Naar escalatie van de Syrische burgeroorlog?

Volgens Turkse bronnen vielen er woensdag vanuit Syrië een aantal mortiergranaten op Turks grondgebied waarbij ook vijf burgers omkwamen. Waarop Turkije dan zonder verwittiging terugschoot en de de Navo in Brussel naar sommige media schreven een spoedvergadering belegde.

Een uitgelokt incident?

Alhoewel amper iets over de achtergrond van deze mortieraanslag geweten is besloot de Turkse regering dus onmiddellijk met geweld terug te slaan. Daarbij vielen langs Turkse zijde harde woorden en liet ook de Amerikaanse minister voor buitenlandse Zaken Hillary Clinton al van zich horen.

Voor beiden was het duidelijk dat de Syrische regering hiervoor verantwoordelijk was. Zonder daarvoor echter zelfs maar een begin van bewijs te leveren. Maar dat was natuurlijk van beide regeringen te verwachten.

Van zijn kant beloofde de Syrische regering de zaak te onderzoeken en sprak zij haar medeleven uit met de slachtoffers van die aanval. Verder was er geen nieuws over mogelijke Syrische schade of slachtoffers.

De Navo van zijn kant veroordeelde de wat zij noemde de Syrische agressie. In het gebied wordt zwaar gevochten voor controle over de grenspost van Tall al Abyad. Deze zou nu in handen zijn van die rebellen.

Nog de voorbije dagen waarschuwde Rusland ervoor dat die rebellen wel eens een grensincident zouden kunnen uitlokken om zo het conflict verder te internationaliseren en de Navo direct in de zaak te betrekken. En dit zou er wel eens op kunnen lijken.

Reeds voorheen waren er incidenten aan de Turks-Syrische grens via welke er massaal rebellen en wapens samen met ander materiaal worden aangevoerd. De Syrische salafisten krijgen ook in Turkije uitgebreide steun en hun commandanten gebruiken Turkije als een soort van rustplaats. Zaken die ingaan tegen het internationaal recht en in wezen een daad van oorlog zijn.

Onpopulair

Gebleken is echter dat de Turkse bevolking zich meer en meer keert tegen het beleid van de Turkse regering hier. Zo werd in de Financial Times recent een opiniepeiling geciteerd waaruit bleek dat de meerderheid van de Turken tegen steun aan die rebellen is.

Zo was 56% tegen het beleid van Erdogan over Syrië, wou 66% die vluchtelingen weg uit het land en was zelfs 76% tegen een eenzijdige actie van het land tegen de regering van Assad in Damascus.

Zeker in het grensgebied is de bevolking tegen deze politiek. In het gebied, dat tot kort voor de tweede wereldoorlog Syrisch was, wonen veel minderheden waaronder christenen en alawieten en die haten gewoon die buitenlandse salafisten die zich vermoedelijk ook hier agressief gedragen. Het ligt nu eenmaal in hun aard.

Bovendien ligt Turkije overhoop met bijna al haar oostelijke buren, Rusland, Armenië, Syrië, Irak en Iran en dat betekent een enorme rem op de wederzijdse handel en de economische ontwikkeling van deze regio.

Dit is altijd al een achtergesteld gebied geweest met veel politieke en sociale instabiliteit tot gevolg. Dankzij de economische groei gedurende de voorbije jaren van Syrië, Rusland en Iran was ook deze regio mee tot ontwikkeling gekomen.

Het beleid van de Turkse premier Recep Tayyip Erdogan heeft dit nu gefnuikt en daardoor velen er werkloos gemaakt. Ook is de Koerdische PKK met Syrische steun terug tot leven gekomen en voert ze de ene militaire actie na de andere.

Het aan Irak en Syrië gelegen stuk Turkije is de facto zelfs in handen gevallen van de PKK. Het is het gevolg van een beleid dat in Turkse politieke kringen veel ongenoegen veroorzaakt. De vraag is of dit nieuwe incident die stemming tegen Erdogan verder zal doen escaleren.

Derde wereldoorlog

Het is hier ook al eerder geschreven dat de oorlog van het westen tegen Syrië alle elementen bevat om uit te groeien tot een derde wereldoorlog. Men hoeft er niet aan te twijfelen dat Iran en met haar China, Indië en Rusland de verovering van Syrië niet zullen toelaten. Dit is Libië niet.

De Turkse agressie kan een Iraans en Iraakse reactie uitlokken en zo verder. Nu reeds zijn er onbevestigde verhalen over de aanwezigheid van leden van de Libanese Hezbollah en het Iraans leger die meevechten in Syrië.

Voor wie weet dat de eerste wereldoorlog begon met een ordinair pistoolschot in de Bosnische stad Sarajevo weet dat een oorlog op erg simpele wijze kan ontstaan door een reactie en een tegenreactie die steeds maar verder escaleert.

En dat is iets dat men hier zeker niet moet uitsluiten. Het is hem in de kwestie Syrië immers niet te doen om ‘dictator’ Bashar al Assad maar om Iran en de algehele controle van de VS over het Midden-Oosten. Een beleid dat de zionisten meer lebensraum moet geven in de regio. En de kwestie van lebensraum is hier de centrale kwestie. De rest is bijzaak.

Willy Van Damme