De salafistische vrienden van Human Rights Watch en Amnesty International

Mensenrechten, het is een belangrijk thema in onze maatschappij. Noemt iemand zich mensenrechtenactivist dan ontstaat er rond die persoon praktisch automatisch een soort aanbidding, een bijna heiligverklaring. Een persoon aan wiens woord men op geen enkel ogenblik mag twijfelen. En hup, daar is het medelijden en de tranen en gaat de geldbuidel open. Het is de realiteit en het kan ook niet anders dan tot grootschalige misbruiken leiden.

Geert Hoste die met Amnesty International voor de Russische ambassade in Ukkel een wake organiseert tegen die dictator van een Vladimir Poetin. Wie kan daar nou tegen zijn, dat kan men toch maar alleen voluit steunen.

Amper informatie

De recente beslissing van de Amerikaanse regering om de Qatarees Abdul Rahman Bin Umair al Nuaimi en de Jemeniet Abdul Wahab Mohammad Abdul Rahman al Humaiqani als financiers van al Qaeda te bestempelen werpt echter nog maar eens een licht op het gemak waarmee mensenrechten worden misbruikt voor zuiver politieke en soms weinig fraaie doeleinden.

Beide personen zijn immers nauw betrokken bij een voor buitenstaanders in Europa en de VS tot nu niet gekende Zwitserse mensenrechtenorganisatie genaamd al Karama (De Waardigheid). (1) En die blijkt een vaste partner voor acties rond mensenrechten in de Arabische wereld te zijn voor zowel Amnesty International, de VN Mensenrechtenraad als Human Rights Watch. Soms voerden ze zelfs gezamenlijk actie.

En wie de website van Al Karama bezoekt krijgt een goede indruk van jongens die perfect bezig zijn met het aanklagen van de vele misbruiken rond mensenrechten in de regio. Bij elk land van het Midden Oosten hebben zij wel opmerkingen, actiepunten en gevallen van ogenschijnlijk zwaar mensenrechtenmisbruik.

President Bashar al Assad werd vooral dankzij de rapporten van Human Rights Watch en Amnesty International tot een monster gemaakt.

Wat dieper kijken echter en er ontstaan reeds een boel vragen. Zo kan men zich afvragen waarom ze in Zwitserland zitten. Maar er zijn nog veel meer te stellen vragen. Zo is het geheel onduidelijk hoe het zit met de financiën. Men ziet wel dat de Nederlandse en Zwitserse regering en lokale gemeenten wat geld geven maar hoeveel is onduidelijk en voor wat blijft al even mistig.

Assortiment jihadisten

Wie echter nog wat dieper graaft en zoekt wie en wat er achter de paar namen die op de website opduiken schuil gaan krijgt echter een heel onthutsend beeld. Dit is geen mensenrechtenorganisatie maar gewoon een mantelorganisatie waarachter een assortiment jihadisten schuil gaat. Mensen voor wie de rechten van homo’s, vrouwen en niet-salafisten niet of amper bestaan.

Het wekt dan ook een wel heel grote verbazing dat de VS pas nu stelt dat de Qatarees Abdul Rahman Bin Umair al Nuaimi en de Jemeniet Abdul Wahab Mohammad Abdul Rahman al Humaiqani financiers zijn van allerlei met al Qaeda verwante jihadistische organisaties. De VS heeft het hierbij over miljoenen dollars die door Nuaimi aan Iraakse en Syrische terreurorganisaties werd gegeven.

Uit de door Wikileaks gepubliceerde Amerikaanse regeringsdocumenten (2) blijkt immers dat Hassan al Diqqi, de officiële contactman van al Karama in de Verenigde Arabische Emiraten, in de VS al bijna tien jaar gekend staat als een extremistische islamist. En ook elders in de VS werd er op bepaalde plekken gewaarschuwd voor het jihadistische gedachtengoed van al Nuaimi en al Diqqi.

En dat zijn verre van de enige signalen. Zeker is dat de veiligheidsdiensten, politie en gerecht goed wisten wie er achter al Karama schuil ging. De feiten maken dat overduidelijk. Het lijkt er dan ook op dat de VS door deze actie steeds meer afstand beginnen te nemen van deze jihadisten.

Tegen gemengd onderwijs

Al Karama werd in 2004 in Genève opgericht door Abdul Rahman Bin Umair al Nuaimi en heeft daarnaast nog Khalifa Mohamed al Rabban uit Qatar als beheerder samen met Abbas Aroua en Ahcène Kerkadi, beiden afkomstig uit Algerije. Directeurs van al Karama zijn Rachid Mesli en Mourad Dhina die eveneens afkomstig zijn uit Algerije.

De in 1954 geboren Abdul Rahman Bin Umair al Nuaimi kan moeilijk anders omschreven worden dan als een islamistisch extremist. Zo is hij een vroegere professor geschiedenis aan de universiteit van Qatar die in 2009 werd gearresteerd omdat hij agiteerde tegen het introduceren van gemengd onderwijs op zijn universiteit.

Ook voerde hij begin 2006 actie samen met de Egyptische in Qatar verblijvende balling Yusuf al Qaradawi, een der ideologen van de Egyptische moslimbroederschap die openlijk oproept tot jihad tegen sjiieten en niet-moslims. Daarbij trad al Nuaimi op als secretaris-generaal voor een Qatarese koepelorganisatie die ageerde tegen de in Denemarken gepubliceerde cartoons van de profeet Mohammed. (3)

Ook rond Irak was hij al jaren geleden erg actief en steunde hij aan al Qaeda gelieerde rebellengroepen. Zo hield hij in december 2006 in Istanbul als secretaris-generaal van de World Campaign for Resistance to Agression een conferentie rond Irak waar per videolink ook Ibrahim al Shammari, woordvoerder van het Islamic Army of Iraq, sprak. (4)

En die Islamic Army werkte toen onder de koepel van Al Qaeda in Irak. Ze zullen officieel pas maanden nadien in midden 2007 scheiden. (5) De contacten tussen de Qatarese professor en groepen jihadisten zijn met andere woorden bij insiders, zeker in de VS en Qatar, al jaren zeer goed gekend.

Met al Qaeda

Maar de man is dan ook altijd een belangrijk societyfiguur geweest in het amper een 300.000 inwoners tellende schiereiland Qatar. Zo was hij in het verleden algemeen secretaris van de Sheikh Eid bin Mahmoud al Thani Stichting, de voornaamste Qatarese liefdadigheidsorganisatie, en algemeen secretaris van de Global Anti-Aggression Campaign, genoemd als een link tussen allerlei jihadistische groepen waaronder al Qaeda. (6)

De mensenrechtenstrijders van al Karama aan het werk in Syrië.

Bij de Amerikaanse beschuldigingen aan zijn adres is er ook de bewering dat hij de voorbije maanden een 600.000 dollar gaf aan Abu Khalid al Suri, gekend als de verantwoordelijke binnen al Qaeda in Syrië voor de relatie tussen het Islamic Front, een koepel van salafistische bendes, en de twee aan al Qaeda gelieerde rebellengroepen, Jabhat al Nusra en de Islamic State of Iraq and al Sham (ISIS). (Sham is de salafistische naam voor Syrië).

Abu Khalid al Suri, geboren in Aleppo, werd in 2005 in de Pakistaanse stad Quetta gearresteerd en aan de VS uitgeleverd. Hij was een van de contacten via welke Bin Laden werkte. De VS leverde hem dan in 2006 uit aan Syria die hem begin 2012, in volle burgeroorlog, vrijliet. Een blunder blijkt nu. Maar dit blijkt verre van het enige contact van al Karama met Syrische jihadisten te zijn.

En alhoewel Abdul Rahman Bin Umair al Nuaimi stelt onschuldig te zijn en zijn zaak voor Amerikaanse rechtbanken te zullen gaan verdedigen lijkt er weinig twijfel over de aard van zijn politieke contacten en zijn salafistische filosofie. Hij kondigde trouwens aan ontslag te zullen nemen als voorzitter van al Karama.

Salafistische partij

Neem ook Abdul Wahab Mohammad Abdul Rahman al Humaiqani, de andere door de VS beschuldigde persoon uit de entourage van al Karama. Deze is secretaris generaal van de in maart 2012 opgerichte Jemenitische Rashad Union Partij. Hij zou volgens de VS de lokale financier zijn van al Qaeda.

Het is een partij die in de Jemenitische pers omschreven wordt als de eerste echt salafistische partij van het land. Opgericht tegen de wil trouwens van een aantal salafistische geestelijken die hun actie alleen als niet-politiek zien.

Abdul Wahab Mohammad Abdul Rahman al Humaiqani is echter ook de plaatselijke vertegenwoordiger van al Karama en blijkt er een visie op na te houden die moeilijk te verzoenen is met wat men de strijd voor mensenrechten kan noemen.

Zo besprak de Jemenitische website Islamopedia (7) uitgebreid het stichtingscongres van de partij en de standpunten van haar eerste secretaris-generaal. Beweringen die voor elke mensenrechtenverdediger als totaal onaanvaardbaar zullen worden gezien:

“Al-Humaiqani expressed similar views, adding bluntly that the party’s premises are those of sharia, and so “we are against equality, and I say that with all frankness.” According to al-Humaiqani’s statement, because of physiological differences, women and men also have different roles in society, and women will be given all those rights which are appropriate to their role.”

“Al Humaiqani vertolkte een gelijkaardige visie, daarbij vlakaf zeggende dat de basisstelling van de partij deze van de sharia is, zo: “zijn wij tegen gelijkheid, en ik zeg dit in alle openheid”. Volgens de verklaring van al Humaiqani, zullen vrouwen wegens hun fysiologische verschillen een andere plaats hebben in de maatschappij. Waarbij aan vrouwen die rechten zullen gegeven worden die eigen zijn aan hun rol.”

Een mensenrechtenactivist

Ook in de Verenigde Arabische Emiraten beschikt, of liever beschikte, al Karama met Hassan al Diqqi over een vertegenwoordiger. Hij was een van de eerste politieke activisten waarvoor al Karama actie voerde. Met succes. Een merkwaardig verhaal.

Al Diqqi blijkt een man van wel 1001 politieke avonturen. Zo was hij oprichter en betrokken geweest bij onder meer The Nation Party, The Association for Social Reforms, The Emirates Peoples Rights Organisation (EPRO), de al Ishah Wa al Tajihi al Ijtima en recent de lokale versie van de Hummah Conference.

De lokale Amerikaanse ambassade zal de man dan ook vrij snel in de gaten hebben. Zeker nadat men hem in 2005, ongeveer een jaar na de stichting van zijn EPRO, in beschuldiging stelt voor de verkrachting van zijn Filipijnse meid. Hij duikt onder, krijgt bij verstek de doodstraf en na zijn arrestatie in 2008 op 4 maart 2009 10 jaar aangemeten. Wat in beroep op 11 mei 2009 tot 6 maanden wordt teruggebracht.

Voor al Karama, Human Rights Watch en de VN was de man zonder discussie een politieke gevangene die men daarom vervolgde. En het bewijs was voor HRW heel simpel (8):

“… 2005 trial in which forensic evidence did not support the charge, according to a local rights activist and lawyer who saw the evidence.”

“….het proces van 2005 waarbij het forensisch bewijsmateriaal de beschuldigingen niet staafden, aldus een lokaal mensenrechtenactivist en advocaat die de bewijslast kon inzien.”

Een merkwaardige stelling. Want wie kan die niet geïdentificeerde man anders zijn dan zijn eigen advocaat? Niemand anders krijgt immers toegang tot het bewijsmateriaal. En door hem niet te omschrijven als de advocaat van al Diqqi, maar als een ‘mensenrechtenactivist’ geeft men hem ook extra geloofwaardigheid.

Dat christenen en siks in de VAE hun eigen tempels en kerken hebben is een recht dat hen volgens Hassan al Diqqi moet onthouden worden.

er in de VAE Dit terwijl het hier in wezen bijna zeker al Diqqi is die over zichzelf, via zijn raadsman, stelt dat het proces nergens op slaat. Had Human Rights Watch het aldus geschreven dan had het verhaal over de politieke opposant al Diqqi gans anders geklonken en amper geloofwaardig geweest. Dan stond er: “aldus zijn advocaat.” Wat correct was maar het verhaal wel ontkracht.

Maar dit zo schrijven was uiteraard een handige wijze voor HRW om de zaak een draai te geven die de man meer geloofwaardigheid gaf. En het is dit verhaal dat bijna overal zal rondgaan en de stelling worden die de VN Working Group on Arbitrary Detention op 1 september 2009 zal volgen.

Bij de bespreking van dit verhaal had echter niemand enige aandacht voor de eventueel verkrachte Filipijnse meid van Hassan al Diqqi. Human Rights Watch, al Karama en de VN Working Group on Arbritrary Detention negeerden  haar getuigenis, vals of echt, geheel. Maar dat wekt in dat milieu geen enkele verbazing. (9) En nochtans is het trieste lot van de meeste gastarbeiders in het Midden Oosten gekend.

Tegen kerken en tempels

Maar is de man wel een echte mensenrechtenactivist? Nog in geen 1000 jaar zo blijkt uit een aantal documenten. Zo publiceerde Wikileaks een geheim document van de Amerikaanse ambassade in de Verenigde Arabische Emiraten:

“It was clear from the website that al-Diqqi had Islamist views …. He strongly objected to permitting Christian churches and Hindu temples to operate in the UAE….. He regularly referred to non-Muslims as “non-believers,” which runs against the grain of the UAEG’s desire for a tolerant image.”

“Het is uit de lectuur van zijn website duidelijk dat de man een islamistische visie heeft…. Hij is sterk gekant tegen het toelaten van christelijke kerken en hindoetempels in de VAE…. Hij noemt niet-moslims regelmatig ‘niet-gelovigen’. Wat ingaat tegen het streven van de regering van de VAE om zich een tolerant imago aan te meten.”

Hierbij noemden ze zijn vele verklaringen over politieke gevangen in de VAE als door hem niet bewezen beweringen. Columnist Sultan Sooud al Qassemi (10) zal op de Amerikaanse website al Monitor echter nog verder gaan en zich baserend op zijn in 2002 gepubliceerde boek ‘Features’ en zijn tweets (11) een vernietigend beeld schetsen van de man. Het is een wat meer uitgewerkte analyse dan wat HRW deed.

Zo blijkt al Diqqi een radicaal tegenstander te zijn van de aanwezigheid van kerken en tempels in de VAE, is de Indische atoombom een gevaarlijke ‘hindoe atoombom’ en is er bij hem continu sprake van een ‘gevaarlijks joods-Perzisch-christelijk project’. Ook wordt Shamma Hamdan, de winnares van de Tv-show Arabs got Talent, een serie beledigingen zoals boya (lesbisch in het Arabisch) naar het hoofd gegooid.

En uiteraard is hij een voorstander van de jihad overal waar hij het gevaar voor dit ‘joods-Perzisch-christelijk complot’ ziet. Zo steunt hij de Taliban in Afghanistan en is hij, geheel in de lijn der verwachtingen, sinds een tijd via de Ummah Conference actief in Syrië. Waarbij hij werd opgemerkt in een trainingskamp voor aan al Qaeda gelieerde groepen. (12)

Voor Hassan al Diqqi, man van al Karama, hebben Sikhs in de VAE geen rechten. Ze zijn immers ‘ongelovigen’.

Columnist Sultan Sooud al Qassemi is in zijn stuk dan ook erg negatief over wat hij de westerse steun voor dit soort islamistische figuren noemt. Het ontbreekt het westen, aldus zijn stelling, aan degelijk kritisch onderzoek en visie. “Men kan dan evengoed de Griekse Gouden Dageraad als mensenrechtenactivisten bestempelen”, aldus de man.

Front Islamique du Salut

Ook de vier bij al Karama actief zijnde Algerijnen blijken bij nader toezicht een duidelijk salafistisch profiel te hebben en allen verbonden te zijn met het Front islamique du salut (FIS), de islamistische organisatie die in december 1991 de Algerijnse parlementsverkiezingen won maar die na een staatsgreep van het leger begin 1992 en na zeven jaar strijd de oorlog verloor. Met extreem geweld langs beide zijden.

Het was de eerste burgeroorlog in de Arabische wereld waarbij de seculiere maatschappij tegenover het islamisme kwam te staan. Alhoewel verslagen zullen aanhangers en gewezen leiders van het FIS vanuit het buitenland blijven pogen om de macht over het land te veroveren. En hierbij spelen de Algerijnen van al Karama een belangrijke rol.

Voornaamste figuur hierbij lijkt Mourad Dhina te zijn. Zo is hij niet alleen de algemene directeur van de ngo maar ook elders erg actief. Centraal hierbij is de beweging Rachad (13). Die bestaat uit een serie suborganisaties en activiteiten.

Daarbij zijn er ook drie Tv-stations, al Magharibia, al Rachad (14) en al Asr. Hiervan was al Magharibia (15) veruit de belangrijkste. Deze begon met haar uitzendingen via satelliet vanuit Londen midden december 2011, iets na Rachad TV dat in november begon. Officieel was de leiding in handen van Salim Salhi, een in Londen verblijvende Algerijnse journalist.

In realiteit was het, zoals Reuters en andere nieuwsmedia bij de stichting opmerkten, niets anders dan een Tv-zender van het islamistische FIS, met achter de schermen Oussama Madani, zoon van de in Qatar in ballingschap verblijvende Abassi Madani, de historische leider van het FIS, die samen met Mourad Dhina aan de touwtjes trok.

En zoals kon verwachten worden is de financiering het werk van Qatar wiens zender Al Jazeera technische assistentie verleende. Ze werden opgericht in het kader van de door de VS, Londen en Qatar gefinancierde ‘Arabische lente’ die de seculiere regeringen in het Midden Oosten wou vervangen door islamistische bewegingen zoals de Moslimbroederschap. (16)

Wie het bestuur van Rachad bekijkt ziet ook een bijna kopie van al Karama. Lid van Rachad zijn naast Mourad Dhina (algemeen directeur van al Karama), Rachid Mesli (jurist bij al Karama), Mohammed Larbi Zitout (gewezen woordvoerder van al Karama) en Abbas Aroua (beheerder en secretaris van al Karama).

De islamisten van Rachad en al Karama dragen geen vuistdikke baarden en lopen in het publiek niet rond met Kalasjnikovs maar met pak en das, daarbij mooie woorden over mensenrechten gebruikend.

Alleen de Algerijnse bestuurder Ahcène Kerkadi en de twee Qatarezen, Abdul Rahman Bin Umair al Nuaimi en zakenman Khalifa Mohamed al Rabban maken geen deel uit van Rachad. Khalifa Mohamed al Rabban is een telg van de al Rabban familie die in Qatar eigenaar is van de al Rabban Group (17).

Dit is een bedrijvengroep die actief is in de groothandel, vastgoed, de bouw en de productie van bouwmaterialen. Wie weet hoe arbeiders, in essentie allen buitenlanders, in Qatar als slaven moeten werken is dan ook niet verbaasd dat sociale rechten voor al Karama geen thema zijn om actie rond te voeren. De al Rabban groep is ook nauw gelieerd aan de clan van al Thani, de over Qatar heersende familie.

Generaal Khaled Nezzar

Maar ook de Algerijn Ahcène Kerkadi is, zoals bij nader onderzoek blijkt, een man van het FIS en aanverwante jihadistische groepen. Deze was met de parlementsverkiezingen van december 1991 op een lijst van het FIS verkozen tot adjunct-burgemeester van het stadje Meftah, gelegen in de regio van Blida.

Zijn glorie kwam toen de gepensioneerde Algerijnse generaal Khaled Nezzar in december 2011 voor verzorging naar Zwitserland ging. Deze gewezen opperbevelhebber van het Algerijnse leger was van 1992 tot 1994 minister van Defensie en dus een van de centrale figuren achter de militaire staatsgreep van begin 1992.

Wat hem ook medeplichtig maakte aan de mede door het leger gevoerde erg vuile oorlog tegen het FIS en haar satellieten, de GIA (Groupe islamique armé) en de GSPC (Groupe salafiste pour la prédication et le combat). En dus klaagde hij voor een Zwitserse rechtbank generaal Nezzar aan voor die brutaliteiten.

Nezzar werd daarbij op 20 oktober 2011 gearresteerd maar, vermoedelijk onder sterke diplomatieke druk, op 25 juli 2012 terug vrijgelaten. Officieel loopt het proces voort. Vermoedelijk als weerwraak werd Mourad Dhina op vraag van de Algerijnse regering op 16 januari 2012 dan op de luchthaven van Orly bij Parijs gearresteerd. Wat evenmin ergens raakte. Deze beschuldigden hem van onder meer wapensmokkel.

De actie van Kerkadi werd gesteund door TRIAL, een Zwitserse organisatie die werkt rond politieke processen. Of hoe ngo’s zich probleemloos laten gebruiken door dubieuze politieke groepen in hun strijd om de macht.

Zowel Abbas Aroua als Mohamed Larbi Zitout zullen in Nieuw Zeeland ook de verdediging opnemen van Ahmed Zaoui, genoemd als de nummer drie van het FIS (18). Deze kreeg in België in september 1995 4 jaar celstraf met uitstel voor onder meer wapenbezit en als hoofd van een criminele organisatie. De terrorismewetgeving bestond hier toen nog niet en dus was de straf erg licht en gebaseerd op een stokoude wet.

Hij stelde niets af te weten van de bij hem gevonden wapens. In afwachting van zijn beroep werd hij in België onder huisarrest geplaatst maar ontvluchte het land waarna hij via allerlei omzwervingen in Nieuw Zeeland raakte. Daar werd hij eerst gearresteerd maar slaagde, mede dankzij Aroua en Zitout, er na een tijd in erkend te worden als politiek vluchteling. (19)

Veiligheidsdiensten

Andere organisaties waarbij Abbas Aroua en zijn kompanen betrokken zijn betreffen de website Hoggar (20), de Parti Islamique Rachad, Justitia Universalis (21), de website le Quotidien d’ Algerie (22), de Algerijnse Liga voor de Mensenrechten en het Centre d’études de la paix de la foundation Cordoue (Cordoba Foundation) in Genève (23).

Onduidelijk is welke relatie er hier is met de Britse gelijknamige Cordoba Foundation (24) opgericht door Anas al Tikriti, de zoon van Osama Tawfiq al Tikriti, de stichter van de Iraakse Moslimbroederschap en tegenwoordig leider van de Iraakse Islamistische Partij. Deze stichting is gelieerd aan salafistische terreurorganisaties als Hizb ut Tahrir die ook in Syrië een sleutelrol spelen.

Niet te verwonderen dus dat een hele serie veiligheidsdiensten al Karama en haar bazen nauwlettend in de gaten houden en ook gebruiken. Volgens Algerijnse bronnen zou Abbas Aroua zelfs voor de Zwitserse veiligheidsdiensten gewerkt hebben (25). Zeker met MI6, de Britse in het buitenland actieve spionagedienst, Qatar, Frankrijk en de VS moeten er bijna zeker samengewerkt zijn. Ze zullen hen ook in de gaten hebben gehouden.

Uiteindelijk werkte al Karama met geld uit Qatar in London en in het kader van de zogenaamde Arabische Lente. En dan is steun van westerse spionagediensten logisch en bijna zeker. Ook het proces tegen generaal Khaled Nezzar en de Franse zaak tegen Mourad Dhina moet in die landen opgevallen zijn. En dan is er de figuur van de op wapenbezit in België betrapte Ahmed Zaoui, zielsgenoot van de jongens van al Karama.

Persvrijheid met grenzen

En dat voor deze Algerijnse ‘mensenrechtenactivisten’ de persvrijheid zijn grenzen heeft mag ook blijken uit het op de blog van de goed geïnformeerde Allain Jules te vinden citaat van Abbas Aroua:

« Les journalistes algériens en connivence avec le pouvoir feraient mieux de réfléchir sérieusement et dès maintenant, à leur destin une fois que le peuple algérien se sera libéré, tout comme ils devraient bien méditer sur ce qui est advenu récemment aux média mercenaires en Tunisie et en Égypte ». (26)

“De Algerijnse journalisten die samenwerken met de macht zouden beter vanaf nu eens goed nadenken over hun toekomst eens het Algerijnse volk zal bevrijd zijn. Juist zoals ze eens zouden moeten kijken naar wat er gebeurde met de huurlingen in de media in Tunesië en Egypte.”

In wezen vormde de actie van een Abbas Aroua en zijn vrienden van al Karama niets anders dan een poging om na Tunesië, Egypte, Libië en Syrië ook Algerije om te vormen tot een islamistische staat wier maatschappij gebaseerd is op hun extremistische versie van de sharia.

Mourad Dhina, centraal figuur binnen al Karama en Rachad, poogde ook in Algerije een Arabische lente op gang te brengen. Zijn plan faalde echter geheel en lijkt nu helemaal ten dode opgeschreven.

Zo kreeg Algerije tijdens de ruzies binnen de Arabische Liga rond de kwestie Syrië volgens de Algerijnse media een niet mis te verstane bedreiging van Qatar. Het is mogelijks de reden waarom Algerije toen weinig weerwerk gaf tegen het uit de Arabische Liga zetten van Syrië.

“Les menaces adressées par le chef de la diplomatie qatarie Cheikh Hamad bin Jassem bin Jabr Al Thani à son homologue algérien, lors du vote pour la suspension de la Syrie à la Ligue arabe, «ne défendez pas trop la Syrie car quand votre tour arrivera, vous aurez certainement besoin de nous», ne laissent planer aucun doute à ce propos.” (27)

“De bedreigingen geuit door Sjeik Hamad bin Jassem bin Jabr al Thani, chef van de Qatarese diplomatie (hij was toen minister voor Buitenlandse Zaken maar verdween om nog steeds onopgehelderde reden dit jaar uit de regering, nvdr.) aan zijn Algerijnse ambtsgenoot, tijdens een stemming over het schorsen van Syrië als lid van de Arabische Liga: “verdedig Syrië niet te sterk, want als het uw beurt is zult u ons zeker nog nodig hebben”, laten geen twijfel bestaan over hun ware bedoelingen.”

Conclusies

Het is niet omdat een tapijtverkoper stelt dat zijn tapijten kunnen vliegen dat dit ook waar is, evenmin hoeft de bewering van een organisatie of een groep individuen te kloppen als ze beweren de mensenrechten te verdedigen.

Bedrog is nu eenmaal zo oud als de mensheid en is trouwens eigen aan alle levende wezens. Daarom ook dat men moet voorzichtig zijn voor men zomaar allerlei verklaringen, van wie ook, voor waar neemt. Kritische zin en zelfs scepsis moeten een bijna ingebouwde reflex zijn.

Zeker is dit zo voor organisaties als Human Rights Watch en Amnesty International die stellen continu waar ook ter wereld onderzoek te doen rond mensenrechten. Van deze ngo’s moet men op dat vlak professioneel gedrag verwachten. Fouten zijn geen probleem, maar herhaaldelijk blunderen is in hun geval zeer moeilijk te aanvaarden. Het kan niet.

En nochtans hebben beide organisaties de voorbije weken moeten toegeven dat ze een deel van hun informatie daar haalden en er ook regelmatig mee samenwerkten. En nochtans was het vrij gemakkelijk om mits wat simpel onderzoek via Google dat bloot te leggen wat hier eerder werd beschreven. Het gebeurde echter niet en dit roept nog maar eens vragen op over de werking van HRW en AI.

En hun werk is zeer belangrijk. Niet omdat hun rapporten waar zouden zijn, integendeel. Neen, ze zijn belangrijk omdat hun persberichten een grote invloed hebben op de media en zo op de perceptie die de bevolking krijgt van een bepaald probleem waar ze anders geen snars van begrijpen. Bashar al Assad is een grote smeerlap om de simpele reden dat beide ngo’s dat zo zeggen. Niet omdat het ook zou kloppen.

Bewust?

En dan stelt zich de vraag of beide organisaties bewust met deze islamistische mantelorganisatie samenwerkten. Zeker als we zien dat beide ngo’s het tot oktober 2013, 30 maanden na de start van de Syrische burgeroorlog, vertikten om over de misdaden van die jihadisten te schrijven. Er was ergens in Syrië een vermeende massaslachting en hup daar was HRW en AI om de schuld steeds weer in de schoenen van de Syrische regering te schuiven.

En als zuster Agnes Mariam zegt dat die video’s van die gifgasaanval bij Damascus nep zijn dan komt Peter Bouckaert haar in de media uitschelden. Hetzelfde gebeurde met de slachting op 25 mei 2012 in het stadje Houla waar 108 mensen het leven lieten.

Journalist Rainer Hermann van de Frankfurter Algemeine Zeitung wees op 7 juni 2012 in zijn krant naar de rebellen als dader en hup daar was Peter Bouckaert om hem in De Standaard van 27 juni 2012 in een stuk van ombudsman Tom Naegels ‘De waarheid in oorlogstijd’ verdacht te maken. Het verhaal van die Rainer Hermann was volgens Naegels totaal te negeren prietpraat. Een ombudsman voor de pers?

Jorn De Cock, correspondent voor De Standaard in Libanon, had dat immers vernomen van Peter Bouckaert. We weten nu dat de echtgenote van Jorn De Cock rond die periode werkte voor Qatar en dat HRW voor Syrië nauw samenwerkt met een door Qatar gefinancierde ngo. Of hoe de familie al Thani, de tirannieke heersers over Qatar, meekijkt over wat er in De Standaard over Syrië wordt geschreven.

Geslepen

Wat in dit dossier ook opvalt is de uitermate geslepen wijze waarop men werkt. Het is wat ook in het dossier van de Belgische jihadisten opvalt. Men opereert vanuit het nette Genève in het al even mooi ogende Zwitserland, naast het Rode Kruis dus. Hier geen mannen met baarden en Kalasjnikovs maar heren in maatpak die praten over mensenrechten, democratie, interreligieuze samenwerking, enzovoort.

Zuster Agnes Mariam, hier met vluchtelingen uit Moadamiya, wordt door Peter Bouckaert van Human Rights Watch continu zwart gemaakt.

En kijk op hun website, over elk Arabisch land hebben ze wel een dossier, zelfs over financier Qatar. Alleen als men hun woorden niet zomaar voor waar aanneemt ziet men zo het bedrog, de fraude. Een ngo als dit moet echter boven de partijpolitiek staan om geloofwaardig te zijn. Al Karama is echter een verlengstuk van allerlei jihadistische groepen die via terreur de macht willen grijpen.

Men klaagt in Europa steen en been over die duizenden Europese jihadisten die naar Syrië, Jemen, Somalië en elders zijn getrokken en laat gelijktijdig toe dat een organisatie als al Karama in alle openheid kan opereren en gelden ontvangen voor hun acties. En men voert strijd tegen het jihadisme of men tolereert het. Nu doet men beiden. Nederland en Zwitserland geven hen zelfs nog geld!!

Bovendien zijn de actie voor mensenrechten en die voor een op de islam gebaseerde staat totaal contradictorisch. Een op de islam – of welke religie ook – gebaseerde staat maakt immers van de leden van andere geloofsgemeenschappen tweederangsburgers. In het beste geval. De voorbeelden van de Taliban, Saoedi Arabië en Syrië waar religieuze minderheden worden vermoord of uitgedreven zijn duidelijk.

En dan hebben we het hier nog niet over de houding die islamisten aannemen tegenover vrouwen en homofielen. Vrouwen zijn er alleen goed voor de haard, de kweek en als de man nog eens behoefte heeft aan een portie seks. Het is merkwaardig die ngo’s te zien praten over de problemen van Poetin met de homo’s, maar over homo’s en die jihadisten zwijgen ze dan gemakshalve maar.

Waarom pas nu?

En dan is er de vraag waarom de Amerikaanse regering vorige week plots besloot om de Qatarees Abdul Rahman Bin Umair al Nuaimi en de Jemeniet Abdul Wahab Mohammad Abdul Rahman al Humaiqani als financiers van al Qaeda te bestempelen en in de ban te slaan.

Wie het dossier bekijkt kan alleen maar besluiten dat de VS al jaren op de hoogte moet geweest zijn van het feit dat al Karama gewoon een islamistische mantelorganisatie was met nauwe contacten met allerlei jihadistische groepen.

En de ervaring leert dat zelfs de zogenaamde gematigde islamisten als bijvoorbeeld de AKP in Turkije vooral via terreur werken. Geen land heeft immers zoveel in een cel zittende journalisten als het Turkije van Recep Tayyip Erdogan en de AKP.

Wil de VS zo meer druk uitoefenen op die jihadisten die een door de VS gewenste diplomatieke oplossing van de kwestie Syrië in de weg staan? En in welke mate is dit een waarschuwing naar Qatar en de familie al Thani? In hoeverre heeft dit ook te maken met de machtswissel in Qatar zelf dat nu terug openlijk contacten legt met Hezbollah, de partners van de Syrische regering?

En nu verwijt men beiden figuren steun te geven aan al Qaeda, maar het is de VS zelf die een terreurorganisatie als Jabhat al Nusra voorzag van wapens, geld, levensmiddelen en zelfs veldhospitalen. Zij, en niemand anders, maakten Jabhat al Nusra tot het grote monster dat het nu is. Men verwijt hen dus wat de VS zeker tot onlangs in nog veel grotere mate zelf deed.

Het zijn vragen die men op dit ogenblik moeilijk kan beantwoorden. Zeker is dat men in Algerije met veel genoegen dit nieuws uit de VS verwelkomde. De pogingen van het FIS voor een machtsovername in Algerije lijken voor heel lang opgeborgen. De voor komend voorjaar voorziene presidentsverkiezingen zullen dan ook grotendeels ongestoord kunnen doorgaan. De winnaar is zo al gekend.

Willy Van Damme

Met dank aan Walter Baeyens

Voetnoten

1) Soms spreekt men van al Karama, soms van Alkarama. http://en.alkarama.org/

2) Wikileaks – http://www.cablegatesearch.net/cable.php?id=08ABUDHABI1440

3) 2 januari 2006. http://www.maroc.nl/forums/nieuws-de-dag/173238-qatar-gaat-internationale-campagne-voeren-tegen-beledigen-islam.html

4) ‘Iraq and the Gulf States’, US Institute of Peace, Augustus 2007, pagina 9. Het US Institute of Peace is een door het Amerikaanse parlement gefinancierde organisatie.  ttp://www.usip.org/sites/default/files/resources/sr189.pdf

5)  http://www.longwarjournal.org/archives/2007/04/islamic_army_of_iraq.php

6) ‘Yudof missed the mark’, 29 maart 2012,http://www.renewamerica.com/columns/korol/120329

7) http://www.islamopediaonline.org/country-profile/yemen/political-landscape/rashad-union-party

8) HRW, Jaarverslag 2009, http://www.hrw.org/world-report-2009/united-arab-emirates-uae

9) Zo werden in 2003 de Belgische journalist Thierry Falise en zijn Franse collega Vincent Reynaud samen met hun Amerikaanse gids dominee Naw Karl Mua in Laos gearresteerd. Ze waren illegaal het land ingetrokken en samen met een groepje gewapende aanhangers van Vang Pao, de vroegere opium- en heroïneproducent en Amerikaanse huurlingenleider, gearresteerd.

Bij die schermutseling werd een Laotiaanse soldaat door die groep vermoord. De man liet een vrouw en twee kinderen na. Amnesty International en de klassieke media hadden de mond vol over wat zij een politieke arrestatie en dito proces noemden. Voor de familie van de vermoorde soldaat had men bij AI en de pers echter geen woord over. Mensenrechten? Het verhaal werd hier op deze blog eerder beschreven.

10) ‘UAE Political Islamists Are Not ‘Human Rights Defenders’ – Al Monitor,  Sultan Saoud al Qassemi, 25 oktober 2012, http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2012/al-monitor/uae-islamists.html

11) Twitter: Hassan al Diqqi –https://twitter.com/hassan_aldiqqi

12) Joby Warrick, ‘Private donations give edge to Islamists in Syria, officials say’, Washington Post, 21 september 2013. http://www.washingtonpost.com/world/national-security/private-donations-give-edge-to-islamists-in-syria-officials-say/2013/09/21/a6c783d2-2207-11e3-a358-1144dee636dd_story.html

13) http://rachad.org/

14) http://tv.rachad.org/

15) ‘Algeria TV with Islamist tie starts from diaspora’, 16 december 2011, Alison Williams, http://www.reuters.com/article/2011/12/16/maghreb-television-idUSL6E7NF72120111216. Al Magharibia is niet te verwarren met de website http://magharebia.com. Dit is een door het Amerikaanse leger in Afrika gemaakte nieuwswebsite.

16) Sonia Baker, ‘Comment le Qatar réactive les réseaux du FIS à travers des associations établies en Suisse’ 21 februari 2013, l’Algerie Patriottique, http://www.algeriepatriotique.com/article/comment-le-qatar-reactive-les-reseaux-du-fis-travers-des-associations-etablies-en-suisse?page=1. Verder ook: ‘Il veulent soutenir des islamistes radicaux, les tentatives foutouhates des qataris en algerie’, 10 december 2011, Radio Kabyle FM, http://www.kabyle-fm.com/index.php?option=com_content&view=article&id=625:ils-veulent-soutenir-des-lislamistes-radicauxrles-tentatives-de-lfoutouhatesr-des-qataris-en-algerie&catid=49:slider

17) http://www.alrabbanholding.com/contact.html

18) Report on Ahmed Zaoui, Abbas Aroua, 1 juli 2003, http://www.justice.net.nz/justwiki/report-on-ahmed-zaoui/ Een gelijkaardige getuigenis is er te vinden van Mohammad Larbi Zitout.

19) ‘Tracing Ahmed Zaoui’s trial in Belgium’, Catherine Field , 24 april 2004, The New Zeeland Herald, http://www.nzherald.co.nz/ahmed-zaoui/news/article.cfm?c_id=549&objectid=3562375. Dit is een erg professioneel gemaakt artikel. De bewering van Zaoui dat hij hier geen eerlijk proces kreeg mede omdat hij amper Frans spreekt en geen tolk kreeg wordt er met de grond gelijk gemaakt.

20) http://hoggar.org/

21) http://www.justitia-universalis.net/

22) http://lequotidienalgerie.org/

23) http://www.cordoue.ch/

24) http://www.thecordobafoundation.com/news.php?id=3&art=150

25) Reactie van Setamir op 15 februari 2013 daarbij uit het Arabisch een artikel uit de Algerijnse krant Echourouk vertalend. http://allainjules.com/2013/02/14/algerie-larticle-qui-met-a-nu-le-site-algerien-hoggar-org/. Voor de krant Elchourouk zie: http://www.okbob.net/article-lire-le-jounal-echourouk-algerie-75761076.html

26) Allain Jules, 14 februari 2013, ‘L’article qui met à nu le site algérien « HOGGAR.ORG »’,  http://allainjules.com/2013/02/14/algerie-larticle-qui-met-a-nu-le-site-algerien-hoggar-org/