Een van ‘s lands sterjournalisten is ongetwijfeld Lars Bové van De Tijd, hun gerechtsspecialist. Men ziet hem als de parel aan de kroon van wat dan ‘s Vlaanderens kwaliteitskrant hoort te zijn. Ze is tegenwoordig trouwens op roze papier gedrukt zoals die andere maar dan Britse zogenaamde kwaliteitskrant The Financial Times.
Primeurs
Wat die parel aan de kroon en die kwaliteit echt inhouden bleek vandaag nog maar eens met de kop van de krant “Moskou hackt Belgische staat’, wat op pagina 8 dan “Rusland breekt binnen in computers Buitenlandse Zaken’ wordt. Titels die kunnen tellen maar feitelijk gewoon bedrog en desinformatie van de bovenste plank zijn. (1)
De vraag die men zich bij dit soort ‘primeurs’ steeds moet stellen is wie de bron van het verhaal is. Dat kom je natuurlijk zelden of nooit te weten. Zelfs al laat de betrokken journalist zich gebruiken als een soort vuile vod dan nog zal hij die bron beschermen. Een vorm van totaal misplaatste loyaliteit.
Kan iemand bij De Tijd mij vertellen waar het bewijs is-voor haar toch formele beschuldiging? Hacken is bijna kinderspel en aangezien het hier blijkbaar ook om beursgevoelige informatie gaat is ook elke serieuze speculant op Wall Street kandidaat dader.
Maar mensen als een Alain Winants bezitten pakken voor journalisten zeer interessante informatie. En informatie is waar een journalist steeds naar zit te zoeken. In die zin is het een relatie van koper en verkoper en dan moet men de mogelijke verkoper van informatie zeker niet voor het hoofd stoten. En daarover struikelt men in de journalistiek steeds weer.
Zou
Maar een goed lezer en kenner van de stiel en dossiers als dit zal er al snel doorkijken en de bron zo kunnen situeren. En wat zien wij? Naast het stuk op pagina 8 staat op pagina 9 een paginagroot interview met Alain Winants die tot eind maart de grote chef was van de Belgische Staatsveiligheid. Men kan dus al een sterk vermoeden hebben wie dit lekte. De krant geeft zo te zien zelf een voorzet.
Dat er bij de computers van Buitenlandse Zaken ingebroken is klopt, het werd door meerdere bronnen toegegeven. Maar wie er achter zit is een andere vraag. De krant en Lars Bové mogen dan nog met de grootst mogelijke zekerheid hier Rusland beschuldigen, zelfs hebben ze ondanks de vette tittels geen enkele zekerheid.
Zo schrijft hij:
“De eerste sporen wijzen naar Rusland, dat in volle Oekraïnecrisis zou (mijn onderlijning, nvdr.) hebben geprofiteerd van de gebrekkige cyberbeveiliging van België om geheime dossiers te kopiëren.”
Met andere woorden, hij doet veronderstellingen die hij met niets kan staven. En dat kan ook moeilijk anders. De woorden van Alain Winants als bewijs gebruiken durft hij natuurlijk niet.
Premier Elio Di Rupo bekladden is geen probleem voor Winants maar zijn computernetwerk beveiligen tegen de vrienden van NSA en GCHQ… dat is wel een ander paar mouwen.
Nadien, in de andere berichtgeving, waaronder op radio 1 van de VRT, werd er ook gesteld dat er geen enkele zekerheid is wat betreft de dader. Wat ook de officiële versie is van Buitenlandse Zaken.
Rusland bekladden
Maar het doel van diegene die lekte was duidelijk Rusland nog eens in een slecht daglicht te stellen en dan is elke journalist die dat spelletje wil meespelen van harte welkom.
Deze auteur vroeg in het verleden in de zaak van spion en wapenhandelaar Jacques Monsieur een gesprek met de beide veiligheidsdiensten en kreeg een njet. Journalisten als Kristof Clerix, Mark Eeckhaut en Lars Bové daarentegen zijn wel welkom.
Hoeft het dan te verbazen dat het interview elke kritische zin mist. Het niveau van dit gesprek van Bové met Winants is dat van de hagiograaf die bij zijn onderwerp wat antwoorden zit te bedelen. Het is een vrije tribune waar Winants zijn tegenstanders – de regering Di Rupo die hem niet wou herbenoemen – nog eens extra mag bekladden.
En dat Bové zonder enig bewijs Rusland zit te beschuldigen zal bijvoorbeeld bij de CIA en op de Amerikaanse ambassade wel op gejuich zijn onthaald. Wie weet krijgt hij in de toekomst nog van dat soort primeurs. Hij is bruikbaar.
China en Belgacom
Dat bleek voorheen al toen Bové in volle crisis rond Edward Snowden en de computerinbraken bij Belgacom plots prominent de lezers van de krant wist te melden dat het China was dat bij onze telecommaatschappij had ingebroken. “Belgacom-hacker bespioneerde ook de Britten” kopte Bové en De Tijd fier en prominent op 22 september 2013.
Zo schreef hij toen:
“Ook China staat nog op de verdachtenlijst, ook omdat de kenmerken van de malware al eerder zijn vastgesteld bij Chinese hackingpraktijken. Door de spionage bij de Britten komen de Verenigde Staten wat minder op de voorgrond.”
Met daarbij een illustratief kaartje met pijlen die allen richting China wezen, een andere Amerikaanse vijand. Men kon zo al de glimlachen zien bij de CIA op de Amerikaanse ambassade in Brussel. Ook vandaag heeft hij het trouwens weer over China.
Zo stelt hij in een tussentitel:
“Al in 2011 viel Buitenlandse Zaken ten prooi aan hackers, vermoedelijk uit China.”
Wie dacht dat het toen de NSA was is volgens Bové dus gewoon fout. En nochtans zijn de enige landen waarvan we zeker weten dat ze hier telefoons aftapten en inbraken in computernetwerken, de VS, het Verenigd Koninkrijk en Israël. Dat staat vast. Rusland en China, dat kan wel goed zijn, maar bewijzen? Nog nooit gezien. Wel veel praatjes gehoord, genre roddels aan de toog.
Bij De Tijd is het blijkbaar geen probleem om de zwaarst mogelijke beschuldigingen te uiten zonder zelfs maar het begin van een bewijs te hebben. Journalistiek van een zeer bedenkelijk allooi. Maar sommigen zullen dit met genoegen gelezen hebben. Goed weten.
Maar de techniek is klassiek, men insinueert en poogt dat zo als zekerheid te verkopen. Wetend dat het de insinuaties en de titels zijn die bij de meeste mensen blijven hangen. De nuances en de serie ‘zou’s’ ziet men niet of onvoldoende. En de massa manipuleren, daar komt het op aan. Het is daarvoor dat de journalist dient.
Maar de krant lag die 22ste september 2013 met haar vette primeur over China nog maar amper in de winkels of het bleek niet China te zijn die had ingebroken maar de Britse spionnen van GCHQ in onderaanneming van de Amerikaanse NSA, de goede vrienden van Winants. Het zogenaamde slachtoffer van Bové bleek de dader te zijn. Fijne primeur en topjournalistiek.
Wie toen met het verhaal van China en Belgacom de bron was is evenmin als nu met de primeur over Rusland geweten. Maar men zou het eveneens wel eens niet ver moeten zoeken. Zeker is dat men het met veel instemming zal gelezen hebben bij de Amerikaanse veiligheidsdiensten en hun vrienden die toen met Belgacom danig in het verweer zaten.
De reddende engel
Maar geen zorg. Daar kwam dan de reddende engel Lars Bové om hen uit de nood te helpen. Hij maakte zich toen echter gewoon verdacht en dan zou je nadien voorzichtigheid verwachten. Vergeet het, Bové blijkt een recidivist.
In het gesprek met Winants zal je dan ook niets lezen over de ontluisterende verhalen die het Comité I, de controledienst van onze veiligheidsdiensten, elk jaar weet boven te spitten. Geen vragen over de zaken Belliraj of Monsieur. Geen serieuze vragen waarom de Staatsveiligheid nooit een van de serie veiligheidslekken wist te voorkomen. Men laat hem razen.
Het is pas dankzij Snowden dat wij weet kregen van de serie inbraken bij Belgacom, bij regeringsleden waaronder premier Di Rupo, Buitenlandse Zaken, al onze grote bedrijven en in wezen iedere Belg. Het was niet Winants en zijn massa spionnen die het ontdekten.
En toen bleek dat de Mossad alle landendelegaties binnen de EU in het door België gebouwde Justus Lipsiusgebouw al jaren zat af te luisteren, dan was het niet de Staatsveiligheid die het had gevonden maar een gewone technieker. België had die telecomapparatuur door een aan de Mossad gelieerde firma zomaar laten plaatsen. Zonder morren blijkbaar van onze spionagedienst.
Het waren niet Alain Winants en zijn ploeg of de mannen van de militaire veiligheid die de massale lekken van onze nationale veiligheid ontdekten maar Edward Snowden. Hij heeft meer voor onze veiligheid gedaan dan die vele honderden spionnen. Hij is hier wel persona non grata. Raar toch hé.
En na al die gigantische lekken die onze staatsveiligheid geheel ondermijnden bleef Winants gewoon op post. Ook toen zijn agenten in de zaak Belliraj allemaal onder ede logen tegen de gerechtelijke speurders van het Comité I bleef de man gewoon zitten.
In normale omstandigheden zou bij elke overheidsdienst of bedrijf de verantwoordelijke zo de bons krijgen. Maar Winants… die bleef zitten. Neen, in het interview spuwt hij nog eens zijn gal omdat men zijn mandaat niet hernieuwde.
“Hoe de regering mij heeft behandeld, zo behandel je de mensen niet. Punt.”
Typerend voor het onvoorstelbaar banaal karakter van het interview zijn de volgende twee citaten van Alain Winants waarop geen enkel weerwoord of vraag kwam:
“De sfeer in de inlichtingendienst is uniek. Je bouwt wereldwijd persoonlijke contacten op. Je maakt operationele afspraken die gebaseerd zijn op vertrouwen. Ik hou daarvan: een woord is een woord…..
… De toplui van die diensten (NSA, GCHQ, nvdr.) hebben ons altijd gezegd dat ze alleen deden wat hun nationale wet toeliet, en dat ze dat alleen deden in het belang van de nationale veiligheid. Maar na de onthullingen van Edward Snowden bleken sommige van die aanslagen maar weinig te maken hebben met het voorkomen van terroristische aanslagen.”
Een woord is dus blijkbaar soms toch geen woord. Maar misschien zou men beter Edward Snowden benoemen tot chef van onze veiligheid. Op zijn eentje ontdekte hij duizend maal meer lekken in onze nationale veiligheid dan al onze spionnen bij elkaar. Die zaten gewoon aan tafel hun buiken te vullen bij de NSA, GCHQ, CIA enzovoort.
En dan maar klagen dat men zijn mandaat niet hernieuwde. Gelukkig voor hem is er nog Lars Bové zoekend naar smeuïge primeurs. Op diens schouder kan hij nog eens uithuilen en ondertussen, tot jolijt van zijn Amerikaanse vrienden, met modder laten gooien naar de nieuwe aartsvijand Rusland.
Of wat men bij De Tijd verkoopt als informatie is gewoon je puurste desinformatie.
Willy Van Damme
1) Alain Winants had vandaag in De Standaard eveneens een afscheidsinterview met Alain Winants – “De Koude Oorlog is helemaal terug” – van een al even hagiografisch karakter als dat van Lars Bové. Wel had de krant die vette primeur over Rusland en Buitenlandse Zaken niet. De uitsmijter in dit verhaal is wel als interviewer Mark Eeckhaut schrijft:
“Geen enkele inlichtingendienst heeft vooraf de omvang kunnen inschatten van wat in Oekraïne aan de gang is.”
Misschien lag men bij de CIA, George Soros en The National Endowment for Democracy het voorbije jaar wel allemaal te slapen. Wie weet lezen we dat kortelings wel bij De Tijd en De Standaard.
Willy Van Damme's Weblog 
Als het journaal daarmee opende om 7 uur dacht ik: “Hoe dwaas GELOVEN ze dat we zijn?!” Er bleek helemaal niets aan de hand, maar toch openen ze het journaal met die hoax. We gaan met zijn allen voor die ondraaglijke onmenselijkheid een zware prijs betalen als dat zo doorgaat.
Het lijkt mij er meer op dat ze de onwetende Vlaming het vals gevoel willen geven belangrijk te zijn, terwijl we op wereldvlak helemaal niets voorstellen.
Edith Legrand
Antwoord:
Je hebt in deze stiel een aantal mensen die ik best kan omschrijven als idioten. Zo kwam een tijd geleden Radio Free Asia – een propagandazender eigendom van de Amerikaanse overheid – met het verhaal uit anonieme bron dat iedere man in Noord-Korea dat kapsel van partijleider Kim Jong-Eun moesten dragen.
Het verhaal werd door een ganse serie media in Europa en de VS overgenomen als zijnde waar. Op Radio 1 Braakland presteerde men het zelfs om naar een aantal kappers te bellen met de vraag of ze al zo’n kapsel hadden moeten maken.
Uiteraard was het verhaal gewoon platte oorlogspropaganda die men zo had kunnen doorprikken. Er zijn immers steevast pakken Europeanen en andere Aziaten in het land op bezoek of zelfs permanent aanwezig. Een simpele telefoon had dus zekerheid gegeven.
De makers van Braakland kunnen dan ook alleen maar omschreven worden als idioten. Dat kan heel hard en erg hautain overkomen maar het is doodgewoon een simpele constatering gebaseerd op de feiten. En daaraan wens ik mij te houden. De fantasie is voor anderen.
Willy Van Damme
Bovendien, De Tijd is een krant, die gekocht wordt door mensen die wat met hun geld speculeren. Dat soort kwakkels wat die Lars Bové de wereld instuurt, kan hen nog eens op het verkeerde been zetten. Misschien mogen ze nog wat met schoenen gooien als die hoogmoed in een volgende bankencrisis uitmondt.
Edith Legrand
Antwoord:
Het klassieke gezegde is hier van tel. En dat stelt dat het enige dat men leert uit de geschiedenis is dat men er niets van leert.
De tonnen onzin en lofbetuigingen in het verleden over Allan Greenspan, de vorige baas van de Amerikaanse centrale bank, de Federal Reserve, en de prietpraat over de nu geheel voorbije Amerikaanse speculatiegolf tegen de euro en de EU die De Tijd en anderen in het verleden schreven zou hen nochtans aan het denken moeten zetten om enkele echt kritische bedenkingen te maken. Vergeet het.
Als je de huidige lijsttrekker van de N-VA voor het Europarlement toen moest geloven dan was de euro al lang al dood en begraven en zaten de kolonels in Griekenland terug aan de macht met dat land zeker uit de euro. En dat blijft maar voortdoen.
De lulkoek van gisteren is ook die van vandaag.
Willy Van Damme
Winants wist de Amerikaanse spionage niet te voorkomen omdat hij gewoon de deur wagewijd heeft opengezet en hen de weg toonde. Dat kadert in internationale samenwerkingsverbanden tussen de inlichtingendiensten. Vandaar dat mensen als hij, Angela of Dilma in eerste instantie deden of hun neus bloedde bij een aantal NSA onthullingen. Dat dit een eenrichtingsverkeer is van informatie waar België niets bij wint hoeft niet te verbazen. Deze samenwerking kadert in terrorismepreventie. Maar terrorisme is al sinds de tijd van de Romeinen en wellicht vroeger een excuus om maatregelen te treffen die anders nooit door de beugel zouden kunnen. Helaas zijn onze professionele politiekers niet veel wijzer dan de doorsnee marktkramer (niet dat ze dom zijn maar ze worden ook niet geacht beslissingen te nemen voor een hele natie) en hebben ze net zo min door dat de spionageactiviteiten dienen om aan economische spionage te doen (kijk maar naar Petrobas of Siemens), beurstransacties te kunnen doen met voorkennis, geld ergens weghalen voor het te laat is (Cyprus), politieke topfiguren en opiniemakers laten verschijnen of van het toneel laten verdwijnen via schandalen of ze om op z’n minst zwaar onder druk te kunnen zetten (chantage).
Rudy
Antwoord:
Veel waarheid in je reactie.
Er is inderdaad een ontzettend pak hypocrisie in de reacties op de onthullingen van Snowden. En inderdaad veel heeft te maken met industriële spionage. Wel is de hoofdrol hier voorzien voor gewoon macht en voor de VS absolute macht. En dan is voorkennis en het bezitten van chantagemiddelen zeer belangrijk.
Het probleem met mensen als Winants of met welke baas van een spionagedienst is dat je ze nooit kan geloven, zelfs al spreken ze de waarheid. Zij weten dat trouwens zelf maar al te goed. Waarop een simpel mens zich dan afvraagt waarom een journalist de naam waardig die dan wel gelooft. Maar de reden hiervoor zijn hier al beschreven. Het heet wederdienst verlenen.
Men klaagt over de NSA maar gaat zelfs het vliegtuig van de Boliviaanse president Evo Morales doen landen en de man vasthouden. Een nooit gezien diplomatiek incident waaraan o.a. Frankrijk en Oostenrijk schuldig waren. Men dacht immers dat Edward Snowden aan boord was.
Willy Van Damme
Ik herinner me enkele jaren geleden een artikel van jou over Bob Beijer, een bekende in het dossier van de Bende van Nijvel. Verschenen in De Morgen. Beijer was in de luchthaven van Bangkok opgepakt en stond samen met een diezelfde dag ook ter plekke gearresteerde persoon, die in de drugshandel zat. Jouw boodschap was dat Beijer dus in de drugshandel zat. Ik heb je toentertijd gebeld. Je had het bericht gekregen van een vriend die het zelf uit een Thaïse krant (de mij wel bekende Bangkok Post?) had opgepikt. Omdat ik me al jarenlang met dat dossier bezig hield – en overigens nog ) heb ik toen even onderzocht wat er van waar was. Niks.
Jan Willems
Antwoord:
Je reactie heeft uiteraard niets te maken met het verhaal waar je op reageerde maar wil vermoedelijk mij in een slecht daglicht stellen als een onbetrouwbaar journalist.
Ik heb dat verhaal dan ook eens opgezocht en die enkele jaren waar je het over had blijken er bijna 13 te zijn. Het verscheen inderdaad in De Morgen op 27 augustus 2001 onder de titel “Ex-Bob’er Robert Beijer aangehouden in Bangkok – Belgische staat vraagt om uitlevering”.
In de tekst stond o.m.:
“Volgens het bericht in de Engelstalige Bangkok Post gebeurde de arrestatie van Robert Beijer samen met die van ene Tsu Heng-chang, die in Taiwan gezocht wordt voor afpersing, drugshandel en geweldpleging….
Ex-BOB’er en gewezen privé-detective Robert Beijer maakte in de jaren zeventig deel uit van de drugssectie van de Brusselse BOB en werd samen met andere figuren uit dat milieu als Jean-François Buslik, Martial Lekeu, zijn voornaamste kompaan Madani Bouhouche en Christian Amory genoemd in een serie affaires van zwaar banditisme.
Met linken naar het extreem-rechtse Brusselse milieu uit dubieuze nachtclubs als Le Jonathan. Het voornaamste dossier waarbij constant zijn naam werd genoemd, is dat van de Bende van Nijvel, hoewel zijn betrokkenheid hier tot heden niet kon worden hard gemaakt…..
Onduidelijk is voor welke feiten de Belgische justitie nu aan Thailand de uitlevering van Robert Beijer vraagt. Wel komt binnenkort Jean-François Buslik voor het Brusselse hof van assisen in de zaak-Zwarts…..
Het voornaamste dossier waarbij constant zijn naam werd genoemd, is dat van de Bende van Nijvel, hoewel zijn betrokkenheid hier tot heden niet kon worden hard gemaakt……
Robert Beijer wordt genoemd in tal van dossiers waaronder dat van de Bende van Nijvel.”
Nergens in de tekst insinueer ik zelfs maar enige betrokkenheid bij drugshandel van Robert Beijer. Uw beweringen zijn dan ook totaal uit de lucht gegrepen en dien ik zelfs als laster te beschouwen.
En wat U dan ook wil zeggen met ‘niks’ is mij onduidelijk. Wel was Beijer kort nadien in Brussel voor een van de vele rechtszaken die rond hem en zijn partners gevoerd werden.
Ik herinner mij verder geen Jan Willems of een telefoontje over de zaak. Maar het is dus ook al praktisch dertien jaar geleden en ik heb in mijn journalistieke carrière al tienduizenden telefoontjes gedaan en gehad en duizenden artikels geschreven.
Op deze blog alleen al meer dan 1300. Met dus soms fouten. En wie deze blog volgt weet dat ik die ook ruiterlijk toegeef en ze indien ernstig binnen de minuut aanpas. Zo hoort dat.
Uiteraard maak ook ik dus fouten zoals elk normaal mens fouten maakt. U blijkbaar ook.
Willy Van Damme