De Brusselse schrijver Lucas Catherine heeft recent nog maar eens een boek geschreven, ditmaal over de vele koloniale avonturen van België, vooral dan onder koning Leopold II. Het is zoals in zijn geval bijna steeds een korte beschrijving van een belangrijke periode van onze vaderlandse geschiedenis. En zeker niet een om fier over te zijn.
Na de Napoleontische oorlogen en de Frans-Pruisische oorlog van 1870 begonnen de Europese staten aan de verovering en plunder van Afrika. En België met koning Leopold II wou niet onderdoen. Vandaar de Berlijnse conferentie over Afrika van 1885 van de Europese machten en de Verenigde Staten.
Afrika en de nood aan grondstoffen
De snelle industrialisering in de 19de eeuw van het Westen, en daar moet je de VS ook bij rekenen, maakte het noodzakelijk nieuwe gebieden met nog amper of niet ontgonnen rijkdommen te veroveren. Het verlangen naar de mijnen van Katanga en de plantages in onder meer Congo zorgden voor een rush op het Afrikaanse continent.
Dit gebied werd naar buiten toe voorgesteld als een wildernis waarin ook wel mensen leefden die men echter dringend moest beschaven door ze te bekeren tot het christendom. En bovendien loerde er nog een groot gevaar, namelijk dat van de slavenhandel. En dat was het werk van, wat dacht je, Arabieren, moslims die hondsbrutaal te werk gingen en dringend dienden gestopt.
Lucas Catherine is wat men kan noemen een veelschrijver die wel een beperkt aantal onderwerpen aanpakt zoals Brussel zijn heden en verleden, Palestina met het zionisme en onze vroegere koloniën. Voldoende stof voor meerdere boeken die wel hier en daar wat foutjes bevatten maar boeiend blijven. Ook hier.
Het idee dat de lokale bevolking totaal onderontwikkeld was en leefde als een soort apen werd er dankzij de toenmalige media dan ook ingepompt. Het idee leeft nog steeds voort. Zie maar naar het recente incident rond voetbalcoach Vincent Kompany.
Een eigen Afrikaanse cultuur
Allemaal leugens en grove laster want Afrika had zijn eigen staten en zijn eigen cultuur. Die was alleen te zwak op om te kunnen boksen tegen de macht van de Europese roofridders die ongenadig inhakten op het rijke continent. Steden als Brussel, Antwerpen en Oostende tonen met hun imposante gebouwen nog steeds die Congolese rijkdom.
En wat deed men met de Congolezen? Men stopte ze op wereldtentoonstellingen als wilden in een soort dierentuin. Alleen het bordje: Verboden te voeden ontbrak. Maar wie beschaafde dan wie?
Dat Afrika haar eigen beschaving had die zich op haar tempo ontwikkelde kon ook toen nochtans moeilijk ontkend worden. Zo was er Mansa (koning) Musa van Mali die in 1324 met een gevolg van 60.000 man en met 18 ton goud (!) via Cairo op pelgrimstocht naar Mekka ging. Hij is ook de man die verantwoordelijk is voor de pracht van een stad als Timboektoe in Mali.
De afbeelding in een Catalaanse atlas uit 1375 van Mansa Musa met een gouden bol in zijn handen. De hoofdstad van zijn rijk lag in een gebied met in de grond grote voorraden aan goud. Voor de uitbouw van Timboektoe haalde hij zelfs wetenschappers uit Andaloesië naar zijn rijk.
Het verhaal over zijn enorme rijkdom en vrijgevigheid (zijn reis naar Cairo en Mekka ontregelde de lokale economie voor jaren) raakte bekend tot in Zuid-Europa en ligt vermoedelijk aan de basis van de eerste komst van Europese plundertochten, vooral dan de Portugese. Zoveel goud kon men ook wel gebruiken.
Handel met de wereld
En dan was er Groter Zimbabwe, een nu verlaten stadscomplex vlakbij de Zimbabweaanse stad Masvingo van waar men in de 15de eeuw handel dreef met behoudens de regio ook met China, Iran en Syrië. Typerende voor de Europese mentaliteit was dat toen de Duitse avonturier Karl Mauch deze ruïnes ontdekte hij niet kon geloven dat het door Afrikanen gebouwd was.
Sommige muren van deze stad waren immers 11 meter hoog. Het was daarom volgens hem het werk van de joodse koning Salomon en de Koningin van Sheba. Mythische figuren maar het verhaal werd decennia in Europa voor waar aangenomen.
En als blanke archeologen zoals Peter Garlake en Roger Sommers in wat toen nog Rhodesië was met als dictator Ian Smith naar de Afrikaanse origine ervan wezen dan werden ze in 1970 als ongewenst het land uitgezet. De stad gaf later haar naam aan het land als teken van nationale trots.
Hetzelfde voor onze Congo. Het boekje toont zij het veel te kort te geschiedenis van de vele rijkdommen en staatjes die pas rond 1910 definitief onder de controle van Leopold II en de Belgische staat werden gebracht.
Leopold II en de Britten
Wel klopt het niet waar hij schrijft “Leopold zou geen concurrenten meer dulden. Enkel Belgische bedrijven mochten erin.” (pagina 58). Zo heeft hij het regelmatig over de ABIR die rubber inzamelde in o.m. het plaatsje Baringa. Het is hier dat de Britse fotografe Alice Seeley in 1904 die fameuze foto maakte van enkele Congolezen die de afgehakte handen tonen van twee andere Congolezen.
Lucas Catherine brengt nog maar eens het Belgisch koloniaal verleden in beeld. En dat toont een ruw geen mens ontziend kapitalisme. Het beeld van rooftochten en feitelijke vernielzucht typerend voor het Westen. (foto Johan Depoortere)
Maar had hij gezien waar de afkorting ABIR voor stond, namelijk de Anglo-Belgian Indian rubber Company, dan had hij onraad geroken. Het was wel degelijk een Antwerpse vennootschap maar van de 1880 aandelen waren er bij de stichting in 1892 slechts 120 Belgisch. Het was in wezen eigendom van de Britse rover John North die voorheen in Chili met nitraat een fortuin had vergaard.
De Britten controleerden in die periode een groot deel van de wereld en die buitengooien was te gevaarlijk. Leopold II had eigenhandig John North opgezocht. Pas na het overlijden van John Nort werd ABIR Belgisch maar behield ze wel haar naam.
Dat in 1904 er in Baringa nog steeds Britse missionarissen rondliepen en zelfs een Britse fotografe verbleef toont de invloed van London. Missionarissen brachten wel het christelijk geloof maar rapporteerden ook aan hun regering. Maar blijkbaar waren de Britten toen ontevreden over Leopold II en voerden ze campagne tegen hem.
Vandaar die foto die wel echt is maar geënsceneerd was. Men wou Leopold II en de Belgen pakken. De andere Europese naties zoals Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk zelf gingen in hun brutaliteiten immers nog veel verder dan de Belgen ooit deden.
Interessante documenten
De verovering van Congo ging zeker niet zonder slag of stoot. Maar er vielen minder doden dan in Namibië met de Duitsers of zoals de Fransen bij de verovering in 1830 van Algerije maar het was wel een bloedbad. In Namibië overleefde echter slechts een minderheid de Europese brutaliteiten, in Algerije stierf in de periode tot 1870 een geschat derde van de bevolking.
Interessant is het boekje zeker ook voor de vele documenten over België en Congo die in het boekje staan. Verhalen zoals over de mijnstakingen in Katanga en de vele opstanden tegen het Belgische koloniale bewind komen eveneens aan bod.
Lucas Catherine toont ook de grote Arabische en ook Indische invloed in het oosten van Congo met o.m. Kisangani (Stanleystad). Arabisch was er naast het Swahili de handelstaal en het Arabisch geschrift en de islam kregen er stilaan vaste voet aan de grond. Congolese producten gingen via het eiland Zanzibar naar Indië en de Arabische wereld.
Het standbeeld ter ere van de Belgische militairen Lippens en de Bruyne op de Zeedijk in Blankenberge. Standbeelden zijn er voor de winnaars, niet voor de verliezers van oorlogen. Enig spoor in het Belgische straatbeeld van in opdracht van de Belgische elite vermoordde Patrice Lumumba, een van de voornaamste Afrikaanse politici, zal je in België dan ook amper of niet vinden.
Pas op 30 juni 2018 kreeg hij in Brussel een eerste plein naar zich genoemd. Toen men het standbeeld in Blankenberge plaatste was de enige grote discussie deze over de naaktheid van die de Belgen om hulp smekende Afrikaanse vrouw. Over verkrachtingen in Congo door Belgen zal je wel nergens iets lezen.
Hondsbrutaal geweld
Leopold II vernietigde die Arabische contacten. Zie maar het standbeeld ter ere van Henri De Bruyne en Jozef Lippens langs de Zeedijk in Blankenberge over de strijd tegen Arabische handelaars. Hoezeer die door Leopold II naar Congo gestuurde roofridders over de lokale bevolking dachten blijkt onder meer uit de nota’s van Leon Van Holsbeek, een van de postoversten daar.
Zo noteerde die: “Vele mannen hebben we gedood… en dan hebben we geplunderd! Een mooie buit, met gevangenen… Men zal de negers enkel kunnen beschaven met geweld… Alleen met geweerschoten vestig je de beschaving… Wat een smerig ras, die negers.” (p 45)
Maar in het Belgisch parlement en in de media stelde men zonder veel discussies hoe goed men het meende met die ’smerige negers’. Pas de voorbije jaren begint Afrika uit het diepe moeras waarin het gezogen was te kruipen. De tijd dat Congolese ondernemers hier grote Belgische ondernemingen overnemen en gaan leiden is niet ver af meer. Ondanks het Westen.
Het boek bevat veel interessante documenten zoals hier de ledenlijst van augustus 1919 van de Union Congolaise. Het eerste concrete bewijs van de Congolese aanwezigheid en organisatie in België.
Interessant in het boek is ook het verhaal van de acties van de Force Publique die tijdens de beide wereldoorlogen met veel succes tegen de Duitsers vochten, eerst in het huidige Tanzania en Rwanda en Burundi, die toen Duits bezit waren, nadien tijdens W.O. II in Noord-Afrika. De grote heren in Londen en Parijs gaven ons naast Eupen en Malmedy ook wat Afrikaanse brokjes van hun grote buit.
Het boekje zelf gaat vooral over de Belgische activiteiten in Congo maar men beschrijft ook de andere amper of niet gekende koloniale avonturen in Latijns-Amerika en Marokko. Zo steunde men daar een Berberopstand die echter nergens raakte. Ook China kan natuurlijk niet ontbreken maar het is wel heel kort en te bondig.
Uiteindelijk was ons land van 1902 tot 1931, dus voor bijna dertig jaar heer en meester in de stad Tianjin (Tientsin). De havenstad bij Beijing en tegenwoordig met meer dan 14 miljoen inwoners een van de grootste Chinese megasteden. Over de beperkte Belgische militaire deelname aan het neerslaan van de Chinese Boksersopstand in 1900 is het boek eveneens veel te kort.
Volgens Johan Mattelaer, co-auteur van het recent uitgegeven boek ‘A Belgian Passage to China 1870 – 1920’ (2) had Leopold II ook hier zijn oog laten vallen op de mijnen in de regio ten noorden van Beijing waar de paters van Scheut (3), deels zijn creatie, actief waren. Maar wedden dat hij dat naar buiten uit ook wel verkocht zal hebben als beschavingswerk?
De verdedigingswal van Groot-Zimbabwe die tot 11 meter hoog was en zonder mortel gemaakt. Voor ‘wetenschappers’ in het negentiende eeuwse Europa kon dit dus niet van Afrikanen komen maar van de vermoedelijk nooit bestaan hebbende Koning Salomon en de koningin van Sheba. En wee diegene die anders beweerde.
Het probleem voor de geschiedschrijving van zwart Afrika is dat er geen lokale geschreven documenten zijn en men dus met orale bronnen moet werken en verder op basis van de archeologische vondsten en DNA. Verder zijn er alleen beperkte Arabische en westerse documenten beschikbaar en is er op dit ogenblik te weinig geld voor degelijke archeologische research.
Nu de dekolonisatie echt vorm krijgt zien wij de terugkeer in Afrika van de Arabische wereld en vooral het bloeiend en machtig wordende Azië met het Indische subcontinent en eerst en vooral China. De primus in die regio.
Afrika gaat eindelijk terug zijn eigen weg in een zo groot mogelijke onafhankelijkheid. Zelfs al blijft men in het Westen daartegen ageren. China kan er niets goed doen maar het Westen daarentegen…. Toen ging het over het brengen van de beschaving nu over het verzekeren van de mensenrechten. De rechten van het Westen.
Willy Van Damme
1) Koloniaal België, Lucas Catherine, Uitgeverij Epo, 160 pagina’s, 2021, 19,9 euro.
2) A Belgian passage to China 1870-1920, Johan Mattelaer en Mathieu Torck, uitgeverij Sterck en De Vreese, 2020, 306 pagina’s, 45 euro. Het verscheen ook in het Chinees. In Tianjin zijn er nog resten te zien van de Belgische aanwezigheid van onder meer Edouard Empain en zijn ACEC.
3) De paters van Scheut werden zo genoemd naar een wijk aan de Ninoofsesteenweg in Anderlecht. Officieel heten zij de Congregatie van het Onbevlekt Hart van Maria. Nog steeds onderhouden ze goede contacten met mensen in China. Meer info daarover kan je vinden in het tijdschrift Verbiest Koerier, Vlamingenstraat 1, Leuven.
Willy Van Damme's Weblog 
Mooi artikel Willy !
Maar heb je gelezen wat Jan Neckers hierover in ’t Pallieterke schreef ?
Enkele punten, voor zover ik me nog kan herinneren:
– Leo kende in 1884 de bodemrijkdom van Katanga nog niet.
– De Belgen waren in Kongo een hele tijd een zeer beperkte minderheid (enkele duizenden ?).
– Inlandse stamhoofden leverden slaven uit voorraad, opgedaan tijdens hun stammenoorlogen. Ze verkochten die aan Arabische handelaren zoals Tippo Tip. De blanken zouden wel gek geweest zijn om in de door ziekten vergeven oerwouden op mensenjacht te gaan.
Sarah Toestra
Antwoord:
Dat Leopold II niets afwist van de mijnbouw in Katanga lijkt weinig geloofwaardig. Volgens historisch onderzoek is er in Katanga al meer dan 1000 jaar sprake van mijnbouw en de verkoop van onder meer gesmolten koper.
Zo was Tippu Tip (Muhammed Bin Hamid,) een zakenpartner van Msiri ( Ngelengwa, of ook Mwenda) die toen ook al jaren de heerser was over Katanga. Verder was Tippu Tib de reisgezel in 1876 van de voor Leopold II werkende Henry Stanley.
Tippu Tip was in essentie een Arabische handelaar met een grote interesse voor ivoor die toen baas was over een groot deel van Congo en waren er onder wiens bewind ook plantages. Slavenhandel was voor hem hoogstens secundair. Hij stierf op 14 juni 1905 op het eiland Zanzibar.
Ik ken de bron van het Palieterke niet maar die lijkt wel erg fout. België had behoudens steenkool amper andere grondstoffen en er een grote behoefte aan. Zelfs andere Europese landen waaronder de Britten waren toen al bezig met pogingen om Katanga te veroveren omwille van die ertsrijkdom.
Ook waren er al decennia avonturiers op het Afrikaans continent en vanaf de 15de eeuw was er ook sprake van kolonisatie. Zo had Portugal een deel van Congo in bezit genomen en was er in de stad San Salvador in het huidige Angola een zwarte bisschop die wel eens op bezoek ging naar het Vaticaan.
Uiteraard was het aantal Belgen daar erg beperkt maar dat doet niets af van wat er daar gebeurde. De Belgen waren in verhouding tot het aantal inwoners trouwens altijd beperkt.
De slavernij was door het Westen tussen 1833 en 1865 officieel afgeschaft dus jaren voor de Conferentie van Berlijn. Men had die arbeiders dan ter plaatse nodig. Het waren inderdaad voorheen stamhoofden die leden van andere stammen aan de Europese handelaars verkochten als slaven.
Het was een van de reden waarom vooral de Britten, Fransen, Nederlanders en Portugezen naar ginds trokken. Ze hadden ze immers nodig voor arbeid op de plantages, niet voor het werken in de mijnen. En dat was in essentie op het Amerikaanse continent. Zo had George Washington honderden slaven.
Willy Van Damme
https://www.dewereldmorgen.be/community/belgische-politici-medeplichtig-aan-oorlogsmisdadenmisdaden-tegen-mensheidgenocides/
Janu
Antwoord:
Bedankt voor de link.
Willy Van Damme
Bedankt. Ik word hier zo triestig en kwaad door met het besef dat wij nog steeds belazerd worden als een kudde door menners ten dienste van de roversbende met de Europese “waarden”.
Luc Lepoudre
Antwoord:
Als men tegen mij begint over Europese waarden dan vraag is steevast: Is dat in euro of mag dat dollar zijn?
Willy Van Damme
Dollars…
Inderdaad.
Elke progressieve weet sinds 1970 genoeg over Kongo .
…en niet door Amada want in die tijd zweeg Martens de Kongo-aktivist Grippa dood.
Maar China en de USA gingen Kongo plunderen…en dus werd Leopold door Hochchild, Marchal en Lucas Catherine weer oeverloos opgevoerd om de huidige plunderaars uit de wind te zetten. Lucas Catherine zette ook Abu Jahjah in rond 2000 om het “islamproject” van de USA hier op te warmen. Justitie Antwerpen moest laten begaan….Met zulke linkse schuinmarcheerders gaat het rechts vooruit.
Ludoke
Antwoord:
Ik laat je beweringen voor wat ze zijn. Wat Jacques Grippa, de man van Mao’s China in België, met Congo en Lucas Catherine te maken heeft is mij echter een raadsel. En of iedere ‘progressieve’ genoeg weet over Congo durf ik stellig te betwijfelen.
Hier werden er alleszins al vragen over de zaak gesteld en veel discussies lijken mij nog steeds niet beslecht. Lucas Catherine bewijst het feitelijk zelf zoals eerder Marc Reynebeau over de zaak van de afgehakte handen en de Britten. Het is bovendien de vraag wanneer je er genoeg van hebt. Jij misschien.
Willy Van Damme
Logisch dat u zich afvraagt wat de “Europese waarden” zijn. Geen euro of dollar: het is een lege doos maar een slimme vinding. (zoals de term “de internationale gemeenschap”) Nuttig argument als politici de echte doelstelling niet openlijk kunnen naar voren brengen maar de woordklank “waarden” suggereert het juiste, iets nobels en verheven om hun verborgen agenda niet te laten zien. Waarden betekenen echter rechtvaardiging en gerechtigheid. Vandaar dat het artikel de weerzin onderschrijft voor de huichelaars van de internationale politiek van vandaag die nog steeds doorgaan zoals in Kongo (cfr staatsgreep tegen Evo Moralis in Bolivië voor het lithium, wurgen van Venzuela enz. enz..).
Luc Lepoudre
Antwoord:
Wat wil je, dat Boris Johnson of Emmanuel Macron voor ze toeslaan zeggen dat ze met geweld Syrië gaan kapot slaan of dat ze een van hun poppetjes in Libië aan de macht gaan brengen? Dat zullen ze nooit doen.
Evenmin als de Bende van Nijvel vooraf een overval annex slachting zouden aankondigen. Beschaving brengen aan ‘wilden’ of het steunen van de acties voor mensenrechten in een door een ‘dictator’ geleid land klinkt toch zo mooi.
Over de daarop volgende plunder en slachtpartij zwijgt men dan. Evenmin dat Broederlijk Delen zal schrijven dat ze in Kosovo goed wetend het UCK steunden gekend van o.m. hun orgaanhandel of in Syrië Al Qaeda. Beiden vernielers van kerken. Zo halen die geen geld op bij naïeve mensen.
Het schandelijke is natuurlijk dat onze pennenlikkers dit allemaal accepteren en zwijgen over de ware toedracht en over de zeer negatieve gevolgen. Over Afghanistan las ik amper of niets over corruptie. Nu geven sommige media plots toe dat dit inderdaad het geval was en de reden voor de nederlaag.
Willy Van Damme
Dank u Mijnheer Willy: dit was het punt dat ik wilde maken: als kindermisbruik aan het licht komt reageert de maatschappij als door een tarantulla-spin gebeten. Helemaal terecht. Maar als het over Syrië, het uitmoorden van Jemen, wurgen van Venezuela, de CIA-staatsgreep in Oekraïne, de misdaden in Palestina gaat, dan zijn wij volgens onze parlementariërs en hun regimepers de Good Boys. Waarom horen wij geen politieke stem daartegen bij ons? Omdat de bevolking alleen geïnteresseerd is in “zum Fressen”? Ik dacht het niet., of hoop het althans
Luc Lepoudre
Antwoord:
Een van de heilige regels van wat men aan journalisten leert en door de hoofdredacties steeds hoort zeggen is het systeem van ‘woord en wederwoord’. Zo hoort het. Aan een verhaal zijn er veelal ook minstens twee kanten. Je hebt Bart De Pauw en je hebt de door hem lastig gevallen dames.
En bij geschillen zullen rechtbanken daar ook op toekijken. Maar als je dan ziet dat Tom Naegels, toen ombudsman bij De Standaard, en Tim Pauwels, ombudsman bij de VRT Nieuwsredactie, geen probleem hebben om slechts een versie van toch een belangrijk conflict te brengen dat is dat gevaarlijk.
Beiden overtreden hier die ‘heilige’ regels en tonen aan dat serieuze journalistiek wanneer het hen of anderen uitkomt aan hun laars lappen. Daarom dat ik ook stel dat die media geen journalistiek bedrijven maar propaganda verspreiden. De ene versie van de VS en de NAVO krijgt men voorgeschoteld.
Dat is immers belangrijk want het komt er op neer dat men de bevolking bedriegt en hen een vervalsing van de feiten als zijnde de waarheid verkoopt. Vandaar dat veel mensen de media niet geloven en er vijandig tegenover staan.
Langs de andere kant zien vele mensen bijvoorbeeld China als een bedreiging en bedrieger. Het resultaat is dat in het Westen racistische aanvallen tegen Oost-Aziaten steeds meer toenemen. Wat men dan hier in de media natuurlijk zoveel mogelijk verzwijgt. Logisch want zij zitten aan de bron ervan.
Ik moet dan ook denken aan een bericht van het Franse staatspersbureau AFP (Agence France-Presse). Op zeker ogenblik in Hongkong in 2019 protesteerde een man tegen die betogers waarna een van hen benzine over hem gooide en in het bijzijn van andere betogers in brand stak.
Daar het werd gefilmd kan men het in de westerse media moeilijk ontkennen wel verzweeg men het bijna unisono Tot AFP met een zogenaamde factcheck kwam stellende dat geen enkel hospitaal toen een man met brandwonden had ontvangen. Het verhaal was volgens AFP nep en de man een acteur.
Waarna een hospitaal met een persbericht hierover kwam. Zo ver gaat de leugen. En dan klagen journalisten dat ze op betogingen soms worden aangevallen. Wat willen ze eigenlijk? Ageren tegen betogers en dan klop krijgen.
Zelfs perswoordvoerders van grote officiële instellingen klagen soms tegen mij steen en been over de berichtgeving. Ik ga om privacyregels geen namen geven maar in mijn carrière maak ik dat regelmatig mee. Kijk naar de berichtgeving over die kerncentrales hier. Het is huilen met de pet op.
Willy Van Damme
Willy, het valt denk ik iedereen op dat de jongste tijd elke kritische stem gesmoord wordt.
Een kat in het nauw … De jongste peiling zal er ook geen goed aan gedaan hebben.
Enkele namen: ’t Pallieterke (verdeelkanalen blijkbaar afgesloten, nu zéér braaf geworden), Spaargids.be (was verveld tot een gesmaakt politiek forum, bij de verkoop aan HLN ieder kritisch lid buitengegooid).
Voordien: De Standaard (sedert de overname door Leysen), GVA, …
Blijven over: jij en tscheldt. Las in tscheldt dat de kranten van beide zijden nu blijkbaar een overkoepelend orgaan hebben. Dat viel idd duidelijk op in hun berichtgeving (zelfs identiek dezelfde zinnen op dezelfde dag).
Toevoeging.
Ben zelf overtuigd katholiek (oud-leerling OLV College in Dendermonde Willy !) en, omdat dit een naamloos forum is, wil ik hier wel even uit mijn schulp komen: begin jaren ’80 zei OLV in Medjugorje: ‘De scheiding van de geesten is begonnen’. Een doordenkertje voor het gelovige deel van je lezers ?
Sarah Toestra
Antwoord:
Ik zie niet waar ik kan vergeleken worden met ’t Scheldt. De naam staat niet voor de rivier maar voor schelden en dat is het laatste wat ik wil doen. Ik gebruik feiten en haal daar analyses uit en eventueel commentaar maar dan vanuit een ethisch standpunt. .
Dat staat haaks op wat ’t Scheldt doet. Het is schelden tot 200 km per uur zonder analyses en feiten de naam waardig. Ik speel het open en zij durven zelfs de naam van de eigenaar niet geven laat staan dat ze zeggen wie al die onzin heeft geschreven.
Het is intellectueel van zo’n belabberd niveau dat je het zelfs niet kan inbeelden. De vraag is inderdaad of dit wel journalistiek kan genoemd worden. Je krijgt bovendien de indruk dat het hier niet zelden een kwestie van wraak nemen is.
Je vergeet verder o.m. Uitpers en Apache die wel degelijk pogen serieus te berichten. Verder is het bij de massamedia vooral een kwestie van onderwerpen. Betreft het personen of een land dat men in Washington/Israël/NAVO wil uitschakelen dat kan het liegen en bedriegen niet op.
Verder zijn er, zeker bij De Standaard en de VRT, mensen die wel degelijk berichten en dat dagelijks ook bewijzen. Veel bij de media loopt echter mis door een gebrek aan journalistieke kwaliteit zoals kritisch doorzicht en werkijver alsmede ethiek
Ik volgde nog niet zolang geleden een rechtbankzitting en tijdens het pleidooi van het openbaar ministerie zaten de heren en dames gewoon bezig met hun smartphone in plaats van te noteren.
En na de zitting was ik de enige die het openbaar ministerie om enige verduidelijking vroeg. Een vlug praatje nadien met de advocaten van de verdediging was voor hen genoeg. En nadien vlug een tekst maken en weg wezen. De dag zat er op. Daar zitten veel fouten.
Willy Van Damme
Willy, rechtzetting van mijn vorige reactie: niet OLV college in Dendermonde maar H. Maagdcollege natuurlijk.
Sarah Toestra
Antwoord:
Het Heilig-Maagdcollege heet tegenwoordig het Oscar Romerocollege. Een eerbetoon aan iemand die men wel een martelaar kan noemen. En jaz, dat verhaal van de maagdelijkheid van een moeder is alleen te zien als een mooie fantasie. Beeld je in.
Het omvat nu ook het VTI, de technische school en het Sint-Vincentius Instituut dat in opspraak is gekomen en de meeste katholieke lagere scholen in de Groot-Dendermonde.
Willy Van Damme