Oekraïne–With Georgia on my mind

De door de EU gesteunde Amerikaanse manipulaties in Oekraïne duwen dat land steeds verder de afgrond in. En dat wekt geen verbazing meer. Het is immers een vaste traditie van Washington geworden om zich niet alleen (in totale illegaliteit) met de interne zaken van andere landen te moeien, maar die gelijktijdig ook nog te vernielen. Oekraïne is er een mooi voorbeeld van.

Naar een faling?

Het land was als gevolg van het beleid na de onafhankelijkheid straatarm geworden en de economie het slachtoffer van grootschalige plunder door allerlei oligarchen. In Rusland stopte Poetin in 2000 de neergang, in Oekraïne niemand. Maar sinds de door de VS en de EU georganiseerde staatsgreep van 21 februari dit jaar tuimelt het land steeds sneller en steeds dieper in de afgrond.

Geschat wordt dat de economie dit jaar met minstens zo’n 10% zal krimpen. Zo beschikt de nationale bank nog amper over buitenlandse deviezen en die smelten naar verluidt weg aan een ratio van zo’n 3 miljard dollar per maand. Geschat dat er nog ongeveer 10 miljard dollar voorhanden is. Genoeg tot maart 2015 dus.

Zo is er met moeite nog geld beschikbaar om Russisch gas aan te kopen – de Russen eisen na de herrie en de hoog opstapelende schulden voorafbetaling – om zo de centrale verwarmingssystemen van de grote woonblokken in de steden te verwarmen. “Wassen met koud water”, is nu de boodschap aan de bevolking van de regering van president Petro Poroshenko. De bevolking in Kiev begint dan ook steeds meer te morren.

P0etro Poroshenko, president van Oekraïne met de gratie van de VS en de EU, wil meer oorlog en dus moeten de mensen in zijn Oekraïne zich maar met koud water wassen.

Daar bij die regering echter droomt men nog van meer oorlog om zo het onwillige oosten van het land onder controle te krijgen. Met de roep om meer geld voor het leger. Maar met welk geld?

Oligarchen

Duidelijk is dat die centen ondanks de eerdere beloften niet van de EU of de VS zullen komen. Dan maar het IMF. Maar die blijft treuzelen. Wat begrijpelijk is want in wezen is de Oekraïense economie een soort van bodemloos vat waar men blijkbaar zonder resultaat maar geld blijft ingooien.

Het IMF stelt wel 17 miljard dollar ter beschikking te hebben, maar geschat wordt dat dit ruim onvoldoende is. Bovendien eist men o.m. ook een afbouw van de al schamele sociale voorzieningen. Een traditie bij het IMF.

De economie is in wezen geheel in handen van allerlei oligarchen die alleen maar naar hun eigen belang kijken zoals een Ihor Kolomoisky, ‘s lands topbankier met dubbele Israëlische en Oekraïense nationaliteit. Zelfs de president is tegenwoordig een oligarch. Zo sterk zijn de belangen verweven.

Typerend is dat men Kolomoisky onmiddellijk na de staatsgreep gouverneur maakte van de  belangrijke oostelijke provincie rond Dnepropetrovsk. Het toont hoe bepaalde oligarchen van de VS en de EU carte blanche hebben gekregen om verder te plunderen. Ze moeten alleen op gepaste tijden naar de pijpen van Obama dansen, voor de rest mogen ze blijven plunderen. 

Rusland als doelwit

Het lot van de bevolking en de economie zal hen en hun westerse meesters worst wezen. Het doel van Washington en Brussel is immers niet de lotsverbetering van Oekraïne maar het zo groot mogelijk vernielen van Rusland. Dit is een tegen Rusland gerichte oorlog en wie dat niet ziet is gewoon stekeblind.

Victoria Nuland met de vroegere minister van Defensie Donald Rumsfeld, de man die Irak in 2003 kort en klein liet slaan. Beiden zijn politieke geestesgenoten. Dat Obama haar benoemde tot verantwoordelijke voor het beleid rond Oekraïne en Rusland toont dat de buitenlandse politiek van Barack Obama in essentie niets verschilt van die van zijn voorganger George W. Bush.

Typerend voor de huidige toestand was de verklaring van Carl Gershman, voorzitter van de National Endowment for Democracy (NED), in een vrije tribune in de krant The Washington Post van 26 september 2013, dus een vijf maanden voor de staatsgreep in Oekraïne. En voor de protesten in Kiev begonnen. Gershman bewees hier in wezen de  voorbedachtheid van de staatsgreep van 21 februari en de daaropvolgende burgeroorlog.

“Russians, too, face a choice, and Putin may find himself on the losing end not just in the near abroad but within Russia itself.” (1)

“Ook Russen staan voor een keuze, en Poetin zal vermoedelijk ervaren niet alleen de verliezer te zijn in zijn buurlanden maar ook in Rusland zelf.”

Een vrije tribune die zeker overal in de diplomatieke hoofdkwartieren van de wereld werd opgemerkt. Het is een onverholen bedreiging aan het adres van Rusland stellende dat men de regering daar wil omverwerpen zoals men dat in februari dan deed in Kiev, de Oekraïense hoofdstad. Men kan het moeilijk anders zien dan als een oorlogsverklaring.

Destabiliseren

Barack Obama voert oorlog tegen onder andere Rusland maar gebruikt daarvoor, de woorden van Robert Gates, zijn vroegere minister van Defensie, indachtig, niet zijn leger maar dat van Oekraïne, de media en Wall Street. Een meer dan honderd jaar oude Amerikaanse truc. Ook in Syrië gebruikt men allerlei salafistisch tuig zoals een vermeend rekruteerder als Faoud Belkacem en terrorist Abdelrahman Ayachi. 

De NED was voorheen een belangrijk onderdeel van de CIA dat instond voor het destabiliseren van landen zoals vroeger Guatemala (1954), Iran (1953) en Chili (1973). Waarna men er dan een dictatuur zoals die van Augusto Pinochet installeerde. De NED werd onder president Ronald Reagan van de CIA afgesplitst tot een eigen apart functionerend instrument van het Amerikaanse imperialisme.

Het is vooral de NED, en niet zozeer het Pentagon welke de voornaamste kracht is achter het wereldwijde Amerikaanse machtsvertoon. En de voorbije decennia is die NED nog versterkt en zelfs hyperactief geworden. De zogenaamde Arabische Lente, de staatsgreep in Oekraïne en de protesten in Hong Kong zijn maar enkele van de vele voorbeelden van dit type van agressie waartoe de VS in staat is.

Het was Robert Gates, de vroegere Amerikaanse minister van Defensie onder de presidenten George W. Bush en Barack Obama, die onlangs verklaarde dat diegene die voorstelt om het Amerikaanse leger naar Afrika, het Midden-Oosten of Azië te sturen zijn hoofd moet laten onderzoeken. Met andere woorden: slechts een gek laat het Amerikaans leger nog uitrukken.

Logisch natuurlijk. Zo wordt de kost sinds 2001 tot nu voor de VS van de oorlog tegen Afghanistan geschat op een 1100 miljard US dollar. Een bedrag dat de komende decennia nog sterk zal oplopen door de dure verzorging van de massa’s gewonde en door de oorlog ziek geworden ex-Amerikaanse soldaten en hun gezinnen.

En wat was het resultaat van die oorlog? Een totaal vernield land, een nooit geziene drugsproductie en een vermoedelijke terugkeer van de Taliban. Van een nederlaag gesproken. Bij het Pentagon is dan ook de roep: Dit nooit meer.

En dus rest de VS in essentie alleen de NED en haar zusterorganisaties zoals de Open Society en Freedom House, naast natuurlijk een aantal andere instrumenten, voor het sturen van haar wereldwijde bemoeizicht en agressie. Is er in een bepaald de VS vijandig gezind land sociale onrust dan kan men bijna per definitie hierachter het werk van de NED en haar tientallen mantelorganisaties zien.

Waarbij de VS ook andere instrumenten gebruikt om die sociale onrust extra kracht te geven zoals o.m. de machtspositie van de dollar, het door haar grotendeels gecontroleerde internet, de media met ook Hollywood en haar controle van internationale instellingen zoals de Wereldbank, het IMF en het Internationaal Atoomenergie Agentschap.

Zo legde het IMF op zeker ogenblik aan Indonesië zulke draconische sociaal-economische maatregelen op dat het land ei zo na in chaos uiteenviel. Wat vermoedelijk ook de bedoeling van de Verenigde Staten was. Het land overleefde het gelukkig, maar populair is de VS er sindsdien zeker niet meer.

Eka Zguladze

Hoezeer de VS hier de boel in negatieve zin poogt te beïnvloeden bleek recent uit de merkwaardige herschikking van de Oekraïense regering door president Poroshenko en eerste minister Arseniy Yatseniuk. Hierbij werden tot verbazing van vele Oekraïners een aantal buitenlanders opgenomen.

De gewezen Georgische viceminister voor Binnenlandse Zaken Eka Zguladze met haar vroegere Georgische president Michail Saakasjvili. In de door Binnenlandse Zaken bestuurde Georgische gevangenissen waren folteringen waaronder verkrachtingen onder hun bewind geen zeldzaamheid.

Zo benoemde men een zekere Eka Zguladze tot viceminister van Binnenlandse Zaken. Zij was voorheen van 2006 tot 2012 in Georgië al in die functie en stond daarbij op goede voet met de vroegere Georgische president Michail Saakasjvili.

De man, die wegens o.m. de vermeende moord op ex-premier Zurab Zvania, gezocht wordt door het huidige Georgische bewind, is trouwens regelmatig te gast bij de regering in Kiev. Waar hij dan uiteraard oproept tot meer oorlog tegen Rusland. Het is alsof oorlogszucht bij hem genetisch bepaald is.

Eka Zguladze is gehuwd met Raphaël Glucksmann, de zoon van André Glucksmann, een Franse filosoof en een geloofs- en geestgenoot van Bernard-Henri Levy, de ultra-zionist die mede verantwoordelijk is voor de vernieling van Libië.

Zo is Glucksmann een verdediger geweest van de Amerikaanse inval van 2003 in Irak, is hij voor de onafhankelijkheid van Tsjetsjenië, waar salafistische jihadisten eventjes aan de macht waren, maar dan weer tegen die van Zuid-Ossetië en Abchazië. Hij steunde trouwens ook, zoals Levy, de vorige kiescampagnes van Nicolas Sarkozy voor het Franse presidentschap.

Gevangenen verkracht

Zguladze werkte voor ze viceminister werd in de Georgische hoofdstad Tbilisi voor de Millennium Challenge Corporation (MCC), een Amerikaanse overheidsinstelling die mee met de NED in landen zogenaamde kleurenrevoluties helpt organiseren zoals de ‘rozenrevolutie’ in Georgië welke Saakasjvili in januari 2004 aan de macht bracht.

Saakasjvili kwam ten val toen beelden uitlekten hoe in Georgische gevangenissen mensen werden mishandeld en mannen er zelfs werden verkracht. Gevangenissen waarin ook een aantal politieke gevangenen zaten opgesloten.

Verantwoordelijk voor het beheer van die gevangenissen was het ministerie van Binnenlandse Zaken en dus ook Eka Zguladze. Het schandaal leidde tot de val van Saakasjvili en zijn vlucht naar de VS.

Wie weet hoe hondsbrutaal al of niet vermeende opposanten en Russischtaligen in Oekraïne worden aangepakt beseft dat de keuze voor Eka Zguladze mogelijks niet toevallig is. Trouwens ook Saakasjvili koos toen hij Georgisch president was voor buitenlanders om zijn regering te vullen.

De Oekraïense premier Arseniy Yatseniuk, die hier zijn vrienden groet, wil blijkbaar het ‘succes’ van Georgië herhalen. Rechts naast hem staat Vitali Klitsjko, gewezen presidentskandidaat, mannetje van Duitsland en nu burgemeester van Kiev. De man noemde zich een Oekraïens nationalist maar is geboren in Rusland, sprak geen woord van het lokaal Oekraïens dialect en woonde tot voor de staatsgreep in Duitsland.

Zo was Salome Zurabishvili, zijn minister van Buitenlandse Zaken, een Franse diplomate – Frankrijk bleef zelfs haar loon uitbetalen – en Davit Kezerashvili, zijn minister van Defensie ten tijde van zijn oorlog van 2008 met Rusland over Zuid-Ossetië, een Israëliër. Petro Poroshenko en Yatseniuk doen het dus op zijn Georgisch. Saakashvili was trouwens voor hij president werd een Amerikaans advocaat.

Beide Oekraïense leiders slaan daarbij uiteraard een erg gevaarlijke richting in, die van meer oorlog en dus destructie. Het is duidelijk dat hun land en de rest van Europa bij die evolutie veel te verliezen hebben, zeer veel. Bovendien kan Oekraïne zich dat niet eens permitteren, zeker nu het staal- en steenkoolbekken rond Donetsk zich van Kiev afscheurde.

Ischinger op pad

Recent stuurde Duitsland wel haar topdiplomaat Wolfgang Ischinger terug op pad om een uitweg te zoeken voor dit door de VS en de EU gecreëerde bloedbad. Dit zou nog steeds via de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) lopen en een nieuwe veiligheidsstructuur voor Europa op poten moeten zetten. Een nieuwe machtsstructuur creëren dus.

Een jaren oude eis van Rusland die de verdere expansie van het Amerikaanse leger richting Moskou zou moeten stoppen. Duitsland lijkt hier dus bereid om tot op zekere hoogte rekening te houden met de Russische belangen. Vraag is of dit realistisch is en hoe Duitsland en de EU zullen reageren als dit door Amerikaanse drijverijen en het tegenspartelen van de Oekraïense regering mislukt.

Zullen Duitsland en de EU dan een eigen beleid uitstippelen of gaan ze als trouwe vazal netjes de instructies vanuit Washington volgen? Duidelijk is dat er in vele landen van de EU intern een groot vooral stilzwijgend verzet is tegen het huidig beleid, ook in Duitsland waar de sociaal-democratische regeringspartner, de SPD, poogt de bruggen richting Moskou te behouden.

Angela Merkel stuurde haar topdiplomaat Wolfgang Ischinger opnieuw op pad voor het vinden van een oplossing voor de problemen rond de relaties met Rusland. Niet iedereen in haar regering is tevreden over haar slaafse houding tegenover de VS in deze kwestie. En ook veel Duitse industriëlen klagen steen en been.

Zo verdedigde Matthias Platzeck, een gewezen voorzitter van de SPD, de annexatie van de Krim door Rusland en beschuldigde de SPD’er Sigmar Gabriel, vicekanselier in de federale Duitse regering, de NAVO in de kwestie van Rusland van oorlogszucht.

En Sigmar Gabriel is na bondskanselier Angela Merkel toch de nummer twee van de Duitse regering. Ook SPD’er Walter Steinmeier, de minister van Buitenlandse Zaken en de facto op dit ogenblik de sterke man van de SPD, klinkt in min of meer diezelfde zin.

Krim

Het blijkt trouwens uit steeds meer berichten dat de annexatie van de Krim daar door praktisch de ganse bevolking wordt gesteund. Zo verlieten volgens statistieken van het Oekraïense ministerie voor Sociaal Beleid sinds de overname van de Krim door Rusland maar 19.150 mensen de Krim richting Oekraïne. Dit op een bevolking van ongeveer 2,4 miljoen mensen.

Niet onlogisch natuurlijk daar de regering in Kiev naast het stelletje op plunder beluste oligarchen (2), op politiek vlak vooral bestaat uit fans van de fascistische groepen uit het interbellum en WO II, groepen die gekend waren voor hun onvoorstelbare brutaliteiten tegen de lokale bevolking die zelfs voor vele Duitse officieren hier te ver gingen.

Bovendien was het gemiddeld inkomen op de Krim minder dan de helft van dat in Kiev. Economisch en sociaal gezien konden de bewoners van de Krim bij hun keuze voor Rusland er dus alleen maar op vooruit gaan. Het is mede een verklaring voor die duidelijke keuze van de Krim die naast politiek vooral sociaal en economisch dient gezien.

De haven van Sebastopol op de Krim, een voornaam doelwit van de VS, was ei zo na een basis van de NAVO geworden. Hier huist de Zwarte Zeevloot, de enige Russische vloot aan de zuidkant van het land. Sebastopol is al sinds 980, op een Mongoolse en Ottomaanse bezetting na, Russisch grondgebied. Hier gebeurde in 988 ook de kerstening van Rusland. De stad noemde toen nog Chersonesos en was Byzantijns bezit. In ruil voor die kerstening kregen de Russen een Byzantijnse prinses en de door hen al bezette de stad cadeau. Typische Byzantijnse diplomatie.

Dat men in Kiev voor de strategie van de spanning blijft kiezen bleek de voorbije dagen toen het parlement, waar dissidente stemmen via vooral brutale intimidatie en perscensuur uit werden geweerd, koos voor het opzeggen van de officiële neutraliteitsstatus van het land.

Die status werd na de instorting van de Sovjetunie tussen de grootmachten overeengekomen in het kader van de ontmanteling van de in Oekraïne gestationeerde kernwapens. Het is het in Boedapest ondertekende verdrag van 1994. Een akkoord dat de VS en de EU wel ondertekenden maar, zoals nu bewezen is, nooit aanvaarden. Het was een tijdelijk compromis om Oekraïne nadien in een volgende fase over te nemen.

Het toont dat de vrees van Rusland voor het Amerikaanse en ook EU-beleid meer dan correct was. Reeds in 2008 trouwens nam de NAVO de beslissing om Oekraïne eventueel toe te laten tot haar militaire alliantie en dus dat verdrag van 1994 in de prullenmand te gooien.

Wie in Rusland nog illusies had over het optreden van de VS en de EU is die nu wel voorgoed kwijt. Geen wonder dat Poetin in zijn land zo populair is. Geen enkele Rus wil immers een nieuwe Amerikaanse marionet aan het bewind zoals Boris Jeltsin.

Indien Rusland na die staatsgreep geen actie had ondernomen dan stonden nu reeds Amerikaanse militairen in de havenstad Sebastopol de Russische Zwarte Zeevloot te inspecteren om hen op korte termijn daarna dan de deur te wijzen. Wat voor Moskou een strategische ramp bijna zonder voorgaande zou geweest zijn.

Onderhandelingen

Ondertussen poogde men de onderhandelingen tussen de regeringen uit Oost-Oekraïne die in Kiev samen met de OVSE en de Russen tot een goed einde te brengen. Wanneer hier iets definitiefs uit de bus zal komen is natuurlijk de vraag. Grondige twijfel over de haalbaarheid lijkt hier terecht te zijn.

Beide Oekraïense partijen zijn weinig stabiel en zitten, zeker langs de zijde van de regering in Kiev, met harde extremisten die elk akkoord met de Russisch sprekenden per definitie onaanvaardbaar vinden. Voor hen zijn Russischtaligen immers gewoon ongedierte dat men dient uit te roeien.

Volgens het eerste in september in de Wit-Russische hoofdstad Minsk gesloten akkoord zouden de regio’s van Loehansk en Donetsk wel een heel grote autonomie krijgen. In realiteit is er echter tot heden niets van in huis gekomen. Na de lokale verkiezingen van november in Donetsk en Loehansk scheurde Poroshenko het akkoord gewoon in stukken. 

Ihor Kolomoisky, bankier en mediamagnaat en een der rijkste mannen van het land, speelt voor en achter de schermen een heel grote rol in dit conflict. Volgens hem moest de internationale luchthaven van Donetsk naar de het verzet in Donetsk gaan. Wat betwist wordt door Poroshenko wiens leger en private milities die luchthaven nog steeds bezetten.

Er waren met dit akkoord echter ook duidelijk problemen. Zo was er de kwestie van de gebiedsafbakening. Het plotse oprukken in september van het leger van Donetsk richting de havenstad Mariupol pal voor men over die akkoorden ging praten wees al in de richting van gebiedshonger.

Luchthaven van Donetsk

Opvallend was dat intern er zelfs in de regering in Kiev hierover ruzie was. Zo stelde die dat de internationale luchthaven van Donetsk volgens die akkoorden bij Kiev hoort. En zij blijven die dan ook bezetten met regelmatige gevechten tot gevolg.

Wat echter diezelfde dag werd tegengesproken door oligarch Kolomoisky die stelde dat dit akkoord van september in Minsk de overdracht van die luchthaven aan de rebellenregering betekende. En Kolomoisky is ook de grote financier van sommige van die fascistische bataljons waarin naast huurlingen, waaronder zelfs jihadisten, vooral fascistische groepen als Svoboda en Pravy Sektor actief zijn.

Dat de regering in Kiev bij haar oorlogsvoering weinig middelen schuwt bleek ook uit de moord op 2 oktober op een Zwitserse medewerker van het Rode Kruis die in de stad Donetsk gedood werd door een fragmentatiebom van het Oekraïense regeringsleger. Het voorval ging bijna onopgemerkt voorbij, toch bij onze massamedia.

Resten van een fragmentatiebom van het Oekraïense leger gebruikt voor het beschieten van de stad Donetsk. Het koste op 2 oktober het leven aan een Zwitserse Rode Kruismedewerker. De VS en de EU zwegen over de zaak.

De vraag is ook of de VS en die meer extremistische elementen in de regering in Kiev wel een oplossing willen. Strijden tegen wat zij bestempelen als het ‘Russische gevaar’ kan immers verder leiden tot een groter nationalistisch gevoel onder de Oekraïners. Een nationalisme dat door de VS en die fascistische groepen dan verder tegen Rusland kan gebruikt worden.

Perfide maar zeker niet onwaarschijnlijk. Want het is de VS om de vernieling van Rusland te doen en dan kan het lot van die miljoenen Oekraïners hen helemaal niet schelen. Het is geostrategische machtspolitiek op zijn ruwst. De slimste onder de Quislings in Kiev hebben dat trouwens al goed begrepen en doen lustig mee. Hopend op zwarte dollarrekeningen in geldwitwasserijen als de Britse Kanaaleilanden.

De roebel

De recente aanval op de Russische roebel wijst er trouwens op dat de VS het nu heel grof speelt en denkt Rusland terug klein te krijgen zoals dat met de Sovjetunie gebeurde eind der jaren tachtig van de vorige eeuw. Toen duwde een door Saoedi Arabië en met Amerikaanse hulp georkestreerde ultra lage olieprijs de Sovjetunie over kop.

Zo vloog die olieprijs neerwaarts van gemiddeld 115,16 dollar in april 1980 per vat ruwe olie tot 64,18 dollar in oktober 1985 om daarna tot oktober 1990 verder in te storten tot beneden de 30 dollar. Pas in oktober 1990 stijgt die (tijdelijk) terug tot 63,54 dollar. Maar toen lag de Sovjetunie al in puin, overnamerijp voor de VS en allerlei plunderaars zoals de Israëlische-Russische diamantair Lev Leviev die op een paar jaar multimiljardair werd.

Of het ditmaal lukt is echter erg twijfelachtig. Vooreerst staat Rusland financieel er veel sterker voor dan toen en beschikt het zo te zien over voldoende reserves om die druk te weerstaan. De hoop van de VS is wel zo in dit land sociale onrust te veroorzaken als gevolg van de dan nodige bezuinigingen op de overheidsuitgaven. Men denkt in de EU en de VS hier ook de achilleshiel van de Russische economie gevonden te hebben.

Een aantal Russische multinationals hebben immers om hun expansie te financieren grote schulden aangegaan op de westerse kapitaalmarkten. Zo moeten maatschappijen als oliegigant Rosneft binnen de komende twaalf maanden hiervan in totaal een 120 miljard dollar herfinancieren. En die herfinanciering is in de VS en de EU moeilijk zo niet onmogelijk. Zeker na de Amerikaanse heksenjacht op o.m. BNP Paribas & Co.

De Russische Sberbank, een der grootste van het land, is mede een doelwit van de Amerikaanse agressie tegen Rusland. Via de sancties en de aanval op de roebel poogt Washington Rusland terug in de rol van vazal te duwen zoals dat was in de jaren ‘90 van de vorige eeuw onder de dronken president Boris Jeltsin.

De hoop van Brussel en Washington is dat Rosneft & Co daar niet in slagen en Poetin, om een bankroet te vermijden, daarom op zijn knieën in beide hoofdsteden zal komen smeken om genade. Waarna Oekraïne dan lid wordt van de NAVO en de VS haar troepen kan opstellen vlakbij Smolensk en Sebastopol, in het hart van Rusland.

De rol van China

Men vergeet echter dat Rusland zelf op dit ogenblik geen buitenlandse schuld de naam waardig heeft, een begroting bezit die grotendeels in evenwicht is en zelfs over minstens 400 miljard dollar aan buitenlandse deviezen beschikt.

En dan is er ook nog China. Kranten als The Financial Times schrijven wel met ontzettend veel leedvermaak dat Russische bedrijven van de internationale kapitaalmarkten werden uitgesloten, maar niets is minder waar. Dergelijke gazettepraat toont in wezen immers alleen maar hun arrogantie, domheid, egocentrisme en de blindheid voor de huidige realiteit.

Het voornaamste gevolg van het Amerikaans en Europees optreden tegen Rusland is dat men Rusland en China nauwer tot elkaar zal drijven. Zeker nu de VS ook tegen China de oorlog aan het opvoeren is. De mislukte poging van de VS om in Hong Kong een opstand tegen de Chinese regering uit te lokken leidde intern tot hevige reacties bij de Chinese elite. Men is de VS kotsbeu.

Het doet denken aan de verhalen in de westerse massamedia over de onderhandelingen dit jaar rond Russische gasleveringen aan China. Hautain schreven ze maanden na het uitbarsten van de crisis in Kiev bijna unisono dat dit akkoord er nooit zou komen. Tot het contract er toch kwam en men vlug vergat wat men voorheen had geschreven of maar zweeg over deze vanuit geostrategisch oogpunt gezien historische overeenkomst.

Toen de Amerikaanse speculatiegolf tegen Rusland verleden week dinsdag de roebel plots in snelvaart naar ongeveer 80 voor een dollar dreef (4) liet de reactie in China dan ook niet op zich wachten. Het werd hier niet of amper opgemerkt maar voor wie een Chinese regeringskrant als de Engelstalige The Global Times las kon er niet naast kijken.

De teneur van die krant was ongeveer: “Rusland is in moeilijkheden en daar zal het gezien zijn sterkte wel uitkomen. Lukt dat toch niet geheel dan heeft China er om strategische reden alle belang bij om Rusland uit de nood te helpen tegen deze aanvallen vanuit de VS. Rusland is immers onze bondgenoot en het belang van Rusland is ook dat van China.” Een visie die nadien ook door de regering in Beijing werd overgenomen.

Het vliegtuig van Malaysian Airways werd op 17 juli 2014 boven Oekraïne neergeschoten. Reeds op 19 juli wist de Britse krant de Daily Mail te melden dat Poetin de dader was. De rest van de Britse en vele andere media klonken die dag navenant. Een lynchpartij zoals men dat zelden ziet. Het doet gezien de gelijklopende harde toon van praktisch alle kranten kwaad opzet vermoeden vanuit bepaalde westerse politieke kringen. Dat de westerse media al na een dag zo eenstemmig tegen Poetin te keer ging is te opvallend om te negeren.

Typerend is dat China steeds meer en meer uit de dollarhandel aan het stappen is. Was het enkele jaren een in de buitenlandse handel niet gebruikte munt dan is dit nu al de zevende meest gebruikte munt in de wereldhandel

Werd vijf jaar geleden de renminbi door China niet gebruikt voor haar buitenlandse handel dan verloopt nu al 22% van die handel in renminbi. En ook Rusland en andere landen gaan die weg op.

Typerend is dat China recent een nieuwe definitie heeft gegeven aan haar buitenlands beleid. Onder president Xi Jinping heet dat nu de ‘buitenlandse politiek eigen aan een grote mogendheid’. Voorheen had Deng Xiaoping, de historische stichter van het moderne China, gesteld dat men in het buitenland een steeds zo laag mogelijk profiel moest aanhouden en zich alleen diende te concentreren op de economische ontwikkeling.

Stellen zoals The Financial Times nog deze week deed dat Russische bedrijven van de internationale kapitaalmarkten werden uitgesloten is dan ook complete onzin, het is zijn eigen wensen voor werkelijkheid nemen. Immers als er een bron van kapitaal internationaal beschikbaar is dan is het toch wel dat van China.

Kranten als The Financial Times zouden toch horen te weten dat de Chinezen ongeveer 1.000 miljard dollar aan Amerikaanse overheidsobligaties bezitten. Ze zijn daarmee ook het land met het grootste aantal Amerikaanse schuldbrieven. De VS moet China dus een 1.000 miljard dollar!

En het is niet de EU of de VS die overal in Afrika en Azië grootschalige infrastructuurprojecten zitten te financieren maar China. Maar het typeert de totale onbetrouwbaarheid van de westerse massamedia in deze kwestie. Een degelijk verslag hierover maken lijkt voor onze massamedia wel onmogelijk.

Lynchpartij

Zo was het vliegtuig van Malaysian Airways MH17 nog maar pas neergestort of de westerse massamedia wisten al dezelfde dag wie de dader was. Cartoonisten van Kamagurka tot Gal en die elders in andere media toonden allen een schuldige Poetin.

Met krantentitels die soms gewoon hysterisch waren. Het was een pure lynchpartij door mensen als een Gerard Alsteens (Gal). Een man die bijwijlen zo op de morele trom slaat maar hier grove lasterpraat verkocht. Beschuldigingen van de zwaarst mogelijke aard zonder echter de minsten bewijslast. Het bewijst dat men desnoods heel ver gaat met het bekladden van personen.

Ook ontdekte onze klassieke pers plots Russia Today (RT), de Russische Engelstalige nieuwszender wiens bestaan men voorheen zoveel mogelijk verzweeg. Typerend was bijvoorbeeld de uitlating van Maarten Rabaey in zijn krant De Morgen die zonder aarzelen stelde dat dit de propagandazender is van Poetin. Met als bewijs dat men er nog nooit over de punkers van Pussy Riot had geschreven.

Terwijl de NAVO en het Amerikaanse leger nu ook al hun tenten neerzetten in de stad Kharkov, een stad pal aan de grens met het huidige Rusland, die in het verleden ook steeds Russisch was, heeft GAL het over een imperialistische bloeddorstige Poetin. En ja, het neerhalen van vlucht MH17 dat kon Poetin duidelijk op zijn rekening schrijven. Heeft GAL dan de bewijzen misschien?

Had Rabaey de moeite gedaan om, voor hij dit neerkladde, hiervoor een controle te doen dan had hij gezien dat die zender toen al meer dan 350 verhalen met daarin de woorden Pussy Riot in zijn nieuwsarchief zitten had. Nu bewees Rabaey alleen maar dat hij een onbekwaam journalist is voor wie een leugen min of meer geen enkel probleem is.

Fascisme

Het is dan ook geen toeval dat De Morgen sinds die recente herrie rond Oekraïne eind 2013 ontstond nog geen woord over een sleutelfiguur in de recente Oekraïense geschiedenis als Stepan Bandera heeft geschreven. De naam is gewoon taboe voor de krant. Deze Bandera was een fascistisch terrorist en massamoordenaar die zich in de jaren dertig vergreep aan de Polen die toen in zijn regio Galicië nog de baas waren.

Zelfs Kamagurka, koning van de wansmaak, wist al in juli wie verantwoordelijk was voor het neerhalen van dat vliegtuig. Een mens vraagt zich dan ook terecht af waarom men hierover nog een onderzoek moet voeren. Dat Maleisië tot voor kort van dat onderzoek was uitgesloten (5) was in onze media zelfs geen opmerking waard. Ze kennen immers toch al de dader.

Nadien, na de Duitse aanval in Rusland gooide hij zich met volle overtuiging in de Duitse collaboratie en zorgde mee met zijn fascistische OUN B en de SS divisie Galicië voor de afslachting van een geschatte 900.000 Oekraïense joden. Naast dan al die andere Sovjets die vielen onder hun terreur.

Voor de huidige regering is de man een voorbeeld voor de natie en voorheen al riep men de man uit tot nationale held. Maar hierover geen woord in De Morgen of in de andere westerse pers. Het verhaal over de aanwezigheid van fascistische groepen wordt trouwens, behoudens een heel rare uitzondering, steevast afgedaan als Russische propaganda.

Stepan Bandera, voor de Oekraïense ultra’s een nationale held. De man leidde in de jaren dertig van de vorige eeuw in Galicië, het westen van Oekraïne rond de stad Lviv, alias Lvov in het Russisch, Lemberg in het Duits en Lwow in het Pools, een terreurgroep die aanslagen pleegde tegen Polen. Nadien bij de Duitse aanval op de Sovjetunie hielp hij mee bij het uitroeien van al wie volgens de fascistische leer ongeschikt was, waaronder een geschatte 900.000 joden. Bij De Morgen mag men zijn naam duidelijk niet noemen. De lezer zou het eens kunnen snappen wat er juist aan de hand is. Onder president Viktor Janoekovitsj werd hij zelfs officieel uitgeroepen tot de held van de natie.

Typerend voor de houding van onze massamedia is de boekbespreking in de NRC van 12 december 2014 waarbij Marc Jansen zonder blikken of blozen schrijft:

“Een illegale putsch, riep Moskou, waar het nieuwe bewind met luid propagandageschal werd neergezet als ‘fascistisch’, ‘neonazistisch’. Enge, uiterst rechtse Majdangroeperingen zouden de macht hebben overgenomen. Onzin, zegt de Britse Oekraïenekenner Andrew Wilson (6) in zijn heldere, overtuigende en up-to-date boek over de crisis.”

Zo simpel is dat, men toont nooit foto’s van fascistengroepen, verzwijgt hun activiteiten, spreekt nimmer over de rol van historische figuren als Stepan Bandera en dus is alles wat de Russische media hierover schrijven leugens. Wat dan ook telt voor al die alternatieve media die daareveneens over publiceren. Nog een beetje en dit zijn allen Russische spionnen of door Moskou en Poetin betaalde infiltranten, de gevaarlijke vijfde kolonne.

Geen overdreven vrees trouwens als men de teneur leest van het door het Canadees-Britse persbureau Reuters op 25 november 2014 gebracht verhaal (7) over de lezersbrieven in de Duitse pers. Wat blijkbaar door een aantal kringen als onaanvaardbaar werd gezien. Zo stelde Reuters:

“German media have been complaining for months about their news sites being bombarded with pro-Russian comments. German security sources say they are part of an organised offensive steered from the Kremlin.”

“Duitse media klagen al maanden dat hun nieuwssites bedolven worden onder de vele pro-Russische lezersreacties. Duitse veiligheidsdiensten stellen dat die een onderdeel vormen van een door Rusland gestuurd offensief.”

En heel zware beschuldiging komende van een persbureau aan het adres van lezers die reageren omdat ze het oneens zijn met het regeringsbeleid in deze kwestie en de berichtgeving hierover. Voor wanneer ook hier een lynching door de media of, waarom niet, arrestaties wegens subversie en landverraad? Het lijkt al akelig dicht om te hoek te liggen.

Een verzamelstuk voor filatelisten, een postzegel met de beeltenis van Roman Shukhevych, de rechterhand van Stepan Bandera en een Oekraïense SS-leider uit de tweede wereldoorlog. De postzegel is gedrukt tijdens het bewind van president Viktor Joesjtsjenko die in 2005 via de zogenaamde Oranje Revolutie aan de macht kwam. Hoe zou hier de reactie zijn moesten onze posterijen postzegels drukken met de afbeeldingen van Leon Degrelle en Robert Verbelen, de leider van de Algemeene SS-Vlaanderen?

Russia Today

Het valt trouwens op hoezeer men het in het westen hierbij gemunt heeft op de Russische nieuwszender RT die o.m. vanuit studio’s in het Verenigd Koninkrijk en de VS werkt. Zo kreeg RT van Ofcom, de Britse mediawaakhond, vorige maand een boete omdat het in haar berichtgeving over de aanwezigheid in Oekraïne van die fascistische groepen had gesproken.

Met als waarschuwing dat hun licentie wel eens zou kunnen worden ingetrokken. Wie de rol van die fascistische groepen bespreekt krijgt een boete wegens zogenaamd foute berichtgeving, wie hen verzwijgt krijgt lof. Een merkwaardig Brits mediabeleid. Hoeft het te verbazen dat de Britse ambassade bij de NAVO een rapport over RT maakte om op dit gevaar te wijzen.

In een verhelderend stuk over de Britse visie op RT en die boete van Ofcom in de Britse krant The Guardian (8) stelde men dat men bij Ofcom wat schrik had om tegen RT te drastische maatregelen te nemen zoals het afpakken van de zendlicentie. De reden volgens de krant was dat dit RT en Rusland te gemakkelijk de kans zou geven om de Britse perscensuur aan te klagen.

Liz Wahl

Hoever men met die aanvallen op RT gaat blijkt zeker ook uit het voorval met het Amerikaanse RT-nieuwsanker Liz Wahl. Die kondigde in volle uitzending plots haar ontslag op de zender aan om reden, zoals ze stelde, dat RT de propagandazender van Poetin was.

Een verhaal dat alle westerse massamedia toen prominent brachten als bewijs van hun gelijk. Want, stelden die genoegzaam, zelfs bij RT zegt men het. Wie dus nu nog twijfelde was of oerdom of een spion van Poetin.

Liz Wahl, eerste van rechts, met enkele van haar zionistische vrienden uit de journalistiek. Merk op dat de kalende man een t-shirt draagt met een afbeelding van Menachem Begin, de vroegere Israëlische premier en man van de harde zionistische lijn.  Haar spectaculaire ontslagname bij RT was feitelijk het werk van Robert Kagan en zijn echtgenote Victoria Nuland, als viceminister van Buitenlandse Zaken de echte organisatrice van de burgeroorlog in Oekraïne. Hier vieren ze die stunt van Liz Wahl op RT.

De achtergrond van dit verhaal dat alles duidelijk maakte (9) werd echter bewust, zoals o.a. met het verhaal van Stepan Bandera, door de pers verzwegen. Bleek immers dat Liz Wahl voor ze voor RT ging werken een freelancejournaliste was van Fox News, de zender bij uitstek van de Amerikaanse ultra’s.

Ze zat bovendien in de entourage van Robert Kagan die dit spectaculair ontslag mee plande. Kagan is de joodse stichter van het Project for a New American Century. Hij dient gezien als een sleutelfiguur binnen het neoconservatisme in de VS, de meer agressieve vleugel van het Amerikaanse imperialisme. Hij is ook de echtgenoot van … Victoria Nuland.

En deze Nuland is de Amerikaans viceminister voor Buitenlandse Zaken en verantwoordelijke voor de relaties met Rusland en Oekraïne. De cirkel is dus rond. En als deze zaak een ding over RT bewijst dan is dit een zeker amateurisme van deze nieuwszender die onvoldoende haar kandidaat medewerkers screent. Men kon toch zo rieken dat de VS die zender zou pogen te infiltreren en destabiliseren. Hoe naïef kan men zijn.

Ongestoord terreur bedrijven

Ondertussen hebben die fascistische bendes in Oekraïne praktisch de vrije hand wat hen toelaat een bloedig spoor van terreur achter te laten. Met verhalen over verdwijningen, verkrachtingen, plunder en moord in steden als Kharkiv, Slavjansk en Mariupol.

Zelfs parlementsleden worden in Kiev straffeloos door die groepen gemolesteerd. De Oekraïense pers zal er praktisch gezien ook over zwijgen en de Russische tv-zenders werden er al verboden. En met de politie onder fascistische controle hoeven die fascisten van die kant evenmin problemen verwachten.

Andriy Belitsky hier in 2008 tijdens een toespraak voor zijn Patriotten van Oekraïne. Vadym Troyan, zijn rechterhand bij het Azov Bataljon werd recent benoemd tot hoofd van de politie voor de Oblast (provincie) Kiev. Men kan dit soort groepen hier alleen maar vergelijken met onder andere Bloed, Bodem, Eer en Trouw. Le Pen en Dewinter zijn in vergelijking hiermee gewoon doodbrave koorknapen. De grote vraag is waar al het geld voor die fascistische groepen in Oekraïne vandaan kwam. Zou Obama van meer weten?

Er is zelfs sprake van om alle ambtenaren die onder het bewind van de vorige president Viktor Janoekovitsj werkten te screenen, desnoods te ontslaan en eventueel ook in de gevangenis te gooien. Wat trouwens in steden in Oost-Oekraïne als Odessa, Kharkiv en Mariupol ook gebeurde.

Ook wil men de tot aan de staatsgreep machtige Communistische Partij verbieden en is de Partij van de Regio’s, tot de coup van 21 februari steeds de grootste partij van het land, definitief en met geweld uitgeschakeld. Ook is er volgens veel bronnen, ook in sommige westerse media, sprake van het kopen van stemmen bij de recente parlementsverkiezingen in o.m. de regio Kirovohrad. (10)

En zo te zien hebben de zuiver fascistische partijen als Svoboda en Pravy Sektor de recente parlementsverkiezingen verloren. Maar dat is alleen schijn. Fascistische figuren kan men nu ook aantreffen bij een ogenschijnlijk niet-fascistische partij als het Volksfront van eerste minister Arseniy Yatseniuk die bij die verkiezingen het meest aantal stemmen verzamelde.

Vergelijk de emblemen van het onder de controle van het Oekraïense ministerie van Binnenlandse Zaken werkende Azov Bataljon met die van de SS van Hitler’s Derde Rijk. Nochtans zijn volgens Marc Jansen van de NRC de beweringen over fascistische groepen in Oekraïne gewoon Russische propaganda.

Neem bijvoorbeeld de door hem tot senator van zijn partij benoemde Andriy Biletsky, de commandant van het Azov Bataljon, een paramilitaire gevechtseenheid die theoretisch valt onder het ministerie van Binnenlandse Zaken. Ze is gekend voor haar brutaliteiten die herinneringen oproepen aan de SS divisie Galicië en de OUN B.

Het parfum van Hitler

Zo schreef Tom Parfitt in de Britse krant The Telegraph van 14 augustus 2014 (11) een uiterst merkwaardig verhaal over dat Azov Bataljon en haar leider en stichter Biletsky. Merkwaardig wegens de grote openhartigheid die hij en de krant hier toonden. Een rariteit in de westerse massamedia.

“Personally, I’m a Nazi,” said “Phantom”, a 23-year-old former lawyer at the ceremony wearing camouflage and holding a Kalashnikov …Asked about his Nazi sympathies, he said: “After the First World World War, Germany was a total mess and Hitler rebuilt it: he built houses and roads, put in telephone lines, and created jobs. I respect that.” Homosexuality is a mental illness and the scale of the Holocaust “is a big question”, he added.

“Persoonlijk ben ik een nazi”, stelde ‘Spook’ (een lid van het Azov Bataljon, nvdr.), een 23 jarige voormalige advocaat tijdens een ceremonie waarbij hij een camouflagepak en een Kalasjnikov droeg…  Vragend naar zijn nazi sympathieën antwoordde hij: “Na de eerste wereldoorlog was Duitsland een grote puinhoop die Hitler heropbouwde, hij bouwde huizen en legde wegen aan, zorgde voor telefoonverbindingen en creëerde werk. Ik respecteer dat. Homoseksualiteit is een geestesziekte en de omvang van de holocaust “is een groot vraagteken”, opperde hij nog.

A former history student and amateur boxer, Mr Biletsky ( Andriy, de 35-jarige commandant en stichter van deze eenheid, nvdr.) is also head of an extremist Ukrainian group called the Social National Assembly. “The historic mission of our nation in this critical moment is to lead the White Races of the world in a final crusade for their survival,” he wrote in a recent commentary. “A crusade against the Semite-led Untermenschen.”

Een voormalig geschiedenisstudent en amateurbokser, Mr. Biletsky is ook het hoofd van een extremistische Oekraïense groep genaamd de Sociaal Nationale Vergadering. “De historische opdracht van onze natie op dit kritieke ogenblik is om wereldwijd leiding te geven aan het blanke ras tijdens zijn finale kruistocht voor overlevering”, aldus Biletsky in een recente commentaar. “Een kruistocht tegen de door Semieten geleide Untermenschen.”

Het Azov Bataljon, genaamd naar de Zee van Azov, gebruikt voluit symbolen van het Derde Rijk van Adolf Hitler. Het voert de strijd aan tegen het verzet in Oost-Oekraïne. Geen wonder dat velen in Oost-Oekraïne zich tegen hen verzetten. Maar voor onze media zijn groepen als dit Azov Bataljon de verdedigers van de Europese waarden. Welke waarden?

Uitroeien

Ook in het Amerikaanse tijdschrift Foreign Policy kwam diezelfde Andriy Biletsky al in beeld. Een verhaal dat nadien door de website Global Research werd overgenomen. Waarbij die het ook uitgebreid had over de fascistische terreur van dat Azov Bataljon in de Oost-Oekraïense havenstad Mariupol (12). Een erg schokkend artikel over de vrienden van Herman Van Rompuy, Guy Verhofstadt en Karel De Gucht.

Andriy Biletsky geciteerd on Foreign Policy:

“Unfortunately, among the Ukrainian people today there are a lot of ‘Russians’ (by their mentality, not their blood), ‘kikes,’ ‘Americans,’ ‘Europeans’ (of the democratic-liberal European Union), ‘Arabs,’ ‘Chinese’ and so forth, but there is not much specifically Ukrainian…It’s unclear how much time and effort will be needed to eradicate these dangerous viruses from our people.”

“Spijtig genoeg zijn er onder het Oekraïense volk een gans pak Russen (dit wegens hun mentaliteit, niet wegens hun bloed), Kikes (Een erg pejoratieve Engelse term die zoiets als vuile joden betekent, nvdr.), Amerikanen, Europeanen (van die liberaal-democratische Europese Unie), Arabieren, Chinezen en zo verder. Maar er is weinig typisch Oekraïens …. Het is onduidelijk hoeveel tijd en moeite het zal vergen om die gevaarlijke virussen onder ons volk uit te roeien.“

Een lid van het voormalig Oekraïense parlement dat in Kiev in contact kwam met een van die fascistische bendes. Nooit werd een dader hiervoor zelfs maar opgepakt voor ondervraging.  In zo’n klimaat en met een burgeroorlog gaande organiseerde men dan parlementsverkiezingen. En uiteraard was die stembusslag volgens de EU-waarnemers correct verlopen. Ze zouden eens iets anders moeten durven zeggen. De toestand roept herinneringen op aan het Duitsland van de jaren dertig. 

Hoeft het dan ook te verbazen dat al de symbolen die dit Azov Bataljon gebruikt teruggaan op de Duitse NSDAP, Hitler en diens Derde Rijk? Je zal het nooit of uiterst zelden lezen in onze massamedia maar het helpt verklaren waarom dit conflict explodeerde en zo gevaarlijk is. Vooral omdat de VS en sommigen in de EU dit een uitstekende gelegenheid vinden om Rusland zoals in 1990 terug op de knieën te krijgen.

Machtshonger

Dat onze industrie en landbouw onmetelijk veel schade ondervinden van dit optreden van o.m. Barack Obama en Herman Van Rompuy zal beiden duidelijk worst wezen. Machtshonger drijft hen, niet het belang van hun onderdanen.

Zo is een der voornaamste slachtoffers van die oorlog tegen Rusland de Britse oliemaatschappij BP die de grootste aandeelhouder is van de Russische oliemultinational Rosneft, de grootste ter wereld. En het merendeel van de olieproductie van BP komt uit Rusland.

Het gevolg is dat er nu overnamegeruchten circuleren waarbij Shell – BP zit ook nog met een claim van minstens 20 miljard dollar rond de ramp met Deepwater Horizon in de Amerikaanse Golf van Mexico – dit zinkend schip zou overnemen. Voor de Britse premier David Cameron blijkbaar geen zorg. Zolang hij de VS kan plezieren is er wat hem betreft zo te horen geen vuiltje aan de lucht.

Want dat de EU hier naar de pijpen van de VS danst is overduidelijk. (13) Washington blaast op een fluitje en hup daar staat de EU in de pas klaar om de VS na te apen, daarbij zelfs de vrede op dit continent in gevaar brengend. Van onverantwoordelijk gedrag gesproken.

 

Gewezen Europees president Herman Van Rompuy en zijn Oekraïens fascistenvriendje Arseniy Yatseniuk lieten bij de foto’s het gestrekte rechterarmpje natuurlijk achterwege. De show nietwaar. Door zijn steun aan het salafistisch jihadisme in o.a. Syrië bracht Van Rompuy de Belgische nationale veiligheid in gevaar en door zijn steun aan de staatsgreep in Oekraïne veroorzaakte hij veel schade aan de Belgische economie. En hij maakt zo ook zelfs een nieuwe wereldoorlog mogelijk. Waarlijk een man met een heel grote verdienste. Waar blijft het standbeeld?

Het verhaal rond Oekraïne en Rusland bewijst dat niet zozeer de belangen van de grote multinationals de internationale machtsverhoudingen bepalen. Het is gewoon de ongebreidelde machtshonger van een aantal toppolitici en hun entourage die wegens het ontbreken van een democratisch tegengewicht ongestoord oorlog kunnen voeren en zo zelfs hun eigen land grote schade berokkenen.

Daar ligt de knoop. Er is in onze zogenaamde democratie geen enkele tegenmacht de naam waardig die grootschalig wanbeheer als dit een halt kan toeroepen. Het westen bestaat dan ook alleen maar in theorie uit democratieën. Democratie wil zeggen dat de bevolking met kennis van zaken bij verkiezingen kan oordelen over hun beleid.

Maar die kennis wordt hen door de media heel bewust onthouden. De bevolking kan over die politici dan ook geen oordeel treffen want ze weet amper wat er gaande is. In wezen heersen enkele machtsgeile politici als een soort absolute vorsten. Zonnekoningen die men dan zoals recent met Van Rompuy in de media bijwijlen weet te bedelven onder massa’s lof.

Van een doodzieke maatschappij gesproken.

Willy Van Damme

1) The Washington Post, 26 september 2014, Carl Gershman, ‘Former Soviet states stand up to Russia. Will the U.S.’, Washington Post 26 september 2013, Carl Gershman, Voorzitter van de National Endowment for Democracy, http://www.washingtonpost.com/opinions/former-soviet-states-stand-up-to-russia-will-the-us/2013/09/26/b5ad2be4-246a-11e3-b75d-5b7f66349852_story.html.

Dit citaat in ook te vinden in het opiniestuk van John J. Mearsheimer, “Why the Ukraine crisis is the West’s fault”, Foreign Affairs, September/Oktober 2014. Die waarschuwt wel in heel duidelijke termen voor dit volgens hem oorlogszuchtig beleid. Maar hij is naast o.m. Henry Kissinger een eenzame stem in deze kwestie.

Professor Mearsheimer is een Amerikaans politicoloog en verbonden aan de University of Chicago en is een gekende kritische stem over het buitenlands beleid van zijn land. http://www.foreignaffairs.com/articles/141769/john-j-mearsheimer/why-the-ukraine-crisis-is-the-wests-fault

2) Ihor Kolomoisky is samen met Hennadiy Boholubov eigenaar van Privatbank, de grootste Oekraïense bank. De mensen die op de Krim bij Privatbank een rekening hadden en na de overdracht aan Rusland richting Oekraïne trokken kregen van de Privatbank maar een deel van hun centen terug. Onduidelijk is of dit gezien de protesten nadien ook zo gebleven is.

De eigenaars van de Privatbank bij de European Council of Jewish Communities. Zij mogen dan wel jood en Israëli zijn, in hun moederland Hitlerfanaten steunen is voor hen blijkbaar geen probleem. En hun Israëlische en zionistische vrienden als Bernard-Henri Levy en André Glucksmann maken er ook al geen problemen over. Levy deed het bestaan van jodenhaat in Oekraïne doodgewoon af als Russische propaganda.

3) The New York Times, 20 oktober 2014, Andrew Roth, ‘Ukraine Used Cluster Bombs, Evidence Indicates’. http://www.nytimes.com/2014/10/21/world/ukraine-used-cluster-bombs-report-charges.html?emc=edit_th_20141021&nl=todaysheadlines&nlid=67751936

4) De roebel viel al na twee dagen terug op een veel hogere koers en staat nu rond de 53 roebel voor een dollar. Op 25 november, vlak voor de snelle depreciatie stond die op 44,23 en begin september op ongeveer 36 roebel voor een dollar.

Daarbij dient men ook te beseffen dat de dollar de voorbije maanden sterk in waarde steeg tegenover praktisch alle andere munten waaronder ook de euro. Zo was een dollar op 1 april 2014 goed voor 72 eurocent en nu op 26 december 2014 een 82, een daling van de euro met 13,8%. Bij de roebel is dit sinds september min ongeveer 31%.

Die evolutie betekent wel dat de daling van de in dollar aangeduide prijs van olie veel minder gevolgen heeft voor de Russische schatkist. Zo koste een vat ruwe olie in september 2014 ongeveer 100 dollar wat toen een 3600 roebel waard was.

Nu op 26 december is de prijs bijna 60 dollar per vat, wat op dit ogenblik goed is voor 3120 roebel. Een verlies van 13,3%. Een pak minder dan de 40% ontwaarding van de olieprijs gerekend in dollar.

5) Het viel op dat Barack Obama tijdens zijn vakantie op Hawaii plots een spelletje golf speelde met de Maleisische premier Datuk Seri Najib Tun Razak die daar eveneens op vakantie bleek te zijn. Met als vraag of men het tijdens dit vermakelijk spelletje alleen had over ieders handicap of dat men het ook had over bijvoorbeeld een neergeschoten vliegtuig. Een vraag die men niet alleen in Moskou zal stellen.

Twee dagen later echter klaagde de advocaat van Maleisië in de kwestie van vlucht MH17 echter het feit aan dat Nederland dit onderzoek doet. Hij sprak daarbij over belangenvermenging en stelde dat de VN dit onderzoek had moeten voeren. Moeten wij dan  besluiten dat het spelletje golf van premier Razak met Obama voor de VS niet goed verliep?

6) Andrew Wilson is verbonden aan de European Council on Foreign Relations en het Britse Royal Institute of Foreign Relations. Het eerste is een rond de NAVO en de EU draaiende Brusselse studiedienst en de tweede is een Britse overheidsinstelling.

Dat hij dan alles vanuit Brits en Amerikaanse hoek bekijkt en de Russische kritiek als lasterlijk afdoet hoeft niet te verwonderen. Het tegengestelde zou verbazen. Wat evenmin verbaasde is dat Marc Jansen in zijn boekbespreking zweeg over die achtergrond van de man. Nochtans een essentieel gegeven om Andrew Wilson te kunnen inschatten. Met dan als vraag waarom Jansen dit essentieel element verzweeg.

7) Reuters, 25 november 2014, Noah Barkin en Andreas Rinke, ‘Insight – Merkel hits diplomatic dead-end with Putin’. http://uk.reuters.com/article/2014/11/25/uk-ukraine-crisis-germany-insight-idUKKCN0J91EG20141125?feedType=nl&feedName=uktopnewsmid

8) The Guardian, 21 december 2014, Josh Haliday, ‘BBC World Service fears losing information war as Russia Today ramps up pressure’. http://www.theguardian.com/media/2014/dec/21/bbc-world-service-information-war-russia-today?utm_source=Sailthru&utm_medium=email&utm_term=%2ASituation%20Report&utm_campaign=Sitrep%20December%2022%202014 

9) 21st Century Wire, 20 maart 2014, ‘No Act of Conscience: Liz Wahl RT ‘Resignation’ Was Planned Neocon Think Tank PR Stunt’. Een uitgebreid verhaal over de zaak dat ook bewijst dat dit ontslag opgezet spel was. http://21stcenturywire.com/2014/03/20/no-act-of-conscience-liz-wahl-rt-resignation-was-planned-neocon-think-tank-pr-stunt/

10) The New York Times, 25 oktober 2014, David Herszhenhorn, ‘Parliamentary Elections Show Political Turmoil Is Continuing in Ukraine’. http://www.nytimes.com/2014/10/26/world/europe/parliamentary-elections-show-political-turmoil-is-continuing-in-ukraine-.html

11) The Telegraph, 11 augustus 2014, Tom Parfitt, ‘Ukraine crisis: the neo-Nazi brigade fighting pro-Russian separatists’.  http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/ukraine/11025137/Ukraine-crisis-the-neo-Nazi-brigade-fighting-pro-Russian-separatists.html 

De Amerikaanse vicepresident Joe Biden is gekend voor zijn soms ondiplomatisch weinig verhullend taalgebruik. De EU plooide volgens hem in de kwestie van de Russische sancties voor de dictaten uit Washington. “Amerikaans leiderschap”, noemde hij dat netjes in zijn toespraak. Je mag de vazalstaten nu eenmaal niet teveel voor het hoofd stoten. En die hun onderdanen zouden het eens kunnen snappen. En dat kan evenmin de bedoeling zijn.

12) Foreign Policy, 30 augustus 2014, Alec Luhn, ‘Preparing for war with Ukraine’s fascist defenders of freedom‘. http://foreignpolicy.com/2014/08/30/preparing-for-war-with-ukraines-fascist-defenders-of-freedom/ 

Global Research, 25 november 2014, George Eliason, ‘If the Public only Knew – US Aid to Ukraine Monsters. Atrocities Committed by Ukraine National Guard Azov Battalion’. http://www.globalresearch.ca/if-the-public-only-knew-us-aid-to-ukraine-monsters

13) Dat de EU op bevel van Washington de VS in deze kwestie napraat komt niet van de Russische president Vladimir Poetin maar van een man als Joe Biden, de Amerikaanse vicepresident. Die stelde op 3 oktober 2014 tijdens een toespraak voor het president John F. Kennedy Forum vlakaf:

 “It is true they (de EU, nvdr) did not want to do that (sancties tegen Rusland, nvdr.),” 

“Het klopt dat zij dit niet wilden doen.’ stelde Joe Biden.

The White House persbericht, 3 oktober 2014, ‘Remarks by the Vice President at the John F. Kennedy Forum’.  http://www.whitehouse.gov/the-press-office/2014/10/03/remarks-vice-president-john-f-kennedy-forum

Ook weer te vinden op RT, 3 oktober 2014, ‘Biden says US ‘embarrassed’ EU into sanctioning Russia over Ukraine’. http://rt.com/usa/193044-us-embarrass-eu-sanctions/