Oekraïne – Wie zijn wensen voor werkelijkheid neemt krijgt een nachtmerrie

Na maandenlang iedereen te hebben gewaarschuwd voor het groot militair offensief van het Oekraïense is er sinds zondag 4 juni eindelijk gestart. Zelfs in Rusland leek men al hypernerveus. Al een week lang beukt dat leger in op de stellingen van het Russische leger. Ze hebben er van de NAVO voor miljarden aan speeltjes gekregen om hun wensen te kunnen realiseren.

Het beste westerse oorlogstuig

“Het beste westerse materiaal is nu eindelijk op het slagveld verschenen”, stelde The Economist ietwat triomfantelijk. Het blad staat dan ook 200% achter deze oorlog van de NAVO tegen Rusland. Zoals de rest zonder uitzondering van de westerse media. Rusland en Poetin is voor hen nu eenmaal de verpersoonlijking van het kwaad.

Ongetwijfeld zagen zij het Oekraïense leger in hun nieuwe gevechtsvoertuigen, raketlanceerders en tanks oprukken naar de stad Melitopol en zo Mariupol en dan naar Sebastopol op de Krim. Waarna president Poetin in Moskou ontslag nam en overgedragen werd aan het internationaal strafhof in Den Haag. 

Het is ongetwijfeld de natte droom van de Westerse regeringen en hun lakeien bij The Financial Times, De Standaard, Le Monde, NRC en de Washington Post. Want die Bradley gevechtsvoertuigen en Duitse Leopardtanks zijn toch superieur aan die Russische ‘rommel’. Maar dromen, zegt het gezegde, zijn bedrog. Ook hier.

Volodimir Zelenski, voor onze regeringen en media een soort van heilige. Recent echter lieten de westerse veiligheidsdiensten uitschijnen dat zijn regering vermoedelijk verantwoordelijk is voor het opblazen van de gaspijpleidingen Nordstream 1 & 2. Ruzie in het huishouden? En zoekt men al een nieuwe woonplaats voor deze held? Als buur dan van de Sjah van Iran, Nguyen van Thieu uit Vietnam en de Somoza’s van Nicaragua.

Immers na een week van zware gevechten met al dat mooi Westerse materiaal en westerse training is dat groot militair offensief tot nu een grote flop gebleken. Zelfs De Morgen schreef het vorige zondag; “Het heeft geen zin te verbloemen dat deze aanval een mislukking was maar onverwacht was dat ook niet.”

Nederlaag lijkt verzekerd

Ook Hanna Maljar, viceminister van Defensie in Kiev, leek de komende nederlaag dit weekend in De Standaard al te voorspellen: “Onze troepen botsen op sterk verzet en de vijand heeft meer wapens en soldaten”.

Waarbij nog komt dat men geen luchtmacht de naam waardig heeft om dit offensief te ondersteunen. En voor een offensief stelt de klassieke militaire theorie heeft men drie maal meer soldaten nodig dan diegene die men aanvalt.

Het is trouwens opvallend dat bij de massa’s video’s en foto’s over de huidige gevechten men praktisch alleen kapot geschoten Oekraïens materieel ziet en dode of gevangengenomen Oekraïense soldaten ziet. Rusland gebruikt hier veel helikopters maar een verhaal over een neergehaalde Russische helikopter is er nergens op het internet of in de media te vinden.

Bovendien heeft men het in de media over het groot Oekraïens militair offensief dat enkele km² oprukt maar snel vergeten is dat het Russisch leger, zij het ook beperkte, vooruitgang boekt in Novoprokovka en de stad Marinko vlakbij de provinciehoofdstad Donetsk. En dat laatste is vanuit strategisch oogpunt belangrijker dan het veroveren van een nederzetting als Neskuchne.

Het toont welke richting dit offensief echt uit gaat. Inderdaad wie op een kritische wijze naar de evolutie van deze oorlog kijkt wist dat. Het Oekraïense leger heeft in wezen een 20% van zijn grondgebied verloren en slechts eenmaal succes gehad toen het de regio ten zuiden van Kharkov wist te veroveren. Maar op de steden Izium en Lyman na waren dat vooral dorpen zonder veel strategisch belang.

Maar niet voor onze pers die als het Oekraïense leger ergens een weide, bos of heuvel weet te veroveren spreekt van een groot succes. Het Oekraïense leger heeft een zware nederlaag geleden bij Bachmoet/Artyomovsk. Hoeveel duizenden soldaten daar langs Oekraïense kant sneuvelden zal nooit geweten zijn maar het waren er zeer veel. En Oekraïne heeft nu eenmaal veel minder soldaten dan Rusland.

Het front in Oekraïne. Groen zijn gebieden die op de Russen heroverd zijn met links Kherson en bovenaan delen van de provincie Kharkov. Roze zijn de gebieden in handen van Rusland met van onder naar boven: Krim en delen van de provincies Cherson, Zaporizja, Donetsk en Loehansk. De ruitvormige deeltjes betreffen Russische militaire eenheden.

Toen deze stad al praktisch gevallen was en men alleen nog vocht voor wat kruimels aan de stadsrand poogde het Oekraïense leger die belegering tevergeefs nog te doorbreken. Een aanval op de noordelijke en zuidelijke tak van de Russische flanken leverde echter NIETS op. Na maanden van hevige gevechten moest Zelenski zijn manschappen toch terugtrekken of dood achterlaten.

Lachwekkende verhalen

Toen reeds bleek voor elke serieuze waarnemer dat de gevechtskracht van dat leger erg verzwakt was. Dat leger gebruikte immers bij die strijd om Bachmoet/Artyomovsk ook al veel van dat nieuwe Westerse materiaal en wist zelfs geen dorp te veroveren en bleef het bij wat velden.

Men poogde dat in onze media zelfs nog als een soort overwinning te verkopen. Lachwekkend. ‘Russisch leger dreigt in de val te zitten’ klonk het bij De Standaard waarbij Jorn De Cock in die krant het had over de ‘penibele toestand’ van het Russische leger.

Maar dat is dan ook diezelfde man die in 2012 al het hoofd van de Syrische president Bashar al Assad over de straatstenen van Damascus zag rollen. Hij loopt er nog steeds rond en is dit najaar zelfs aanwezig op de grote internationale klimaatconferentie in Abu Dhabi. 

Waarbij het in de teksten van de westerse media krioelde van woorden zoals: als, indien, zou, mogelijks en waarschijnlijk. Maar als mijn kat een hond zou zijn dan kon die kat ook blaffen. Maar dat doet ze echter niet.

De wolfsangel eigen aan fascistische groepen en de vlag van de EU hier broederlijk naast elkaar. Ter verdediging van die zogenaamde Europese waarden?

Wel blijkt het Oekraïense leger meer dan drie weken na de start van hun offensief aan de frontlijn toch een viertal dorpjes te hebben veroverd waaronder Blahodatne. Nederzettingen waar voor de gevechten hoogstens enkele honderden mensen woonden. Een wel heel magere troost na drie weken van ongetwijfeld zware verliezen.

Wat doet de NAVO in Vilnius?

Hoe dit gevecht verder gaat is nog onzeker. Op 21 juli is er echter in de Litouwse hoofdstad Vilnius een als belangrijk bestempelde bijeenkomst van de NAVO waar men ongetwijfeld het verloop van dit tegenoffensief zal bespreken. Maar van enig spoor van optimisme zoals nog enkele weken geleden is daar niets meer te bemerken.

Typerend is dat al bij het begin van dit offensief Anders Rasmussen, gewezen Deense premier, ex-secretaris-generaal van de NAVO en nu adviseur van Volodimir Zelenski, de Oekraïense president, stelde dat men troepen van Polen en de Baltische staten zal moeten sturen.

Terwijl een Poolse militair gelijkaardige geluiden liet horen en sprak van de nood voor een door de NAVO boven Oekraïne ingesteld vliegverbod. Ze wisten dus blijkbaar al dat dit offensief zou mislukken en toonden hun reactie hierop. Maar dat is wereldoorlog III. Dat weten zij toch ook.

Hoeveel pantservoertuigen en tanks het Oekraïense leger hier verloor is niet geweten maar het moeten er veel zijn. Toen op zeker het plaatsje Novodonetsk werd veroverd stuurde het Russische leger onmiddellijk versterkingen en ook een set helikopters die veel van die door de NAVO geschonken voertuigen aan flarden schoot en het dorp heroverden.

De levering door de VS van Bradley pantservoertuigen werd door de NAVO en in de media gezien als een zware escalatie die het Oekraïense leger de oorlog zou helpen winnen. Op 4 juni trokken ze in de aanval. Wat er nadien gebeurde is hier te zien. Handelaars in oud metaal gaan hier fortuinen verdienen.

In de westerse media schreef men op zeker ogenblik dat Russische soldaten wegens een gebrek aan munitie moesten vechten met schoppen. Hier is het bewijs van de kwaliteit van die schoppen en van de Russische soldaten die ze gebruiken. 

Maar geen zorg want schreven de westerse media vorig weekend unisono dat de beste eenheden nog in het slagveld moesten getuurd worden. Maar hoe weten die dat? En normaal stuurt men toch geen kneusjes om de eerste verdedigingslijnen te veroveren. Het is militair nonsens.

Men stuurde trouwens bij de eerste aanvalsgolf de meest moderne versie van de Leopardtanks in de strijd. Die dan werden vernield en voor de Russen mogelijks een goudmijn aan zeer interessante info kunnen opleveren. Moet men in Duitsland juichen?

De vroegere Amerikaanse kolonel en dissidente stem in de VS Douglas Macgregor heeft het over drie Oekraïense legers waarvan er al twee zijn vernield. Nu lijkt het derde ook op weg naar de vleesmolen en rest er daarna behoudens wat derderangs materiaal niet veel meer. Vandaar de uitlatingen van die Poolse generaal en Anders Rasmussen?

Wat doet Rusland na dit Oekraïens offensief? 

Is het daar dat Rusland op wacht om dan eindelijk met zijn leger in actie te komen. Kwestie van Russische mensenlevens te sparen? Vallen de steden Zaporizja, Cherson, Odessa en Kharkiv? Het lijkt ver gezocht maar zolang het Westen weigert te onderhandelen kan dat zeker niet uitgesloten worden.

Maar dat ziet onze media niet want die zijn gebiologeerd door een niet te stoppen stroom aan desinformatie afkomstig van de VS en NAVO. Het ooit zo maatschappijkritische blad Humo grossiert nu in de meest krankzinnige verhalen over die oorlog. Hetzelfde trouwens met de Groene Amsterdammer voor wie het beledigen van critici tegenwoordig een must is.

Zo publiceerde het weekblad Humo eerst een interview met Zelenski en de week erna met zijn vrouw. En vorig weekend presenteerde men online een Brits ‘expert’ die Poetin vergeleek met Hitler en Stalin. Waarom Attila de Hun niet?

Hoe men uiteindelijk deze nederlaag, of als alternatief de derde wereldoorlog, aan de lezers gaat verkopen is nog een mysterie. Maar onze pers schrikt zoals geweten voor helemaal niets terug.

Onze media blijven ontkennen dat er in Oekraïne sprake is van fascisme. Wat ze voor 2014 wel schreven. De nationalistische waanzin gaat daarbij heel ver zoals blijkt uit deze aankondiging. Zelfs kerken moeten het in het land ontgelden. En toch is Zelenski niet alleen naast een groot fraudeur ook een jood en een die voordien zelfs Russisch sprekend was.

Maar ja, het land koopt met geld van de NAVO-landen in Bulgarije zelfs olie van Lukoil, een Russische firma. Oekraïne plaatst die dan in grote olietanks die daarna door Rusland aan flarden worden geschoten. Waarna…. Bulgarije kreeg hiervoor van de EU zelfs een speciale toelating.

Een fascistisch regime

Maar dat men in Oekraïne een fascistisch regime steunt kan niet worden betwijfeld. Fascisme is een veel als scheldwoord gebruikte term maar lijkt hier perfect van toepassing. De uitlating vorig jaar van de Oekraïense ambassadeur Petro Vrublevsky in Kazakstan dat men alle Russen moet vermoorden is helemaal geen toeval.

Zoals het levend verbranden van 45 Oekraïners in Odessa die zich tegen die staatsgreep van 2014 geweldloos verzetten evenmin een toeval was. De media verzwijgt het of geeft het een dusdanige draai dat wit zwart wordt of omgekeerd. Zo schreef Knack recent over de UPA, een in 1943 opgerichte gewapende fascistische terreurbeweging, dat het vocht tegen de Duitsers.

Onzin. Haar voornaamste activiteit in die periode was het massaal vermoorden van Polen en joden. Soms zonder de Waffen SS soms met de Duitsers. In essentie in de provincie Oost-Galicia , de regio rond Lviv, en Volhynia met de stad Lutsk. Maar het was vanwege Knack zo te zien gewoon een poging om de UPA en de Oekraïense regering wit te wassen.

Stichter van de UPA was Roman Shukhevich tegenwoordig een held voor de regering in Kiev. De man zijn beeldtennis is tegenwoordig zelfs vereeuwigd op een postzegel. De vlag van de UPA is in het land ook overal te zien, zelfs Chrystia Freeland, de Canadese vicepremier, liep er al in haar land mee te zwaaien. Haar grootvader Michael Chomiak was trouwens hoofdredacteur van de Oekraïense collaboratiepers.

En als in de eerste week het dorp Neskuchne veroverd/bevrijd wordt dan gebeurde dit door het Azov Bataljon die gretig zwaaide met de rood/zwarte vlag van het UPA. Bevrijden heet dat. Vanaf 1943 zijn de vroegere Poolse en voordien Habsburgse regio’s van Volhynia en Oost-Galicia het voorwerp van de meest gruwelijke oorlogsmisdaden uit WO II.

Volhynia

Tot 100.000 Polen werden op de meest barbaarse wijze om het leven gebracht door het UPA en dit op het expliciete bevel van de stichter Roman Shukhevich die alle Polen en joden in de regio vermoord of verdreven wou zien. Waar na verloop van tijd ook het Poolse geheime leger in actie trad en tot 20.000 Oekraïners ombracht.

Dat men in Oekraïne niet kieskeurig is in het kiezen van nationale helden blijkt uit deze postzegel met de beeltenis van deze racist en massamoordenaar Roman Shukhevich. Iets voor verzamelaars.

Hoeveel doden er vielen is nooit geweten en de bloedbaden duurden ook na 1945 verder. Met vanaf 1944 na de door Moskou gewonnen tankslag bij Koersk vooral gericht tegen de Russen want Shukhevich zag toen dat de Sovjetunie de oorlog ging winnen. Pas in het begin van de jaren vijftig stopte het moorden.

Het niet voor gevoelige zielen bestemde proza van ‘held’ Roman Shukhevich:

“(The) UPA commander (Shukhevich, nvdr), stated in his order from 25 February 1944: “In view of the success of the Soviet forces it is necessary to speed up the liquidation of the Poles, they must be totally wiped out, their villages burned… only the Polish population must be destroyed” (Massacres of Poles in Volhynia and Eastern Galicia – Wikipedia)

Attacks on Poles during the massacres in Volhynia and Eastern Galicia were marked with extreme sadism and brutality. Rape, torture and mutilation were commonplace. Poles were burned alive, flayed, impaled, crucified, disembowelled, dismembered and beheaded. Women were gang raped and had their breasts sliced off, children were hacked to pieces with axes, babies were impaled on bayonets and pitchforks or bashed against trees.

They stated, “Do not hesitate to carry out the most dangerous deeds” and “Treat the enemies of your nation with hatred and ruthlessness”.

En wat denken Polen en Israël hierover? Zeker is dat het Oekraïens nationalisme zoals we dat nu kennen zeer extreem is. Mykola Mikhnovskyi, samen met Dmytro Dontsov, de geestelijke vader van deze vorm van Oekraïens nationalisme stelde zelfs dat Oekraïners niet mochten huwen met anderen, de vijand, zoals joden, Polen, Hongaren en Russen.

Het Oekraïne van Mikhnovskyi en daarna dat van Bandera en de huidige regering moest raszuiver zijn. Zijn theorie was dat echte Oekraïners een kort hoofd hebben en de anderen een lang hoofd. En wee de Oekraïners die zich verzetten tegen die waanzin, ze werden desnoods vermoord. Zodra dat men in Kiev de macht had was het verbieden van de Russische cultuur politiek logischer wijze er het hoofdthema.

Toen de Duist-Poolse historicus Grzegorz Rossolinski-Liebe (1) met steun van de Duitse ambassade in de jaren voor de staatsgreep van 2014 in het land voordrachten wou geven over zijn 637 bladzijden dikke studie over het Oekraïens nationalisme dan werd dit door protesten en zelfs fysiek geweld verhinderd door aanhangers van Bandera. Alleen een voordracht vlakbij de Duitse ambassade in Kiev lukte nog.

Verboden is ook elke kritiek op de ‘helden’ van Oekraïne. Kritische verhalen als die over Volhynia zijn er dan ook praktisch taboe. Hun nationalisme is als een kankergezwel dat nu ook het hoofd heeft aangetast en zolang dit voortwoekert zal er van een oplossing van het Oekraïense vraagstuk nooit sprake zijn. Het zal gewoon verder blijven woekeren. En zeker als de NAVO dit blijft steunen zal deze oorlog blijven duren.

Willy Van Damme

1) Grzegorz Rossolinski-Liebe; Stepan Bandera, ‘The life and afterlife of a Ukranian nationalist, Fascisme, Genocide and Cult’, Ibidem Press, Stuttgart, 2015, 637 pagina’s.