Een Syrische raket en Dimona

Het verhaal kwam amper of niet in het nieuws maar vorige week donderdag viel er een Syrische raket neer in Israël. Voor zover geweten de eerste door Syrië op haar buur afgevuurde raket in veel jaren. Ze kwam echter niet zomaar lukraak ergens in dat land neer. Neen, ze vloog 300 km ver en viel op de grond vlakbij het plaatsje Ashalim in de Negev woestijn. En dat Syrië die ondanks haar geostrategische situatie en de burgeroorlog die toch afvuurde lijkt de zeer gespannen toestand in de regio te tonen.

Illegale atoombommen

En dat is vlakbij Dimona en het Israëlisch centrum voor kernonderzoek waar men o.m. werkt aan de nucleaire wapens van de zionistische staat. Die zo in het het geheim over een door onze massamedia op een geschatte 200 atoombommen zou beschikken.

Op illegale wijze via technologieoverdracht verkregen van de westerse atoommachten Frankrijk, de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. Wat nogmaals de zionistische invloed op de landen van de westerse alliantie toont.

Een Syrische raket kon ongehinderd 300 km ver vlakbij Dimona (foto), de meest geheime Israëlische plek, waar men werkt aan het zionistische atoomwapen, neerkomen. Ongeluk of niet, het was zowat de meest serieuze waarschuwing die Israël tot heden van haar buren kreeg.

Een eigenaardige geschiedenis. Vooreerst is dit voor zover geweten nergens in de Syrische media vermeld. Wel deels in de Iraanse en meer uitgebreid in de Israëlische en westerse massamedia zoals Reuters en Bloomberg.

Volgens dat verhaal is die Syrische raket neergekomen ergens in de buurt van de kleine Israëlische nederzetting Ashalim en volgens anderen nabij het bedoeïenendorp Abu Qerat die niet ver van elkaar liggen en op een afstand van een 30 km liggen van de nucleaire installaties bij Dimona.

Ze zou ‘s nachts rond 1.30  zijn neergekomen en dit na een vlucht van een 300 km en zonder dat volgens de Israëlische media het eigen luchtafweer zou zijn opgetreden of, in een andere versie, faalde in het neerhalen van die raket.

Volgens Israëlische media en onder meer de website The Long War Journal van de Amerikaanse zeer zionistische organisatie The Foundation for Defense of Democracies was dit in feite een ongeluk. Het zou immers gaan om een Syrische reactie op een eerdere Israëlische luchtaanval op Syrië. Met de raket die van haar doelwit was afgeweken.

Bewust of een ongeluk?

Het probleem met dit verhaal is echter dat nergens in welke media ook er die uren en die nacht ervoor melding werd gemaakt van een Israëlisch bombardement op Syrië. Zou dit verhaal dan een fantasie zijn om iets anders te verbergen? Zou het samen hangen met een eerdere belangrijke gebeurtenis?

Zo viel Israël op 11 april de Iraanse nucleaire installaties bij Natanz aan met een sabotageactie. In hoeverre die succesvol was is onzeker. Met Amerikaanse bronnen die uitgebreide schade melden en Iraanse bronnen die maar een beperkte schade aangeven. Onduidelijk wie hier correct was.

Op 17 april, 6 dagen later, schrijft de Iraanse krant Kayhan dat men ook de Israëlische kerninstallaties zou moeten aanvallen. Het blad staat gekend als meer nationalistisch en gelieerd aan de opperste Iraanse geestelijke leider Ali Khamenei, de man die op het vlak van de buitenlandse politiek aan de langste eindjes trekt.

Op 11 april toen in Wenen de grootmachten bij elkaar waren om over het Iraanse kernprogramma en haar positie in de wereld te onderhandelen voerde Israël een sabotageactie uit tegen de nucleaire installaties van Natanz (foto). Elf dagen later viel een Syrische raket neer vlakbij Dimona. Per ongeluk?

En dan dus 5 dagen later valt die raket neer op een 30 kilometer van de Israëlische kerninstallaties van Dimona waar men werkt aan het zionistische kernwapen. Is dit laatste een toeval of niet? Moeilijk in de schatten maar de kans dat dit bewust gebeurde is zeker meer dan 50%.

Volgens de Israëlische regering betrof het een raket van het type SA5 afgevuurd door de luchtafweer van het type van de S200. Decennia oude technologie dus. Volgens de paar Iraanse bronnen over dit ‘incident’ betrof het echter een grond-grond raket en dan is er met zekerheid een gans ander verhaal.

Iraanse invloed op Syrië

Bovendien weten wij uit het fameuze recente lek rond een verhaal van Mohammad Javad Zarif, de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken, dat die geen invloed meer heeft op het vlak van de buitenlandse politiek van zijn land. Zo moest hij blijkbaar uit de media vernemen dat de Syrische president Bashar al Assad in Teheran op bezoek was. 

Het beleid zeker rond Syrië is het werk van het Iraanse Revolutionaire Gardekorps en voor buitenlandse operaties de Quds Kracht tot zijn dood geleid door de VS in januari 2020 omgebrachte generaal Qassem Soeleimani. En mogelijks had die moord daar ook mee te maken. En als dat zo is dan is dat de zoveelste oerdomme Amerikaanse zet want de man is tegenwoordig sinds die moord immens populair in zijn land.

Met andere woorden: De relaties tussen de regering in Damascus en het Iraanse leger, vooral dan de garde, en met Ali Khamenei minstens zo goed is als die met Rusland. Zarif telt niet meer mee. En ook dat maakt het plausibel dat Syrië die raket bewust afvuurde.

Veiligheidsgarantie wordt groot risico

Zoals ook het algehele Syrische zwijgen over die raketaanval eveneens in die richting wijst. Het is immers een kopie van het Israëlische beleid dat steeds zwijgt over elke Israëlische aanval op Syrië. En dat zijn er sinds 2017 al veel geweest.

De Iraanse minister voor Buitenlands Zaken Mohammad Javad Zarif maakte voor de Iraanse archieven zijn versie op van de huidige toestand rond de buitenlandse politiek en erkende daarbij geen invloed te hebben op dit beleid. Waarna iemand dit liet lekken.

Men zal hem niet afzetten daar er korteling op 18 juni verkiezingen zijn en hij politiek dan toch verdwijnt. Zelden is een minister van dat niveau zo belachelijk gemaakt. Sommigen in Iran beschuldigden hem er zelfs van mee verantwoordelijk te zijn voor de dood van generaal Qassem Soeleimani.

Als reactie op die Syrische raketaanval stelde de regering Netanyahu dat men de batterij die gevuurd heeft aanviel. Waarop de regering van Bashar al Assad stelde dat er daarbij vier gewonden vielen en volgens de website South Front een dode.

Wie van beide versies over die Syrische raket ook klopt, bewezen is dat Dimona niet veilig is en zo kan vernield worden door Iran, Hezbollah, Irak of Syrië. Wat moet zorgen voor de absolute veiligheid van de zionistische staat blijkt integendeel echter voor een pak problemen te zorgen. Wat als men een regen van raketten op Dimona afvuurt?

In het nucleaire tijdperk bestaat die veiligheid niet meer. Dat is duidelijk. Een simpele druk op één knop en de illusie is weg. De Israëlische strategen weten al waar over te praten. Ook die in het Westen. Wat met Doel en Tihange?

Het vele miljarden dollars dure door de VS en Israël gezamenlijk ontwikkelde luchtafweersysteem Davids Katapult/IJzeren Koepel, de trots van de Israëlische luchtverdediging, bleek niet of onvoldoende te werken om die toch zeer cruciale installaties als die bij Dimona te beschermen tegen een simpele Syrische raket.

Willy Van Damme