Het was groot nieuws toen in December 2012 drie Amerikaanse journalisten verbonden aan het Amerikaanse televisienetwerk NBC in Syrië ontvoerd werden. De zoveelste groep van perslui die ginds of beschoten of ontvoerd werden.
NBC wist het
Naar het toen rondgaande verhaal stelde werden de drie journalisten, Aziz Akyavas, Richard Engel en John Kooistra ontvoerd door de Shabeeba, volgens onze media toen een in gruwel grossierende aan het ‘regime’ van president Bashar al Assad verbonden bende. Het bevestigde voor onze massamedia en haar licht gelovige lezers voor de zoveelste maal dat Assad inderdaad een monster was.
Nu is gebleken dat niet die gruwels van een Shabeeba voor die kidnapping verantwoordelijk waren maar de Valkenbrigade van Noord Idlib, een groep geleid door Azzo Qassab en Shukri Ajoej. Twee mannen die volgens een verslag in The New York Times van vandaag (1) beruchte misdadigers waren die zich specialiseerden in het ontvoeren, moorden en plunderen.
Ze waren ook verbonden met het zogenaamde Vrije Syrische Leger, voor onze media en westerse politici de helden die Syrië gingen bevrijden van dat monster genaamd Assad om er dan een (sic) vrij, welvarend en democratisch Syrië van te maken. Een soort paradijs op aarde.
Aziz Akyavas (links), Richard Engel en John Kooistra, drie als journalisten vermomde bedriegers. Een van de vele.
Nu is ook gebleken dat men bij NBC al ten tijde van de ontvoering de ware achtergrond van de zaak kende en zelfs wist in welk gebouw ze gevangen zaten maar bewust dus zat te liegen. Ook was gans hun zogenaamde bevrijding een opgezet spel en gebeurde ze om zo de relaties van die bendes met de VS niet te bruuskeren.
Volgens de persverslagen toen stierven er bij de gewapende bevrijdingsactie zelfs twee doden. Nu is gebleken dat de ‘bevrijding’ het werk was van een neef van Shukri Ajouj die om het echt te doen lijken gewoon enkele schoten in de lucht afvuurde.
Sectair conflict
De Shabeeba was op zeker ogenblik een van de uit Syrië komende gruwelverhalen waarin ngo’s zoals Human Rights Watch en journalisten als Jorn De Cock in De Standaard gretig mee zwaaiden. Het was volgens die perslui een sjiitische militie die voor niets terugschrikte en zich ook specialiseerde in onthoofdingen.
Ze wisten dat die rebellen van het Vrij Syrische Leger al van in het prille begin van de opstand in maart 2011 mensen onthoofden en staken dat dan maar heel bewust in handen van een niet eens bestaande militie van Assad fans, liefst ook een sectaire.
De bedoeling was immers die oorlog om Syrië niet als een ordinaire machtsstrijd voor te stellen maar als een puur sectair conflict, sjiiet versus soenniet. Iets wat men bijvoorbeeld bij het persbureau Reuters nu ook bewust doet met de oorlog om Jemen.
De VS, Israël en haar bondgenoten wilden immers het Midden-Oosten in brand steken door een voordien amper bestaande tegenstelling uit te vergroten. De strategie der spanning. En dus speelde de pers hier haar opgedragen rolletje. Je hoort trouwens in de media al twee jaar niet meer spreken over die Shabeeba. Hun propagandawaarde is blijkbaar nul geworden.
Rudi Vranckx
Het verhaal doet denken aan onze eigen VRT-journalisten Rudi Vranckx en Jens Franssen die midden januari 2012 in de stad Homs verzeilden in een betoging van Assad aanhangers. En toen deze betogers beschoten werd en een van die journalisten daarbij het leven verloor staken ze het op het Syrische leger.
Tijdens zijn persconferentie over hun rapport betreffende de serie gifgasaanvallen in Syrië noemde Ake Sellstrom, hoofd van de VN-missie die onderzoek deed naar die aanvallen, de beweringen van C.J. Chivers in The New York Times over die gifgasaanval van 21 augustus 2013 leugens. Juist zoals Chivers nu NBC over Syrië leugens verwijt.
En alhoewel een Frans gerechtelijk onderzoek en twee van de Arabische Liga de schuld op de rebellen staken – wat gezien de aanslagen gericht waren op een betoging van Assad fans toch logisch lijkt – bleef Rudi Vranckx ook maanden later nog de schuld op Assad steken.
Het verhaal van NBC toont nogmaals aan hoezeer de westerse massamedia over zaken als Syrië in wezen niets anders zijn dan groothandelaars in leugens. Men moet dan ook al erg naïef of dom zijn om die media te geloven. Maar naïviteit en domheid zijn geen misdaden, de lezers bewust bedriegen zoals met NBC is wel een ander paar mouwen.
Willy Van Damme
1) The New York Times, Ravi Somaiya, C.J. Chivers en Karam Shoumaliapril ‘NBC News Alters Account of Correspondent’s Kidnapping in Syria’ http://www.nytimes.com/2015/04/16/business/media/nbc-news-alters-account-of-correspondents-kidnapping-in-syria.html?ref=world&_r=0.
Het leuke aan dit verhaal van The New York Times over de Syrische leugens van NBC en de collega’s daar is dat het mee geschreven is door de ex-militair C.J. Chivers. Dit was de man die begin september 2013 zonder aarzelen de nabij het presidentieel paleis in Damascus gelegerde Presidentiële Garde aanduidde als de daders voor die aanval met het zenuwgas sarin nabij Damascus van 21 augustus 2013.
In december 2013 maakte Ake Sellstrom, hoofd van de VN-onderzoekscommissie naar die gifgasaanval, gehakt van diens beweringen. Waarna de krant zich ietwat later voor haar leugens verontschuldigde. Zichzelf kwaliteitskrant noemende dagbladen als De standaard blijven echter die leugens verspreiden.
Dat verhaal van The New York Times over NBC is dan ook dat van de ketel en de pot. Met als vraag: Wie is de beste en grootste leugenaar?
Willy Van Damme's Weblog 
De mainstream media, inclusief, die die betaald zijn met ons belastinggeld, spelen altijd een oorlogbevorderende rol. Dat was doorheen de geschiedenis altijd al zo. Het was het probleem waar de kerk mee gekampt heeft. Toen de kerk een belangrijk medium was, was ze een aantrekkingspool voor opportunisten. De huidige spraakmakende journalisten zouden in een eerdere fase in de geschiedenis wellicht bisschoppen of pastoors zijn geweest. Het kwaad gaat gewoon waar de macht is.
Edith Legrand
Antwoord:
Ik denk dat je over die pastoors en journalisten wel gelijk hebt. Een Thomas Moore zou nu waarschijnlijk een Luc Van der Kelen of Yves Desmet zijn.
Wat betreft de attitude van de pers ten overstaande van het nieuws betreft denk ik dat dit een complexe zaak betreft waar censuur natuurlijk centraal staat.
Wat ziet men als voor de krant/het journaal als nieuwswaardig? Het is een erg persoonlijke keuze en men kan daarbij kiezen over massa’s onderwerpen, gaande van de vervanging van een minister in Bhutan tot een massaslachting in Congo, een enorm verkeersongeluk in de VS met een dode filmster, een ruzie binnen Open VLD en de verkoop van een duif in Zuienkerke.
De minister uit Bhutan zal het niet halen en die duif mogelijks wel. Vooraan zal die filmster staan. Het is nieuwsmanagement. En dan spelen de hoofd- en eindredacties een grote rol. En daarachter staan dan weer de eigenaars die de keuze maakten voor de hoofdredactie en zo, direct of minstens indirect, voor de eindredactie.
En tussen die nog twee kranteneigenaars en de politiek en topadministratie zijn er eveneens voortdurend contacten. Veel heeft hier ook te maken met geld en macht. Eigenaars willen logisch geld verdienen en hebben daarover gesprekken met de politiek. En de politiek heeft dan weer nood aan een goede pers om herverkozen te raken.
En politici zijn dan weer gebonden aan de relaties met de grote machtigere landen als de VS, Duitsland en Frankrijk. Het hangt netjes aan elkaar vast en niemand wil die relatieve onderlinge rust in gevaar brengen. Met als gevolg zelfcensuur en als dat nodig is direct ingrijpen.
Dwarsliggende journalisten worden op een zijspoor gezet en moeten verslag uitbrengen over de verkoop van die prijsduif. Blijven ze verder dwarsliggen dan is er het ontslag zoals met Daniël Buyle.
De man werd officieel bij de VRT ontslagen mede omdat de door hem gemaakte nieuwsuitzending iets meer dan de afgesproken tien minuten duurde. De man die hem ooit ontsloeg kwam hier trouwens onlangs voor het Davidsfonds spreken over de macht van de pers. Hij kan het weten.
Een ander element is de mentaliteit onder journalisten om te conformeren, om zijn hoofd niet boven het maaiveld te steken. Men gelooft ook gewoon de leugens van The New York Times & Co want dat is HET te volgen voorbeeld.
En dat vooroordeel pogen te doorbreken is erg moeilijk. Ik ervaar dat al meer dan 35 jaar. Poog maar eens in de klassieke media een kritisch artikel over iets als Amnesty International te schrijven. Je krijgt het aan geen straatsteen kwijt.
Het gevolg is wel dat de media een groot leugenpaleis zijn. Met alle gekende gevolgen want mensen zijn over het algemeen gewoon lichtgelovig. Hoe spijtig ook. Maar de elite die hogerop aan de touwtjes trekken weten dat héél goed.
Willy Van Damme
Een beetje off-topic, maar interessant artikel/analyse over de top van ISIS:
While western propaganda would like ISIS to appear to be run by religious fanaticism, it instead, as RT reports, has been functioning more like a secret intelligence service, calculating every operation and drafting plans of a covert Syrian takeover for years. According to detailed organization chart and strategy blueprints seen by Der Spiegel, it has been revealed that the former colonel in the intelligence service of Saddam Hussein’s air defense force (among many ex-Saddam officers who now make up the leadership of ISIS) was secretly pulling the strings at ISIS for years. From recruitment and training to PsyOps tactics and overall strategy, ISIS mastermind Haji Bakr rose to power after he became “bitter and unemployed,” when the US suddenly dissolved the Iraqi army after the 2003 invasion.
…
The reason why ISIS are so successful as a terrorist organization is partly because many of their founding members, including the top strategist, were part of Saddam Hussein’s professional security apparatus. By shattering the well-trained army of Saddam, the US apparently created an group of very intelligent enemies.
http://rt.com/news/250949-isis-strategy-blueprints-syria/
De illegale Irak-invasie van Bush & Blair, the gift that keeps on giving …
Cyrus
Antwoord:
Ik ben erg voorzichtig met een bron als Der Spiegel. Gebleken is dat het blad zich probleemloos als een soort mediahoer laat gebruiken door vooral Duitse veiligheidsdiensten die weeral weer eens een waar/onwaar verhaal via hen in de media willen laten verschijnen.
Vroeger was dat nogal The Sunday Times die zich op die wijze liet gebruiken, nu lijkt dat eerder Der Spiegel geworden. Zielig feitelijk. Eergisteren nog met dat verhaal over de relatie tussen Griekenland en Rusland en de plannen voor een pijplijn voor Russisch gas.
Wat betreft ISIS ben ik ervan overtuigd dat hierachter een of meerdere veiligheidsdiensten schuil gaan. Ze hebben gewoon veel teveel geld en zijn te professioneel georganiseerd om zomaar uit de lucht te komen vallen.
De veroveringen als die van de steden Rakka en Mosoel zijn ook niet het resultaat van gevechten geweest maar gewoon van het omkopen van plaatselijke militaire bevelhebbers. Dat Israël, Turkije en Saoedi Arabië hierbij betrokken zijn lijkt bijna zeker.
Vraag is welke rol Frankrijk, de VS en Groot-Brittannië hierbij spelen/speelden. Ik vermoed dat die laatste landen hen op zeker ogenblik hebben laten vallen.
Keerpunt was volgens mij toen ISIS na de verovering van Mosoel zich richtte tegen Erbil, de hoofdstad van Iraaks Koerdistan. Ik denk dat dit tegen de vooraf gemaakte afspraken was.
Ook het uitroepen van hun ‘staat’ als het kalifaat voor alle moslims zal wel op veel weerstand gebotst zijn. Het Huis van Saoed ziet zich immers als de beschermer van alle Moslims. En dan komt daar die geflipte Aboe Bakr al Baghdadi die zelfs Mekka lijkt op te eisen.
Alles past wel in het al lang en nu in uitvoering gebrachte Israëlische plan om het sektarisme te promoten en zo de regio in brand te steken. Saoedi Arabië, de VS en Israël lijken hier de voornaamste actoren. Vraag is ook hier welke rol de VS juist speelt. Hier is mijn indruk dat de VS hen heeft laten vallen.
Over Frankrijk ben ik niet zeker. De relaties van Parijs met de as Israël en Saoedi Arabië is te nauw om normaal te zijn en doet mij vermoeden dat president Hollande al Qaeda en ook ISIS nog wel zou steunen.
Ze gaan ons dat echter niet gaan vertellen.
Willy Van Damme