Op dit ogenblik bezet de VS, vooral via haar luchtmacht, een groot deel van Syrië. Ze creëerde er zonder toestemming van wie ook – Zelfs het Amerikaanse parlement stemde er niet over – een zone met vliegverbod voor andere dan Amerikaanse vliegtuigen. Haar bondgenoten (vazalstaten) zoals België zij er wel welkom. Het gebied is grotendeels woestijn maar het bevat ook een serie olievelden en het oostelijke deel van de vruchtbare vallei van de Eufraat. Belangrijk is ook dat de VS daarbij een aantal vluchtelingenkampen en steden de facto bezet.
Internationaal recht
Waarbij de VS de noodzakelijke hulp krijgt van de PKK/YPG, de Koerdische nationalistische groep. Want zonder voetvolk kan een luchtmacht niet veel aanrichten. Maar bij dat bezet gebied horen dus ook enkele steden en vooral vluchtelingenkampen. En een bezettende mogendheid heeft daarbij de verantwoordelijkheid voor het welzijn van het leven daar. Dat is internationaal recht.
Maar de VS zou de VS niet zijn moest ze niet vierkant haar laars vegen aan die plicht. Van enige hulp bij de heropbouw van de stad Rakka bijvoorbeeld, in de middeleeuwen ooit de hoofdstad van de regio, is er helemaal geen sprake.
De stad Rakka na de strijd tussen ISIS en de alliantie geleid door de VS. Die mogen van onze media steden vernielen. Helpen bij de wederopbouw hoeft dan niet eens.
De mensen daar moeten zich maar behelpen met de meest primitieve middelen mogelijk. Lijken blijven liggen met overal nog steeds de door IS en andere terreurgroepen voorheen gelegde mijnen. Die maken het leven er gevaarlijk en belemmeren de terugkeer der inwoners.
En dan is er het vluchtelingenkamp van Rukban in de door de VS bezette zone van Al Tanf, een grensplaats op de cruciale autoweg van Damascus naar Bagdad in Irak. En die is van levensbelang voor beide landen. De Amerikaanse troepen daar ontbreekt het voor zover geweten aan niets. De tienduizenden vluchtelingen enkele kilometers verder hebben daarentegen amper iets.
Het kamp is bezet door jihadistische bondgenoten van de VS, veelal smokkelbendes die zo flink geld verdienen aan de miserie van die mensen in Rukban. Waarom zorgt de VS niet voor een adequate bevoorrading in voedsel en voor de nodige medische zorg zoals hun soldaten wat verder die wel krijgen? Mensenrechten versie Washington en natuurlijk een groot schandaal.
Vluchtelingenkampen
Hetzelfde met de toestand in het vluchtelingenkamp van al Hol gelegen op een dertig kilometer van de provinciale hoofdstad Hasaka en niet ver van de Iraakse grens. Vluchtelingen, incluis zwangere vrouwen en kleine kinderen, en krijgsgevangenen die soms al zwaar ziek of gewond zijn worden in simpele vrachtwagens naar al Hol gevoerd. Met doden onderweg.
Het is een kamp waar nu straks tegen de 100.000 mensen dicht bij elkaar opgepakt zitten, zowel leden van ISIS als hun slachtoffers. Een mooie mix. Het gevolg is dat veel mensen en kleine kinderen onderweg naar al Hol stierven.
Men had miljarden dollars over voor het verjagen van de vroegere vrienden van ISIS en het vernielen van steden als Rakka, maar een Amerikaanse dollarcent voor hulp aan die mensen is er niet bij. Trump vroeg dan maar geld in Saoedi-Arabië. Maar die toonden zelfs op papier geen enkele interesse.
Typerend is dat de Amerikaanse president Donald Trump stelde dat de landen van de EU hun in al Hol gevangen zittende mensen, incluis de harde kern van ISIS, moeten terugnemen. Tot vrij snel nadien een dame afkomstig uit de VS dat ook vroeg en op een neen botste bij diezelfde Trump.
Het vluchtelingenkamp van al Hol. Van enige officiële hulp vanuit de VS of de EU blijkt er geen sprake te zijn. Mensenrechtenbeleid heet dat.
Ook de EU, en België, zijn hier schuldig. Naast de hulp aan de oorlog tegen Syrië en steun aan die terreurgroepen bombardeerde ons land mee in Syrië. Echter zonder toestemming van ons parlement, de VS of de Syrische regering. Als dat geen oorlogsmisdaden zijn. Maar ook voor Brussel is bombarderen dus geen enkel probleem, helpen echter wordt gewoon verboden.
In wezen is dit een luguber spel waarbij de gewone mens zoals steeds pasmunt is in de strijd om macht. Israël en de VS verloren de oorlog om Syrië dat zich traag aan het heropbouwen is en Israël is woedend. Sinds ze de nederlaag zag aankomen begon Israël met het regelmatig bombarderen van Syrië. Provocaties om zo een algemene regionale oorlog uit te lokken en hopend zo toch nog een overwinning in de wacht te slepen?
En dus is Trump onder druk van delen van zijn entourage en de zionistische lobby verder gegaan met het pesten van dat land. En zo komt er geen echte troepenterugtrekking zoals eerst afgesproken. De dag dat de VS zich terugtrekt uit de door haar bezette gebieden zou ook dit deel van Syrië kunnen herademen en het eveneens gedaan zijn met van honger en ontbering stervende kinderen. Maar ja, dan kan men geen druk meer uitoefenen.
Koerdisch vuil spel
Daarbij spelen de Koerdische nationalistische groepen PKK/YPG een heel vuil spel. In de hoop toch over dit gebied te kunnen blijven heersen collaboreren zij verder met de bezetters. Daar valt als steeds geld uit te halen. Zie maar naar België tijdens de twee wereldoorlogen of naar andere voorbeelden uit de geschiedenis.
Dat het lijden van de mensen zo niet stopt kan hun klaarblijkelijk niet schelen. Het is geen toeval dat er in Rakka van enige hulp voor de wederopbouw vanwege ook de PKK/YPG geen sprake lijkt. De winst gemaakt met de verkoop van de door hun gestolen Syrische olie gaat zo te zien elders heen.
Maar als zij verstandig zijn dan zouden zij de samenwerking met de VS reeds lang gestopt hebben. Uit de analyse van augustus 2012 van de toestand in Syrië van de Amerikaanse Militaire Veiligheidsdienst DIA blijkt trouwens dat de VS de provincie Hasaka, het zogenaamde thuisland van de Syrische Koerden, bestemden voor ISIS. Voor de YPG/PKK was er niets gepland. Washington had voor hen gewoon een flinke portie salafistische terreur voorzien. Zo gaat dat.
Troepen en supporters van de PKK/YPG. Zoals steeds dreigen de collaborateurs ook hier aan het kortste eind te zullen trekken. De vraag is alleen wanneer de VS hen zal laten vallen.
Pas toen ISIS en Aboe Bakr al Baghdadi na de verovering in juni 2014 van de Iraakse stad Mosoel dacht ook Erbil, de hoofdstad van de Iraakse Koerden van de clan Barzani, te moeten aanvallen wijzigde de VS haar beleid. Men liet Baghdadi en zijn bende als een baksteen vallen en trok de kaart van de PKK/YPG. Zeker toen eind september 2015 de Russische luchtmacht in Syrië arriveerde.
Die Koerdische nationalisten zouden toch moeten weten wat hier aan de hand is. Zij zijn immers gewoon huurlingen en een tweedehandse pasmunt. Vraag het eens in die vluchtelingenkampen waar het lijden ook op de rekening van de PKK/YPG kan geschreven worden.
Ze kunnen hun licht anders ook eens opsteken bij notoire figuren uit het recente verleden zoals de staatshoofden Hosni Moebarak uit Egypte, de Vietnamees Nguyen Van Thieu, de Irakees Saddam Hoessein, de Sjah van Iran en zoveel meer.
Willy Van Damme
Willy Van Damme's Weblog 
Alleen als je de ‘ontwikkelingen’ — beter is: de gang van zaken — beschouwt vanuit een breder perspectief, en dan vooral binnen de context van het streven naar een Joodse Staat, kan (enige dan wel dé) samenhang gezien worden tussen de welhaast onvoorstelbare warrige toestand in Syrië en daarbuiten: Irak bijvoorbeeld. Het is dan ook meer dan terecht dat in dit opmerkelijke artikel van WvD, mogelijk is de kwalificatie voortreffelijk nóg eerder op zijn plaats, de naam van die Joodse Staat aan de orde komt: Israel dus. In de plannen van de eerste politieke zionisten werd al vroeg met zorg overwogen, hoe hun toekomstige staat zich staande zou kunnen houden in dat roerige Midden-Oosten. Denk hierbij aan dat opmerkelijke Sykes-Picot verdrag van 1916. Het bekende ‘divide et impera’ speelt in dit verband een rol die níet over het hoofd gezien mag en kan worden. Dat list en leugen in deze de hoofdrol vormen, maakt dat we kortom niet anders kunnen spreken dan van: une mer á boire…
Israel kan zich veroorloven het Syrische luchtruim te schenden, wanneer dat maar opportuun wordt geacht; geen land in het Westen dat ertegen zal protesteren. Dit speelt zich niet alleen nu af, nee al vanaf ca. 1981 komen zulke ‘sorties’ voor, en als het Israel zo uitkomt, gooit het verdachte locaties eenvoudig plat, zonder zich al te veel zorgen te hoeven maken over een reactie van Syrische kant, noch van kritiek van Westerse bondgenoten.
De vraag is gerechtvaardigd óf, en hoe lang zich dit nog kan voordoen. Kritiek op Israel wordt allengs vaker dan voorheen hoorbaarder, ook in Westerse landen, en nmbm kan een omslag in de vergoelijkende houding van Westerse kant binnen afzienbare tijd verwacht worden.
Egbert Talens
Antwoord:
Al men iets als die Israëlische bombardementen op Syrië wil beschrijven dan moet je het ganse verhaal vatten. Met andere woorden: Met vogelperspectief naar die daad van oorlog kijken. Dus in al zijn aspecten.
Als we het hier eerder besproken plan Yinon en de origines van het zionisme bekijken dan zien wij dat gebiedsuitbreiding, anschluss, een cruciaal onderdeel is van de zionistische plannen.
Het is dan ook geen toeval dat Israël geen officiële grenzen heeft. In sommige van hun plannen gaat men voor die territoriale expansie zelfs tot aan de Eufraat. Vandaar de noodzaak om Syrië en Irak te vernielen en er een bondgenoot hoopt te creëren, de Koerden.
Het verklaart perfect waarom die Koerdische nationalistische groepen in onze media zo positief worden beschreven. Kritiek op het beleid van de clans Talabani en Barzani en de PKK/YPG zal je amper in onze media vinden. Het zijn bijna steeds hagiografieën.
Het is bovendien ook geen toeval dat onze pers hier voor de Koerden de voornaamste zionistische slogan heeft overgenomen. Zo stelde men dat het Joodse volk – dat als dusdanig niet bestaat – toch recht heeft op een eigen staat zoals de Fransen dat ook hebben. Een zeer kromme redenering.
En ook bij het bespreken van de Koerdische problematiek gebruikt men dit en spreekt men van het grootste volk zonder een eigen land. Nou, het is een even kromme redenering.
Ooit schreef The Financial Times in een ogenblik van helderheid en durf dat de relatie Israël en de VS kan vergeleken worden met de staart die kwispelt met de hond. Beter kan men het niet uitdrukken.
Willy Van Damme
Ja, Willy, een ‘mooie’ uitdrukking, dit laatste, maar wél met dien verstande dat Israel de staart is, en de VS de hond. Eigenlijk moet er staan: ‘Israel’, want het is niet de bevolking van dit armzalige gebied die de dienst uitmaakt, maar een leidende elite op de achtergrond, een hoogmoedige kliek, die enkel en alleen oog heeft voor (kortzichtig; e.t.) eigenbelang. Vandaar mijn term: une mer á boire…
Egbert Talens
Antwoord:
Het is natuurlijk een elite die hier aan de touwtjes en de rest meesleurt in hun dolle avontuur vol gruwel. het doet denken aan Duitsland en het pad dat de nazi’s, en een groot deel van het Duitse berdrijfsleven en intelligentsia voor het plebs uitstippelde.
Recht de dood en vernieling in. Het is een zoveelste bewijs dat je de mensen alles kunt wijsmaken, ook het bestaan van een joodse god die hen andermans land beloofde. Van een argument gesproken.
Willy Van Damme
Dit is hoe Amerika ‘democratie’ ziet: Het land bevrijden van de heersende dictator en dan, eenmaal bevrijd, het volk voor zichzelf laten opkomen onder een door de bevrijders gekozen leider maar dan op zo een manier dat het volk ontzettend dankbaar moet zijn voor hun bevrijders dat deze overal toegang toe krijgen, zoals belangrijke grondstoffen e.d. maar dat zelfde volk moet zelf maar zien hoe ze uit de armoe geraken. Ze gaan maar werken of zo.
Dat is democratie nietwaar.
Matt
Antwoord:
De staatsgreep en machtsovername in Oekraïne van 2014 is een schoolvoorbeeld van hoe men het doet. Eerst bewerkt men jarenlang via allerlei media de bevolking met de Amerikaanse versie van de waarheid.
Daarna financiert men knokploegen en koopt men figuren om waarna die dan baas mogen spelen en hun zakken vullen, uiteraard in overleg met Washington. Eens met geweld de macht gegrepen schakelt men fysiek de tegenstanders uit zodanig dat van hun terugkeer amper nog sprake kan zijn.
De volgende stap is het gelijkschakelen van de media waarbij iedere plunderaar, oligarch, zijn deel van de koek krijgt. Uiteraard op voorwaarde dat ze meespelen in dit gelijkschakelen van de media achter één ‘waarheid’. Die van de VS.
Eventuele alternatieve media worden verder het leven onmogelijk gemaakt. Dat is wat gebeurde in Oekraïne. Het heet ‘de revolutie’ en het herstellen van de democratie, de vrijheid en het bestrijden van de corruptie. In realiteit: corrupt, corrupter en corruptst. Zie George Orwell en de Russische revolutie, sorry, staatsgreep.
Willy Van Damme
Willie,
Niet alleen in Oekraïne maar ook in Libië waar de gevolgen nu nog steeds goed merkbaar zijn omdat ze er niet eens in geslaagd zijn een leider neer te zetten.
Hoe vind je trouwens hoe de NAVO haar 70ste verjaardag viert?
Ik heb op ‘blik op NOS journaal’ een paar links geplaatst, misschien kun jij er ook wat mee?
Matt
Antwoord:
Wat betreft de viering van de NAVO is het devies: Keeping up appearances. Netjes de schijn ophouden. En bedankt voor die links. Ik volg het dossier Libië niet van nabij maar ik heb de indruk dat er stilaan een oplossing komt met Haftar als de nieuwe Kadhaffi.
Men dreigt wel tegen hem vanuit de (sic) ‘internationale gemeenschap’ , lees de VS, maar dat is blijkbaar schijn. Gaat de landen van de NAVO hier schadevergoeding betalen?
Willy Van Damme