Het zal zeker ook de redactie niet ontgaan zijn dat men vanuit het Westen al enkele jaren een economische en politieke oorlog voert tegen Rusland. En voor wie over Rusland bericht is het daarom essentieel om bij zijn berichtgeving daar rekening mee te houden wil men niet in de val van de propaganda trappen. Onderdeel van die oorlog is immers zoals steeds er heel veel propaganda is.
Het is voor de journalist dan geboden om voorzichtig te zijn. Maar dat lijkt onze media geheel te ontgaan. Ook Jeroen Zuallaert behoort tot die categorie (‘Het eindexamen van De Robot’, Knack 22 april 2020).
Het door de Nederlandse overheid gefinancierde Instituut Clingendael (foto) is voor onze media de bron van alle wijsheid wanneer het gaat over onderwerpen als China, Rusland, Venezuela, Irak en Syrië. Landen waartegen de VS en NAVO, en dus Nederland, oorlog voert.
Voor zijn verhaal over covid-19 en Rusland gaat hij voor hun visie te raden bij het instituut Clingendael, een onderdeel van de Nederlandse regering, de Crisis Group, gefinancierd door de Amerikaanse miljardair George Soros, een der grote financiers van de tegen Rusland gerichte kleurenrevoluties in o.m. Georgië en Oekraïne, en Mark Galeotti van het Royal United Services Institute dat behoort tot het Britse leger.
Met andere woorden hij gaat te biechtte bij diegenen die oorlog voeren tegen Rusland. Anderen komen niet aan bod. Eenzijdigheid troef dus. Dat je dan een karikatuur van Rusland krijgt kan natuurlijk niet verbazen.
Zo lijkt het alsof er in Rusland maar een oppositiepartij is en dat is die van Alexei Navalny. De man die men vanuit het Westen geld toestopt om oppositie te voeren en na een klacht van de Franse onderneming Yves Rocher wegens fraude tot een gevangenisstraf werd veroordeeld.
Dat er in de Doema, het Russische parlement, meerdere oppositiepartijen zitten lezen we dan niet. Maar bronnenkritiek, de essentie van elke journalistiek, lijkt een onmogelijke zaak. En de resultaten laten zich dagelijks voelen.
Willy Van Damme
Willy Van Damme's Weblog 
Er zijn inderdaad nog oppositie partijen in de Doema
Verenigd Rusland 343 55,23% (aantal stemmen)
Communistische Partij 42 13,59%
Liberaal-Democratische Partij 39 13,39%
Rechtvaardig Rusland 23 6,34%
Overigen 3
Totaal zetels 450
Het lijkt wel democratisch, zoals Orban in Hongarije waar trouwens dezelfde manier van zetelverdeling geldt, zelfs nog iets straffer.
Om te beginnen : met 55% van de stemmen bezet de Poetin partij wel 76 % van de zetels.
En van oppositiepartijen waarvan leiders te sterk worden verdwijnen de leiders in de gevangenis.
Oppositie voeren is ook al niet evident met nauwelijks toegang tot om het even welke media.
En kritische journalist zijn (zoals u nog steeds onbezorgd wel kan) in Rusland is levensgevaarlijk.
Ik begrijp echt niet dat iemand met uw kennis dan nog zo onvoorwaardelijk in Poetin kan geloven.
Of in Assad wat de sadistische versie van Poetin is.
Natuurlijk zijn onze media ook nogal ingebed in ons syteem en volgen we nogal de Anglo-saksische lijn maar lang niet altijd. En België is bijna een paradijs voor journalisten. Bij mijn weten is er hier nog niemand vermoord de laatste 50 jaar. Het ergste wat u kan overkomen is dat u niet het woord krijgt in de kwaliteitskranten of de VRT. Daar klagen mensen zoals Wim en Sam Van Rooyen ook van maar als ik u goed gelezen heb loopt u daar niet hoog met op, terecht trouwens.
Onze pers moet nu ook niet Fox news worden.
Frank Janssens
Antwoord:
Het is Uw tweede reactie. De vorige is wegens de lengte en een veelvuldigheid aan soms complexe zaken nog in behandeling maar zal deze week zeker verschijnen. Er zijn nog twee wachtenden voor U.
U hebt mijn lezersbrief totaal verkeerd begrepen. Mijn brief was een oproep tot degelijke journalistiek waarbij men de bronnen vooraf keurt en dat aan de lezers/kijkers ook duidelijk maakt.
Als ik bij mijn verhalen over Syrië een citaat van de website al Masdar geef, pro-Syrische regering, of van The Syrian Observatory for Human Rights, de Syrische Moslimbroeders die samenwerkt met de Britse regering, dan zal ik dat ook duiden. Het maakte het voor de lezer mogelijk die citaten op hun waarde te schatten.
Het is oorlog en dan is er in wezen alleen propaganda en als journalist moet je daarin dan voorzichtig laveren. In WO I schreef de Duitse pers dat Duitse soldaten in België erg voorzichtig moesten zijn want ogenschijnlijk lieve mooie dames staken zomaar de ogen uit van die dappere Duitse strijders.
En vele Duitsers geloofden die leugens. Het idee was te verhinderen dat de Duitse soldaten zouden verbroederen met Belgische vrouwen en verliefd worden. Dit is ook zo nu met Rusland, China, Syrië enzovoort. Men moet door de propaganda kijken. En dat is zo voor beide zijden.
Vladimir Poetin is geen heilige dappere held en Rusland is geen paradijs. Er is schrijnende armoede, corruptie, enorme ongelijkheid en de overheid poogt, zoals hier, het discours rond bepaalde onderwerpen in de media onder controle te houden.
Wat betreft de moord op journalisten ben je fout. Er is wel een Belgisch journalist hier vermoord en dat was in Henegouwen. De gegevens ontgaan mij. Verder werden in Italië en Zweden een premier vermoord en in de VS een president en een minister van Justitie. Niet te vergeten de ganse serie aan journalisten.
Ik zelf werd ooit bijna veertig jaar terug bij Knack onder Sus Verleyen onder druk van Buitenlandse Zaken als losse medewerker bedankt omdat ik een stuk had geschreven dat negatief was over China. Het was toen nog een bondgenoot van de VS.
Kent U namen van oppositieleiders van sterke partijen die verdwenen zijn of in de gevangenis zitten? Ik niet. Navalny heeft, samen met zijn broer, alleen in de gevangenis gezeten wegens het bestelen van Yves Rocher.
De latere veroordelingen of arrestaties hadden allen te maken met zijn betogingen die hij zelden of nooit vooraf aanvroeg. Dat is zoals in België tegen de wet. Het waren steeds gevangenisstraffen van enkele dagen.
Hij wist dat dit ging gebeuren maar deed het toch. Alhoewel hij wel al voorheen toelating had gekregen voor betogingen. Maar zo haal je natuurlijk de pers en dat wil zijn broodheer de VS. Deze wil nu eenmaal resultaten en onze kranten kunnen het dan weer opkloppen.
Verder is er in Rusland een door de VS en haar bondgenoten gesubsidieerde pers zoals Novaya Gazetta. Hoe groot de oplage nu is weet ik maar volgens Wikipedia had het 2009 een oplage van 180.400. En er zijn meerdere gelijkaardige mediakanalen zoals Moscow Times, Vedemosti , enzovoort.
Verder werken Amerikaanse instellingen zoals Carnegie vanuit Moskou en is het opiniebureau Levada er ook actief. En dat wordt praktisch geheel gefinancierd via werk betaald door de VS en de EU.
U hebt het over de wanverhouding tussen het percentage stemmen en het aantal zetels van de partij van Poetin. Dat klopt natuurlijk maar is niet uniek in parlementaire verkiezingen. Ook in België trouwens. Verder haalt U de namen aan van die oppositiepartijen maar ze komen heel zelden in onze media in beeld.
En Tony Blair won in het Verenigd Koninkrijk de verkiezingen van 2001 met 10.724.953 stemmen op een bevolking van 60 miljoen, zijnde 40,7% vazn die welke kwamen stemmen en goed voor … 412 van de 640 zetels. En Donald Trump had minder stemmen dan Hillary Clinton.
Trouwens, of U het nu graag heb of niet, maar alle opiniepeilingen, ook die van Levada, tonen dat Poetin onder de bevolking een grote populariteit bezit. Maar om dat te begrijpen moet je niet alleen De Standaard, The Washington Post of de NRC lezen.
Waar het hier over gaat is over evenwichtig berichten zoals het een professional betaamt. Objectief kan men gezien het zelfs niet bestaat nooit zijn, maar men kan het pogen. Er is ook zoiets als woord en wederwoord.
Willy Van Damme
Het is niet alleen Rusland (China!) waarmee wij als Europeanen te oppervlakkig omgaan of dat we beoordelen vanuit een misplaatste superioriteit.
Sommige artikels in de Amerikaanse pers komen recht uit de pen van de inlichtingendiensten.
Onze media nemen dat alles kritiekloos over, hopelijk onbewust.
Er zijn maar weinig Europese landen waar de media zich kritisch opstellen t.o.v. de Amerikaanse belangen en hun Hollywood’s gaarkeuken: een sandwich met veel beleg, een mengeling van feiten en de in te lepelen boodschap: eet smakelijk.
Faraday
Antwoord:
Ik bereid een artikel voor over de inlichtingendiensten en de media. Men moet bijna blind zijn om dat niet te zien. Wie bepaalde dossiers nauw volgt en dan leest wat bijvoorbeeld De Standaard, The Guardian of Foreign Policy erover maken dan zie je zo de manipulaties en de hand van de regeringen en hun veiligheidsdiensten.
Hetzelfde voor de wereld van de ontwikkelingshelpers. Kijk anders eens naar de film The Quiet American van Graham Green met Michael Caine in als naar gewoonte een glansrol.
Het speelt zich af in Ho Chi Minhstad (Saigon) in de periode toen de VS de fakkel er overnam van Frankrijk. Je kan ook het boek lezen. Green werkte tijdens WO II op de Balkan als agent voor de SOE, de voorloper van MI6. Hij kende dus de materie heel goed.
Bekijk hoe op dit ogenblik de druk vanuit de VS en met hulp van hun vrienden in onze media zoals De Standaard opgevoerd wordt om zich in Europa en de EU frontaal tegen China te keren. Alsof dat in het belang zou zijn van ons land of van de EU.
Willy Van Damme
Het kan niet beter verwoord worden! Ooit leerde ik bij de SF(ABL) “Geloof nooit in de media en zeker niet in onze eigen media” met daar enkele voorbeelden bij van hoe de militaire Inlichtingendienst de Soldaten en de Belgen bespeelden en wie ze gebruikten om tereur te zaaien, VMO, WNP, Gladio! De Britse SOE was nog erger, die gaven hun agenten’ en stoemmeling de informatie waar de landing zou plaats vinden, veelen werden heel snel per toeva door de Duitsers opgepakt gemarteld en de meesten bekenden de landingsplaatsen! Wij SF ers werden zelfs door de NATO tactisch genuked omdat het tijdens een Nato-manoeuver was in Duitsland , wij kregen van onze eigen Officieren nooit een Briefing daarover! Overigens De Duitse journalist was het kotsbeu voor Nato en Amerikanen leugenachtige berichten te schrijven” hij werd ” FLUITIST”, maar kwam dan op jonge leeftijd om door een waarschijnlijk puur toevalige hartaanval !
Rudy Verbuyst
Antwoord:
Niets onmenselijk is hen vreemd. En geloof nooit verhalen komende van veiligheidsdiensten en van hun dienaars bij de media. De non-fictie is trouwens veel straffer dan welke fictie ook. Men zou het toch niet geloven. De SOE komt natuurlijk uit de tweede wereldoorlog waarvoor de schrijver Graham Green toen op de Balkan werkte
Willy Van Damme
Niet de eerste keer dat Knack zo’n eenzijdige pro-NAVO-journalistiek bedrijft. Ik vraag me soms af of het domheid is of doelbewuste manipulatie. Zeker is dat je lezersbrief niet gaat verschijnen.
Ivan
Antwoord:
Na al die jaren ben ik er van overtuigd geraakt dat het allemaal bewust gebeurt. Alhoewel er ongetwijfeld enkelen bij zijn die het niet beseffen wat er aan de hand is. Maar journalisten zijn door de band genomen geen dommeriken.
Willy Van Damme
Willy, jij kunt je het uiteraard niet veroorloven om journalisten “dommeriken” te noemen… lol;
Ach ja…er zijn volgens mij drie soorten;
Degenen die ideologisch overtuigd zijn van de liberaal-globalistische markteconomie
De tweede soort die Udo Ulfkotte zo uitstekend heeft beschreven in zijn “Gekaufte Journalisten” en die veelal “Atlantist” Iin hart en nieren zijn; Ze koesteren zich in de schaduw van de macht.
De derde soort, wie het allemaal geen reet kan schelen en die al tevreden zijn als er eten op de plank komt. Die schrijven dan ook met een kuddegevoel zonder bij na te denken, kopieren met copy+ paste van de NYT, de WP, Reuters en AP.
Bij dit alles komt nog de druk om zo gemakkelijk en zo snel mogelijk te schrijven want het aantal clickx telt. Soms vraag ik me echter af wie het idiootst is; de journalist die schrijft of degenen voor wie het geschrevene is bedoeld. Alles is zo vluchtig en eenzijdig. Alle berichtgeving is over Europa en de VS. Ach ja…ik heb het in mijn jeugd al bij mijn journalistieke opleiding aan de unief geleerd wat gate-keeping en agenda setting zijn. Het zal West-Europa echter nog zuur opbreken dat het bewust enkel maar negatief nieuws brengt over China, Rusland en wat wij verder de “Derde Wereld” noemen. Van navel staren is nog niemand beter geworden.
Luc De Vincke
Antwoord:
Je hebt zoals in elk beroep ook bij journalisten vele soorten. Ik ken enkele degelijke journalisten die gewoon hun werk doen zoals het hoort en dan heb je de anderen.
Ik herinner mij het verhaal over Kate Adie de BBC reporter die hier wereldberoemd werd toen ze verslag uitbracht over het zinken van de Herald of Free Enterprise vlak voor de kust van Zeebrugge. Een enorm drama.
Toen in de Lakenhalle van Ieper het In Flanders Field Museum over W.O. I terug openging was het eerste thema propaganda in wereldoorlog I. Men vroeg toen Rudi Vranckx en Kate Adie om voor de bezoekers een tekst in te spreken.
Adie weigerde omdat uit de tentoonstelling bleek dat ook de Britten toen logen. Het was haar land was min of meer haar reactie. Deze dame die al vele oorlogen versloeg had dus geen interesse in correcte berichtgeving.
En toen het verhaal over Integrity Initiative uitkwam – een project van MI6 om Jeremy Corbyn en Rusland te bekladden – was een van de om een reactie gevraagde journalisten zelfs fier daaraan mee te werken. A vendre zegt men dan.
Willy Van Damme
Controlled opposition is geen opposition. Enkel Navalny handelt ook als een leider van een oppositiepartij en wordt daar op wekelijkse basis voor afgestraft door het Kremlin en hun bloedhonden.
Trouwens je geloofwaardigheid zonk compleet eenmaal je begon over Soros en Galeotti.
Beiden zijn uiteraard the usual targets van russische trollen en nuttige idioten.
Enige vraag is in welke van de 2 categorien jij thuishoort.
Ipsyllon
Antwoord:
Dat zal dan wel bij de idioten zijn. Of de ‘trollen’? Maar wat was fout?
Je kan natuurlijk ook solliciteren bij Yves Rocher. Misschien zoeken ze nog iemand die hun transport in Rusland kan regelen. De gebroeders Navalny hebben het immers opgegeven.
Maar een vraagje: Hoe ziet zo’n trol eruit? Heeft die een puntmuts op, loopt hij op lange voeten, bezit hij een vodkabuikje en is hij klein van gestalte?
Willy Van Damme
Een Russische PhD die al jaren in het Westen verblijft en die hier les geeft aan een Vlaamse universiteit schreef me in 2018 als kritiek op een journalistiek artikel in een Vlaamse krant over de toenmalige verkiezingen in Rusland het volgende. Ik geef het letterlijk weer:
“- Er zou geen echte oppositie zijn, really? Waarom vertelt de journalist niet dat een pro-Westerse kandidaten na Eltsin nooit meer dan 8% op de verkiezingen haalden? Hoe zou dat nou komen? Misschien omdat de openlijk pro-Westerse koers zo rampzalig voor het land was en de bevolking niets met het Westen te maken wil? Er zijn nu maar liefst 8 kandidaten van wie 3 pro-Westers liberaal zijn: Sobtsjak, Titov en Javlinksy. Dan heb je Poetin. Van de resterende 4, twee zijn van communisten Groedinin en Soeraikin, één van de partij van Zjirinivsky, 1 van de patriottische partij Baboerin. Je zou zeggen dat het hele spectrum vertegenwoordigd is. Dat er maar liefst drie liberale pro-Westerse kandidaten zijn, heeft te maken met het feit dat ze heel rijk zijn en kunnen daarom zichzelf naar voren schuiven.
– Wat kan men een noemenswaardige oppositie vinden? Mensen die een het grootste percentage stemmen tijdens de verkiezingen halen ten opzichte van de winnaar, toch? En wie waren dat in de loop der jaren? 1990 – communisten 18%, 1996 – communisten 32% en 40% (1 en 2 toer), 2000 – communisten 30%, 2004 – communisten 14%, 2008 – communisten 18%, 2012 – communisten 18. Dat is dus dé echte oppositie in Rusland maar het Westen wil dat niet zien en zeker niet zeggen. Daarnaast heeft de partij van Zjirinovsky een vrij stabiele resultaten tussen 6 en 10%. De pro-Westerse kandidaten haalden van minder dan 1 tot maximaal 8% (slechts één keer gebeurd, meestal maximaal 5-6%).”
En dat die in het Westen levende Russische wetenschapper dergelijke kritiek heel kwetsend vindt voor zijn/haar vaderland, getuigt het afsluiten van de commentaar met de opmerking;
“Kortom, de Westerse politieke elites zijn de aartsvijand van mijn land en volk”
Antwoord:
Dat laatste vat het heel goed samen. Er zijn voor onze media maar twee goede Russische presidenten geweest, Gorbachov en Jeltsin. Waarom? Zij lieten het ongehinderd plunderen toe van het land door Israël en de rest van het Westen.
Poetin maakte daar een einde aan en is sindsdien vijand nummer één. Meer moet men daar niet achter zoeken. Iedereen met een gram verstand ziet dat zo of is geheel naïef en blind. Bedankt verder voor je extra gegevens en inzicht.
Een van mij vrienden is gehuwd met een dame komende uit Zuid-Ossetië dat toen in 2008 aangevallen werd door het door de VS en Israël geleide Georgische leger waarbij men bewust een hospitaal aanviel.. Zij was emotioneel zeer zwaar geschokt door wat onze media toen voor leugens verspreiden.
Willy Van Damme
Journalisten van deze tijd maken alleen nog lay-outs voor de papieren en digitale krant van tegenwoordig. De informatie hiervoor word aangereikt door de bekende mediagiganten zoals Reuters en consorten. Zelfs de taalfouten neemt men klakkeloos over. Al diverse malen meegemaakt dat precies de dezelfde taalfout voorkwam in drie verschillende kranten.
Math
Antwoord:
Ach toen ik voor Trends het dossier rond de frauduleuze videoverhuurketen Superclub onderzocht constateerde ik weken na elkaar dat René De Witte en Dirk Selleslagh mijn verhalen hierover de dag nadien in hun krant, De Gazet van Antwerpen en de toen nog Financieel Economische Tijd, klakkeloos overnamen maar zonder bronvermelding.
Ik heb dan op zeker ogenblik heel bewust een letter aan een naam toegevoegd en zie de volgende dag was ook dat overgenomen. Dat is de media. En het is maar een voorbeeld in dat soort.
Willy Van Damme
Pingback: Een verslag uit Syrië, zonder poco bril | Golfbrekers
Pingback: Nieuwsbrief Pater Daniël, Qara, Syrië – FREESURIYAH
Evolutie van het journaille zoals Apache en Follow the money onder de Code van Bordeaux
zijn het gevolg !
Jhonny Nijhoff
Antwoord:
De Code van Bordeaux is de theorie waaraan journalisten zich horen te houden. Mooi… op papier. Toen de VS in Irak Saddam Hoessein nog als vice-president aan de macht brachten werd er door allerlei schorremorrie een doodslijst samengesteld. Diegene die het meest namen op die lijst zette was de correspondent in Beiroet voor Time magazine.
Willy Van Damme