Stukken op tafel

Peter Dedecker, het jonge kamerlid van de N-VA die het ACW beschuldigde van crimineel handelen waaronder valsheid in geschrifte en fiscale fraude heeft, zoals te verwachten was, een dagvaarding voor een civiele rechtbank aan zijn been van het ACW.

Dedecker heeft het daarbij over intimidatie en stelt als reactie: “Wie niets te vrezen heeft, legt stukken op tafel ipv klacht”. Blijkbaar heeft hij zelfs niets begrepen van de procedure waaraan hij nu onderworpen wordt. Zo groot is het niveau van de man.

Hij zal nu zijn claims voor de rechtbank moeten bewijzen en daarbij al zijn stukken neerleggen. Documenten waarvan hij beweerde dat ze zijn beweringen staven. Met andere woorden hij moet bewijzen dat hij gelijk heeft.

Niet zonder gevaar

En als hij zo zeker van zijn stuk is, zou hij nu zelfs moeten juichen want het ACW doet nu een zet die voor haar niet zonder gevaar is. Stelt dat de rechter hem gelijk geeft, dan staat het ACW helemaal naakt. Stel je voor! Maar je hoort al de vrees bij de man. En terecht.

Gelijktijdig zal het ACW moeten bewijzen dat hij liegt. De stukken zullen dus wel op tafel komen, samen met de prietpraat van de door vooral De Morgen georkestreerde krantenhetze.

Alhoewel geen uitspraak van een orakel als dat van Delphi zal dit publiek proces de ultieme test zijn voor dit dossier. Het lijkt aan te tonen dat het ACW zeker is van zijn zaak want anders had het dit verhaal laten uitsterven zoals het bezig was. Ze kiezen dus voor de publieke aanval en ook de transparantie.

Maar het kan niet dat een gewone burger, zelfs al is die parlementslid, zomaar in  het publiek mensen en organisaties crimineel handelen aanwrijft. Dat is normaal het privilege van de rechterlijke macht, niet van een politicus op zoek naar stemmen. Men kan de vraag stellen of iets fraude en diefstal is maar het nooit als dusdanig opperen. Wie dat doet verliest bijna zeker.

Neen, dit is geen intimidatie maar het logisch gevolg van een optreden dat alleen en zacht uitgedrukt als onbesuisd kan worden omschreven. Het valt trouwens op dat niemand behoudens Peter Dedecker en zijn kompanen die beschuldigingen nog durft herhalen. Ook niet Karel Anthonissen, de dwarsligger van de BBI, in het vulgaire ultrarechtse digitale blad ‘t Scheldt.

Wie zijn gat verbrand moet op de blaren zitten. Peter Dedecker zou deze zeer oude wijsheid moeten kennen. Ook de N-VA trouwens. Maar extremisme maakt niet zelden blind, ook bij deze versie van het Vlaams nationalisme.

De zaak wordt op 29 maart op de rol van de Brusselse rechtbank van eerste aanleg gezet. Waarbij men ook al een tijdschema zal vastleggen. Dit betreft dan de uitwisseling heen en weer van de conclusies en de eventuele bewijsstukken. Vraag is of de zaak nog voorkomt voor de verkiezingen van volgend jaar. Dat zou mogelijks als datum niet haalbaar kunnen zijn.

Willy Van Damme

NASCHRIFT:

Vandaag klaagde Peter Dedecker dat het toch schandelijk is dat het ACW alleen hem viseerde en niet bijvoorbeeld een Karel Anthonissen van de BBI. Als Dedecker diens stuk in het internetblad ’t Scheldt had gelezen dan had hij gezien dat Anthonissen het had over ‘belastingontwijking’. En dat is een hemelsbreed verschil met ‘belastingontduiking’ of fiscale fraude. Maar Anthonissen is dan ook een verstandig man die weet wat hij schrijft en zegt.