Voor het Brusselse hof van beroep grepen dinsdag 21 oktober de debatten plaats rond de vereffening van de Antwerpse spaarkas Luc Thibaut & Co Financiers. Het is een zoveelste etappe in de al 22 jaar aanslepende saga rond deze maatschappij waarbij op enkele maanden tijd een 40 miljoen euro (ongeveer 1,6 miljard in toenmalige Belgische franken) via valse facturatie verdween.
Superclub
Het was een maatschappij die geleid werd door Frans Thibaut die voorheen al een aantal gerechtelijke veroordelingen had opgelopen en die vanaf 1986 geleidelijk aan in de greep geraakte van de toenmalige videoverhuurketen van de nu overleden Maurice De Prins, Superclub. Wat in 1989 resulteerde in een 50% medecontrole door de groep rond De Prins.
Luc Thibaut & Co Financiers was een zogenaamde kapitalisatiemaatschappij die alleen kasbons uitgaven die kapitaliseerden. Het was een buitenbeentje in de financiële wereld die ook een ietwat hoger percentage gaven dan de gewone kasbons. Het was populair bij de gewone man die iets verder keek maar terugschrok voor de beurs.
Zo simpel was dat om geld weg te halen bij Luc Thibaut & Co Financiers. Men stelde een lijstje op met wat filmtitels, plakte daar lukraak een waarde op en hup zo ging 25 miljoen Belgische frank richting de groep omheen Lavithas en Bestofus. Snel geld heet dat.
Het was een klein wereldje waarin Thibaut en Credimo uit Asse zowat het monopolie hadden. Typerend was dat niet de Commissie voor het Bank- en Financiewezen deze controleerde maar de Controledienst der Verzekeringen (CDV) en dus het ministerie van Economische Zaken. Het viel ook nog onder een wet daterend uit 1935 die totaal onaangepast was voor de jaren negentig.
Officieel waren er zoals bij elke financiële instelling marges waarbinnen Thibaut haar spaargelden mocht beleggen zoals bijvoorbeeld in vastgoed. En officieel zorgde de CDV ook voor een regelmatig nazicht of alles wel koosjer was. De eerdere veroordelingen van Thibaut waren daarbij voor de CDV blijkbaar geen probleem.
Bankier
De grote droom van Frans Thibaut was echter bankier te worden. En daar beloofde Maurice De Prins voor te gaan zorgen. En met zijn stevige contacten binnen het wereldje van de politiek met figuren als CD&V topman Leo Delcroix, het Antwerpse establishment, met o.a. de gewezen procureur-generaal Roger Van Camp, en de top van de Kredietbank leek dat geen problemen op te leveren.
Maar de rechten op die filmtitels mocht men niet eens verder verkopen. Ze waren immers niet overdraagbaar en maar voor een beperkte periode en voor een specifiek geografisch gebied zoals Nederland of het Nederlandse taalgebied door de Hollywoodse filmbazen verkocht aan firma’s van Guido Van Belle. Hier pagina 2 van dat contract.
het draaide echter geheel anders uit. Superclub was gewoon een grote zak vol lucht netjes verpakt met wat later bleek niets dan fraude. De boel klapte in mei 1990 als een mislukte taart in elkaar. Niets bleef over en overnemer Philips bleef in 1991 met zeer veel gebroken potten achter. Het leidde bijna tot het over kop gaan van de toen nog machtige Nederlandse multinational.
En in plaats van een steile klim naar het bankwezen viel ook Luc Thibaut & Co Financiers in elkaar. En dit begon op een geplande wijze. Nadat in mei 1991 duidelijk werd dat er een gerechtelijk onderzoek naar de zaak kwam schoten de heren van Superclub in actie.
De reden voor dit gerechtelijk onderzoek was dat er onder meer een gigantische frauduleuze aandelenzwendel buiten beurs was geweest. Hierbij vloog het aandeel via manipulaties omhoog van 2,5 euro naar naar meer dan 150 euro. Tot een bedrijfsrevisor waarschuwde voor wat hij eufemistisch onduidelijkheden noemde bij deze plots tot gigant uitgegroeide firma.
Valse facturen
Het waren filmmakers Jan Verheyen en Marc Punt die het verhaal in mei 1990 in Cannes lieten lekken. Op 10 augustus 1991 begon men dan met een enorme reeks sale & leasebacks vanuit Thibaut naar een serie satellieten rond Superclub zoals Lavithas en Bestofus gerund door Jan Maes, Marc De Schutter en Guido Van Belle, een handelaar in filmrechten. Ook De Prins deed flink mee.
In totaal verdwenen op een 9 maanden tijd ongeveer 40 miljoen euro. Daarbij werd het meest zotste via sale& leaseback ten gelde gemaakt zoals de plavuizen van de parking, de verwarmingsleidingen en filmrechten die niet eens overdraagbaar waren maar desondanks soms drie maal ten gelde werden gemaakt.
Pagina 3 van dat contract. Dit is factuur 1 van een serie gelijkaardige facturen. De cijfers in het rood naast de verkoopwaarde slaat op het feit dat die rechten ook via latere facturen nog eens werden verkocht. En hiervoor kregen de heren drie jaar voorwaardelijk.
Toen de groep rond Lavithas en Bestofus dan vanaf 28 september 1992 in een spectaculaire knal ten onder gingen werd dan ook Thibaut meegezogen. Veel van haar spaargelden zaten nu eenmaal in de bodemloze put van Maes, De Schutter, Van Belle en De Prins. En waar die centen heen zijn is voor de gedupeerden ook nu nog een groot mysterie.
De zaak kwam correctioneel voor de Mechelse rechtbank en ondanks de zwaarwichtige feiten kregen Van Belle en De Schutter op 23 mei 2003 maar drie jaar met uitstel. Een in de rechtbank bij de voorlezing van het vonnis aanwezige magistraat vermoedde dat ze nadien wel een feestje gingen bouwen.
Alleen Jan Maes kreeg drie jaar effectief maar in beroep werd dat eveneens met uitstel. Voorheen was Maurice De Prins door de raadkamer reeds buiten vervolging gesteld. Geen enkele van de daders hoefde voor deze facturenzwendel zelfs maar een dag in de cel te zitten.
Een lange lijdensweg
De zaak liep af met een sisser en ook de zaak Thibaut eindigde correctioneel met een gelijkaardige flop. Frans Thibaut werd gewoon vrijgesproken. Burgerlijk werd dan de overheid in de zaak wel verantwoordelijk gesteld en dit om reden dat ze haar wetgeving sinds 1935 niet had aangepast.
Maar dan kwam het bepalen van de schadeloosstelling voor de spaarders waarvoor door de rechtbank een expertengroep werd aangesteld. Die nam er echter 6 jaar de tijd over om tot een oordeel te komen. En toen die haar rapport neerlegde en een vergoeding voorstelde voor de enkele honderden veelal kleine spaarders ging de overheid in beroep tegen dit verslag.
Ook onder de vorige minister van Justitie Annemie Turtelboom (Open VLD) bleef het gerecht even slecht werken als voorheen, al die mooie woorden ten spijt.
Het is de debatten hierover die dus op 21 oktober plaats hadden. Waarbij de overheid o.a. zelfs de taalwetgeving inriep om het rapport te verwerpen. De rechters kunnen nu in essentie drie wegen bewandelen.
Ze kunnen zich uitspreken over het rapport alleen en de zaak dan terug naar eerste aanleg sturen. Ze kunnen een definitief arrest over de zaak vellen en daarbij de overheid of de gedupeerden volgen. Gaat het terug naar eerste aanleg dan is men weg voor nog een paar jaar gerechtelijke discussies. Tot alle gedupeerde spaarders dood zijn?
Wel heeft de door de overheid aangestelde speciale vereffenaar sindsdien via de verkoop van o.m. de vastgoedportefeuille van Thibaut een groot deel van de originele inleg aan de spaarders kunnen teruggeven. De mooie beloofde interesten kan men wel vergeten.
Het voorval toont nogmaals de toestand van ons gerechtelijk apparaat aan dat gewoon barslecht werkt. De vele beloftes van de opeenvolgende regeringen en ministers van Justitie ten spijt. Nu meer dan 22 jaar later is het nog steeds wachten op enige vorm van gerechtigheid voor die honderden gewone spaarders die al hun centjes soms zagen verdwijnen in de zakken van een De Prins & co.
Willy Van Damme
Willy Van Damme's Weblog 
Zelfs een procureur-generaal laat zich wel eens ontvallen dat “het personeel” niet voldoende kennis heeft om dergelijke dossiers te behandelen. Het aantal fraudedossiers dat in België niet behandeld wordt om deze reden is niet meer te tellen. Officieren van de gerechtelijke politie hebben al -tig keren aangegeven dat ze niemand hebben die bekwaam is om financiële zaken te onderzoeken. Het charter van de belastingplichtige is niet zomaar ingevoerd!!!
Karel
Antwoord:
Wat ik maar niet blijf begrijpen is dat men ondanks al die al straks decennia steeds maar herhaalde plechtige beloften van magistraten en politici men in de meeste gevallen nog steeds niet in staat is om een onderzoek op een professionele wijze tot een goed einde te brengen.
In de zaak Superclub werden massa’s aandelen illegaal via onder meer de Kredietbank onder het grote publiek verspreid zonder dat het ooit tot een correctioneel proces kwam. Alles bleef zonder gevolg. Zelfs een simpele zaak als die van de tegen mij geuite doodsbedreigingen verknoeide men.
Ik ben maar een simpele A2 elektronica maar heb blijkbaar meer verstand van die zaken dan al die massa’s politierechercheurs en magistraten. Bovendien zitten onze parlementen toch vol van universitairen en zetelen er pakken advocaten.
En toch, ondanks al die plechtige beloften raakt men nergens. Lees ook hier maar de bespreking van het boek van Hilde Geens over De Bende van Nijvel. Het gerechtelijk apparaat is gewoon totaal ondermaats. Het is huilen met de pet op. Daarom dat ik in bepaalde milieus soms gewoon kwade wil ruik. Wat wil je.
Willy Van Damme
Pingback: Openbare Bank » Deze week ook in het nieuws
Pingback: Banque Publique » Aussi dans la presse cette semaine
Besten,
Ook als gedupeerde in deze zaak wens ik meer duidelijkheid en een oplossing.
Is de zaak nu geseponeerd zonder gevolg of komt er nog een nieuw proces?
MVG.
Gerard De Busscher
Antwoord:
Excuses voor de late plaatsing. Het probleem was dat ik om je vraag te beantwoorden eventjes op onderzoek moest gaan. En soms gaat dat wat minder vlot.
Er lopen/liepen rond die zaak voor de rechtbanken nog twee geschillen. Het ene betrof de spaarders versus de overheid wegens een slecht toezicht op de spaarkas de NV Luc Thibaut & Co Financiers.
Die was door enkele heren uit het dossier van de teloorgegane Belgische videoverhuurketen Superclub via valse facturatie leeggehaald voor een bedrag van toen ongeveer 1,5 miljard Belgische frank (37,7 miljoen euro)
Die kregen in beroep hiervoor alleen een voorwaardelijke celstraf van drie jaar plus monsterboetes die ze uiteraard nooit betaalden. Thibaut verkocht kapitalisatiebonnen die bij een bepaald publiek populair waren omdat ze een iets hogere interest gaven.
De paar dergelijke vennootschappen vielen echter niet onder de toenmalige Commissie voor het Bank- en Financiewezen maar onder de Controledienst der Verzekeringen. Hun activiteiten werden geregeld via een uit 1935 daterende wet. Een gevolg van de toenmalige bankencrisis.
In eerste aanleg veroordeelde de rechtbank de Belgische staat omdat ze haar wetgeving niet tijdig had aangepast. Die slechte wetgeving was een der argumenten van de overheid om haar falend toezicht op Thibaut te rechtvaardigen.
Die rechtbank beval aan een groep experten de opmaak van een schadevergoeding. Dit sleepte aan en werd voor het hof van beroep gebracht.
Die oordeelde eerder dit jaar echter dat het vonnis van de rechtbank van eerste aanleg fout was. De overheid was volgens de rechters in haar wetgevend werk niet tekortgeschoten.
Hiertegen tekende men geen beroep bij het Hof van Cassatie aan zodat dit arrest nu definitief is. Luc Thibaut & Co Financiers ging over kop en werd door toenmalig minister van Financiën Melchior Wathelet senior in oktober 1991 in vereffening gezet. Dus 24 jaar (!!!!) geleden.
De vereffenaar echter werkt verder aan het ten gelde maken van het bij Thibaut aangetroffen actief. Tot heden slaagde die er in om ongeveer 70% van het door de spaarders gestorte kapitaal aan de gedupeerden uit te keren. Wat veel meer is dan oorspronkelijk werd gedacht.
Ook hier bleek de Nederlandse multinational Philips de grootste bijdrager aan het actief. Philips dient gezien te worden als het veruit grootste slachtoffer van de oplichterij rond Superclub.
De enorm grote groep dreigde eventjes zelfs kopje onder te gaan als gevolg van de zaak. De positie van grote baas Jan Timmer was nadien onhoudbaar geworden.
De vereffenaar ligt nu nog in geschil met de overheid, hier dan de fiscus. Die eist immers de betaling van de roerende voorheffing op de uitgekeerde interesten. Zelfs al verloren de spaarders dus 30% op de ingelegde bedragen.
Zowel in eerste aanleg als in beroep verloor de vereffenaar echter die strijd. Het gaat hem hier over een 400.000 euro. Hiertegen komt er nu een beroep bij Cassatie.
Verbreekt Cassatie dit arrest uit Antwerpen dan gaat de zaak naar een ander hof van beroep in bijvoorbeeld Gent.
Wint men de zaak dan krijgen de spaarders nog ongeveer 3% extra. Verliest de vereffenaar de zaak dan komen er bijna zeker geen extra betalingen meer van de vereffenaar. De zaak zou komend voorjaar voor Cassatie beslecht worden.
Intussen zijn al veel van de spaarders, veelal zogenaamde kleine lui, al dood en zijn het hun erfgenamen die heel geduldig moeten wachten op de finale uitslag van die strijd. Dertig jaar na de feiten?
Wie zei daar weer iets over de Belgische rechtstaat?
Willy Van Damme
Beste ,
Sinds lange tijd volg ik dit proces en uw blog daarover .
Ook ik ben als gedupeerde benieuwd naar de afloop .
Is er nog nieuws over deze zaak ?
Herman Peremans
Antwoord:
Het is op dit ogenblik wachten op twee elementen. Zo is de door de overheid aangestelde vereffenaar overleden en dient er door de minister van Financiën, Johan Van Overtveldt, na advies van de Nationale Bank een nieuwe vereffenaar te worden aangeduid. Het advies ligt bij de minister. Maar dat sleept zo te zien lang aan.
Verder ligt er voor de fiscale kamer van het Hof van Cassatie een zaak voor rond de roerende voorheffing die de gedupeerde spaarders al dan niet moeten bepalen. Volgens de diensten der belasting moet er hier roerende voorheffing worden betaalt op de gestorte bedragen. Zelfs al kreeg men maar een deel der via kapitalisatiebonnen gespaarde bedragen.
De vereffenaar betwist dit en trok met de zaak naar Cassatie. Gezien de hoge interesten die de fiscus aanrekent werd dit bedrag wel al aan de fiscus gestort. Het wachten is nu op de beslissing van Cassatie. Het gaat hem hier wel over een beperkt bedrag van enkele procenten. Er was ook een negatief advies.
Het probleem is dat dit bij die fiscale kamer erg lang kan aanslepen. Wint de vereffenaar dit dan krijgt men dit bedrag van de fiscus terug maar dan ook aan hoge interestvoeten. Ik zal als er nieuws is op terugkomen.
Daarbuiten is er natuurlijk nog de moordzaak rond de verdwenen Vera Van Laer en de mogelijke dader Marc De Schutter. Eens die twee zaken voorbij kan de affaire rond de teloorgegane videoverhuurketen Superclub na 26 jaar definitief afgesloten worden. Wel moeten een aantal van de betrokkenen mij wegens tergend en roekeloos geding nog duizenden euro’s. Maar die zijn officieel onvermogend.
Willy Van Damme
Dat ziet er in elk geval niet goed uit, na de jarenlange discussies zal er niets meer overblijven, de advocaten en de vereffenaars zullen deze 30% die nog zou moeten uitbetaald worden inpalmen, dan nog niet gesproken van de fiscus die op de 70% ook nog iets kan afromen, wat een gekte!
Ik ben geen hypochonder maar ik vrees het ergste in deze zaak. Dit is het summum van onrechtvaardigheid of oneerlijkheid en dan spreken van gerechtigheid in ons Belgieske.
Gerard De Busscher
Abntwoord:
Dit dossier is zeker een schande en toont het gesjoemel toen maar ook nu die onze maatschappij kenmerkt. De overheid had gewoon uit eerlijke schaamte gewoon de spaarders moeten geheel uitbetalen. En dan mag je nog blij zijn dat een Maurice De Prins nog 4 jaar en drie maanden cel kreeg.
Diegenen die Thibaut hadden leeggezogen kregen drie jaar voorwaardelijk. ‘Die gaan vanavond feest vieren”, stelde een toen bij het voorlezen van dat vonnis aanwezige magistraat.
Willy Van Damme
Geachte,
Bij het opruimen van het bureau van mijn inmiddels overleden schoonvader, troffen wij ook nog een kapitalisatiebon aan van de N.V. Luc Thibaut. Bestaat er nog een mogelijkheid om deze ten gelde te maken en tot wie moet men zich dan wenden, aub?
Bart Speelman
Antwoord:
De zaak is nog steeds in handen van een door de overheid aangestelde speciale vereffenaar. Die heeft een volledige inventaris van wie allemaal zo’n kapitalisatiebon(nen) heeft en keerde reeds ongeveer 70% van het gespaarde bedrag zonder interesten uit. Dus ook Uw overleden schoonvader zou dit gekregen hebben.
Er is nu nog steeds een discussie lopende over het al of niet betalen van roerende voorheffing op die uitbetaalde bedragen. Tot heden heeft de rechtbank het ministerie van Financiën hierin gevolgd. De zaak ligt nu sinds maart 2016 (!!!!) voor het Hof van Cassatie om een beslissing te nemen.
Tot heden legde Cassatie voor behandeling nog geen datum vast. Wachten dus…. Is dat ook negatief dan zal het resterende bedrag uitgekeerd worden. Dat is ongeveer 2 à 3%. Thibaut ging in vereffening in november 1992, 25 jaar terug.
Het geld van Thibaut (een 75 miljoen euro) verdween richting een serie personen die hiervoor 3 jaar voorwaardelijk kregen. Geen verdere commentaar nodig.
Willy Van Damme
Geachte Willy,
Is er nog een weten wanneer de zaak in cassatie voorkomt, ik word er cassant van dat dit niet opgelost geraakt. Ik weet niet wat ik moet denken van ons gerecht, die is in geen geval recht.
Ik leef nog maar wordt ook al ouder en zie nog altijd het resultaat heel somber in.
We verliezen ietwat ons geduld, maar zolang we gezond mogen blijven is er een sprankeltje hoop dat dit een oplossing krijgt. Ik hoop het nog te mogen beleven.
Met vriendelijke en hoopvolle groeten van Gerard De Busscher uit Adegem.
Antwoord:
Neen, nog geen datum bekend in de zaak. En uw ergernis, zelfs al ben ik geen slachtoffer, is ook de mijne. Dit is walgelijk en negatie van wat rechtspraak hoort te zijn. Ondertussen gaat men in Antwerpen wel jagen op leefloners die wel eens iets in het zwart zouden kunnen opzij staan hebben. Leve de witteboordcriminelen.
De advocaat voor de gedupeerden is nog steeds Lieven De Wolf. En die belt regelmatig met Cassatie maar zonder resultaat.
Willy Van Damme
Dag Willy, deze week nog een aalmoes gekregen, er blijft nog ongeveer 20% onuitbetaald, verder zal er niets meer betaald worden, ik ben gesjost in dat hele gedoe. Groeten uit Adegem. Gerard.
Verzonden vanaf Outlook voor Androidhttps://aka.ms/AAb9ysg
Gerard De Busscher
Antwoord:
Het verhaal is een grote schandaal en de verantwoordelijken bij de Bankcommissie en de KBC zijn hier met rust gelaten. Het is voor kleine lieden nu eenmaal lastig kersen eten met grote heren.
Ik vermoed dat je wel mijn verhalen over die zaak in Trends of in mijn boek hebt gelezen. Wel ben ik er nooit uitgeraakt of Frans Thibaut de man van Luc Thibaut & Co Financiers NV mee in het complot zat. Het blijft voor mij een mysterie. Louis Duplat van de Bankcommissie daarentegen….
Willy Van Damme