de belastingbetaler.

Verder bleek zoals verwacht dat hij werkte voor zowel de Franse als Belgische veiligheidsdiensten.Maar voor welke diensten nog? En verder is er de vraag of hij het huidige proces tegen zijn vroegere vrienden zal bijwonen?

Een vroegere topman, van de federale politie stelde het zo: “Kijk, de CIA of de Mossad, ik ben niet meer zeker welke van de twee, verwittigde ons van het jihadistisch schuiloord in Verviers dat we dan opruimden. Maar Zaventem en Maalbeek hebben ze gewoon laten doorgaan.”

Wat we nu in Brussel de komende maanden te zien en te horen zullen krijgen is dan ook een deel van de waarheid en deels theater. De kleine jongens passeren de revue, de groten blijven verborgen. Veel zal dan ook nu niet aan bod komen. De zaak speelt zich trouwens af in de vroegere gebouwen van de NAVO en dat zal wel een toeval zijn. 

Willy Van Damme

Chinese president Xi Jinping op officieel bezoek in Brussel

De Chinese president Xi Jinping kwam vandaag aan op de luchthaven van Zaventem voor een officieel driedaags bezoek aan de Europese Unie. Of hij daarbij zoals het normaal hoort ook een kort beleefdheidsbezoek brengt aan de Belgische koning is verre van zeker. Uiteindelijk is niet België maar alleen de EU interessant voor Xi Jinping en de grote Chinese delegatie van diplomaten, specialisten en zakenlui die hem vergezellen. (1)

Chinezen dreigen met zware sancties

Daarbij staan een aantal heikele punten op de agenda die de relaties van Brussel met Beijing ernstig vertroebelen en waarover men zich in de Chinese hoofdstad grote ‘zorgen’ maakt. En dat is een understatement.

Zo is er de toestand in bepaalde Europese gevangenissen, waaronder die in België, die op bepaalde vlakken een grove schending van de mensenrechten inhouden. Zoals ook het als brutaal omschreven politieoptreden bij betogingen dient aangepakt

Ook de discriminatie van zogenaamde gastarbeiders staat op de agenda alsmede de behandeling van asielzoekers welke eveneens gezien wordt als een zware schending van de mensenrechten. Ernstiger is de niet verborgen steun vanuit vooral Duitsland aan de in China actief zijnde Oeigoerse salafistische terreurgroepen.

Zo zijn er de Turkestan Islamic Party (TIP) en de East Turkestan Islamic Movement (ETIM) wier hoofdkwartier gevestigd is in het Duitse München en in China vele soms zeer dodelijke terreuraanvallen pleegde. Waarbij China Brussel heraan herinnerde dat 40% van alle wereldwijd verkochte Volkswagens in China verkocht worden.

Verdere is er de monopolievorming van de media en het hieruit voortvloeiende gebrek aan persvrijheid. Ook dat is een van de Chinese eisen die president Xi meebrengt. Dat dient allemaal beter en onderhuids hoort men in die Chinese delegatie al het woord “sancties” vallen indien hierin geen verbetering komt.

Een ander heikel punt voor China is dat de vroegere Europese koloniale mogendheden zich in veel gevallen niet eens verontschuldigen voor dat koloniaal verleden en zelfs weigeren herstelbetalingen te doen aan die door hen leeggeplunderde naties.

Na het meesleuren van de EU in de oorlog tegen Rusland poogt de VS dit nu te herhalen met China. Dankzij de VS moest Frankrijk in het geval van Iran de voor Renault derde belangrijkste markt afstoten. Nu poogt men dat ook te doen met China en zet men onder andere Nederland onder druk. Hier om ASML, de fabrikant van machines die geavanceerde chips kunnen produceren, te verbieden nog naar China uit te voeren.

In Taiwan hebben velen het door en verkozen deze week op lokaal vlak op grote schaal bestuurders van de Kwomintang (KMT) – de oude partij van generalissimo Chiang Kai-shek – die goede relaties met China nastreeft. In tegenstelling tot de DPP van president Tsai Ing-wen de lieveling van het Westen.

Typerend voor het belachelijke niveau van de Belgische kritiek op China was de recente waarschuwing in Ninove van de lokale N-VA’ster Karolien De Roose. Die stelde dat die Chinese camera’s die er staan opgesteld gevaarlijk zijn want ze spioneren voor China.

Of hoe men in Beijing ook interesse heeft voor het verkeer op het Oudstrijdersplein daar. Xi Jinping is er ongetwijfeld dagelijks mee bezig. Maar misschien geeft onze Staatsveiligheid die dame nog gelijk. Dat zijn dan ook superspionnen.

En dan is er covid waar men de EU beschuldigde van wanbeleid wegens het enorm aantal sterfgevallen dat men dan vergeleek met dat van China waar amper doden vielen. De spanningen tijdens de gesprekken vooraf liepen dan ook hoog op. Mede omdat China de EU er van beschuldigde mee achter die opstand in Hongkong te hebben gezeten en in het land uitgebreid spioneert.

Ondertussen zijn Chinese vliegtuigen en oorlogsschepen vanop hun basissen in Southampton, Cadiz en Napels in de Kanaalzone en de Middellandse Zee begonnen met een serie oefeningen om de paraatheid van deze vloot en de luchtmacht te testen.

Geen Chinese realiteit

Realiteit? Natuurlijk niet want dit is pure fantasie. Maar verander in de tekst simpelweg de naam Xi Jinping door die van Joe Biden of Ursula von der Leyen, Brussel door Beijing en de Chinese vloot door vliegtuigen en oorlogsschepen uit de VS en je ziet hoe men dat in China ervaart.

Een land waar het Westen de vorige twee eeuwen kanoneerboten heen stuurde volgeladen met het zeer verslavende opium. Wat zorgde voor massa’s doden en de natie ruïneerde. Het land werd rijp gemaakt voor een burgeroorlog en de Japanse invasie.

Maar vandaag was niet Xi Jinping hier op bezoek maar Charles Michel, onze vorige liberale premier, die als voorzitter van de Europese ministerraad in Beijing bij Xi Jinping op de thee ging. En kijk tijdens een persconferentie achteraf meende hij China in Beijing te moeten bekritiseren om zijn beleid. Met de mensenrechten, nee niet die van de EU in Syrië, tegen o.m. de Oeigoeren centraal.

Charles Michel ging op bezoek naar Beijing en ditmaal niet naar Marrakesh. Xi Jinping had het tijdens het gesprek met hem over de nood voor vredesonderhandelingen in Oekraïne maar blijkbaar had de man hiervoor geen interesse. Hij zweeg er zo te zien over. Liever oorlog dus. Maar in zijn persconferentie achteraf had hij het wel over de mensenrechten … in China uiteraard.

Deze ochtend op de VRT toen men het onderwerp besprak stelde de journaliste van dienst dat Michel dat moest doen. Hetzelfde deze ochtend in De Morgen met Pieter Gordts in ‘Met zijn reis naar China maakt Michel het thuisfront kregelig’.

Daarbij de vraag: “Zal Michel het over de protesten in China hebben?” Antwoord van de journalist: “Eigenlijk kan hij niet anders.” Stuur de kanonneerboten maar met of zonder opium. Met expert Sven Biscop die de journalist volmondig gelijk gaf. Handel met China? Wat vies!

Het Chinese Geely bezit in het Gentse de autofabriek Volvo die naar men hoort meer dan behoorlijk functioneert. Blijkbaar is dat voor een journalist als Pieter Gordts bijzaak. In het verleden had de VS hier drie autobedrijven, Opel en Ford met erbij ook Volvo. Beiden werden zonder veel poeha gesloten. Volvo overleefde die Amerikaanse kaalslag dankzij het Chinese Geely. Waarvoor dank?

Willy Van Damme

1) Ooit bezocht de Australische premier Bob Hawke Brussel voor een serie gesprekken met de EU. Normaal zegt het protocol – hij bezoekt ook België – dat men dan ook het Belgisch staatshoofd een beleefdheidsbezoekje moet brengen. Maar de premier, toen dus Bob Hawke van de Labor Party, weigerde en kon pas na veel Australische discussies, ook op de ambassade in België, overtuigd worden om dat toch te doen.

NASCHRIFT

Het lag in de lijn der verwachtingen maar de berichtgeving in enkele westerse media, waaronder The Guardian, The Financial Times en De Standaard, over het bezoek van Charles Michel, voorzitter van de Europese ministerraad, aan China bewijst nogmaals dat de westerse attitude tegenover China geen sikkepit veranderde in vergelijking met 1840.

China weigerde toen Britse opium in te voeren en prompt arriveerden de Britse kanoneerboten voor de eerste Opiumoorlog met het land. China moet luisteren en wat zij te zegen hebben is van geen tel. De Morgen had er over die reis trouwens zelfs geen interesse voor.

Dus China moet het Westen steunen in zijn agressie tegen Rusland. Het Chinese protest tegen wat men in het Engels decoupling noemt – het doorsnijden van de handelsbanden en het zo vernielen van de internationale handel vooral door de VS – was geen vermelding waard.

Evenmin als de oproep van Xi Jinping om met Rusland aan tafel te zitten voor een akkoord over Oekraïne. Geen woord erover. De slogan bij de EU is: “Vrede? Over mijn lijk.” Mensenrechten dus op zijn Europees.

En uiteraard moet China braaf luisteren naar de ‘goedbedoelde’ raad van de EU. De Standaard heeft het daarbij ook over het bestaande onevenwicht in de handel van de EU met China. China voert inderdaad meer uit naar de EU als het er van invoert.

Maar men weigert hier gewoon in te zien dat vele van die Chinese exporteurs gewoon Europese bedrijven zijn zoals het Nederlandse Brabantia – maker van keukengerei – die een grote vestiging heeft in de havenstad Zhuhai nabij Macao speciaal voor hun uitvoer naar België en Nederland. Wat zorgt voor lage prijzen hier en dus een lage inflatie. Dus: Voor wanneer de kanoneerboten?

Willy Van Damme

Gifgas als wapen van propaganda – VRT steunt salafistische terreur

Onlangs toonde de VRT een driedelige serie van de hand van Rudi Vranckx en Inge Vrancken – de twee Syriëspecialisten van die zender – rond de gifgasaanvallen in Syrië in de periode van 2013 tot 2018. (1) Ze losten hun verachtingen geheel in. Veel nepverhalen, leugens, halve waarheden en vooral veel verzwijgen van dat wat de waarheid zou kunnen onthullen. Maar dat was te verwachten van dit duo die al jaren zowat de verdedigsters zijn van het salafisme in Syrië.

Mustafa

De reeks begint met het verhaal van de Syriër Munzir al Nazzal, zijn zoontje Mustafa en hun gezin met de moeder Zeyneb en hun twee dochters. Het is een vaag verhaal waarbij in 2014 hij bij een bomaanslag in een bazaar in Idlib, de provincie of de gelijkaardige hoofdstad is niet duidelijk, stelt een been te hebben verloren. Maar enige bevestiging van dit verhaal door derden of meer detail is er niet.

                                            Abdelrahman Ayachi (links) aan het front en strijdend voor de ‘vrijheid’ in Syrië. Salafist maar als de Franse regering geld geeft is er geen vuiltje aan de lucht. Ook bij een salafist zijn er grenzen. Hij is nu bezig met het bedienen van zijn 40 of meer maagden.

In 2017 was zijn vrouw zwanger toen volgens hen op 4 april 2017 als gevolg van een aanval met het zenuwgas sarin in de stad Khan Sheikhoun zijn vrouw in een hospitaal diende opgenomen. Door de gebruikte medicatie (welke?) werd hun Mustafa zonder armen of benen geboren.

Het tetra-amelia syndroom volgens de man. Een analyse die naar hij stelde meerdere geneesheren bevestigden. Geen namen van dokters of hospitalen worden echter genoemd. (2)

In de serie zie je hun nu 5-jarig kind als een soort circusact rondtollen en veel lachen. Het wekt onmiddellijk bij de kijker de sympathie en medelijden op voor vader en het kind. Wat duidelijk de bedoeling is.

En na die reeks beelden met de kleine Mustafa komt dan met dringende stem Rudi Vranckx verklaren dat dit “het bewijs” is dat het Syrische leger en de baarlijke ‘duivel’ president Bashar al Assad chemische wapens gebruikte.

Het is een verhaal dat je in veel massamedia kunt lezen en het verhaal achter de foto van de Turkse fotograaf Mehmet Aslan die hem in 2013 nam aan de Turkse grens. In Syrië of in Turkije is onduidelijk.

Vragen

Hij diende de foto bij het Siena International Photo Awards in en won daarmee op 23 oktober 2021 de eerste prijs. Waardoor de Syriër met zijn gezin plots ‘wereldberoemd’ werden en een Italiaans humanitair visum kregen.

                                                                                                                                                                             Munzir al Nazzal met de kleine Mustafa. Maar wat is het echte verhaal van Munzir al Nazzal?

Maar klopt dat verhaal? Moeder Zeyneb – die met een soort nikab het land binnenkwam – oppert zelfs dat er in Khan Sheikhoun nog vier dergelijke gevallen waren (3). Uiteindelijk is er hier alleen het verhaal te horen van Munzir al Nazzal en zijn vrouw Zeyneb.

Geen andere getuigenissen zijn bekend. Een heel simpele snelle zoektocht op Google van dat tetra-amelia syndroom is echter voldoende om dat allemaal in vraag te stellen.

Wat dieper graafwerk zorgt voor meer bevestigingen. Van het gebruik van een bepaalde medicatie en sarin of welk gifgas als oorzaak van die misvorming is er in de wetenschappelijke literatuur niets te vinden. Wel in de klassieke massamedia.

Prof. dr. Bruce Poppe, klinisch geneticus en diensthoofd van het Centrum voor Medische Genetica van het UZ Gent stelt het zo:

“Tetra-amelia is een zeer zeldzame aandoening die erfelijk bepaald kan zijn. In dat geval zijn beide ouders drager van een genetische afwijking en hebben ze een kans van ¼ op een aangetast kind. Dit type van aandoeningen doet zich vaker voor bij ouders die verwant zijn.”

Shajul Islam

Bovendien is het maar de vraag of er in Khan Sheikhoun ooit sprake is geweest van een aanval met sarin. Weinig waarschijnlijk. Het verhaal kwam aan het licht door een bericht op sociale media van een zekere Shajul Islam die gekleed met een doktersuniform de wereld vertelde dat er door het Syrische leger opnieuw sarin was gebruikt. Maar wie was nu weer Shajul Islam?

Deze van het Britse doktersregister door de General Medical Council geschrapte arts speelde een hoofdrol bij de ontvoering op juli 2012 van twee persfotografen, de Brit John Cantlie en de Nederlander Jeroen Oerlemans.

Een actie van de Turkse veiligheidsdiensten zorgde later voor hun bevrijding. John Cantlie verdween nadien nadat hij op 22 november 2012 in handen gevallen was van groepen die later lid werden van ISIS. (4)

Toen Shajul Islam later op 9 oktober 2012 op de luchthaven van Heathrow aankwam werd hij echter gearresteerd door de politie die hem zelfs voor de rechter brachten waar dan Jeroen Oerlemans beloofde te getuigen. Maar om onduidelijke reden kwam Oerlemans niet opdagen. Onder druk gezet door MI6/AIVD?

En dus kon de man dankzij de houding van Oerlemans vrij terugkeren naar Syrië en verder vechten aan de kant van al Qaeda waar hij toen toebehoorde. Een wel heel bizarre zaak. Was Shajul Islam dan geen terrorist? Oerlemans heeft in het openbaar nooit een reden gegeven voor zijn merkwaardig optreden in deze zaak. Hij werd later op 2 oktober 2016 officieel neergeschoten in Libië.

Shajul Islam (vooraan) gewezen Brits arts en ontvoerder van o.m. persfotograven John Cantlie en Jeroen Oerlemans. Hier met de gloednieuwe gasmaskers die hij voordien bij de vrienden van de Britse NGO One Nation had besteld. Tijd voor de show.

Het is opvallend dat men bij het bespreken in die televisieserie van Khan Sheikhoun de naam van Shajul Islam nooit liet vallen. Te zeer verbrand voor verdere publicatie? Merkwaardig is ook dat hij kort voor die zogenaamde aanval met sarin bij de Britse ngo One Nation (5), eveneens gelieerd met al Qaeda, (One Nation is een term uit het salafisme) gasmaskers bestelde. Op tijd voor die show met sarin?

OVCW

En alhoewel de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OVCW) die verbonden is met de VN de beweringen van Shajul Islam klakkeloos overnam is ook dat bizar. Al het “bewijsmateriaal” van die aanval werd hen overhandigd door Shajul Islam en zijn vrienden, allen leden van de aan al Qaeda gelieerde terreurgroep Hayat Tahrir al Sham. En bij forensisch onderzoek is dat gewoon een doodzonde.

Dergelijk bewijsmateriaal moet immers door een hiervoor bevoegde persoon op de plaats van de misdaad in beslag worden genomen en verzegeld. Hier kreeg men een vaag door die terreurgroep gemaakt filmpje te zien met wat verhalen van leden van die groep en ander door hen overhandigd materiaal.

Maar op die wijze kan men alles beweren en zeggen te staven. Desnoods de zotste zaken. Het is een regelrechte aanfluiting van de regels die bij gerechtelijke procedures moeten nageleefd worden

De jihadisten zaten trouwens nog diezelfde dag zelfs en zonder masker of welke bescherming ook in die kleine put die onbekenden in het wegdek hadden gemaakt. En dat terwijl het volgens hen hier ging om een bomkrater met het uiterst dodelijke sarin. Het gevolg van een vliegtuigbom!

Maar sinds de onthullingen van enkele klokkenluiders van de OVCW (6), waaronder Ian Henderson, weten we dat de rapporten van het OVCW onbetrouwbaar zijn en soms een grote manipulatie, de NV Bedrog. Toen werkend onder controle van een Britse diplomaat – Hij is nu vervangen door een Franse collega – die er steevast voor zorgde dat de rapporten de westerse agressie tegen Syrië ondersteunden.

De kans is trouwens reëel dat er geen dergelijke rapporten van het OVCW meer zullen komen. Wie gaat hen nog geloven? Ja, sommige journalisten wel, die geloven desnoods alles, maar dat zal teveel stinken. En dus zal men al aan het zoeken zijn naar een alternatief voor die propaganda rond gifgas.

Wegmoffelen van al Qaeda

De OVCW in Den Haag. Zoals bleek uit de onthullingen van twee klokkenluiders en het verhaal van José Bustani, de eerste baas van de OVCW, is dit een instrument van propaganda voor de NAVO. Na een Brit is nu een Franse diplomaat verantwoordelijk voor de dagelijkse leiding. Baas is een Spanjaard.

Het wekte ook geen verbazing dat in de televisieserie in essentie dan ook alleen één klok van dit verhaal te horen was en dat waren diegenen die de jihadisten steunden en alles wat in een andere richting kon wijzen werd netjes verzwegen.

De Russische ambassadeur bij de OVCW en president Bashar al Assad kwamen wel ieder aan het woord maar telkens slechts ongeveer een minuut. Alleen in deel 3 was het iets uitgebreider.

Dit terwijl de aanklachten tegen hen in de ganse serie meer dan twee uur lang doorgingen. En dus was dit geen correcte bespreking van het complexe en omvangrijke dossier maar gewoon om te zeggen: ‘Zie, de andere kant komt ook aan het woord.’ De montage was dusdanig dat ze minstens als leugenaars overkwamen.

Had men bijvoorbeeld bij het bespreken van het verhaal van Khan Sheikhoun de rol van Hayat Tahrir al Sham (al Qaeda) belicht dan hadden bijna alle kijkers onraad geroken en het afgedaan als een pak leugens van de mannen van de Bataclan en Zaventem. Hun thesis over die gifgasaanvallen was dan afgegaan. En met vragen over de mogelijke relatie van beide journalisten met die al Qaeda.

                                                                                                                                           De Nederlands-Turkse jihadist Salih Yilmaz stelde op Twitter zelfs dat zij gifgas hebben die ze ook gebruiken tegen het leger.

Hun visie won ook aan geloofwaardigheid door eerst Munzir al Nazzal en zijn Mustafa uit te spelen en daarna de rol van al Qaeda te verzwijgen. Het is bovendien amper geloofwaardig dat zij niets afwisten van de aanwezigheid van al Qaeda daar. Het lijkt dan ook op bewust bedrog. Want waarom verzwijgt men dit toch wel essentieel gegeven?

De experten

Dat de in de serie opgevoerde Duitse ‘specialist’ Tobias Schneider in de uitzending Khan Sheikhoun als bewijs ziet dat Syrië nog steeds sarin maakt en hiervan voorraden heeft wekt daarom geen verbazing. Hij werkt voor Duitse en Amerikaanse instellingen die uitgebreid steun krijgen van regeringen van NAVO-landen die partij zijn in deze oorlog. Zo werkt hij ook voor de aan de NAVO gelieerde Atlantic Council.

De man is echter blijkbaar wel zo slim om geen details te geven over de plaatsen en instellingen waar men in Syrië dan nog sarin zou maken. Moest hij details geven dan zou men hem zo als leugenaar kunnen bestempelen. En dat kun je best mijden en dus is het aangeraden vaag te blijven bij het maken van zo’n zware beschuldigingen.

Dat men in de uitzending de Guatemalteek maar in essentie in de VS verblijvende Edmond Mulet opvoerde als de verantwoordelijke voor het rapport over Khan Sheikhoun is ook niet bepaald een goede zet. Zo beschuldigde hij Rusland van het hem te bedreigen en onder druk zetten over dit verslag. Hij vertelt het maar geeft 0 bewijzen. Het zou kunnen, maar ook niet dus.

                                                                                                                           Abou Jandal al Masri (rechts) na de verovering van de basis van Regiment 111 waar het leger sarin had opgeslagen. Abou Jandal liep nadien over naar ISIS.

De man werd bovendien als advocaat ooit betrapt op het leiden van een door het Guatemalteeks gerecht als crimineel bestempeld adoptienetwerk. Samen dan met zijn Canadese vriend en advocaat Jean Francoeur. Uit gerechtsdocumenten blijkt dat hij dankzij politieke druk, hij stamt uit een invloedrijke familie, vrij kwam. Zelfs nu nog betwist hij in deze adoptiezaak enige fout. (7)

En waarom koos men voor een ouwe getrouwe van de VN en advocaat om dit onderzoek te leiden? Waren er dan geen specialisten in biochemie of iets dergelijks beschikbaar? Na de vermeende aanval op Khan Sheikhoun was er al felle kritiek op die beweringen door o.m. Theodor Postol, emeritus professor van het Amerikaanse Massachusets Institute of Technology (MIT), en een van de meest gerespecteerde raketspecialisten in de VS.

Hij kraakte het verhaal in meerdere teksten af (8) maar kwam uiteraard in deze televisiedocumentaire niet aan het woord. Het toont dat men hier feitelijk niets wou onderzoeken maar alleen een al lang vastliggende visie wou staven door alleen gesprekken te hebben met wie eenzelfde opinie had. Hier was geen plaats voor reflectie, kritische zin of discussie.

De jihadisten hebben altijd gelijk

Zoals met het verhaal van tetra-amelia weigerde men alles na te kijken. Al wat Syrische jihadisten zeggen is juist, zeker als een belangrijke regering binnen de NAVO als de VS of een Human Rights Watch dat beaamt. Zelfs al financieren of steunen ze blindelings al jaren diezelfde jihadisten. Maar dat laatste wordt steevast, ook in deze serie, verzwegen. Dit is uiteraard geen journalistiek de naam waardig maar platte propaganda.

De Zweedse onderzoeker Ake Sellström overhandigde in december 2013 zijn rapport over de gifgasaanvallen in Syrië aan de toenmalige secretaris-generaal van de VN Ban Ki-moon. Tijdens een persconferentie maakte hij brandhout van de beweringen van Eliot Higgins (Bellingcat) over de aanval op Oost-Ghouta. In deze documentaire echter veranderde hij plots van mening met wat hij voordien stelde in het tijdschrift CBRNe World.

Niet toevallig waren al diegenen die aan het woord kwamen mensen die werkten voor instellingen gelieerd aan lidstaten van de NAVO. Zo voert men Ben Rhodes op die onder president Barack Obama binnen de Amerikaanse Nationale Veiligheidsraad de nummer twee was. Maar ook de anderen hebben bindingen met die overheden en zelfs het leger.

Verder is Dominique Anelli een oud militair die werkt voor het Franse ministerie van Buitenlandse Zaken. Geen probleem dat men die aan het woord laat, maar waar is de andere versie van die feiten? Uiteraard komt ook Ake Sellström aan het woord. Deze was jarenlang verbonden aan het onderzoekscentrum van het Zweedse leger. En die er nu een gewijzigde versie over heeft.

Zo stelde hij in het gespecialiseerde tijdschrift CBRNe World van februari 2014:

“Sellström also noted that the Syrian government had originally requested the UN investigation into the Khan-al-Assal attack and commented: “So there was a background that makes you believe that maybe, just maybe, that the government was right”. When asked if he thought the rebels were behind the attack, he replied “I don’t know. I don’t know who was the perpetrator, I have no idea, but the [Syrian] government wanted it investigated. The government was irritated that we didn’t have the mandate to point to the perpetrator at Khan al Asal, that we couldn’t speculate who was the perpetrator.” (6)

Nu opperde hij in die uitzending voor 95% zeker te zijn dat het Syrische leger er achter zat. Waarom geen 100% is echter onduidelijk. Heeft het Syrische leger zichzelf in Khan al Assal, de eerste plek waar sarin was gebruikt en veel soldaten stierven, dan met sarin bestookt? 

Amper geloofwaardig. De Syriërs konden die oorzaak voor die vergiftiging in het begin niet vinden maar de hiervoor beter uitgeruste Russen wel. Waarna Damascus naar de VN trok.

Het is bovendien merkwaardig te noemen dat de VS en haar bondgenoten dat onderzoek maandenlang saboteerden en dan plots akkoord gaan waarna dan drie dagen nadat die missie in Damascus was toegekomen die aanval met vele doden plaats heeft. Het zou mensen doen vragen stellen. Was dat toeval? Maar dat is er hier in deze serie niet bij.

Alleen burgers?

Het verhaal van Khan al Assal strookt ook niet met de beweringen van de Duitse expert Tobias Schneider die stelde dat alleen burgers het slachtoffer waren van die gifgasaanvallen en dat dit een bewuste Syrische militaire strategie was om via terreur onder burgers de oorlog te winnen. Wat onzin is want om een oorlog te winnen moet men het vijandelijke leger en zijn infrastructuur uitschakelen.

Kinderen netjes naast elkaar in Oost-Ghouta. Volgens Agnes Mariam, zuster verbonden aan het klooster van Qara waar ook Daniel Maes verblijft, herkenden ouders uit de regio Latakia hun kinderen die volgens dat verhaal voorheen door jihadisten waren ontvoerd.

Burgers aanvallen resulteert zoals de krijgsgeschiedenis toont veelal in een tegenovergestelde reactie. Maar Khan al Assal kwam in de serie dan ook feitelijk niet er sprake. Alleen twee korte vermeldingen van die naam kon voor de makers van de documentaire volstaan. Nochtans was dit de vermoedelijke eerste aanval met sarin die aan die van Oost-Ghouta met vier maanden voorafging.

Bovendien werden er bij de verovering van Khan al Assal door jihadisten vooral Syrische militairen omgebracht, naar gelang de bron 20 tot 26. In die zin was Khan al Assal vermoedelijk een test om te zien of het wel werkte.

Voor de buitenwereld echter kwam de massale slachting met sarin in Zamalka en Moadamiyah in de regio van Oost-Ghouta als een complete verrassing. De Syrische vraag bij de VS voor een onderzoek botste echter op verzet van de VS en haar bondgenoten, de financiers van die jihadisten. Zij wilden het ganse strijdtoneel onderzoeken. Wat zoals kon verwacht worden op een njet botste in Damascus en Moskou.

Oost-Ghouta

En als na maanden van geruzie bij de VN dan toch een onderzoeksteam in Damascus arriveerde gebeurde er iets wel zeer merkwaardig. Drie dagen na hun komst vielen er plots twee raketten neer in Oost-Ghouta vlakbij Damascus en duidelijk gevuld met sarin. Toeval? Niet geloofwaardig natuurlijk.

Maar begrijpelijker wijze wezen de massamedia allen direct naar de regering van president Bashar al Assad. De Londense krant The Times had zelfs een cartoon van een scherpschutter wiens hoofd goed leek op dat van Poetin. De missie was bij het betreden van dat gebied beschoten geworden.

The New York Times, Human Rights Watch en de toen nog vrij onbekende Eliot Higgins/Moses Brown, wat later dan Bellingcat werd, hadden het al snel door hoe het volgens hen zat. Zich mede baserend op een foto van een van die bewuste raketten die al voor de publicatie van dat rapport naar de kranten was gelekt. Wie dat lekte is nooit bekend geraakt.

Zij maakten zelfs een nette kaart die uitwees dat de daders behoorden tot de eenheid die het presidentieel paleis bewaakten, meer dan 9 km verder op. Er waren twee raketten op twee verschillende de plaatsen en uit hun ligging in het zand maakten zij op dat die kwamen van vlakbij dat paleis. Dus de dader was al op zogenaamde wetenschappelijke basis bekend.

                     De al te doorzichtige leugens van Eliot Higgins, Human Rights Watch en The New York Times (C.J. Chivers). En daarna riep HRW op om Damascus te bombarderen. Al Qaeda & co moesten aan de macht komen. Dat ze hier in deze tekening beweerden zich te baseren op het rapport van Ake Sellström toont hun valsheid.

Waarna de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch de Amerikaanse regering opriep om Damascus te bombarderen en die ‘barbaarse’ regering te verdrijven. Wat dan zou zorgen voor een machtsgreep van die jihadisten en deze zoals in Libië nu desnoods jarenlang tegen elkaar konden vechten om de buit. En Syrië daardoor voor decennia kapot zou zijn. De natte droom van Israël.

Eliot Higgins: De specialist

Er was echter een heel groot probleem met dit verhaal: De raketten bleken maar maximum 2 km te kunnen vliegen. Critici stelden dat praktisch van in het begin maar pas toen Ake Sellström dat in december 2013 op een persconferentie in New York bevestigde zweeg de klassieke pers hierover. Ze wisten dus van de leugens maar zwegen.

En nochtans was Eliot Higgins volgens HRW en The New York Times de grootste specialist van wapens die in Syrië gebruikt werden. Prietpraat dus. De man was tot kort voorheen trouwens een totale leek in dat soort zaken. Maar na de verklaring van Sellström kon men moeilijk anders dan dit verhaal drastisch bijstellen.

Zo verontschuldigde de krant zich voor de leugens. Human Rights Watch weigerde dan weer gewoon te antwoorden op vragen naar die onthullingen terwijl Eliot Higgins zijn verhaal drastisch bijstuurde. Eliot Higgins beweerde dan weer dat er binnen die straal van twee kilometer wel degelijk Syrische troepen aanwezig waren. Over het verschil tussen 2 en 9 km zweeg hij natuurlijk.

Later uitgebreid onderzoek toonde dat er zich vlakbij inderdaad Syrische militairen bevonden. Maar, zegden deze onderzoekers dat deze eenheid gezien het traject dat die raketten hadden gevolgd onmogelijk de dader kon zijn. Op het internet vonden zij zelfs een zeer vaag filmpje van het lanceren van beide raketten en van de plek waar dit gebeurde. (9)

                                       Seymour Hersh, de Amerikaanse onderzoeksjournalist geloofde geen sikkepit van die verhalen over gifgas. Hij is dan ook zowat persona non grata voor de Westerse massamedia. Incluis in Europa.

Ook de gekende Amerikaanse onderzoeksjournalist Seymour Hersh moeide zich met de zaak en kwam tot diezelfde conclusies over die raketten als Postol. (10) En hij was verre van de enige in dit dossier.

John Mattis

Opvallend in deze ganse discussie is dat ook generaal John Mattis zich plots uitliet over de zaak. Het Syrische leger had volgens zijn visie nooit sarin gebruikt. En hij was van 20 januari 2017 tot 1 januari 2019 Amerikaans minister van Defensie, dus tijdens de zogenaamde aanval met sarin in Khan Sheikhoun. Een aanval waarbij zijn leger reageerde met massale bombardementen. (11) (12)

Dit verhaal kwam echter in de documentaire nooit aan bod. Dat was niet gepast in het betoog van deze twee journalisten. Vraag was echter vooral ook dat ogenschijnlijk alleen het Syrische leger over sarin beschikte en de jihadisten de expertise niet hadden om het te gebruiken. En dus moest het Syrische leger wel de dader zijn. Dat bleek echter evenmin te kloppen.

Zo publiceerden de Nederlandse Journalist Harold Doorbos en zijn Libanese collega Jenan Moussa in het Amerikaanse tijdschrift Foreign Policy het verhaal van de verovering op 10 december 2012 van de militaire basis Regiment 111 in Sjeik Soeleiman door een gemengde groep van jihadisten waaronder het Leger van Islam en al Qaeda. En hier lag volgens beide journalisten onder meer sarin opgeslagen. (13)

Hulpjes uit de VS

Daarbij viel het op dat in diezelfde periode president Barack Obama het regelmatig had over het veilig stellen van de Syrische chemische wapenvoorraden. En volgens het Israëlische blad Israel Matvaz gebeurde dat ook snel na die verovering.

De gewezen Britse legerofficier James Le Mesurier is de stichter van de Witte Helmen, een belangrijk onderdeel van de jihadistische beweging in Syrië. Hij pleegde officieel zelfmoord door ‘s nachts uit een raam van zijn extra beveiligd appartement te springen. Zijn vrouw werd mede daarom lang verdacht van moord.

Daarin stelt men: “Training Syrian rebels to secure the country’s chemical weapons might be a good idea but for one small catch: Most of the rebels are al-Qaeda and since they will be the ones securing them, al-Qaeda will have control over the chemical weapons when the music stops. The US and its allies have hired contractors to train some Syrian rebel brigades in chemical weapons security,” (14)

Het probleem van het bezit en het gebrek aan voldoende kennis bij groepen als al Qaeda en het Leger van de Islam was hiermee opgelost. Maar deze informatie kwam natuurlijk niet aan bod in deze uitzending. Ze geeft een andere kijk op de zaak en die dient daarom dan maar geheim te blijven.

Hetzelfde verhaal met de slag rond de stad Douma waar vlak voor de verovering op 11 april 2019 van dit laatste jihadistenbolwerk vlakbij de hoofdstad Damascus er chloorgas zou gebruikt zijn. Er waren 49 doden stelde het Leger van de Islam en de OVCW.

Maar er werd nooit zelfs maar één lijk gevonden en een vraag aan de Syrische regering om die vele doden eventueel op te graven werd nooit gesteld. En Syrië was hiertoe bereid. Ook in Syrië moet een rechtbank hier zoals in België toestemming voor geven. Maar al vijf dagen later was de stad in handen van het leger en een serie getuigen bevestigden wat onder meer Ian Henderson nadien stelde.

Deze was de hoofdonderzoeker van de OVCW in Douma  voor deze zaak. Het verslag van Ian Henderson met zijn officieel rapport over die zogenaamde aanval lekte echter uit nadat men dit poogde in de doofpot te stoppen. Het zorgde voor de grootste rel in de geschiedenis van deze organisatie met als vraag of ze ooit zal bekomen van dit schandaal.

Het rapport van de fact finding mission van de OVCW werd officieel nooit gepubliceerd omdat het volgens de OVCW buiten haar opdracht was. Wie het finale en alternatief rapport dan schreef is nooit geweten. Dat van Ian Henderson sprak van een nepverhaal in elkaar gestoken door het Leger van de Islam. (6)

De witte Helmen.

In het derde deel van de serie komen dan de bekende Witte Helmen, officieel Stichting Mayday Rescue met zetel in Amsterdam, ter sprake. Het zijn volgens de makers onbaatzuchtige vrijwilligers die alleen maar mensen willen redden. Iets waar Inge Vrancken erg mee begaan lijkt. Een organisatie welke om die reden, stelt de documentaire, door het Syrische leger extra geviseerd worden.

Op 4 jaar tijd werd vanuit het Westen 12,555 miljoen euro gegeven aan De Witte Helmen, een criminele organisatie volgens hun boekhouder Johan Eleveld. Na 2018 was het gedaan. Het was gewoon veel te grof voor woorden.

Het is merkwaardig dat door het netjes verzwijgen van dit schandaal de kijker hierover in het ongewisse wordt gelaten. Geen toeval natuurlijk. Wat nu nog van de Witte Helmen rest is in wezen een door Turkije gerunde restorganisatie waar elke Westerse invloed uit verdwenen is.

Men krijgt over de gebeurtenissen rondom Douma alleen twee anonieme en onherkenbaar gemaakte getuigen in beeld, iemand die zich Mansour liet noemen en een vermeende Khalil. Niet bepaald betrouwbare bronnen dus. Die anonimiteit was, stelden de makers, om hun familie te beschermen. Klopt dat wel?

Het verhaal over de innige relatie met westerse veiligheidsdiensten, de dood (officieel zelfmoord) op 11 november 2020 van James Le Mesurier, de stichter en afgestudeerde van de Britse militaire academie van Sandhurst, de relatie met allerlei jihadistische bewegingen zoals Nour Din al Zinki (enkele beruchte leden komen eventjes anoniem in beeld) en de plunder van de kassa komen niet ter sprake. (15) (16) (17)

Jaber al Bakr, ooit een lid van de Witte Helmen, die in oktober 2016 in Duitsland een terreuraanslag op een Berlijnse luchthaven wou plegen maar door Syrische vluchtelingen werd ontdekt en vastgehouden tot de politie hem arresteerde. Hij pleegde nadien in zijn cel zelfmoord. Bij hem thuis in Chemnitz werden bommen gevonden.

“In wezen was dit gewoon een criminele organisatie,” stelde Johan Eleveld, de laatste financiële directeur van deze groep. Het schandaal kwam allemaal relatief uitgebreid in de media maar Inge Vrancken had er hier blijkbaar geen interesse voor. Het is immers wat anders dan de hagiografie dat zij en Rudi Vranckx schetsten. Het is eigen voor de documentaire.

Douma

Als laatste komt dan de vermeende aanval met chloor in de stad Douma aan bod. Met dezelfde werkmethoden al voorheen. Typisch is dat men het had over ‘rebellen’ in de stad Douma, niet over het Leger van Islam, jihadisten of terroristen. De kijker zou ook hier eens vragen kunnen stellen en zeer achterdochtig worden.

Het is een vaste traditie in onze media om termen als al Qaeda wat betreft Syrië te vermijden. Niet voor Somalië bijvoorbeeld waar het Westen tegenover die jihadisten (Al Shabaab) staan. Hier in dit laatste geval zegt en schrijft men vlot over de link met al Qaeda.

John De Cock, man van De Standaard, had het verhaal over de aanwezigheid van al Qaeda ooit afgedaan als een leugen van de regering Assad. “Propaganda”, klonk het bij de man die Abdel Hakim Belhaj, de kopman van al Qaeda in Libië, een democraat noemde. (18) Nadien deed die ‘democraat’ gewoon verder met zijn terreurwerk.

De link met Al Qaeda mocht en mag niet vermeld worden. Met als vraag: Wie zorgt ervoor dat die naam wat betreft Syrië praktisch nergens in de media valt? Dat lijkt toch onderling binnen de pers afgesproken te zijn. Wie zorgt ervoor?

Zoals al eerder geschreven was er binnen en buiten de OVCW grote herrie toen men het rapport van de organisatie over het onderzoek in de stad Douma naar de papierversnipperaar verwees. Het rapport van o.m. de teamleider Ian Henderson, een man die voordien een goede reputatie en jarenlang voor de OVCW werkte, weigerde men te publiceren.

Maar de mensen die klagen over wat er bij de OVCW gebeurde zitten volgens Rudi Vranckx in het ‘pro-Russische en pro-Assad kamp’ en zijn in zijn ogen dus niet te vertrouwen.

Het niet publiceren zorgde voor de grootste crisis binnen de organisatie sinds het afzetten in 2002 onder druk van de Amerikaanse diplomaat John Bolton van de Braziliaanse voorzitter José Bustani mede onder bedreigingen.

De VS was toen bezig met het voorbereiden van de oorlog tegen Irak en Bustani weigerde mee te spelen met verhalen over chemische wapens. En dus verdween hij bij de OVCW. En die Amerikaanse controle duurt voort.

Een kind

Hier in deel 3 laat men de versie van de Syrische regering en onder meer Rusland wel wat langer aan het woord maar wordt dat op een journalistiek al even onprofessionele wijze afgedaan als onzin. En daarvoor heeft men de Bruggeling Filip De Craemer.

Kopstukken van de terreurgroep Nour al Din al Zinki hier kort voor de val van hun bolwerk in de stad Aleppo bouwen een feest waarbij ze een uit een hospitaal gehaalde Palestijns twaalf jarig kind Abdullah Tayseer voor de camera onthoofden. Een door een van deze heren gemaakte foto was te zien in deze documentaire van de VRT.

Nadien vertrokken enkele van deze figuren naar het Verenigd Koningrijk waar ze dan een film maakten ‘For Sama’ over het ‘leed’ dat ze beleefden in Syrië. Ze wonnen ermee een grote prijs bij de Britse filmacademie BAFTA. Deze werd in België op veel plaatsen vertoond en kreeg ook bij de zich kritisch noemende website Apache veel applaus.

Over dit onthoofde Palestijns kind of diens familie geen woord. Ook bij Apache niet. Ach de media.

Na de scene waarbij de kleine Hassan Diab op televisie aan het woord komt krijgt men Filip De Craemer, een vroegere officier van het Belgisch leger die nadien enkele jaren bij de NAVO werkte. Hij eindigde zijn beroepscarrière bij de OVCW en was ondermeer in 2014 in Syrië als veiligheidsexpert op missie.

Hij raakte er toen in serieuze problemen toen volgens Filip De Craemer verschillende fracties van die jihadisten het gemunt hadden op de inspecteurs en door weer anderen moesten worden ontzet. Het toont de chaos in jihadistische kringen. (20)

Voor hem was de zaak van Douma simpel en duidelijk: “In en buiten de OVCW zijn er, denk ik, weinig mensen met kennis van het dossier die enig geloof hechten aan wat we daar gezien hebben (Hij bedoelt de verklaringen van Hassan Diab). ik denk dat je het kind (Hassan Diab) als dusdanig niet kan beschuldigen van iets maar dat het gebruikt is als een middel van desinformatie.“

Het is een kind met daarbij dan nog Russen en die moet je dus zeker niet geloven want, volgens De Craemer, “is bijna iedereen een andere mening toegedaan”. Een straffe bewering die vooreerst de verklaringen van kinderen als ongeloofwaardig afdoet. Ongetwijfeld had dat kind in zijn verklaring de versie van het Leger van de Islam gedeeld dan was dat ‘het bewijs’.

Bovendien weet Rudi Vranckx dat dit niet waar is en normaal moet ook Filip De Craemer weet hebben van de heisa bij de OVCW en weten dat het origineel onderzoeksrapport over de zaak in de vuilbak ging  Ook de nog voortdurende herrie erover tot bij de VN is geen geheim. Rudi Vranckx wist het zelfs te vermelden in een tekst maar deed het af als nonsens. (zie 6)

Volgens het verhaal van al Qaeda was hier in Khan Sheikhoun een vliegtuigbom met sarin gevallen. Het zal dan wel een piepklein bommetje geweest zijn. Al snel zaten de mannen van al Qaeda in die put voor ‘onderzoek’. Voor zover geweten overleefden die in en rond de put dit zeer dodelijk zenuwgas.

En buiten dat kind waren er nog een ganse serie volwassen getuigen van die vermeende chlooraanval. Maar die kwamen evenmin aan bod. Zoals ook dat rapport van o.m. Ian Henderson. Men gebruikte dan maar een alternatieve versie van The New York Times die zich voorheen al met Oost-Ghouta als leugenaars hadden laten opmerken. In wezen is wat hier gebeurt censuur.

Weg met de kritiek op het Westen

Vranckx ziet het zo: (21)

“Het gelekte document is 16-bladzijden lang, onderdeel van het OPCW-onderzoek en is ondertekend door Ian Henderson, een teamleider bij de organisatie. Klokkenluiders van dienst zijn professors van de Britse Working Group on Syria, propaganda and Media. Een op het eerste gezicht academische werkgroep met banden met gerenommeerde universiteiten, maar de berichtgeving van de groep bevindt zich louter in de pro-Russische en pro-Assad invloedssfeer.”

In wezen betekent dit dat iedereen die kritiek geeft op de berichtgeving in de westerse media over Syrië behoort tot de fans van Moskou en Damascus. Complete onzin natuurlijk maar die voor de berichtgeving zware gevolgen heeft. Ze worden per definitie zwart gemaakt en hun beweringen dienen genegeerd.

Als Theodor Postol dus iets dergelijks stelt is zijn verhaal over Khan Sheikhoun onzin of Russische propaganda. Stellen die jihadisten, sorry rebellen, iets totaal anders dan klopt dat zelfs als is het de grootst mogelijke onzin zoals met tetra-amelia. En men omschrijft gezien de huidige toestand die jihadisten wel niet meer als ‘vrijheidsstrijders’ want dat komt bij de lezers geheel ongeloofwaardig en zelfs verdacht over.

En verder moet men dan ook alles vermijden om die ‘rebellen’ in een slecht daglicht te plaatsen en dient men dus een term als al Qaeda te vermijden. Met andere woorden: Censuur is essentieel. Het is de journalistieke praktijk, niet alleen van dit duo maar van bijna de ganse westerse massamedia. Wat je ook ziet rond Oekraïne waar de Russen de door hen bezette kerncentrale zelf bombarderen.

In het door de VS bezette Somalië is al Shabaab, die zich verzet tegen de VS daar, een aan al Qaeda gelinkte terreurbeweging. Het Leger van Islam is dat niet. Dat zijn ‘rebellen’. Berichtgeving?

Carla Del Ponte

Helemaal te gek is natuurlijk het verhaal van Kate Starbird, professor aan de Universiteit van Washington die zich toelegt op Russische propaganda. Voor haar is er sprake van een gigantische campagne vanuit Rusland en die begint al bij het in vraag stellen van foto’s.

Paul Kagame, de dictator van Rwanda, is een van de meest brutale heersers en plunderaars van Afrika die bij de oorlog voor de controle van Rwanda massa’s slachtingen heeft aangericht, ook in de Democratische Republiek Congo. Carla Del Ponte liet hem gewoon zijn gang gaan. Alleen de andere partij kregen zware straffen. Straffeloosheid dus.

Wie vragen stelt bij bepaalde foto’s is dus verdacht en een loopjongen van Rusland. Dit terwijl foto’s al meer dan 100 jaar vervalst worden. En vragen stellen bij feiten hoort journalistiek standaardpraktijk te zijn.

En dan is er Carla del Ponte die rechter was bij de tribunalen voor Rwanda in Arusha en Joegoslavië in Den Haag en klaagde over de straffeloosheid in dat soort zaken. Uiteraard klopt dat omdat simpelweg het gerecht machteloos staat. Het zijn immers instrumenten van een staat. Zo moesten advocaten in Neurenberg eerst hun pleidooien voorleggen aan de geallieerden.

Het zijn puur politieke processen waarvan de uitslag intern vooraf al bekend is. Bovendien weet zij dat het tribunaal in Arusha een grote schertsvertoning was om de verliezer van die oorlog zwaar te straffen en de winnaars zoals Paul Kagame van Rwanda buiten schot te houden. Ook het op de achtergrond spelend cruciale Amerikaans-Frans conflict werd netjes verzwegen.

Paul Kagame volgde, wanneer de oorlog tegen Rwanda uitbrak, in de VS een militaire opleiding toen de man die de aanval op Rwanda leidde onverwachts sneuvelde. Waarna Kagame daarom ijlings moest overgevlogen worden naar Oeganda. Rechtspraak? Neen, wel kromspraak.

Internationaal recht en mensenrechten

Bovendien vergeet men gemakshalve in deze serie de centrale kwestie in deze zaak. Men heeft het herhaaldelijk over mensenrechten en het internationaal recht maar in wezen is er bij de media en ook hier voor dat soort kwesties geen enkele interesse. Dat de VS, het Verenigd Koninkrijk en de Fransen Syrië zomaar bombarderen stelt men hier en elders in onze massamedia niet in vraag.

Men ziet het als een soort god gegeven recht dat alleen het Westen toebehoort. The New York Times heeft het over de ‘misdadige praktijken’ van een of andere regeringsleider en hups daar vertrekken al, toegejuicht door dezelfde pers en de mensenrechtenorganisaties, de Amerikaanse bommenwerpers.

Vragen over de wettelijkheid van die interventies van de NAVO zijn er in de klassieke media amper te vinden. Men heeft zelfs een microscoop nodig om ze te ontdekken. Het zal alleen met veel geluk gevonden worden. Het principe van de onschendbaarheid van landsgrenzen is niet iets voor het Westen. Ze kakken er op. Ook bij de massamedia.

In deze mail van 12 februari 2012 stelt Jake Sullivan die toen op Buitenlandse Zaken zat aan toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton dat al Qaeda aan de kant van de VS staat en dat alles verliep volgens plan.

In die periode was men de verovering van Damascus en Aleppo aan het voorbereiden. Hij is nu onder president Joe Biden Nationaal Veiligheidsadviseur en mede verantwoordelijk voor de oorlog in Oekraïne.

Er is op het internet een ganse bibliotheek te vinden met bewijzen over de Westerse interventie, niet zelden in officiële documenten, maar hierover zwijgt men. Deze oorlog is aangestoken door het Westen en de toen nog de Arabische bondgenoten. Al zijn die laatste nu wel verhuist naar het andere kamp. Maar daarover hoor je niets.

Zo had de in Nederland verblijvende Syrische opposante Ida Abdo – ze was lid van een kleine Syrische zich communistisch noemende partij – het over het feit dat de start van de opstand om praktische reden verlaat werd naar 15 maart 2011 (22). Ze ging nadien aan de slag bij het Instituut Clingendael, de studiedienst van Den Haag voor het buitenlands beleid.

Ontvoeren

Typerend is het verhaal van Westerse vrouwen, gelieerd aan ISIS, en hun kleine kinderen. Eigenhandig worden die door onze regeringen uit Syrië meegenomen zonder dat men zelfs de moeite doet om met de regering in Damascus hierover te spreken. Ontvoeren heet dat.

Amper een kritisch geluid hierover want het Westen mag dat doen. Moest Rusland zo optreden dan was het kot in de EU te klein. Dat ze zoals in Jemen, Syrië, Irak, Afghanistan en Libië onoverzichtelijke menselijke schade hebben aangericht zal het Westen worst wezen.

En dat men die landen en zo hun bevolking via blokkades en embargo’s zwaar straft is niet het minste van de problemen. Voor Jemen betekend dat als gevolg van die door het Westen georganiseerde blokkade een geschatte 400.000 doden. Men zegt het zeker niet luid maar de boodschap bij de NAVO is: “Laat hen maar creperen.” En deze kwestie kwam uiteraard in deze uitzending niet aan bod.

Maar dit door het Westen gesponnen verhaal over gifgasaanvallen door het Syrische leger past wel voor onze massamedia. Dan schreeuwt men heel luid: ‘Mensenrechten’. Maar dan moeten zij zich wel als een soort slangenmens door die zaak kronkelen en veel zaken verzwijgen en ook voldoende fantaseren. En hierin was die reportage gelukt. Tot men echter wat dieper keek.

De gewezen deken van de faculteit van de Farmacie van de U Gent Aubin Heyndrickx kon zich zowat alles permitteren. De pers hing aan zijn lippen en elke kritiek op de man was er de facto verboden. En dan ging de toenmalige procureur-generaal, klant aan huis bij het ‘genie’, met pensioen en was het gedaan met zijn succes. Hij werd dan een goede klant van het gerecht. Hij verloor al zijn titels.

Aubin Heyndrickx: Een oud zeer

Dat men er hier in deze serie met de spreekwoordelijke klak naar gooide hoeft niet te verbazen. Journalisten tonen zeer zelden diepgang en zijn conformisten die zich bijna steevast houden aan ‘vaste waarden’, dat wat de goegemeente denkt dat het is. Typisch maar enigszins extreem is het verhaal van de in 2018 overleden Aubin Heyndrickx, gewezen doctor in de toxicologie en professor aan de Universiteit in Gent.

Je kan dit het grootste wetenschappelijk schandaal uit de periode van de tachtiger jaren noemen. De man kwam uit een politiek katholiek nest maar huwde een kleindochter van Edward Anseele, sleutelfiguur in de beginnende Gentse sociaal-democratie. Hij vervalste zijn doctoraat en werd snel de eerste deken van de faculteit van de Farmacie.

Maar klant aan huis was de toenmalige Gentse procureur-generaal. Heyndrickx kon zich werkelijk bijna alles permitteren. Wie op zijn vooral voor het gerecht actief zijnde lab kwam werken moest eerst en niet-gedateerde C4, de ontslagbrief, ondertekenen. Grensoverschrijdend gedrag was dan ook geen probleem.

Het was in Gent een publiek geheim zoals de vroegere professor Moraalfilosofie – die toen vice-rector was – Etienne Vermeersch tijdens een tafelgesprek toegaf. Een speciale versie van de moraliteit dus?

Biologische oorlogvoering

In 1983 raakte de man zelfs wereldbekend toen hij beweerde dat Rusland aan biologische oorlogsvoering deed, de ge(i)le regen. Hij had een zwak voor vrouwelijk schoon. Men gebruikte een schimmelgif in de serie van de mycotoxines – in wezen was dit bijenkak – was zijn boodschap.

En biologische oorlogvoering was niet lang ervoor ten strengste verboden geworden. Het verdrag was vooral het werk van Matthew Meselson, professor in de biochemie  en adviseur van de Amerikaanse regering.

En Heyndrickx organiseerde in Gent zelfs een internationaal congres (23) waar hij de bevindingen van hem en zijn team (hier vooral het gebruik van mosterdgas in de Iraans-Iraakse oorlog) ging voorleggen. En iedereen van enig belang in deze materie was er want men was geïntrigeerd dat een man die in gans zijn carrière slechts één wetenschappelijk rapport onder zijn naam had laten publiceren nu met dit sensationeel verhaal kwam.

De nu 92-jarige biochemicus Matthew Meselson kon zijn ogen en oren niet geloven toen hij het discours van Aubin Hendrickx over die ‘gele regen’ aanhoorde. Hij bleef na diens uitleg in het publiek maar herhalen: “Dat is geen wetenschap”.

Het congres werd een grap en de man werd door iedere aanwezige wetenschapper weggelachen als een verkoper van onzin. Eerst maakten de specialisten van het Belgisch leger brandhout van de beweringen over mosterdgas van zijn hoofdassistent en nadien moest Heyndrickx komen met zijn mycotoxines. Hij koos voor zijn uiteenzetting het kleinste kamertje waar amper mensen binnen konden.

Van dat congres en de verdere afwikkeling van deze affaire verschenen een serie artikels in De Zwijger en De Nieuwe. Bij die laatste vroeg de hoofdredacteur wel om ‘voorzichtig’ te zijn. Geen enkele journalist, ook die welke de zaak goed kenden, durfden openlijk tegen de man ingaan. (24)

Walter Zinzen

“That’s not science,” was de continu herhaalde reactie achteraf van Meselson. Dit met de ogen wijd open en opwaarts gericht en daarbij steeds maar op het voorhoofd kloppend. Het was een voor altijd op het netvlies gebrand beeld. Een verhaal dat ook te lezen is in het boek van Robert Lewis over de dood van de Britse wetenschapper David Kelly. (25)

De dag nadien verscheen er in Het Laatste Nieuws een relaas van dat congres onder de tittel: “Wereld geeft Hendrickx gelijk”. Hoe wist de krant dat? Door een gesprekje met de ‘professor’ natuurlijk.  Want twijfelen aan zijn woorden mocht niet. Lode Bostoen, toen hoofdredacteur van De Standaard, wou een lezersbrief met kritiek niet publiceren. (26)

Ook de zo volprezen televisiejournalist van de BRT Walter Zinzen wuifde de waarschuwingen weg en gaf de man in zijn Panorama, ondanks verwittigingen en de artikels over de zaak in De Zwijger en De Nieuwe, een vrije tribune.

 

Dr. Wouter Basson, alias Dr. Death, was een van de misselijkst makende figuren in het Zuid-Afrika van de apartheid en werkte samen met Aubin Heyndrickx. Basson was een van de leidende figuren van het biologisch en chemisch wapenprogramma van de apartheidsstaat die zelfs de zwarten wou uitroeien.

Waar hij dan verscheen in zo’n speciaal pak tegen zenuwgassen en radioactieve bestraling. Vermoedelijk lag ieder in deze materie beslagen Gentenaar krom van het lachen bij het zien van die scene. Bronnencontrole van de zaak was voor Zinzen duidelijk verloren tijd.

Nadien toen de procureur-generaal van Gent op pensioen ging was het geluk van Heyndrickx op en werd hij correctioneel driemaal veroordeeld en zijn titels met ook zijn emeritaat afgenomen. Maar volgens dat boek van Robert Lewis ging hij nadien werken voor de Zuid-Afrikaanse geheimagent Wouter Basson, alias Dr. Death, en er minimum 4 miljoen Belgische frank aan verdienen.

Hij kreeg die som volgens dat boek op de Gentse Vrijdagmarkt en moest in ruil dan contacten leggen met de Iraanse veiligheidsdiensten. Wouter Basson is een van de op moreel vlak meest schandelijke figuren die het apartheidssysteem heeft gehad. Hij was berucht. Een goed overzicht van de carrière van Heyndrickx is verder het verhaal van Patrick De Graeve. (27)

Conclusie: Geloof nooit een verhaal uit de media zelfs als het gaat dan om overal gerespecteerde figuren. Achter de schermen is er immers niet zelden een ander verhaal. (28)

Willy Van Damme

VOETNOTEN

1) Syrië, de giftige oorlog – Aflevering 3 (Seizoen 1) | VRT NU.

In 2013 was er op de VRT een benefietprogramma voor steun aan Syrië, uiteraard niet voor de slachtoffers in Syrië zelf van die salafistische terreur. Rudi Vranckx voerde toen Abdelrahman Ayachi op als ‘vrijheidsstrijders’. De man had toen in Brussel in beroep wegens terreur 4 jaar effectief gekregen. In eerste aanleg zelfs 8 jaar.

Hij was een boezemvriend geweest van Ousama Attar, eveneens een Brusselaar, de man die gezien wordt als het brein achter de aanslagen van onder meer Zaventem en de Bataclan in Parijs. Hij was ook zijn gids en tolk bij een bezoek aan het zogenaamde bevrijde Syrië.

Waarvoor hij normaal gezien door de VRT betaald werd. Ook bleek Abdelrahman Ayachi te werken voor de DGSE, de France militaire veiligheid. Abdelrahman Ayachi sneuvelde ginds. Hij was de zoon van Bassam Ayachi, de spin in het web van het salafisme in België.

Recent bleek dat ook deze laatste voor zowel de Belgische als Franse veiligheidsdiensten werkte. Na een leven van bijna 40 jaar als rekruteerder voor salafistische terreurgroepen werd hij in mei in Parijs eindelijk tot 1 jaar (!!) cel veroordeeld. De tijd die hij in een Franse gevangenis al had doorgebracht. De strijd tegen de terreur?

Een interview toen voor die benefiet van de VRT met de in een Syrisch klooster verblijvende pater Daniel Maes werd afgevoerd. De geluidskwaliteit was te slecht klonk het als excuus op de Reyerslaan. Daniel Maes is een hevig tegenstander van het westerse optreden in Syrië. En dus ook van de VRT.

2) The Independent, 28 feb. 2022, Alex Hickson, How a photo competition changed the lives of father and son Syrian refugees. “ … a market in Syria in 2014. And his son Mustafa was born without limbs due to a disorder caused by the medication his mother, Zeynep.”

3) The Guardian, 5 februari 2022, Lorenzo Todo, “…. And in my city, there were four pregnant women, victims of the sarin gas attack in Khan Sheikhun, whose children were born with the same malformation as Mustafa. ” Flying high: how a photo of a Syrian father and son led to a new life in Italy | Global development | The Guardian

4) Daily Mail,  7 april 2017, Anthony Joseph, UK-trained doctor hailed a hero for treating gas attack victims in Syria stood trial on terror offences ‘and belonged to the group that kidnapped British reporter John Cantlie One Nation.

5)  [Withdrawn] One Nation – GOV.UK (www.gov.uk). Er liep een onderzoek maar de Britse overheid liet hen uiteindelijk toch maar begaan.

6) The Gray Zone, Ben Norton, 22 januari 2020, ‘OPCW investigator testifies at UN that no chemical attack took place in Douma, Syria’. OPCW investigator testifies at UN that no chemical attack took place in Douma, Syria – The Grayzone. Deze website heeft een gans dossier over de gebeurtenissen van april 2018 in Douma. Douma Archives – The Grayzone

7) Plaza Publica, 26 februari 2015, The incredible story of Edmond Mulet and the children he “exported” | Plaza Pública (plazapublica.com.gt)

8) Shafaqna.com, 9 oktober 2019, MIT professor’s paper reveals Syrian government is not responsible for chemical attack in Khan Sheikhoun – International Shia News Agency (shafaqna.com).

Vooral Bellingcat zal alles doen om Theodor Postol zwart te maken. En zoals de VRT in deze serie zullen ook de andere klassieke massamedia bij het bespreken van Khan Sheikhoun zwijgen over de aanwezigheid daar van Al Qaeda. Van manipulaties gesproken.

Eliot Higgins gaat zover door er via politieke druk een rapport over de zaak in het blad Science & Global Security van de Princeton University achter te houden. Het werd dan maar in een ander wetenschappelijk  blad gepubliceerd. 

Volgens Postol is het duidelijk: “He says he has looked at other evidence as well and now believes there was no sarin attack at all, but that local people made it look like one occurred. The investigation reports were faked to justify the U.S. missile attack….” (Science, 24 september 2019, ‘Scientists clash over paper that questions Syrian government’s role in sarin attack’)

Recent blijkt nu dat het zogenaamde bewijsmateriaal van die vermeende met sarin in Khan Sheikhoun in afspraak met de OVCW verzameld is door de Witte Helmen, een groep die tot over haar oren betrokken was bij deze oorlog tegen Syrië vanuit de NAVO. Zie The Grayzone: Chain of corruption: how the White Helmets compromised OPCW investigations in Syria – The Grayzone

Vermoedelijk speelde de Britse gewezen militair en specialist in chemische wapens Hamish de Bretton-Gordon een centrale rol in deze zaak. Deze was regelmatig in Syrië als contactman voor MI6 met die jihadisten en werd o.m. door het persbureau Reuters regelmatig over die zaak geconsulteerd.

Hij verspreide op die wijze valse informatie, o.a. over de chemische samenstelling van deze sarin, aan zijn vast aanspreekpunt bij Reuters Anthony Deutsch. En zoals Reuters zelf toegaf werkt dit persbureau, het grootste ter wereld, samen met de Britse regering. Conclusie: Achter de schermen gebeurden die gifgasaanvallen in Syrië in samenspraak met de regering in Londen.

9) Ghouta Sarin Attack, Review of Open-Source Evidence, Michael Kobs, Chris Kabusk, Adam Larso. syria2013evidence.pdf | DocDroid

10) London Review of Books, 19 december 2013, Seymour Hersh, Who’se Ghouta. Seymour M. Hersh · Whose sarin? · LRB 19 December 2013

11) PBS, Newshour, 2 februari 2018, Robert Burns, Associated Press : ‘U.S. has no evidence of Syrian use of sarin gas, Mattis says,‘. U.S. has no evidence of Syrian use of sarin gas, Mattis says | PBS NewsHour. Mattis stelde wel nadien te geloven in het verhaal van chloor.

12) Newsweek, 2 augustus 2018, Ian Wilkie, Now Mattis Admits There Was No Evidence Assad Used Poison Gas on His People: Opinion’. ttps://www.newsweek.com/now-mattis-admits-there-was-no-evidence-assad-using-poison-gas-his-people-801542

13) Foreign Policy, Harald Doornbos & Jenan Moussa, 17 augustus 2017, ‘How the Islamic State Seized a Chemical Weapons Stockpile’ How the Islamic State Seized a Chemical Weapons Stockpile – Foreign Policy. Men spreekt in de titel van de Islamitische Staat maar dat klopt niet echt.

Vooreerst gebeurde de aanval eind 2012 toen ISIS zich nog niet had losgescheurd van de andere groepen zoals Ahrar al Sham, en het leger van Islam. Uit fotomateriaal van na de verovering blijkt de aanwezigheid van zeker een belangrijk lid, Abou Jandal. In wezen was IS toen nog de lokale afdeling van al Qaeda. Pas eind 2013 komt de scheuring.

Mogelijks komt dit doordat een aantal kenners van het dossier ook voor de splitsing eind 2013 van al Qaeda en dan ISIS spreken over de Islamitische Staat (IS) of ook soms over de Islamitische Staat in Irak (ISI). De oorlog werd immers in 2011 gestart door vooral de Syrische Moslimbroeders en al Qaeda in Irak die toen ook wel IS of ISI werd genoemd.

14) Israel Matvaz, Carl in Jerusalem, 8 december 2012, Israel Matzav: US training Syrian rebels to secure chemical weapons. Alsmede: Insider, Michael B. Kelly, 18 december 2012, ‘It’s Now ‘Almost Inevitable’ That Syrian Rebels Will Acquire Chemical Weapons’. Syrian Rebels Will Probably Get Chemical Weapons (googleusercontent.com) en Syrian Times, 2 juni 2022, ‘US Produced Sarin Gas Used In Syria’. US Produced Sarin Gas Used in Syria – Syrian Times (syriatimes.sy)

15) Middle East Eye, 2 december 2020, Joe Gill, ‘Death in Istanbul: James Le Mesurier and Syria’s media war.’ Death in Istanbul: James Le Mesurier and Syria’s media war | Middle East Eye. Zijn echtgenote Emma Winberg die ook medebestuurder was werd lang door het Turkse gerecht verdacht van de moord. Ze woonde laatst in een Amsterdams miljoenenhuis. De boekhouding was een puinhoop.

16) Nederlands Ministerie van Buitenlandse Zaken, 10 april 2020, Rapporten en briefwisseling van Mayday Rescue bekomen via de Nederlandse Wet op de Openbaarheid van Bestuur.

17) Foundation for the Study of Democracy, The White Helmets Terrorist Accomplices and a source of disinformation. Het boekje geeft een interessant overzicht met veel namen van deze criminele organisaties.

18) Jorn De Cock, ‘Arabische Lente: Een reis tussen Revolutie en Fatwa’, P 319, Bezige Bij, Antwerpen, 2011.

19) The Intercept, 29 maart 2018, Mehdi Hassan, ‘“We know where your kids live: How John Bolton once threatened an international official’. How John Bolton Once Threatened an International Official (theintercept.com). José Bustani is dan ook een van de actievoerders tegen de OVCW rond deze dossiers.

20) VRT NWS, 27 mei 2014, Luc De Roy, ‘Inspecteurs chemische wapens aangevallen in Syrië’. https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2014/05/27/inspecteurs_chemischewapensaangevalleninsyrie-1-1982286

21) VRT NWS, Anneleen Ophoff, Rudi Vranckx, 30 mei 2019, ‘Complottheorie of internationaal schandaal? Nieuw document veroorzaakt controverse over gasaanval in Douma’. Opvallend in deze tekst is dat Vranckx ditmaal zwijgt over wie de dader is van de dodelijke aanval in januari 2012 op een betoging van aanhangers van de Syrische regering. Waarbij een Franse journalist omkwam.

Hij was daar toen en had, zoals de meeste andere aanwezige westerse journalisten, het onmiddellijk over het Syrische leger als de dader. Terwijl onder meer een Franse gerechtelijk onderzoek naar die jihadisten wees. Maar dat schrijven doet hij niet.

22) Ida Abdo blog, 26 februari 2011, http://syrischeopstand.blogspot.nl/2011/02/syrische-opstand-verwacht-op-15-maart.html.

23) First World Congress – New compounds in biological  and chemical warfare: Toxicological evaluation, Ghent, 21-23 mei 1984.

24) De artikels verschenen in: De Nieuwe 08/6/1984 “Prof. Aubin Heyndrickx ‘ Waterloo” 1/10/1985 “De bij als geheim Wapen” – Gele Regen 3 – “Gele regen: verhalen uit de Koude oorlog”. De Zwijger – 26/04/1984 & 22/3/1984.

25) Robert Lewis, “Dark Actors: Life and death of David Kelly“, Simon and Chuster.  “Basson said he payed Heyndrickx almost 4 million Belgian Francs to go to Iran, get hold of some Shraphnel  from Iraqi chemical attacks, and open some channnels with Iranian intelligence”.

Zijn beschrijving van dat congres klopt tot in het kleinste detail. De tekst over de reactie van Meselson is correct en is om nooit te vergeten. Meselson is de man die de theorie van het DNA voor het eerst in de praktijk bevestigde.

26) Lode Bostoen, 23 augustus 1983, “Wens ik ze toch niet te plaatsen omdat de opmerkingen die U maakt te veel farizeïsme kwade trouw veronderstellen bij prof. Heyndrickx”.

27) 30 november 2019, ‘Vandaag 30 jaar geleden de derde veroordeling voor de Gentse professor toxicologie Aubin Heyndrickx.’ Vandaag 30 jaar geleden de derde veroordeling voor de Gentse professor toxicologie Aubin Heyndrickx. – Toen gisteren nog vandaag was.

28) Toen het Westen de oorlog plande tegen Syrië was het duidelijk de bedoeling die zoals in Libië, Egypte en Jemen zo snel mogelijk tot een voor het Westen goed einde te brengen. Zoals in Egypte faalde dit echter. Midden 2012 bestormden de jihadisten, de huurlingen van de NAVO, de twee grootsteden Aleppo en Damascus.

In Damascus ging dat gepaard met een bomaanslag op de legertop die deels succesvol was. Maar in essentie waren die twee aanvallen een mislukking. In Damascus veroverde men wel een serie buitenwijken en in Aleppo het oostelijk deel van het stadscentrum en de buitenwijken daar. Maar daar bleef het bij. Het verzet van het Syrische leger bleek ondanks die terreuraanslagen te sterk.

In de hoop alsnog te slagen in de verovering van Damascus organiseerde men blijkbaar dan die gifgasaanval op Oost-Ghouta, een buurt bij de hoofdstad. Waarbij de hoofdrol was voor The New York Times met journalist en gewezen militair C.J.Chivers, Human Rights Watch, Eliot Higgins en die jihadisten die een nieuwe poging planden. Het werd noppes met wel heel veel doden. .

Het was geen toeval dat HRW toen opriep tot Amerikaanse bombardementen op Damascus. Waarom Obama voor die aanval dan toch terugschrikte is nog onduidelijk. Dreigde Rusland met extreme tegenmaatregelen? Wou Obama dit niet op zijn geweten hebben? Het antwoord komt zeker later.

Maar duidelijk is dat het Westen door het falen in 2012 de oorlog tegen Syrië verloor. In Egypte speelde het leger en de zakenwereld een sleutelrol in dit falen. In Tunesië waren dat de vakbonden en het zakenleven. In Jemen waren dat vooral de Houthi’s en het leger. Alleen Libië is nog in burgeroorlog. In het onbestuurbaar gemaakte Irak is het vermoedelijk wachten op een machtsgreep door Moqtada al Sadr.

Iemand een gasturbine?

Het wordt komisch met de EU en haar sanctiebeleid. In onderlinge gesprekken hadden de vorige Amerikaanse centrale bankier en minister van Financiën onder Biden Janet Yellen, Cynthia Freeland vicepremier en supporter van het Oekraïense fascisme, Mario Draghi de Italiaanse ontslagnemende premier en ex-voorzitter van de Europese Centrale Bank en Ursula von der Leyen voorzitter van de Europese Commissie nog voor de Russische inval klaarblijkelijk al een plan klaar voor sancties tegen Rusland.

Op de knieën en smeken

Eindelijk ging men Rusland op de knieën krijgen. Eerst had men via provocaties een aanval op Oekraïne door Rusland uitgelokt en dan kwam de EU met de meest draconische maatregelen tegen Rusland ooit. Behalve misschien tegen Syrië en Jemen waar men de mensen letterlijk poogt te verhongeren.

Al decennia, feitelijk sinds 1917, wil men het land vernielen en nu, dacht men, zou het lukken. Na het falen in 1990 en de opkomst van Vladimir Poetin die de westerse parasieten buiten gooide en alleen op voet van gelijkheid nog wou spreken. Gedaan met de zatlap genaamd Boris Jeltsin die uit de Amerikaanse hand at en vooral dronk.

Nu ging het komen en, stelde men intern, zou Rusland op zijn knieën komen smeken om braaf mee aan tafel te zitten met Uncle Sam om wat kruimeltjes toegeworpen te krijgen. Het draaide echter geheel verkeerd uit. Het Oekraïense leger en het staatsapparaat klapte al snel in elkaar. In totaal bijna vier provincies en economische zwaargewichten zijn nu grotendeels onder Russische controle.

Een groot deel van de economische macht is nu Russisch en als Odessa valt is het helemaal gedaan. Dan moet Zelenski of zijn opvolger in Moskou smeken om het Oekraïense graan te kunnen uitvoeren. Van vernedering gesproken. En de val van Odessa is geen utopie als men ziet dat men nu ook al zeventigjarigen en zelfs kinderen mobiliseert. Verder rekenend op de Wunderwaffen. Hitler achterna.

Oeps vergeten 

Krankzinnig is het ook met de Russische export van olie. Die gaat nu naar vooral Indië die ze dan raffineert en tegen een hoge prijs uitvoert naar…. Europa. Het Europese schaamrood op de wangen. Met de VS die zijn strategische reserves zonder enig resultaat op de markt gooide en tevergeefs ging smeken bij de aartsvijand geworden Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman.

Als het een blad als De Morgen – Hier de voorpagina van 26 juli – past ageren zij paginalang tegen kindsoldaten en fascistische groepen. Hier plaatsen zij een foto met de rood-zwarte vlag van de UPA, het hulpleger uit W.O. II van de Duitse Einsatzgruppen van de SS gekend van de holocaust. Met daarbij kinderen van 11 jaar. Met verder als boodschap: “Wij boeken vooruitgang”. Vraag: Waar? In een bar?

En helemaal zot is het gesteld met de Europese sancties tegen Rusland. Zo tikte men eerder al Litouwen op de vingers in verband met de spoorverbinding naar de geografisch van Rusland gescheiden streek rond Kaliningrad. Litouwen verbood de doorgang per trein naar Kaliningrad van o.m. staalproducten. Litouwen moest onder Brusselse druk inbinden. Hetzelfde met de export van granen en meststoffen.

De EU dacht via financiële sancties ook hier Rusland kapot te maken. De slimmeriken van de EU en de VS hadden echter iets cruciaals vergeten. Door de uitgelokte oorlog kon ook Oekraïne geen graan meer uitvoeren. En samen met Rusland betekende dat op termijn een grote hongersnood in veel landen en daarbij politieke instabiliteit. Oeps vergeten.

Vandaar dat de huidige voorzitter van de Afrikaanse unie op bezoek trok naar Moskou, en niet naar Brussel, Washington of Kiev, om het probleem te bespreken. En zie, Turkije en de VN, niet de EU of de VS, gingen samen met Rusland met Oekraïne praten en kijk ook hier klapten de sancties tegen Rusland in elkaar. Want zonder meststoffen geen graan.

Siemens

In alle stilte werden de westerse obstakels tegen de Russische uitvoer van granen en meststoffen opgeborgen. Helemaal grappig is het echter met de gasbevoorrading van West-Europa. Deze loopt grotendeels via Nordstream I en aangezien deze werkt met enorme turbines van Siemens dienden die ook wel eens een onderhoudsbeurt te krijgen en bij Siemens bekeken te worden. Maar? Oeps die sancties toch.

De Canadese vicepremier Cynthia Freeland (midden in de foto) tijdens een Canadese betoging. Stop war zegt een van de borden. Maar het UPA wil niets liever dan oorlog. Ondertussen heeft zij omwille van die gasturbine een stroom van scheldwoorden uit Kiev naar haar kop gekregen. Dankzij haar beleid sneuvelden er al duizenden Oekraïners en is haar “geliefde” land failliet. Proficiat.

Die turbines dienden naar Canada bij een dochter van Siemens te gaan en waren daar al toen de oorlog uitbrak. Het Canada van UPA-fan, Cynthia Freeland. En dan begonnen ook hier de problemen. Rusland stelde heel simpel: geen gasturbine is geen of zeer weinig gas. Zonder die turbine lukt het niet.

Waarna achter de schermen in het Westen overal paniek uitbrak. Waarop het Canada van Cynthia Freeland onder Europese druk niet veel meer kon doen dan toegeven. Waarop in Kiev tegen haar een grote scheldpartij uitbrak. Extremisten onder elkaar.

Zonder gas is er immers geen BASF en andere chemiereuzen en ook bijvoorbeeld geen plastics om maar iets te noemen. Oeps door Brussel vergeten. En nu zegt Rusland we nemen die turbine pas terug maar alleen als officieel de sancties worden gestopt. Waarop men in Berlijn smekend stelt: “Maar neem die turbine toch.”

Enkele grote lichten binnen de Europese intelligentsia zoals een Guy Verhofstadt en Geert Mak riepen meerdere weken geleden al op om de invoer van Russisch gas geheel te verbieden. Gelukkig voor hen deed men dat in Brussel niet. Het leven voor die geniën zou immers een groot stuk moeilijker geweest zijn.

Zelfs aan de Russen

Het enige resultaat is dat massa’s mensen hier naar de bedelstaf worden gedreven om hun energierekening te betalen en duizenden Oekraïners worden afgeslacht en het land bankroet is. Maar gelukkig kregen ze veel westerse wapens die ze in bepaalde gevallen dan elders verkopen. Zelfs aan de Russen.

En misschien begint men bij de EU nu eindelijk te beseffen dat de wereldeconomie onlosmakelijk met elkaar verbonden is. En dat haal je ongestraft niet uit elkaar. En dit allemaal om Rusland op de knieën te krijgen. En wat heeft Rusland de EU misdaan? Te goedkoop gas verkocht misschien?

En kijk wie smeekt nu bij Rusland? Ja, de Duitse kanselier die zich op foto voor die turbine stelt als het ware smekend: “Maar neem hem dan toch alstublieft”. Gelukkig weet onze pers die ultieme vernedering nog te verbergen. Voor hoelang?

De Duitse kanselier Olaf Scholz met de nu al wereldberoemde gasturbine van Siemens. Iemand een idee wat er mee te doen? Als versiering voor de tuin? Of op eBay zetten misschien? Wat een clown.

Van een farce gesproken. En die herhaalt zich nu in China. Wat als China Volkswagen buiten gooit uit wat voor de wagenbouwer en Duitse trots haar grootste markt is? Misschien dat de Duitse bondskanselier dan richting Beijing kan toeren met een Volkswagen. Succes? Maar intussen slagen veel Europeanen er niet meer in hun energierekeningen te betalen. Sturen naar Ursula von der Leyen?

Willy Van Damme

Het McCarthyisme van Humo

Ooit was Humo een maatschappijkritisch blad dat het beleid van het Westen op buitenlands vlak durfde aan te vallen. Tegenwoordig is dat juist het omgekeerde en dit interview met Glucksmann is een type voorbeeld hiervan. Geen woord over zijn optreden naast de Georgische politicus en gewezen Amerikaans advocaat Michaël Saakasjvily voor wie hij officieel adviseur was toen die president was.

Een man wiens leger tegen de akkoorden in in 2008 Zuid-Ossetië binnenviel en welke daarbij onder meer het groot hospitaal in Tsinvali , de hoofdstad, bestormde. Toch een oorlogsmisdaad, of niet? Hij was ook actief in Oekraïne waar hij een minister huwde. Een land waar men het Russisch, de taal van 30% van de bevolking, in het onderwijs en media praktisch verbood.

Volgens Raphaël Glucksmann wil Poetin ook de Balkan veroveren. En daarna gans West-Europa? Dat een blad als Humo die onzin publiceert zegt er heel veel over. Glucksmann wil ook de onmiddellijke stop van de aankoop van Russisch gas en olie door de EU.

Iedereen die deze problematiek wat kent weet dat dit de instorting van de Europese economie betekent. Zijn verlangen dus. Maar moeten wij dan ook geen Russisch graan meer kopen? Hoe idioot kan men zijn. En Jan Antonissen laat hem maar onzin verkopen.

Volgens Reseau Voltaire en andere bronnen werkte zijn vader André Glucksmann voor de CIA via het programma Exchange waar ook superzionist Bernard Henry-Levi toe behoorde.

Zijn vorige echtgoten Eka Zgouladze was op het ogenblik van het huwelijk minister van Binnenlandse Zaken van Georgië. Waar volgens de officiële Georgische aanklacht van de huidige regering folteren in de gevangenis veel voorkomend was.

Maar geen woord hierover. Integendeel begint men hier een soort politieke zuiveringsactie, zoals toenmalig senator Joe McCarthy in de VS, tegen ieder die wel eens tegen de VS zou kunnen zijn. Glucksmann als de hedendaagse Joe McCarthy. Maar dat er nogal wat leden van het Europees parlement bijvoorbeeld lid zijn van het met de CIA gelieerde Aspen Institute ziet hij niet zoals ook Jan Antonissen.

En vanuit welk land poogde men enkele jaren terug de euro kapot te speculeren? Niet China, niet Rusland maar de VS, onze zogenaamde bondgenoot die trouwens al de communicatie van alle regeringen van die vermeende bondgenoten afluisterde en vermoedelijk nog doet. Neen, dit is McCarthyisme anno 2022 en door zijn eenzijdigheid en nergens bewezen insinuaties een vervalsing van de feiten.

Willy Van Damme

Lezersbrief naar Humo betreffende het interview van Jan Antonissen met Raphaël Glucksmann in Humo van 29 maart 2022.

De staatsgeheimen van Bart Swings

Het zal voor de meeste Belgische en andere atleten een wel heel grote verbazing zijn om te horen dat men de laptop en de smartphone best niet mee neemt naar de Chinese Winterspelen want China zou er ongemerkt spionagesoftware kunnen op plaatsen. Voor atleten die maar met iets bezig zijn dan hun conditie en de mogelijke uitslag op die Winterspelen moet dit een totale verrassing zijn.

Hebben sporters staatsgeheimen?

Volgens het advies van het Olympisch Comité is een laptop of smartphone naar ginds meenemen een te gevaarlijke zaak. Een gevaarlijke zaak? Hebben die sporters en hun trainers, masseurs en administratieve staf dan misschien staatsgeheimen op hun laptops of smartphones staan die men kan stelen?

Als dat zo zou zijn dan dienen onze veiligheidsdiensten snel actie te ondernemen tegen deze sporters want ze mogen dit normaal niet bezitten.

 

Volgens het Belgisch Olympisch Comité kunnen onze sporters om veiligheidsreden hun smartphones beter thuislaten want de Chinese geheime diensten zouden er spyware op kunnen plaatsen en de gegevens ontfutselen. Zou…..

Staatsgeheimen die zomaar op de laptop van bijvoorbeeld snelschaatskampioen Bart Swings zouden staan! Dat kan toch niet. Maar als men ons Olympisch Comité moet geloven dan mogen die hun digitale telefoon niet meenemen want China zou er stiekem spionagesoftware kunnen op plaatsen om zo onze staatsgeheimen buit te maken.

Natuurlijk kan men zo al ruiken wie dat advies aan het Olympisch Comité influisterde en dat is vermoedelijk onze veiligheidsdienst, de Belgische Staatsveiligheid en in Nederland de AIVD. Want daar in Nederland klonk aldus de VRT hetzelfde lied. Diezelfde AIVD die in 2008 journalisten met hun toestemming als spion inschakelde bij de Olympische Zomerspelen in Beijing.

Belgacom

Dit verhaal over onze olympische sporters heeft in wezen niets te maken met het beveiligen van wat dan ook maar is gewoon een van de zovele onbewezen beweringen van onze spionagediensten over China. Het doet denken aan het fameuze artikel van Lars Bové in De Tijd over de inbraak in het internationale kabeltelefoonnetwerk van toen nog Belgacom, nu Proximus.

Zijn verhaal kwam rond de periode toen er in de wereld veel heisa was over het verhaal van Edward Snowden over de NSA die overal in zowat alle netwerken en elektronische communicatie in de wereld had ingebroken.

Ook bij het internationale kabelnetwerk van Proximus was dat gebeurt en er rezen hierover vragen in onze media. Maar wie was de dader? En kijk op zaterdag 20 september 2013 stond de naam van de schuldige breed uitgesmeerd in De Tijd, zijn krant: Het was China stelde hij zonder veel aarzelen.

Pech want diezelfde ochtend verscheen overal in de andere media de naam van de echte dader: De Britten die via Aziatische omwegen al de gegevens van die kabels aftapten. Bové had zich zonder blijkbaar degelijke controle een nepverhaal laten aansmeren.

Van een Belgische veiligheidsdienst waar hij goede contacten had? Waarschijnlijk want van Belgacom leek het niet te komen, die wezen immers naar de Britten.

Op 20 september 2013 had Lars Bové het mysterie onthuld van wie achter de hacking van het internationale telecomnetwerk van Belgacom zat. Het was, naar hij stelde, China die zo ook zelfs het Verenigd Koninkrijk had aangevallen. Nog diezelfde ochtend wisten alle andere media te melden dat het de Britten waren en zo niet alleen België maar ook China en elders bespioneerden.

Het was dus het omgekeerde. Er kwam een gerechtelijk onderzoek dat – wat kon men verwachten – een stille dood stierf. De zo geroemde ‘onderzoeksjournalist’ Lars Bové was beetgenomen en misbruikt. Zijn bron die hem bedrogen had heeft hij nooit bekend gemaakt.

Bronnengeheim is heilig behalve in dit geval waar de betrokken journalist door zijn bron misbruikt en belachelijk wordt gemaakt. Maar hij zweeg. De naam van die bron is nochtans zeer belangrijk om dit dossier beter te kennen.

Het is een al jaren klassieke geworden tactiek vanuit de Westerse veiligheidsdiensten om China, of Rusland en Iran, de aartsvijanden, van zowat alles te beschuldigen. Desnoods zaken die zij zelf hebben gedaan. Genoeg reden om eveneens vragen te stellen bij dit nu plots weer opgedoken verhaal over China en smartphones.

Een ezel stoot zich nooit tweemaal aan diezelfde steen en als de veiligheidsdiensten bij een bevriend journalist leuren met leugens dan kan men er gif op nemen dat ze niet aan hun proefstuk zijn en daardoor ook elke geloofwaardigheid hier verloren hebben. Maar geen zorg. Onze pers bestaat niet uit ezels. Ze stoten zich immers steeds weer aan diezelfde steen.

Als we dat verhaal over die sporters richting de Winterspelen moeten geloven dan is het alsof iedere toerist die in China op bezoek gaat spionagesoftware op zijn telefoontoestel geplaatst krijgt.

Het moet daar op de vele Chinese luchthavens erg druk zijn. Maar het valt te betwijfelen dat de Chinese spionnen enige interesse hebben om de smartphone van Bart Swings of welke andere Belgische, Nederlandse of andere sporter te hacken.

Wat zouden ze er op vinden? De data waarop hij met zijn kinesitherapeut en masseur heeft afgesproken of de dag dat hij zijn ouders of eventueel grootouders voor een etentje gaat bezoeken? Of wat zijn lievelingsgerecht is? Boeiend materiaal dus waar elke doorwinterde Chinese spion verlekkerd op moet zijn.

China is de grootste

Maar het is ‘nieuws’ en dus krijgen we op onze nationale radio, TV en in de kranten te horen en lezen hoe gevaarlijk en smerig China is, men is er onverbiddelijk. Ze nodigen je uit om dan je telecomapparatuur te hacken. Wat een geboefte denkt Jan Modaal dan. Het is echter zoals met die verhalen over Huawei, de Chinese telecomproducent.

Al jaren zegt de VS dat die haar apparatuur gebruikt om ons te bespioneren en dient men er daarom streng op toe te zien dat die apparatuur niet gekocht wordt. Het probleem is echter dat de VS, die dit luidkeels blijft uitschreeuwen, er nog niet het minste bewijs voor geleverd heeft. Maar kritische vragen stellen bij al die Amerikaanse of Britse nepverhalen zal men bij journalisten zelden of niet doen.

Volgens de VS is Huawei gevaarlijk want via hun telecomsystemen zouden zij spioneren. Dat kan zeker, maar waar is na al die jaren het bewijs? Nergens. En nochtans heeft de VS massa’s specialisten die dat zo zouden moeten kunnen vinden. Huawei is echter een zeer machtig telecombedrijf en voor de VS is dat een gevaar.

Want ondanks het feit dat de VS met al die grote Amerikaanse technologiegiganten en hun duizenden specialisten heeft Washington er tot heden voor zover geweten geen bewijs voor gevonden. En dan zijn al die beweringen gewoon nepnieuws, fake.

Men klets wat uit de bek. En dan heeft ook dit verhaal daarom ook niets te maken met hacking of spionage maar met moddergooien en het kapot pogen te maken van een rivaal voor de eigen almacht.

De VS is door China als grootste economie voorbijgestoken en poogt weerwraak te nemen door over China allerlei verhaaltjes te vertellen die door onze media dan ook zonder amper of geen vraagstelling worden overgenomen. Daarvoor heb je nu eenmaal onze pers. Waarna Jan Publiek dan maar geen Huawei koopt maar een Samsung. Want die is veilig?

Edward Snowden

Maar een aantal jaren geleden kwam daar dus het verhaal boven water van een zekere Edward Snowden, tot dan een medewerker van het Amerikaanse National Security Agency (NSA), een enorm grote bureaucratie maar waar behoudens wat specialisten tot dan amper iemand had van gehoord. Vele duizenden mensen werken er in een als gigantisch te omschrijven gebouwencomplex.

Wat bleek volgens de via Hongkong naar Rusland gevluchte Snowden: De NSA bespioneert via haar software alle bekende digitale communicatieapparatuur in de ganse wereld. En omdat ze omwille van de Amerikaanse wet hun eigen mensen niet mogen bespioneren schakelt men dan maar het Britse GCHQ in.

Nog zo’n moloch dat staat voor Government Communications Head Quarters en die in essentie hetzelfde doet als de NSA, mensen wereldwijd bespioneren. Het ging zover dat de NSA zelfs de telefoons van de vroegere Duitse kanselier Angela Merkel afluisterde en inbrak in het computernetwerk van het Élysée, de diensten van de Franse president. 

Dus als de Chinese president Xi Jinping via zijn Apple smartphone – die is in China erg populair – naar zijn vrouw belt of het eten al klaar is dan weet men bij de NSA dan misschien ook wat hij gaat eten. Bovendien is het straf dat blijkbaar de Nederlandse spionnen van de AIVD de Nederlandse atleten zo te horen evenzeer waarschuwden voor het ‘Chinese gevaar’.

Toen de zaak van Edward Snowden aan het licht kwam – Het is als met Proximus nooit ontkend – bleek dat de Nederlandse spionagediensten via haar serie zendmasten meehielpen aan dit project van de NSA/GCHQ. Ach de wet overtreden? Waarom niet?

Privacy als grap

En toen België het Berlaymontgebouw in Brussel, het zenuwcentrum van de EU, renoveerde werd het contract voor het nieuwe interne communicatiesysteem uitbesteed aan een Israëlische firma met nauwe contacten met de … Mossad, de Israëlische spionnen. Dat kon.

En dan was er recent het verhaal van Pegasus, een softwareprogramma van de Israëlische firma NSO. Officieel een privaat bedrijf maar in feite een afsplitsing van de Mossad. Via die voor de ‘vrienden’ te koop zijnde software nam men geruisloos de controle over een smartphone over, Huawei of Samsung.

Het maakte blijkbaar geen verschil. Of Huawei als instrument van de Israëlische en andere bevriende veiligheidsdiensten. Zouden Huawei of XIaomei, de grootste Chinese rivaal, dat geweten hebben? Maar dat zal de VS ons niet komen vertellen.

Met in een aantal gevallen met dodelijke gevolgen want die technologie verkocht men ook aan bijvoorbeeld Rwanda en die schrikken voor weinig terug. Het gaat hier echter over Israël en dat land mag wat meer. Veel meer zelfs.

Het spionagecentrum Menwith Hill bij Harrogate in North Yorkshire waar een paar duizend mensen werken, vooral Amerikanen is een 100 ha groot. Het is officieel een Britse luchtmachtbasis die echter in essentie het sleutelonderdeel is van het internationaal spionagenetwerk van de NSA en GCHQ.

Het toont de Britse vazalstatus. Het centrum kan gelijktijdig meer dan 100.000 boodschappen van overal in de wereld onderscheppen en ontcijferen en is in Europa het centrum voor het spionagenetwerk Echelon.

Volgens de media toen was ook het computersysteem van Buitenlandse Zaken en de premier Elio Di Rupo gehackt. Wat doet vermoeden dat men vanuit de VS en het Verenigd Koninkrijk de computersystemen van alle Europese regeringen had gehackt, hun (sic) partners.

Toen de voormalige Russische president Dmitry Medvedev op bezoek was in het Verenigd Koninkrijk poogde men naar verluidt vanuit Menwith Hill ook zijn communicatie te hacken. Maar Medvedev is dan ook geen snelschaatser.

Maar er is hier goed nieuws. De nieuwste televisietoestellen, de smarttelevisies, hebben nu immers een microfoon en camera geïnstalleerd waarmee men mits hacking geruisloos kan afluisteren en filmen wat in de huis- of slaapkamer allemaal gebeurt. En dan vraagt en mens zich af waartoe privacywetten allemaal dienen.

In wezen weet de VS als ze dat willen alles over wat men deze avond gaat eten, waar men die dag geweest is en wat men met wie besproken heeft. Privacy ligt al jaren op de vuilnishoop en onze spionnen weten dat maar al te goed en doen er niets tegen. Integendeel ze helpen soms mee want de CIA, MI6 en de NSA zijn vrienden, zusterorganisaties.

Bart Swings kan gerust zijn

Het maakt dat het verhaal over onze sporters en Chinese spionage onzin is. Het is de platst mogelijke anti-Chinese propaganda. Uiteraard heeft China, of welk land ook, zelfs Swaziland of Oost-Timor, een inlichtingendienst. Zo kan men er gif op nemen dat China hier een netwerk van spionnen heeft. Brussel is nu eenmaal geen stadje ergens ver weg in het Andesgebergte.

Trouwens, wat is een spion? Het is iemand die informatie voor zijn regering of derden vergaart en wie dus met een Chinese diplomaat praat praat ook met een spion want diplomaten horen al hun contacten aan hun baas te melden. Hetzelfde met diplomaten uit andere landen. Of met sommige journalisten. Zie maar het hier eerder besproken contract van de BBC en Reuters met de Britse regering.

Maar zo draait de wereld tegenwoordig. Niets is nog privaat en desnoods ligt alles op straat. Kijk maar naar die massa’s camera’s op pleinen en straten en in gebouwen. Niets is privé. De Britse premier Boris Johnson weet er alles over.

Maar Bart Swings hoeft geen schrik te hebben. Over de afspraken met zijn vrienden, kinesist en familie is men in China niet geïnteresseerd. Iets anders zou sterk verbazen. Hij kan zich de moeite besparen om zijn gsm thuis te laten. Laat onze spionnen en de media maar raaskallen.

Willy Van Damme

De dwazen

Wie de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog wat kent weet dat de beslissing toen om ten oorlog te trekken, miljoenen af te slachten en miljarden te vernielen genomen is zonder veel aandacht voor de eventuele mogelijke gevolgen van hun daden. ‘De Slaapwandelaars’ heet het boek van historicus Christopher Walker over die periode. Het beste ooit hierover geschreven werk. Tegen eind 1914 ging het allemaal voorbij zijn. Met die tegen het Ottomaanse rijk bijgerekend duurde het tot 1923, bijna 10 jaar dus.

Lichtzinnig is een veel te braaf woord voor wijze waarop de beslissingen toen in de respectievelijke machtscentra werden genomen. Maar die keizers, generaals en ministers dachten dan ook amper iets te verliezen te hebben en stuurden alleen toch maar vooral het plebs de vuurlinies in. 

De ezel en die steen

Wie dacht dat de elites die ons leven bepalen dan na die ongeziene slachtpartij iets geleerd hadden, was oeverloos naïef. De ezel stoot zich nooit aan diezelfde steen gaat het gezegde. De elites doen niets anders. Zo’n dwazen zijn het.

Toen in 2011 op aanstoken van Frankrijk en het Westen enkele honderden aanhangers van al Qaeda en de Moslimbroeders in Libië tegen de dictatuur van Moeammar Kaddafi in opstand kwamen moest het Westen zo nodig tussenbeide komen om ‘orde’ op zaken te stellen.

De Duitse keizer Wilhelm II (links) met de Russische tsaar Nichollas II in elkanders uniform. Toen in 1905 waren ze vrienden, nadien organiseerden ze een massaslachting genaamd Wereldoorlog I. Nicholaas werd vermoord. Wilhelm kon nadien gaan rentenieren in Nederland.

Ze kozen merkwaardig de kant van al Qaeda en de Moslimbroeders. Niet onlogisch want het Westen was immers steeds tegen de modernisten in de Arabische wereld geweest. Die betekenden immers een groter gevaar voor het westerse imperialisme dan die islamisten van allerlei pluimage.

En dus keurden onze parlementsleden van Groen tot het Vlaams Belang en de N-VA onze invasie goed. Door gerichte bombardementen, wapenleveringen, embargo’s en het zenden van special forces slaagde men er in dit land te veroveren en het daarna in handen te geven aan al Qaeda en ander tuig.

Sindsdien zijn er terug slavenmarkten, worden mensen levend gevild en is het een paradijs voor mensensmokkelaars. Geweld tegen burgers is er de regel. Ooit was er gratis huisvesting, onderwijs en gezondheidszorg en nu alleen maar gruwel.

Sorry, vergissing

Toen kort na deze ‘geslaagde’ westerse interventie toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere (CD&V) en Björn Rzoska , toen fractieleider van Groen in het Vlaams parlement, ieder apart en privé om een reactie over die zaak werd gevraagd gaven ze beiden zonder aarzelen hun fouten toe.

Naar de Belgische ambassadeur in Libië die hen waarschuwde werd niets eens geluisterd. Sarkozy en Obama wilden oorlog en die kregen ze. Met onze pers die als bij de rattenvanger van Hamelen zich eendrachtig achter die oorlog schaarden. Voor De Standaard en Jorn De Cock waren die mannen van al Qaeda hervormde democraten geworden. De toffe kerels van Bin Laden.

Voor cameraman Daniel Demoustier, die live verslag uitbracht van die oorlog, waren die opstandelingen de helden die het regime van het grote monster Kaddafi bevochten. Hij zei het openlijk op televisie. De pers die in een conflict waar ze over berichten openlijk kant kiest. Het is schering en inslag. De man geeft nu les aan toekomstige perslui.

Onze massamedia doen niets anders en juichten die islamisten als ware bevrijders toe. Nadenken? Zolang men natuurlijk de kant van de NAVO kiest zijn het onze vrijheidsstrijders. Over wat er nadien gebeurt zwijgen ze dan als de dood. De staatsgreep in Oekraïne? Hierover geen woord meer. Het lijkt in het land van de persvrijheid wel verboden.

De Franse president Nicolas Sarkozy wou de Libische olie afnemen van het Italiaanse ENI, maar de Britten en de VS hadden andere plannen. Zo stuurde Londen een karrevracht in Manchester in ballingschap levende Libische jihadisten naar ginds.

Daarna gingen die dan op bezoek naar de Manchester Arena voor een concert van tieneridool Ariana Grande. Maar het Westen heeft al een oplossing voor die knoeiboel in Libië en die heet…. Kaddafi. Het lijkt wel Monthy Python. Dat is ook Brits.

Over het levend verbranden in Odessa van meer dan 41 betogers door die fascistische clubs geen woord? Over de vele standbeelden in het land van fascistenleider en medeplichtige aan de holocaust Stepan Bandera geen woord of foto. Berichtgeving noemt men dat.

Papegaaien

In de jaren zestig viel de VS Vietnam binnen en begon een feitelijk tot 1990 durende oorlog tegen het land. Reden? Er was de door Washington gepropageerde theorie van het domino-effect. Na Vietnam zouden ook de andere landen in de regio als domino’s vallen en communistisch worden. Theorie voor geflipten.

China steunde, opperde Washington en zo onze media, Vietnam en dus gingen al die landen vallen. Maar ieder die zelfs maar een beetje kennis had van de Vietnamese geschiedenis wist dat dit nonsens was. Historisch waren beiden vijanden. Het was trouwens de CIA, toen OSS, die dat ‘communistisch’ bewind in 1945 aan de macht had gebracht.

En nu met Oekraïne is het weer prijs. De CIA en het Witte Huis verspreiden via The Washington Post wat verhalen over een zogenaamd op handen zijnde Russische invasie en hop de ganse verenigde westerse massamedia neemt dat verhaal over als zijnde de waarheid.

En opnieuw lopen ze als kippen zonder kop achter de grove manipulaties van de VS. Vragen stellen? Wie doet dat? Onze journalisten kunnen alleen dan ook maar gezien worden als dwazen.

Zeker, er zijn Russische troepen in Rusland en dat die aan de grens met Oekraïne en Polen gestationeerd zijn staat vast maar geen verrassing. Waar moeten die dan staan? In Novosibirsk, Vladivostok of Moermansk? En dat die nabij deze grens oefeningen doen? Wow wat een verrassing? Je zou nog gaan denken dat die militairen zich niet meer mogen oefenen.

Maar als België zijn F 16’s naar de Baltische staten stuurt dan is dat goed want we moeten die toch verdedigen. Hetzelfde als men oefeningen organiseert in Polen. Ook dat is voor onze politici en media een logische en goede zaak. Want de duivel huist in het Kremlin en die heeft alleen maar slechte bedoelingen. Volgens onze media.

Volodymyr Zelenski, de zoveelste vazal van de VS die als president over Oekraïne mag regeren, wist de wereld recent te waarschuwen, eerst voor een staatsgreep en de week nadien voor een invasie. Zijn vorig beroep was cabaretier. Het is er aan te zien. De vraag is hoelang hij van Washington nog president mag spelen.

De prietpraat van bepaalde perslui is grenzeloos; Zo beweerde Dominique Minten vandaag: “Maar het is (neutraliteit van Oekraïne en dus niet aansluiten bij de NAVO, nvdr) en blijft onaanvaardbaar voor de meeste Europeanen, zeker voor de landen van de oostflank.” Hoe weet hij dat? Heeft hij daarover een opiniepeiling gedaan? Bijlange niet natuurlijk, hij kletst maar.

Moet er nog gas zijn?

Nog de voorbije dagen debatteerde het Europees parlement over de Russische inmenging in de Libische burgeroorlog en wegens de vermeende aanwezigheid daar van Russische huurlingen (de zogenaamde Wagner Groep) en werd die streng veroordeeld. Onder meer door Tom Vandekendelaere (CD&V).

Gelijktijdig bijna zaten de leiders van Italië, Frankrijk en Duitsland samen met de VS deels voor de camera’s gesprekken te voeren over…..  Libië (1). Inderdaad. Die mogen zeggen wat men in Libië moet doen. Rusland moet dan zijn mond houden en luisteren naar wat de NAVO zinnens is. Het heet arrogantie en ook nog wel kolonialisme of imperialisme.

En dan heb je natuurlijk de schreeuwers in datzelfde parlement en de EU zoals Verhofstadt maar ook vele anderen die roepen om sancties en desnoods nog veel erger. Maar wat als Rusland al die scheldpartijen, beledigingen en blokkades kotsbeu is en tegenmaatregelen treft die wat verder gaan dan de verkoop van onze peren?

Twee duivels op een foto, de Syrische president Bashar al Assad en zijn Russische evenknie Vladimir Poetin. Aldus onze media. Die hebben liever al Qaeda.

Rusland hoeft gewoon de gaskranen dicht te draaien en al die russofoben zitten in de kou zonder gas en zonder werk in die stilliggende bedrijven. Rusland kan als het dat zou willen de Europese economie zo kapot maken door het sluiten van de gastoever. Zeker ze gaan dat niet doen. Maar…. Trop is teveel zei wijlen de gewezen christendemocratische premier Paul Vanden Boeynants.

Zouden al die grossiers in scheldpartijen in de politiek en de media dat beseffen? Natuurlijk niet. Het zijn incompetenten voor wie praten, respect voor andermans zorgen en goed nabuurschap erger zijn dan het tekenen van een pakt met wat voor hen de duivel is. Ze zijn erger dan die spreekwoordelijke ezel. Het zijn met andere woorden dwazen

Willy Van Damme

1) Dat Italië en Frankrijk samen hierover aan tafel zaten is een klein mirakel daar beiden de controle over de Libische olie betwisten. En kijk twee dagen na die bijeenkomst verklaarde Saif al Islam, zoon van Moeammar Kaddafi, presidentskandidaat te zijn bij de officieel voor deze maand geplande verkiezingen. Van Kaddafi naar Kaddafi? Het is een dodelijke komedie. Inmenging?