De staatsgeheimen van Bart Swings

Het zal voor de meeste Belgische en andere atleten een wel heel grote verbazing zijn om te horen dat men de laptop en de smartphone best niet mee neemt naar de Chinese Winterspelen want China zou er ongemerkt spionagesoftware kunnen op plaatsen. Voor atleten die maar met iets bezig zijn dan hun conditie en de mogelijke uitslag op die Winterspelen moet dit een totale verrassing zijn.

Hebben sporters staatsgeheimen?

Volgens het advies van het Olympisch Comité is een laptop of smartphone naar ginds meenemen een te gevaarlijke zaak. Een gevaarlijke zaak? Hebben die sporters en hun trainers, masseurs en administratieve staf dan misschien staatsgeheimen op hun laptops of smartphones staan die men kan stelen?

Als dat zo zou zijn dan dienen onze veiligheidsdiensten snel actie te ondernemen tegen deze sporters want ze mogen dit normaal niet bezitten.

 

Volgens het Belgisch Olympisch Comité kunnen onze sporters om veiligheidsreden hun smartphones beter thuislaten want de Chinese geheime diensten zouden er spyware op kunnen plaatsen en de gegevens ontfutselen. Zou…..

Staatsgeheimen die zomaar op de laptop van bijvoorbeeld snelschaatskampioen Bart Swings zouden staan! Dat kan toch niet. Maar als men ons Olympisch Comité moet geloven dan mogen die hun digitale telefoon niet meenemen want China zou er stiekem spionagesoftware kunnen op plaatsen om zo onze staatsgeheimen buit te maken.

Natuurlijk kan men zo al ruiken wie dat advies aan het Olympisch Comité influisterde en dat is vermoedelijk onze veiligheidsdienst, de Belgische Staatsveiligheid en in Nederland de AIVD. Want daar in Nederland klonk aldus de VRT hetzelfde lied. Diezelfde AIVD die in 2008 journalisten met hun toestemming als spion inschakelde bij de Olympische Zomerspelen in Beijing.

Belgacom

Dit verhaal over onze olympische sporters heeft in wezen niets te maken met het beveiligen van wat dan ook maar is gewoon een van de zovele onbewezen beweringen van onze spionagediensten over China. Het doet denken aan het fameuze artikel van Lars Bové in De Tijd over de inbraak in het internationale kabeltelefoonnetwerk van toen nog Belgacom, nu Proximus.

Zijn verhaal kwam rond de periode toen er in de wereld veel heisa was over het verhaal van Edward Snowden over de NSA die overal in zowat alle netwerken en elektronische communicatie in de wereld had ingebroken.

Ook bij het internationale kabelnetwerk van Proximus was dat gebeurt en er rezen hierover vragen in onze media. Maar wie was de dader? En kijk op zaterdag 20 september 2013 stond de naam van de schuldige breed uitgesmeerd in De Tijd, zijn krant: Het was China stelde hij zonder veel aarzelen.

Pech want diezelfde ochtend verscheen overal in de andere media de naam van de echte dader: De Britten die via Aziatische omwegen al de gegevens van die kabels aftapten. Bové had zich zonder blijkbaar degelijke controle een nepverhaal laten aansmeren.

Van een Belgische veiligheidsdienst waar hij goede contacten had? Waarschijnlijk want van Belgacom leek het niet te komen, die wezen immers naar de Britten.

Op 20 september 2013 had Lars Bové het mysterie onthuld van wie achter de hacking van het internationale telecomnetwerk van Belgacom zat. Het was, naar hij stelde, China die zo ook zelfs het Verenigd Koninkrijk had aangevallen. Nog diezelfde ochtend wisten alle andere media te melden dat het de Britten waren en zo niet alleen België maar ook China en elders bespioneerden.

Het was dus het omgekeerde. Er kwam een gerechtelijk onderzoek dat – wat kon men verwachten – een stille dood stierf. De zo geroemde ‘onderzoeksjournalist’ Lars Bové was beetgenomen en misbruikt. Zijn bron die hem bedrogen had heeft hij nooit bekend gemaakt.

Bronnengeheim is heilig behalve in dit geval waar de betrokken journalist door zijn bron misbruikt en belachelijk wordt gemaakt. Maar hij zweeg. De naam van die bron is nochtans zeer belangrijk om dit dossier beter te kennen.

Het is een al jaren klassieke geworden tactiek vanuit de Westerse veiligheidsdiensten om China, of Rusland en Iran, de aartsvijanden, van zowat alles te beschuldigen. Desnoods zaken die zij zelf hebben gedaan. Genoeg reden om eveneens vragen te stellen bij dit nu plots weer opgedoken verhaal over China en smartphones.

Een ezel stoot zich nooit tweemaal aan diezelfde steen en als de veiligheidsdiensten bij een bevriend journalist leuren met leugens dan kan men er gif op nemen dat ze niet aan hun proefstuk zijn en daardoor ook elke geloofwaardigheid hier verloren hebben. Maar geen zorg. Onze pers bestaat niet uit ezels. Ze stoten zich immers steeds weer aan diezelfde steen.

Als we dat verhaal over die sporters richting de Winterspelen moeten geloven dan is het alsof iedere toerist die in China op bezoek gaat spionagesoftware op zijn telefoontoestel geplaatst krijgt.

Het moet daar op de vele Chinese luchthavens erg druk zijn. Maar het valt te betwijfelen dat de Chinese spionnen enige interesse hebben om de smartphone van Bart Swings of welke andere Belgische, Nederlandse of andere sporter te hacken.

Wat zouden ze er op vinden? De data waarop hij met zijn kinesitherapeut en masseur heeft afgesproken of de dag dat hij zijn ouders of eventueel grootouders voor een etentje gaat bezoeken? Of wat zijn lievelingsgerecht is? Boeiend materiaal dus waar elke doorwinterde Chinese spion verlekkerd op moet zijn.

China is de grootste

Maar het is ‘nieuws’ en dus krijgen we op onze nationale radio, TV en in de kranten te horen en lezen hoe gevaarlijk en smerig China is, men is er onverbiddelijk. Ze nodigen je uit om dan je telecomapparatuur te hacken. Wat een geboefte denkt Jan Modaal dan. Het is echter zoals met die verhalen over Huawei, de Chinese telecomproducent.

Al jaren zegt de VS dat die haar apparatuur gebruikt om ons te bespioneren en dient men er daarom streng op toe te zien dat die apparatuur niet gekocht wordt. Het probleem is echter dat de VS, die dit luidkeels blijft uitschreeuwen, er nog niet het minste bewijs voor geleverd heeft. Maar kritische vragen stellen bij al die Amerikaanse of Britse nepverhalen zal men bij journalisten zelden of niet doen.

Volgens de VS is Huawei gevaarlijk want via hun telecomsystemen zouden zij spioneren. Dat kan zeker, maar waar is na al die jaren het bewijs? Nergens. En nochtans heeft de VS massa’s specialisten die dat zo zouden moeten kunnen vinden. Huawei is echter een zeer machtig telecombedrijf en voor de VS is dat een gevaar.

Want ondanks het feit dat de VS met al die grote Amerikaanse technologiegiganten en hun duizenden specialisten heeft Washington er tot heden voor zover geweten geen bewijs voor gevonden. En dan zijn al die beweringen gewoon nepnieuws, fake.

Men klets wat uit de bek. En dan heeft ook dit verhaal daarom ook niets te maken met hacking of spionage maar met moddergooien en het kapot pogen te maken van een rivaal voor de eigen almacht.

De VS is door China als grootste economie voorbijgestoken en poogt weerwraak te nemen door over China allerlei verhaaltjes te vertellen die door onze media dan ook zonder amper of geen vraagstelling worden overgenomen. Daarvoor heb je nu eenmaal onze pers. Waarna Jan Publiek dan maar geen Huawei koopt maar een Samsung. Want die is veilig?

Edward Snowden

Maar een aantal jaren geleden kwam daar dus het verhaal boven water van een zekere Edward Snowden, tot dan een medewerker van het Amerikaanse National Security Agency (NSA), een enorm grote bureaucratie maar waar behoudens wat specialisten tot dan amper iemand had van gehoord. Vele duizenden mensen werken er in een als gigantisch te omschrijven gebouwencomplex.

Wat bleek volgens de via Hongkong naar Rusland gevluchte Snowden: De NSA bespioneert via haar software alle bekende digitale communicatieapparatuur in de ganse wereld. En omdat ze omwille van de Amerikaanse wet hun eigen mensen niet mogen bespioneren schakelt men dan maar het Britse GCHQ in.

Nog zo’n moloch dat staat voor Government Communications Head Quarters en die in essentie hetzelfde doet als de NSA, mensen wereldwijd bespioneren. Het ging zover dat de NSA zelfs de telefoons van de vroegere Duitse kanselier Angela Merkel afluisterde en inbrak in het computernetwerk van het Élysée, de diensten van de Franse president. 

Dus als de Chinese president Xi Jinping via zijn Apple smartphone – die is in China erg populair – naar zijn vrouw belt of het eten al klaar is dan weet men bij de NSA dan misschien ook wat hij gaat eten. Bovendien is het straf dat blijkbaar de Nederlandse spionnen van de AIVD de Nederlandse atleten zo te horen evenzeer waarschuwden voor het ‘Chinese gevaar’.

Toen de zaak van Edward Snowden aan het licht kwam – Het is als met Proximus nooit ontkend – bleek dat de Nederlandse spionagediensten via haar serie zendmasten meehielpen aan dit project van de NSA/GCHQ. Ach de wet overtreden? Waarom niet?

Privacy als grap

En toen België het Berlaymontgebouw in Brussel, het zenuwcentrum van de EU, renoveerde werd het contract voor het nieuwe interne communicatiesysteem uitbesteed aan een Israëlische firma met nauwe contacten met de … Mossad, de Israëlische spionnen. Dat kon.

En dan was er recent het verhaal van Pegasus, een softwareprogramma van de Israëlische firma NSO. Officieel een privaat bedrijf maar in feite een afsplitsing van de Mossad. Via die voor de ‘vrienden’ te koop zijnde software nam men geruisloos de controle over een smartphone over, Huawei of Samsung.

Het maakte blijkbaar geen verschil. Of Huawei als instrument van de Israëlische en andere bevriende veiligheidsdiensten. Zouden Huawei of XIaomei, de grootste Chinese rivaal, dat geweten hebben? Maar dat zal de VS ons niet komen vertellen.

Met in een aantal gevallen met dodelijke gevolgen want die technologie verkocht men ook aan bijvoorbeeld Rwanda en die schrikken voor weinig terug. Het gaat hier echter over Israël en dat land mag wat meer. Veel meer zelfs.

Het spionagecentrum Menwith Hill bij Harrogate in North Yorkshire waar een paar duizend mensen werken, vooral Amerikanen is een 100 ha groot. Het is officieel een Britse luchtmachtbasis die echter in essentie het sleutelonderdeel is van het internationaal spionagenetwerk van de NSA en GCHQ.

Het toont de Britse vazalstatus. Het centrum kan gelijktijdig meer dan 100.000 boodschappen van overal in de wereld onderscheppen en ontcijferen en is in Europa het centrum voor het spionagenetwerk Echelon.

Volgens de media toen was ook het computersysteem van Buitenlandse Zaken en de premier Elio Di Rupo gehackt. Wat doet vermoeden dat men vanuit de VS en het Verenigd Koninkrijk de computersystemen van alle Europese regeringen had gehackt, hun (sic) partners.

Toen de voormalige Russische president Dmitry Medvedev op bezoek was in het Verenigd Koninkrijk poogde men naar verluidt vanuit Menwith Hill ook zijn communicatie te hacken. Maar Medvedev is dan ook geen snelschaatser.

Maar er is hier goed nieuws. De nieuwste televisietoestellen, de smarttelevisies, hebben nu immers een microfoon en camera geïnstalleerd waarmee men mits hacking geruisloos kan afluisteren en filmen wat in de huis- of slaapkamer allemaal gebeurt. En dan vraagt en mens zich af waartoe privacywetten allemaal dienen.

In wezen weet de VS als ze dat willen alles over wat men deze avond gaat eten, waar men die dag geweest is en wat men met wie besproken heeft. Privacy ligt al jaren op de vuilnishoop en onze spionnen weten dat maar al te goed en doen er niets tegen. Integendeel ze helpen soms mee want de CIA, MI6 en de NSA zijn vrienden, zusterorganisaties.

Bart Swings kan gerust zijn

Het maakt dat het verhaal over onze sporters en Chinese spionage onzin is. Het is de platst mogelijke anti-Chinese propaganda. Uiteraard heeft China, of welk land ook, zelfs Swaziland of Oost-Timor, een inlichtingendienst. Zo kan men er gif op nemen dat China hier een netwerk van spionnen heeft. Brussel is nu eenmaal geen stadje ergens ver weg in het Andesgebergte.

Trouwens, wat is een spion? Het is iemand die informatie voor zijn regering of derden vergaart en wie dus met een Chinese diplomaat praat praat ook met een spion want diplomaten horen al hun contacten aan hun baas te melden. Hetzelfde met diplomaten uit andere landen. Of met sommige journalisten. Zie maar het hier eerder besproken contract van de BBC en Reuters met de Britse regering.

Maar zo draait de wereld tegenwoordig. Niets is nog privaat en desnoods ligt alles op straat. Kijk maar naar die massa’s camera’s op pleinen en straten en in gebouwen. Niets is privé. De Britse premier Boris Johnson weet er alles over.

Maar Bart Swings hoeft geen schrik te hebben. Over de afspraken met zijn vrienden, kinesist en familie is men in China niet geïnteresseerd. Iets anders zou sterk verbazen. Hij kan zich de moeite besparen om zijn gsm thuis te laten. Laat onze spionnen en de media maar raaskallen.

Willy Van Damme