Van Riyad naar Teheran via Beijing of omgekeerd

De aankondiging gisteren dat Saoedi Arabië en Iran hun diplomatieke relaties gaan normaliseren kwam als een verrassing. Zeker omdat alle betrokken partijen openlijk stelden dat dit gebeurde via Chinese bemiddeling en in Beijing. En blijkbaar was de VS verrast. Terwijl men over de EU maar best zwijgt.

Het toont nogmaals hoe de geopolitieke kaart van de wereld tegen als het ware een sneltreinvaart aan het veranderen is. Dat was al zo met de naamsverandering van het oliekartel OPEC naar OPEC+. Waar Rusland dan lid van werd en in wezen een alliantie sloot met de familie al Saoed. Wat in Washington tot hevige discussies moet hebben geleid.

Vaarwel  Amerika?

Sinds 14 februari 1945 controleerde de VS deze regio onder meer via een akkoord van de Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt met de Saoedi’s. Zij zorgden voor de oliebevoorrading en kregen in ruil hun percentje op die olie en politieke en militaire bescherming.

De VS is nu zelf een enorme producent van gas en olie geworden en weet via de sabotage van Nordstream 1 & 2 Europa, de grote consument van olie en gas, aan zich te binden. Met de EU die dat naar buiten toe zonder protest allemaal slikt.

Mohammed bin Salman al Saoed, premier en kroonprins van Saoedi-Arabië, met de Chinese president Xi Jinping. Voor wie het nog niet doorheeft: Diplomatie gaat niet over zogenaamde ‘hogere waarden’ zoals onze pers en de 1001 westerse experten beweren maar over macht. Het was toch Madeleine Albright, ooit minister in de VS van Buitenlandse Zaken, die op TV beweerde dat het afslachten van 500.000 Iraakse kinderen het waard waren. Dan zijn beide bovenstaande heren heiligen.

Op 9 december was er in het Midden-Oosten een topconferentie van de Samenwerkingsraad voor de Golf – waarop alle landen van het Arabisch Schiereiland behoudens Jemen aanwezig waren – met als eregast en topspreker president Xi Jinping waar die nieuwe diplomatieke lijnen verder werden uitgezet. 

Maar dat zorgde voor grote onrust in Iran waar men bevreesd was dat China hen ging negeren ten koste van de al Saoed. Een isolatie die het kon missen als kiespijn.

Dat lijkt nu merkwaardig snel opgelost. Eerst kwam de Chinese minister van Buitenlandse Zaken bij de Ayatollahs op bezoek en nu is er dus dit akkoord tussen landen die steeds twee vijanden zijn geweest. En dat is toch een diplomatieke meesterzet van Beijing. Wat het Westen niet wilde – het lijmen van de breuken in de regio – lukt China.

Een oplossing voor Syrië en Jemen? 

Een reden te meer voor het Westen, en vooral de VS, om zich nog agressiever tegen de Chinese leiders te keren. Het Midden-Oosten was eerst voor de Britten en nu voor de VS al meer dan 100 jaar hun privaat jachtterrein en nu moeten ze er Rusland en China aanvaarden naast dan een ‘ongehoorzaam’ Syrië, Irak, Libanon, Jemen en Iran. Om over Turkije nog maar te zwijgen.

Ook Israel zit met een serieus probleem. Het heeft de Arabische en andere staten in de regio altijd tegen elkaar weten uit te spelen. Het akkoord tussen Riyad en Teheran zal dit spel erg bemoeilijken. En blijkens haar houding rond de oorlog in Oekraïne – waar ze neutraal blijft – zitten de VS en Israël ook niet meer op diezelfde lijn.

Natuurlijk zijn zeker niet alle plooien glad gestreken. Zo is er de chaos in Libanon, de restanten van de oorlog in Syrië, de oorlog in Jemen en de door de VS achtergelaten puinhoop in Irak. Om dan nog maar te zwijgen over het door de Britten gecreëerde kluwen in Palestina met de racistische staat Israël en de Palestijnse slachtoffers.

Maar dit probleem van Iran en Saoedi Arabië is er een dat reeds lijkt opgelost zelfs al is het nog wachten op de resultaten. Maar dat Syrië terug tot de Arabische Liga zal worden toegelaten – tot woede van het Westen en ook België dat de hulpverlening aan het land na de aardbevingen saboteert – is een kwestie van tijd.

Het kan elk ogenblik gebeuren. En ook dat is een goede zaak. Bovendien zwijgen in Jemen de wapens al ongeveer een jaar. En nu Riyad en Teheran rechtstreeks en openlijk met elkaar kunnen praten moet ook dit relatief snel oplosbaar zijn. Goed voor de doorsnee Jemeniet.

 

De Russische president  Vladimir Poetin en Mohammed bin Salman al Saoed. De als uiterst agressief gekende Amerikaanse president Joe Biden stelde in het publiek de Saoedi’s te zullen kraken. Nadien ging hij er smeken om de olieproductie te verhogen om zo Rusland te kraken. Mohammed bin Salman samen met zijn Russische vrienden verlaagden de olieproductie.

Blijkbaar heeft sterke man Mohammed bin Salman al Saoed zijn flater betreffende Jemen ingezien. Het werd hier al in 2015 geschreven dat die oorlog tegen Jemen alleen maar op een ramp kon uitdraaien met dan een nederlaag voor de al Saoed. De Houthi’s en hun vele Jemenitische vrienden wonnen de oorlog tegen de Saoedi’s en het Westen.

Wel moesten er ook hier weeral honderdduizenden sterven van vooral ontbering. Voor het zogenaamde herstel van de ‘internationale rechtsorde’? De vraag is waarom Mohamed bin Salman zijn kar plots met 180° draaide. Zijn optreden en dat van zijn andere familieleden hebben wereldwijd enorm veel leed veroorzaakt. Zijn inkeer komt niet te vroeg.

Willy Van Damme