Toen De Amerikaanse defensiespecialist Daniel Ellsberg in 1969 begon aan het verzamelen van documenten van wat later The Pentagon Papers ging heten stelde hij een zeer moedige daad. Hij toonde zo aan dat de toenmalige president Lyndon B. Johnson had gelogen over de oorlog tegen Vietnam.
Daniel Ellsberg
De man werkte bij The Rand Corporation die nauw verbonden was met het Amerikaanse leger en had toegang tot zowat alle belangrijke documenten over die oorlog in dat verre Vietnam. De documenten raakten na veel aarzelen in de pers en man werd ervoor later vervolgd maar uiteindelijk raakte zijn veroordeling nergens.
Zijn proces begon in 1971 toen Richard M. Nixon al president was en eindigde in een groot schandaal. Niet alleen waren er illegaal massaal telefoons afgeluisterd, was er ingebroken in de lokalen van de rechtbank maar had men bovendien de rechter William Matthew Byrne Jr. in ruil voor een ‘goed’ vonnis zelfs het directeurschap van de FBI aangeboden.
Het gevolg was dat een aantal topmedewerkers van Nixon de laan uitvlogen en later in de zaak Watergate, dat ander groot schandaal, zelfs celstraffen krijgen. De nu 81-jarige Ellsberg schaarde zich recent achter de Occupybeweging en steunt ook voluit Julian Assange, de man van WikiLeaks, en de gevangen gezette soldaat Bradley Manning, in zekere zin de opvolger van Ellsberg.
Tonkin
Uit de Pentagon Papers bleek dat de VS toen ze rond 1960 met de oorlog in Vietnam begonnen al perfect wisten dat ze die nooit konden winnen en dat alles gebaseerd was op een serie grote leugens. Men had het publiek en het parlement bedrogen. Maar ja oorlog is voor sommigen te winstgevend. En dus…
Zo was het incident in de Golf van Tonkin voor de kust van Noord-Vietnam van 2 en 4 augustus 1964, waarbij het Amerikaanse oorlogsschip de Maddox betrokken was, een mis-en-scene van het Pentagon. Het was het voorwendsel welke men gebruikte om Noord-Vietnam met bommenwerpers aan te vallen.
Dat men in de VS uit die episode lessen trok is logisch en zou in wezen goed kunnen zijn. Alleen blijkt nu overduidelijk dat men er in de VS zeker lessen uit trok maar dan om te verhinderen dat de waarheid nog eens aan het licht zou komen. Democratie noemen ze dit politiek systeem.
Van Joegoslavië tot Irak
Zo wist de VS vooraf dat ze de in 2003 begonnen oorlog tegen Irak nooit kon winnen, zelfs al stuurde men een half miljoen soldaten. Wat de VS niet beschikbaar heeft. Alleen wordt dit aspect amper of niet geschreven. Behoudens dan in allerlei alternatieve publicaties op het internet. Evenmin lees je in de klassieke media iets over de hier cruciale rol van Israël.
Hetzelfde met de oorlog tegen Joegoslavië. Er is voldoende bewijsmateriaal beschikbaar om met zekerheid te zeggen dat deze oorlog voortkwam uit de wens van Duitsland en de VS om na de landen van het Warschaupact, het militair verbond rond de vroegere Sovjetunie, ook Joegoslavië tot vazalstaat te maken en daarom te vernielen.
Met ook hier nepincidenten of in elkaar gestoken manipulaties zoals de slachtpartij van Srebrenica of de moorden in het plaatsje Racak in Kosovo. Maar niemand in de klassieke media zal ditmaal de moeite doen om de waarheid aan het licht te brengen of om zelfs maar beide partijen aan het woord te laten.
Wanneer men het heeft over het beleg van Sarajevo heeft men het alleen over Servische sluipschutters en artillerie richting de moslims. Dat die moslims door het westen en al Qaeda illegaal bewapend werden werd nooit in de klassieke media geschreven.
Hetzelfde met Srebrenica dat in handen was van een moslimmilitie die gekend was om haar gruweldaden. En per ‘toeval’ bleek hun commandant en een groot deel van zijn militie die dag in Srebrenica afwezig toen het Servisch Bosnische leger het stadje veroverde. Je zult dit feit amper ergens lezen.
Syrië en Libië
Hetzelfde nu in Syrië waar men in de media een campagne voert die moest ze geen gruwelijk doel steunen als hilarisch zou kunnen worden beschouwd. Niemand van onze zogenaamde sterjournalisten doet zelfs de moeite om slachtoffers van die (sic) vrijheidsstrijders te interviewen.
Vermeende kwaliteitskranten als De Standaard en De Morgen vertikken het gewoon dat leed in beeld te brengen. Zo te zien mogen ze voor hun part gewoon afgeslacht worden. Ze bestaan in hun ogen immers niet eens.
Toen in Libië de burgeroorlog uitbrak en de Navo intervenieerde waren de daar wonende en werkende zwarte Afrikanen de eerste slachtoffers van de terreur van wat ook hier vrijheidsstrijders heette. Grote verontwaardiging onder zwart Afrikaanse intellectuelen en hun actiegroepen maar hier niemand die het toen beschreef. Het zijn toch maar zwartjes?
Men moordde, folterde en plunderde dat het een lieve lust was maar geen van onze sterreporters op reis in Libië die het beschreef. Over de wandaden van Kadhaffi las je daarentegen tonnen. Typerend is dat Human Rights Watch pas na de moord op Kadhaffi het probleem zag. Voordien niet. Het zegt feitelijk alles over deze NGO.
De leugens zoals toen onder Lyndon B. Johnson – op binnenlands vlak nochtans de grootste en beste Amerikaanse president na de tweede wereldoorlog – blijven dus voortduren. Maar een verhaal als dat van Daniel Ellsberg raakt niet meer in onze media.
Bradley Manning en Julian Assange
En nochtans zijn, de leugens van Bush Sr, Bush Jr, Obama en Clinton nog duidelijker als voorheen toen Ellsberg zijn plicht deed. Maar geen van de klassieke media wil de waarheid schrijven en beperkt zich in wezen tot het overschrijven of herschrijven van wat de Amerikaanse regering als waarheid van de dag wil bekend maken.
De wijze waarop onze media Julian Assange of Bradley Manning aanpakken is typerend. Het is of randnieuws of men poogt hen te ridiculiseren. Beiden vechten voor het aan het licht brengen van de waarheid en onze media hebben er nog amper aandacht voor. Zij verdienen de Nobelprijs voor de Vrede, niet een Barack Obama met zijn moordlijst.
En nochtans zou de waarheid en het verbergen ervan de eerste bekommernis van onze media moeten zijn. Maar die lopen nog meer dan ooit voorheen duidelijk in de pas. Ze zijn gewoon ongevaarlijk en als marionetten simpelweg speeltjes voor onze machthebbers.
Wie ziet hoe Daniel Ellsberg werd aangepakt en de psychische foltering van Bradley Manning nu ziet het verschil. Men leerde van wat Daniel Ellsberg deed en poogt er nu een mentaal wrak van te maken. Op bevel van Barack Obama, de man die ooit folteringen veroordeelde. En waar is de verontwaardiging van de pers? Nergens!
En dus kan de VS ongestoord de ene oorlog na de andere beginnen. Nog vandaag bedreigde het publiek zelfs Pakistan.
Willy Van Damme
Willy Van Damme's Weblog 
VRT in overdrive …. het kan nu niet lang meer duren.
http://opinie.deredactie.be/2012/06/02/de-verschrikkingen-van-houla/
http://www.canvas.be/programmas/terzake/server151078c04%3A1375f157584%3A-7ef9#comment-192843
Kleuters en peuters als schild
Bij elk conflict sterven kinderen. Maar wat er in Syrië gebeurt tart alle verbeelding. Een VN-rapport getuigt over het gebruik van kinderen als menselijk schild voor de milities van president Assad. Een smerige praktijk: kleuters en peuters worden van thuis weggehaald en op tanks gezet. Jong bloed om kogels op te vangen. Stefaan Meerbergen over misbruik, moord en kinderen als doelwit.
Gerard Eggermont
Antwoord:
Ik denk dat men niet kan betwijfelen dat de veiligheidsdiensten, leger, politie, inlichtingendiensten, van Syrië zich soms vergrijpen aan folterpraktijken. Dat is al decennia gekend en niets nieuws.
De geschiedenis leert echter dat VN-rapporten niet zomaar voor waar kunnen aangenomen worden. Vraag is bijvoorbeeld hoe men de getuigenissen rond dit recente rapport verzamelde. In mijn verhalen over Victor Bout gaf ik het voorbeeld van hoe ene Johan Peleman zijn VN-rapporten over de wapenleveringen aan Angola en Sierra Leone maakte.
Verder is het eens goed te kijken naar Libië waar nu als nooit voorheen wordt gefolterd. Maar je leest er hier niet veel over natuurlijk. Onze perslui zijn immers te druk bezig met de al of niet ware verhalen over Bashar al Assad.
De link naar dat opiniestuk op De Redactie van de VRT verscheen hier iets eerder deze ochtend. De VRT is zowat de enige die ook de andere kant poogt aan het word te laten. De Morgen bracht al tenminste tussen de pakken prietpraat twee degelijke opiniestukken van Jef Lambrechts over de zaak. Waarbij hij o.m. melding maakte van ruzies tussen die salafisten en de andere door de VS & Co betaalde opposanten.
De Standaard daarentegen brengt alleen verhalen over de witten en de zwarten. Met als witten natuurlijk die grotendeels salafistische (sic) vrijheidsstrijders. Berichtgeving op topniveau dus. Ik heb hen onlangs aangeraden gewoon de persberichten van Clinton, al Thani en Reynders over te nemen. Dat is goedkoper.
Verder heb ik gisteren die rapportage gezien. Het ontbrak hen aan elke kritische zin en gaf die Belg ginds gewoon een vrije tribune.
Willy Van Damme
http://zaplog.nl/zaplog/article/obama_versnelt_beperkte_luchtaanval_no_fly_zones_syrie
Gerard Eggermont
Antwoord:
Bedankt voor deze link en update van de situatie rond Syrië.
Het blijkt dat de VS (en dus Israël) kost wat kost Syrië en Iran wil veroveren. In wezen is er nu een beperkte wereldoorlog bezig. De VS voert op dit ogenblik een nog agressiever buitenlands beleid dan ooit voorheen.
Een tijdje terug zijn ze nu begonnen met het leveren van anti-tankgeschut en technici om hun salafistische vrienden in Syrië op te leiden.
Wat tot gevolg heeft dat Syrië nu gevechthelikopters in de strijd moet gooien. Waarna de VS dan de lef heeft om te protesteren tegen de levering door Rusland van die gevechtshelikopters.
De VS is dus verder bezig met een militaire escalatie van het conflict.
Het is in die zin ook dat men de plotse herrie in onze media rond mensenrechten in Rusland en China moet zien. Het is de klassieke methode om de druk op Rusland en China op te drijven.
Die druk gaat zover door Putin te delegitimeren en China voor te stellen als een soort goelag waar elke dissidentie voor lange celstraffen zorgt.
Dit verhaal waarvan U de link doorstuurde pas in die strategie.
De Amerikaanse militaire strategie werd hier al eerder besproken in het artikel ‘(G)een militaire strategie’.
Willy Van Damme